Al twee maanden waren waterpokken rond op het kinderdagverblijf van Saar. Opgelucht stapten we in juni op het vliegtuig … want besmettelijk mag je niet vliegen … We zijn al weer weken terug en vorige week zei mijn dochter: "er zit wat aan te komen … beetje ontstoken oogjes … hoestje … kuchje … onwelriekender luiers …" Maandag 1 vlekje en gisteren een overvloed aan vlekjes en plekjes … werkelijk overal.  Gisteren was Saar hier een uur met de andere oma … en ondanks koortsigheid en jeuk klimt en klautert ze op schoot met puzzelstukjes en kleurpotloden. Ze liet zich zelfs verlokken versgeperste jus te drinken … Die is natuurlijk zuurder dan appelsap en nog niet zo gewend.

Vanmiddag zit ze tegen haar, eerder uitgewerkte, moeder op de bank geplakt … De beste plek waar je als ziek kind kunt zijn … tegen de hartklop van je mama.