Vanmorgen deed ik stoerder dan ik eigenlijk ben en ging met Saar het zwembad in. Saar in een zwembandtroon … een fantastisch cadeau van de andere oma … al bijna 2 jaar geleden in het 10 dagen kraampakket. In een zwemtroon komen je oren niet onderwater, en knellen je armpjes niet in zwembandjes. Met fiets- of loopbewegingen verplaats je jezelf en anders zijn mama en oma er om te duwen of te trekken.

Als ze morgenochtend wéér wil … dan is de herinnering overwegend gezellig en fijn … want de eerste 3 minuten waren best een beetje koud natuurlijk … Kouder dan de douche.

We hadden een heerlijke dag rond het huisje en eind middag een wandeling naar het strand. 10.000 stappen had de stappenteller van mijn dochter … en NIET de registratie dat het knap heuvel-op moest op de terugweg. We genoten van heerlijk ijsjes op de boulevard. Saar vond mijn malaga spannender dan haar eigen vanille … en ik kan haar geen ongelijk geven. 

We komen vast nog eens bij de zee de komende dagen, maar dankzij onze heel rustige, goed verzorgde, eigen privetuin misschien wel minder dan we vanuit Holland bedachten.