Met  tanden boven en  onder heeft Saar Liselot na een jaar  'knaag'vermogen. Baby's stoppen alles onderzoekend in hun mond. Een paar tanden maken verschil. De hoekjes van de salontafel bij haar thuis getuigen daarvan, als ook spijlen van haar bedje ... Mijn poef van stof heeft daar geen last van.  Als iets haar écht niet bevalt wil ze haar tandjes ook wel in papa of mama zetten ... Opvoeden begint als dingen gevaarlijk worden ... Eerst dacht ik als dingen voor haar gevaarlijk worden ... nu denk ik ... ook als dingen voor ons gevaarlijk worden :-). Deze fase kan ik me van Puck niet meer herinneren ... ze zal hem vast hebben gehad. Ik herinner me nog wel een keer toen ze mij driftig en 'klauwend' liet weten niet mee te willen uit de zandbak. In huis gekomen 'gooide' ik haar in haar eigen kamertje en deed de deur dicht ... woedend roepend: "blijf daar tot ik NIET meer boos ben ... je deed me pijn ... en ik zou jou nu pijn willen doen ... maar toch niet ..." We huilden ieder aan een eigen kant van de deur .... totdat het over was ... en daarna nooit meer gebeurde.

Ooit had ik een paard dat mij beet ... zonder een seconde na te denken beet ik hem in zijn paardenlip ,,, en hij heeft het NOOIT meer gedaan ... Ooit had ik een zorgcliënt die spuugde uit frustratie ... de fluim in mijn gezicht beantwoordde ik met een spuug terug ... Niet perse om trots op te zijn deze  "instinctieve" reacties, maar wel effectief ;-).

Be happy, be helathy, be helpful ... je ergens in vastbijten is geen slechte eigenschap ... zolang het niet iemand anders vlees is.