Gisteren ving ik de eerste glimlach naar MIJ van mijn kleindochter .... het was de eerste keer dat ik haar 20 minuten met open oogjes wakker heb meegemaakt. Ze is aan het leren dat je in wakkere tijd geluidjes kunt maken en ze oefent AAAAAAAAAAAria's die soms lijken op huiltjes, maar die klanken vormen de basis voor mamaaaaaaaaaaa, pappaaaaaaaaaa en omaaaaaaaaaa.
Om die ervaringen mee te beleven moet je er gewoon zijn ... die vang je niet in een foto, en dat is wat ik beoog met dit uithuizig avontuur.
Vanmorgen in het bos was het droog en vol met vogels. Ik herken de bewegingen van de honden en vertrouw er inmiddels op dat ze steeds weer naar mij terugkomen. Zij lopen en rennen driemaal de afstand die ik doe. Zigzaggend en met grote cirkels. Bijna weer terug bij de auto nemen ze pas de tijd om hun grote boodschappen achter te laten.
Be happy, be healthy, be helpful ... nog een dikke week voor ik weer in Zwolle ben.
|