Julie hadden het zeker niet verwacht
dat er na de vorige vier goed gevulde weekends nog iets op het programma zou
staan, maar;Afgelopen zaterdag was het
weer feest, een echt feest.
De tijd vliegt, het was nauwelijks
opgevallen dat het alweer 2 jaar geleden was dat we hier het artikel ‘Belgian Manthattan’
mochten neerschrijven. 2/7/2014
Wat een belevenis! En wat een geluk,
want het leek toen dat het om een
laatste aflevering zou gaan.Niet dus,
Denis had er nog zin in en trakteerde dit jaar weer vele vrienden, kennissen en
zakenpartners op een partijtje onverdund plezier. Ondanks de nattigheid van 2016
kwamen veel oldtimerbezitters afzakken naar het bedrijf in Tessenderlo, waar
dit jaar een deel van de oldtimercollectie binnensmuurs bewonderd mocht worden.
Inclusief de meest recente aanwinsten.De gronden rond de vijver waren zodanig van water bezwangerd, dat het
een onmogelijk zaak was om de meestal zware voertuigen hier te parkeren.Bezoekers deden dat wel, met als gevolg dat
er heel wat duw en sleurwerk nodig was om ze achteraf weer naar buiten te
krijgen. Nog te zwijgen van het poets- en waswerk.
Maar toch, het was weer een geweldig
feest, een toverformule waar vooral ook
de kinderen veelvuldig aan hun trekken konden komen. Als er al een manier is om
de jeugd bij onze hobby te betreken, dan is dit de juiste. Behalve een partijtje forel vissen (en eten)
konden ze in een tuin van onstuimigheid met graafmachines werken, met een
rupsband voertuig door een dikke meter modder ploeteren ( was het weer daar
toch goed voor), met een hoogtewerker 32 meter de lucht in. Enkele oude
legertanks deden dienst als klim/speeltuig. Ondertussen vloog er een WOII gevechtsvliegtuig enkele keren rakelings over onze hoofden. Sensatie ten top.
We betrapten onszelf er op dat we
ongewild een supergrote smile op het gezicht hadden na het aanschouwen van de schitterende verzameling
motoren en autoÂ’s. De meesten uit de
20er jaren, met ‘a certain degree of magnificent’. En deze smile zit er tijdens het neerschrijven
van deze memoires nog altijd. Voertuigen uit een tijdperk toen ze nog met
een tikkeltje ‘fancy’ gebouwd werden
voor de eeuwigheid. ‘Build to last’ was
toen het motto, in tegenstelling met de ‘rommel’ waarmee we tegenwoordig maar
mee moeten leven. Vele vrienden kwamen ondanks hevige buien met hun oldtimers
langs. Meestal Amerikaans bolides uit de vijftiger jaren. De moeite !
Ik ben
zoals de zoon van meneer pastoor, zing altijd mee in het kerrik koor. Ik maak
nie veel kabaal en ga rond met de schaal. Ik ben zowat de braafste van allemaal.
Het
liefste wat ik doen is naar de kerk toe gaan, dan zie ik mijne pa daar in zijn
preekstoel staan. Zijn grote liefde aan zijn zij, dat overkomt nu ook mij. Amilcar un jour, Amilcar tous les jours!Amen.
Dat was
hetmijmerende gevoel dat bij de mannelijke kerkgangers collectief opkwam bij een bezoekje aan een plaatselijke kerkje,
dit weekend te Vaals.
Ter
gelegenheid van de 34steAmicar-cyclecar treffen aldaar vond in ‘de kopermolen’ een fototentoonstelling
plaats. De avonturen van 2 vrouwen, Teun en Tine. Zij ondernamen als koppel, anno
jaren 20 van de vorige eeuw, enkele gigantischereizen doorheen Europa, per Amilcar, en legden deze avonturen op fotoÂ’s
vast. Destijds ‘not done’ als het lag aan geleerden en vromen. Een tiental jaar
geleden verwierf een familielid, kleinzoon van een broer van Tine, een zeventig
tal fotoÂ’s van dit ondernemen.
Hij vond de
weg naar een Amilcarist, die deze kans genadig omhelsde, om tot deze
tentoonstelling te leiden. Twintig uitvergrootte opnameÂ’s genomen door heel Europa. Verder ook de camera
waarmee al deze plaatjes ingeblikt werden, en facturen, van de aankoop van de
autoÂ’s, en allerlei relevante correspondentie.
Onze gids,
familielid, Ambrosius welke deze vrouwen en andere afgebeelden nog gekend
heeft, vertelde met passie over de stoere avonturen, en bouwde in de verhalen
zijn veronderstellingen van de menselijke relatieÂ’s in. Hij reisde zelf af naar
plaatsen waar sommige fotoÂ’s genomen zijn, om in de voetstappen van zijn
voorouders te treden, en vergelijkingen te maken.
In de jaren 20 was het alles behalve evident
dat 2 vrouwen dit soort avonturen beleefden; echte Pionierswijven.
Ze kregen de
bijnaam ‘vrouwen van de 2000 kilometers’ op z’n Italiaans, toen ze in 1929 deze
afstand aflegden tot in Umbië.
Het geheel
is vastgelegd in een mooie gids, ‘De dames van de tweeduizend kilometer’. Wie
een exemplaar wil bemachtigen van de beperkte oplage, mag zich melden.
Opper Amilcarist predict zijn geloof zonder zijn Kees te laten pakken. Het aureooltje in de aanslag om de nieuwe religie aan man en vrouw te brengen.
Bezoekers in de Kopermolen mogen zich te goed doen aan de ver vervlogen avonturen van Teun en Tine.
Nazaat Ambrosius verteld honderduit over de escapades van zijn vrouwelijke voorouders en vriendinnen.
Een opname gemaakt in de Franse Alpen 1929, met Teun aan het stuur.
In juli 1930 bezocht het koppel het Noorse Haukelifjell, Bergen op weg naar een congres. Ze legden meer dan 5000 kilometers af op deze trip. Opname bij een gletjser.
Maar ook Nederand werd doorkruist, links opname in Schoorl 1929, rechts Blaricum 1926
Italiaanse Alpen 1929, de reis waar ze de bijnaam 'dames van de 2000 kilometers' kregen. 'Le donne dei duemila chilometri'
De Rally;
Van 10 tot
12 juni 2016 vond dan de 35ste Amilcar-Cyclecar rally weer plaats,
ingericht door de Nederlandse stichting Amilcar. Landingsplaats ; kasteel
Bloemendaal te Vaals. In dit plaatsje vlak bij de Belgische, Duitse en
Nederlandse grens, ademde in de twintiger jaren ook al een Amilcar verse lucht.
Ene Joseph Geerards, had in deze periode een goed draaiende slagerszaak te
Gulpen, en kocht zich destijds een rode Amilcar, occasie in België, waarmee hij
sportieve evenementen zoals afstandsritten reed. Later, (na 1931) werd deze
ingeruild voor een andere Amilcar van het type CGS, waarmee hij tot 120 km/h
kon scheuren. Gedurende de werkdagen gebruikte hij het voertuig om in lakens
verpakte halve runderen en varkens te leveren aan zijn klanten, en op Zondag
trok hij ermee naar de Ardennen en de Eifel. Ook op Francorchamps was hij een
graag geziene gast. Zijn moeder reed bijna altijd mee tot aan zijn huwelijk.
Wereldoorlog
2 maakte een eind aan de pret, de familie verhuisde later naar Vaals, de
Amilcar bleef achter.
Deze foto is dan van slager Jozef Geerards uit Gulpen bij Vaals, nadat hij de levering van een half rund had afgerond.
Landingsplaats voor het 34 ste Amilcaristentreffen; kasteel Bloemendaal te Vaals. Meer dan 60 Inschrijvingen !
Wat een Dicipline, allemaal netjes op een rij.
We LOVE Amilcars !!! (al is het dan een Bignan op de foto')
Op de voorgrond een Riley 'red wing'
Het is een algemeen euvel dat jongeren niet echt meer interesse hebben in vooroorlogse vehikels. De Amilcar-cyclecar beweging echter, kan alvast rekenen op Jonge enthousiastelingen, en het moeten zelfs geen testosteron bommen te zijn.
Rosemarijn is alvast overtuigd, heeft zelfs haar eigen blog. 'Crankhandleblog' Een echte Petrolhead !
Bloemendaal ontpopte zich tot ideale ontmoetingsplaats.
Aankomst na een dagje tutteren, gevolgd door een leuke ontvangst met een glaasje Bubbels, gevolgd door een welgekomen dinner.
Voila, we
zijn terug aangekomen in 2016, waar enkele enthousiaste Nederlandse en
Belgische Amilcaristen hun religie met anderen wilden delen gedurende een 3
daags feest. Meer dan 60 deelnemers uit 7 landen zakten af naar de drielanden
gemeente om mee te vieren. De Amilcaristen Pur sang hadden een mooi programma
uitgedokterd met dagelijks bezoeken aan bezienswaardigheden die niet
altijdhet daglicht mochten aanschouwen.
O.a. een mijn bezoek, de plaatselijke mergelgrotten en museum Francorchamps
werd aangedaan,alsook de antiekmarkt van Tongeren.
De route was
zalig, glooiende landschappen, heerlijk aangekleed met heel veel fris groen en
prachtige uitzichten. Heel erg mooie voertuigen, waar we weer
wat nieuwigheden te zien kregen. Maar liefst 2 BignanÂ’s kwamen opdagen. Deze
zie je anders nooit. Natuurlijk een stortvloed aan AmilcarÂ’s van alle typeÂ’s,
Salmsons, en ook verschillende RallyÂ’s. Ook niet alledaags. We zagen ook een voor ons
onbekende Bugatti of 2.
De Britten
brachten hun RileyÂ’s, Mg tjes en een Frazer nash mee.
De laatste
dag, Zondag, besloot men in een ondergrondse feestzaal, een van de grotten van
Cannes, om tot weerziens te zeggen tegen al die gelijkgezinde cyclecaristen. Nu
word het weer uitkijken naar een nieuw brandpunt van verlangen; de 35 ste
aflevering.
AMILCAR_CYCLECARS MEETING 10/11/12 JUNI 2016 VAALS !
Hoewel de evenementen voor de echte oldtimers niet zo heel dik gezaaid zijn, zijn de mei en juni maanden druk bezet, en dienen er soms keuze's gemaakt te worden.
Dit jaar kozen we voor de 'Trektocht der Pioniers' welke weer kon rekenen op een schone zonnige dag.
De opkomst was goed, maar kon nog beter. Soms is het niet goed te begrijpen dat bezitters klagen over het gebrek aan evenementen, maar als het dat zo ver is, komt men niet opdagen.
Jammer want dit is echt wel een mooi initiatief, en voor het inschrijfgeld, welk je meer dan terugkrijgt onder de vorm van drankbonnetjes en een heel mooi aandenken, moet je het niet laten.
We hebben ze niet afgeteld, maar naar schatting waren er een 25 tal wagens te bewonderen, waarvan toch wel enkelen uit de juwelenwinkel waren weggenomen. Een mooie bonte verzameling van allerlei slag.
Er werd ook een heel mooie Renault te koop aangeboden.
Er was keuze om individueel per roadboek te rijden, of in kolonne, met de organisator op kop. En het waren echt wel heel mooie wegen die gevonden werden.
De motorrijders, hoewel welkom, stuurden hun kat, en ze hebben een buitenkans gemist, want er werd een bijzondere schuurvondst tentoongesteld van wat je de absolute top onder de motorfietsen kan noemen.
Meer zeggen we er niet over, ze hadden maar moeten komen. Er werd gevraagd hiervan geen foto's op het net te presenteren, en daar houden we ons dan ook aan. Slechts een enkele motorijder kwam met zijn FN een kijkje nemen, wat zeker geapprecieerd werd
We namen onze pick-nick mand mee, en maakten er een ech Limburgse aangename dag van, oergezellig, meer moet dat niet zijn.
Volgend jaar een nieuwe kans.
Trektocht der Pioniers, Iedere eerste zondag van Juni.
Schitterende Nash 'special' dual ignition. slechts enkelen nog wereldwijd.
In totaal een 20 tal deelnemers van allerlei slag.
In naam van de Keizer alvast een voorsmaakje op het verhaal........... Wordt vervolgt met meer tekst en beeld............
Even een rooksignaal geven voor het komende Indianen verhaal...........
Pre 1919 rally Nederland/ Duitsland
Enkele ongeziene wagens en Merken voor onze lens..... waaw!
Zoals deze 'Charron'
Enkele edele delen kwamen nog eens boven water drijven.
Sehr shön ...
Neen het is geen Bentley...........
Van dit merk zelfs nog nooit gehoord of gelezen........... wat is het? We verklappen het later. Blijf inloggen .
Ook een zeldzame Benz liet zich zien;
De natte droom van menig pre war racecar liefhebber, hier te zien en vooral ook te horen. Broem broem... jammer dat we op dit blog geen geluiden kunnen weergeven.
'Als het gras twee kontjes hoog is' ... klonk het toepasselijk op de Nederlandse radio.
Een werkelijk ideale dag. 21 graden en windstil. Hoog flierefluiter gehalte.
Gieren en Brullen.......... dan pas lachen.
Een sliert (on)eindig spektakel onder een zwoele blauwe Hemel.
Een stopke aan de Maas te Thorn. Als we dat geweten hadden !
Nog meer edellieden.
Met een Reuze Picknickmand in de aanslag, ideale gelegenheid.
Bij het lezen van dit bericht zijn de vogeltjes helaas al gaan vliegen, en de bubbels verdwenen. Wie er niet bij was maakt volgend jaar nog een kans.
WORDT VERVOLGT.................................. KEEP WATCHING!
Het gebeurde
anno 2015 dat we tijdens het wildsurfen ontdekten dat vlak onder onze Belgische
neus een oldtimertreffen met allure, al voor de derde keer werd georganiseerd.
Dit door de grondlegger van het bekende ‘Schloss Dyck’ , eigenaar en ‘begeisterde’
van alles wat met pre war machinerie te maken heeft, Marcus Herfort.Een prachtige website met fotoÂ’s en videoÂ’s
deed ons onmiddellijk besluiten; daar moeten we absoluut bij zijn in 2016. Iets
om rijkhalzend naar uit te kijken, een essentieel onderdeel voor deze lente.
Afgelopen
weekend was het dan zo ver. ‘Execute desision’. Het weersbulletin voorspelde
mogelijke zware regen en onweer, maar oh, gelukkig zaten ze er anderhalve dag
langs. Zaterdagochtend begaven we ons ‘mit fiel swung’ richting startplaats, om
even over het randje mee te kijken.
Het leek net alsof de zon een zilveren deken over de
tarwevelden had uitgespreid.Je kon bij
uitstek al voorspellen dat dit een speciale dag zou worden. Het was windstil,
en al vroeg in de morgen hing er al een aangename zwoelewarme lucht tussen bos en veld.
De meimaand
is sowieso al mijn favoriet onder de twaalf apostelen, als alles nog fris groen
is, en de graslanden, wegborders uitpuilen van bloeiende planten. Je zou er zo
in kunnen duiken en beginnen determineren.
Maar we
waren er niet om de groene jongen uit te hangen, doch om weer rond te dobberen
in een soepje van oude technieken, vindingen en vormgevingen, met delicaat
aroma. Een ander soort tuin der lusten.
Het
evenement werd boven het doopvond
gehouden in 2013 en kreeg de naam ‘ Rasanz rally’. Naar een verhaal van
kroonprins Wilhelm Rasanz, die anno 1907 Dusseldorf bezoekt per automobiel.
Willem, voor
de vrienden, is zoals zijn nonkel ‘Prins Heinrich’een fervent liefhebber van automobielen en de
autosport, die toen nog in de kinderschoenen stonden. Dit in tegenstelling met
de Keizer zelf welke dacht dat het om een overgaande mode ging.
Destijds had
de toen bekende autocoureur Herman Weingand een Mercedes/ Daimler agentschap in
Dusseldorf. In 1905 behaalde Weingand de 2de plaats in de Herkommer
Konkurrenz rally, in dit blog al enkele keren genoemd.In dat jaar koopt hij ook een 90 PK race auto
voor deelname aan de Gordon Bennet onder startnummer 29, in naam van Willems
vader, keizer Willem II.
Tijdens het
bezoek van Willem leent hij hem een Mercedes 70 pk, en speelt hij zelf voor
chauffeur van de kroonprins.Een andere
autogek, Graaf von Schaesberg,die een
80 tal kilometers van Dusseldorf op kasteel Krickenbeck woont, hoort van het
bezoek van de kroonprins, en plant de 80 kilometer rit van en naar Dusseldorf,
en het is deze rit welke nu frivool herdacht word.
Om voor ons
onbekende organisatorische redenen werd dit jaar het vertrek geplant vanuit het
Nederlandse kasteel Daelenbroek, bij Roermond.De afstand tot Schloss Dyck blijft daarmee ongeveer dezelfde als anno
1907, en word nu, 100+ jaar later weer eens netjes over gedaan.
Dit jaar
telden we een 35 tal deelnemers, daar waar het er vorig jaar nog 45 waren. Niet
enkel de wagens worden ouder, ook de eigenaars. Life is short, time is fast!
Het oudste vehikel aanwezig een vierzits
peugeot 1899.Deze zagen we voor het
eerst in onze 40 jarige carrière als oldtimerspotter. En dan is al een en ander
de revue gepasseerd.
We hebben
het al een paar keer aangehaald dat het een taaie klus is een rally te
organiseren voor deze voertuigklasse. Als je er dan in slaagt dit pallet vol te
kleuren, dan kan het enkel resulteren in een grandioos schilderij. We zagen deelnemers uit Noorwegen, Zweden,
Zwitserland, en dan natuurlijk Benelux en Duitsland. Van de 35 deelnemers
slechts een 5 tal wagens die we al eerder op een ander treffen zagen.
Een catwalk
tussen de heiligen.
Top of the
bil, een voertuig waarvan we nog nooit gehoord of zelfs gelezen hadden. Echte
‘Mantiek’. Op de radiator stond het opschrift Duhanot ?Waarbij de D de rest van de letters
opslorpte. Ook nog een door 'poetsijver' slecht leesbare tekst in het Frans onder de radiatordop.
Een bouwjaar konden we ook niet onthullen, maar volgens onze bib enkel gemaakt
1907/1908. Jammer genoeg was de wagen er op Zondag niet meer bij, want we
hadden ons een gesprekje met de eigenaar verheugd.
Een andere vreemde eend in de bijt; een Rex
Simplex. Bij deze merknaam ging de bel ook niet echt luiden. Het gaat hier om
een zeer zeldzaam Duits product 1901/1924 uit Ronneburg met Fafnir of de Dion
motoren.
Charron,
kenden we tot nog toe enkel uit de literatuur, en het exemplaarhier aanwezig was een bloedmooi curiosum. Hoewel
de naam Frans klinkt, gaat het hier om een Engels product. Puur cool!
Wat we ook
enkel kenden van het net en de boekjes, een topstuk, de Amerikaanse Mercer
Raceabout. Alleen deze al was de moeite om naar te gaan kijken, en Jongens, wat
een sound !Dat ding brult Â…Â…Â…. Een
woordenloos schouwspel van vuur en rook. Geen wonder dat al een 10 tal jaar
geleden 800.000 dollars geboden werden op een bekende veiling voor zulk speelgoed.
Cadillac,
een andere Amerikaan was ook goed vertegenwoordigd met 3 exemplaren, een heel
vroege, helemaal uit Noorwegen aangereisd, en dan 2 giganten met bouwjaar 1912
en 1913. Andere amerikanen waren Locomobile, Studebaker, Buick, Dodge , Pierce
Arrow en natuurlijk Ford, hoewel deze laatsten toch slechts 2 exemplaren
stuurden.
Zoals we
verwacht hadden van een Duitse organisatie waren er enkele ‘Heimat’ merken
aanwezig, niet onbekend van naam, maar exemplaren die je in België zelden te
zien krijgt. 4 Opels waaronder ook een ‘spitzkuhler’.
Ook twee Benz van voor 1919 konden bewonderd worden, wij zagen deze nog nooit,
net zoals de eerder genoemdeRex
Simplex.
Dan nog de
Franse en Engelse wagens. Een oogstrelende Rolls Royce Silver Ghost 1914 met
Australische carrosserie en een ander Phantom I model. Dan nog een prachtige
Sunbeam, en aloude Humberette. Frans moest je dan weer spreken tegen Renault,
Daraque en Brassier. De Renault in een prachtige Coupe chauffeur uitvoering,
met een dikke bijna 6 liter motor. De Brassier van 1911, kreeg de naam FIFI
aangemeten, en deed denken aan het stripverhaal van Jommeke waarin de held een
oldtimer in een kasteelschuur ontdekt, en er niet zachtzinnig een toerke mee
gaan uithalen. Fifi was het schoothondje vanGravin van Stiepelsteen.
Jammer genoeg geen enkele Belgische wagen op appel dit jaar, we hadden graag de Minerva die er vorig jaar bij was ontmoet.
Als bezoeker
waren we op tijd aanwezig om alles op de gevoelige plaat vast te leggen, en mee
te slalommen door het heden, zowel op Zaterdag als op Zondag. Brutaal eerlijk, vond ik dat de route op
zaterdag iets te veel drukke wegen in zich opnam, men ging zelfs over de
autosnelweg. Ik kan me voorstellen dat het hartritme op dat moment even andere proporties
aanneemt dan normaal. In geval je bijvoorbeeld met een klein monstertje op edele
leeftijd rondtuft.
De Rit op Zondag richting Schloss Dyck was
knap ineengeschoven, ging zelfs doorheen
een natuurgebied.(toegelaten) En het zonnetje bleef schijnen tot tijdens de
lunch. Natuurlijk legden we hier weer interessante contacten die het
toelaten weer verdere verhalen te bedenken. Perfect.
De Rasanz
rally staat alleszins weer op de lijst,en we hopen dat ze volgend jaar weer
niet samenvalt met een ander festijn zoals dit jaar de pre1905 rally van rvccb.
Deze laatste was ook de moeite met 18 deelnemers pre 1905. Beelden daarvan op de website van RVCCB. Zeker kijken en op het programma van volgend jaar zetten!
Rasanz rally 2016............ lekker, ech lekker
Zoals beloofd in het voorsmaakje, hier verkappen we de naam de exotische rariteit ; Duhanot 1906/1907
Hier in zijn geheel aan de linkerkant.
En langs rechts ziet het er zo uit.
Nog een feest; Charron Niet frans maar Engels zie Limited !
En ook niet te versmaden deze Rex Simplex van Duitse makelij. Wat zijn die 2 vreemde voelsprieten ??
Het oudste exemplaar Peugeot 1899, welke langs achteren aangedraaid moest worden.
De motorkap was nog niet uitgevonden.
De stuurinstalatie van de 1899 Peugeot.
Cadillac was goed vertegenwoordigd.
Helemaal uit noorwegen deze Taxi uitvoering.
Fix onderweg per Duhanot
Of Cadillac 1913.
Deze Cadillac was dan 1912.
Nogmaals het 1913 model.
Een blik op het startersveld, met hoorngeschal op de achtergrond. Er vond namelijk een jachthoorn festival plaats op het kasteel.
Jeu jeu
zeige ze in Pèèr, Voila voila et encore voila in Cuesmes, een stil oord van
verbeelding in de buurt van Mons. Stil
tot gisteren, want toen werd het geluid van ronkende oude motoren weer uit de
herinneringen van de inwoners gepuurd. Door de Â…Â…Â… Deblock Bielles ! Ondertussen een
gloednieuw merk in onze religie.
Bij aankomst
in het centrum vielen al direct enkele oudjes op die we nogniet eerder zagen, waardoor de goesting nog
meer begon te borrelen. Men kan hier eindelijk weer eens genieten van echte Oldtimers!En, met 33 inschrijvingen kan men enkel maar
zeggen; een rijke oogst goudklompjes! Superbe!
Al heel erg vroeg
in de ochtend werd er met degeblokte
startvlag gezwaaid. Maar dan hier zonder pretentieuze volgnummers, allerlei
regeltjes. Iedereen doet deze ‘spatziergang’ aan zijn eigen tempo, met behulp
van een mooi roadboek. Alle deelnemende voertuigen zijn minimaal 97 jaar oud. En
ook waren er dit jaar, ik denk voor het eerst, enkele motorfietsen op het
appel. Voila voila voila.Prachtig
toch!En uit de reactiesachteraf te horen, hebben dezen ook genoten
van deze dag.
Volgend jaar
dus hopelijk nog meer van die dadda.
De bouwjaren
variërend van 1899 tot 1919. De meeste merken hier te zien, zijn al enige
tijd uitgestorven. Enkel voor de insiders klinken deze namen nog bekend in de
oren. Opsomminkje van maaksels die verdwenen in de tijd en niet in Bermuda?
Decauville,
Corre, Phenix, Roland Pilain, Chenard Walker, DFP, Rochet, Crestmobile, Locomobile,Le
Zebre, Stodart Dayton, Unic,Loraine Dietrich,Sarolea, Delage, Nagant, Loraine de Dietrich Â…Â…Â…Â…Â…. De Dion Bouton, Le Minerve.e.a
Maar ook
bekende nog bestaande rassen zoals Renault, Ford,Peugeot,BSA,Triumph, Buick ,
Rolls Royce stuurden geen plaatsvervangende katten. Een hele kus om dit keurrijk pallet in
deze periode van het jaar bij elkaar te toveren.
In 1919 was
de automobiel al 34 jaar oud, meer dan volwassen naar hedendaags begrip. Maar
eerlijk gezegd stonden ze nog steeds naderder tot de paardenkoets dan bij de
autoÂ’s van vandaag. In 1919 was een
voorrem bijvoorbeeld nog lang geen algemeen goed. De ‘messing mensen’ kunnen
dan ook nog een echte machine ‘unter den hintern' spuren, als ze bij het
aantrekken van de achterremmen hun vehikel naar links of rechts voelen
uitbreken. Vandaag werd snelheid ook niet gemeten in kilometers per uur, maar
wel aan de breedte van de grijns op de gezichten van de bestuurders en hun
copiloten. Snelheid is subjectief, en lol niet altijd het quotiënt van afstand
en tijd. Vandaag was men zo snel als dat zich aanvoelde, zo eenvoudig is de
definitie van de vreugde aan het rijden.
Wie we wel
gemist hebben zijn de vertegenwoordigers van onze noorderburen. Die hadden
blijkbaar iets anders op het programma, want er was er geen enkele te
bespeuren, hoewel ze daar toch ook mooi speelgoed hebben, en ook wel wat over
hebben voor onze frietcultuur.
De weermeter
stond op Wisselvallig, het is nu geweten wat dat betekend. Afwisselend zon met
flinke frisse buien en zelfs af en toe een paar hagelbollekes.Maar over het algemeen toch doenbare
aangename dag, want warm krijg je het vanzelf als je met deze oude rossen gaat
spelen.
Kasseien en
wegen avec ‘Jus brune’, (bruine saus) werden niet
geschuwd.
Het was een sociale ontmoetingsplaats onder vele vrienden, en hoewel er menig mondje
Frans gesproken werd, viel het op dat velen toch hun best deden hun beste
Nederlands boven te halen, als dat nodig was. We houden niet enkel van het
woordenloze schouwspel van rook en roestig ruikend oud metaal, maar ook van
culinaire verwennerijen. Hieraan was er geen te kort. Het ontbijt, met een zeer
variërend arsenaal aan streekproducten, stond klaar na de eerste tientallen
kilometers te hebben verteerd. ‘Uitmuntend’
is het enige woord dat bij me opkomt. Aan nattigheid ook voor de binnenkant, was
er geen te kort. In totaal werden er een 80 tal kilometers verorberd, voor dat
het finale verdict een einde breidde aan deze taaie klus.
Nu is het
weer collectief verder mijmeren tot volgende
gelijkaardig evenement. Deze zijn niet dik gezaaid.De rubriek ‘whats Up doc’verraadt alvast waar we volgende keer present
proberen te zijn, en op welk kakelvers verhaal
u hier dan weer kan afstemmen.
Tot dan.
foto's JJJ en BDL en Luc Scounaux
wordt vervolgt..........
Nog vroeg in de ochtend naar het contactslot zoeken.
Gisteren zat het er nog..........
Jawel, onder de motorkap schuilen aloude geheimen.
En ook als je op waterkracht wil rijden moet er een en ander afgesteld worden.
Locomobie op stoom........
Lutele minuten later.........
En ook hier moest eerst de Engelse sleutel tevoorschijn komen.
Wij zijn alvast op weg, want onze ene cilinder heeft iets voor de boeg. Wij zagen deze auto voor het eerst op deze rit.
Helaas helaas, enkele kilometers na de start het eerste Panne geval.
Maar de meesten tuften er vrolijk op los richting 'La france'
Idylisch beeld, zeer veel oude hoeve's in deze omgeving.
Na de eerste Kilometers stond een uitgebreid ontbijt te wachten.
Sfeerbeeld. Belgische Nagant als een paasei in de tuin.
Rolss Royce, bestuurd door heuse Engelse Gentlemen.
Hier willen we de echte kenners aan het werk laten; wie weet welke merken er hier te zien zijn...............
De bloemetjes werden duidelijk buitengezet. Anno 2016 zijn 3 motorfietsen welkom ingeschreven.
Aanvallen........... Een hele tafel vol heerlijke streekproducten.