Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
29-07-2010
Leuke woensdagrit
De ideale weeromstandigheden zorgden ervoor dat WTC Placora zo goed als voltallig aan de start verscheen. Enkel Tonio (nog eventjes out met schouderblessure) en Jean Pierre Bakker (vakantie?) en Noël (weerspannige kopserie) waren de vaste waarden die ontbraken op het appèl. Bovendien waren er nog vier gastrijders op de afspraak, die zich overigens netjes aan de afspraken hielden - waarvoor dank. We worden werkelijk populair .
Een kopgroep van vijf bepaalde het tempo. Met een gemiddelde van om en bij de 32 per uur werd het traditionele parcours afgehaspeld. Langs de IJzer ging het nog iets gezwinder en draaiden we rond aan zo'n 35.
Voor een keer waren de weergoden ons gunstig gezind. Voorbij Stuivekenskerke draaide ook Aolus zijn kar, zodat we opnieuw een duwtje in de rug kregen.
De kopgroep was ondertussen van samenstelling veranderd, en dat zou zijn gevolgen hebben. Leider Steve en Porto Paulino (later op de avond werden ze omschreven als Bassie en Adriaan ) namen de groep op sleeptouw en slaagden er in tussen Schore en Sint Pieterskapelle om rechtdoor te rijden in plaats van linksaf te slaan. Hilariteit alom dus , en ook het tempo naar de vaantjes .
De spurt op de brug werd vooraf gegaan door een Schleck - Contador toestand: quasi sur place door de kandidaat winnaars en iedereen die naar iedereen kijkt . Uw dienaar zette zich dan maar op kop en zette de groep af voor de helling. Uiteindelijk was het Guy die het haalde van Sven VDW en Georges.
In Slijpe was het alweer Paulino die voor animo zorgde: plat! Hij gaf er een demonstratie van zijn kunnen in het vervangen van een bandje, voorzien van de nodige commentaren door de omstaanders .
De rest van de terugweg verliep rimpelloos. De spurt aan Spegelaere werd voorbereid door Renaud V en Guy. Een gastrijder bracht uw dienaar in ideale stelling. Na een stevige spurt met leider Steve mocht ik nog eens aan het langste eind trekken, wat enige tijd geleden was .
De après verliep in opperbeste stemming. Remi trakteerde de hele bende voor zijn verjaardag; het was wel met een weekje vertraging, maar dat vonden we helemaal niet erg. Er zijn er die ons geduld nog langer op de proef stellen Een regenvlaag dwong ons ertoe om Andrea langer gezelschap te houden dan voorzien. Ook dit trokken we ons niet al te erg aan...
De definitieve regeling voor volgende zaterdag werd getroffen:
we vertrekken om 8u00 stipt; Geert rijdt met de camionette van Christ, Renaud V, Georges en Richard zorgen voor extra vervoer. Het spreekt vanzelf dat de kosten door alle deelnemers worden gedeeld. Je hoeft geen lunchpakket mee te nemen, aangezien we in Zierikzee ruim de mogelijkheid hebben om ons te bevoorraden. Een rijsttaartje is niettemin altijd lekker voor onderweg.
De voorzitter draagt vrijdag eieren naar de Arme Klaren zodat we van buien gespaard zullen blijven.
Het is er dan toch van gekomen. Hoewel de wind niet ideaal zat, werd er besloten om de Keuneleute te rijden.
Vijftien Placora's en drie gastrijders trokken onder leiding van Daniël richting Koekelare, om dan via Werken en Kortemark Westrozebeke te bereiken. De klimmers onder ons waren best in hun nopjes met onder andere de Poggio en de bultjes rond Houthulst op het programma.
De rit werd gekenmerkt door platte banden: eerst Leo, dan Steve en tenslotte Danny Geril. De diverse gemeente- en stadsbesturen worden bij deze vriendelijk verzocht om eens de bezem uit de kast te halen.
In Westrozebeke wachtte ons een leuk terras (met een vriendelijke gastvrouw - wat niet van de gastheer kon worden gezegd ) waar we ons te goed deden aan blonde Leffe van het vat. Het smaakte dermate dat Leo niet verder wilde vooraleer hij er nog een 'geklutst' had.
De terugweg verliep aan een strak tempo. Vooral Ronny manifesteerde zich aan de kop van de groep. Op een bepaald ogenblik had hij zelfs een kloof van een driehondertal meter geslagen; maar net zoals in de Tour werd hij ingerekend
De après-rit vond ditmaal in café Den As plaats, omwille van BBQ-festiviteiten in het lokaal. Gezien het late aankomstuur (het was al na zessen) haakten enkelen af. De voorzitter had onze plaatsjes vrij gehouden, en Linda zorgde voor een lekker hapje.
Ziehier de finale schikkingen voor de rit naar Zeeland van volgende zaterdag.
Vertrek aan het lokaal om 8u00. Christ stelt zijn camionette ter beschikking - waarvoor heel veel dank - zodat iedereen meekan. Breng, indien mogelijk, een deken mee om je fiets af te schermen.
Er zijn nog enkele vrijwilligers nodig om met de auto te rijden.
Wil iedereen die meegaat hier een reactie plaatsen als bevestiging van deelname. Het zal de organisatie een pak vergemakkelijken.
Ondanks een dreigende drash nationale stonden er toch 12 Placora's om 9u30 klaar om hun Belgisch gevoel kenbaar te maken. Onder hen heel wat 'toeristen' - waaronder uw dienaar - terug uit vakantie.
Na enig overleg werd er besloten om de oude woensdagrit met kleine uitbreiding te rijden. Onder leiding van Georges en Daniël werd er aan een flink tempo van start gegaan. Ook bakker Jean-Pierre deed zijn duit in het zakje.
Alles ging vlot tot even voor Jabbeke, waar uw dienaar door een stuk glas met een platte achterband werd opgezadeld. Vele handen maken licht werk, en binnen de kortste keren konden we verder.
De terugweg ging langs het vernieuwde jaagpad en het kanaal, via Oudenburg naar het lokaal, waar Andrea en de voorzitter ons opwachten. De frisse pint op het terras smaakte overheerlijk.
Volgende zaterdag afspraak om 14u00 voor de Keuneleute.
"Da't lang geleden was..." da we nog een maison geproefd hadden was reden genoeg (ook de windrichting nodigde uit ...) om de tocht naar Bray-Dunes met volle moed aan te vatten. Twaalf Placora's en 1 gastrijder (Glenn junior, die wel centjes had meegekregen van oma voor een chocomelk maar wiens budget ruim onvoldoende bleek voor een T.G. ) brachten het totaal op een onheilspellende 13 man . Via Wilskerke en over Slype werd de strakke wind getrotseerd (4 à 5 BF?) zodat we via Cabourg ons grensoverschrijdend stamcafé met een bezoekje konden vereren. De patron stond ons traditiegetrouw al op te wachten en een paar minuten later werden op de dis al de nodige "maisons" geprepareerd. Bij de eerste werd geklonken op de spoedige terugkeer van de onfortuinlijke Zorro , de tweede was een hommage aan onze secretaris die momenteel met een blinkende schedelpan in zijn cabrio de Italiaanse wegen onveilig maakt. R.M. mompelde nog iets van een derde "for the road" vooraleer we, wind in 't gat, de terugtocht aanvatten maar algauw zou blijken dat , wat hem betreft, "it takes two to tango" iets beter van toepassing zou zijn want aan de eerste verkeerslichten waar halt diende te worden gehouden, plofte hij zowaar zijwaarts tegen het decor. Met vereende krachten (groepsgevoel weet je wel) werd onze piconero terug op zijn paard gehesen en konden we zonder een enkel incident de terugweg afhaspelen. Memé Andrea had een efforke gedaan op culinair gebied en de 33's en witte smaakten als vanouds.
OPGELET : woensdag wordt er, op uitdrukkelijk verzoek van Albert en Paola, gereden om 9u30 !!
Met 13 aan de start van een snikhete zaterdag. Dat moest en zou voor problemen zorgen. Eerst miste Antoine het nieuwe fietspad: is tenslotte maar 5 meter breed. En later liefst 3 lekke banden voor respectievelijk Remi, Noël en Antoine. Voor Remi en Noël de derde maal op rij Met hulp van onze technieker/facteur Daniël en Tone werden de verse banden gelegd. Aan een stevig tempo werd er halt gehouden in de Leute in Oeren. Georges reed eventjes verkeerd en belandde zo bijna in Potje Paté. Na enkele Hellekapelles en Leffes van 't vat, werd de terugtocht aangevat. De wind was ondertussen gedraaid naar het noordwesten zodat we de wind niet echt in 't gat hadden. Door al de lekke banden kwamen we te laat voor de aankomst van de tour, zodat we dan maar op Andrea's terras belandden. Aangezien ikzelf nog moest gaan werken , kan ik niet verder uitwijden over de verdere gesprekken. Er werd in ieder geval afgesproken om gezamenlijk de wereldbekerfinale te volgen in ons lokaal. Geert bleek de "kenner" te zijn want hij mocht de pot naar Leffinge meenemen.
Vijftien Placora's aan de start. De weersomstandigheden zijn ideaal: zuidwestenwind en een temperatuur van om en bij de 22°.
Al vlug even kort oponthoud langs de vaart: Remi moet zijn wiel vastzetten. Het tempo draait tussen de 30 à 32 per uur. Er wordt rustig rondgedraaid, iedereen kan vlot mee. Langs de IJzer gaat het iets vlugger, maar geen problemen.
Op de terugweg wordt op de weg naar Schore de gas even opengedraaid. Christophe, Geert, Tone en uw dienaar maken een molentje en in ware Tour-stijl rijden we met 38 per uur langs Vlaanderens wegen. Vlak voor Schore rijdt Noël plat, zodat we gedwongen moeten halthouden. Daniël repareert het zaakje binnen de kortste keren; we kunnen doorrijden aan een opnieuw normaler tempo.
In de aanloop naar de spurt op de brug worden er complotten gesmeed: uw dienaar en Geert zijn bereid om - tegen grof geld weliswaar - voor Jean-Pierre een gat te laten vallen. De ex-bakker gaat er als een speer vandoor. Even consternatie in het peloton, dat dergelijke move niet had verwacht. In extremis zetten dokter Yves, Christophe en Georges de achtervolging in. Vlak voor de meet wordt JP bijgehaald en komt Georges als eerste boven.
Voorbij Slijpe is het weer van dat: ditmaal rijdt Remi plat. Opnieuw is Daniël repareur van dienst. Tijdens het laatste deel zijn het vooral dokter Yves en Christophe die het kopwerk verrichten.
De eindspurt verloopt enigszins verward vanwege het laten vallen van gaten. Guy is de slimste en haalt het met voorsprong op uw dienaar.
Nog dit: komende twee weken zult u het zonder mijn bijdragen moeten doen vanwege een reisje naar Paulo Bettini. Ciao ragazzi!
31 juli: rit door Zeeland onder leiding van Richard. Vertrek aan het lokaal om 8u. Met de auto naar Breskens, dan oversteek met het veer. Details volgen.
Hieronder het verslag van de zaterdagrit dat Geert opstuurde, met dank. Met het nabije verleden in het achterhoofd liet uw dienaar de regenkelk aan hem voorbijgaan. Er waren er die een andere mening waren toegedaan; de gevolgen laten zich raden.
Ondanks de dreigende berichten van weerman Frank en de weinig goeds voorspellende beelden op de buienradar, toch 12 Placoras en 1 gastrijder aan de start.
Tijdens het voorafgaandelijk overleg vielen al de eerste druppels. Om de regen te vermijden werd besloten om langs de kust te blijven.
De tempo van de druppels verhoogde stelselmatig en eens aan Rattevalle was het echt wel goed aan het regenen.
In Mannekesvere ontstond enige verwarring. Richard, Noel en Antoine vonden het welletjes en deden demitour. De rest besloot onder het motto we zijn toch al nat om door te zetten.
Ondanks de regen verliep de rit in opperbeste stemming. Enkel Pollino was er het hart van in dat zijn nieuw ros weeral gedoopt werd. De schouder van Steve deed nog zeer van zijn spectaculaire val tijdens onze vorig uitgeregende rit. Hij hield daarom voor alle veiligheid steeds een ruime afstand van het peleton.
De rit verliep verder langs de IJzer tot aan de dodengang, terug naar Stuivekenskerke en Booitshoeke. Aan De landman gekomen hield de regen op en bleken de wegen er zelfs droog bij te liggen.
Onder impuls van Renaud Vdw ging het richting Veurne, Wulpen, Oostduinkerke, Nieuwpoort, Rattevalle, Wilskerke, om dan via de afsluiting van Ostend Aiport naar de Torhoutsesteenweg te rijden.
In de voorlaatste bocht van deze tocht ging het echter mis. Tonio schoof weg in een put en landde hard op de rechterschouder. Na eventjes bekomen te zijn, en terwijl Pollino de plaatselijke boerin ging inschatten, kroop hij met een stevige grimas terug op de fiets. Dat het echt wel pijn deed mocht blijken uit het feit dat hij een jonge deerne met ultra-mini rok volledig gemist heeft.
Bij Andrea aangekomen, kon Pollino de toestand van zijn Eddy Merckx niet meer aanzien. Hij stormde het berghok in, haalde de waterslang uit en begon zijn fiets af te spuiten. Dit tot grote consternatie van Andrea, want hij deed dit gewoon binnen. De rest volgde zijn voorbeeld maar deed dit braafjes buiten op het terras.
Daarna volgde een ruime dé-briefing van de rit, terwijl de Duitsers de Argentijnen in een depressie storten, en ook nog de proloog van den Tour gevolgd werd.
De voorzitter en ook Noel kwamen langs. De laatste wist ons te melden dat hijzelf en ook Antoine nog plat gevallen waren tijdens hun terugkeer. Net toen ik besloot terug richting Leffinge te trekken, kreeg Pollino nog een telefoontje van Tonio. Hij had ondertussen al fotos laten nemen van de schouder. Er zou een kleine breuk vastgesteld zijn en er wordt hem 4 weken rust opgelegd. Bij deze alvast veel beterschap toegewenst.
16 leden en 1 gastrijder aan de start en onze secretaris als belangrijkste afwezige. hopelijk verliep de proclomatie goed in Pegasus en kan Jean zaterdag de troepen opnieuw op sleeptouw nemen. Paul en Geert konden moeilijk de reeds geëtaleerde vorm van zondag verbergen en wonnen respectievelijk de bult en de eindsprint. de voorzitter wachtte ons op op het zonovergoten terras en vergaste ons op een interessant verhaal over jeanetten en portugees voetbal .... viva espana klonk het van alle kanten en de eerste ronde werd ingezet plannen werden gesmeed voor een hollandse rit op 31/7 ondergetekende vertrekt zaterdag voor een weekje hoogtestage in de provence verslag vanop de mont ventoux volgt waar ik roland hoop te treffen die al sinds jaar en dag de streek van bédoin onveilig maakt
Steve, Geert, Paul, Richard, Pascal, Christophe, Paul en uw dienaar staan aan de start van Ostende Koerst. Christ stuurt zijn kat!
Een loden zon weegt op het deelnemersveld. Van de aangekondigde vliegende start komt weinig in huis. Een toertje achter de wedstrijdauto, dan halthouden en dan opnieuw vol gas. Uw dienaar krijgt de linker voet niet direct in het klikpedaal en is onmiddellijk op achtervolgen aangewezen. Samen met een Douchy worden nog enkele renners, waaronder Richard en Pascal, ingerekend, zodat er uiteindelijk een achtervolgend groepje van een zestal renners wordt gevormd.
De kopgroep is ondertussen definitief vertrokken. Na zeven rondes (iedereen was het er over eens dat dit nogal vroeg was; op de rechte stukken hadden wij nog steeds zicht op de kopgroep!) wordt uw dienaar met zijn metgezellen uit koers genomen, na een heroïsche spurt met een Douchy voor wie hij de duimen moet leggen.
De overige vier Placora's doen het uitstekend. Vooral Geert maakt indruk. Vijf ronden voor het einde moet Christophe de groep laten gaan. Krampen tot achter zijn oren!
De vroege Beaufort-leider wordt in extremis ingerekend; een ploegmaat neemt het commando over. De spurt van het peloton is voor de tweede plaats; Steve wordt verdienstelijk derde!
We hebben het dus meer dan behoorlijk gedaan. Jammer dat onze ploegmaats die het niet zagen zitten om mee te doen, ook de moeite niet hebben gedaan om te komen supporteren, Daniel Vanderwal, Ronny Moyaert en Renaud Viaene niet te na gesproken. Komaan jongens, team spirit!
Vijftien Placora's en een gastrijder aan de start van de eerste echte zomerdag. Terraspunt wordt Lo. Leuk om vast te stellen: twee vrienden die omwille van fysieke problemen hadden moeten afhaken zijn opnieuw van de partij: Daniël en Tone !
De heenweg wordt aan een gezapig tempo (max 32 per uur) met wind achter afgehaspeld. Niemand in de problemen, de zomerzon boezemt iedereen het nodige respect in .
Op de markt in Lo doet iedereen zich te goed aan een twee Grimbergen van het vat. De terugweg gaat via de Lo-vaart en Steenkerke via Schore, Sint-Pieterskapelle, Wilskerke en Raversijde terug naar het lokaal. Renaud VDW zwaait ons vaarwel in Wilskerke. Alweer niet het volledige parcours gereden!
Eventjes moeten enkele vermetelen tot de orde worden geroepen. Begrip voor wie opnieuw start wordt niet door iedereen gedeeld; jammer!
Het stuk tussen Raversijde en het lokaal wordt door Leo gedomineerd. Hij zet eventjes de puntjes op de i. Ha ja!
Drukke professionele bezigheden weerhielden uw dienaar om vroeger melding te maken van de gebeurtenissen van de midweek-rit. Maar beter laat dan nooit.
Een bijna volledig Placora-team (zelfs Marre is van de partij!) stond aan de start op de eerste echte zomeravond. Oostende Koerst spookt al door enkele hoofden, dus wordt er een stevig tempo op na gehouden. Langs de IJzer gaat het nooit onder de 35. Eens voorbij Stuivenkenskerke gaat het moeizamer; de tweede waaier wil maar niet draaien...
Vlak voor Sint-Pieterskapelle rijdt Ronny plat; we bewonderen allemaal de handigheid waarmee Renaud Viaene de band wisselt. Respect!
De spurt op de brug wordt door Marre gewonnen, voor Geert en uw dienaar. Marre is zijn snelle benen nog niet kwijt gespeeld.
Tussen Leffinge en de Kromme Elleboog een tweede maal pech, ditmaal Remi. Het hele peloton had de leegloper gehoord, met uitzondering van Remi! Met de hulp van velen wordt ook zijn achterband vervangen;ook Remi steekt een handje toe. De sporen zijn overal te zien.
De eindspurt wordt van ver ingeleid. Marre vertrekt op kop, wordt aflgelost maar slaagt er dan toch nog in om als eerste over de streep te zoeven. Twee op twee!
De après-rit staat in het teken van het WK. Iedereen support voor Ghana, maar het mag niet baten. Met het vorderen van de avond worden de commentaren kleuriger. Het exposé van Leo over rode en groene vlaggen wordt door velen gesmaakt.
Bij het laatste fluitsignaal trekt het merendeel naar huis; Remi en Noel besluiten nog one for the road drinken.
Volgende zaterdag: afspraak om 14u00 voor de rit naar Lo
Die verschrikkelijke noordooster weet van geen ophouden. Koud en windstoten tot 60 per uur, een mens overweegt om de mountainbike opnieuw van stal te halen !
Toch nog acht Placora's aan het lokaal voor een strijd tegen de elementen. De weersomstandigheden zijn dermate dat er besloten wordt om geen tussenstop in te lassen - je moet niet vragen !
Onder leiding van Richard gaat de tocht eerst richting Brugge, grotendeels via het oude woensdagavondparcours. Richard gidst ons feilloos door Brugge, waarop we koers maken naar Dudzele. Daarna volgt een hallucinant stuk naar Zwankendamme, met de wind recht op onze appel. Langs het kanaal is het onmogelijk om te bescherming tegen de wind te zoeken, dus is het stoempen !
Voorbij Zwankendamme loodst Georges ons via nieuwe wegen langs Blankenberge en Wenduine, om uiteindelijk op de Driftweg uit te komen. Een mooi stukje, alleen jammer dat het wegdek hier en daar dringend aan herstel toe is.
Voor het laatste deel nemen we de Driftweg tot in Oostende. Omwille van het Belgische zomerweer is er toch geen kat op de baan, laat staan toeristen, zodat we vlot langs het fietspad de thuishaven bereiken .
In het lokaal worden we opgewacht door verloren zoon Remi, die plechtig beloofd om woensdag van de partij te zijn. Even later komt ook de voorzitter binnen, net niet getooid in oranje pruik want hij is speciaal naar Holland geweest om voor de Kezen te supporteren. Elk zijn hobby, zeker! Wanneer Christ dan nog een acte de présence doet, zit de sfeer er helemaal in.
En dan nog Oostende Koerst. Momenteel zijn dit de deelnemers: Christophe, Steve, Richard, Paul, Pascal, Sven, Christ en uw dienaar. Wie nog zin heeft om mee te doen, meldt dit ten laatste op woensdag.
De krachtige noordooster schrikte heel wat vaste waarden van de woensdagavond af. Met 11 Placora's en een gastrijder vertrokken we met de wind in 't gat.
Iedereen was beducht voor de terugtocht, waardoor het tempo bewust laag werd gehouden. Slechts eenmaal ging het langs de IJzer boven de 35. Iedereen dus nog adem in overschot.
Wij bleken niet de enigen die problemen hadden met Aolus. Onze Douchy-vrienden kruisten ons in gespreide slagorde; we waren even de tel kwijt, want we kwamen letters van het alfabet te kort.
Voorbij Stuivekenskerke moesten er dus waaiers worden gevormd. Renaud nam zijn verantwoordelijkheid en spoorde de bende aan om in groepjes van vier rond te draaien. Steve en Jean-Pierre hadden het moeilijk, Steve niet in het minst omdat hij al 135 km op de teller had . Even voor Schore pikten we Pascal Mostrey op, die ons tegemoet was gekomen.
Langzaam maar zeker vorderden wij richting Andrea. Veel gepraat werd er niet, of het was wat gesakker omdat er eentje van waaier wisselde .
Op de brug plaatste Renaud een korte demarrage en kwam als eerste boven. In Slijpe vergiste Christophe zich even van weg, maar kon alras opnieuw inpikken .
Aan de Kromme Elleboog koos Georges voor een alternatieve route via het vernieuwde fietspad. Hij werd daar echter niet in gevolgd door de rest, die braaf de vertrouwde weg volgde.
De spurt werd ingeleid door onze gastrijder, die onderweg al heel wat verdienstelijk kopwerk had verricht. Uw dienaar nam 750 m voor de meet over en bracht de spurters in stelling. Op 100 m was mijn pijp uit. Wie de spurt uiteindelijk won is niet helemaal duidelijk .
De avond werd afgesloten met Zuid-Afrika vs. Uruguay. Noel had lange tijd zicht op de prognostiek, maar in de laatste minuut werd nogmaals duidelijk dat een Club-supporter over onvoldoende (om niet te zeggen geen) voetbalkennis beschikt .
Afspraak volgende zaterdag om 14u00. De windrichting zal bepalen waar we naar toe gaan.
De zon twijfelde of ze van de partij zou zijn; dit was echter geen reden voor de veertien Placora's om de 110 km van de 'Roger'Classic richting West-Vleteren aan te vatten. We vertrokken stipt om halftwaalf, zoals op deze blog was aangekondigd. Toch schijnt niet iedereen al tot het digitale tijdperk te zijn toegetreden, want om twee uur kreeg Renaud bericht van Paul J. en dokter Yves met de vraag waar iedereen bleef !
Met de wind in het voordeel reden we over Leffinge, Slijpe, langs de IJzer, de Fintele en Stavele naar het nieuwe domicilie van de grote kindervriend .
Net zoals Roger kozen wij voor 6 of 8 en lieten wijselijk de 12 aan ons voorbij gaan. Niet in het minst met de wetenschap dat de terugreis zich iets lastiger aankondigde. Dankzij de GPS-kennis van Leo werd de kortste weg gekozen. Via Pollinckhove, Alveringhem, Oeren (we reden fors door!) en Veurne ging het dan langs het kanaal richting lokaal.
Even voor Nieuwpoort kregen Noël en Paulino te maken met de wraak van Roger , en werd het tempo iets getemperd. Om kwart over vijf maakten wij onze opwachting aan 't Vliegpleintje, waar we door de voorzitter werden verwelkomd. Opmerkelijk was dat iedereen deze keer de weg naar het lokaal had gevonden. Zat wat volgde daar misschien voor iets tussen?
De voorzitter had voor de mise-en-place gezorgd voor ons maatjesfestijn, en het dient gezegd Leo, ze smaakten overheerlijk. Uw dienaar werkte er zonder verpinken vier naar binnen! Andrea zorgde voor een frisse druppel om alles goed door te spoelen.
Omwille van familiale redenen moest schrijver dezes het gezelschap vroeger verlaten. Voor de verhalen over hoe iedereen is thuisgekomen moet u zich wenden tot de reacties.
Afspraak volgende woensdag, als het niet regent tenminste!
Een schitterende zomerdag, 15 Placora's aan de start en een gastrijder. Er waait een hele lichte zuidoostenbries, dus wordt de geplande rit naar Leisele gereden. Rustig keuvelend slingert ons pelotonnetje zich door de Westhoek, af en toe opgeschrikt door de nieuwe 'bel' die uw dienaar uittest . Het ding doet het wel, maar erg ver draagt het geluid toch niet.
Na een klein anderhalf uur bereiken we Leisele, waar de waard ons al staat op te wachten . Gezien de warmte wordt de Picon gelaten voor wat hij is; iedereen kiest een frisse pint of Leffe. Zo hebben we nog eens een reden om terug te keren. Nadat ongeveer iedereen zijn 5 euro in het potje heeft gestoken, wordt de terugweg aangevat.
De koptrekkers kiezen er voor om via Adinkerke te rijden. Misschien niet de gelukkigste keuze, gezien de weekenddrukte. In Koksijde is het bijna prijs wanneer de rijweg moet worden overgestoken...
Uiteindelijk rijden we veilig de thuishaven binnen. Daar blijkt de Nieuwsbladbel wel zijn dienst te bewijzen om Andrea ter orde te roepen ! We krijgen dan nog het bezoek van Danïel. Hij heeft nog altijd niet het fiat gekregen om het fietsen te hervatten. Hij laat het evenwel niet aan zijn hart komen, en trakteert de hele bende op een tournée! Dergelijke spirit strekt tot voorbeeld !
Na enig overleg wordt uiteindelijk toch besloten om de rit van volgende zaterdag om 12u30 te laten starten. Mochten er zich in extremis nog wijzigingen voordoen, zullen die donderdagmorgen op de blog worden gemeld.
zorgden ervoor dat WTC Placora zo goed als voltallig aan de start verscheen. Enkel Tonio (nog eventjes out met schouderblessure) en Jean Pierre Bakker (vakantie?) en Noël (weerspannige kopserie) waren de vaste waarden die ontbraken op het appèl. Bovendien waren er nog vier gastrijders op de afspraak, die zich overigens netjes aan de afspraken hielden - waarvoor dank. We worden werkelijk populair 
.
) namen de groep op sleeptouw en slaagden er in tussen Schore en Sint Pieterskapelle om rechtdoor te rijden in plaats van linksaf te slaan. Hilariteit alom dus 
, en ook het tempo naar de vaantjes 
.
. Uw dienaar zette zich dan maar op kop en zette de groep af voor de helling. Uiteindelijk was het Guy die het haalde van Sven VDW en Georges.
.
.
gastrijders trokken onder leiding van Daniël richting Koekelare, om dan via Werken en Kortemark Westrozebeke te bereiken. De klimmers onder ons waren best in hun nopjes met onder andere de Poggio en de bultjes rond Houthulst op het programma.
Met hulp van onze technieker/facteur Daniël en Tone werden de verse banden gelegd. Aan een stevig tempo werd er halt gehouden in de Leute in Oeren. Georges reed eventjes verkeerd en belandde zo bijna in Potje Paté. Na enkele Hellekapelles en Leffes van 't vat, werd de terugtocht aangevat. De wind was ondertussen gedraaid naar het noordwesten zodat we de wind niet echt in 't gat hadden. Door al de lekke banden kwamen we te laat voor de aankomst van de tour, zodat we dan maar op Andrea's terras belandden. Aangezien ikzelf nog moest gaan werken 
, kan ik niet verder uitwijden over de verdere gesprekken. Er werd in ieder geval afgesproken om gezamenlijk de wereldbekerfinale te volgen in ons lokaal. Geert bleek de "kenner" te zijn want hij mocht de pot naar Leffinge meenemen. 
en is onmiddellijk op achtervolgen aangewezen. Samen met een Douchy worden nog enkele renners, waaronder Richard en Pascal, ingerekend, zodat er uiteindelijk een achtervolgend groepje van een zestal renners wordt gevormd.
Vijf ronden voor het einde moet Christophe de groep laten gaan. Krampen tot achter zijn oren!
.
