Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
01-07-2010
woensdagrit
16 leden en 1 gastrijder aan de start en onze secretaris als belangrijkste afwezige. hopelijk verliep de proclomatie goed in Pegasus en kan Jean zaterdag de troepen opnieuw op sleeptouw nemen. Paul en Geert konden moeilijk de reeds geëtaleerde vorm van zondag verbergen en wonnen respectievelijk de bult en de eindsprint. de voorzitter wachtte ons op op het zonovergoten terras en vergaste ons op een interessant verhaal over jeanetten en portugees voetbal .... viva espana klonk het van alle kanten en de eerste ronde werd ingezet plannen werden gesmeed voor een hollandse rit op 31/7 ondergetekende vertrekt zaterdag voor een weekje hoogtestage in de provence verslag vanop de mont ventoux volgt waar ik roland hoop te treffen die al sinds jaar en dag de streek van bédoin onveilig maakt
Steve, Geert, Paul, Richard, Pascal, Christophe, Paul en uw dienaar staan aan de start van Ostende Koerst. Christ stuurt zijn kat!
Een loden zon weegt op het deelnemersveld. Van de aangekondigde vliegende start komt weinig in huis. Een toertje achter de wedstrijdauto, dan halthouden en dan opnieuw vol gas. Uw dienaar krijgt de linker voet niet direct in het klikpedaal en is onmiddellijk op achtervolgen aangewezen. Samen met een Douchy worden nog enkele renners, waaronder Richard en Pascal, ingerekend, zodat er uiteindelijk een achtervolgend groepje van een zestal renners wordt gevormd.
De kopgroep is ondertussen definitief vertrokken. Na zeven rondes (iedereen was het er over eens dat dit nogal vroeg was; op de rechte stukken hadden wij nog steeds zicht op de kopgroep!) wordt uw dienaar met zijn metgezellen uit koers genomen, na een heroïsche spurt met een Douchy voor wie hij de duimen moet leggen.
De overige vier Placora's doen het uitstekend. Vooral Geert maakt indruk. Vijf ronden voor het einde moet Christophe de groep laten gaan. Krampen tot achter zijn oren!
De vroege Beaufort-leider wordt in extremis ingerekend; een ploegmaat neemt het commando over. De spurt van het peloton is voor de tweede plaats; Steve wordt verdienstelijk derde!
We hebben het dus meer dan behoorlijk gedaan. Jammer dat onze ploegmaats die het niet zagen zitten om mee te doen, ook de moeite niet hebben gedaan om te komen supporteren, Daniel Vanderwal, Ronny Moyaert en Renaud Viaene niet te na gesproken. Komaan jongens, team spirit!
Vijftien Placora's en een gastrijder aan de start van de eerste echte zomerdag. Terraspunt wordt Lo. Leuk om vast te stellen: twee vrienden die omwille van fysieke problemen hadden moeten afhaken zijn opnieuw van de partij: Daniël en Tone !
De heenweg wordt aan een gezapig tempo (max 32 per uur) met wind achter afgehaspeld. Niemand in de problemen, de zomerzon boezemt iedereen het nodige respect in .
Op de markt in Lo doet iedereen zich te goed aan een twee Grimbergen van het vat. De terugweg gaat via de Lo-vaart en Steenkerke via Schore, Sint-Pieterskapelle, Wilskerke en Raversijde terug naar het lokaal. Renaud VDW zwaait ons vaarwel in Wilskerke. Alweer niet het volledige parcours gereden!
Eventjes moeten enkele vermetelen tot de orde worden geroepen. Begrip voor wie opnieuw start wordt niet door iedereen gedeeld; jammer!
Het stuk tussen Raversijde en het lokaal wordt door Leo gedomineerd. Hij zet eventjes de puntjes op de i. Ha ja!
Drukke professionele bezigheden weerhielden uw dienaar om vroeger melding te maken van de gebeurtenissen van de midweek-rit. Maar beter laat dan nooit.
Een bijna volledig Placora-team (zelfs Marre is van de partij!) stond aan de start op de eerste echte zomeravond. Oostende Koerst spookt al door enkele hoofden, dus wordt er een stevig tempo op na gehouden. Langs de IJzer gaat het nooit onder de 35. Eens voorbij Stuivenkenskerke gaat het moeizamer; de tweede waaier wil maar niet draaien...
Vlak voor Sint-Pieterskapelle rijdt Ronny plat; we bewonderen allemaal de handigheid waarmee Renaud Viaene de band wisselt. Respect!
De spurt op de brug wordt door Marre gewonnen, voor Geert en uw dienaar. Marre is zijn snelle benen nog niet kwijt gespeeld.
Tussen Leffinge en de Kromme Elleboog een tweede maal pech, ditmaal Remi. Het hele peloton had de leegloper gehoord, met uitzondering van Remi! Met de hulp van velen wordt ook zijn achterband vervangen;ook Remi steekt een handje toe. De sporen zijn overal te zien.
De eindspurt wordt van ver ingeleid. Marre vertrekt op kop, wordt aflgelost maar slaagt er dan toch nog in om als eerste over de streep te zoeven. Twee op twee!
De après-rit staat in het teken van het WK. Iedereen support voor Ghana, maar het mag niet baten. Met het vorderen van de avond worden de commentaren kleuriger. Het exposé van Leo over rode en groene vlaggen wordt door velen gesmaakt.
Bij het laatste fluitsignaal trekt het merendeel naar huis; Remi en Noel besluiten nog one for the road drinken.
Volgende zaterdag: afspraak om 14u00 voor de rit naar Lo
Die verschrikkelijke noordooster weet van geen ophouden. Koud en windstoten tot 60 per uur, een mens overweegt om de mountainbike opnieuw van stal te halen !
Toch nog acht Placora's aan het lokaal voor een strijd tegen de elementen. De weersomstandigheden zijn dermate dat er besloten wordt om geen tussenstop in te lassen - je moet niet vragen !
Onder leiding van Richard gaat de tocht eerst richting Brugge, grotendeels via het oude woensdagavondparcours. Richard gidst ons feilloos door Brugge, waarop we koers maken naar Dudzele. Daarna volgt een hallucinant stuk naar Zwankendamme, met de wind recht op onze appel. Langs het kanaal is het onmogelijk om te bescherming tegen de wind te zoeken, dus is het stoempen !
Voorbij Zwankendamme loodst Georges ons via nieuwe wegen langs Blankenberge en Wenduine, om uiteindelijk op de Driftweg uit te komen. Een mooi stukje, alleen jammer dat het wegdek hier en daar dringend aan herstel toe is.
Voor het laatste deel nemen we de Driftweg tot in Oostende. Omwille van het Belgische zomerweer is er toch geen kat op de baan, laat staan toeristen, zodat we vlot langs het fietspad de thuishaven bereiken .
In het lokaal worden we opgewacht door verloren zoon Remi, die plechtig beloofd om woensdag van de partij te zijn. Even later komt ook de voorzitter binnen, net niet getooid in oranje pruik want hij is speciaal naar Holland geweest om voor de Kezen te supporteren. Elk zijn hobby, zeker! Wanneer Christ dan nog een acte de présence doet, zit de sfeer er helemaal in.
En dan nog Oostende Koerst. Momenteel zijn dit de deelnemers: Christophe, Steve, Richard, Paul, Pascal, Sven, Christ en uw dienaar. Wie nog zin heeft om mee te doen, meldt dit ten laatste op woensdag.
De krachtige noordooster schrikte heel wat vaste waarden van de woensdagavond af. Met 11 Placora's en een gastrijder vertrokken we met de wind in 't gat.
Iedereen was beducht voor de terugtocht, waardoor het tempo bewust laag werd gehouden. Slechts eenmaal ging het langs de IJzer boven de 35. Iedereen dus nog adem in overschot.
Wij bleken niet de enigen die problemen hadden met Aolus. Onze Douchy-vrienden kruisten ons in gespreide slagorde; we waren even de tel kwijt, want we kwamen letters van het alfabet te kort.
Voorbij Stuivekenskerke moesten er dus waaiers worden gevormd. Renaud nam zijn verantwoordelijkheid en spoorde de bende aan om in groepjes van vier rond te draaien. Steve en Jean-Pierre hadden het moeilijk, Steve niet in het minst omdat hij al 135 km op de teller had . Even voor Schore pikten we Pascal Mostrey op, die ons tegemoet was gekomen.
Langzaam maar zeker vorderden wij richting Andrea. Veel gepraat werd er niet, of het was wat gesakker omdat er eentje van waaier wisselde .
Op de brug plaatste Renaud een korte demarrage en kwam als eerste boven. In Slijpe vergiste Christophe zich even van weg, maar kon alras opnieuw inpikken .
Aan de Kromme Elleboog koos Georges voor een alternatieve route via het vernieuwde fietspad. Hij werd daar echter niet in gevolgd door de rest, die braaf de vertrouwde weg volgde.
De spurt werd ingeleid door onze gastrijder, die onderweg al heel wat verdienstelijk kopwerk had verricht. Uw dienaar nam 750 m voor de meet over en bracht de spurters in stelling. Op 100 m was mijn pijp uit. Wie de spurt uiteindelijk won is niet helemaal duidelijk .
De avond werd afgesloten met Zuid-Afrika vs. Uruguay. Noel had lange tijd zicht op de prognostiek, maar in de laatste minuut werd nogmaals duidelijk dat een Club-supporter over onvoldoende (om niet te zeggen geen) voetbalkennis beschikt .
Afspraak volgende zaterdag om 14u00. De windrichting zal bepalen waar we naar toe gaan.
De zon twijfelde of ze van de partij zou zijn; dit was echter geen reden voor de veertien Placora's om de 110 km van de 'Roger'Classic richting West-Vleteren aan te vatten. We vertrokken stipt om halftwaalf, zoals op deze blog was aangekondigd. Toch schijnt niet iedereen al tot het digitale tijdperk te zijn toegetreden, want om twee uur kreeg Renaud bericht van Paul J. en dokter Yves met de vraag waar iedereen bleef !
Met de wind in het voordeel reden we over Leffinge, Slijpe, langs de IJzer, de Fintele en Stavele naar het nieuwe domicilie van de grote kindervriend .
Net zoals Roger kozen wij voor 6 of 8 en lieten wijselijk de 12 aan ons voorbij gaan. Niet in het minst met de wetenschap dat de terugreis zich iets lastiger aankondigde. Dankzij de GPS-kennis van Leo werd de kortste weg gekozen. Via Pollinckhove, Alveringhem, Oeren (we reden fors door!) en Veurne ging het dan langs het kanaal richting lokaal.
Even voor Nieuwpoort kregen Noël en Paulino te maken met de wraak van Roger , en werd het tempo iets getemperd. Om kwart over vijf maakten wij onze opwachting aan 't Vliegpleintje, waar we door de voorzitter werden verwelkomd. Opmerkelijk was dat iedereen deze keer de weg naar het lokaal had gevonden. Zat wat volgde daar misschien voor iets tussen?
De voorzitter had voor de mise-en-place gezorgd voor ons maatjesfestijn, en het dient gezegd Leo, ze smaakten overheerlijk. Uw dienaar werkte er zonder verpinken vier naar binnen! Andrea zorgde voor een frisse druppel om alles goed door te spoelen.
Omwille van familiale redenen moest schrijver dezes het gezelschap vroeger verlaten. Voor de verhalen over hoe iedereen is thuisgekomen moet u zich wenden tot de reacties.
Afspraak volgende woensdag, als het niet regent tenminste!
Een schitterende zomerdag, 15 Placora's aan de start en een gastrijder. Er waait een hele lichte zuidoostenbries, dus wordt de geplande rit naar Leisele gereden. Rustig keuvelend slingert ons pelotonnetje zich door de Westhoek, af en toe opgeschrikt door de nieuwe 'bel' die uw dienaar uittest . Het ding doet het wel, maar erg ver draagt het geluid toch niet.
Na een klein anderhalf uur bereiken we Leisele, waar de waard ons al staat op te wachten . Gezien de warmte wordt de Picon gelaten voor wat hij is; iedereen kiest een frisse pint of Leffe. Zo hebben we nog eens een reden om terug te keren. Nadat ongeveer iedereen zijn 5 euro in het potje heeft gestoken, wordt de terugweg aangevat.
De koptrekkers kiezen er voor om via Adinkerke te rijden. Misschien niet de gelukkigste keuze, gezien de weekenddrukte. In Koksijde is het bijna prijs wanneer de rijweg moet worden overgestoken...
Uiteindelijk rijden we veilig de thuishaven binnen. Daar blijkt de Nieuwsbladbel wel zijn dienst te bewijzen om Andrea ter orde te roepen ! We krijgen dan nog het bezoek van Danïel. Hij heeft nog altijd niet het fiat gekregen om het fietsen te hervatten. Hij laat het evenwel niet aan zijn hart komen, en trakteert de hele bende op een tournée! Dergelijke spirit strekt tot voorbeeld !
Na enig overleg wordt uiteindelijk toch besloten om de rit van volgende zaterdag om 12u30 te laten starten. Mochten er zich in extremis nog wijzigingen voordoen, zullen die donderdagmorgen op de blog worden gemeld.
Op deze bijna zomeravond staan er 19 Placora's aan de start. De valpartij van vorige zaterdag heeft toch nog enkele sporen nagelaten: Steve heeft nog altijd een beetje last van een pijnlijke schouder ; uw dienaar moet zijn achterwiel vervangen en rijdt tijdelijk met een geleend item van fietshandelaar Vandewalle . De wind komt alweer uit het noordoosten, de 'verkeerde' kant dus. Op de heenreis draaien Noël, Paulino, Sven, Guy en uw dienaar rustig rond. Het tempo draait rond de 33-34 per uur. Iedereen kan goed mee . Eens voorbij Stuivekenskerke krijgen de koptrekkers nog versterking van Geert en Paul. Met de wind op kop gaat het iets moeizamer, maar al bij al valt het nog best mee. De eerste spurt wordt voorafgegaan door een 'ontsnapping' van Geert. Sven reageert, maar alletwee moeten ze de tol betalen aan de brug. Paul J. komt uiteindelijke als eerste boven . In Leffinge nemen we afscheid van Geert en de familie VDW. Renaud zet zich nu op kop en neemt de voorbereiding voor de eindspurt voor zijn rekening. Georges en Steve hebben zich de hele rit handig in de luwte weten te houden; met deze reserve betwisten ze de eindspurt die uiteindelijk door Steve wordt gewonnen .
Het is nog niet echt terassenweer, dus verwarmen wij ons binnen bij Andrea. Remi verbaast vriend en vijand door de hele avond water (!) te drinken . Het is tegen tienen wanneer we afspraak maken voor volgende zaterdag: vertrek om 14u00, richting Leisele.
Op zaterdag 12 juni: vertrek om 12u30. We rijden naar West-Vleteren om er Roger een bezoek te brengen. Na de rit maatjes in het lokaal .
Zaterdag 28 augustus: WTC Placora piste-namiddag Gezellig samenzijn in De Schaeperye
Voor Ostende Koerst wordt in de komende weken het team samengesteld. Geïnteresseerden geven een seintje.
Op zaterdag 28 augustus maken we er een intiem feestje van. In de namiddag kunnen we ons uitleven op de wielerpiste in diverse disciplines (meer info later), 's avonds steken we voetjes onder tafel in De Schaeperye. Er wordt weer een affiche gemaakt, en dus zijn we op zoek naar sponsors. De opbrengst gaat naar de aankoop van onze nieuwe wieleruitrusting voor volgend jaar.
De strakke zuidwester noch een onheilspellende buienrader konden acht Placora's er van weerhouden richting Alveringhem te trekken. Aan Sint-Pieterskapelle voelden we de eerste druppels, maar onder het commando van Renaud reden we toch verder. Aan Oostkerke gingen de hemelsluizen dan echt open en werd Paulino's nieuwe Eddy Merckx gedoopt. Er werd dan maar wijselijk besloten om een 'omtrekkende beweging' (dixit Renaud, die blijkbaar midden in de WOI-sfeer zat) te maken en terug naar huis te keren. En dan gebeurde het: even voor Slijpe slijk op de weg, en daar gleed uw dienaar vrolijk onderuit! Steve kon niet meer uitwijken en ging hals over kop (of kop over kloten - het is zoals je wilt) de berm in om tegen een weideomheining tot stilstand te komen. De schade viel al bij al nog mee: enkele schaafwonden - het avondmenu was bij deze gemaakt: rauwe hesp - en een pijnlijke schouder voor Steve. Het had erger gekund. Iedereen goed geschrokken , en nu erg voorzichtig richting Andrea. Ook het materiaal had een duw gekregen: slag in het achterwiel... Kwatongen beweren dat dit manoeuver met opzet werd gemaakt om Steve van de kampioenentitel te houden. Er zou een Portugees in het spel zitten die voor grof geld alle scrupules opzij zet. Bij deze wil ik deze aantijgingen met klem weerleggen. Het is niet omdat Steve een Frutos-gestel heeft dat er achter ieder incident een complot moet worden gezocht! Hopelijk is het weer woensdag beter en kan de rit eens normaal verlopen.
Enkelen hadden de buienradar niet correct geïnterpreteerd want slechts met z'n negenen aan de start, waaronder 4 "Ardenezen" . Het tempo was strak maar niet overdreven en alles draaide vlot. Alleenl Paul had blijkbaar La Redoute vlot verteerd want hij stormde gezwind de lichtere versie van ons woensdagparcours op. Tijdens de laatste kilometers etaleerde Ricardo zijn tactisch vernuft. In het (smalle) stuk tussen de kromme elleboog en de Oostendse hallen , waar inhalen onmogelijk is, koos hij resoluut voor de koppositie en kon hij aldus zij eigen tempo aan de volledige groep opleggen. De laatste kilometer demonstreerde Steve opnieuw zijn goede vorm met Paul sluw in het wiel, klaar om de "dubbel" binnen te halen. Dit was echter buiten Richard gerekend die langs de binnenkant met groot vertoon de rest het nakijken gaf : knap ! Een vers (wat van de stuuten niet kon gezegd worden !) getapte pint in het gezelschap van de voorzitter was de afsluiter van een geslaagde rit.
Acht dapperen (Pascal M, Pascal D, Renaud, Paulino, Georges, Roland, Paul en uw dienaar) én Roland's eega (respect! ) aan de start van wat een 145 km lange tocht zou worden. Voor sommigen een bekend parcours, anderen stonden dan weer voor een nieuwe ervaring.
Om 9u30 verlieten we de startplaats in Angleur, om ons naar de officiële start in Tilff te begeven. Het beloofde een mooie dag te worden: zon, niet te warm en een lichte bries voor de afkoeling.
Eerste verrassing na een twintigtal kilometer, wanneer blijkt dat de Côte de Esneux niet moet beklommen worden. Er werden dus blijkbaar enige wijzigingen in het parcours aangebracht. Een paar kilometer verder moet het dan plots scherp rechtsaf, een gaan de pijpen aan het dans. Steil naar boven, adem afgesneden en dus pompen maar! De kennismaking met het 'betere klimwerk' verloopt voor sommigen onder ons echt brutaal, maar iedereeen haalt uiteindelijk de top van de Côte de Chambralles (max. 16 %).
Van dan af is het voortdurend klimmen en dalen doorheen een schitterend landschap (voor zover je er kunt van genieten natuurlijk ). Na de Côte de Wanne (na 70 km) is er de eerste bevoorrading. Die is meer dan welgekomen. Zelden heeft Isostar zo goed gesmaakt. Na een rustpauze van een twintigtal minuten gaat het dan richting Côte d' Amermont (3600 m lang, max. 21 (!) %). Hier moet uw dienaar toch eventjes afstappen om op adem te komen. Gelukkig ben ik niet de enige...
De Rosier (5 km, max 12%) brengt ons even in de waan dat we een Alpencol aan het beklimmen zijn. Er komt gotver... geen eind aan. En dan gaat het bergafwaarts (letterlijk ) naar La Redoute. Op de bevoorradingsplaats worden de nodige middelen genomen om deze verschrikking het hoofd te kunnen bieden. The only way is up, en dus daar gaan we... Renaud, Pascal D, en Paul bereiken de top zonder voet aan de grond te zetten. Proficiat ! Boven krijgt iedereen een blikje Red Bull; dit hadden ze beter aan de voet gedaan, want volgens de reclame geeft het spul je vleugels...
Met het zwaarste achter de rug komt de meet in zicht. Sommigen hebben echter af te rekenen met opkomende kramp, zodat het toch even voorzichtig moet worden aangepakt. Uiteindelijk bereikt iedereen de meet, moe maar voldaan. De eerste pint smaakt heerlijk, en de tweede ook. Het bezoek aan de plaatselijke Italiaan is de kroon op een alweer een schitterende uitstap. Geen valpartijen, geen mechanische pech. Alleen verschrikkelijk veel Hollanders
Met Tilff in het vooruitzicht gaven heel wat Placora's verstek. Uw dienaar besloot om toch een korte rit te rijden, en samen met de zaterdagrijders van start te gaan. Vier dapperen + mezelf vertrokken richting Damme. Aan Nieuweghe zwaaide ik de vier vaarwel, en keerde huiswaarts om me daar volledig voor te bereiden op La Redoute. Als u wil weten hoe de rit is afgelopen zal u zich dus moeten wenden tot Noel, Steve, Jean-Pierre of Renaud VDW.
Zeventien Placora's + één gastrijder (die zich uitstekend aan de afspraken hield!) aan de start. Eindelijk was er sprake van een lenteavond. Die positieve vibes werden omgezet in een tempo dat nooit onder de 30 per uur ging. De Belcantoberglucht had er duidelijk goed aan gedaan, want iedereen kon vlot volgen .
Aan Stuivekenskerke pikten we dokter Yves op, die er al enkele kilometers meer had op zitten.
De spurt aan de brug werd van ver ingeleid door schrijver dezes; Sven VDW sprong uit het wiel en sloeg meteen een gat van een twintigtal meter. Net niet genoeg om het te halen, want hij Paul J. reed hem op de meet voorbij.
De werken aan de Torhoutsesteenweg zorgden er voor dat de voorbereiding van de eindspurt nogal moeizaam verliep. Uw dienaar trok de kop vanaf de Kromme Elleboog en dreef het tempo gestaag op; Paul J. loste af, en dan werd er gerekend door de rest om toch maar niet te moeten overnemen . Dan maar zelf nog eens aan de bel getrokken, waarop het licht definitief uit ging. Wie als eerste over de meet ging is mij dus niet bekend.
De jarige Dokter Yves trakteerde ons tweemaal (!) bij Andrea, met het argument dat hij toch al zijn overschot aan geld aan zijn vrouw moet afgeven. Wij lieten het in alle geval niet aan ons hart komen; doctor's orders weetjewel.
Zaterdagmiddag is er een reguliere rit voorzien - Picon wordt er gefluisterd. De Tilff-rijders kijken even de kat uit de boom; zij geven elkaar in alle geval afspraak op zondagmorgen om 6u15.
Maandagmorgen is er ook een korte rit voor wie zin heeft.
We waren met z'n achttienen (!) aan de start van de 100 km lange tourtocht doorheen het Heuvelland. Voor het eerst was de lentezon ook van de partij. Het werd dus een prachtige dag.
We vertrokken vanuit Westouter, om via Reningelst over 'de schreve' te gaan. Op de eerste helling van de dag testte Christ even zijn turbo; dat hij aansloeg hebben we met z'n allen mogen horen ! De Catsberg werd nog eventjes links gelaten; de Cassel was de eerste grote afspraak. Remi hoopte in stilte dat we er rond zouden rijden, maar helaas voor hem, we moesten er over . En het ongeluk wilde dat precies daar de bewijzering het eventjes liet afweten, zodat we de berg langs twee zijden hebben beklommen. Niemand weet of dit echt de bedoeling was; uiteindelijk kwamen we op de markt van Cassel terecht. Op een zonnig terras hebben we genoten van de plaatselijke specialiteiten .
Bergaf dan, richting Catsberg (Pussy Mountain voor de Engelstaligen). Niet zo eenvoudig van de Franse kant, te meer daar het wegdek op sommige plaatsen dringend aan herstel toe was. Na de bevoorrading vatten we de laatste 30 kilometer aan. Het beloofde nog een lastige finale te worden, met de Rode - , Zwarte - , Kemmel- en Scherpeberg in korte opeenvolging. Het werd even puffen, maar we haalden toch zonder al te grote problemen de eindstreep.
Hier wachtte ons een lekkere Bernardus van het vat - met dank aan Roger V.G. - waarna we moe, maar voldaan huiswaarts keerden.
De sfeerfoto's komen van Paulino.
Volgende week nog meer lekkers voor de klimmers, want dan rijden we Tilff. Nog even gecheckt: vertrek voor de 136 km tussen 7u30 en 9u00. Wie kiest voor de 78 km vertrekt tussen 9u00 en 10u00 (Georges, dit kost je dus een tournée )
Woensdag kunnen we alweer vieren, want onlangs werd Dr. Yves 40! Gelieve het thuisfront dus te verwittigen.
op het deelnemersveld. Van de aangekondigde vliegende start komt weinig in huis. Een toertje achter de wedstrijdauto, dan halthouden en dan opnieuw vol gas. Uw dienaar krijgt de linker voet niet direct in het klikpedaal 
en is onmiddellijk op achtervolgen aangewezen. Samen met een Douchy worden nog enkele renners, waaronder Richard en Pascal, ingerekend, zodat er uiteindelijk een achtervolgend groepje van een zestal renners wordt gevormd.
Vijf ronden voor het einde moet Christophe de groep laten gaan. Krampen tot achter zijn oren!
.
; uw dienaar moet zijn achterwiel vervangen en rijdt tijdelijk met een geleend item van fietshandelaar Vandewalle 
