Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
08-05-2016
Terug thuis
Terug thuis van een toch wel schitterende stage in Calpe staan er op zondagmorgen vijf Calpe-gangers, samen met Renaud VDW en DB om 9u30 onder een stralende zon op de vertrouwde plaats van vertrek.
Het is Renaud VDW die de leiding neemt voor deze 'losrijdtrit'. Nu ja, los rijden is in deze een relatief begrip. Krachtpatser Henk voelt de benen niet, Cyber John, door sommigen John Beton genoemd, en Steve Stamper maken deel uit van het zestal en dan weet u het wel. Aanvankelijk wordt er nog een rustig tempo aangehouden, maar eens in het Tudor-bos wordt het tempo opgetrokken en zakt de snelheidsmeter niet onder de 32 per uur.
55 km of 1u50 later staan we aan het lokaal en kunnen we ons laven aan wat wij een hele week hebben moeten missen. De eerste traktatie is op kosten van Renaud VDW, die nogmaals zijn verjaardag viert.
Hopelijk kunnen we woensdag nog genieten van de heersende Calpe-temperaturen en plukken we de compensatievruchten!
Guadelest. De naam van dit pittoreske dorpje in de bergen zegt u waarschijnlijk niets. Ik moet u eerlijk bekennen, waarde lezer, dat het bij mij ook geen belletje deed rinkelen. Tot gisteren, want dan maakte ik samen met mijn dierbare eega en de familie Danny G. een autoritje naar dit toeristisch oord.
Onderweg raken wij onder de indruk van de mooie zichten en de steile klim die naar de nederzetting leiden. Uw dienaar maakt argeloos de opmerking dat hij zou danken voor het aanbod mocht er gevraagd worden om deze route met de fiets te doen.
U kunt het dus al raden waar de rit van vandaag naartoe ging. Inderdaad, Guadelest! Onze begeleiders beweren bij hoog en bij laag dat het een eenvoudige, gelijklopende beklimming is. Zij mogen evenwel rekenen op sceptische blikken van uw dienaar die er het zijne van denkt.
Edoch, het loopt niet allemaal zo'n vaart. Groep C vertrekt blij gemutst, versterkt met JP Bakker en Hank die het gedoe in Groep B beu zijn. En om Pilot Pascal plezier te doen mogen we ook een Nederlander, Kees dan nog wel, in ons gezelschap verwelkomen.
Het dient gezegd dat de eerste kilometers aan een pittig tempo worden afgelegd, maar eens afgedraaid van de grote weg gaat het er rustiger aan toe. De beklimming zelf beslaat zo'n 7 km, en al bij al valt het best mee. JP Bakker, Danny G. en uw dienaar werken de klim gezamenlijk af. Geen vrouwelijk schoon mee op deze rit, dus Danny G. probeert zich rustig te houden, wat niet helemaal lukt. Pascal en Hank etaleren als vanouds hun klimmerscapaciteiten.
Bij de bevoorrading komen ook de andere groepen aan. Steve Stamper neemt van de gelegenheid gebruik om van groep te veranderen en ook met de C's verder te rijden. Nog geen twee kilometer voorbij de bevoorrading heeft hij al af te rekenen met bandenpech. Dat gebeurt als je er helemaal doorzit.
De afdaling is er eentje om van te genieten. Er wordt opnieuw fiks doorgetrokken richting Calpe, met Pilot Pascal als locomotief. Iedereen veilig en wel in het hotel en meteen het einde van een schitterende fietsstage. Hopelijk genieten de vrienden in Kamp Noord evenzeer. Zij die op Temptation Island zijn achtergebleven hebben iets gemist. Maar ja, daar zijn dan ook compensaties voor .
Morgen is het weer vroeg dag, want om 5u30 vertrekt de bus richting vliegveld. We landen even na de middag in Oostende. Benieuwd wat de vorm zal geven volgende week.
Dag 4 is een rustdag dus veel valt hier niet veel over te vertellen, tenzij dat Paul J. en Cyber John een solo-ritje rijden. De rest van het gezelschap gaat op toeristische uitstap naar respectievelijk Benidorm en Valencia. Het is wel duidelijk dat voor velen de dag zonder fiets niets te vroeg komt.
Dag 5 dan. Onzekerheid troef, want niemand weet op welke manier hij de rustdag verteerd heeft. Wie zal dikke poten hebben? Renaud, Pilot Pascal, Danny G. en uw dienaar nemen het zekere voor het onzekere en besluiten om Groep C te vervoegen. 80 km en 1060 hoogtemeters lijkt hen meer dan genoeg. JP. Bakker en Henk kiezen voor Groep B, 110 km en 2040 hoogtemeters. De rest van het gezelschap doet het nog straffer en gaat voor een rit van 130 km en 2100 hoogtemeters.
Over groepen A en B kan ik u jammer genoeg weinig melden, gezien wij op het moment des schrijven elkaar nog niet hebben ontmoet. U zult het, beste lezer, moeten doen met het relaas van Groep C.
We rijden met gezapig gangetje landinwaarts. Maar gezien Calpe in een put ligt moet er tijdens de eerste kilometers geklommen worden. We hernemen de klim van dag 1 en stellen tot onze grote voldoening vast dat het al heel wat beter gaat. Wat volgt is een leuke rit door de fruitgaarden. Vooral Pilot Pascal etaleert zijn goede vorm en bewijst dat hij in Groep C zijn plaats meer dan waard is .
Eerste echte proef van de dag is een klim van een 5-tal kilometer met een stijgingspercentage tussen de 4 % en 6 %. Er rijden vier dames mee in de groep en die laten zich niet onbetuigd. Eentje probeert zelfs om resoluut naar de kopgroep te rijden, maar dit laat Danny G. niet zo maar gebeuren. Hij bijt zich vast in het wiel van de snelle deerne maar moet na enkele honderden meters toch de rol lossen, krijgt een klop van de hamer en verdwijnt reddeloos in de achtergrond. Uw dienaar kan niet anders dan vaststellen dat zijn schoonbroer de leeftijd om achter jonge vrouwen aan te zitten gepasseerd is.
Boven gekomen op de top weet begeleider Jan ons te melden dat er even verderop een bron is waar we onze bidon kunnen vullen. Renaud merkt terecht op dat de enige bron waar Placora's komen Café De Bron is. De goede man kan dus niet anders dan een terras te zoeken. Lieve lezer, ik nodig u bij deze ook uit om de FB-pagina van onze club te bezoeken met de volgende opgave: waaraan herkent u de Placora's (en het antwoord is niet dat ze allemaal dezelfde uitrusting dragen).
Na ons gelaafd te hebben vatten we dan het laatste deel van de rit aan. Eerst moet er nog een klein hellinkje genomen worden om dan in vliegende vaart via de Poggio (zie dag 1 en 2) richting hotel te rijden. Tijdens de laatste kilometers begint het echter te regenen, wat de wegen spekglad maakt. De Placora's bereiken veilig het hotel, maar twee van onze vrouwelijke metgezellen komen onzacht in aanraking met de tarmac, gelukkig zonder veel erg. Pilot Pascal is opgelucht dat de snelle schoonheid niet bij de slachtoffers is.
Morgen laatste rit, maar niet voor Renaud. Hij keert een dag eerder terug naar Sunny Belgium want zaterdag huwt Patrice. Wij wensen hem en Sally een schitterende dag en willen hem bij deze ook van harte danken voor de manier waarop hij zijn rol als Rice Leader heeft vervuld. Renaud mag dit nog doen!
Na twee dagen van kennismaking, tijd voor de koninginnenrit. Renaud, Henk, JP Bakker, Pascal, Danny G. en uw dienaar willen het er op wagen om 110 km te rijden en 1600 hoogtemeters te overwinnen.
De overige Placora's doen er nog een schepje bovenop en gaan mee met de A-groep voor 130 +. Voor hun wedervaren moet u, beste lezer, nog even geduld oefenen. Hier alvast het relaas van een dagje genieten en afzien van het B-team.
We vertrekken onder een stralende zon en perfecte temperatuur richting de lokale Poggio. Henk heeft al gauw af te rekenen met problemen met het versnellingsapparaat. Oud-prof Franky De Gendt overschouwt de situatie en spreekt Henk streng toe: "Niet trunten, op het middenblad (we rijden immers allemaal met een tripel) kan je deze beklimming best aan." Onze krachtpatser is enigszins uit zijn lood geslagen, en besluit dan maar gedwee om te doen wat hem opgelegd is.
Op de top worden we voorbijgereden door Bjorn Leukemans en vrienden. Werkelijk, le tout beau monde is hier om te fietsen! We rijden dan verder richting de locatie waar een deel van de Blue Lagoon, cultfilm uit 1980 is opgenomen. Iedereen weet dat Brooke Shields de vrouwelijke hoofdrol vertolkte, maar geen mens die weet wie haar mannelijke tegenspeler was. Na een korte Googlesessie kan uw dienaar u melden dat het ene Christopher Atkins betreft; volgens mijn eega mag hij er best wel wezen; maar ja, de varkens zijn er ook.
Verder nu met het relaas van de rit. De achterband van JP Bakker blijkt te lossen; dit euvel wordt onmiddellijk verholpen door onze mecanicien die, hoe kan het anders, ook Daniel heet! JP krijgt van de eerste keer een nieuw wiel, net als bij de profs!
We vervolgen nu onze weg naar de feitelijke uitdaging van de dag, de Bernia-pas, die we na 72 km zullen beklimmen. Danny G. en uw dienaar kijken elkaar bedenkelijk in de ogen, maar besluiten uiteindelijk om toch de uitdaging aan te gaan, al was het maar om de hoon van de ploegmakkers niet over ons te krijgen. Groepsdruk heet zoiets.
Het weze gezegd, het beste is er bij uw dienaar af. Bij de eerste meters al moet hij de groep laten gaan, en hij zal ze pas 12 km verder terug mogen begroeten. Tania Montagna, onze begeleidster, blijft mooi bij hem om hem moed in te spreken.
Een powergel blijkt dan toch effect te hebben, want de tweede helft van de klim gaat een stuk beter. Het kan ook zijn dat het minder steil is...
Boven gekomen wordt de traditionele groepsfoto genomen. Na een toch wel gevaarlijke afdaling stort de bende zich met een rotvaart van 50 + onder aanvoering van Henk richting Calpe.
Na een verkwikkend avondmaal en dito nachtrust staan alle Placora's fris en monter aan de start van dag 2. Hoewel, Henk is iets te kwistig geweest met de olijfolie met als gevolg dat de afwezige wc-borstel op de kamer niet langer gemist wordt.
Met uitzondering van Danny G. en uw dienaar, die het nog altijd iets kalmer aan willen doen, kiest het volledige gezelschap voor de B- of de A-groep, respectievelijk 95 of 130 km! De twee schoonbroers houden het bij een kleine 70, maar toch met de Col de Rates in het parcours.
Aan een gematigd tempo hijsen we ons op de lokale Poggio (met pechvogel van de dag JP Bakker die er plat rijdt), om dan te genieten van het Spaans Plat en zo tot aan de bevoorrading te rijden. Daar vinden we de B-groep terug. Pilot Pascal heeft spijt van zijn sportieve uitspattingen van gisteren en besluit om zich ook bij het C-team te voegen.
De Col de Rates is een beklimming van 6 km met een gemiddeld stijgingspercentage van 5%, maar met toch stukken van 8%. Uw dienaar zet zich in het het zog van Pilot Pascal en zonder al te veel problemen bereiken we de top, waar we alweer door onze B-vrienden begroet worden. Foto's worden alom genomen om later met Kerstmis aan de kleinkinderen te kunnen tonen. U vindt hiervan een neerslag op WhatsApp.
Onze begeleider van de dag is Freddy De Gendt, tweemaal de Tour en eenmaal de Vuelta uitgereden. Geen sukkelaar dus. We krijgen heel wat wielerverhalen te horen die ons wegwijs maken in het duistere wielermilieu.
Op de terugweg wordt ons aangeboden om bij de lokale wijncoöperatieve te stoppen, maar dit slaan we vriendelijk af.
We eindigen met een heerlijk lange afdaling en komen zonder kleerscheuren aan bij ons luxe-hotel, waar de dames ons aan het zwembad opwachten. Ondertussen is ook Paul J. er bij gekomen; hij staat te popelen om op de fiets te springen, maar zal tot morgen moeten wachten.
En morgen kiezen we met z'n allen voor de B- of de A-ploeg. Dat worden respectievelijk 113 of 139 km. Nu eerst de nodige calorieën opdoen en grote dodo doen.
Daar ondergetekende de onhebbelijke gewoonte heeft om op 1 mei de rode loper uit te leggen brengt u, gezien de grote risicofactor hieraan verbonden, zeker begrip op voor dit laattijdig verslagje. Acht vlaklanders op het appel waarvan 5 Friezen, 1 Portugees en een door het WhatsApp-belletje dolgedraaide depaneur. Gelukkig is er ook Renaud VdW die zich al gauw in een Antoine-rol wringt en gps-van-dienst wordt. Vestimentair is de uniformiteit ook ver te zoeken, van onvervalste winteroutfit to zowaar de eerste korte Placorabroeken met assorti sokjes. Wind is er -of wat dacht je- ook; zelfs zo'n 3 à 4 volgens sailsman Ron. Alleen heerst er wat onduidelijkheid uit welke richting die eigenlijk komt; we houden het tenslotte op variabel met een duidelijk overwicht uit het N. Zoiets omschrijft onze dienaar meestal als "Noar Sluus op... boets op de freize". Alleen al het plan om ergens halfweg een terrasje in de zon op te zoeken pepte de inmiddels onderkoelde gemoederen wat op. Er wordt voor de tweede opeenvolgende week voor Lapscheure gekozen wat bij de afwezige Wim W. toch wat argwanende reacties opwekte. Een molentje van 6 dat voorbeeldig ronddraait aan zo'n 30 -32 tot aan Scheepsdale, vervolgens de doorsteek naar de Damse vaart en dan richting Inges hometown. Aan het desolate terras van St. Cornelius kunnen moeilijk voorbij gezien Lapscheure buiten dit en een uit het Zwin verbannen ooievaar die de schoorsteen van de pastorie er rechtover heeft ingepalmd; weinig te bieden heeft. Al zullen er daar wel anders over denken. Er is inderdaad ook nog de waardin die zich met haar 124 lentes maar al te graag door Ronny laat assisteren bij het serveren van de Brugse Zotten. Een verkleumde Paulino neemt het voortouw op de terugweg maar langs kleine met kiezel bezaaide wegen waar Christus, laat staan Placora's ooit passeerden proberen we de kustbaan te bereiken om de inmiddels naar het NW gedraaide wind toch maar enigzins in het voordeel te hebben. Aan kilometer 65 heb ik de eer om achteraan lek te rijden en amper 5 km verderop mag Renaud zijn 42ste opgelapte bandje uitproberen.Voeg hierbij nog enkele obligatoire plaspauses en een oponthoud in Dudzele omwille van een wielerwedstrijd dan heb je zowat alle ingrediënten van de accidentrijke terugrit. In Wenduide bereiken we dan eindelijk de Driftweg. Met een leegloper, vooraan dit keer, slaat ondergetekende in zijn Bredene af... 95km op de teller. Het zal de ooievaar een zorg zijn!
Na een vermoeiende dag 0 tijdens de welke de transfer Oostende - Calpe plaatsvond, alsook het in ontvangst nemen van het aluminium ros, stonden de Placora's om 9u30 op de afspraak voor rit 1.
Vooraf was een stevig ontbijt genuttigd, waarbij John het goede voorbeeld gaf door een niet onaanzienlijke hoeveelheid krachtvoer tot zich te nemen.
Er was de keuze tussen drie afstanden, waarbij het merendeel van de blauwe garde het aangewezen vond om het op de eerste dag kalm aan te doen en voor de trip van 75 km te kiezen. Steve Stamper besloot evenwel de Placora-eer hoog te houden en resoluut voor de lange 115 km trip te kiezen.
Om toch te weten welk vlees ze in de kuip hadden, lieten onze begeleiders ons eerst een klim van 8 km afwerken. De Placora's doorstonden de proef met verve, wat niet van alle mederijders kon gezegd worden.
Na enig overleg werd dan besloten om in twee groepen te rijden en de mindere goden een alternatief aan te bieden. En zo gebeurde het dat wij in het zog van Tania Montagna door de sinaasappelgaarden zoefden, genietend van de lentezon. Cyber John gaf het tempo aan, met de hele Placora trein in zijn spoor.
Na 35 km werd halt gehouden aan de bevoorrading, waar niemand minder dan Serge Baguet himself ons begroette. Opnieuw kort overleg met als gevolg dat Renaud, John en Pascal samen met onze berggeit 95 km gingen rijden, terwijl JP Bakker, Danny G., Henk en uw dienaar nu samen met de winnaar van een Tourrit hun weg vervolgden.
Tijdens het tweede deel van de rit kregen we nog drie klimmetjes onder de wielen geschoven. De eerste etappe werd afgesloten met een spectaculaire afdaling van de lokale Poggio. Iedereen netjes terug in het hotel, waar enkele minuten later ook de andere groep arriveerde, niet vooraleer Renaud door de Guardia Civil op het matje was geroepen voor op de dijk te rijden.
Na het nuttigen van een recuperatiedrankje begaven we ons dan naar een terras, de rest kunt u wel raden.
Opnieuw een grote opkomst voor de woensdagrit. We staan met 17 aan de start op een zonnige, maar frisse woensdagavond. Aolus blaast van uit het noorden, het wordt dus wind tegen op de terugweg.
Na enkele honderden meters wordt ons peloton opnieuw versterkt door enkele Eastenders. Daarbij ook Placora's die voor de gelegenheid een groene trui hebben aangetrokken. De voorzitter is hier niet echt mee opgezet. De afspraak is immers dat beide groepen afzonderlijk rijden. Bovendien is het geen leuk signaal voor de sponsors om leden in een andere trui te zien rijden. Om nogmaals de levensraad van de PDF te herhalen: "in het leven kan je niet alles hebben: een dik wijf en veel plaats in je bed". Er zullen dus keuzes moeten worden gemaakt.
Dit gezegd zijnde: de wind zit in de rug en Dr. Cancellara heeft zich op kop gezet. De ervaren lezer weet het dus al: groot verzet en het gaat vooruit. Langs de IJzer probeert een triatleet het tempo nog verder op te drijven; Richard roept de rakker ter orde en zo kan de groep gezamenlijk verder.
Voorbij Stuivekenskerke is het dan wind op kop. Er wordt mooi samengewerkt, en wie het eventjes moeilijk heeft wordt uit de wind gezet. Een behulpzame gastrijder verricht hier ook nuttig werk.
In het lokaal serveert Samir pizza à volonté en trakteert Guy M. omdat hij twee woensdagen na elkaar heeft meegereden. Renaud V. komt nog langs met Billie (of is het nu Bollie) en Calpe-tickets. Ook Christ versterkt de rangen.
Tot slot nog het heugelijke nieuws dat Pilot Pascal en Postman Dan lid zijn geworden van de WhatsApp-groep. Hun madammen zullen content zijn.
Het weerbericht voor het weekend is weinig veelbelovend. Hopelijk zal er kunnen gereden worden.
Een rustige zondagochtend is niet meer aan een Placora besteed, zeker niet als zijn smartphone op zijn nachttafel ligt en WhatsApp op geluid staat. Vanaf kwart over zeven in de ochtend weerklinkt het vrolijk belletje met de melding dat er een bericht is binnengekomen. Allesbehalve bevorderlijk voor wie een poepertjesdag gepland heeft. Moeder de vrouw is dwars als een oorbeest, dus zit er weinig anders op dan de fiets van stal te halen en een zondagochtendrit te rijden.
Uw dienaar is in deze niet alleen. Remi, Christophe, Henk, Paul en Geert P. staan ook op de afspraak. De Van Peteghemmers willen vooral de spieren losrijden, dus gaat het aan een gezapig tempo richting Oostduinkerke. Het geeft ons de gelegenheid om de voetbalprestaties te analyseren en de gebeurtenissen van de day before te aanhoren. Vooral het akkefietje tussen Henk en Peter is een onderwerp van gesprek. Conclusie: er kan niet voorzichtig genoeg gereden worden.
In Oostduinkerke duiken we de duinen in met Calpe in gedachte. Iedere helling is er één ter voorbereiding. We hebben geluk met de wind, want die draait netjes mee zodat we op de terugweg ook van een extra duwtje in de rug kunnen genieten. Christophe heeft zowat de hele weg de kop getrokken!
Jammer genoeg kan uw dienaar niet mee naar het lokaal omwille van andere verplichtingen.
Tot slot nog droevig nieuws: we vernemen het overlijden van de moeder van onze sponsor Chris Coppin. Langs deze weg betuigt WTC Placora zijn medeleven. Veel sterkte, Chris!
Hierbij melden we het overlijden van de moeder van onze sponsor Chris Coppin. De Placora's bieden aan Chris en zijn familie hun medeleven aan. Als bijlage, het overlijdensbericht.
Op 28 april is er om 20u een bijeenkomst in het lokaal voor de Frieslandtrippers. Ter bespreking ligt in welke mate er gefierljept en gekluund zal worden.
Achttien Placora's, aangevuld met een contingent Eastenders; een indrukwekkend peloton slingert zich op woensdagavond door de polders.
Van bij de aanvang wordt er een strak tempo op na gehouden, evenwel zonder dat er iemand in de problemen komt. Er kan zelfs gekeuveld worden waarbij Paris - Roubaix, de Brabantse Pijl en de kansen van KVO en FCB grondig geanalyseerd worden.
Aan het spaarbekken gaat het nog iets vlugger; het kopwerk wordt netjes afgewisseld tussen de Placora's en de Eastenders met Richard als 'regulateur' er vlak achter.
Geen noemenswaardige incidenten. We zoeven door Stuivekenskerke en gieren door Schore. Even voor St. Pieterskapelle gaat het tempo er even uit door een obstakel op de weg. Het geeft sommigen de gelegenheid om even op adem te komen.
Voorbij de Rattevolle is het opnieuw met de gashandel open. Aan Wilskerke moet Richard een pi(t)sstop inlassen; iedereen wacht netjes gedisciplineerd en na het korte oponthoud kunnen we verder.
Dan volgt de traditionele stormloop op Leffinge, gevolgd door de spurt langs de Torhoutsesteenweg. Aan de Kromme Elleboog even commotie wanneer Renaud V. het achterwiel van Paul J. raakt. Met een Sagan-reflex weet Renaud erger te voorkomen.
Terug in het lokaal trakteert birthdayboy Danny G. voor zijn verjaardag. Iedereen is het er over eens dat hij z'n 59 jaar niet uitstraalt. Wat die leeftijd dan wel moge zijn laten we hier discreet in het midden. De pizza's smaken heerlijk, de tickets voor Calpe worden uitgedeeld, Christ en de PDF versterken de gilde.
Het was alweer een mooie avond!
Volgende zaterdag rijdt een grote delegatie de Van Peteghem Classic. Vertrek om 8u00 aan het lokaal. Uw dienaar kan er jammer genoeg, omwille van verplichtingen, niet bij zijn. Om 13u30 start hoe dan ook een lokale rit.
volgens de what's app heel wat gegadigden voor de 115 km van zaterdag we spreken om 8u af aan het lokaal iedereen die meegaat gelieve op dit bericht te reageren + of hij al dan niet vervoer heeft, kwestie van een overzicht te hebben er is een parking van 1400 plaatsen vlak aan de afrit aalst, daarna nog een 2 tal km naar départ gelieve vooraf in te schrijven en dan ter plaatse te betalen om tijd te winnen
Veertien (!) Placora's worden door het lentezonnetje verleid voor een zondagochtendrit. Kort overleg doet ons besluiten om de oude Sarah-route te rijden. Grote afwezige is Christ, die nochtans de avond voordien zijn aanwezigheid had aangekondigd. Dat niet iedereen al even lang meerijdt wordt aan Zerkegem duidelijk wanneer de koptrekkers bijna verkeerd afslaan.
Gelukkig zijn er voldoende anciens van de partij om als GPS te dienen. Er wordt aan een gezapig tempo rondgedraaid zodat zowel Richard als uw dienaar hun reiservaringen kunnen delen. Eens langs het kanaal Brugge - Oostende wordt het tempo enigszins opgetrokken naar een 33 per uur.
Langs de vaart even een kort oponthoud wanneer Richard plat rijdt. PC Johan moet doorrijden want hij moet op dienst. Enkele minuten later verschijnt hiervan op WhatsApp al het bewijs. Het gaat dan in gestrekte draf naar het lokaal waar Jessie het beste van zichzelf geeft om ons te bedienen. De PDG komt er ook bij en moet onmiddellijk de glunderende waard lik op stuk geven.
Nadat het potje gespekt is trekt iedereen huiswaarts om getuige te zijn van een spetterende Paris - Roubaix.
"April koud en nat, vult schuur en vat" zo luidt de weerspreuk! Bleven de maartse buien achterwege de aprilse grillen zijn prominent aanwezig. Het waterzonnetje en de lichte bries van de voormiddag hadden plaats geruimd voor een grauwgrijs wolkendek en een stevige westenwind, volgens captain Ronny zo'n 4-5! Bovendien werd nattigheid voorspeld rond 16.00u. Net als vorige week "slechts" een achttal aan de start om de weerelementen te trotseren. Niet eens zo weinig, als je weet dat een vijftal Placora's zo'n 120km op de kasseien van de hel van het noorden dokkerden. Paul en Guy vanaf strook 23 maar ook "choufkes" Bakker, Sjonnie en Geert zorgden voor dat exploot... respect! Evenmin een spoor van onze Eastenderdelegatie die bij zo'n weer misschien verkiest om in groen-zwarte outfit er de pees op te leggen (sic). Placora zendt haar zonen uit, mag je wel stellen. Wél present was Pascal M., leuk weerzien overigens. Net voor we vertrekken komt Remi 'in tenue' nog even gedag zeggen; hij heeft er net een winderig soloritje opzitten naar Diksmuide maar moet tijdig terug zijn om te supporteren voor blauw-zwart. Dat zijn ogeveer de kleuren die wij krijgen als we eveneens richting boterstad tegen de wind inbeuken. Al gauw wordt duidelijk dat Cancelara en C° op zondag de wind 'in 't gat' zullen hebben... wij niet dus. Al na een 10-tal km heeft Pascal M. schakelproblemen. Het zou z'n dagje niet worden want op de terugweg rijdt hij nog eens lek en heeft depaneur Dan de grootste moeite om de klus te klaren. Het is bijwijlen echt harken om in de wielen te blijven en zelfs een beer als Ronny moet ervaren dat een té volle maag en 5bft voor problemen kunnen zorgen! We waaieren richting Booitshoeke en Zoutenaaie als we in Avekapelle eindelijk rechtsomkeer maken aan herberg Mayerhof. Die andere Pascal, D. dus, laat zich plots ontvallen dat hij jarig is! De eerste tussenstop van het nog prille jaar is bijgevolg een feit. De waardin mag, jawel, 8 verschillende streekbieren serveren en de leuze indachtig 'één is geen' , trakteert onze jarige een tweede keer. Twee zatte autochtonen aan de toog peilen naar onze favorieten voor Parijs-Roubaix maar worden er met De Vlaeminck en andere Marc Demeyers niet wijzer door. Met de ijzertoren als baken nemen we de terugweg richting Stuivekenskerke waar we de doorsteek nemen naar het woensdagparcours. De laatste kilometers houden we het helaas, zoals voorspeld, niet droog. Bij Samir is naar goede gewoonte Christ, die in het ongewisse van onze tussenstop zich al zorgen begon te maken, van de partij voor de après.
2 opmerkelijke vaststellingen op deze woensdagavond : ondanks de bijwijlen stormachtige wind toch een achttal placora's op de afspraak + de vreemde gewaarwording enkele placora's getooid in de , het moge gezegd, afschuwelijk groene truien van de "eastenders" quasi samen met ons te zien vertrekken voor de traditionele midweekse rit .
onvermijdelijk besloop enkelen onder ons toch het gevoel , meermaals door de doorsnee voetbalsupporter bezongen in het lied, hierboven vemeld in de titel van dit bericht ....
aan de verstandverhouding tussen beide teams deed dit gevoel echter geenszins afbreuk, want er werd voorbeeldig rondgedraaid en zowat iedereen deed, naar eigen best vermogen, zijn deel van het werk
noch de strakke tegenwind, noch de regen/hagelbuien konden de gemoederen verontrusten : als echte flandriens trotseerden we de weerelementen alsof ons leven er van afhing
nog voor stuivekenskerke kwam er een breuk in het peloton omdat enkelen er achteraan "uitgewaaierd" werden
de kopgroep had dit niet onmiddellijk in de gaten en toen de 2de groep ook nog af te rekenen kreeg met bandenpech was de definitieve splitsing van de heterogene groep een feit
niemand die daar veel om maalde want het lastigste gedeelte was inmers achter de rug en de terugweg kon in een meer dan stevig tempo afgehaspeld worden
het weerzien met onze ploegmakkers in het lokaal was zodanig hartelijk dat we het zelfs niet konden laten hen te verrassen met een lofzang op de door hen geleverde prestatie
de pizza's van samir smaakten overheerlijk en zijn blauwogige assistente kon de bestellingen voortreffelijk snel bolwerken
meer moest dat niet zijn
enkele dapperen onder ons wagen zich zaterdag aan de hel van het noorden, de minder getalenteerden spreken af op het uur van gewente
Hier gaan we dan voor een eerste tussenstand van het nieuwe seizoen... Er waren vijf zaterdagen, inclusief de klassieke opener op het laatste weekend van februari met de omploop "Het Nieuwsblad". De maartse buien bleven achterwege zodat er iedere keer kon worden gereden! Met het zomeruur kregen we ook al één midweek op de conto zodat we aan 7 ritten komen. Erg matinaal blijken Placora's in het voorjaar niet te zijn op zondag want alleen Steve en Peter waagden zich aan een uitwaaiertje van 60km. Renaud V. en Geert G. voeren momenteel de tabel aan met 427km op de teller. Antoine, Guy en Steve M. moeten dringend iets gaan doen aan hun clean sheet!
.
) , zijn pas vernieuwde ketting aan flarden maalde , in de hoop met een sprintoverwinning, een climax, waarvan hij 
