Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
03-05-2016
Kamp Zuid - Dag 3
Na twee dagen van kennismaking, tijd voor de koninginnenrit. Renaud, Henk, JP Bakker, Pascal, Danny G. en uw dienaar willen het er op wagen om 110 km te rijden en 1600 hoogtemeters te overwinnen.
De overige Placora's doen er nog een schepje bovenop en gaan mee met de A-groep voor 130 +. Voor hun wedervaren moet u, beste lezer, nog even geduld oefenen. Hier alvast het relaas van een dagje genieten en afzien van het B-team.
We vertrekken onder een stralende zon en perfecte temperatuur richting de lokale Poggio. Henk heeft al gauw af te rekenen met problemen met het versnellingsapparaat. Oud-prof Franky De Gendt overschouwt de situatie en spreekt Henk streng toe: "Niet trunten, op het middenblad (we rijden immers allemaal met een tripel) kan je deze beklimming best aan." Onze krachtpatser is enigszins uit zijn lood geslagen, en besluit dan maar gedwee om te doen wat hem opgelegd is.
Op de top worden we voorbijgereden door Bjorn Leukemans en vrienden. Werkelijk, le tout beau monde is hier om te fietsen! We rijden dan verder richting de locatie waar een deel van de Blue Lagoon, cultfilm uit 1980 is opgenomen. Iedereen weet dat Brooke Shields de vrouwelijke hoofdrol vertolkte, maar geen mens die weet wie haar mannelijke tegenspeler was. Na een korte Googlesessie kan uw dienaar u melden dat het ene Christopher Atkins betreft; volgens mijn eega mag hij er best wel wezen; maar ja, de varkens zijn er ook.
Verder nu met het relaas van de rit. De achterband van JP Bakker blijkt te lossen; dit euvel wordt onmiddellijk verholpen door onze mecanicien die, hoe kan het anders, ook Daniel heet! JP krijgt van de eerste keer een nieuw wiel, net als bij de profs!
We vervolgen nu onze weg naar de feitelijke uitdaging van de dag, de Bernia-pas, die we na 72 km zullen beklimmen. Danny G. en uw dienaar kijken elkaar bedenkelijk in de ogen, maar besluiten uiteindelijk om toch de uitdaging aan te gaan, al was het maar om de hoon van de ploegmakkers niet over ons te krijgen. Groepsdruk heet zoiets.
Het weze gezegd, het beste is er bij uw dienaar af. Bij de eerste meters al moet hij de groep laten gaan, en hij zal ze pas 12 km verder terug mogen begroeten. Tania Montagna, onze begeleidster, blijft mooi bij hem om hem moed in te spreken.
Een powergel blijkt dan toch effect te hebben, want de tweede helft van de klim gaat een stuk beter. Het kan ook zijn dat het minder steil is...
Boven gekomen wordt de traditionele groepsfoto genomen. Na een toch wel gevaarlijke afdaling stort de bende zich met een rotvaart van 50 + onder aanvoering van Henk richting Calpe.
