Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
13-05-2021
Lang geleden
Dertien Placora-Vispaleizers staan om 18u00 klaar om de klassieke woensdagrit te rijden. Hoe lang geleden is het niet, waarde lezer, dat u dit hebt kunnen lezen? De versoepelde Covid-maatregelen laten ons eindelijk toe om met ons volledig peloton op weg te trekken. En dat is nog niet alles: na afloop kunnen we op het terras van ons lokaal terecht voor de levensnoodzakelijke en derhalve uiterst belangrijke hydratatie.
Dat we er zin in hebben hoeft geen betoog. De zware motoren zetten zich van bij aanvang op kop en nemen de rest mee in hun zog. Een strak tempo, dat is zeker, maar iedereen draait vlot mee en heeft nog adem over om de laatste stand van zaken in de play-offs te bespreken.
Tot aan het keerpunt geen vermeldenswaardige incidenten, tenzij opkomend verkeer dat er een spelletje van maakt ons rakelings en aan hoge snelheid te kruisen.
Rich schudt meewarig het hoofd en kan het maar moeilijk geloven dat Aolus ons opnieuw op de terugweg tegemoet waait. Alles wordt op een lint getrokken, waarbij IJzeren Kurt de titel ploegmaat van de rit verdient door bijna de volledige terugweg het commando van de tweede waaier op zich te nemen.
Tussen Slijpe en Sint-Pieters-Kapelle is er even opschudding wanneer door onverwacht zwenkmanoeuvre van een van de kopmannen het achterste deel van het peloton in de graskant terecht komt en ei zo na ten val komt. Giro-toestanden in de Vlaamse zeepolders!
Geen potten gebroken en dus kunnen we verder. De brug over de autostrade wordt in gestrekte draf overgestoken en dan zitten we al in de finale. Hoeft het vermeld dat Nestor Leo er alles aan doet om het goede wiel op te zoeken?
We kunnen nog eens spurten. Pilot Pascal en IJzeren Kurt zijn de lead-outs en brengen Wimco, Geert Pirelli, Rich, Leo en uw dienaar in stelling voor de finale jump. Het wordt een close call waarbij Wimco, Geert Pirelli en uw dienaar bijna gelijktijdig de imaginaire eindstreep overschrijden. Wie eerst is kan enkel een fotofinish uitmaken, maar die is, net als het VAR-busje, te laat op de afspraak. We zullen het dus nooit weten.
Dan volgt voor velen het hoogtepunt van de rit wanneer we ons op het vertrouwde terras van het lokaal kunnen neervlijen om er te genieten van een fris bolletje of 33r. En met een frietje erbij smaakt dat nog beter.
Normaliter had u ook een verslag van de bijzondere donderdagmorgenrit het is immers Rimte Ramtje moeten kunnen lezen. Edoch, terwijl ik deze woorden schrijf tikt de regen zachtjes tegen het vensterraam wat mij doet besluiten om forfait te geven. WhatsApp leert dat enkele onversaagde ploegmakkers het er toch zullen op wagen. Hopelijk blijven ze gespaard van al te veel nattigheid en valpartijen.
Frank en Sabine voorspellen een wisselvallige zaterdag. We zullen tussen de buien door moeten fietsen!
Die ochtend op WhatsApp: wie rijdt en waar gaat de rit heen? Onmiddellijk een aanzienlijke respons vanwege de Placora-Vispaleizers op de eerste vraag. De goesting is er om in een grotere bubbel te rijden. Enkel Steve Flitser antwoordt op de tweede vraag. Hij stelt een mooi ritje voor van dat beweert hij althans om en bij de 85 km.
Aolus blijft ons vanuit het noorden bestoken, zij het dat hij toch wat aan kracht heeft moeten inboeten. De bubbel is volledig wanneer we om 13u30 vertrekken. De route is in de GPS opgeslagen van Steve en Remik, het kan niet mislopen.
Alleen, we moeten inpikken op een route die in feite van uit Leffinge vertrekt. We besluiten dit in Moere te doen en slingeren ons door de kustpolders. Zoals Steve heeft beloofd genieten we van mooie wegen met weinig verkeer. We houden het op een matig tempo met in het achterhoofd de wetenschap dat we in de laatste kilometers met tegenwind zullen moeten afrekenen.
Al mate de kilometers verstrijken wordt duidelijk onze ze kiekjesman de afstand wat heeft onderschat. 95 km lijkt nu een realistischer pronostiek, maar dit deert niet. Het is mooi weer en we draaien netjes rond.
Bij het buitenrijden van Ruddervoorde wordt er een plasstop ingelast. We he hebben nu al meer dan 50 km op de teller en bij sommigen begint een volle blaas op te spelen. Normaal gezien doen we dit tijdens het genieten van een terrasje, maar daarvoor is het nog een weekje te vroeg. In de vrije natuur, dan!
De route leent zich uitstekend tot ons plan want we hebben niet of nauwelijks last van de wind. In het laatste kwart van de rit zetten vets Leo en Noël zich op kop. Deze laatste verkeert in een 1 mei-roes en laat al zijn duivels los. Tot in de Schorre nemen ze de groep op sleeptouw. Daar volgt de traditionele spurt die door Geert GPS wordt ingeleid. Remik kan het best inschatten waar de eindmeet ligt en weet zo schrijver dezes in een millimeterspurt te verschalken.
Wanneer we Strava consulteren stellen we vast dat we 104 km gereden hebben. Waarschijnlijk heeft Steve kilometer met mijl verward. Niettemin een prachtige rit waar we volop van hebben genoten.
De hele groep wordt corona-veilig uitgenodigd bij Steve voor de après met pannenkoeken. Helaas kan u dienaar hier niet van genieten want hij is van babysitdienst.
En dan is er nog de supermatch van KVeetje die de WhatsApp zowat doet ontploffen. Het spektakel doet ons teruggrijpen naar een beroemd citaat van de illustere Berten Verhulst, De kortste weg no de gol is rechtedeure! Is Alexander Blessin bij hem in de leer geweest?
De weersvoorspelling voor de komende week ziet er niet zo goed uit. Volgens de laatste berichten zou het volgende weekend zomers zijn. Laat ons hopen!
Frank en Sabine waarschuwden de voorbije dagen voor regen in de late namiddag. Wanneer schrijver dezes s op woensdagochtend verwelkomd wordt door een stralende zon lijkt het hem geen slecht idee om de woensdagrit in de voormiddag te rijden. Een WhatsApp-bericht naar de ploegmakkers krijgt geen gehoor, en dus staat hij er alleen voor.
We zijn er niet uit of dit de juiste beslissing was. Aolus blaast nog altijd van uit het noordoosten en wint aan kracht naarmate de dag vordert. Wind in de rug op het heentraject, pal op de kop tijdens de terugkeer. Op je eentje is dat geen lachertje.
Terwijl er in het eerste deel nog kan genoten worden van het prachtige IJzerlandschap en de snelheid bewust niet boven de dertig per uur gaat, is het vanaf Stuivekenskerke bijwijlen skarten om nog vijfentwintig te halen. Handen laag in de beugels, de blik enkele meters voor het voorwiel en zich afvragen waarom je jezelf dit aandoet.
Het enige voordeel van deze ochtendrit is het vooruitzicht dat er in de namiddag ongestoord van de Ronde van Romandië zal kunnen genoten worden. Maar dit feestje gaat ook al niet door wanneer Fluvius besluit om zonder te verwittigen werken aan het elektriciteitsnet uit te voeren. De stemming wordt er niet beter op.
Steve Flitser probeert zijn voorzitter nog te overhalen om die dag voor een tweede maal het woensdagparcours te rijden. De voorspelde regen blijft immers uit en de wind is enigszins gaan liggen. Het aperitief staat echter al klaar. We gaan niet overdrijven.
Zes ploegmakkers zijn om zes uur naar de vertrekplaats afgezakt. De statistieken leren ons dat Remik, Wimco, Denis, Rich, Leo en Steve er flink de pees hebben opgelegd. De vorm der grote dagen is in aantocht.
En nu we het over grote dagen hebben: waard Samir heeft uw dienaar meegedeeld dat het lokaal opent op 8 mei mét uitgebreid terras! Eindelijk zal de post-rit-hydratatie opnieuw zijn beloop kunnen hebben, wat onze gezondheid alleen maar ten goede zal komen. Nog een weekje doorbijten!
Afspraak op zaterdag met waarschijnlijk nog altijd een noordoostenwind. We gaan op zoek naar en windluwe route.
Een stralende zon maar nog altijd een schrale noordooster. Elf Placora-Vispaleizers staan aan de start, waaronder uw dienaar die deze keer warmer ingeduffeld is dan vorige woensdag. Een ezel
In een zeldzaam moment van luciditeit kwam schrijver dezes op het idee om de Utfanc-route te rijden. In lang vervlogen tijden een klassieker van de Sarah-boys, maar de laatste jaren in de vergeethoek geraakt. Het is een welgekomen alternatief voor de routes richting Brugge en we hopen zo de forste tegenwind te ontwijken.
We besparen u een beschrijving van de gevolgde weg, dit zou ons te ver leiden. Klik op https://www.relive.cc/view/vevYXWXeoyq en zie hoe we in, om, over en onder de Ruivenberg ons hartje wat sneller laten kloppen. Er moet immers geklommen worden! De landweggetjes liggen er voortreffelijk bij: bijna overal nieuw asfalt. Dat bolt lekker!
Covid-regels indachtig rijden we in drie bubbels. Iedereen kan het tempo aan, er is nu en dan zelfs gelegenheid tot een babbeltje. Zo weet Remik te melden dat KVO in zijn oefenpartij tegen de Mauve al na tien minuten 2-0 in het krijt staat en dat Jäkel beide doelpunten op zijn klak mag schrijven. En hoeft het enig betoog dat Flitser zijn naam eer aandoet en een hele reeks kiekjes maakt?
Het is even tandenbijten wanneer we de Schorre door moeten. Er wordt een snelle bubbel gevormd die gaat voor de eindspurt. Al van aan de Verloren Hoek werpt Leo een eerste bommetje. Hij wordt vlug bijgehaald, maar onze nestor laat zich niet pramen. Hij plaatst een nieuwe versnelling en snelt met drie andere gezellen naar de eindmeet. Wie als eerste de finish bereikt moet schrijver dezes u helaas schuldig blijven; hij zat te ver achter
Vanaf maandag mag er opnieuw in groepjes van tien gereden worden en over veertien dagen gaan de terassen eindelijk open. Dat opent perspectieven!
Bij het ochtendgloren begroet een stralende zon schrijver dezes. Een teken om fluks uit bed te stappen, een stevig ontbijt te nemen en zich klaar te maken voor een ochtendlijke woensdagrit. De Placora-Vispaleizers hebben zich ingedeeld in drie bubbels om zo aan de regelgeving te voldoen. Uw dienaar maakt samen met Rich, Noël en Christ deel uit van bubbel 1 die om 10 vertrekt. Steve Flitser, IJzeren Kurt, Remik en Leo starten met hun bubbel om 17u30; Denis en Danny rijden om 18u een Trofeo Baracchi.
In een vlaag van overmoed besluit uw dienaar om in korte broek te rijden en beenstukken achterwege te laten. Hij twijfelt zelfs of mouwstukken wel nodig zijn, gezien de stralende gouden schijf aan het zwerk. Wanneer hij de Zilverlaan opdraait beklaagt hij het zich al dat hij het wintervestimentair in de kast heeft laten hangen. Zeemist en een gure noordooster doen zijn weinige haren rechtop staan.
Het belooft alweer een pittige rit te worden. Met de wind in het voordeel draait alles vlot rond tot Stuivekenskerke. Net als vorige week wordt de terugweg een calvarietocht. Samen met Noël en Rich wordt er om beurten kop getrokken. Christ is in onze achterzak verdwenen; we zullen hem pas aan Spegelaere opnieuw tevoorschijn toveren.
In de namiddag komt de zon er opnieuw door en kunnen bubbel 2 en 3 daar toch enigszins van genieten. Steve Flitser bericht dat bubbel 2 het ook niet onder de markt had. Van bubbel 3 weinig nieuws, tenzij dat ze goed en wel de rit hebben voltooid.
Frank en Sabine voorspellen een droog en zonnig weekend, alleen . de wind blijft waaien van uit het noordoosten. Hopelijk toont Aolus enig erbarmen zodat we opnieuw niet de ziel uit ons vege lijf hoeven te trappen. Vanaf maandag zal er opnieuw in een groep van tien eenheden mogen gefietst worden. Enfin, dat hopen we
Aolus blijft Boreas op ons afsturen om ons het leven zuur te maken. De god van de noorderwind laat zich nog steeds gelden. Toch staan er tien Placora-Vispaleizers om 13u30 klaar om de confrontatie aan te gaan, het weze gezegd niet allemaal met evenveel goesting.
Het mag toch enkele graden meer.
We delen ons plichtbewust in drie bubbels. Rich, Renaud, Leo en Denis vormen bubbel 1, Remik, Geert GPS en uw dienaar bubbel 2, Steve Flitser, Noël en JP Bakker bubbel 3. Het voorwiel wordt gericht richting oostkust, maar al op Stene-plaats verliezen we elkaar uit het oog.
Bubbel 1 en 3 slaan linksaf de Zilverlaan in, terwijl bubbel 2 rechtdoor rijdt de Schorre in. Bubbel 1 is definitief vertrokken, bubbel 2 en 3 vinden elkaar terug in Oudenburg. Remik heeft het de taak van reislijder op zich genomen. Hij zal ons langs de Breduina-route leiden. Niet altijd evident, want het is hier en daar Amstel Gold Race-gewijs draaien en keren.
JP Bakker toont dat hij helemaal hersteld is van zijn pijnlijke ribben, Geert GPS geniet met volle teugen van de voor hem tot nu toe onbekende weggetjes. Steve Flitser is aan de beterhand, maar toch nog niet in topconditie. Hij roept dan ook verschillende malen Noël ter orde wanneer hij nogal fors de kop overneemt.
De tocht bedraagt een kleine 65 km en dat is voor de meesten onder ons voldoende. Bubbel 1 doet er nog de Uitkerkse Polders bij en komt uit op 80 km. Het zijn echte Flandriens!
Afspraak deze week, laat ons hopen met minder wind en hogere temperaturen!
Vanaf 26 april mag er opnieuw in groepjes van tien gefietst worden. Tot dan houden we ons strikt aan de vigerende regels van bubbels van vier eenheden. Voor de woensdagrit betekent dit dat er drie maal gereden wordt: de ochtendbubbel vertrekt om 9u30, de middagbubbel om 13u30 en de avondbubbel om 18u00.
Noël, Christ, Leo en Alain zijn de vroege vogels. Rond elf uur komen via WhatsApp de eerste berichten binnen. Sterke bries en puffen vormen de kernwoorden. Wie later vertrekt weet wat er hen te wachten staat.
Om 13u30 rijden Rich, IJzeren Kurt en uw dienaar. Ondanks de voorjaarzon is het best fris. De wind komt van uit NNO: een fikse duw in de rug op de heenweg, pal op de neus huiswaarts.
Bewust dat het vanaf Stuivekenskerke geen lachertje zal zijn houden we het bewust ruezistig. De verleiding is grote om de grote molen te draaien, maar de gedachte van de rekening die hiervoor moet betaald worden laat de snelheidsmeter niet boven de 35 gaan.
Aan het Spaarbekken krijgen we een voorproefje: het is even naar adem happen, terugschakelen en molentjes draaien. Vanaf het keerpunt kunnen we gelukkig rekenen op IJzeren Kurt. Onze spoorwegman neemt resoluut de kop, Rich en schrijver dezes kunnen niet meer dan in zijn wiel zitten. Skarten, zoals Lampi het omschrijft.
Een uur en vijftig minuten na ons vertrek zijn we terug waar we startten. Ruim op tijd om het volledig verslag van de Brabantse Pijl te bekijken. IJzeren Kurt krijgt een flinke schouderklop voor het verrichte locomotiefwerk.
De avondploeg bestaat uit Renaud, Champ Denis en Steve Flitser. Remik moet in extremis forfait geven omdat hij zijn eerste Coronaprik mag ophalen. Er is evenwel versterking uit onverwachte hoek. Rich heeft zijn Colnago verwisselt voor zijn BMW om het drietal te begeleiden. Wat een service!
Flitser stuurt enkele kiekjes door met de melding dat het voor hen evenmin een lachertje was. Hoe dan ook, een fikse training komt nooit ongelegen.
Acht mei wordt de datum waar naar wordt uitgekeken. Laat ons hopen dat waard Samir ons het terras laat betreden om er voor het eerst dit seizoen de post-rit-hydratatie te laten plaatsvinden.
De weersvoorspelling voor komende zaterdag ziet er redelijk positief uit. Het wordt waarschijnlijk een rit Nederlandse grens. In kleine bubbels
Het weer was het afgelopen weekend alweer niet uitnodigend. Met uitzondering van Denis, die op zondagochtend een solorit van 70 km (!) maakte, lieten alle Placora-Vispaleizers hun carbonnen ros op stal.
Het mag ons dan ook niet verwonderen dat er heel wat belangstelling en enthousiasme was voor trainingsrit op maandagnamiddag. Er melden zich zeven kandidaten die toevalliger wijs kunnen worden ingedeeld in twee bubbels: bubbel KVO (Rich, Danny G, schrijver dezes) en bubbel FCB (IJzeren Kurt, Steve Flitser en Noël). Dan rest er nog Remi die zijn hart aan beiden heeft verpand en tussen twee stoelen, of zijn het bubbels?, valt. De hele rit speelt het liedvers Torn between two lovers, feeling like a fool door het hoofd.
Er staat een frisse bries uit het noorden. We besluiten om in de luwte van de Duinenweg (alweer!) naar Koksijde te rijden om er de Hoge Blekker te beklimmen. Onderweg nemen we er in de Nieuwpoortse en Oostduinkerkse villawijk nog enkele hellingen bij, kwestie om voorbereid aan de start van de Brabantse Pijl en de Amstel te komen. Het dient gezegd, iedereen rijdt vlot op de grote plateau naar boven.
We kunnen niet echt genieten van rugwind op de terugweg. Daarvoor blaast Aolus uit een slecht gat. Toch blijft de snelheidsmeter gedurende de ganse rit rond de dertig per uur schommelen. Omwille van een probleempje met Strava (platte batterij) kan uw dienaar u jammer genoeg geen verdere technische gegevens of Relive verstrekken. Gelukkig is er Rich nog!
Na een kleine twee en een half uur staan we opnieuw aan het punt van vertrek. Weerman Frank voorspelt voor deze week koud maar zonnig weer. Er zal woensdag gereden kunnen worden.
De weersvoorspellingen voor woensdag waren allesbehalve wat Remik op het idee brengt om onze midweekuitstap ter verplaatsen naar donderdag. Dit voorstel kan rekenen op ruime bijval wat misschien niet onmiddellijk weerspiegeld wordt door het aantal starters. Leo en Noël moeten in extremis afhaken. Onze nestor geeft forfait omdat hij nog te kampen heeft met de naweeën van de valpartij van vorige zaterdag. En Noël is pas terug van de autokeuring en moet nog bekomen van de doorstane emoties.
Remik, IJzeren Kurt, Rookie Alain, Rich en uw dienaar staan om 14u00 aan de start. Net eentje teveel voor een bubbel van vier, maar dat wordt opgelost door afwisselend in bubbels van drie en twee te rijden.
We wenden het voorwiel richting Diksmuide, waarbij we het woensdagparcours volgen tot aan de afslag Stuivekenskerke. We rijden rechtdoor langs de IJzer naar de Boterstad. Diksmuide is het keerpunt. Via Leke, Keiem en het Kakelend Kippenmuseum rijden we naar Zande en Zevekote om dan via de Zwarteweg en de Torhoutsesteenweg Oostende opnieuw binnen te rijden.
Een pittig ritje tijdens dewelke de snelheidsmeter zelden minder dan 30 per uur aangeeft. We draaien netjes rond; niettemin gebiedt de waarheid te melden dat Rich en vooral IJzeren Kurt het tempo bepalen. Bij momenten lijkt onze spoorwegman wel een HLD 51!
Zon twee en een half uur na ons vertrek zijn we opnieuw thuis. Dit was genieten. De weersvoorspelling voor komende zaterdag voorspelt weinig goeds. Afwachten maar
Het zomeruur is in voege getreden en daar is de klassieke woensdagrit naar Stuivekenskerke. Ook hier gooit Corona roet in het eten want er mag maar in bubbels van vier worden gereden. Een regel die jammer genoeg niet door alle wielercollegas in acht wordt genomen. Er wordt flink geWhatsAppt om af te spreken. Uiteindelijk worden drie groepjes gevormd: twee rijden op de weg en één in . de duinen!
Het zit zo, waarde lezer, Rich zijn Colnago worstelt met een achterwielprobleem, waardoor onze jong-gepensioneerde verplicht is om de MTB nog eens van stal te halen. Rookie Alain en uw dienaar besluiten dan maar om hem gezelschap te houden op een ochtendrit onder een stralende zon.
Al van bij het opdraaien van de eerste duinenstrook worden we met de neus op de feiten gedrukt: los zand. Op verschillende plaatsen moeten we voet aan de grond zetten, al kan dit ook te wijten zijn aan onze beperkte technische vaardigheid.
Op de heenweg valt dit allemaal nog wel mee. Na het uitrijden van de duinenstrook tussen Middelkerke en Westende botsen we bijna letterlijk - op Johan Dikke Poten Van Raepenbusch. Hij is op weg naar de Fintele en West-Vleteren, een rit van 130km.
Wij zetten door richting Oostduinkerke, waar Rich het nieuwe traject wil bekijken. Hier is de berijdbaarheid een stuk beter, waarschijnlijk omdat er door bosjes wordt gereden. Ook het stuk aan de Nieuwpoortse sluizen is best te doen.
Dit kan evenwel niet worden gezegd van het stuk aan Camping Cosmos; we geven er gezamenlijk de brui aan en rijden via de Zeedijk terug naar het Duinenkerkje waar ons nog een traktatie wacht. Rich is immers pas jarig geweest en viert dan nog eens zijn laatste officiële werkdag. De koele Jupiler smaakt als godendrank. U kunt het hele traject nog eens herbeleven door op deze link te klikken https://www.relive.cc/view/vXOnGoKeYB6 .
De wegrijders hebben afgesproken om kort na de aankomst van Dwars door Vlaanderen te vertrekken. Dylan Van Baarle heeft nog maar pas het zegegebaar gemaakt of Remik, Leo, IJzeren Kurt en Wimco vatten hun tocht richting Stuivekenskerke aan. Ze verkeren in topvorm, getuige het mooi gemiddelde dat ze met enige fierheid bekendmaken. 31.2 is inderdaad mooi maar verdwijnt in het niets als we dit vergelijken met de 46 die eerder in Waregem werd opgetekend.
Danny G, Dennis en Noël rijden een half uurtje later hetzelfde traject. Hier geen melding van gemiddelden, maar we zijn er van overtuigd dat dit goddelijk drietal eveneens een flinke prestatie hebben geleverd.
De weergoden zijn ons minder gezind de komende dagen. Voor volgende zaterdag wordt een gure noordenwind voorspeld. Bovendien speelt Kveetje al om 16u15. Het zal opnieuw puzzelen worden!
Aolus laat zich danig voelen van uit noordwestelijke richting. Er zit niets anders op dan opnieuw richting westkust te rijden. Na wat geWhatsApp zijn er zeven Placoras die het koersplunje aantrekken; we verdelen ons dus conform de nieuwe coronarichtlijnen in twee bubbels. Aan het raam zitten is gelukkig niet van toepassing. Nog voor we vertrekken krijgen we een bericht van Renaud die met zoon Thibault Vloesberg en omstreken onveilig maakt.
Bubbel 1 bestaat IJzeren Kurt, Remi, Leo en uw dienaar; Rich, Wimco en Champ Denis vormen bubbel 2. Op de heenweg zoeken we beschutting in de Duinenweg om dan via de villawijk in Nieuwpoort richting Oostduinkerke en Koksijde te rijden. Daar wordt er een korte ravitailleringspauze gehouden (komaan met die banaan!) waarvan we tevens gebruik maken om het verdere verloop af te spreken.
We zijn het gauw eens om door te rijden tot De Panne en dan via Adinkerke en Veurne huiswaarts te rijden. In De Panne neemt Rich ons mee op het parcours van de Driedaagse en wijst hij ons de plaats aan waar twee onfortuinlijke coureurs pardoes in de beek zijn terecht gekomen. Het is onvoorstelbaar door welke smalle doorgangen een peloton zich soms moet wringen.
We rijden nu zodanig dicht bij de Schreve dat wanneer we snuiven de Picon kunnen ruiken. Helaas, meer zit er niet in. Het zal voor een volgende keer zijn.
Op de terugweg hebben we nu de volle steun van Aolus. Hij duwt ons zodanig dat de snelheidsmeter meer dan eens met de 40 per uur flirt! Langs de vaart even voor Leffinge wordt de gashendel helemaal open gedraaid. Deze keer is het niet Leo maar Remi die op de grote plateau de grote vorm etaleert. Een blik op het uurwerk leert dat we het traject Veurne Leffinge in 50 minuten hebben afgelegd.
Een bijzonder aangename rit, ware het niet dat schrijver dezes op vijftig meter van zijn woonst nog met mechanische pech heeft af te rekenen. De linker manivelle begeeft het; dat wordt maandag een bezoek aan fietsenhersteller JP Vandewalle en hopen dat het euvel vlug verholpen kan worden. Frank en Sabine voorspellen voor volgende week immers schitterend fietsweer
De eerste lentedag! Na meer dan een week kunnen we eindelijk opnieuw de fiets van stal halen. De hoge luchtdruk haalt het van de depressies, een fris lentezonnetje laat de elektriciteitsteller terugdraaien (althans, voor wie nog bij de gelukkigen is).
Eén goed gevulde bubbel volstaat want de ziekenboeg is goed gevuld: Butler Ronny heeft last van zijn rug, JP Bakker heeft af te rekenen met pijnlijke ribben na een valpartij met de mtb vorige week en Geert Pirelli is het slachtoffer van een of ander virus waarvan de naam mij even ontsnapt. Via deze weg willen we al onze ploegmakkers een spoedig herstel wensen.
Vandaag wordt ook de St. Jozefsklassieker gereden Milaan Sanremo voor wie de heiligenkalender niet uit het hoofd kent waardoor het startuur naar 13u00 is verschoven. Christ komt ons uitwuiven; hij heeft helaas opdrachten en kan niet mee. De wind waait uit het noordoosten, en dus rijden we richting Damme.
Pilot Pascal bepaalt, samen met met Renaud en Wimco, de koers en het tempo. Tot grote tevredenheid van Geert GPS volgen we eerst de vaart en daarna het kanaal tot in Brugge en vandaar naar Damme.
Geen meldenswaardige feiten, tenzij de vaststelling dat we de wind toch redelijk in het voordeel hebben, wat belooft voor de terugtocht. Onze vrees blijkt terecht; tussen Damme en De Haan is het vaak wind op kop. In waaiers rijden is niet altijd evident, wat nog maar eens bewezen wordt. Iedereen doet kopwerk, wat de planlast aanzienlijk vermindert.
Tussendoor kunnen we melden dat Champ Denis zijn opwachting heeft gemaakt. Hij doet het voortreffelijk; pas in de laatste kilometers moet hij de rug even stretchen.
We zijn mooi op tijd binnen om de laatste 35 kilometer van de Primavera te volgen en Jasper Stuyven op sluwe wijze de zegepalm te zien wegkapen.
De weersvoorspelling voor volgende week ziet er goed uit. Er zal kunnen gefietst worden!
Niettegenstaande de tegenvallende temperaturen tellen we tien Placora-Vispaleizers op de afspraak. De versoepelde coronamaatregelen gaan pas in vanaf 8 maart, dus splitsen we ons op in drie bubbels.
Noël, Danny G. en uw dienaar vertrekken als bubbel 1, gevolgd door Geert Pirelli, Remik, Butler Ronny en Rich. Bubbel 3 bestaat uit Leo, Christ en Wimco.
Hoewel er een venijnig oostenwindje staat kunnen we ons goed verwarmen. Een thermo onderlijfje en dito sokken doen hun werk. s Ochtends al hadden we afgesproken een combinatie van de Breduinia- en de Genteleroute te rijden.
We nemen het vernieuwde fietspad langs de Grintweg (een aanwinst!) en rijden zo door Zandvoorde naar de vaart. Dan gaat het richting Blankenberge via Houthave en Meetkerke.
We houden er een strak maar doenbaar tempo op na. Iedereen kan zonder problemen volgen. En gelukkig is daar Rich wanneer we even twijfelen of we nu linksaf of rechtsaf moeten.
Deze middag wordt dan wel de Strada Bianche gereden, wij houden het op een voorbereiding op Parijs Roubaix. De anderhalve kilometer kasseistrook aan Meetkerke schudt iedereen eens goed door elkaar. Vooral Butler Ronny weet dit te appreciëren.
En net als Lotte Kopecky in de Strada heeft uw dienaar in de laatste kilometers af te rekenen met bandbreuk. Alweer, hoor ik u denken. Tja, niks aan te doen. Een snake bite bij het opdraaien van het jaagpad gooit roet in het eten. Gelukkig is Christ bij de hand die voor nodige bijstand zorgt.
Uiteindelijk hebben we er een tochtje van zon 75 km opzitten. Check https://www.relive.cc/view/v7O9VG9XBQ6 om het nog eens te herbeleven. De vorm groeit bij iedereen. Wat zal dat geven als er zal kunnen gehydrateerd worden?
De zomercompetitie is nu goed en wel op gang getrokken. Op zondagmorgen zijn Geert Pirelli, Geert GPS, IJzeren Kurt en Wimco vroeg uit de veren voor een matinale trip. Hopelijk goed ingeduffeld, want de vriezeman bijt in de neus.
De weersvoorspelling voor volgende week ziet er niet zo goed uit. Misschien zal er nog op maandag of dinsdag kunnen gereden worden; voor de tweede weekhelft zal de buienradar in de gaten moeten worden gehouden.
In tegenstelling tot de voorbije dagen moeten we het vandaag zonder de voorjaarszon stellen. Aether weigert plaats te ruimen en verbergt Helios met haar sluiers. Aolus trekt zich van de zaak niks aan en verschuilt zich in zijn paleis. Om u maar te zeggen, waarde lezer, dat het mistig is.
Toch staan we met zn zevenen op de gekende plaats van afspraak. We vormen plichtsbewust twee bubbels (Rich, Wimco en Christ bubbel 1; Remik, Rookie Alain, Danny G. en uw dienaar bubbel 2). Op voorstel van schrijver dezes gaat de rit richting Koekelare.
Wie Koekelare zegt, zegt De Poggio. Niet de ultieme capo die de renners moeten overwinnen vooraleer ze San Remo binnen duiken, maar de uitloper van het Kentisch massief, officieel geboekstaafd als de Ruidenberg. Wie meer over deze kuitenbijter wil te weten komen raden wij aan het laatste nummer van het wielertijdschrift Bahamontes te lezen, waar alles haarfijn wordt uitgelegd.
Maar goed, vooraleer naar het kleinste tandwiel te schakelen moeten er enkele kilometers over vlakke wegen gereden worden. We draaien netjes rond, zonder te forceren. Hoe meer we Koekelare naderen, hoe meer de zon er doorkomt.
Wanneer we in volle voorbereiding van de klim de Bergstraat opdraaien Remik heeft al enkele meter voorsprong genomen als reserve voor wat komen zal moet Christ voet aan de grond zetten. Plat vooraan! Net als bij de bandenwissel die schrijver dezes moest doorvoeren enkele dagen geleden loopt nu ook niet alles van een leien dakje.
Uiteindelijk kunnen we verder en vervolgen we onze tocht. Na de Poggio gaat het dan via de achterzijde van Aartrijke-berg naar Torhout waar we in Het Hooghe nog een laatste klim moeten verwerken.
De terugweg loopt via de Zeeweg. De mist komt terug opzetten en zorgt voor onaangename afkoeling. Het gevolg is dat we bij de aankomst thuis allemaal naar de warme dranken grijpen, al dan niet geëmulsifieerd met geestrijke substantie.
Een rustige training van zon 56 km, die u nog eens zelf kunt beleven door op https://www.relive.cc/view/v7O9VJ4LxL6 te klikken. We zijn klaar voor komende zaterdag en onze versie van de Strade Bianche.
Het zomerseizoen is onder een stralende zon van start gegaan. Voor er kan vertrokken worden moet er in het kader van corona stevig gepuzzeld worden. Uiteindelijk komen we uit op vier bubbels die de eerste rit zullen rijden.
Vooraf wordt ook het parcours bepaald; gezien de windrichting (Aolus geniet overigens van een weekend-break) kiezen we voor de Oude Sarah met uitbreiding tot Brugge. Voor wie dit koewatertaals is, u kunt via de Relive-link de route volgen. Klik op https://www.relive.cc/view/vQvy12WGNKv
Gezien het feit dat we in bubbels rijden zult u het met een fragmentarisch verslag moeten stellen, waarde lezer.
Samen met Rookie Alain, Danny G. en Remik trekt u dienaar op pad. We draaien netjes rond; toch een verschil met vorige woensdag toen het bijwijlen echt harken was. Onder impuls van Remik draaien we rechtsaf wanneer we kanaal Oostende Brugge bereiken. Even voor Scheepsdaele-brug zien we Rich en Geert GPS aan de overkant rijden. Zorro heeft moeten afhaken.
Even voorbij Nieuweghe vloeien we samen en splitsen we ons op in twee bubbels van drie. Met de wind nu als bondgenoot houden we een stevig tempo aan. Remik verkeert in bloedvorm. Ze mogen in de Omloop van geluk spreken dat hij daar niet van de partij is.
Om toch aan voldoende kilometers te geraken rijden we rechtdoor tot aan de Torhoutsesteenweg. Danny G. wuift ons vaarwel bij de afslag naar de Schorre. Het is voor hem welletjes geweest.
Remik en Rich brengen nog een groet aan het graf van Ensor; uw dienaar en Rookie Alain rijden huiswaarts waar ze net op tijd zijn om de finish van de Omloop mee te maken.
Ondertussen komen er verontrustende berichten binnen van Steve Flitser die met materiaalpech heeft af te rekenen. De vets-bubbel heeft er een leuke namiddag opzitten. Verslaggever Noël voelt zich in zijn nopjes: hij was de tweede jongste van de groep! Als we maar content zijn 😉
Voor volgende week wordt er nog steeds goed weer voorspeld. Er zal dus kunnen gereden worden.
We hadden het al aangekondigd: bij mooi weer zou er voor de eerste keer in 2021 met de koersfiets worden gereden. Het enthousiasme bij de Placora-Vispaleizers is zodanig dat we verplicht zijn om ons in vier (!) Coronabubbels op te splitsen. Bubbel 1 (Remik, Danny G., Wimco en uw dienaar) vertrekt om 13u00,Bubbel 2 (Rich, Renaud, Pilot Pascal en Geert GPS) vertrekt om 13u30, Bubbel 3 (Leo, Noel en Butler Ronny) starten om 14u00. En daar is dan ook nog Bubbel 4 (Steve Flitser en Geert Pirelli) die het nog steeds bij de MTB houdt.
Zoals u merkt, waarde lezer, een hele organisatie; maar als het moet, moet het. Het is dan ook jammer vast te stellen dat niet alle fietscollegas zich aan de regels houden
Wie gedacht had om tijdens de eerste kilometers meer te weten te komen over de KVO-opstelling of de koers van de Bitcoins komt bedrogen uit. Onze vriend Aolus is immers ook van de partij en biedt fors weerwerk. We zijn verplicht om rond te draaien en halen op sommige stukken met moeite 25 per uur!
We rijden het woensdagparcours al zij het met een kleine afwijking: we rijden door tot Nieuwpoort in plaats van Rattevallebrug. Een voorbij Stuivekenskerke kunnen we even op adem komen. De snelheid gaat nu de hoogte in en flirt met de 35. En slaat het noodlot toe.
Even voor Sint-Pieters-Kapelle rijdt u dienaar plat. Wat dan volgt hoort eerder thuis in een slapstick filmpje. Het duurt meer dan twintig (!) minuten vooraleer we klaar zijn met een nieuwe band te leggen. Geen van ons viertal lijkt een bedreven mecanicien te zijn, zoveel is duidelijk. Wimco is van oordeel dat de Goodyear-buitenband van koppige kwaliteit is. Dit stelt ook Bubbel 3 vast wanneer hij ons kruist. Onze collega Eastenders rijden in massa voorbij.
De rest van het traject leggen we rustiger af, al is het maar om een nieuwe platte band te vermijden. We komen rond 15u30 aan, nog altijd mooi op tijd om onze helden aan het werk te zien tegen Eupen. Even klaart de hemel helemaal open, tot er even voor zes een donkere wolk voor de zon schuift.
Zo, het buitengewone winterseizoen zit er op. Volgende zaterdag volgt de officiële openingsrit, maar er zal naar alle waarschijnlijkheid ook op woensdag gereden worden. Tenminste, door zij die met pensioen zijn!
De winterprik laat zich voelen, maar dat schrikt de Placora-Vispaleizers niet af. Zeker nu Helios het op een akkoordje met Demeter heeft gegooid en zijn gouden oog op ons laat schijnen.
Niettemin is het aangewezen geen risico te nemen. Voor het vertrek controleert uw dienaar of alle uiteinden ingeduffeld zijn en de waterleiding geïsoleerd. Het voorval dat Rookie Alain jaren geleden heeft meegemaakt is hij niet vergeten en wil hij zeker niet meemaken.
Aan de gekende plaats van vertrek staan ook Remik, Rich en de net vernoemde Rookie Alain. Gezien het feit dat het parcours er hard bevroren bijligt besluiten we om ook het duinengedeelte tussen Mariakerke en Raversijde er bij te nemen. Het is pas de tweede keer dit winterseizoen dat uw dienaar dit doet en hij stelt vast dat de ondergrond danig gewijzigd is. Grote zandstukken, nu bevroren en berijdbaar maar eens de dooi ingezet zal er bijna geen doorkomen aan zijn.
In Raversijde haalt Champ Denis ons in, maar dat zal niet voor lang zijn. Onze wegkampioen heeft in het Provinciaal Domein af te rekenen met een bandbreuk en moet afhaken.
Eens in de duinen in het volop genieten, maar toch ook uitkijken. De paadjes liggen er keihard bij, wat een ander rijgevoel geeft. En hier en daar liggen er diepe voren waar je best omheen rijdt.
In Lombardsijde houden we halt voor de traditionele selfie. Tot tweemaal toe zelfs, want we willen er ook eentje in de sneeuw. In het gedeelte tussen het Militair Kamp en de Koninklijke Baan is het ook uitkijken voor een stukje parcours dat fors geaccidenteerd is.
Het eerste duinendeel op de terugweg biedt weinig problemen; alleen oppassen voor de stukken waar de toplaag gedooid is, wat hier en daar een slippertje kan veroorzaken. En is er nog een verrassing. De parcoursbouwer heeft een wijziging in het traject aangebracht tussen Camping Cosmos en de Westendelaan verplicht ons om al onze technische vaardigheden aan te wenden. Een goede raad voor wie er voor de eerste maal passeert: klein voorblad want het is kort draaien en keren. En alle lof voor de lieden die zich hier kosteloos voor engageren. Topwerk!
Naar goede gewoonte rijden we het stuk tussen Lombardsijde en Westende tweemaal. Op de terugweg moet Remik tussen Middelkerke en Raversijde even de rol lossen. Uw dienaar keert terug op zijn stappen om hem bij te staan, maar onze penningmeester valt nergens te bespeuren. Pas bij de aankomstplaats zal hij hem terugzien. De olijkaard was binnendoor gereden via het Provinciaal Domein!
Opnieuw een prachtige rit. En bij thuiskomst is het nogmaals genieten, ditmaal van een warme Schotse of Oostenrijkse choco (al naar gelang de melk die is toegevoegd).
Volgende zaterdag wordt droog weer voorspeld. Tot dan!
In het vorige verslag kon u lezen dat schrijver dezes niet van plan was om de mountainbike vandaag van stal te halen. De weersvoorspellingen voorspelden weinig goeds en het Wèreldploegsje moest al om kwart over vier aantreden tegen de Kanaries. Zijn fiets stond netjes gepoetst te blinken in de garage.
De hele ochtend scheen er een vroeg lentezonnetje en die verleidde hem ertoe om dan toch maar te antwoorden op het verzoek van ploegmakker Remik om een kort tochtje te maken. Ondertussen ontving hij fotos van Geert GPS en Renaud, Wim en Dennis en melding van IJzeren Kurt die de hunkering alleen maar groter maakte. Er zou toch gereden worden.
De beslissing was nog maar pas genomen of daar verschenen de eerste wolken al! Het blauwe zwerk veranderde in een grijze koepel. Even sloeg de twijfel toe, maar uiteindelijk overwon de wilskracht.
Samen met Remik en Geert Pirelli werd besloten om er een simpele rit heen en terug naar Lombardsijde te rijden. Wimco en Champ Dennis komen ons nog begroeten na hun 75 km lange wegrit. Nog altijd geen Steve Flitser. Onze portrettentrekker moet een Velux installeren, een race tegen de tijd. Het spreekt vanzelf dat hij daar con brio in slaagt. Rich had ook gemeld mee te rijden, maar wanneer hij om 13u35 nog niet is wordt besloten om te vertrekken.
Heel vreemde vaststelling: het parcours ligt er drassiger bij dan vorige donderdag. Nochtans had het niet meer noemenswaardig geregend. Het is zaterdag, en dus zijn er de gebruikelijke obstakels: wandelaars, loslopende honden en de onvermijdelijke idioot die tegen richting rijdt.
En wie duikt daar plots wanneer we even halthouden aan het militair kamp? Juist, Rich! Onze baankapitein had het blijkbaar niet zo goed begrepen en was rechtstreeks doorgereden in de gedachte ons in te halen. Hij reeed de lus Westende Lombardsijde zelfs twee keer! Met zn vieren vatten we dan de terugweg aan.
De wind waait van uit het oosten en het begint te druppelen; gelukkig is daar Geert Pirelli die voor beschutting zorgt. Onze bandenmagnaat kan bogen op een bijzonder goede vorm. Dat belooft voor binnen enkele weken.
We zijn mooi op tijd terug om de topprestatie van onze voetbalhelden mee te maken. Wat een weelde, toch! Het is bijzonder of er volgende week zal kunnen gereden worden. Wait and see
Na de zondvloed van gisteren deden de zonnestralen vanmorgen heel wat Placora-Vispaleizers naar de WhatsAppp grijpen om af te spreken voor een namiddagritje. Uiteindelijk staan we met zn achten op de afspraak.
We willen de kritische lezer van deze regels en ja, die zijn er er nogmaals op wijzen dat de corona-regelgeving strikt in acht wordt genomen. In deze betekent dit dat we ons in twee groepjes opsplitsen op basis van leeftijd, schoonheid, snelheid en vermogen. We onderstrepen dat de volgorde waarin de groepen worden vermeld niks wil zeggen over de kwaliteiten van zij die er deel van uitmaken.
Zo, dit gezegd zijnde rijden Noël, Christ, Remik en Butler Ronny terug van weggeweest in groep A, Zorro, Denis, Rich en uw dienaar in groep B. Aangezien we onafhankelijk van elkaar rijden kan schrijver dezes helaas geen verslag uitbrengen van wat er zich in groep A afspeelde.
Groep B gaat er onder leiding van Rich gezwind vandoor. Het is toch ongelooflijk dat ondanks de vele liters water die er gisteren uit de lucht zijn gevallen het parcours er perfect bij ligt. De grote plateau kan nog steeds voor grote delen worden gebruikt, het gaat dus goed vooruit.
De weersvoorspellingen hadden ons gewaarschuwd en ja het is van dat. Wanneer we in Westende de duinen opdraaien krijgen we een regenvlaag over ons heen. Geen zware bui, maar Schotse mist waarvan je even goed nat wordt. Toch zetten we door; het gedeelte tussen Westende en Lombardsijde wordt tweemaal afgelegd.
Wanneer we het laatste duinengedeelte in Westende willen aanvatten is er even een samensmelting met groep A. Zij hebben een lichtere versie gereden; Butler Ronny heeft het al voor bekeken gehouden. Het was immers zijn wederoptreden en forceren is geen goed idee.
We rijden nu met een reglementaire tussenafstand terug naar de plaats van vertrek. Opmerkelijk: de put aan Prins Karel staat kurkdroog. Heeft iemand de stop gevonden om hem uit te trekken?
Zaterdag speelt ons Wèreldploegsje en wordt er slecht weer voorspeld. De kans dat uw dienaar de namiddag in zijn zetel zal doorbrengen is redelijk groot.
De druilerige woensdagmorgen weerhoudt zes Placora-Vispaleizers niet om op het gekende uur aan de startplaats van de klassieke duinenrit te staan. Remik, Geert GPS, Danny G., Rich en uw dienaar zijn van de partij. Bovendien is er een gastrijder. Ian, collega (of is het nu al ex-collega) van Rich, is de rangen komen versterken.
Uit de kennismaking leren we dat Rich onder de collegas gekend was omwille van zijn arbeidsvreugde en nooit aflatend aanstekend enthousiasme. Hij zal wreed gemist worden, zoveel is zeker.
Op de heenrit waait er een licht briesje ons tegemoet; in de duinen voel je daar nauwelijks iets van. Het parcours ligt er nog altijd pico bello bij, met dank aan de vrijwilligers die instaan voor het onderhoud.
Aan de Krokodil beklimmen we op aangeven van Geert de watertoren om er de obligate selfie te trekken. Wat een achtergrond!
Even voor Westende wordt ons pelotonnetje voorbij gestoken door Mieltje Butseraen. De schrik slaat uw dienaar om het hart. Met alle respect voor de sympathieke kok, maar is zijn fysieke conditie er zo op vooruit gegaan? Of is die van schrijver dezes de dieperik in gedoken? Dan volgt de opluchting: bij nader toezien stellen we vast dat Mieltje de trotse eigenaar is van een elektrische MTB en zo kan hij gezwind door duin en zand spurten.
We rijden de anderhalve toer; het kan een indruk zijn, maar we hebben het gevoel dat we dat steeds maar vlugger afhaspelen. Danny G. verklaart zelfs dat hij het MTB-en leuk begint te vinden. En dat amper vier weken voor de start van het wegseizoen.
Een kleine twee uur en half na ons vertrek staan we weer in de schaduw van James Ensor. Het was alweer een bijzonder aangenaam ritje. Afspraak volgende zaterdag, als het weer het toelaat. En donderdag eerst supporteren voor ons Wèreldploegsje. Zullen ze er in slagen de top vier in te duiken? We hopen het van harte!
