Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
06-06-2010
Leisele
Een schitterende zomerdag, 15 Placora's aan de start en een gastrijder. Er waait een hele lichte zuidoostenbries, dus wordt de geplande rit naar Leisele gereden. Rustig keuvelend slingert ons pelotonnetje zich door de Westhoek, af en toe opgeschrikt door de nieuwe 'bel' die uw dienaar uittest . Het ding doet het wel, maar erg ver draagt het geluid toch niet.
Na een klein anderhalf uur bereiken we Leisele, waar de waard ons al staat op te wachten . Gezien de warmte wordt de Picon gelaten voor wat hij is; iedereen kiest een frisse pint of Leffe. Zo hebben we nog eens een reden om terug te keren. Nadat ongeveer iedereen zijn 5 euro in het potje heeft gestoken, wordt de terugweg aangevat.
De koptrekkers kiezen er voor om via Adinkerke te rijden. Misschien niet de gelukkigste keuze, gezien de weekenddrukte. In Koksijde is het bijna prijs wanneer de rijweg moet worden overgestoken...
Uiteindelijk rijden we veilig de thuishaven binnen. Daar blijkt de Nieuwsbladbel wel zijn dienst te bewijzen om Andrea ter orde te roepen ! We krijgen dan nog het bezoek van Danïel. Hij heeft nog altijd niet het fiat gekregen om het fietsen te hervatten. Hij laat het evenwel niet aan zijn hart komen, en trakteert de hele bende op een tournée! Dergelijke spirit strekt tot voorbeeld !
Na enig overleg wordt uiteindelijk toch besloten om de rit van volgende zaterdag om 12u30 te laten starten. Mochten er zich in extremis nog wijzigingen voordoen, zullen die donderdagmorgen op de blog worden gemeld.
Op deze bijna zomeravond staan er 19 Placora's aan de start. De valpartij van vorige zaterdag heeft toch nog enkele sporen nagelaten: Steve heeft nog altijd een beetje last van een pijnlijke schouder ; uw dienaar moet zijn achterwiel vervangen en rijdt tijdelijk met een geleend item van fietshandelaar Vandewalle . De wind komt alweer uit het noordoosten, de 'verkeerde' kant dus. Op de heenreis draaien Noël, Paulino, Sven, Guy en uw dienaar rustig rond. Het tempo draait rond de 33-34 per uur. Iedereen kan goed mee . Eens voorbij Stuivekenskerke krijgen de koptrekkers nog versterking van Geert en Paul. Met de wind op kop gaat het iets moeizamer, maar al bij al valt het nog best mee. De eerste spurt wordt voorafgegaan door een 'ontsnapping' van Geert. Sven reageert, maar alletwee moeten ze de tol betalen aan de brug. Paul J. komt uiteindelijke als eerste boven . In Leffinge nemen we afscheid van Geert en de familie VDW. Renaud zet zich nu op kop en neemt de voorbereiding voor de eindspurt voor zijn rekening. Georges en Steve hebben zich de hele rit handig in de luwte weten te houden; met deze reserve betwisten ze de eindspurt die uiteindelijk door Steve wordt gewonnen .
Het is nog niet echt terassenweer, dus verwarmen wij ons binnen bij Andrea. Remi verbaast vriend en vijand door de hele avond water (!) te drinken . Het is tegen tienen wanneer we afspraak maken voor volgende zaterdag: vertrek om 14u00, richting Leisele.
Op zaterdag 12 juni: vertrek om 12u30. We rijden naar West-Vleteren om er Roger een bezoek te brengen. Na de rit maatjes in het lokaal .
Zaterdag 28 augustus: WTC Placora piste-namiddag Gezellig samenzijn in De Schaeperye
Voor Ostende Koerst wordt in de komende weken het team samengesteld. Geïnteresseerden geven een seintje.
Op zaterdag 28 augustus maken we er een intiem feestje van. In de namiddag kunnen we ons uitleven op de wielerpiste in diverse disciplines (meer info later), 's avonds steken we voetjes onder tafel in De Schaeperye. Er wordt weer een affiche gemaakt, en dus zijn we op zoek naar sponsors. De opbrengst gaat naar de aankoop van onze nieuwe wieleruitrusting voor volgend jaar.
De strakke zuidwester noch een onheilspellende buienrader konden acht Placora's er van weerhouden richting Alveringhem te trekken. Aan Sint-Pieterskapelle voelden we de eerste druppels, maar onder het commando van Renaud reden we toch verder. Aan Oostkerke gingen de hemelsluizen dan echt open en werd Paulino's nieuwe Eddy Merckx gedoopt. Er werd dan maar wijselijk besloten om een 'omtrekkende beweging' (dixit Renaud, die blijkbaar midden in de WOI-sfeer zat) te maken en terug naar huis te keren. En dan gebeurde het: even voor Slijpe slijk op de weg, en daar gleed uw dienaar vrolijk onderuit! Steve kon niet meer uitwijken en ging hals over kop (of kop over kloten - het is zoals je wilt) de berm in om tegen een weideomheining tot stilstand te komen. De schade viel al bij al nog mee: enkele schaafwonden - het avondmenu was bij deze gemaakt: rauwe hesp - en een pijnlijke schouder voor Steve. Het had erger gekund. Iedereen goed geschrokken , en nu erg voorzichtig richting Andrea. Ook het materiaal had een duw gekregen: slag in het achterwiel... Kwatongen beweren dat dit manoeuver met opzet werd gemaakt om Steve van de kampioenentitel te houden. Er zou een Portugees in het spel zitten die voor grof geld alle scrupules opzij zet. Bij deze wil ik deze aantijgingen met klem weerleggen. Het is niet omdat Steve een Frutos-gestel heeft dat er achter ieder incident een complot moet worden gezocht! Hopelijk is het weer woensdag beter en kan de rit eens normaal verlopen.
Enkelen hadden de buienradar niet correct geïnterpreteerd want slechts met z'n negenen aan de start, waaronder 4 "Ardenezen" . Het tempo was strak maar niet overdreven en alles draaide vlot. Alleenl Paul had blijkbaar La Redoute vlot verteerd want hij stormde gezwind de lichtere versie van ons woensdagparcours op. Tijdens de laatste kilometers etaleerde Ricardo zijn tactisch vernuft. In het (smalle) stuk tussen de kromme elleboog en de Oostendse hallen , waar inhalen onmogelijk is, koos hij resoluut voor de koppositie en kon hij aldus zij eigen tempo aan de volledige groep opleggen. De laatste kilometer demonstreerde Steve opnieuw zijn goede vorm met Paul sluw in het wiel, klaar om de "dubbel" binnen te halen. Dit was echter buiten Richard gerekend die langs de binnenkant met groot vertoon de rest het nakijken gaf : knap ! Een vers (wat van de stuuten niet kon gezegd worden !) getapte pint in het gezelschap van de voorzitter was de afsluiter van een geslaagde rit.
Acht dapperen (Pascal M, Pascal D, Renaud, Paulino, Georges, Roland, Paul en uw dienaar) én Roland's eega (respect! ) aan de start van wat een 145 km lange tocht zou worden. Voor sommigen een bekend parcours, anderen stonden dan weer voor een nieuwe ervaring.
Om 9u30 verlieten we de startplaats in Angleur, om ons naar de officiële start in Tilff te begeven. Het beloofde een mooie dag te worden: zon, niet te warm en een lichte bries voor de afkoeling.
Eerste verrassing na een twintigtal kilometer, wanneer blijkt dat de Côte de Esneux niet moet beklommen worden. Er werden dus blijkbaar enige wijzigingen in het parcours aangebracht. Een paar kilometer verder moet het dan plots scherp rechtsaf, een gaan de pijpen aan het dans. Steil naar boven, adem afgesneden en dus pompen maar! De kennismaking met het 'betere klimwerk' verloopt voor sommigen onder ons echt brutaal, maar iedereeen haalt uiteindelijk de top van de Côte de Chambralles (max. 16 %).
Van dan af is het voortdurend klimmen en dalen doorheen een schitterend landschap (voor zover je er kunt van genieten natuurlijk ). Na de Côte de Wanne (na 70 km) is er de eerste bevoorrading. Die is meer dan welgekomen. Zelden heeft Isostar zo goed gesmaakt. Na een rustpauze van een twintigtal minuten gaat het dan richting Côte d' Amermont (3600 m lang, max. 21 (!) %). Hier moet uw dienaar toch eventjes afstappen om op adem te komen. Gelukkig ben ik niet de enige...
De Rosier (5 km, max 12%) brengt ons even in de waan dat we een Alpencol aan het beklimmen zijn. Er komt gotver... geen eind aan. En dan gaat het bergafwaarts (letterlijk ) naar La Redoute. Op de bevoorradingsplaats worden de nodige middelen genomen om deze verschrikking het hoofd te kunnen bieden. The only way is up, en dus daar gaan we... Renaud, Pascal D, en Paul bereiken de top zonder voet aan de grond te zetten. Proficiat ! Boven krijgt iedereen een blikje Red Bull; dit hadden ze beter aan de voet gedaan, want volgens de reclame geeft het spul je vleugels...
Met het zwaarste achter de rug komt de meet in zicht. Sommigen hebben echter af te rekenen met opkomende kramp, zodat het toch even voorzichtig moet worden aangepakt. Uiteindelijk bereikt iedereen de meet, moe maar voldaan. De eerste pint smaakt heerlijk, en de tweede ook. Het bezoek aan de plaatselijke Italiaan is de kroon op een alweer een schitterende uitstap. Geen valpartijen, geen mechanische pech. Alleen verschrikkelijk veel Hollanders
Met Tilff in het vooruitzicht gaven heel wat Placora's verstek. Uw dienaar besloot om toch een korte rit te rijden, en samen met de zaterdagrijders van start te gaan. Vier dapperen + mezelf vertrokken richting Damme. Aan Nieuweghe zwaaide ik de vier vaarwel, en keerde huiswaarts om me daar volledig voor te bereiden op La Redoute. Als u wil weten hoe de rit is afgelopen zal u zich dus moeten wenden tot Noel, Steve, Jean-Pierre of Renaud VDW.
Zeventien Placora's + één gastrijder (die zich uitstekend aan de afspraken hield!) aan de start. Eindelijk was er sprake van een lenteavond. Die positieve vibes werden omgezet in een tempo dat nooit onder de 30 per uur ging. De Belcantoberglucht had er duidelijk goed aan gedaan, want iedereen kon vlot volgen .
Aan Stuivekenskerke pikten we dokter Yves op, die er al enkele kilometers meer had op zitten.
De spurt aan de brug werd van ver ingeleid door schrijver dezes; Sven VDW sprong uit het wiel en sloeg meteen een gat van een twintigtal meter. Net niet genoeg om het te halen, want hij Paul J. reed hem op de meet voorbij.
De werken aan de Torhoutsesteenweg zorgden er voor dat de voorbereiding van de eindspurt nogal moeizaam verliep. Uw dienaar trok de kop vanaf de Kromme Elleboog en dreef het tempo gestaag op; Paul J. loste af, en dan werd er gerekend door de rest om toch maar niet te moeten overnemen . Dan maar zelf nog eens aan de bel getrokken, waarop het licht definitief uit ging. Wie als eerste over de meet ging is mij dus niet bekend.
De jarige Dokter Yves trakteerde ons tweemaal (!) bij Andrea, met het argument dat hij toch al zijn overschot aan geld aan zijn vrouw moet afgeven. Wij lieten het in alle geval niet aan ons hart komen; doctor's orders weetjewel.
Zaterdagmiddag is er een reguliere rit voorzien - Picon wordt er gefluisterd. De Tilff-rijders kijken even de kat uit de boom; zij geven elkaar in alle geval afspraak op zondagmorgen om 6u15.
Maandagmorgen is er ook een korte rit voor wie zin heeft.
We waren met z'n achttienen (!) aan de start van de 100 km lange tourtocht doorheen het Heuvelland. Voor het eerst was de lentezon ook van de partij. Het werd dus een prachtige dag.
We vertrokken vanuit Westouter, om via Reningelst over 'de schreve' te gaan. Op de eerste helling van de dag testte Christ even zijn turbo; dat hij aansloeg hebben we met z'n allen mogen horen ! De Catsberg werd nog eventjes links gelaten; de Cassel was de eerste grote afspraak. Remi hoopte in stilte dat we er rond zouden rijden, maar helaas voor hem, we moesten er over . En het ongeluk wilde dat precies daar de bewijzering het eventjes liet afweten, zodat we de berg langs twee zijden hebben beklommen. Niemand weet of dit echt de bedoeling was; uiteindelijk kwamen we op de markt van Cassel terecht. Op een zonnig terras hebben we genoten van de plaatselijke specialiteiten .
Bergaf dan, richting Catsberg (Pussy Mountain voor de Engelstaligen). Niet zo eenvoudig van de Franse kant, te meer daar het wegdek op sommige plaatsen dringend aan herstel toe was. Na de bevoorrading vatten we de laatste 30 kilometer aan. Het beloofde nog een lastige finale te worden, met de Rode - , Zwarte - , Kemmel- en Scherpeberg in korte opeenvolging. Het werd even puffen, maar we haalden toch zonder al te grote problemen de eindstreep.
Hier wachtte ons een lekkere Bernardus van het vat - met dank aan Roger V.G. - waarna we moe, maar voldaan huiswaarts keerden.
De sfeerfoto's komen van Paulino.
Volgende week nog meer lekkers voor de klimmers, want dan rijden we Tilff. Nog even gecheckt: vertrek voor de 136 km tussen 7u30 en 9u00. Wie kiest voor de 78 km vertrekt tussen 9u00 en 10u00 (Georges, dit kost je dus een tournée )
Woensdag kunnen we alweer vieren, want onlangs werd Dr. Yves 40! Gelieve het thuisfront dus te verwittigen.
De gure noordooster blijft maar aanhouden en maakt er het rijden niet aangenamer op. De thermometer gaf amper 10° aan, de aninometer 5-6 beaufort!
Toch een mooie groep aan de start. In een poging om het tempo in de aanvangsfase wat te drukken - want weer wind in het gat op doorreis - reden Renaud en uw dienaar op kop. Alles liep vlot tot we even voor de Rattevalle het gezelschap kregen van een 'gastrijder' die het blijkbaar nodig vond om er een koers van te maken. Jammer dat dan ook sommige van onze leden zich daar in laten meeslepen. De afspraken zijn nochtans duidelijk: niet-leden rijden steeds achteraan, en worden daar ook vriendelijk om verzocht (zoals Richard en uw dienaar het deden ). Dit geldt trouwens ook voor onze andere 'vriend' die al enkele ritten meerijdt. Laten overnemen, het tempo mee laten bepalen enz. zijn dus uit den boze.
Voorbij Stuivekenskerke zat de kat dan helemaal op de koord: met de wind op kop moesten waaiers worden gevormd en alweer liep het mis. Dus ook hier nogmaals de afspraak: ideale waaiers bestaan uit vijf renners die kunnen ronddraaien. Het is geen goed idee om alle 'sterke' rijders in één waaier te steken, evenmin als van de ene waaier naar de andere te wippen. Op die manier wordt het ritme immers volledig verstoord. Enige vorm van teamgeest is hier essentieel . Als hier geen rekening mee gehouden wordt, dreigt het hele concept van onze ploeg (leuk met vrienden gaan fietsen) verloren te gaan. Ik kan verkeerd zijn, maar ik heb de indruk dat enkele leden de volledige woensdagrit als een koers beschouwen: er wordt positie gekozen, vooral niet in de wind gereden of kopwerk gedaan, om dan gedurende enkele kilometer volle gas te geven zodat ploegmaats in de problemen komen...
Soit, wij verder dus. Vlak voor de brug in Slijpe kreeg Danny een leegloper (zijn achterband wel te verstaan). Guy, Daniel en mezelf hielden halt. Daniel demonstreerde nogmaals zijn vakkundigheid in het opleggen van een bandje, waardoor we binnen de kortste keren verder konden. We maakten er een goede ploegentijdrit van, met vlotte wissels en strak tempo. Fun!
Over de eindspurt kan ik dus weinig vertellen; Renaud straalde met zijn overwinning. Zijn spurtdoorzicht had het opnieuw gehaald van stoempen zonder overleg.
Niet vergeten: wie zaterdag meegaat naar de Belcantotour: vertrek om 9u00 aan het lokaal.
Grijs,koud,wind..,niet echt aanlokkelijk om een fietstochtje te maken op zondagochtend. En nog een vlaag op onze kop,halverwege de rit. Logisch dat er maar 4 starters waren. Maar het beuken tegen de felle noordoostenwind en het vlot ronddraaien in waaiervorm (met 4 blijkt dat veel makkelijker dan in een grote groep) maakten het toch nog een aangename rit. Via Meetkerke over De Haan, langs de driftweg weer naar huis. Goed voor 55 km en een aperitief in 't lokaal.
Veertien Placora's en één gastrijder aan de start. De donkere wolken zetten aan tot enige voorzichtigheid, en dus werd gekozen om de 'Grote Sarah' te rijden, een klassieker in zijn genre.
Door de Schorre, vaart richting Oudenburg, binnen door naar Varsenaere, terug langs het kanaal, om dan richting Snaaskerke te kiezen, Gistel, Koekelare, Moere, Zevekote, Leffinge en dan naar huis.
De 85 km werden aan een strak tempo (gemiddelde van 30) afgehaspeld, zonder dat er iemand in de problemen kwam. Dat velen zelfs nog overschot hadden bewees de eindspurt in de Schorre, in extremis door Renaud gewonnen - Viaene wel te verstaan, want kampioen Renaud had ondertussen al afgehaakt in Leffinge. Geen probleem hoor, de tournée voor zijn verjaardag drinken we wel op een andere keer.
Deze week wordt er woensdagavond gereden en voor de liefhebbers ook donderdag. Volgende zaterdag is er de Belcanto -tour. Wie mee wil geeft woensdag definitief zijn naam op. Vertrek zaterdag om 9u aan het lokaal. Vervoerskosten worden verdeeld.
Nog dit: ons fantastisch quiz-team (zie foto links boven) eindigde verdienstelijk derdelaatste op de voetbalquiz in Middelkerke. Toch een goed resultaat, als je weet dat drievierde van het team uit kenners van het Brugse voetbal bestond!
13 placora's en 2 gastrijders beseften onmiddellijk dat de strakke wind uit het zeegat de terugtocht niet gemakkelijk zou maken en zo geschiede : de eerste 25 km werden aan een hels tempo afgemaald de volgende 25 waren eveneens hels maar dat had dan weer minder met het tempo te maken waaiervormen zal blijkbaar nooit onze specialiteit worden met het nodige gevloek en getier als gevolg enfin, dit hoort er gewoon bij een breuk in de groep was het gevolg zodat de sprint op de berg herleid werd tot een non-event eindigen deden we echter wel in schoonheid : de eindsprint werd magistraal gegangmaakt door zorro en uiteindelijk verrassend maar verdiend gewonnen door .... Christo ! nakaarten over waaiers en tempoversnellingen , daarvoor dient uiteindelijk ons lokaal iedereen mocht even zijn zegje doen en dat luchtte eens op nog een bezoekje van onze secretaris die vandaag buitenschoolse verplichtingen had : even mee naar antwerpen geweest om samen met zijn leerlingen de 4de prijs in de knack-wedstrijd te behalen ! een dikke proficiat voor pegasus, waarschijnlijk zat er zonder de directeur een top drie in , jammer !
De volgende 4 kandidaten hebben met glans de préselecties doorstaan en zijn bijgevolg geselecteerd voor de voetbalquiz van vrijdag a.s. : Richard, Remi, Danny en Paulinho. Succes verzekerd! De quiz gaat door op vrijdag 7 mei om 19.30 in zaal "de branding", Populierenlaan 35 in Middelkerke ( aan 't zwembad ). We verzamelen om 19.20u aan de ingang van de zaal.
Frank en Sabine hadden ons toch enige hoop gegeven om zaterdagmiddag naar Westrozebeke te rijden, maar helaas. Om twee uur stonden de hemelsluizen nog wijd open, zodat alles in het water viel.
Rond kwart voor drie klaarde het dan toch uit, waarop uw dienaar besloot om nog een puidenrondje te maken. Ik was blijkbaar niet de enige, want aan de Rattevalle kwam ik Paulino tegen.
En vanmorgen (zondag) is het al geen haar beter. Dit wordt een lange aperitief, biefstuk friet en dan naar KV. Hopelijk woensdag beter!
Achttien starters op deze warme woensdagavond; nagenoeg windstil, dus ideale omstandigheden om er een leuke rit van te maken.
Het peloton deelde zich netjes op in drie waaiers. Met een gemiddelde van rond de 32 zoefden we richting Spaarbekken en vervolgens Stuivekenskerke. Niemand in de problemen, en dus met een licht windvoordeel naar Schore. De nervositeit begon al licht toe te nemen, enkelen waren zich aan het placeren voor de eerste spurt toen het noodlot toesloeg. Alweer bleek Sven VDW het slachtoffer: plat achteraan en herstelling bleek onbegonnen werk. Dus moest de onfortuinelijke Sven opnieuw het thuisfront opbellen om hem te komen ophalen.
De groep zette zich weer in beweging; het korte oponthoud had er voor gezorgd dat het tempo gebroken was. Uiteindelijk kwam de vaart er dan toch weer in, maar niet voor lang! Pascal M. reed plat vlak voor de bocht naar de brug. Deze keer kon er wel een nieuw bandje worden gestoken, met dank aan Daniel voor zijn expertise. De spurt op de brug kwam er dan toch, met een close finish tussen uw dienaar en Renaud.
Vanaf dan werden we van verder ongeluk gespaard. Sommigen smachten al naar Andrea, en de frisse pint. De eindspurt werd een koninginnestuk, op sublieme wijze door Georges gewonnen.
Volgende zaterdag start om 14u00. Indien de weergoden het toelaten wordt het de Keuneleute.
. Het ding doet het wel, maar erg ver draagt het geluid toch niet.
. Gezien de warmte wordt de Picon gelaten voor wat hij is; iedereen kiest een frisse pint of Leffe. Zo hebben we nog eens een reden om terug te keren. Nadat ongeveer iedereen zijn 5 euro in het potje heeft gestoken, wordt de terugweg aangevat. 
! We krijgen dan nog het bezoek van Danïel. Hij heeft nog altijd niet het fiat gekregen om het fietsen te hervatten. Hij laat het evenwel niet aan zijn hart komen, en trakteert de hele bende op een tournée! Dergelijke spirit strekt tot voorbeeld 
!
; uw dienaar moet zijn achterwiel vervangen en rijdt tijdelijk met een geleend item van fietshandelaar Vandewalle 
.
. Het is tegen tienen wanneer we afspraak maken voor volgende zaterdag: vertrek om 14u00, richting Leisele.
.
, en nu erg voorzichtig richting Andrea. Ook het materiaal had een duw gekregen: slag in het achterwiel...
) naar La Redoute. Op de bevoorradingsplaats worden de nodige middelen genomen om deze verschrikking het hoofd te kunnen bieden. The only way is up, en dus daar gaan we... Renaud, Pascal D, en Paul bereiken de top zonder voet aan de grond te zetten. Proficiat ! Boven krijgt iedereen een blikje Red Bull; dit hadden ze beter aan de voet gedaan, want volgens de reclame geeft het spul je vleugels...
). Dit geldt trouwens ook voor onze andere 'vriend' die al enkele ritten meerijdt. Laten overnemen, het tempo mee laten bepalen enz. zijn dus uit den boze.
. Als hier geen rekening mee gehouden wordt, dreigt het hele concept van onze ploeg (leuk met vrienden gaan fietsen) verloren te gaan. Ik kan verkeerd zijn, maar ik heb de indruk dat enkele leden de volledige woensdagrit als een koers beschouwen: er wordt positie gekozen, vooral niet in de wind gereden of kopwerk gedaan, om dan gedurende enkele kilometer volle gas te geven zodat ploegmaats in de problemen komen...
