Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
24-05-2010
Tilff 2010 onder stralende zon
Acht dapperen (Pascal M, Pascal D, Renaud, Paulino, Georges, Roland, Paul en uw dienaar) én Roland's eega (respect! ) aan de start van wat een 145 km lange tocht zou worden. Voor sommigen een bekend parcours, anderen stonden dan weer voor een nieuwe ervaring.
Om 9u30 verlieten we de startplaats in Angleur, om ons naar de officiële start in Tilff te begeven. Het beloofde een mooie dag te worden: zon, niet te warm en een lichte bries voor de afkoeling.
Eerste verrassing na een twintigtal kilometer, wanneer blijkt dat de Côte de Esneux niet moet beklommen worden. Er werden dus blijkbaar enige wijzigingen in het parcours aangebracht. Een paar kilometer verder moet het dan plots scherp rechtsaf, een gaan de pijpen aan het dans. Steil naar boven, adem afgesneden en dus pompen maar! De kennismaking met het 'betere klimwerk' verloopt voor sommigen onder ons echt brutaal, maar iedereeen haalt uiteindelijk de top van de Côte de Chambralles (max. 16 %).
Van dan af is het voortdurend klimmen en dalen doorheen een schitterend landschap (voor zover je er kunt van genieten natuurlijk ). Na de Côte de Wanne (na 70 km) is er de eerste bevoorrading. Die is meer dan welgekomen. Zelden heeft Isostar zo goed gesmaakt. Na een rustpauze van een twintigtal minuten gaat het dan richting Côte d' Amermont (3600 m lang, max. 21 (!) %). Hier moet uw dienaar toch eventjes afstappen om op adem te komen. Gelukkig ben ik niet de enige...
De Rosier (5 km, max 12%) brengt ons even in de waan dat we een Alpencol aan het beklimmen zijn. Er komt gotver... geen eind aan. En dan gaat het bergafwaarts (letterlijk ) naar La Redoute. Op de bevoorradingsplaats worden de nodige middelen genomen om deze verschrikking het hoofd te kunnen bieden. The only way is up, en dus daar gaan we... Renaud, Pascal D, en Paul bereiken de top zonder voet aan de grond te zetten. Proficiat ! Boven krijgt iedereen een blikje Red Bull; dit hadden ze beter aan de voet gedaan, want volgens de reclame geeft het spul je vleugels...
Met het zwaarste achter de rug komt de meet in zicht. Sommigen hebben echter af te rekenen met opkomende kramp, zodat het toch even voorzichtig moet worden aangepakt. Uiteindelijk bereikt iedereen de meet, moe maar voldaan. De eerste pint smaakt heerlijk, en de tweede ook. Het bezoek aan de plaatselijke Italiaan is de kroon op een alweer een schitterende uitstap. Geen valpartijen, geen mechanische pech. Alleen verschrikkelijk veel Hollanders
Met Tilff in het vooruitzicht gaven heel wat Placora's verstek. Uw dienaar besloot om toch een korte rit te rijden, en samen met de zaterdagrijders van start te gaan. Vier dapperen + mezelf vertrokken richting Damme. Aan Nieuweghe zwaaide ik de vier vaarwel, en keerde huiswaarts om me daar volledig voor te bereiden op La Redoute. Als u wil weten hoe de rit is afgelopen zal u zich dus moeten wenden tot Noel, Steve, Jean-Pierre of Renaud VDW.
Zeventien Placora's + één gastrijder (die zich uitstekend aan de afspraken hield!) aan de start. Eindelijk was er sprake van een lenteavond. Die positieve vibes werden omgezet in een tempo dat nooit onder de 30 per uur ging. De Belcantoberglucht had er duidelijk goed aan gedaan, want iedereen kon vlot volgen .
Aan Stuivekenskerke pikten we dokter Yves op, die er al enkele kilometers meer had op zitten.
De spurt aan de brug werd van ver ingeleid door schrijver dezes; Sven VDW sprong uit het wiel en sloeg meteen een gat van een twintigtal meter. Net niet genoeg om het te halen, want hij Paul J. reed hem op de meet voorbij.
De werken aan de Torhoutsesteenweg zorgden er voor dat de voorbereiding van de eindspurt nogal moeizaam verliep. Uw dienaar trok de kop vanaf de Kromme Elleboog en dreef het tempo gestaag op; Paul J. loste af, en dan werd er gerekend door de rest om toch maar niet te moeten overnemen . Dan maar zelf nog eens aan de bel getrokken, waarop het licht definitief uit ging. Wie als eerste over de meet ging is mij dus niet bekend.
De jarige Dokter Yves trakteerde ons tweemaal (!) bij Andrea, met het argument dat hij toch al zijn overschot aan geld aan zijn vrouw moet afgeven. Wij lieten het in alle geval niet aan ons hart komen; doctor's orders weetjewel.
Zaterdagmiddag is er een reguliere rit voorzien - Picon wordt er gefluisterd. De Tilff-rijders kijken even de kat uit de boom; zij geven elkaar in alle geval afspraak op zondagmorgen om 6u15.
Maandagmorgen is er ook een korte rit voor wie zin heeft.
We waren met z'n achttienen (!) aan de start van de 100 km lange tourtocht doorheen het Heuvelland. Voor het eerst was de lentezon ook van de partij. Het werd dus een prachtige dag.
We vertrokken vanuit Westouter, om via Reningelst over 'de schreve' te gaan. Op de eerste helling van de dag testte Christ even zijn turbo; dat hij aansloeg hebben we met z'n allen mogen horen ! De Catsberg werd nog eventjes links gelaten; de Cassel was de eerste grote afspraak. Remi hoopte in stilte dat we er rond zouden rijden, maar helaas voor hem, we moesten er over . En het ongeluk wilde dat precies daar de bewijzering het eventjes liet afweten, zodat we de berg langs twee zijden hebben beklommen. Niemand weet of dit echt de bedoeling was; uiteindelijk kwamen we op de markt van Cassel terecht. Op een zonnig terras hebben we genoten van de plaatselijke specialiteiten .
Bergaf dan, richting Catsberg (Pussy Mountain voor de Engelstaligen). Niet zo eenvoudig van de Franse kant, te meer daar het wegdek op sommige plaatsen dringend aan herstel toe was. Na de bevoorrading vatten we de laatste 30 kilometer aan. Het beloofde nog een lastige finale te worden, met de Rode - , Zwarte - , Kemmel- en Scherpeberg in korte opeenvolging. Het werd even puffen, maar we haalden toch zonder al te grote problemen de eindstreep.
Hier wachtte ons een lekkere Bernardus van het vat - met dank aan Roger V.G. - waarna we moe, maar voldaan huiswaarts keerden.
De sfeerfoto's komen van Paulino.
Volgende week nog meer lekkers voor de klimmers, want dan rijden we Tilff. Nog even gecheckt: vertrek voor de 136 km tussen 7u30 en 9u00. Wie kiest voor de 78 km vertrekt tussen 9u00 en 10u00 (Georges, dit kost je dus een tournée )
Woensdag kunnen we alweer vieren, want onlangs werd Dr. Yves 40! Gelieve het thuisfront dus te verwittigen.
De gure noordooster blijft maar aanhouden en maakt er het rijden niet aangenamer op. De thermometer gaf amper 10° aan, de aninometer 5-6 beaufort!
Toch een mooie groep aan de start. In een poging om het tempo in de aanvangsfase wat te drukken - want weer wind in het gat op doorreis - reden Renaud en uw dienaar op kop. Alles liep vlot tot we even voor de Rattevalle het gezelschap kregen van een 'gastrijder' die het blijkbaar nodig vond om er een koers van te maken. Jammer dat dan ook sommige van onze leden zich daar in laten meeslepen. De afspraken zijn nochtans duidelijk: niet-leden rijden steeds achteraan, en worden daar ook vriendelijk om verzocht (zoals Richard en uw dienaar het deden ). Dit geldt trouwens ook voor onze andere 'vriend' die al enkele ritten meerijdt. Laten overnemen, het tempo mee laten bepalen enz. zijn dus uit den boze.
Voorbij Stuivekenskerke zat de kat dan helemaal op de koord: met de wind op kop moesten waaiers worden gevormd en alweer liep het mis. Dus ook hier nogmaals de afspraak: ideale waaiers bestaan uit vijf renners die kunnen ronddraaien. Het is geen goed idee om alle 'sterke' rijders in één waaier te steken, evenmin als van de ene waaier naar de andere te wippen. Op die manier wordt het ritme immers volledig verstoord. Enige vorm van teamgeest is hier essentieel . Als hier geen rekening mee gehouden wordt, dreigt het hele concept van onze ploeg (leuk met vrienden gaan fietsen) verloren te gaan. Ik kan verkeerd zijn, maar ik heb de indruk dat enkele leden de volledige woensdagrit als een koers beschouwen: er wordt positie gekozen, vooral niet in de wind gereden of kopwerk gedaan, om dan gedurende enkele kilometer volle gas te geven zodat ploegmaats in de problemen komen...
Soit, wij verder dus. Vlak voor de brug in Slijpe kreeg Danny een leegloper (zijn achterband wel te verstaan). Guy, Daniel en mezelf hielden halt. Daniel demonstreerde nogmaals zijn vakkundigheid in het opleggen van een bandje, waardoor we binnen de kortste keren verder konden. We maakten er een goede ploegentijdrit van, met vlotte wissels en strak tempo. Fun!
Over de eindspurt kan ik dus weinig vertellen; Renaud straalde met zijn overwinning. Zijn spurtdoorzicht had het opnieuw gehaald van stoempen zonder overleg.
Niet vergeten: wie zaterdag meegaat naar de Belcantotour: vertrek om 9u00 aan het lokaal.
Grijs,koud,wind..,niet echt aanlokkelijk om een fietstochtje te maken op zondagochtend. En nog een vlaag op onze kop,halverwege de rit. Logisch dat er maar 4 starters waren. Maar het beuken tegen de felle noordoostenwind en het vlot ronddraaien in waaiervorm (met 4 blijkt dat veel makkelijker dan in een grote groep) maakten het toch nog een aangename rit. Via Meetkerke over De Haan, langs de driftweg weer naar huis. Goed voor 55 km en een aperitief in 't lokaal.
Veertien Placora's en één gastrijder aan de start. De donkere wolken zetten aan tot enige voorzichtigheid, en dus werd gekozen om de 'Grote Sarah' te rijden, een klassieker in zijn genre.
Door de Schorre, vaart richting Oudenburg, binnen door naar Varsenaere, terug langs het kanaal, om dan richting Snaaskerke te kiezen, Gistel, Koekelare, Moere, Zevekote, Leffinge en dan naar huis.
De 85 km werden aan een strak tempo (gemiddelde van 30) afgehaspeld, zonder dat er iemand in de problemen kwam. Dat velen zelfs nog overschot hadden bewees de eindspurt in de Schorre, in extremis door Renaud gewonnen - Viaene wel te verstaan, want kampioen Renaud had ondertussen al afgehaakt in Leffinge. Geen probleem hoor, de tournée voor zijn verjaardag drinken we wel op een andere keer.
Deze week wordt er woensdagavond gereden en voor de liefhebbers ook donderdag. Volgende zaterdag is er de Belcanto -tour. Wie mee wil geeft woensdag definitief zijn naam op. Vertrek zaterdag om 9u aan het lokaal. Vervoerskosten worden verdeeld.
Nog dit: ons fantastisch quiz-team (zie foto links boven) eindigde verdienstelijk derdelaatste op de voetbalquiz in Middelkerke. Toch een goed resultaat, als je weet dat drievierde van het team uit kenners van het Brugse voetbal bestond!
13 placora's en 2 gastrijders beseften onmiddellijk dat de strakke wind uit het zeegat de terugtocht niet gemakkelijk zou maken en zo geschiede : de eerste 25 km werden aan een hels tempo afgemaald de volgende 25 waren eveneens hels maar dat had dan weer minder met het tempo te maken waaiervormen zal blijkbaar nooit onze specialiteit worden met het nodige gevloek en getier als gevolg enfin, dit hoort er gewoon bij een breuk in de groep was het gevolg zodat de sprint op de berg herleid werd tot een non-event eindigen deden we echter wel in schoonheid : de eindsprint werd magistraal gegangmaakt door zorro en uiteindelijk verrassend maar verdiend gewonnen door .... Christo ! nakaarten over waaiers en tempoversnellingen , daarvoor dient uiteindelijk ons lokaal iedereen mocht even zijn zegje doen en dat luchtte eens op nog een bezoekje van onze secretaris die vandaag buitenschoolse verplichtingen had : even mee naar antwerpen geweest om samen met zijn leerlingen de 4de prijs in de knack-wedstrijd te behalen ! een dikke proficiat voor pegasus, waarschijnlijk zat er zonder de directeur een top drie in , jammer !
De volgende 4 kandidaten hebben met glans de préselecties doorstaan en zijn bijgevolg geselecteerd voor de voetbalquiz van vrijdag a.s. : Richard, Remi, Danny en Paulinho. Succes verzekerd! De quiz gaat door op vrijdag 7 mei om 19.30 in zaal "de branding", Populierenlaan 35 in Middelkerke ( aan 't zwembad ). We verzamelen om 19.20u aan de ingang van de zaal.
Frank en Sabine hadden ons toch enige hoop gegeven om zaterdagmiddag naar Westrozebeke te rijden, maar helaas. Om twee uur stonden de hemelsluizen nog wijd open, zodat alles in het water viel.
Rond kwart voor drie klaarde het dan toch uit, waarop uw dienaar besloot om nog een puidenrondje te maken. Ik was blijkbaar niet de enige, want aan de Rattevalle kwam ik Paulino tegen.
En vanmorgen (zondag) is het al geen haar beter. Dit wordt een lange aperitief, biefstuk friet en dan naar KV. Hopelijk woensdag beter!
Achttien starters op deze warme woensdagavond; nagenoeg windstil, dus ideale omstandigheden om er een leuke rit van te maken.
Het peloton deelde zich netjes op in drie waaiers. Met een gemiddelde van rond de 32 zoefden we richting Spaarbekken en vervolgens Stuivekenskerke. Niemand in de problemen, en dus met een licht windvoordeel naar Schore. De nervositeit begon al licht toe te nemen, enkelen waren zich aan het placeren voor de eerste spurt toen het noodlot toesloeg. Alweer bleek Sven VDW het slachtoffer: plat achteraan en herstelling bleek onbegonnen werk. Dus moest de onfortuinelijke Sven opnieuw het thuisfront opbellen om hem te komen ophalen.
De groep zette zich weer in beweging; het korte oponthoud had er voor gezorgd dat het tempo gebroken was. Uiteindelijk kwam de vaart er dan toch weer in, maar niet voor lang! Pascal M. reed plat vlak voor de bocht naar de brug. Deze keer kon er wel een nieuw bandje worden gestoken, met dank aan Daniel voor zijn expertise. De spurt op de brug kwam er dan toch, met een close finish tussen uw dienaar en Renaud.
Vanaf dan werden we van verder ongeluk gespaard. Sommigen smachten al naar Andrea, en de frisse pint. De eindspurt werd een koninginnestuk, op sublieme wijze door Georges gewonnen.
Volgende zaterdag start om 14u00. Indien de weergoden het toelaten wordt het de Keuneleute.
Na een weekje onderbreking tekende onze kampioen, Renaud VDW weer present voor de zondagrit. De tocht begon nochtans in mineur voor hem, want na 100m op de Steensedijk reed hij al plat. Paulinho was ook op de afspraak om 9.30u, maar wel met de motor! En dat telt absoluut niet mee, noch voor de rit, noch voor de kilometers! Dus, na een klein oponthoud, met 6 man en aan een stevig tempo richting Varsenare. Dan over Snellegem en Zerkegem weer naar huis. Paul J. kon er geen genoeg van krijgen en deed er nog een extra lus bij naar Nieuwpoort. Voor ons : een 55 km, een korte maar pittige rit!
Het is dan toch gelukt. De wind zat wel niet ideaal, maar de drang naar een Picon was voor velen te groot. Dus trokken we via de Lange Lis met z'n vijftienen richting Veurne, Adinkerke, Ghyvelde en uiteindelijk het Palais du Picon. De zon was een uitstekende begeleider en straalde op het terras. Even was er enige verwarring over het aantal Picons, maar Renaud gaat daar geen moeite mee. Met wind op tijdens de terugweg verwachtte iedereen zich aan een lastige finale, maar dit viel al bij al best mee. Na 90 km werden we door Andrea met open armen verwelkomd. Tot we merkten dat Renaud er niet bij was! Zijn ketting was tussen zijn voortandwielen vastgeraakt,en hij stond in panne aan de Kromme Elleboog. Richard en uw dienaar speelden dan maar voor Touring Wegenhulp en brachten de onfortuinlijke Renaud met fiets naar het lokaal.
Laatste oproep voor wie meegaat naar Tilff of naar de Belcantotour. Gelieve je op te geven zodat we weten met hoeveel we zijn.
Deze keer geen jarige, maar Renaud VDW heeft nog een openstaande rekening!
Veertien starters, maar zonder birthdayboy Renaud. Eisen de jaren hun tol, of was hij verrast door een verjaardagsfeestje...? We zullen het ongetwijfeld zaterdag te horen krijgen. Ook geen jong geweld aan de start; we moesten het dus doen met de harde (oude) kern. Met de wind in 't gat ging het vlot richting Nieuwpoort en Stuivekenskerke. Geen noemenswaardige incidenten; iedereen draaide soepel rond, ondanks de snelheid die rond de 34 draaide. Behalve dan dat Roland plotseling spoorloos bleek: was hij in een put gereden, het slachtoffer van pech of door een achtergebleven mof langs de IJzer een loer gedraaid...? We hebben er het raden naar. Op de terugweg stond de wind dus in het nadeel. Ook dit werd verstandig aangepakt. Eventjes werd de snelheid aangepast om Jean-Pierre Bakker de gelegenheid te geven even op adem te komen. De spurt op de brug werd met groot over(ge)wicht door Renaud gewonnen. Een vroege uitval van Georges had het veld uiteen geslagen, waardoor terugkeren inspanningen eiste die cash betaald werden. De eindspurt mocht uw dienaar op zijn conto schrijven, uitstekend gegangmaakt door schipper Tonio en soldaat Steve.
Volgende zaterdag wordt schitterd weer voorspeld. Een picon kan - en mag - dus niet langer uitblijven! De route (om grapjes als vorige week te vermijden) : via de Lange Lis naar Veurne - Adinkerke - Ghyvelde - Braydune; dan binnendoor via Oostduinkerke naar Oostende.
WE VERTREKKEN DE ZATERDAG VOOR DE MIDDAG 3 X 2 BEDDEN GEBOEKT IN LA CAMPANILLE TE LUIK HEBBEN REEDS DEFINITIEF TOEGEZEGD : JEAN/PASCAL/POLO/IKZELF DIT BETEKENT NOG 2 PLAATSEN TE BEGEVEN ROLAND? KAPITEIN ZEPPOS?
) aan de start van wat een 145 km lange tocht zou worden. Voor sommigen een bekend parcours, anderen stonden dan weer voor een nieuwe ervaring.
). Na de Côte de Wanne (na 70 km) is er de eerste bevoorrading. Die is meer dan welgekomen. Zelden heeft Isostar zo goed gesmaakt. Na een rustpauze van een twintigtal minuten gaat het dan richting Côte d' Amermont (3600 m lang, max. 21 (!) %). Hier moet uw dienaar toch eventjes afstappen om op adem te komen. Gelukkig ben ik niet de enige...
) naar La Redoute. Op de bevoorradingsplaats worden de nodige middelen genomen om deze verschrikking het hoofd te kunnen bieden. The only way is up, en dus daar gaan we... Renaud, Pascal D, en Paul bereiken de top zonder voet aan de grond te zetten. Proficiat ! Boven krijgt iedereen een blikje Red Bull; dit hadden ze beter aan de voet gedaan, want volgens de reclame geeft het spul je vleugels...
.
! De Catsberg werd nog eventjes links gelaten; de Cassel was de eerste grote afspraak. Remi hoopte in stilte dat we er rond zouden rijden, maar helaas voor hem, we moesten er over 
. En het ongeluk wilde dat precies daar de bewijzering het eventjes liet afweten, zodat we de berg langs twee zijden hebben beklommen. Niemand weet of dit echt de bedoeling was; uiteindelijk kwamen we op de markt van Cassel terecht. Op een zonnig terras hebben we genoten van de plaatselijke specialiteiten 
Jammer dat dan ook sommige van onze leden zich daar in laten meeslepen. De afspraken zijn nochtans duidelijk: niet-leden rijden steeds achteraan, en worden daar ook vriendelijk om verzocht (zoals Richard en uw dienaar het deden 
). Dit geldt trouwens ook voor onze andere 'vriend' die al enkele ritten meerijdt. Laten overnemen, het tempo mee laten bepalen enz. zijn dus uit den boze.
. Als hier geen rekening mee gehouden wordt, dreigt het hele concept van onze ploeg (leuk met vrienden gaan fietsen) verloren te gaan. Ik kan verkeerd zijn, maar ik heb de indruk dat enkele leden de volledige woensdagrit als een koers beschouwen: er wordt positie gekozen, vooral niet in de wind gereden of kopwerk gedaan, om dan gedurende enkele kilometer volle gas te geven zodat ploegmaats in de problemen komen...
