Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
17-07-2017
keeping up appearances
Het wederom erg poëtisch verwoord ritverslagje van Noël doet echt deugd aan het hartje van de nog- niet -zestigers van onze geliefde Placora - ploeg omdat we beseffen dat , eens de zottigheid eruit zal zijn om een mooi maar o zo uitdagend parcours te gaan rijden tussen de 2 kapen van onze zuiderburen met stijgingspercentages tegen de 20 en in totaal bij de 1500 hoogtemeters, we later nog steeds gaan kunnen terugvallen op een zaterdagse routine , eigen aan de rijpere wielertoerist ,waarbij de nadruk niet langer zal liggen op het bijwijlen zich dubbel plooien om je makker , van wie je ziet dat hij het wat moeilijker heeft door de grote hoeveelheden snot die over zijn kinnebak beginnen te lopen , gepaard met een licht kreunend geluid waarvan je niet direct weet of het uit zijn derailleur of zijn snel op en neer gaande borstkas komt, nog een extra piqure te geven door wat uitdagend vlak voor hem uit te gaan rijden en hem dan met een licht verhoogde pedaalslag meter bij meter achter te laten, bijna vergaand in zijn ellende om zoveel onrecht die hem op deze vermaledijde dag wederom wordt aangedaan . Maar toch, zij het nu in de hoedanigheid van haantje die het geluk heeft , net op deze hoogdag van het Placora-wielerjaar, super benen te hebben en dit met o zo veel bravoure kan demonstreren aan het kneusje van de groep die de nacht voordien net wat minder goed heeft geslapen en wiens flanellen benen bij iedere molshoop aanvoelen alsof ze net door de vleesmangel van beenhouwer medard zijn gehaald, of voor degene die zich noodgedwongen moet nestelen in de rol van underdog , hopend dat zijn brandende kuiten het ook de laatste 20 km nog zullen kunnen bolwerken, het gevoel na aankomst op het marktje van Audresselles is en blijft er voor iedereen eentje van opperste blijdschap en voldoening omdat we dit als vijftigers nog mogen en kunnen beleven . Een dikke pluim uiteraard voor GPS-Paul die er in geslaagd is het parcours nog boeiender te maken dan vorig jaar en onze welgemeende excuses aan de jongens die door een ongelukkige samenloop van omstandigheden een verkeerde afslag hebben genomen en aldus de aansluiting met de groep voor de finale niet meer hebben kunnen maken .Dat den après er eentje was die de vergelijking met de beste jaren kon doorstaan hoeft geen betoog vooral als je iemand in de groep hebt voor wie de psyche van de horeca - uitbater geen enkel geheim meer kent en er aldus een sport van maakt de patron zodanig te manipuleren dat die niet anders meer kan dan een serieuze discount geven op de overigens heel lekkere spijzen .
Ondergetekende gaat er een weekje tussen uit en ruimt voor de volgende verslagen graag terug baan voor onze getrouwe dienaar .
De Franse Opaalkust werkte daags na 14 juillet en het kabinetstukje van Bretoen Warren Barguil bijzonder inspirerend op het Placoragezelschap. 's Morgens boden zich een tiental leden aan van zij die zich maar al te graag het topteam noemen om de glooiende landschap 'entre les deux caps' te bedwingen, na de middag trokken zeven oldtimers op voorstel van Rich ook al richting de schreve met een zo mogelijk nog nobeler doel! Een nieuwe prospectie om een waardige opvolger te vinden voor de Piconrit naar Bray-Dunes en de vergane glorie van het palais genoemd naar dit edele vocht. Een eerste poging aan de camping du perroquet leverde niets op behalve een nasmaakje dat zowat het midden hield tussen terpentijn en Mr. Propre. Ook aanwezig was onze vriend Aeolus die met een dikke 3 in het nadeel blies. Er werd voorbeeldig rondgedraaid zelfs door Toone die met maagproblemen ten aller tijde paraat bleek om een Dumoulintje te doen. Via het gekende ommetje naar Cabourg en Ghyvelde bereikten we probleemloos Bray-Dunes waar een bordje 'déviation à 300m' aan de brug over het kanaal ons tot een Van Aertje dwong. Aan het kruispunt even verderop reden we richting zeedijk waar de strakke tricolore vlaggen ons een fameuze duw in de rug beloofden voor de terugweg. Veel volk op de dijk die ook al vergane glorie is, hoewel het grote terras van 'L'annexe du vent des Globes' heel uitnodigend lijkt temeer omdat de Picon er aan 4.80 geafficheerd staat. Daniël begroet de dienster met 'bonjour ma belle-fille' en dient erop gewezen dat zijn schoondochter is thuisgebleven. Het dient gezegd de degustatie valt mee al is het Palaisexemplaar nooit te evenaren. Toone houdt het om eerder vermeld problemen bij een colaatje, Renaud bij een Duvel. Bij het nuttigen van een tweede -op één been kun je nog altijd niet staan- merkt een attente Leo op dat 'snotneus' Rich de enige niet 60+ er is in het gezelschap, hij met zijn 71 lentes heeft recht van spreken. De terugweg verloopt vlekkenloos aan een zeer behoorlijk tempo. Wat Toone betreft mag je dat zelfs letterlijk nemen en zelfs Remi's houten kop ten gevolge van een uitlopertje op de vooravond is aan de beterhand. Na 90km bereiken wij ons lokaal waar een weeral ravisante Kyra ons voorziet van spijs en drank. Ook de PDF komt even gedag zeggen en ook Colle van 't slachthuis met Henri D'Hulster houden ons gezelschap.
Ondergetekende had de eer om met 6 toppertjes de woensdagrit te mogen afwerken. Een gezapig tempo aan 34 km/u met wind in de rug , aangegeven door uw dienaar ad interim ( voor wie het nog niet mocht weten : de echte zit in ... , tja k ben het al weer vergeten ), werd onder impuls van Peter met in zijn zog Hank, Wim, John, Geert G en Bakker na een 10 tal km aan flarden gereten zodat we, eens het spaarbekken in Nieuwpoort bereikt, quasi niet meer beneden de 40 km/u bleven .
Net voorbij Stuivekenskerke kreeg J.Beton een gaatje ,waarschijnlijk onbedoeld laten vallen door een slecht communicerende "pipo", niet dicht gereden zodat de , ondertussen bronstige meute , even diende gemend te worden , zodat onze sterkhouder zijn positie in het peloton terug kon innemen. Dit voorval had laatstgenoemde geenszins vermoeid want hij legde er onmiddellijk de pees terug op .
Aan Schore was het dan tijd voor het kinderuurtje, met 2 groentjes in de hoofdrol . Een groep Douchys met pech aan de kant was voor onze snotneuzen blijkbaar het sein om als koprijders het tempo met nog eens 5 km/u omhoog te jagen .
Jammer dat onze blauwe vrienden zodanig druk bezig waren met de pechverhelping dat ze die 2 krachtpatsers niet aan het werk hebben gezien .
Enfin , de aanloop naar het vertrouwde lokaal, na de jaarlijkse sluitingsperiode verliep voor de rest voorspoedig zodat we met een gerust gemoed konden vooruitblikken op een blij weerzien met de ravissante Kyra .
Pizza in overvloed en een traktatie van de patron himself deed alle perikelen uit het verleden op slag vergeten .
Een prachtige zomeravond lokt alle beschikbare Placora's uit hun schelp. Met zeventien staan we op de afspraak. Uw dienaar is er na een lange afwezigheid ook weer bij; deliberaties en andere schoolse beslommeringen zijn eindelijk achter de rug.
Dient het gezegd dat het Sagan-incident het onderwerp van gesprek is. Iedereen is het er over eens dat de straf te streng is.
Het verloop van de rit dan: we vertrekken met de wind in het voordeel en rijden vlotjes richting Nieuwpoort. Langs de IJzer nemen de 'locomotieven' het heft in handen. Het is nu de zaak om in het wiel te kruipen.
Op de kasseitjes in Stuivekenskerke verliest zijn pulle. Even wachten dus. Met de brug over de autostrade in zicht wordt het tempo opgetrokken. Juist wanneer we ons opmaken voor de tussenspurt rijdt Steve Stamper plat! Er zijn er echter die niet meer te houden zijn: de spurt moet en zal gereden worden. Uiteindelijk wacht iedereen op de onfortuinlijke Steve, zij het in verspreide slagorde.
Aan Middelkerke maken we een ommetje waarvan uw dienaar nog altijd de reden niet snapt. Maar goed, het is mooi weer ...
Tussen Wilskerke en Leffinge zijn wegenwerken aan de gang en moet er tussen paaltjes geslalomd worden. Bovendien moeten we van onze traditionele route afwijken omdat de rehydratie in Den As plaatsvindt. Niet evident, er ontstaan scheuren in het peloton waardoor sommigen met hun neus in de wind komen te zitten en uiteindelijk de rol moeten lossen. Het zal tot in Raversijde duren vooraleer er opnieuw een compacte groep is.
Aangekomen in Den As wenden we ons organisatorisch talent aan om de consumpties vlot tot ons te laten komen. Dreten is the man on the job. Renaud maakt de laatste afspraken voor de rit naar Wissant (uw dienaar zal helaas afwezig zijn omdat hij dan in Italië vertoeft). De sfeer zit er goed in en het zal na tienen zijn wanneer uw dienaar samen met anciens Leo, Postman Dan, Opa Rich en Remi huiswaarts keren. Remi verwoordt de avond perfect: "Eentje uit de oude doos".
John, Peter,Geert G, Rich, Danny, Hank en uw dienaar " ad interim " tekenden present voor de laatste woensdagrit voor de grote vakantie.
Ideale omstandigheden zorgden ervoor dat het goed vooruit ging alhoewel het ontbreken van een kilometerteller op de guidon van John toch
meermaals zorgde voor een verstoring van de equilibre in het tempo waarop menig Placora toch meent prat te kunnen gaan.
Vermits café Den As om de gekende redenen onze target was werd afgesproken om na Wilskerke het vertrouwde parcours te verlaten, richting
Nieuwpoortsesteenweg.
Zes van de zeven coureurs hadden dit goed begrepen , één enkeling had in zijn drift om eens stevig uit te pakken met een tempoversnelling op een
stuk baan dat zich daar trouwens totaal niet toe leende, de instructies letterlijk en figuurlijk in de wind geslagen, en kwam natuurlijk hopeloos te laat
voor de eerste traktatie ter ere van Marcelleke .
Gelukkig voor hem was André niet in al te beste doen en werden de volgende traktaties ter ere van goede schoolresultaten, mooie liefdesavonturen,
begin van de zomer, Samir en nog vele andere gelegenheden met mondjesmaat aangeleverd zodat iedereen uiteindelijk wel genoeg vocht kon opnemen
Tropische temperaturen weerhielden een 8 tal Placoras niet van de woensdagrit temeer omda via de whats app was aangekondigd dat de 1ste tussenstop reeds aan de kinderboerderij van Leffinge zou plaatsvinden.
Dit was er volgens Yves echter een beetje over en ' on doctors ' orders werd beslist halt te houden aan de kerk van Stuivekenskerke om een vers vat wijwater aan te slaan.
Akkoord, de afspanning in de schaduw van het Godshuis staat nu niet meteen bekend om zijn vlotte bediening maar het gerstennat , dat trouwens zelf aan de toog moet afgehaald worden, smaakte bij deze temperaturen overheerlijk.
Trouwens, wie maalt om een minder vriendelijke cafébazin wanneer je weet dat je even later in je eigen clublokaal supervriendelijk zal onthaald worden door waard en serveuse ?
Een aangepast tempo maakte het voor iedereen mogelijk op een deftige manier het Vliegpleintje te bereiken waar we al reikhalzend uitkeken naar de broodnodige dorstlessers .
We mochten ook nog Steve verwelkomen die plaatsgenomen had in de lommer van de veranda .
Enkele uitnodigende beschikbare tafels op het terras deden ons echter beslissen nog wat te genieten van een langzaam dragelijk wordend avondzonnetje.
De eerste bestelling liet (weeral) onaangenaam lang op zich wachten en net op het moment dat iemand zich wou gaan vergewissen van de oorzaak van dit euvel werden we geconfronteerd met een , niet meer of niet min, onbeschofte
cafébaas die het aandurfde ons totaal onterecht ervan te beschuldigen " zijn restaurantklanten van het terras weg te jagen" .
Groot was uiteraard de consternatie bij de Placoras, temeer dat de mensen, waarop hij alludeerde , ons duidelijk hadden gemaakt dat de reden waarom zij de schaduw van de veranda opzochten, de hitte was.
Van een aangename sfeer op een prachtige zomeravond was begrijpelijk ondertussen al lang geen sprake meer en de totaal onverklaarbare uithaal van deze persoon, die we om begrijpelijke redenen van privacy, hier in dit schrijfsel absoluut
niet met naam zullen vernoemen, werd met groot ongeloof onthaald.
Zo enorm was zelfs was de ontgoocheling dat al plannen gesmeed werden om het Vliegpleintje voortaan op woensdag, zaterdag en zondag links te laten liggen en oorden op te zoeken waar ons gezelschap én centjes wel in dankbaarheid worden aangenomen .
Iedereen hoopt dat de aangekondigde sluitingsperiode wegens verlof voor de uitbater een periode van bezinning moge wezen en we verwachten van deze persoon op zijn minst, als reactie op deze blog, een verontschuldiging , niet alleen tov de leden
van Placora, aanwezig op het terras deze bewuste avond, maar tov àlle leden en bestuur van onze geliefde vereniging en bij uitbreiding tov alle mensen van goede wil ,vooral in deze 9de maand in de islamitische kalender die pas ten einde loopt op 24 juni en
die algemeen beschouwd wordt als een periode van zuivering van de ziel en verbondenheid met de medemens , waarden die wij volmondig onderschrijven.
Er zijn wel degelijk zekerheden in het leven: ieder jaar zijn de maatjes en de mosselen beter dan het jaar voordien (en dus iets duurder) en zijn de leerlingen dommer. Het dient gezegd: de maatjes die Leo ons heeft aangeboden waren van voortreffelijke kwaliteit. Ze smolten als het ware op de tong.
Maar lezer dezes is vanzelfsprekend niet zozeer geïnteresseerd in onze culinaire geneugten, dan wel in de sportieve prestaties. Welaan dan: met zeventien staan we om 10u30 op de afspraak. Enkele 'verloren zonen' maken hun rentree: Johan D. en - geloof of het niet - Tone! Om 8u30 zijn er al drie Placora's samen met een Valverde lookalike richting Heuvelland getrokken met de belofte dat ze ons over de kmiddag in De Vrede zullen vervoegen.
Met de wind enigszins in het voordeel wordt er onder leiding van Renaud en Wim een gezapig tempo aangehouden. Aan de IJzer gebeurt dan wat de vertrouwde lezer van deze blog al van ver ziet aankomen: Paulino rijdt plat. Deze keer is een put in het wegdek de boosdoener.
Na de herstelling volgen we IJzer tot even voor de Fintele, waarna we binnendoor rijden richting West-Vleteren. Daar wachten ons trappisten allerhande, begeleid door boerenstuten met paté of hennepot. De Kemmelklimmers zijn ondertussen ook aangekomen zodat we nu met 21 aan tafel zitten.
Nadat we de innerlijke mens versterkt hebben vatten we de terugtocht aan. Tone heeft de route aan en slaagt er in om tot drie keer toe bijna in botsing te komen met een tegenligger. Er is weinig veranderd sedert zijn laatste optreden.
De warmte eist bij sommigen zijn tol, maar iedereen bijt dapper door. Het is pas kwart voor vier wanneer het lokaal bereiken. De PDG arriveert op hetzelfde moment met de maatjes, het feest kan beginnen.
Uw dienaar moet relatief vroeg het gezelschap verlaten, maar hij is er van overtuigd dat sommigen nog heel wat gerstenat tot zich hebben genomen alvorens huiswaarts te keren. Het was een topdag!
Als je met dertien aan de start staat, dan weet je het wel: onheil zal je deel zijn. En zo geschiede.
We zijn nog maar goed op dreef langs de vaart wanneer Paulino plat rijdt. Niet de eerste keer vandaag: eerder op de dag is hij met de Prostaatclub op pad geweest en daar al twee (!) keer lek gereden. Het dient gezegd, hij herstelt het euvel in een recordtijd waarna het peloton zich opnieuw op gang trekt.
We hebben de wind in het voordeel en het zijn Wim en Renaud die het tempo aangeven. De snelheidsmeter wijst gemiddeld 35 per uur aan zonder dat er iemand in de problemen komt.
Even voorbij Stuivekenskerke is het weer raak: opnieuw Paulino! Hij blijft beweren dat dit toeval is, waarop uw dienaar toch een kleine uiteenzetting over de Griekse natuurfilosofen en De Aanslag van Harry Mulisch geeft waarin duidelijk wordt aangetoond dat alles in ons leven voorbestemd is. Maar ook deze keer herstelt onze kleine Portugees alles binnen de kortste keren en vervolgen we onze weg.
Nooit twee zonder drie. Neen, beste lezer, u hebt het verkeerd voor. Niet Paulino maar wel Pascal M lijdt nu bandbreuk. De herstelling heeft heel wat meer voeten in de aarde. Oorzaak zijn de hoge velgen en de weerbarstige buitenband die van staaldraad voorzien is.
Ten derde male hijsen we ons in het zadel. We kunnen de rest van de rit nu zonder stop afwerken. Tussen Wilskerke en Leffinge wordt er stevig doorgetrokken, de Bullets en de Rockets zitten nog allemaal in vorm.
In het lokaal vieren we de verjaardag van JP Bakker. Via WhatsApp staan we in verbinding met onze makkers in het buitenland en Kyra, deze keer bijgestaan door Samir, zorgt voor de nodige verfrissingen. De rit van zaterdag naar Roger en de Paters wordt voorbereid. Renaud V. krijgt Tone aan de lijn en weet hem waarlijk te overtuigen om mee te gaan. Leo telt de koppen zodat er voldoende maatjes zullen zijn. Even later versterken de PDG en Henk nog de rangen; de ambiance is compleet.
Voor de afwezigen toch nog even de dagindeling van zaterdag zodat er geen misverstanden zijn: we vertrekken om 10u30 en proberen rond 12u30 in De Vrede aan te komen. Daar lunchen we ( boterhammen meenemen is niet nodig, we maken gebruik van de plaatselijke catering, een kwestie van beleefdheid) en drinken we één (of twee) paters waarna we de terugweg aanvatten zodat we rond 16u terug aan het lokaal zijn voor het maatjesfestijn.
We keken er al enkele weken halsreikend naar uit: wie wordt de snelste ploeg van Stene. Uiteindelijk melden er zich tien teams, waaronder twee Placora-delegaties. Uw dienaar kon helaas niet tijdig aanwezig zijn om de prestatie van de Placora Rockets te mogen aanschouwen, maar hij mocht bij zijn aankomst op Stene Plaatse tot zijn groot genoegen vernemen dat ze een toptijd hadden neergezet.
Het was waarlijk goed toeven op het dorpspleintje waar een gezellige en sportieve sfeer heerste. Bijna alle Oostendse wielerploegen waren er vertegenwoordigd. Ondertussen waren ook de supporters op post en vloeide het gerstenat rijkelijk.
Ook onze Eastendervrienden stonden aan de start. Wilden ze het zekere voor het onzekere nemen of ging er andere tactiek schuil, in alle geval werden ze 'versterkt' door Placora's Henk en Doc. Feit is dat het een parcours veeleisend bleek: draaien en keren, optrekken na de bocht, stuurvaardigheid was een grote troef. Dit mocht Doc ondervinden, want na anderhalve ronde werd hij er uit gereden.
En hij was niet de enige: ook JP Bakker waaide er genadeloos uit toen de Placora Bullets de stenen uit de straat reden. Met zijn vieren reden de Bullets dan maar verder, waarbij ze soms een eigenaardig strijdplan hanteerden: Steve Stamper een tiental meter voorop rijdend als een rode vod voor Peter en Geert die op hun beurt de zeer verdienstelijke (en ouderdomsdeken) Paulino op sleeptouw namen.
Alle ploegen kwamen zonder ongelukken aan en leverden een puike prestatie. Nu was het afwachten wie met de beker naar huis mocht. Dankzij de handicapberekening eindigden de Placora's op plaatsen vier en vijf, vlak voor de verdienstelijke Eastenders.
Zondagmorgen dan stonden zeven (!) Placora's, waaronder de onvermoeibare Paulino, op de afspraak. Onder leiding van Postman Dan ging het richting Koekelare en Ichtegem. In het eerste deel lagen de weggetjes er niet zo denderend bij, maar het weer en het landschap maakten heel wat goed. Uw dienaar kreeg af te rekenen met een loskomend voetplaatje, euvel dat door Christ met de nodige bravoure verholpen werd.
Op de terugweg had Renaud VDW nog af te rekenen met bandbreuk, zodat het toch al voorbij halftwaalf was toen we het lokaal bereikten en door Kyra met open armen werden ontvangen. Vaderdag kon niet meer stuk!
De weersvoorspelling voor deze week ziet er goed uit, dus verwachten we iedereen die er kan bij zijn woensdag op post!
In de bijlage de laatste info voor Stene Koerst. Door omstandigheden kan uw dienaar er jammer genoeg niet bij zijn. Bedoeling is dat zowel de Placora Bullets als de Placora Rockets binnen de eerste tien eindigen!
Povere opkomst deze woensdagavond. Slechts 5 placora's (Paul, Peter, Steve, Yves en ondergetekende) en dus geen enkele Mallorca-ganger willen het gevecht met Aolus aangaan. Inderdaad er valt iets over te zeggen, 6-7 Bf uit ZW is nie mis. De heenweg tot het spaarbekken vol op den appel, vervolgens langs de IJzer schuin-rechts op de schouder en soms eens mee maar ieder doet zijn deel van het kopwerk naar best vermogen. Stuivekenkerke wordt bereikt met een fraaie 30,2 gemiddeld op de teller. Vanaf de grote baan gaat het als vanzelf aan mid-forties snelheden met nog even een harde noot naar de brug over de E40 alwaar Paul de bloemen pakt. Eens over de Rattevalle gaan nu alle remmen los. De sprint aan Spegelaere gaat tussen Paul en Peter, ondergetekende is iets te ver achterop om uitsluitsel te geven. We klokken af op 33 gemiddeld. Met dergelijk gemiddelde staan wij zaterdag ongetwijfeld op het podium. Schatbewaarder Remi wacht ons kort na halfzeven op het terras bij Samir, euh Kyra op; na een tijdje vervoegen PDG-Fondateur en uw dienaar ons en worden de laatste schikkingen getroffen voor Stene koerst. Warme oproep om onze 2 Placora ploegen te komen aanmoedigen. Afspraak zaterdag om 14:00 op parking Bel & Bo.
De 'externe week' zit er op. Alle uitgevlogen Placora's zijn veilig en wel thuis. Uw dienaar kon er omwille van diverse redenen niet bij zijn, wat niet belet dat WhatsApp hem voortdurend op de hoogte hield van het reilen en zeilen in Kamp Zuid en Kamp Noord.
Beide kampen blonken uit in de unieke combinatie van afzien en genieten. Afzien aan de bar, genieten op de fiets: het is voor weinigen weggelegd. Hoogtemeters en spectaculaire zwembadgezichten wisselden elkaar in hoog tempo af. Het moet de moeite geweest zijn. Langs deze weg ook alle lof aan Renaud en Johny voor hun impecabele organisatie.
Op het thuisfront moest uw dienaar woensdag door toedoen van een gescheurde buitenband dan nog eens in extremis verstek geven. Zorro, Steve, Peter en Pascal waren de vier musketiers die de traditionele rit afhaspelden en nadien in het lokaal mochten genieten van de goede zorgen van Kyra.
Gisteren dan reed uw dienaar 125 km onder een loden hitte voor Kom Op Tegen Kanker. Geen sinecure om in dit weer de Edelaere, Parike berg en andere bulten te moeten overmeesteren. Maar alles voor het goede doel.
Vanmorgen stonden Postman Dan, Noël en Renaud VDW op het appèl. Er zijn toch nog echte die hards!
Vanaf volgende week is het business as usual. Hoewel, woensdagavond speelt het Weireldploegsje tegen onze vrienden uit het verre Limburg - Limburg, Limburg allein, Dao geit niks boave, Zo is t'r mer ein (dit intermezzo om Johny plezier te doen - noot aan de lezer: traag lezen!) - en dus zal de après wel heel kort zijn voor sommigen.
Nog dit: Pascal M. is niet zeker of hij wel zal kunnen meedoen aan Stene Koerst. Dus bij deze nog een oproep aan wie bereid is om desgevallend in te springen. Een seintje aan uw dienaar, graag!
Een fikse plensbui vlak na de middag doet de Placora's naar de buienradar rennen. Het zal toch niet waar zijn, zeker? WhatsApp draait overuren, twijfel alom. Iedereen is er immers op gebrand om de laatste voorbereidingen te treffen voor de week die komen zal: Limburg, Mallorca, Kom op Tegen Kanker of doodweg thuisblijven, er staan drukken dagen in het verschiet.
We nemen het zekere voor het onzekere en stoppen een regenjasje is de achterzak. Op onze verzamelplaats beslist Rich om de Picon te testen in Leisele, een voorstel dat op heel wat bijval kan rekenen. Renaud consulteert voor een laatste maal de buienrader en stelt een buienontwijkend traject voor waarbij het risicogebied langs de kust gemeden wordt. Remi kondigt aan dat hij geen meter kop zal doen en ook alcohol zal mijden. De voorbije dagen hebben hun tol geëist, niet in het minst de emotionele klap die donderdag door KVO werd uitgedeeld.
Daar gaan we dan, met Renaud VDW als GPS. De onweersneiging van de voorbije dagen zorgt voor enige storing in de data en Leisele ligt plotseling veraf. Het dient gezegd dat er heel wat beschutting is tegen een bijwijlen krachtige zuidwester. We rijden dus via Nieuwpoort, Koksijde, De Panne, Adinkerke en zo naar de Franse grens. In Ghyvelde slaan we linksaf en trekken we de Moeren is. Met de wind van op zij worden waaiers gevormd; het tempo is strak, maar iedereen kan goed mee.
De kilometerteller wijst nu al boven de 50 km aan en bij velen plakt de tong tegen het verhemelte. In de verte duikt eindelijk het pittoreske kerkje op waar ook De Vette Os gelegen is. Uw dienaar verheugt zich al op het vooruitzicht van een welverdiende Picon, maar dan wordt plots hard in de remmen gegaan. Een toevallige voorbijganger kan net ontweken worden, hij kan er gelukkig nog om lachen. En dan blijkt dat de tussenstop niet de Vette Os wordt, maar een tankstation op de schreve. Positief gegeven: de prijzen zijn bijzonder laag, maar de Picon mag uw dienaar op zijn buik schrijven. Dan maar een Hommel en de gedachte dat uitgesteld niet verloren is.
De afspanning blijkt populair te zijn onder wielertoeristen, want enkele minuten later maken ook onze collega's uit Middelkerke er hun opwachting.
Verder dan. Rich neemt de leiding richting Leisele, want dat was per slot van rekening het doel van de rit. Dit veroorzaakt nogal wat protest waarbij uw dienaar de volle laag krijgt. Maar goed, dat zal wel tot het takenpakket van een voorzitter behoren, zeker. Wanneer de rust is teruggekeerd kan er genoten worden van het landschap, want met de wind in het voordeel gaat het goed vooruit. Via Lo en Pollinckhove tikken de kilometers verder aan.
Tussen Alveringhem en Lampernisse hebben we af te rekenen met een dubbele bandbreuk. Zowel Pilot Pascal als Rich rijden op hetzelfde ogenblik plat. We krijgen een demonstratie 'synchroon banden leggen' en kunnen dan weer verder.
Het is even voor zessen wanneer we het zonnige terras van ons lokaal bereiken. 110 kilometer aan een gemiddelde van 29.7. We zijn klaar voor wat komen zal.
Er kan ook gemeld worden dat de twee Placora-teams voor Stene Koerst compleet zijn. Rekening houdend met de respectievelijke leeftijd van de deelnemers bestaat de Placora Bullets uit Jean (59), Peter (55), Steve (53), Pascal M (50) en Geert G. (48), totale leeftijd 265 . De Placora Jets is samengesteld uit Wim (58), Rich (57), Pilot Pascal (55), John (52) en Paul (48), totale leeftijd 275.
Een voorspoedige reis aan zowel Kamp Zuid als Kamp Noord. We verwachten boeiende verslagen en dito fotoreportages!
Een loden hitte kan zestien Placora's, voor het eerst dit seizoen allemaal in korte broek en korte mouwen, er niet van weerhouden om de traditionele woensdagrit te rijden.
Aolus heeft nu zijn intrek genomen in het zuiden en vergeten de oven toe te doen. We vertrekken onderleiding van Renaud en Wim met een warme wind in het gezicht. Ze vervullen hun locomotiefwerk con brio tot aan het Spaarbekken. Daar gebeurt er iets wonderlijks: er vormt zich een ronddraaiende waaier van zes man en zal tot in Stuivekenskerke foutloos blijven functioneren. De snelheid draait rond de 33, zonder dat er iemand in de problemen komt.
Tussen Stuivekenskerke en Schore even oponthoud wanneer Noël zijn bril kwijt is. Na eventjes te hebben gewacht kunnen we de draad opnieuw oppikken. Het is nu Peter en co. die ons peloton op sleeptouw nemen. Met de wind in de rug gaat de velocimeter somtijds naar de 40.
De meet nadert dus snel; we zijn nog maar amper gekomen na de spurt op de brug (Paul), of tussen Wilskerke en Leffinge wordt er opnieuw aan de bel getrokken. De eindspurt wordt door Peter ingeleid, het is Wim die de symbolische bloementuil in de lucht mag steken.
In het lokaal kunnen we ons nog net op het terras wringen. Kyra zorgt voor de nodige verfrissingen, terwijl zowel Kamp Noord als Kamp Zuid de laatste voorbereidingen treffen voor de uitstappen van volgende week. Kamp Noord vertrekt behoorlijk gehandicapt aangezien zowel Butler Ronny (nog altijd een half lamme rechter vlerk) als Noël (zijn eega zit in het gisp) verstek moeten geven.
Er wordt ook besloten om met twee ploegen deel te nemen aan Stene Koerst. Momenteel hebben we al negen namen; er is dus nog plaats voor één kandidaat. Wie het ziet zitten geeft vandaag nog zijn naam op. Niet vergeten dat er nadien nog een après is (zie de bijlage in vorige post). Wie blijft eten reageert ook voor zaterdag.
De avond wordt afgesloten door Rich die een demonstratie 'band herstellen' moet geven. De hitte van de dag heeft duidelijk zijn gevolgen.
Afspraak zaterdag om 13u30. Hopelijk blijft het droog!
Op 10 juni wordt naar aanleiding van Stene Kermis "Stene Koerst" georganiseerd, een ploegentijdrit voor Steense wielertoeristenclub. Een ploeg bestaat uit 5 leden met een totale leeftijd van minimum 250 jaar (wij kunnen als wij willen enkele ploegen afvaardigen met drie leden ;-) ). Er wordt gereden op een verkeersvrij parcours, de totale afstand bedraagt 17,5 km.
Ook 'Den Après' lijkt niet te versmaden. Alle info vind je in de bijlage. Wie zin heeft om mee te doen laat dit zo vlug mogelijk weten (en geeft ook zijn leeftijd op). Uw dienaar is in alle geval partij.
Vermits er zaterdag maar 4 dapperen het aangedurfd hadden de wekelijkse rit af te werken ( de afwezigen hadden blijkbaar volop ongelijk vermits er quasi volledig droog een mooie rit is gereden ) moest er ,
ten compensatie, op zondagmorgen wel zo massaal mogelijk gereden worden, tevens de afspraak in Moere indachtig , waar doc zowel voor zijn verjaardag (47) als voor het overlijden van zijn dierbare papa
een ingetogen drink annex versnaperingen zou voorzien.
De opkomst viel wat tegen (slechts 8 man) maar het weerhield er (opnieuw) Renaud VDW niet van zijn beste gps-bestand open te trekken en ons langs Vlaanderens mooiste wegels langs Koekelare tot aan
onze bestemming in Moere te loodsen.
We kwamen er quasi samen met " de groenen" aan en het was de gastheer himself die ons , samen met zijn sympathieke gezin, hartelijk verwelkomde en ervoor zorgde dat er geenszins honger of dorst kon geleden worden.
De mama (weduwe) was ontroerd door de bos bloemen en troostende woorden waarvoor Remi (dankzij de clubkas) namens Placora had gezorgd en iedereen was onder de indruk van de serene maar toch aangename manier
waarop Yves alles in goede banen leidde .
Ondergetekende heeft samen met Daniel (moedertjesdag) en Danny (Damiaandag) net voor de BBQ richting Oostende gekozen maar we mogen veronderstellen dat het gebeuren , gelet op de hoeveelheden spijs en drank,
nog een uitloper tot in de late namiddag zal gehad hebben.
Bedrukte stemming bij aanvang van de woensdagavondrit; het droevige nieuws dat Marcel Hagers, vader van ploegmakker Yves en bij velen onder ons bekend van uit de tijd dat ze nog voetbalden, overleden is heeft indruk gemaakt. Via deze weg willen de Placora's Yves en familie hun medeleven betuigen. We worden echt niet gespaard, want enkele weken geleden verloor Zorro'tje ook al zijn vader. Het leven kan soms hard zijn.
Hoe dan ook, het was Marcels ultieme wens dat het feestje dat volgende zondag bij Yves gepland is moet doorgaan. Bij deze: wie aanwezig kan zijn is verwittigd.
Naar de orde van de dag, nu. Niettegenstaande er een leuk zonnetje aan de blauwe lucht staat, zorgt Aolus voor afkoeling door de frigodeur te laten openstaan. Net zoals vorige week hebben we in het eerste deel wind mee, en opnieuw wordt er verstandig gereden. Opmerkelijk is de aanwezigheid van Steve Stamper, die na een lange afwezigheid wegens eerst rugklachten en nadien verbouwingswerken er eindelijk opnieuw bij is.
We vlieden langs de vaart, zwieren langs de IJzer en bollen richting Schore. Geen meldenswaardige incidenten, buiten het gegeven dat we herhaaldelijk aan de kant moeten voor zwaar landbouwverkeer. Geert G. wint de brugspurt, tussen Wilskerke en Leffinge wordt niet al te heftig doorgetrokken. Schrijver dezes heeft de les 'hoe zit ik in het wiel' die Rich vorige week gegeven heeft ter harte genomen. In Leffinge heeft hij al zijn kruiswoordraadsel opgelost; Rich heeft echter al het zoekwoord gevonden. Naar verluidt is het 'teusje'.
Aan Spegelaere wordt het een millimeterspurt; uw dienaar zit, hoe kan u het raden, te ver naar achteren om de fotofinish te bedienen.
In het lokaal vergast Kyra ons op pizza en kunnen we, samen met de PDF, van een vlotte bediening genieten. Samir is net terug van het KVO-secretariaat waar hij eindelijk kaarten voor KVO-FCB heeft kunnen bemachtigen. De avond wordt afgesloten met Atlico - Real en de fenomenale assist van Benzema.
De hele dag zijn de Placora-ogen op de buienradar gericht. Dit exponent van technologische vooruitgang ziet de zaken bijzonder rooskleurig in en voorspelt al opklaringen kort na de middag. Deze tijdsomschrijving blijkt bijzonder relatief te zijn, want het zal tot 19u00 duren tot Laura haar schitterend gelaat toont.
Hoe dan ook, we zijn geen mietjes. Om 18u00 staat een ruime Placoragroep aan de start; alle 'locomotieven' zijn aanwezig, dat belooft.
Het zijn in eerste instantie Henk en Renaud die het peloton op sleeptouw nemen. Ze krijgen zelfs de hulp van de Eddy Merckx look-like die op zijn bierfiets mee het tempo aangeeft. In Leffinge neemt hij afscheid van ons en verdwijnt hij richting Woumen. Jammer dat Wim er niet bij is, hij had iets kunnen vertellen over Eddy Merckx-fietsen.
We hebben de wind in de rug, maar we zijn zo verstandig genoeg om aan de verleiding te weerstaan om direct vol gas te geven.
Langs de IJzer krijgen we met zijwind te maken, maar iedereen kan zich goed positioneren. Rich zal achteraf melden dat hij bij wijze van spreken zijn gazet had kunnen lezen. Dit om maar te zeggen dat de samenwerking optimaal verloopt.
Op de terugweg blijft het tempo strak aangehouden, ondanks de tegenwind. We rijden om 19u00 door Schore en hebben 33.4 km op de teller. Geen spurt op de brug, tempo, tempo, tempo!
Idem dito tussen Wilskerke en Leffinge. De eindspurt wordt door Peter ingeleid; uw dienaar bekijkt de zaken van op afstand (m.a.w. hij heeft moeten lossen) maar kan toch vaststellen dat sommigen spurten met tegenwind niet echt beheersen.
De après verloopt bijzonder gemoedelijk, niet in het minst door de aanwezigheid van de bevallige Kyra. Noël staat trouwens nog een leuke verrassing te wachten! Steve Stamper kondigt via WhatsApp nogmaals zijn terugkeer aan en laat ons genieten van zijn DIY-kunsten. Voor een renovatie groot of klein moet je bij Steve Stamper zijn!
 "Question"){kind=icon}
 "Twisted Evil"){kind=icon}
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Sad"){kind=icon}
 "Idea"){kind=icon}
Er zijn wel degelijk zekerheden in het leven: ieder jaar zijn de maatjes en de mosselen beter dan het jaar voordien (en dus iets duurder) en zijn de leerlingen dommer. Het dient gezegd: de maatjes die Leo ons heeft aangeboden waren van voortreffelijke kwaliteit. Ze smolten als het ware op de tong.
Een fikse plensbui vlak na de middag doet de Placora's naar de buienradar rennen. Het zal toch niet waar zijn, zeker? WhatsApp draait overuren, twijfel alom. Iedereen is er immers op gebrand om de laatste voorbereidingen te treffen voor de week die komen zal: Limburg, Mallorca, Kom op Tegen Kanker of doodweg thuisblijven, er staan drukken dagen in het verschiet.
Een loden hitte kan zestien Placora's, voor het eerst dit seizoen allemaal in korte broek en korte mouwen, er niet van weerhouden om de traditionele woensdagrit te rijden.
. 
