Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
16-07-2017
Vive la France
De Franse Opaalkust werkte daags na 14 juillet en het kabinetstukje van Bretoen Warren Barguil bijzonder inspirerend op het Placoragezelschap. 's Morgens boden zich een tiental leden aan van zij die zich maar al te graag het topteam noemen om de glooiende landschap 'entre les deux caps' te bedwingen, na de middag trokken zeven oldtimers op voorstel van Rich ook al richting de schreve met een zo mogelijk nog nobeler doel! Een nieuwe prospectie om een waardige opvolger te vinden voor de Piconrit naar Bray-Dunes en de vergane glorie van het palais genoemd naar dit edele vocht. Een eerste poging aan de camping du perroquet leverde niets op behalve een nasmaakje dat zowat het midden hield tussen terpentijn en Mr. Propre. Ook aanwezig was onze vriend Aeolus die met een dikke 3 in het nadeel blies. Er werd voorbeeldig rondgedraaid zelfs door Toone die met maagproblemen ten aller tijde paraat bleek om een Dumoulintje te doen. Via het gekende ommetje naar Cabourg en Ghyvelde bereikten we probleemloos Bray-Dunes waar een bordje 'déviation à 300m' aan de brug over het kanaal ons tot een Van Aertje dwong. Aan het kruispunt even verderop reden we richting zeedijk waar de strakke tricolore vlaggen ons een fameuze duw in de rug beloofden voor de terugweg. Veel volk op de dijk die ook al vergane glorie is, hoewel het grote terras van 'L'annexe du vent des Globes' heel uitnodigend lijkt temeer omdat de Picon er aan 4.80 geafficheerd staat. Daniël begroet de dienster met 'bonjour ma belle-fille' en dient erop gewezen dat zijn schoondochter is thuisgebleven. Het dient gezegd de degustatie valt mee al is het Palaisexemplaar nooit te evenaren. Toone houdt het om eerder vermeld problemen bij een colaatje, Renaud bij een Duvel. Bij het nuttigen van een tweede -op één been kun je nog altijd niet staan- merkt een attente Leo op dat 'snotneus' Rich de enige niet 60+ er is in het gezelschap, hij met zijn 71 lentes heeft recht van spreken. De terugweg verloopt vlekkenloos aan een zeer behoorlijk tempo. Wat Toone betreft mag je dat zelfs letterlijk nemen en zelfs Remi's houten kop ten gevolge van een uitlopertje op de vooravond is aan de beterhand. Na 90km bereiken wij ons lokaal waar een weeral ravisante Kyra ons voorziet van spijs en drank. Ook de PDF komt even gedag zeggen en ook Colle van 't slachthuis met Henri D'Hulster houden ons gezelschap.
