Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
15-05-2011
Bel-Lien-tour 2011
Ondanks de sombere weersverwachtingen waren zestien Placora's + gastrijder Marnix op afspraak. In extremis hadden Richard ('t snot) en Renaud VDW nog afgezegd. Dankzij de logistieke steun van Christ en Remi konden alle fietsen en sportzakken (en de sjakos van Noël) in de camionettes. De voorzitter, Renaud V en Christ kwamen ons uitzwaaien.
Om 10u15 was dan de officiële start in Westouter. Onder een voorzichtig zonnetje en met een lichte bries in het nadeel begonnen we dan aan een tocht die ons nog lang zal bijblijven. Via rusige landwegen trokken we naar het Franse. Na enkele kilometers pikten we een viertal op. Er werden heel wat blikken van verstandhouding uitgewisseld, want één van de vier zag er meer dan aantrekkelijk uit.
Alle drang om 'aan de bel' te trekken bleek plotsklaps verdwenen. Er werd vriendelijk geglimlacht, de ene begon een onschuldig gesprekje met onze nieuwe metgezellen, de andere zette ze uit de wind. Lien - want zo bleek de pedaalfreule te heten - reed nog maar enkele maanden met de koersfiets en voelde zich onzeker in een peloton. De pegadogische drang kwam bij de Placora's naar boven; wij zouden haar wel inwijden in de knepen van het waaier-rijden en het uit-de-wind-zetten.
En zo ging het verder aan een gezapig tempo. B(r)oe(k)schete was de eerste test. Lien doorstond die voortreffelijk: kleine molen, zonder moeite naar boven - wat niet van alle Placora's kon gezegd worden. Vanaf nu was het ook opletten geblazen, want de bepijling stond op de weg geschilderd. Op naar de volgende grote uitdaging, de Cassel. Aan de eerste bevoorrading werd er nog verder verbroederd met onze nieuwe gezellen. Lien is afkomstig uit Oudenburg; waar haar drie metgezellen vandaan komen zijn we al vergeten.
De Cassel dan. Eerst reed Georges nog plat (een leegloper), een euvel dat vlug verholpen werd. De Phillippe Gilberts onder ons trokken onversaagd naar boven, de rest vormde de groupetto. Steve kroonde zich tot koning van de Mont Cassel. Op de markt in Cassel werd naar goede gewoonte haltgehouden voor de middagpauze. Blonde Leffe van 't vat, het kan smaken!
Volgende hindernis, de Catsberg. Vreemd genoeg was de tweede bevoorrading voor de beklimming !? Lang werd er niet haltgehouden; zenuwachtige en onzekere blikken gingen richting het klooster van de Trappistenpaters... Toch raakte iedereen zonder al te grote problemen boven.
De bergjes volgden elkaar nu in snel tempo op; in de laatste 35 km moesten er nog zes bedwongen worden. Op de Zwarte Berg hielden een aantal Placora's het voor bekeken. Met alle respect trouwens, want ze hadden het meer dan behoorlijk gedaan. Uw dienaar moest zich even terugtrekken op een nabijgelegen camping want "oz je moe kakken, moe je kakken". Bij mijn terugkeer bleek iedereen al vertrokken, maar niet getreurd. In ware Gent - Wevelgemstijl kon ik algauw ons peloton opnieuw vervoegen.
De Ravensberg en de Monteberg werden gezwind genomen, een mooi hors d'oeuvre voor de plat de résistance, de Kemmel! Lien was er trouwens soepel en elegant nog steeds bij. Iedereen nu met pakken vaderlijke goede raad hoe ze de Kemmel moet aanvatten: niet te groot draaien, rechts houden, het paadje opzoeken,... We hadden beter onze mond gehouden, want halverwege de Kemmel reed ze ons gewoon uit het wiel! Toch ook melden dat alle Placora's de top bereikten zonder voet aan de grond te zetten.
Wie dacht dat de laatste 20 km een lachertje zou zijn, kwam lelijk bedrogen uit. De Scherpeberg en de Rodeberg zijn smeerlappen hors categorie, zeker als je - zoals Ronny - met krampen hebt af te rekenen. En toch is iedereen er geraakt, wat een mooie prestatie is.
In Westouter werden we opgewacht op het terras van onze stamplaats. De blonde St. Bernardus van 't vat smaakte dat het een lust was. Leo, Remi en Noël hadden er al wel enkele meer op, maar dat was er niet aan te zien . We namen afscheid van Lien en haar vrienden, in de stille hoop dat we ooit nog eens in haar wiel zullen mogen zitten. Op naar Gilbertje dan, waar Christ en de voorzitter het ontvangstcomité vormden.
Zoals we hierboven al schreven, een onvergetelijke rit.
Magere opkomst (een man of 12 en twee gastrijders waaronder een Astana) voor een zonnige woensdagrit. Niettegenstaande een kille tegenwind uit het westen werd er toch nooit onder de 30 gereden. Ons Astana-oudje (69 jaar ) moest er al gauw de brui aan geven wegens ribpijn. Vooraf vroeg hij om lid te worden, maar 'k weet niet of Leo daarmee akkoord zal gaan. Verder weinig nieuws te melden. De bergspurt werd gewonnen door Zorro en dat deed hij nog eens over in de eindspurt telkens tegen Paul. Het gemiddelde bedroeg 31,9. In het lokaal werden we opgewacht door de voorzitter, Ronny en zijn eega. Gilberte zorgde voor de boterhammen en er waren zowaar stutten met gekapt. Leo wat heb je gemist. Christ vertelde nog over zijn straffe prestaties in 't verleden in zijn categorie. Bedoelde hij dan de renners onder de meter zestig? We zullen het nooit weten. De avond werd afgesoten na het volgen van de playoffs op teletekst. De inschrijvingen voor de Belcantour liepen vlot binnen en we zijn met 19!!!!!
VERTREK AAN HET LOKAAL IS OM 9U00. Liefst wat vroeger komen want de fietsen moeten nog ingeladen worden. Bij regen- of wisselvallig weer hou de blog in de gaten.
Na de toch wel zware Fintele tocht van zaterdag, waren er amper 4 man present op zondag ( Richard, Daniel VDW, Georges en Danny G). We vertrokken voor een rustig "wandelingske" richting Moere en Ichtegem. Aanvankelijk bleef het ook rustig. We draaiden goed rond met ons vieren,met alweer een felle tegenwind. Maar éénmaal we de Keiberg en de Poggio bereikten,ging het tempo de hoogte in. We beseften maar al te goed,dat dit maar klein bier was in vergelijking met wat ons volgende week te wachten staat in de Belcanto-toer. Op de terugweg,via Wijnendaele en Aartrijke zakte het tempo niet meer onder de 35. Een Daniel VDW, in bloedvorm, won de sprint aan de Schorre. Voor zo ver dat dit belangrijk is, natuurlijk!
Vijftien Placora's bereid om 40 km tegen de wind in te rijden. En er stond een stevig briesje!
Via Mannekensvere reden we via de IJzer naar het land van de drie terrassen (met 2 r'en ). Soms leek het wel of we op de Ring rond Brussel reden: verkeer van jewelste.
De keuze waar te zitten werd vereenvoudigd door een gesloten afspanning en een brug die opgetrokken was. In de Hooipiete bleken 33'rs 25'rs te zijn. Leo raadde ons de 'Lulleschudder' af wegens nogal aan de straffe kant.
Onderwijl had Roland zich bij ons gevoegd op de terugweg van de Kemmel. Hij zou in totaal 160 km afhaspelen!
Leo nam het commando op zich voor de terugweg. Als régional de l'étappe loodste hij ons in de kortste keren door Alveringhem (met een schijnmanoeuver aan Potje Pâté) via Veurne naar het lokaal.Uw dienaar kon niet lang blijven omwille van een date. Nabeschouwingen ontbreken dus.
In totaal een rit van 90km, gemiddeld 29.8. Goed gereden!
Nogmaals: volgende zaterdag wordt de Belcantour gereden. We vertrekken om 8u30 aan het lokaal. In datzelfde lokaal ligt een deelnemerslijst. Gelieve er je naam op te noteren zodat de nodige schikkingen kunnen worden getroffen voor het vervoer.
Vrienden van de fiets, Morgen 7/5 rijd ik naar de Kemmelberg. Ik vertrek om 11 uur. (stipt aan AVA) Met een beetje geluk hoop ik aan te sluiten bij de groep in Fintele, om terug te keren. Iemand zin om mee te gaan ?
Achttien Placora's aan de start. De oostenwind blijft maar aanhouden, dus alweer in gestrekte draf naar Stuivekenskerke. Het zijn vooral Georges en Ronny die het commando voeren en de bende langs de oevers van de IJzer loodsen. Onderweg pikken we nog gastrijder Willy op.
Geen meldenswaardige incidenten. De spurt op de brug wordt gewonnen door Leo. Terug in het lokaal zal hij verklaren dat hij het winnen van een spurt hoger inschat dan een vrijpartij met moeder de vrouw. Uw dienaar durft hier geen commentaar op te geven uit vrees voor mogelijke reprsailles.
Even opschudding in Slijpe wanneer een wilde chauffeur ons luid toeterend voorbij steekt en dan even verder de pas afsnijdt. Get a life!
In Leffinge moeten we allemaal van de fiets door wegenwerken. Remi stelt vast dat ons gemiddelde hierdoor spectaculair daalt van 31.4 naar 31.1!
De eindspurt wordt ingeleid door uw dienaar die vanaf de Kromme Elleboog het kopwerk voor zijn rekening neemt. Het wordt even uitkijken wanneer er van de lijn wordt afgeweken; uiteindelijk is het Leo die de finale inzet. Na een spannend duel met Guy mag ik ook de geneugten proeven van hetgeen Leo hierboven had meegedeeld.
Het was Gilbertje die ons in het lokaal opwachtte met krokante boterhammen! En Pascal D. trakteert ons voor zijn verjaardag. Happy birdei.
Volgende zaterdag wordt zuidenwind en mooi weer voorspeld: we trekken naar de Fintele waar er 3 (drie!) terassen zijn.
Er zal ook een lijst in het lokaal worden gelegd waar je je naam kunt op noteren als je meegaat naar de Belcanto-tour. We vertrekken op zaterdag 14 mei, met de auto, om 8u30 aan het lokaal.
In weerwil van de thuiswedstrijd van KVO op zaterdagmiddag stonden er 15 Placora's aan de start van de eerste lange rit van het seizoen. Koning Aolus was ons niet echt gunstig gezind, want hij blies met blijgemoed vanuit oostelijke richting. De keuze was dus vlug gemaakt om richting Nederland te rijden.
Onder leiding van Georges ging het via Brugge en Moerkerke naar de Blinker en de Stinker. We kozen voor de linkeroever, wat niet zo'n goed idee bleek te zijn. De hevige onweersbui van de avond te voren had voor heel wat averij gezorgd. De weg was bezaaid met afgerukte takken en bladeren, wat het rijden fel bemoeilijkte.
Eenmaal in Nederland konden we genieten van de prachtige fietspaden. In Oostburg hielden we halt om een frisse Leffe, pint of ice tea te drinken. Toen we terug aanzetten plotseling commotie: Tone maakte een spectulaire buiteling na een moment van onoplettendheid. Gelukkig zonder al te veel erg.
Met de wind in de rug ging alles veel vlotter. Het Retranchement is niet meer wat het ooit geweest is: weg de kasseistrook, zodat je er voorbij bent zonder dat je het goed en wel beseft.
Het mondaine Het Zoute keek even op toen onze kleurrijke bende de saaie buurt opfleurde. De kaap van de 100 km was nu bereikt, zonder dat iemand in de problemen was gekomen.
Via De Haan en Bredene bereikten we de thuishaven waar we op het terras door de voorzitter werden begroet. 135 km met een algemeen gemiddelde van 28. Netjes!
Een bijzondere vermelding voor Georges die de route perfect had uitgekiend, tot op de km na!
Weinig zaken zijn makkelijker dan het objectief vaststellen van de windrichting. De wetenschappelijke benadering laten we dus voor wat ze is. Maar wat te denken van de rebel die mordicus links wil rijden als de wind van rechts komt, omdat hij geen goesting heeft om te waaieren, of om zijn conditie aan te scherpen? Of hij wil rechts rijden als de wind van links komt, omdat het verkeersreglement dit voorschrijft? Voer voor de psychoanalyticus ? Niets van dit alles echter gistgeren woensdag! Wat waren we gelukkig te mogen waaieren. Willen of niet. Kunnen of niet. "De kop doen" heeft iedereen pijn gedaan. In het wiel rijden was letterlijk een verademing. En toch hebben we ons niet gespaard. Tot Stuyvenkenskerke: 34 gemiddeld; wind van achteren. De sprint op de brug was een marteling. Paul was eerste. Zilver voor Georges. Aan de kromme elleboog waren de batterijen bijna leeg, dat was er duidelijk aan te zien. In zijn oneindige goedheid nam Paul de leiding in de aanloop naar de spurt. Wat hem duur te staan kwam want niemand wilde overnemen. Ook Georges niet. Waar hebben we dat nog gezien? In pure Nic Nuyens-stijl bereide Georges zich voor om toe te slaan. Aan de Oostendse Hallen gingen we zowaar bijna 'surplassen'. Kwatongen beweren dat Nic Nuyens slechts een subtopper is. Wat van Georges niet kan worden gezegd. Hij won. Weeral. Slechts af en toe laat Georges zich verslaan. Door Leo bijvoorbeeld. Of door Leffe, ook geen slechte coureur. 30 gemiddeld was uiteindelijk een zeer mooi resultaat van deze stormachtige rit. Voor de statistiek: 10 man + een gast. (ook een man) Quizvraag van de week: Met de wind in 't gat, moet je dan links rijden? En zo ja, waarom niet ? De winnaar mag bij de volgende 5 beaufort 10 km op kop rijden. Wind op natuurlijk. Belangrijk: zaterdag 30/4: start om 12 u30'. 130 km (+/-) (Een politiek getinte keuze: zondag ben je gegarandeerd te moe om in de stoet van de sossen te gaan lopen!) Adios !
Richard, Daniël VDW, Danny G, Roland, Paul J, Noël en uw dienaar zijn om 9u30 op post. Richard stelt voor om de Freddy Maertensroute rijden, wat unaniem wordt aanvaard.
Via Leffinge gaat het over Slijpe naar St. Pieterskapelle. Daar beginnen de problemen omwille van het ontbreken van richtingsaanwijzers. Dankzij enig gezond verstand rijden we naar de Rattevalle waar we de plakkaatjes weer tegen komen. In Lombardsijde wordt het een draaien en keren dat het een lust is. Uiteindelijk geven we de brui aan Freddy en zij route en rijden we opnieuw richting vaart.
Dan gaat het maar naar Plassendaele. In mijn enthousiamse vergeet ik te melden dat iedereen over Gilbert-benen beschikt. We rijden dus nooit onder de 32, van waar de wind ook moge blazen.
In Plassendaele slaan we linksaf om via de Union Chemique en de Grindweg terug naar Oostende en de warme welkom van Gilbertje.
Een toppie rit! Naar alle waarschijnlijkheid zal uw dienaar verstek moeten laten woensdagavond. In alle geval zijn we allemaal zaterdag om 12u30 op post.
Het vergt altijd enige overtuigingskracht om je echtgenote ervan te overtuigen dat je naar Oeren gaat. Slechts wanneer banden worden opgepompt en koerstenue aangetrokken kan er een blik van goedkeuring af.
Veertien Placora's hadden deze beproeving doorstaan vooraleer ze aan de start stonden. Onder het commando van Sven en Zorro ging het spoorslags richting Leo's geboortestreek. Deze laatste, en ook Richard, waren niet echt in topvorm omwille van een nogal woelige vrijdagavond. Met de wind in de rug reden we nooit beneden de 32 zodat het peloton binnen de kortste keren Alveringem bereikte.
Toen sloeg het noodlot toe: café De Leute was gesloten!!! Paniek en ongeloof in de ogen van velen! Waar kunnen we ons vochttekort terug op peil brengen??? Gelukkig is Potje Paté in de buurt. Een mooi terras en een lekkere Blonde Leffe van 't vat. Het kan smaken.
Op de terugweg hadden we af te rekenen met wind op. De teamspirit was deze keer uitstekend. Drie waaiers die vlot ronddraaiden zodat niemand in de problemen kwam. Aan het eind van de rit haalden we gemiddelde van 30!
Dankzij een SMS'je had Andrea het terras klaar gezet. Dit werd genieten. Noël kreeg nog het gezelschap van zijn lieftallige eega, en zelfs dat kon de pret niet derven . Na enige kwinkslagen her en der moest uw dienaar afscheid nemen van het gezelschap, maar niet vooraleer deze afspraken werden gemaakt:
- we rijden op zondag- en maandagmorgen, telkens start om 9u30. - volgende zaterdag vertrekken we om 12u30 voor en rit van om en bij de 130 km. Afhankelijk van de windrichting gaat het naar het Retranchement of naar Watou. Uw dienaar brandt een kaars dat er een fikse westenwind staat
Twintig Placora's aan de start van een voorjaarse woensdagrit in zomerse temperaturen (ik probeer een beetje de stijl van Roland aan te houden, maar dit lukt maar half ). Onder leiding van Zorro, Sven VDW en uw dienaar ging het met wind in de rug naar Stuivekenskerke. Het tempo ging bijna nooit onder de 34. Op de terugweg hetzelfde scenario. De spurt op de brug werd van ver ingezet en ging tussen Paul J., Doc Yves en Zorro. Wie de winnaar werd heb ik vergeten te vragen - maar aangezien het niet Leo was is dit van ondergeschikt belang Tot onze verbazing stelden we in Slijpe vast dat Bakker JP, Facteur Daniël en Dirk B. er niet meer bij waren. In het lokaal zouden we horen dat JP's drinkbushouder, of zoals hij het stelt "da spil woar dan'k me pulle in steekn" stuk was gegaan. Het pleit voor zijn twee makkers - en tegen de rest (waaronder uw dienaar ) dat er hulp en bijstand werd verleend. Terug naar de kop van de rit dan. Het tempo bleef strak, enkele gastrijders konden ternauwernood aanklampen. De eindspurt werd net als de tussenspurt een werk van lange adem met dezeflde drie protagonisten in de hoofdrol. In het lokaal bracht de ene pint de andere mee, en uiteindelijk ook de Copa del Rey. De voorzitter probeerde ons wijs te maken dat hij ooit door twee nonnen was verkracht; de details zullen we u besparen. Thuisgekomen probeerde ik mijn dierbare te overtuigen dat er extra times waren geweest, wat zij niet wilde geloven want op Prime startte juist de tweede helft van de Copa!
Volgende zaterdag gaat het bij leven en welzijn richting Oeren. Noteer dat er ook op zondag- en maandagmorgen wordt gereden. Wie meegaat naar de Belcantotour laat dit zo vlug mogelijk weten (lieft hier reageren), zodat we de nodige logistieke maatregelen kunnen treffen.
Nog dit: er komt een nieuw bier op de markt, Royal Verility Performance. Naar verluidt zou het Viagra bevatten. Drie pinten drinken en je hebt het equivalent van een blauwe pil binnen! Ik durf er niet aan te denken hoe ik gisterenavond zou zijn thuisgekomen.
bestemd voor de wielertoerist die ook van de natuur houdt: Ga met je fiets naar de bloesems rond Sint Truiden ! Deze week voorspelt men 100 % appelbloesems ! Vorig jaar heb ik dit bezocht en morgen ga ik daar terug naar toe. Bijzonder mooi. Om lyrisch van te worden ! Zie : www fruitwebcam ; links klikken op 'fietsen' ; daarna terug links klikken op 'routes' De fietsroutes vertrekken dikwijls vanop de markt in Sint-Truiden. Voor wie echter de drukte van de stad wil vermijden: ga naar het kasteel van Rullingen in Kuttekoven-Borgloon. Te midden de velden en boomgaarden. Parkings en eetgelegenheid indien gewenst. Pick-nikken onder een appelboom in volle bloei is natuurlijk bijzonder romantisch (pauligno..!). Zie de wegbeschrijving van kasteel van Rullingen.
Mocht er toevallig iemand zijn die mee wil, bel mij op: 0488/806183
18 man aan de start vandaag. Oudenburg, Bekegem, Zerkegem enz. . Gezapig weer, gezapige sfeer. Geen groot nieuws, tenzij dat Antoine nog steeds de perfectie nastreeft, Pascal Mostrey een nieuwe vielo heeft, en de Rus voor China beeft. Pechvogel van de dag: Antoine! GPS én vitessekabel kapot. De tijd dat zijn GPS werkte heb ik niet gekend. Tot daar. Maar met die kapotte kabel was snelheid aanpassen er niet meer bij, waardoor bepaalde Vlaamse wegen deze namiddag duidelijk onveiliger waren dan anders. Tussen Ruddervoorde en Oostkamp belandden we uiteindelijk op een terrasje. Met om de hoek een vielomaker. Wat Antoine de gelegenheid gaf zijn vehikel te laten herstellen. De snelheid waarmee hij vanachter den hoek op ons terras afstormde doet ons vermoeden dat hij bij die vielomaker de rekening niet heeft betaald. Niet teruggaan daar in Placora-uniform! Twee tournees en enkele vuile kluchten later zaten we weer op de fiets voor de finale van onze rit. (ik vergeet bijna nog te melden dat onze Dirk op dat terras 'touche' had met Georgette en Simonne...) Wie dacht dat de finale ook gezapig zou zijn, die zat er dik naast. Maar ik blijf erbij: een prachtige rit. Bijna geen mechanische pech, bijna nooit verkeerd gereden, bijna geen scheldkannonades. Zelfs de dodelijke verkeersongevallen waren vandaag allemaal slechts "bijna-ongevallen". Wat zouden we klagen ! Kijk, met prachtige ritten is het zoals met prachtig vrouwvolk: ze doen alleen maar lijden. (met lange ij). Teveel kruispunten, teveel bochtenwerk, teveel bebouwde kommen, te weinig zichtbaarheid... Toch even serieus dus: ik heb vandaag enkele maneuvers gezien die echt niet goed waren. Eerstdaags is het koekebak. Ik pleit er vurig voor onze parcours beter te kiezen. Wat voor een enkele fietser mooi is (ik vermoed dat Antoine en ook anderen wel eens alleen op verkenning gaan, waarvoor onze appreciatie) is dikwijls niet geschikt voor grotere groepen sportfietsers. We komen er niet mee vooruit enkelingen met de vinger te wijzen. We maken allemaal wel eens een fout. De parcours moeten beter volgens mij. Ik kom daar later op terug.
Ook het begrip links en rechts is niet steeds duidelijk. Begrijpelijk. De jongsten onder ons hebben dit nog niet geleerd en de oudsten onder ons beginnen het reeds te vergeten. Daarom dit kleine hulpmiddel: als je op de rug van je handen kijkt is links daar waar je duim staat van je rechterhand. Niet vergeten! Ik eindig graag met een kleine quizvraag: hoelang duurt het vooraleer een menselijk wezen dat op een koersfiets kruipt zijn ego onder controle krijgt en zijn verstand terugvindt ? Antwoorden in eeuwen, decennia na de komma. Den dichtsten erbij kan kiezen uit twee hoofdprijzen: ofwel 5 Duvels van de voorzitter (instant ad fundum) ofwel zelf een tournee betalen de eerstvolgende keer dat we voltallig zijn. Er is hoop!: woensdag fietsen we weer, en dan kénnen we de weg. Salut.
Slechts een man of 14: veel wind, geen Portugezen, ook geen Chinezen (nooit eigenlijk), Jean naar Sevilla, de klokken naar Rome...(.euh). Volgens Richard haalden we gemiddeld 32 per uur. Volgens Ronny was dit in Stuyvenskerke reeds 33. De meest betrouwbare chronometer was die van Andrea: "ziej gieder do'r a were, zo rap?" Duidelijk niet meer gewoon aan mannen die te vroeg komen. Iedereen tevreden over een probleemloze, snelle rit. Prima training. Enkelen bek-af en recht naar huis. Vandaar zéér veel boterhammen voor relatief weinig volk. Dank u Andrea. Voor de volledigheid: Sven won de spurt bergop. Maar dat vond Leo, oud genoeg om wijs te zijn, eigenlijk niet zo belangrijk. Voor de eindsprint had Georges (en nog iemand) een voorsprong genomen van 100 meter. Enkele sprintkanonnen hadden mijn wiel gekozen in de hoop dat ik het gat zou gaan dichtrijden. Toen ze eindelijk doorhadden dat ik er geen goesting in had (geleerd van Cancellara in Roubaix) was het kalf reeds verdronken. Georges won. Maar ook dat vond Leo niet zo belangrijk. Plots was duidelijk dat Leo geen enkele sprint die hij niet wint belangrijk vindt. Yves Hagers van zijn kant was blij dat hij er ook weer bij was. Surtout dat hij er nu achter gekomen was waar hij zijn fietshelm ten gevolge van vermoedelijk teveel dagschotels achtergelaten had. Dank u Chris. Uit pure blijdschap trakteerde Yves hiervoor (of was het voor zijn verjaardag?), en legde hij prompt een biljet van 20 op tafel. Dank u Yves. Groot was echter de consternatie toen bleek dat, bij de afrekening, Yves van Andrea meer terugkreeg dan hij gegeven had, zij het in kleingeld. (Guy had ook al een tourné betaald..; dank u Guy) Om te voorkomen dat dit voorval Yves de rest van zijn dagen zou achtervolgen hebben wij ons opgeofferd om er nog een te drinken. Of we er nu 1 of 2 dronken voor Yves vond Leo weeral niet belangrijk. Tenslotte nog dit: er werd unaniem beslist dat we vanaf nu niet meer als "wielertoerist" willen aangesproken worden. Immers, we zakken niet meer onder de 30 per uur, we stoppen nooit voor de "crèmekarre", we gebruiken zelden alcohol, en op de vooravond van ritten van 80 km of meer slapen we "apart". Vanaf nu zijn we "sportfietsers"!! Of moet ik zeggen sportieve fietsers? (..) Ook was de vergadering unaniem akkoord dat het triestig gesteld is met onze jeugd. We voelen steeds weer plaatsvervangende schaamte telkens wanneer Sven - 31 jaar! - of Yves - 41 jaar! - een sprint NIET wint. Er wordt aan gewerkt. Op de vraag of Andrea nu spijtig of blij was toen we om 21u45' opstapten antwoorde ze zeer diplomatisch dat... (ja, wat was het nu ook weer?). Volgens sommigen wachte ze toch nog op mannen die een beetje later komen.(..). Dat we plezier maakten vond ogenschijnlijk iedereen wél belangrijk. Zeker ook Leo. Allez salut; de rest is voor de volgende keer. P.S.: kandidaten voor 'de Van Petegem' zaterdag? Neem contact met Paul!
Een klassieker op het programma: De Keuneleute. Zestien Placora's aan de start, en een Portugese gastrijder. De wind zit wel niet echt zoals hij hoort te zitten, maar we trekken het ons niet aan. De Keuneleute zal het worden. Dirk heeft nu ook zijn uitrusting; we zien er uit als een plaatje.
Onder de deskundige leiding van Daniël gaat het richting vaart. Daar is er al een eerste oponthoud wanneer onze gastrijder platrijdt. Het spreekt vanzelf dat iedereen wacht tot hij weer verder kan. Ondanks het feit dat hij met Paulinho's reservefiets rijdt, heeft hij het moeilijk om het toch gezapige tempo te volgen. In Zevekote geeft onze vriend er de brui aan.
Wij verder via Koekelare, waar we de eerste kuitenbijter van de dag moeten bekampen. De Poggio mag je echt niet onderschatten. Even boven wachten zodat iedereen weer mee is.
Paulinho neemt het voortouw, maar kent niet echt de weg. In de afdeling slaat hij dus linksaf, waar het rechts moet zijn - richting Werken. Dit dorp behoort niet tot Richard's favoriete locaties, en hij is dan ook opgelucht als wij de dorpskern doorkruist hebben.
En dan komen de heuveltjes. Een echte intervaltraining, waar Georges zijn klimmersbenen demonstreert.
Het terras in Westrozebeke ligt lekker in de zon. We krijgen er nog een leuke verrassing bovenop wanneer we een grote fles Leffe cadeau krijgen. Niemand blijkt echter in staat om die in zijn koerstrui op te bergen; twee dames op het terras worden dan maar met een leuk presentje verrast. Zorro heeft onmiddellijk touche.
Op de terugweg hebben af te rekenen met een frisse zijwind. In Houthulst rijdt Daniel plat, dus opnieuw even wachten. Ondanks de mindere omstandigheden wordt toch lekker doorgereden. De laatste beklimming van de dag, de Scherpeberg, is er voor Christje teveel aan. Hij ondergaat een Cancellaraatje en moet het rustiger aan doen. Iedereen solidair........................met uitzondering van Georges en Paulinho, die vrolijk doorfietsen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Shame on you.
In het lokaal hangt Georges een verhaal op over Paulinho die een date heeft. Zever in pakjes vinden we dat. Samen uit, samen thuis is ons motto. Het argument dat de Douchy's dit ook doen raakt kant noch wal. En als je vroeger afslaat, zeg je dit vooraf. Het bestuur besluit dan ook unaniem dat de rit voor beiden niet in aanmerking wordt genomen. Dura lex, sed lex.
In Oudenburg rijdt Richard dan nog in een put (dank u minister Crevits) en valt lek. Het is dan ook al halfzeven wanneer we in het lokaal arriveren en Georges duchtig onder zijn voeten krijgt.
Uw dienaar zal de komende ritten moeten missen vanwege een uitstapje met vrouwlief naar Sevilla en Granada. Hij hoopt dat deze korte clembuterolkuur hem ten goede zal komen. Wie een Spaanse biefstuk wil, wordt vriendelijk verzocht dit hier te melden.
Onder een stralende zon stonden we met 21 paraat voor de eerste woensdagrit. Na het trekken van de ploegfoto in nieuwe uitrusting begaven we ons op het vertrouwde parcours.
De het zachte windje zat ideaal. De snelheid ging nooit onder de 30, zonder dat er iemand in de problemen raakte.
De eerste spurt van het jaar kwam op naam van Geert. Al van in Stuivekenskerke waren er die zich aan positioneren waren. In de aanloop nam uw dienaar het initiatief, afgelost door Remi. Dan kwam er .... niemand! Remi kon dus een kloofje slaan maar was niet in staat om dit vol te houden. Dus kwam het tot een spurt tussen Geert en Zorro, waarbij de eerste aan het langste eind trok. Blijkbaar liggen de zware arbeidsomstandigheden aan de basis van het minder presteren van onze Portugees
In het laatste deel ging het tempo op en af: soms heel traag, dan weer aan 40... De eindspurt kon uw dienaar op zijn naam schrijven, door alweer een vermoeide Zorro te kloppen.
De afterparty duurde voor sommige tot kwart voor elf!
Afpsraak zaterdag om 14u00; we rijden De Keuneleute.
Met drie aan de start om 9u30': Georges, Christophe en ikzelf. Duinenweg, Nieuwpoort, Ramskapelle, Pervijze en zo zig-zag terug naar huis. 60 km à 30 per uur. (ongeveer) Aldus ons geweten buitenspel zettend: die luie zondagnamiddagzetel bij de RVV. Een comfortabele rit overigens: geen verkeer, geen regen, geen wind. Geen lekke banden of sputterende waaiers. Niemand die demareert, profiteert of ons de wet dicteert. Een grijs - vlaams? - wolkendek, als het dreigende, gefronste voorhoofd van de weergod die weet dat hij steeds het laatste woord heeft. We voelen ons sterk en klein tegelijk. Zou het dat zijn wat men bedoelt als men het heeft over "de flandrien" ?
Negentien starters in nieuwe uitrusting om de eerste Piconrit van het seizoen aan te vatten. Onder hen Tone en Steve M. die er meteen ook hun maidenrit van maakten. Dirk B. is de grote afwezige! Vergeten dat het vertrekuur nu 14u00 is, en niet langer 13u30?
Hoe dan ook, in een zomerse temperatuur maar met een forse tegenwind trekken we over Leffinge en Sint-Pïeterskapelle richting IJzer. Daar gaat het dan via De Leenman over Veurne naar Adinkerke om ten slotte in het Palais du Picon aan te komen.
Enkele kleine incidenten niet te na gesproken (van waaier naar waaier rijden, te fors overnemen - we laten het aan u over te raden wie we bedoelen ) draait alles vlotjes rond.
De Picon smaakt alweer heerlijk; toch vindt Paulino het nodig om een "Arc en Ciel" te bestellen. Op de terugweg ziet hij dan ook alle kleuren van de regenboog.
Met de wind in de rug gaat alles natuurlijk veel vlotter. Neem daarbij nog het feit dat we - gezien ons grote aantal - op de baan mogen rijden en niet op fietspad, zodat we nooit onder de 35 rijden. Even nog wat commotie wanneer Zorro het aan de stok krijgt met een nogal gezette medewielertoerist. Gelukkig rijden wij te snel zodat hij ons niet kan bijpeddelen
Tot slot vindt u in de bijlage het overzicht van de maand maart. Leider is Dirk B. met acht ritten. Hij wordt op de voet gevolgd door een heel peloton. De toon is gezet!
NIET VERGETEN: WOENSDAG AFSPRAAK OM 17u45 AAN PLACORA VOOR DE PLOEGFOTO. IEDEREEN PRESENT!!!
Onderstaand verslagje van Pascal D; de foto's zijn van Paul J.
Toch nog vier moedigen (Steve,Paul,Tonny en Pascal) die zich aan Vlaanderens mooiste waagden na de helletocht die we vorig jaar beleefden. Bij de start in Velzeke werd met de nodige trots "geposeerd" in onze nieuwe uitrustinng,wat heel wat bewonderende blikken van de plaatselijke bevolking opleverde. Zelfs motregen en wind op kop kon ons enthousiasme niet temperen en stimuleerde ons om beruchte hindernissen zoals Pater-en Koppenberg met de vingers in de neus .... te overwinnen.Enkel een teveel aan cobblestones zoals de Haaghoek,Etikhove de Jagerijkregen ons bijna klein en deed ons besluiten om het naeen tochtje van 100 km voor bekeken te houden.
Volgend jaar staan we er weer ; het blijft een fantastisch gevoel om het pad te effenen voor de grote jongens !
. We namen afscheid van Lien en haar vrienden, in de stille hoop dat we ooit nog eens in haar wiel zullen mogen zitten. Op naar Gilbertje dan, waar Christ en de voorzitter het ontvangstcomité vormden. 
) moest er al gauw de brui aan geven wegens ribpijn. Vooraf vroeg hij om lid te worden, maar 'k weet niet of Leo daarmee akkoord zal gaan. Verder weinig nieuws te melden. De bergspurt werd gewonnen door Zorro en dat deed hij nog eens over in de eindspurt telkens tegen Paul. Het gemiddelde bedroeg 31,9. In het lokaal werden we opgewacht door de voorzitter, Ronny en zijn eega. Gilberte zorgde voor de boterhammen en er waren zowaar stutten met gekapt. Leo wat heb je gemist. Christ vertelde nog over zijn straffe prestaties in 't verleden in zijn categorie. Bedoelde hij dan de renners onder de meter zestig? We zullen het nooit weten. De avond werd afgesoten na het volgen van de playoffs op teletekst.
) dat er hulp en bijstand werd verleend.
