De ochtend was zoals zoveel ervoor. Nic stond op om 7u30; Marleen was toen al een tijdje bezig; Tom & Tom kwamen aan om 7u50 en Michael en Steph vertrokken naar het college rond 8u. Ik had s morgens bloed afgenomen bij Nicolas en had dit in het labo binnengebracht, vooraleer ik naar de raadpleging ging, met de vraag of ze het dringend wilden testen. (Van de uitslag hing het namelijk af of Nic vandaag terug met zijn chemopillen zou moeten starten.) Daarna deed ik vlug mijn zaalronde in het ziekenhuis en begon vervolgens aan mijn raadpleging. Deze had ik flink laten inkorten, zodat ik rond 11u terug thuis kon zijn, omdat men vandaag Bednet kwam aansluiten.
Zoals elke maandag kwam Juf Tilly tussen 10u en 11u voor het thuisonderwijs. Vandaag was het weer rekenen en Frans. Mijn raadpleging was toch een beetje uitgelopen, zodat ik pas om 11u10 terug thuis was. De 2 mensen van Bednet waren wel mooi op tijd en zaten braaf te wachten tot Nic zijn les gedaan zou zijn, want ook die les was uitgelopen. Om 11u15 kon men beginnen met de aansluiting. We gingen naar de kamer van Nicolas, waar de techniekers vorige week al een aansluitingskabel voor het internet voorzien hadden. De laptop, de webcam en de printer werden aangesloten, even inloggen en om 11u45 was alles in orde en had Nicolas ook al een volledige uitleg gekregen over de werking van Bednet. Omdat de aansluiting in de school pas na 12u30 zou gebeuren, moesten we wachten tot 12u45. Vanaf dan moest Nicolas weer voor zijn PC zitten om de verbinding te kunnen testen.
We maakten van de tussentijd gebruik om even samen met Geert (onze tuinman)door de tuin te wandelen om te zien hoeveel vorstschade er was door de voorbije winter. Nicolas verkoos echter om met de fiets door de tuin te rijden, ipv te wandelen. Voordat we terug naar Nic zijn kamer gingen, aten we ook nog een tas soep met een broodje. Je zag echter wel dat Nicolas wat zenuwachtig begon te worden. Zowat elke minuut vroeg hij of hij nog niet terug naar zijn kamer moest gaan.
Stipt om 12u45 zat hij weer voor de computer, maar er was nog geen verbinding met de school. Dus bleven we wachten. Pas om 13u05 verscheen het symbool dat er een verbinding was. Vanaf toen was Nic niet meer weg te slaan van zijn PC. Hij zag eerst de mensen van Bednet, dan zijn juf, vervolgens een paar klasgenootjes, meester Thoelen, enz. Iedereen was nog wat onwennig, maar iedereen deed moeite om even in beeld te komen en iets te zeggen tegen Nicolas. Je zag dat hij genoot! Hij had geen enkele moeite om de computer te bedienen. Ik zag dan ook al vlug dat ik overbodig was en besloot om hem alleen bezig te laten, want in de toekomst zou hij toch alleen zij plan moeten trekken.
Dan was de middagpauze op school voorbij en moest de les beginnen. Nic volgde de ganse les Frans op school met de webcam, vanuit zijn slaapkamer. Als er iets op bord geschreven werd, kon hij daar met de camera een foto nemen en deze op zijn computer uitvergroten, zodat hij de tekst op het bord kon lezen. Als er een document rondgedeeld werd in de las, stuurde de juf dat via een scanner door, zodat Nic dit document thuis kon afprinten. Omgekeerd kon hij zo ook een document naar de klas sturen. Na de les was het speeltijd. Dan mogen een paar leerlingen via de computer met Nikkel praten. Ik zat onder in de woonkamer te werken, maar ik hoorde Nic lachen tot daar. Wat er juist verteld werd weet ik niet, maar het moet alleszins grappig geweest zijn. Ook na de speeltijd bleef Nicolas de les volgen. Pas toen de les gedaan was, om 15u30, heeft hij zijn PC uitgezet.
Michael en Stephanie waren even later ook terug van de school. Tegen Michael zei Nicolas dat hij het cool had gevonden om zo via Bednet les te volgen en met de klasgenoten te kunnen praten. Nadat hij wat pasta gegeten heeft, is hij weer met Lego beginnen spelen. Om 16u45 gaat hij met Marijs mee om Michael naar de voetbaltraining te brengen. Om 18u25 gaat hij hem ook terug mee halen.
Marleen was om 19u terug van Tongeren. Ik kwam rond 20u aan. Een kwartiertje later moest Marleen al weer vertrekken naar haar tennistraining. De rest van de familie at de door Marijs heerlijke klaargemaakte vis met spinaziestomp. Daarna keken de kinderen naar Beauty & de Nerd. Ik vertrok om 21u15 naar Alken om daar een uurtje met Rik te tennissen. Toen ik daar aankwam zag ik Marleen haar spullen bijeen nemen en terug naar huis vertrekken, zodat de kinderen maar zéér korte tijd alleen thuis waren.
Rond 23u30 was ik ook terug thuis. Alle lichten waren al gedoofd. Michael en Stephanie lagen mooi te slapen. Nicolas ook, maar dan wel op mijn plaats naast Marleen. Ze hadden samen naar Studio 1 gekeken, maar zoals wel vaker gebeurd was Nicje weer in slaap gevallen. Ik heb hem naar zijn bed gedragen en ben dan zelf ook gaan slapen.
Michael had aan Marleen gevraagd om hem om 7u op te roepen. Een half uurtje later is Stephanie vanzelf wakker geworden. Om 7u45 zijn ze Nicolas gaan wakker maken. Het was Michael zijn verjaardag. Hij werd vandaag 15 jaar! Nicolas wilde de keeperstrui, die we als cadeau gekocht hadden, nog voor Mic zijn voetbalmatch afgeven. Michael was er heel blij mee. Nicolas had net die trui gekozen, die Michael al langer zocht. Even later reed Michael met Richard naar Torpedo. Het was een topmatch vandaag, want ze moesten tegen de leider van de competitie spelen, tegen Wellen.
Stephanie had rare zinnen dit weekend. Zij was deze ochtend door de regen!- met een paar vrienden en vriendinnen naar Alken gereden met de fiets, om daar naar de voetbal te kijken. Maar Stephanie ziet niet eens graag voetbal!?!
Om 9u30 zijn Nicolas, Marleen en ik naar Michael zijn match gaan zien. We zagen al van ver dat hij zijn nieuwe keeperstrui aan had gedaan. (Met zijn blitse blauwe trui, zijn lang haar en zijn haarlint, lijkt hij meer en meer op zijn idool Baily.) Het was een echt pokkenweer. De regen viel met bakken uit de lucht en er was een koude striemende wind. Het veld werd dan ook al heel vlug herschapen in een modderpoel. Nicolas ging al snel juist voor mij staan om wat tegen de wind en de regen beschermd te zijn. De eerste helft hield Torpedo goed stand, het was 0-0 onder de rust. Maar in de 2e helft kwam de sterkte van de tegenstander boven en verloren ze uiteindelijk met 0-3. Om te trakteren voor zijn verjaardag waren Marleen en Nicolas tijdens de rust 20 smosjes gaan halen, die de kinderen na de match hebben opgegeten. Omdat Nicolas niet binnen mocht, heeft Marleen hem eerst naar huis gebracht, waar Moeke en Vokke al aangekomen waren. Daarna is ze teruggereden om een tasje koffie te drinken, wat te praten en vervolgens Michael en mij terug naar huis te brengen. Stephanie was ook net aangekomen. Ze was doornat en helemaal verkleumd, maar ze was ook heel goed gezind Pas na een warm bad was ze in staat om mee te eten.
Na een tas soep en een pistolet, waren Marleen en ik echt moe. Moeke en Vokke bleven onder bij de kinderen. Stephanie was met haar computer bezig en Michael en Nicolas speelden met Lego. Wij gingen even naar ons kamer om daar te rusten. Binnen de kortste tijd vielen we in slaap. Maar om 14u20 werden we al weer gewekt door Michael. Christophe (neef + boezemvriend) was aangekomen met zijn papa Luc en mama Katrien. Ze hadden Noah (schoolgenoot en voetbalvriend) ook meegebracht. De volwassenen gingen aan tafel in de woonkamer zitten en de kinderen speelden eerst een tijdje op de Playstation. Maar het zijn alle drie goede voetballers, dus niet veel later stonden ze weer onder om te vragen of ze buiten mochten gaan voetballen. Vanuit de living zagen we ze lopen, sjotten, vallen en lachen.
Terwijl de kinderen buiten waren, heeft Moeke pannenkoeken gebakken. (Ook al omdat de jarige er zin in had.) Toen de pannenkoeken klaar waren zijn de drie voetballers even naar binnen gekomen om een aantal pannenkoeken te eten, tesamen met de andere kinderen. Op een wip en een flip waren alle pannenkoeken op en hadden de volwassenen er nog geen enkel kunnen proeven. Dus begon Moeke maar aan een 2e baksel. Terwijl de jongens al weer lang aan het voetballen waren, hebben wij ook een paar heerlijke pannenkoeken kunnen proeven. Even later vertrok het bezoek en moest Nikkel weer binnen komen, maar hij was zo vuil dat hij onmiddellijk in bad moest.
Tante Ann (van nonkel Peter)had Karen (nichtje) in de loop van de namiddag even afgezet. Die had met Stephanie wat gespeeld en ook pannenkoeken gegeten. s Avonds kwam ze Karentje weer ophalen. Moeke en Vokke gingen toen ook mee verder, want wij vertrokken even later met ons vijven naar Bompa. Nonkel Luc en tante Anne waren er al met Fabrice en Nathalie. Tante An (van nonkel Jan) kwam wat later met Yannik en Quirine. Nonkel Jan kwam pas heel op het einde binnen. Hij was naar Westerlo KV Mechelen gaan zien met Cederique en Gylian. Bompa had een heerlijk rundsgebraad met groentenkrans en kroketten klaargemaakt. We moesten wel in 3 shiften eten, want anders kon niet iedereen aan tafel zitten. Michael was men ook niet vergeten. Hij kreeg voor zijn verjaardag nog een eau de toilette.
Terug thuis werd er naar Mercator en flikken gekeken. Daarna zijn Steph en Mich gaan slapen. Nic wou Studio 1 nog zien in ons kamer, maar viel in slaap voor de uitzending begon. Dus heb ik hem maar wakker gemaakt, heeft hij zijn mondspoeling gedaan en is hij toch maar in zijn eigen bed gaan liggen. Morgen zou Bednet geïnstalleerd worden en daar keek hij al lang naar uit.
We hadden afgesproken rond 9u30 naar Lommel te rijden om naar de match van de U11 van STVV tegen KSK Lommel te gaan zien. Marleen had mij op tijd wakker gemaakt en Vokke was ook vroeg opgestaan en daarna tot bij ons gereden om mee te kunnen gaan. Moeke kwam even later ook binnen, want zij zou Stephanie om 10u naar de turntraining rijden. Michael bleef gewoon thuis studeren.
We reden vlot naar de Soeverein, waar de jeugdvelden van Lommel naast liggen. De match werd net op gang gefloten toen we aankwamen. STVV speelde een goede match en won uiteindelijk verdiend met 2-7. Het was koud buiten en we konden tijdens de rust ook niet naar binnen owv het infectiegevaar in de kantine voor Nicolas. Maar bijna alle ouders bleven bij ons staan, achter een muurtje uit de wind. Ook na de match hebben we buiten voor de kantine ons drankje gekregen en bleven de meeste mensen bij ons staan praten. Ook een papa van een speler van Lommel kwam goedendag zeggen aan Nicolas. We konden echter niet te lang blijven, want Marleen had aan Stephanie beloofd om ten laatste tegen 13u terug thuis te zijn. Stephanie moest voor school naar een vriendin in Runkst gaan om een groepswerk voor geschiedenis voor te bereiden. Terwijl Marleen Steph wegbracht, heeft de rest een tas verse soep (die Moeke intussen gekookt had) en een pistolet gegeten.
Omdat we toch wel nood hebben aan een paar nieuwe dingen, zijn Marleen en ik korte tijd later naar een paar meubelwinkels gereden. Natuurlijk ging Nikkel mee, want een van de dingen die we nog moeten kopen is een nieuwe kleerkast en een bureau voor op zijn kamer. We vonden een paar dingen die ons aanstonden, maar hebben voorlopig toch nog niets besteld. Marleen en Nicolas hadden heel veel zin in een pannenkoek, maar we besloten om toch maar gewoon naar huis te rijden. (Infectiegevaar + oneerlijk tov de rest.)
Toen we thuis binnenreden kwam Mieke (babysit bompa) met Cederique en Fabrice ook net aan. Wij hadden onderweg Dominique ook opgepikt op Torpedo (voetbal). Dat gaf direct voldoende leven in huis. De kinderen en Dominique trokken al snel naar boven om daar met de Playstation te gaan spelen. Marleen en Stephanie reden naar de stad omdat Steph nieuwe schoenen wou. Zij brachten uit de stad een paar kleine pizzaatjes en worstenbroodjes mee, die we allemaal samen in de keuken hebben opgegeten. Daarna moest iedereen van mij helpen om een aantal meubels te verplaatsen, enerzijds om te zien of ze zo niet beter stonden en anderzijds opdat Tom & Tom maandag verder konden werken.
Om 18u40 vertrokken Michael en Dominique met Richard (buurman) naar de voetbal. Genk speelde thuis tegen Dender. Ze zagen een mooie match. Genk won nog eens met 4-3 in eigen huis. Michael at, zoals steeds, een frietje aan het stadion. Dat was dus geen probleem. Maar wij moesten ook iets eten. Omdat Nicolas al dagen zeurde achter Quick of Mc Donalds, besloten we om voor het eerst sinds heel lang- nog eens naar de Quick te rijden. Het was geen onverdeeld succes. Ik betaalde veel geld voor lauw en weinig eten, dus ik denk dat we volgende keer toch maar weer gewoon naar de frituur zullen gaan.
Na het eten keken we naar de Kampioenen en naar een (belachelijke) film op VT4 Little man. Marleen kon de film niet meer aanzien en ging boven naar Intolerable Cruelty (met George Cloony) kijken op VTM. Ik bleef onder, maar heb ondertussen het verslag van gisteren gemaakt op mijn laptop. Michael was terug thuis rond 22u15 en keek nog even mee naar de film. Rond 23u is iedereen naar boven gegaan. Stephanie om te gaan slapen. Michael en Nicolas om bij Marleen en mij in bed te kruipen en van daaruit naar Studio 1 te kijken.
Het was al weer na middernacht als de lichten uitgingen.
Vanmorgen om 8u werd ik gewekt door de schuurmachine van Tom de verver. Net nu ik eens kon uitslapen Er zat dus niets anders op dan toch maar op te staan om te ontbijten. Toen ik, op weg naar de badkamer, voorbij de deur van Nic zijn kamer liep, kwam die ook met slaapogen naar buiten gestrompeld. Ik was dus niet de enige die nog aan het slapen was. Michael en Stephanie waren al naar school. Marleen was nog thuis, maar vertrok ook even later naar haar werk. Nicolas installeerde zich voor TV om naar sportuitzendingen te kijken met o.a. voetbal en boksen. Ik maakte intussen het verslag van woensdag af, want daar had ik gisteren de tijd niet voor gehad. Marijs kwam om 10u binnengewandeld. Ze was speciaal op tijd gekomen om warm eten te maken voor deze middag, want ze wist dat Dimitri straks ging komen.
Omdat Michael zondag verjaart, hadden we afgesproken om deze voormiddag een cadeautje voor hem te gaan kopen. Nicolas stelde voor om hem een nieuwe keeperstrui te kopen, wat Marleen en ik wel een goed idee vonden. Daarom wilden Nicolas en ik rond 11u vertrekken naar een sportwinkel. Net toen we buitenkwamen, stopte Vokke op onze parking. Hij wou maar al te graag meegaan, zodat we uiteindelijk met drie man naar de Intersport in Diepenbeek reden. We vonden al vlug een mooie keeperstrui en we kochten ook nog een mooie pull voor Michael.
Met de lente die er aan zat te komen, kon Nicolas ook onmogelijk met zijn muts blijven rondlopen. Hij vroeg daarom of hij eens mocht rondzien voor een mooie pet. Eén voor één past hij allerlei soorten petten tot er uiteindelijk een drietal petten overbleven, waar hij er één uit moest kiezen. Met een beetje hulp van de verkoper, koos hij uiteindelijk voor een mooie originele pet, waarvan Vokke en ik ook vonden dat deze hem goed stond.
Om 12u waren we terug thuis. Ik zette Vokke en Nicolas af, reed even langs de bank en ging daarna naar het ziekenhuis om mijn zaalronde te doen. Ondertussen was Dimitri thuis aangekomen om Nic zijn fysiektraining te geven. Ze speelden ongeveer een half uurtje buiten in de tuin. Daarna heeft Dimi iets gegeten, maar Nic niet. Hij wou wachten tot ik thuis kwam om samen met mij te kunnen eten. Vokke was toen al weer vertrokken. Hij moest Moeke bij de kapper afhalen en moest met zijn wagen nog naar de garage.
Ik kwam rond 13u15 thuis aan en heb dan samen met Nicolas kip met compote gegeten. Mijn raadpleging begon weer om 14u, zodat ik even later terug moest vertrekken. Ik werd echter afgewisseld door Carla, die Nicolas nog maar eens een massage kwam geven. Een uurtje later kwamen Moeke en Vokke ook terug op bezoek en om 16u werd Mathias (=neef) door tante Ann gebracht om met Nicolas te spelen. Ze hebben meer dan een uur op de Playstation gespeeld. Toen Mathias weer naar huis moest, hebben Nicolas en Michael een tijdje samen naar TV gekeken. Tot Michael naar de voetbaltraining moest gaan. Maar toen was Marleen ook al weer terug thuis.
Ik heb wat nagewerkt op de praktijk en reed pas om 20u10 naar huis. Onderweg kreeg ik telefoon van Marleen. Stephanie was thuisgekomen van de turntraining en wou niet meer wachten met eten. Dus informeerde ze maar even waar ik ergens bleef. Tegen dat ik thuis kwam stond de tafel gedekt en werd de spaghetti bolognese geserveerd. Michael kwam pas rond 21u thuis van de voetbaltraining en heeft dus alleen moeten eten.
Na het eten keken we allemaal samen naar een film op VTM over het World Trade Center op 9/11. De kinderen vonden het prachtig, maar ik was zo moe dat ik moeite had om wakker te blijven. Marleen heeft tijdens de film het verslag van donderdag gemaakt. (Ze was Chinese vrijwilliger omdat zij met Nic naar Leuven was geweest en er dus het meest over wist te vertellen.) Na de film zijn we allemaal naar boven gegaan. Nicolas en Michael hebben nog naar de samenvatting van Bergen Standard gekeken en zijn daarna gaan slapen.
Vanmorgen werd ik om 5u30 gewekt door de wekker. Ik duwde, zoals gewoonlijk, de wekker af en wou me nog eens omdraaien. Even later realiseerde ik me dat het donderdag was en ik samen met Nicolas rond 7u15 verwacht werd op Gasthuisberg. Ik ben dan maar stilletjes opgestaan, ben naar beneden gegaan en smeerde de boterhammen voor Michael en Stephanie. Daarna maakte ik Nicolas zijn valiesje klaar om naar Leuven te gaan (zijn pilletjes voor die dag, zijn papieren met SIS-kaart, zijn PSP, boekentas, .) Daarna ging ik terug naar boven om mezelf klaar te maken en Nicolas te wekken. Die was natuurlijk nog goed moe.
We gingen stilletjes naar beneden om de rest niet wakker te maken. Daar kleedde Nic zich verder aan en waren we rond 6u25 klaar om te vertrekken. Ik ging Guy nog vlug vertellen dat we weg waren en even later zaten we in de auto richting Leuven. Zoals gewoonlijk verliep het eerste deel van de reis zonder problemen. Vanaf Aarschot begon het verkeer wat moeilijker te verlopen maar echt stilstaan was er niet bij. Rond 7u20 arriveerden we in de dagzaal. Nicolas werd dadelijk klaargemaakt om naar de operatiezaal te gaan (zijn porth-a-cath werd aangeprikt en hij kreeg weer een mooi operatiehemdje aan). Er werd bloed getrokken om na te gaan hoe zijn bloedwaarden stonden. Rond 8u kwamen we toe in de wachtruimte voor de operatiezaal. Enkel Steffi was voor ons (een meisje van 16 jaar met leukemie die vandaag haar eerste, zware periode ging afsluiten en morgen weer naar school mocht en tegelijk ook haar onderhoudsperiode begon). Toen de verpleegster om 8u30 kwam melden dat wij aan de beurt waren, kon ik mijn ogen niet geloven. Dit was nog nooit gebeurd!! Nicolas lag om 8u30 op de operatietafel. Ik gaf hem nog een dikke knuffel, een kus en wenste hem slaapwel. Ik liet de dokters hun werk doen en ging in de wachtzaal wachten. Rond 9u kwamen ze me al roepen en mocht ik bij Nic in de ontwaakruimte. Hij lag nog heerlijk te slapen. Een half uurtje later waren we al terug op weg richting dagzaal. Nicolas was nog steeds in dromenland.
Op de dagzaal was het ondertussen een beetje drukker geworden. Toch was het opvallend kalm voor een doordeweekse dag. Eigenlijk moet je dan maar blij zijn, want dat betekent dat er op dat moment niet zoveel kinderen zijn die chemo moeten krijgen. (Tenzij het verdiep boven natuurlijk vol ligt.) Nicolas begon stilaan wakker te worden. De dokter-assistente kwam even langs. Ze had minder goed nieuws. De rode en de witte bloedcellen waren nog verder gedaald. Nic had nu maar een hemoglobine van 6,9 wat toch wijst op duidelijke bloedarmoede. Iedereen was een beetje verwonderd dat hij daar zo weinig last van had. Ook de witte bloedcellen stonden vrij laag (maar 600) en dus moeten we deze dagen wat voorzichtiger zijn om infecties te voorkomen. Door de bloedarmoede was een transfusie nodig. Dat vond Nicolas natuurlijk niet zo leuk, want dat betekende dat we daar drie uur langer moesten blijven. Toen de 2 clowns Bolleke Boulet en Lizzy even later langs kwamen, fleurde hij weer wat op.
Even later kwam Juf Kathleen langs. Zij stelde voor om de toets van Frans maar daar op de dagzaal te maken, omdat Nicolas nog bloed aanhangen had. Nicolas heeft die toets erg goed gemaakt en was achteraf terecht trots. Door dit lesuur was de tijd natuurlijk wat sneller voorbij gegaan. Hij keek nog even naar een kookprogramma op TV en even later ging het alarm van het infuus om te verwittigen dat het bloed was ingelopen. Ze kwamen Nic verlossen van zijn leiding, maar vertelde ons dat we -voordat we naar huis gingen- nog even langs radiologie moesten gaan om een controlefoto te laten nemen van zijn borstkast. Dus gingen we even later met ons tweetjes door de gangen richting radiologie. Daar was het heel kalm, zodat we onmiddellijk in de RX-zaal mochten. Enkele seconden later was de foto al genomen. Vrijwel onmiddellijk verscheen het beeld ook op een computerschermpje naast Nicolas. Hij draaide zich om naar het beeld en de verpleegster begon hem wat uitleg te geven over waar zijn porth-a-cath te zien was. Hij keek even aandachtig, draaide zich toen om naar mij, klopte even op mijn schouder en zei: Dat ziet er volgens mij allemaal normaal uit. Ik kreeg het warm en koud tegelijk: ik moest wel lachen om de manier waarop hij dit allemaal onderging, maar tegelijk realiseerde ik me dat dit ook weer een controleonderzoek was. (Kijken of er in de borstholte geen klieren waren teruggekomen.)
Het was ondertussen 13u30 geworden en we mochten naar huis vertrekken. In de auto hebben we fijn gebabbeld. Nicolas was weer volop toekomstplannen aan het maken: hij vroeg zich af wanneer en hoe hij terug zou mogen beginnen trainen voor voetbal en tennis en hoe dat zou gaan. Ik vertelde hem dat niemand dat exact kon zeggen en dat het een beetje van zijn verdere evolutie zou afhangen. Even later vroeg hij me of het mogelijk was dat er mensen niet konden genezen van lymfeklierkanker en of je daar ook van kon sterven. Natuurlijk moest ik op beide vragen bevestigd antwoorden. Toen hij vertelde dat hij dacht dat het heel raar moest zijn als je wist dat je therapie niet meer hielp en dat je redelijk snel ging sterven, kreeg ik het even moeilijk. Gelukkig ging het gesprek snel weer over leukere dingen.
Toen we thuis kwamen rond 14u30 ben ik snel vertrokken naar mijn werk om daar nog enkele dringende zaken verder af te werken.
Nicolas at thuis wat soep met boterhammen en ging rond 16u met Vokke naar de laser. Toen ze weer thuis kwamen was Steph al weer gaan trainen en kwam Michael net binnen. Rond 17u kwam tante Ghislaine (zus van Guys mama) en haar dochter Kristel op bezoek. Zij kwamen terug van Duitsland, waar Kristel werkt als verpleegster in een ziekenhuis. Nicolas diende koffie op met wafeltjes.
Ik kwam thuis rond 18u45, maar moest me al weer snel gaan klaarmaken om te gaan tennissen. Vokke bleef even bij de kinderen omdat Guy naar een vergadering moest in Sint-Truiden. Nic ging ondertussen in bad.
Toen ik thuiskwam rond 21u waren de kinderen naar een of ander spelprogramma aan het kijken op TV. Even later ging Michael nog wat nakijken voor school en las nog wat in zijn boek. Omdat ik s morgens zo vroeg was moeten opstaan, was ik erg moe en ging ik al rond 22u30 naar boven. Nic poetste zijn tanden en lag in zijn bed naar All Saints te kijken toen Guy thuis kwam. Samen keken ze naar het einde van de aflevering. Nic ging zijn mond nog spoelen en was toen ook klaar om te gaan slapen.
Karen (nichtje) had vandaag ook een vrije dag op school. Daarom kwam ze al vanaf 9u spelen bij Nicolas. Tussen 10u en 11u45 kwam juf Tilly voor het thuisonderwijs. Vandaag kreeg hij les in Frans, taal en rekenen. Karen studeerde ondertussen zelf ook maar een beetje. Na de les kwam tante Ann Karen terug uithalen. Nicolas heeft Marijs daarna maar geholpen met het klaarmaken van macaroni met hesp en kaas. Die moest dienen om s middags op te eten, als Michael en Steph ook thuiskwamen.
Na het middageten speelde Nic samen met Stephanie een tijdje op de computer en Michael begon te studeren. Ik kwam thuis rond 13u30 en had het geluk dat er nog wat macaroni overgebleven was voor mij. Daarna had ik nog even tijd om de werkzaamheden van Tom & Tom te bewonderen. Ik kan niet anders dan vaststellen dat het 2 stielmannen zijn. De hall is prachtig geworden. Niet meer te herkennen!
Om 14u30 gingen we Vokke bij zijn thuis uithalen om daarna naar St. Truiden te rijden. De U11 van STVV (Nic zijn ploeg) moest een oefenmatch spelen tegen Anderlecht. Natuurlijk wilde Nic dat zien! Hij wilde liever niet op de bank gaan zitten, maar verkoos om bij Vokke en mij te blijven om de match te zien. Het was echter koud en guur weer. Er stond een koude onaangename wind, maar gelukkig bleef het wel droog. Vokke en ik stelden ons wel zo op, dat Nic zo veel mogelijk beschermd werd tegen de koude wind. De ouders van de spelertjes kwamen ons allemaal goedendag zeggen en ze vroegen hoe het met hem ging. Nog meer opvallend was de reactie van de spelers. Toen één van hen Nic zag staan riep die ineens: Hij mannen, Nicolas is hier! Toen wuifden ze allemaal en gingen er nog eens extra tegenaan. Het was een mooie match, waarin STVV eerst op voorsprong kwam, maar uiteindelijk toch de wet van de sterkste moest ondergaan en met 1-2 verloor. Maar de ploeg had zeker goed gespeeld! Na de match was het te koud om buiten te blijven staan, dus hebben we afscheid genomen en zijn we terug naar huis gereden. Eerst brachten we Vokke terug. Rond 16u30 waren we terug thuis.
Michael was naar de voetbaltraining en Stephanie was gaan turnen. Dus waren we alleen met Marijs. Omdat er niets bijzonders op TV was, stelde ik voor om op Nic zijn kamer naar Prime TV te zien. We installeerde ons in zijn bed, maar vielen alle twee korte tijd later in slaap. Na een tijdje werd ik stilletjes wakker gemaakt door Michael omdat Bompa aan de telefoon was. Hij wou weten of we zondagavond bij hem kwamen eten. Mijn 2 broers kwamen ook, dus zei ik dat we er ook zouden zijn. (Michael verjaart trouwens nu zondag!) Nicolas had zich intussen in mijn armen geïnstalleerd en sliep nog altijd. Ik kreeg even later nog een paar telefoontjes en Nikkel bleef de ganse tijd zo tegen mij slapen. Om 19u was Marleen thuis en ben ik naar onder gekomen. Maar even later was Nic ook daar en installeerde hij zich naast Michael voor TV.
Om 19u30 kwam Dominique uitleg geven over een project van hem. Hij moet voor zijn school een film(pje) maken als eindwerk. Omdat het onderwerp van zijn opdracht moet gaan over Tekens van het leven, dacht hij aan het verhaal van Nicolas als onderwerp. Nu wou hij ons hierover wat meer informatie geven. Zo had hij een filmpje als voorbeeld bij en een voorlopig scenario voor zijn film. Ik keek en luisterde eerst samen met Nikkel, terwijl Marleen in de keuken bezig was met de huistaken van Stephanie en Michael. Maar ik moest om 20u15 vertrekken naar mijn tennisles met Roger bij Dimi. Dus liet ik Marleen de rest afhandelen. Dominique keek samen Michael en Nicolas nog naar de eerste helft van de bekermatch Cercle Brugge tegen KV Mechelen en vertrok tijdens de helft. Ik was heel vroeg thuis na de tennis (al om 22u), omdat Dimi en Roger samen naar een vergadering moesten op de Runkster Tennisclub. (We konden dus geen pintjes blijven drinken.) Toen ik binnenkwam zat Marleen achter haar microscoop te werken, keek Nic naar het einde van de voetbalmatch op TV, lag Michael met een leerboek voor hem half te studeren en half de match te volgen en was Stephanie boven naar iets anders dan voetbal op TV aan het kijken. Even later was de match gedaan en is iedereen gaan slapen. Ik bleef nog even onder om het verslag van dinsdag te schrijven en ben toen ook gaan slapen.
Vokke had vandaag een belangrijke afspraak en kon daardoor overdag niet bij Nicolas zijn. Maar gelukkig voor ons wou Marijs al om 9u komen, zodat Marleen en ik toch konden gaan werken. Nicolas speelde s morgens op zijn PSP. Rond 10u ging hij zijn ochtendtoilet maken. Hij was daar net mee klaar toen juf Tilly aanbelde. De volgende 90 minuten besteedde Nic aan rekenen en Frans. Marijs maakte rond 11u van de gelegenheid gebruik om Moeke te gaan halen. Die zat toch alleen, nu Vokke was gaan werken en bij ons had ze gezelschap en kon ze helpen waar nodig. Bovendien verstaan Marijs en Moeke elkaar goed.
Na het middageten is Nic buiten gaan fietsen. Hij fietst dan een rondje om de tuin en dit gedurende minstens 15 minuten. Samen met Moeke heeft hij dan een tijdje zitten knutselen. Ze hebben een soort van haas gemaakt van karton en papier. Carla (kiné) is Nikkel ook nog eens komen masseren. Zij was heel tevreden dat Nicolas terug meer aan sport deed. Ze vond trouwens dat zijn spieren een beetje teruggekomen waren. Dit motiveerde Nic natuurlijk, zodat hij -nadat Carla terug vertrokken was- terug een rondje is gaan fietsen om nog meer spieren te kunnen krijgen. Tussen dit alles door heeft Nicolas samen met Marijs voor het avondeten gezorgd: wortelenpuree met worst. Hij hielp bij de puree, met het bakken van de worsten en met het koken van de soep.
Vokke kwam in de loop van de namiddag ook binnen. Hij zag er echter vermoeid uit. Van zodra hij in de zetel zat, zakte hij dan ook onderuit en heeft een ferme dut gedaan. Tante Simonne kwam, gelukkig voor Nicolas, samen met Gylian op bezoek toen Vokke sliep. Nicolas en Gylian hebben zich achter de computer gezet en ze hebben zo een aantal spelletjes gespeeld. Tante Simonne kon ondertussen goed praten met Moeke en Marijs.
Ik kwam om 18u15 even binnen. Mijn operatieprogramma was uitgelopen en ik had ook nog een bevalling moeten doen net voor ik naar huis kon. Daardoor kon ik niet lang blijven, want om 18u30 had ik een vergadering op de Rotary en om 20u een vergadering in het ziekenhuis. Dus kon ik net goedendag zeggen aan iedereen, vlug iets eten, iets anders aandoen en daarna weer vertrekken.
Marleen was vanuit Tongeren rechtstreeks naar Alken gereden om Michael te gaan afhalen van de tennisles. Van daar reden ze naar de turntraining om Stephanie ook mee te nemen naar huis. Toen iedereen thuis was hebben ze de soep en de wortelpuree met worst opgegeten. Marleen nam een ontspannend bad. De jongens keken naar de bekermatch Genk Lierse. Het was een beschamende vertoning van Genk, met als eindstand 2-2. Daarna zijn ze naar boven gegaan. Michael en Stephanie gingen slapen. Nicolas poetste zijn tanden en keek nog even TV op zijn kamer. Het was de bedoeling dat hij even later de mondspoeling zou doen en dan ook zou gaan slapen. Maar toen ik om 23u20 thuis kwam van mijn vergaderingen, was Nic voor zijn TV in slaap gevallen. Hij werd wakker toen ik de TV uitzette en hem een kruisje wou geven. Zijn plichtsbesef kwam weer boven toen hij spontaan en met een slaperige stem zei dat hij zijn mondspoeling nog ging doen. Ik ging nog even met hem mee naar de badkamer en dekte hem daarna terug toe in zijn bed.
Wat ons allemaal opviel de laatste dagen was dat Nicolas veel opgewekter was en meer energie had. Hij lachte meer, plaagde meer, nam meer deel aan het gezinsleven, lag minder in de zetel, deed terug een beetje aan sport, enz. Volgens ons moet dit een gevolg zijn van de langere rustpauze in de therapie. Waarschijnlijk hebben we het effect van de vele chemopillen, de chemoinfusen, de bloedtransfusies en het feit van naar Leuven te moeten, toch wel wat onderschat. Ze hebben -gelukkig- hun effect en ze zijn zeker noodzakelijk om te genezen, maar ze zijn ook slopend voor het kind in Nicolas. We hebben het al eerder gezegd: hij werd sneller volwassen. Maar nu hij een paar dagen zonder behandeling is, zien we dat kind in Nicolas nog lang niet weg is. Dat hij eigenlijk nog steeds de oude bekende Nicolas is die we kennen van voor zijn ziekte. En daar kunnen we alleen maar blij over zijn.
Michael had gevraagd om hem rond 7u te wekken. Dat deed ik. Het werd me snel duidelijk dat hij zich nog helemaal niet goed voelde. Hij had nog steeds buikpijn en had nog altijd last van diarree. Hij legde zich nog even in de zetel. Even later waren ook Steph en Nicolas beneden.
Na enkele kleine hapjes van een boterham gegeten te hebben begon Michael zich toch klaar te maken en vertrok even later nog erg bleekjes naar school. Ook Steph vertrok even later.
Nicolas at enkele toastjes met choco en dronk een glas fruitsap. Daarna kwam hij naar boven om zijn tanden te poetsen. Vervolgens maakte hij zich klaar en begon zijn kamer wat op te ruimen. Hij wou dat alles een beetje in orde was, want vandaag zouden de mannen van Belgacom komen om alles in orde te maken voor de aansluiting van de computer van Bednet. Guy en ik verhuisden daarom de bureau van Michael zijn kamer naar die van Nicolas. De kamer van Michael moest toch wat ontruimd worden omdat Tom & Tom daar zouden beginnen te verven. Na zijn mondspoeling kleedde Nic zich aan.
Guy trok bloed bij Nicolas en vertrok rond 9u naar het ziekenhuis waar hij het bloed binnenbracht op het labo. Ik vertrok kort daarna ook naar mijn werk.
Om 10u kwam Juf Tilly en startte voor Nicolas de les. Ze hebben samen nog wat Frans geoefend voor de toets en Nicolas vond dat het toch al wat beter ging dan zondag. Ook kreeg hij een nieuwe les van rekenen. Ondertussen belde Guy mij op om te melden dat hij de bloedresultaten van Nic had besproken met Dr. Uyttebroeck in Leuven. Zijn rode bloedcellen waren weer wat gedaald (van 8 naar 7,4). Zijn witte bloedcellen stonden nu ook een heel stuk lager (gedaald van 1800 naar 800) en zijn bloedplaatjes waren sterk gestegen. Omdat Nic blijkbaar niet te veel last heeft van zijn bloedarmoede, werd er besloten dat er nu onmiddellijk geen bloedtransfusie nodig was en dat we zouden wachten tot donderdag. Dan moest hij zeker naar Leuven omdat er dan weer een beenmergpunctie gepland was.
Ik belde dit nieuws door naar Nicolas (dat hij vandaag niet naar Leuven moest) en kreeg een overgelukkige Nic aan de lijn.
Vokke was ondertussen ook thuis aangekomen.
s Middags aten ze samen wat soep en nog wat rijst met curry. In de namiddag heeft Nic wat gespeeld op de computer en de Nintendo. Om half vier vertrokken Nic en Vokke naar het Virga Jesse Ziekenhuis voor zijn wekelijkse laserbehandeling tegen de mondaften. Toen ze weer thuis kwamen waren Michael en Steph ook toegekomen uit school. Samen aten ze een gebakken eitje met een boterham.
Omdat Michael zich nog altijd niet goed voelde belde hij de keeperstraining af. Hij rustte wat en probeerde wat te studeren. Ook Steph maakte enkele taken voor school en vertrok rond 17u30 naar de tennistraining. Nicolas speelde nog wat spelletjes op de computer.
Ik kwam thuis rond 19u en hielp Michael met een taak voor school. Even later was Steph thuis. Ik probeerde iedereen aan het eten te krijgen omdat ik rond 20u15 moest vertrekken voor mijn wekelijks tennisuurtje op maandag. Michael wou enkel wat soep. Steph en Nicolas aten hun groentenpuree met stoofvlees. Vokke bleef nog thuis totdat Guy zou thuiskomen. Maar Guy ging vanavond ook tennissen met Rik om 2&u30. Toen ik rond 22u terug thuis kwam was Vokke nog altijd thuis en keek samen met de kinderen naar een aflevering van Aspe. Toen Vokke vertrokken was, ging ik mij gauw douchen. Michael en Steph gingen slapen. Nicolas ging zijn tanden poetsen en kroop toen nog even bij mij in bed. Toen Guy rond 23u thuiskwam deed Nicolas zijn mondspoeling en ging in zijn eigen bedje liggen. Guy werkte beneden nog aan het verslag van zondag en kwam kort na middernacht ook slapen.
Marleen, Michael en Nicolas waren al om 7u30 opgestaan en waren om 8u20 naar de voetbal vertrokken. Ik was toen nog zo goed aan het slapen, dat ze mij maar hebben laten liggen. Toen ik om 9u spontaan wakker werd, was alles in tegenstelling tot gewoonlijk- stil in huis. Ik ben bij Stephanie gaan zien, maar die lag ook nog in dromenland. Dan ben ik maar gaan ontbijten, heb wat bureauwerk verricht en ben aan een aantal klusjes begonnen, die dringend moesten gedaan worden, zodat Tom & Tom maandag verder konden werken.
De ploeg van Michael moest tegen Turkse FC spelen. Die hebben een mooi gelegen veld aan de mijnterril van Beringen. Bij de tegenstanders speelt de broer van Berkay (speler U11 van STVV) en de papa van Berkay is afgevaardigde van de ploeg. En zo kwam het dat Nicolas en Berkay elkaar daar zagen. Berkay belde onmiddellijk zijn mama op en even later was die ook daar. Speciaal voor Marleen en Nicolas! Michael won met 0-4. Maar hij stond met flanellen benen in de goal. Hij had lang getwijfeld of hij wel zou spelen vandaag omdat hij nog steeds ziekjes was, maar hij was uiteindelijk toch met zijn ploeg meegegaan. Gelukkig stond Turkse FC op de laatste plaats en had Michael in deze match weinig keeperswerk te verrichten, want anders was het zeker niet gelukt. Na de match wou hij ook niet douchen, maar is hij dadelijk met Marleen en Nicolas in de auto gestapt en zijn ze naar huis gereden.
Na het middageten heeft Michael gerust en wat gestudeerd in de zetel. Maar om het half uur moest hij weer naar het WC lopen. Marleen heeft ook even een kort middagdutje gedaan en Stephanie was weer met haar computer bezig. Nicolas had tegen Vokke aan de telefoon gezegd dat Moeke en Vokke zeker mochten langskomen, want dat iedereen thuis was. Maar toen Moeke en Vokke even later inderdaad aankwamen, was Nicolas ook in slaap gevallen in de poef op de mat voor de TV.
Marleen wou, met al die buikgriep in huis, vanavond graag kip met rijst en curry maken voor vanavond. Maar er was geen kip meer in de diepvries. Dus had ik gezegd dat ik er nog wel zou gaan kopen. Marleen geloofde dan weer niet dat ik daar op een zondagnamiddag zou aangeraken. Om te vermijden dat ik met de Vespa zou gaan rondtoeren en omdat ze dacht dat ik geen kip zou vinden, wou ze meegaan. Zo zijn we in de loop van de namiddag met de auto- samen op zoek gegaan naar een winkel waar we toch nog kip konden kopen. Gelukkig voor mij vonden we bij de Turk in Kuringen nog gemarineerde kipstukjes en kalkoenkebab. We brachten van beiden een zakje mee om te wokken.
Nikkel heeft zo lang geslapen, dat hij nog steeds sliep toen Moeke en Vokke om 17u weer vertrokken. Hij heeft dus niet geweten dat ze op bezoek zijn geweest en Vokke had spijt dat hij niet met Nic gesproken had. Er werd met Vokke afgesproken dat we hem morgenvoormiddag zouden bellen, als hij met Nicolas naar Leuven zou moeten rijden. (Ik zou s morgens bloed afnemen en dat in het Virga Jesse laten onderzoeken. Moest Nic bloedarmoede hebben, zouden hij en Vokke alsnog naar Leuven gaan voor een bloedtransfusie.)
Rond 17u30 is Nicolas dan toch terug wakker geworden. Toen moest hij van Marleen Frans studeren, want daar zou hij weldra een toets van krijgen. Gedurende meer dan een uur heeft Marleen met hem alles overlopen.
Om 19u zijn we met het avondeten begonnen. Marleen de rijst en de currysaus, ik de wok en Nikkel hielp waar hij kon. Binnen het half uur was alles klaar en konden we eten. Het was lekker! Na het eten werd er naar het nieuwe spelprogramma op Eén gekeken: Mercator, gevolgd door een aflevering van Flikken. Daarna zijn Michael en Stephanie gaan slapen, want zij moesten morgen weer naar school. (Tenminste als Michael in staat zou zijn om naar school te gaan.) Nicolas is tussen Marleen en mij komen liggen en we hebben in ons kamer samen naar Studio 1 gekeken. Daarna is overal het licht uitgegaan.
Voor het eerst sinds lang werd er uitgeslapen. Iedereen was wakker rond 9u, alleen Stephanie sliep tot 10u. Na het ontbijt moest iedereen mee helpen om de zonnebank terug te monteren. (We hadden die gedemonteerd toen Nicolas zijn kamer in orde gemaakt werd en sinds toen was alles zo blijven staan. Marleen had al een paar keer gevraagd om dit in orde te maken. Vandaar dat we dat nu toch maar deden.) Eens de zonnebank terug werkte, zijn Nicolas, Marleen en ik naar een tegelwinkel gereden. Met al de verfwerken in huis, wilden we de WC boven en onder betegeld hebben en dus moest er een mooie tegel gekozen worden. We vonden gelukkig redelijk snel iets moois, zodat we vlug terug thuis waren. Daar waren Moeke en Vokke intussen ook aangekomen. Zij hadden pistolets en zelfgemaakte soep meegebracht voor s middags. Michael lag nog steeds ziek in de zetel en Stephanie begon stilletjes gestresseerd te worden voor haar turnwedstrijd.
Om 13u15 vertrokken we naar Mechelen voor Steph haar wedstrijd. Ze moest pas om 14u45 in sporthal De Nekker zijn, maar we moesten eerst nog Mariet en Zoë (2 trainsters) gaan uithalen in Godsheide en Runkst. Stephanie turnde een zéér goede wedstrijd. Zeker als je bedenkt dat ze door blessures te weinig voorbereiding heeft gehad. Ze viel maar 1x op de balk en ook de andere 3 toestellen waren zeker in orde. Jammer genoeg viel de puntentelling wat tegen. Ze eindigde pas 9e. Maar we waren toch allemaal heel tevreden over haar prestatie! Na de wedstrijd bleven de 2 trainsters nog in Mechelen en reden wij met ons drieën terug naar huis. Stephanie was toch opgewekt onderweg, wat altijd een goed teken is na een wedstrijd. Om 19u waren we terug.
Net voor we naar Mechelen vertrokken, was Dimitri thuis binnengekomen. Hij was terug van zijn skiverlof en kwam kijken hoe het met Nikkel ging. Toen wij weg waren zijn Dimi en Nic in de tuin gedurende 15 minuten gaan trainen. Nicolas gooide met de werpracket 24m! (Een nieuw record.) En hij moest ook opnieuw rond de vijver lopen. Wat later kwam Marijs even langs, maar zij kwam voor Michael. Ze had schrik dat die zijn schoolboeken niet zou terugvinden, nu zij zijn kamer had leeggemaakt voor Tom & Tom. Ook Boyan kwam samen met zijn broer Thibault en papa Jackie de tennisrackets weer terugbrengen. Ze hadden een prachtige bos donker paarse tulpen bij voor Marleen. Nadat iedereen weer weg was speelde Nicolas eerst een tijdje alleen op de Playstation en daarna samen met Michael. Daarna zijn ze naar beneden gekomen. Michael om wat te studeren in de zetel, Nicolas om wafels te bakken samen met Moeke.
Terwijl Nic zijn wafels aan het bakken belden trainer Nathan, trainer David en Nordin (keepers U12 van STVV) aan. Ze waren dadelijk na de match naar Nicolas gereden om hem te bezoeken. Nicolas stopte natuurlijk met zijn wafelbak en sprak, samen met Vokke, een hele tijd met het bezoek over voetbal. Hij is ook even met Nordin in de tuin gaan voetballen, maar na een kwartiertje moesten ze verdergaan. Dan is Nicolas terug naar binnen gekomen. Hij heeft nog wat TC gekeken en op zijn Nintendo DS gespeeld.
We hadden aan de kinderen beloofd om zaterdagavond frietjes te eten. Toen we terug waren van Steph haar turnwedstrijd, was er dan ook geen ontkomen meer aan. Alleen Michael wou geen frieten. Hij durfde niet omwille van zijn buikgriep. Hij heeft nog een bord spaghetti carbonara gegeten, dat nog in de koelkast stond van gisterenavond.
Na het eten werd er naar de Kampioenen gezien. Moeke en Vokke zijn toen naar huis gegaan. Marleen was intussen doodop en is naar haar bed gegaan en Nicolas was haar even later gevolgd. Hij had een beetje van hoofdpijn geklaagd, waarschijnlijk als gevolg van zijn bloedarmoede. Dus bleven alleen Michael, Stephanie en ik over. We hebben naar de thriller Hannibal gekeken. Zowel Steph als Michael waren blij dat ze de film konden uitzien. Niet alleen omdat ze moe waren, maar vooral ook omdat het zon beangstigende film is. Toen was het ook voor ons hoog tijd om te gaan slapen.
Deze ochtend begonnen we met slecht nieuws. Michael was ziek opgestaan. Hij had buikgriep en koorts tot boven 39 °C. Marleen was hierdoor dubbel ongerust: natuurlijk voor Michael, maar ook voor Nicolas omdat Michael en Nicolas samen geslapen hadden. Om 8u15 heb ik nog eens 2 buisjes bloed afgenomen bij Nicolas. Omdat we de uitslag snel wilden kennen, om te weten of Nic terug een bloedtransfusie nodig zou hebben, ben ik vlug met de Vespa naar het ziekenhuis gereden. (Dan kon ik gewoon voor het ziekenhuis parkeren.) Op het labo beloofden ze mij de uitslag door te bellen, van zodra deze bekend was.
Terug thuis was de kleurenconsulent net aangekomen. Tom (de verver) had ons aangeraden om met deze man te overleggen over de mogelijke kleurencombinaties in de verschillende kamers. Marleen was daarom ook wat langer thuis gebleven, zodat ze mee kon kiezen. Kamer voor kamer werden de kleuren gekozen, waarbij Nicolas ons overal volgde. Stephanie was intussen naar de turntraining, want morgen heeft zij een belangrijke wedstrijd. Michael lag nog steeds ziek in de zetel. Na anderhalf uur was alles beslist en kon Marleen naar Tongeren rijden. Mij hadden ze intussen ook opgebeld om 2 kleine ingrepen te gaan doen. Dus bleef Marijs alleen achter bij Michael met zijn buikgriep en Nicolas, die gelukkig nog geen grieptekens begon te krijgen.
Tussen 11u en 13u kreeg Nicolas les van Juf Tilly. s Middags at hij een tas soep met een sandwich en een beetje pasta. Als dessert nam hij nog een kleine portie meloen.
Nicolas had in de voormiddag naar zijn vriend Christophe gebeld om te vragen of hij niet wou komen spelen. Ze hadden afgesproken om 13u30. Maar Christophe was niet alleen. Hij had Cederique ook mee gebracht. De jongens gingen op Nic zijn kamer samen spelen. Michael ging in onze slaapkamer liggen om daar verder uit te zieken. Ik had hem aangeraden om dat te doen, omdat hij daar meer rust zou hebben en omdat Nic dan minder kans zou hebben om ook geïnfecteerd te worden. Om 16u worden Christophe en Cederique opgehaald door nonkel Luc. Die had voor Nicolas een nieuw gezelschapsspel meegebracht: Bert Bever. Als iedereen vertrokken is, kwam Vokke even later binnen. Nicolas maakte toen samen met Marijs de carbonara saus voor s avonds. Daarna fiets hij nog een half uur op de hometrainer en speelt hij met Stephanie op de computer.
Marleen was vroeger naar huis gekomen, omdat ze om 17u een afspraak had bij haar kapper. (Bart had bij het begin van de chemotherapie Nic zijn haren kort geknipt in Gasthuisberg.) Ik kwam rond 18u30 thuis van de raadpleging. Vokke was er nog steeds. Michael lag nog steeds in mijn bed. En Stephanie en Nicolas waren nog steeds met de PC bezig. Marijs had intussen Michael zijn kasten leeggemaakt, want Tom & Tom wilden daar maandag beginnen verven.
Nadat Marleen terug was van de kapper en Marijs en Vokke naar huis waren gegaan, hebben we met vieren de spaghetti carbonara van Nicolas geproefd. Michael bleef ondertussen in bed en kreeg daar ook een bordje spaghetti. We hadden net gedaan met eten, toen er gebeld werd. Het waren Roger en Annick. We zijn in de living aan tafel gaan zitten en hebben gezellig zitten praten tot ongeveer 21u30. Toen zijn zij naar huis gegaan. Ik heb toen het blogverslag van donderdag gemaakt. De rest heeft naar TV gekeken. Om 22u45 is iedereen naar boven gegaan. Stephanie moest op tijd gaan slapen voor haar belangrijke turnwedstrijd morgen. Nicolas ging naar zijn kamer en viel snel in slaap. Michael is toen ook naar zijn eigen kamer gegaan, zodat Marleen en ik in ons eigen bed konden.
Toen ik om 9u ging werken, lag Nicolas onder naar TV te kijken. Michael en Stephanie sliepen toen nog. Even later zijn ze dan toch opgestaan om te ontbijten. Vanaf 9u30 hebben Nicolas en Michael samen in het grote bed van Nic gelegen en op de Playstation gespeeld. Pas om 11u kwamen ze naar beneden. Nic had honger gekregen en vroeg aan Marijs of ze een eitje voor hem wou bakken. Door dat late ontbijt had hij s middags natuurlijk niet veel honger meer. Hij at alleen wat soep en een beetje penne met bolognese saus.
Na het eten speelde Nicolas samen met Michael buiten. Ze gooiden de werpracket, die Dimitri hier achtergelaten had, naar elkaar. Om 14u kwamen Vokke en Ruben binnen. Eerst hebben Nic en Ruben voetbalstickers geruild. Daarna hebben ze een tijdje samen Risk gespeeld, tot ze ook dit beu werden. Michael wou toen met hen op de Playstation spelen, dus zijn alle kinderen weer samen naar boven gegaan. Kort nadat Vokke en Ruben naar huis gingen, zijn Michael en Nicolas terug naar onder gekomen en hebben ze naar Louis Louise gekeken op TV.
Ik was rond 19u thuis. Marleen was toen ook net aangekomen. Michael en Nicolas lagen nog steeds in de zetel naar TV te kijken. Stephanie was aan het werken op haar computer. We aten een heerlijke rosbief met aardappeltjes en groentenmix, dwz. iedereen behalve Nicolas. Die wou frieten eten, maar omdat hij zijn zin niet kreeg, had hij besloten om niets meer te eten. Waarschijnlijk had hij gehoopt dat Marleen en/of ik wel zouden toegeven want sinds Nicolas ziek werd en chemotherapie krijgt, waren we in het begin al blij als hij gewoon iets wou eten. Het maakte niet echt uit wat. Maar nu de ergste misselijkheid voorbij is en de chemo iets minder zwaar lijkt te zijn, hadden wij met elkaar afgesproken dat we -zonder echt streng te willen zijn- toch zouden proberen om hem meer te motiveren om gezonder te eten en minder te snoepen. Dus kreeg Nic geen frieten.
Na het eten heeft Marleen een bad genomen, ben ik aan het verslag van gisteren begonnen en hebben de kinderen TV gekeken. Ik was van wacht en moest om 20u even terug naar het ziekenhuis voor een spoedgeval. Ik was gelukkig ruim op tijd terug om het blogverslag af te werken, zodat ik daarna naar de match Standard Braga kon kijken. Dat was voor Stephanie het sein om naar boven te gaan, om daar -in haar eentje- naar iets anders dan voetbal te kunnen kijken op TV. Marleen was weer achter haar microscoop gekropen om nog een beetje te werken. Nicolas en Michael lagen naast elkaar op de grond. Ik had dus de zetel voor mij alleen. De voetbalmatch was redelijk mooi en spannend, maar de eindstand was teleurstellend. Standard ligt uit de Uefa-cup. Na de match zijn we allemaal naar boven gegaan. Stephanie is naar haar kamer gegaan. De 2 jongens hebben samen nog even naar All Saints gekeken op de TV in Nic zijn kamer.
Marleen en ik lagen samen in bed, maar om 23u30 werd ik opgebeld om een bevalling te gaan doen. Ik had hierbij een beetje geluk. Toen de eerste bevalling net gedaan was, kon ik aansluitend een 2e bevalling doen. Daarna was het bevallingskwartier weer even leeg en kon ik iets geruster terug naar huis. Toen ik daar aankwam sliep iedereen natuurlijk al lang.
De dokters wilden Nicolas vandaag terugzien op het dagcentrum. Ze dachten dat hij door zijn laatste chemotherapie terug bloedarmoede zou hebben. Daarom wilden zij dat hij in Leuven een bloedcontrole liet afnemen. Als de bloedwaarden dan inderdaad te laag zouden zijn, konden ze hem dadelijk extra bloed en/of bloedplaatjes toedienen. Dus is Vokke deze voormiddag met Nicolas opnieuw naar Leuven gereden. Nic had er echt geen zin in. Hij zag er zelfs tegen op. Toen ik hem vroeg waarom hij niet naar Leuven wou en aan hem probeerde uit te leggen dat een bloedtransfusie toch niet zo erg was, zei hij: Dat is het niet. Ik wilde vandaag gewoon thuis blijven.
In de loop van de voormiddag kreeg ik op de praktijk een kort sms-berichtje van Marleen: Nic heeft niets nodig. Ze komen terug. De bloedwaarden waren dus toch nog altijd redelijk goed gebleven. Er was dan ook geen bloedtransfusie nodig. Dat maakte dat Vokke en Nicolas al om 12u30 terug thuis waren. Vokke zei achteraf dat Nicolas zijn humeur van het ene ogenblik op het andere omsloeg, zodra hij wist dat het bloed in orde was en hij terug naar huis mocht.
Terug thuis had Nicolas wel zin in een tas soep en een stuk stokbrood. Toen dat op was is hij met Michael naar zijn kamer getrokken en hebben ze daar een tijdje met de Playstation gespeeld. Iets later had Nicolas zin om buiten wat met de bal te gaan spelen. Dus vroeg hij aan Michael of die met hem wou meegaan. Nadat ze ongeveer 20 minuten gevoetbald hadden, zijn ze terug naar binnen gekomen, want Nicolas moest zich klaarmaken voor het thuisonderwijs.
Tussen 14u30 en 16u kwam juf Tilly onze Nikkel weer bijscholen. Ze zaten samen in de zetel voor een les rekenen en Frans. Tijdens de les kwam nonkel Andre (broer van mijn moeder) nog eens op bezoek. Hij zat samen met Vokke in de keuken te praten toen ik thuiskwam. Jackie en Boyan (van Runkster Tennis) kwamen ook even binnengesprongen. We hadden hun beloofd dat ze de tennisracket van Nicolas en Michael even als reserve mochten meenemen omdat Boyan en zijn broer Thibault een tennistoernooi moesten gaan spelen. (Nu Nic ziek was en Dimi op skiverlof is, wordt er door onze kinderen deze week zeker geen tennis gespeeld.)
Op woensdag heb ik altijd mijn vaste vrije namiddag en vandaag moest ik dringend een aantal zaken in orde brengen in huis, zodat Tom & Tom verder konden gaan met hun verfwerken. Daarvoor moest ik even naar de Gamma om daarna een paar klusjes te kunnen doen. Terwijl ik zo bezig was kwam de wafelgeur mij zo tegemoet. Ook Tom & Tom hadden dit natuurlijk geroken. Blijkbaar had Nicolas Marijs en Moeke weer zo ver gekregen dat ze wafeldeeg voor hem gemaakt hadden. Niet omdat Nic zo heel graag wafels eet, maar vooral omdat hij zo graag wafels bakt. Natuurlijk kreeg iedereen een wafel om te proeven: Vokke, nonkel Andre, Tom & Tom, Moeke, Marijs, Michael, Stephanie, ik en Nicolas zelf. Er bleven op het einde dus niet veel wafels meer over.
Omdat we ook 2 nieuwe wandlichten nodig hadden voor onze gang, vroeg ik of Nicolas mee wou naar de winkel om mij te helpen bij het kiezen. Dat zag hij wel zitten en zo reden Nicolas en ik om 17u30 nog vlug naar de winkel. We kozen er 2 mooie lampen uit en reden terug naar huis. Maar toen begon het werk pas. Om deze lichten te kunnen ophangen moesten er 2 sleuven in de muur gemaakt worden met de slijpschijf. Dat was het probleem niet echt, maar het stof en de vuiligheid die er mee gepaard gingen waren dat wel. Gelukkig heeft Marleen mij goed geholpen om alles terug proper te krijgen tegen 19u, want rond dat uur verwachtten we weer bezoek.
Om 19u30 kwam Jonathan (speler U11 van STVV) met zijn papa, mama en zusje terug op bezoek. Jonathan en Nicolas wisselden voetbalstickers uit, terwijl de volwassenen aan tafel met elkaar in gesprek waren. Ik moest Marleen even later alleen laten, want -zoals elke woensdag- had ik afgesproken om met Roger te gaan tennissen. Thuis bleef het bezoek nog een uurtje zitten. De kinderen keken daarna nog even naar de voetbal en zijn daarna gaan slapen.
Ik kwam om 23u thuis van mijn tennismatch. Stephanie zat onder nog te chatten met haar vrienden, maar ging met mij mee naar boven. Daar waren Michael en Nicolas weer samen in slaap gevallen in het grote bed van Nic. De TV stond nog steeds aan. Ik maakte Michael toch maar wakker, zodat die in zijn eigen bed kon gaan liggen en heb de TV toen uitgedaan. Nic heb ik maar laten liggen, ook al had hij zijn mondspoeling nog niet gedaan. Hij kan zijn rust goed gebruiken.
Nicolas kwam vandaag om 8u naar beneden, maar hij voelde zich niet goed. (De Cyclofosfamide verdraagt hij duidelijk minder goed dan de Cytosar.) Nog voor hij iets gegeten had, had hij wat slijmen overgegeven. Daarna voelde hij zich iets beter en heeft hij een yoghurt gegeten. Marijs was rond 9u bij ons. Nic voelde zich toen weer minder goed. Marleen bleef daarom nog even thuis, maar moest een half uurtje later toch gaan werken. Kort nadat ze vertrokken was heeft Nicolas nog eens overgegeven, maar vanaf toen was het min of meer van hem af. Even later begon hij aan een nieuw Lego-spel. Deze keer wou hij een motor met springplank maken.
Vokke kwam al om 11u op bezoek. Hij had Ruben (=neefje + even oud als Nicolas) meegebracht. Ruben en Nicolas hebben dan samen de rest van de voormiddag de motor en de springplank in elkaar geknutseld. s Middag eet Nicolas enkel een tas soep en een beetje tagliatelle. Meer wou hij echt niet hebben.
De ganse namiddag heeft hij samen met Ruben, en soms ook samen met Michael, boven op zijn kamer met de Playstation gespeeld. Hij was redelijk goed in deze periode, maar had duidelijk minder energie dan de voorbije dagen. Hij was ook niet zo ondernemend meer. Het was duidelijk dat hij de laatste chemo nog aan het verwerken was.
Mijn operatieprogramma was zeer vlot verlopen, waardoor ik vroeger dan anders thuis was. Ik ging eerst het werk van Tom & Tom bewonderen. Ze hadden de zaal al mooi geverfd en de kleur viel goed mee. Daarna moest ik nog wat bureauwerk in orde brengen. Mijn bureau ligt tegen Nic zijn kamer en ik hoorde Nicolas en Ruben daar spelen en lachen. Dus dacht ik dat het wel redelijk goed ging op dat ogenblik. Om 17u wou Nicolas toch geen vieruurtje. Hij zei dat hij geen honger had en enkel een beetje cola wilde. Maar even later moest hij voor de derde keer vandaag weer overgeven.
Marleen kwam om 18u thuis, want we verwachtten bezoek. Gracy en Jarne (mama + ex-speler STVV, nu speler U11 van Standard) kwamen nog eens zien hoe het met Nikkel ging. Net zoals de vorige keer ging het gesprek natuurlijk grotendeels over voetbal. Nicolas zat stilletjes naast Marleen in de zetel, maar was zo moe geworden dat hij gewoon in slaap viel. Ik moest om 20u naar de vergadering van de Rotary. Voordat ik vertrok heb ik nog vlug het verslag van maandag afgewerkt en op de blog geplaatst. Nicolas werd rond 20u30 terug wakker. Hij praatte wat mee met de rest, tot de voetbal (Champions League!) begon op TV. Toen wou hij natuurlijk naar de match Inter Milaan tegen Manchester United zien.
Om 21u30 zijn Gracie en Jarne vertrokken. Marleen en de kinderen moesten toen nog iets eten. Marijs had heerlijke zalm met tagliatelle gemaakt. En het moet lekker geweest zijn, want ondanks het feit dat Nicolas niets meer gegeten heeft, bleef er toch niet veel zalm en pasta meer over. Na het eten werd er nog wat opgeruimd en toen ging iedereen naar boven.
Ik kwam om iets na 23u thuis van de Rotary. Stephanie was nog op haar computer met een werk voor haar school bezig maar ging net slapen. Michael en Nicolas waren nog altijd naar de samenvattingen van de Champions League aan het zien. Gelukkig was de laatste match net afgelopen en konden zij ook gaan slapen. Marleen lag al in bed en was nog wakker, maar is kort nadat ik bij haar kwam liggen ook ingeslapen.
Deze morgen moest Nicolas voor de laatste keer van dit therapieblok naar Leuven. Dat was het goede nieuws. Het slechte nieuws was, dat hij daar al om 8u moest zijn. Dus vertrokken Vokke en hij al om 6u50, want de file, enz Toch verliep de rit vlot, want om 7u40 kreeg ik een telefoon van Vokke om te zeggen dat ze goed aangekomen waren. Er was maar één probleem. In de ochtenddrukte waren we vergeten om de Emla-pleister (=verdovend) te plaatsen. Dus hebben ze dat op de dagzaal pediatrie maar vlug gedaan, maar dat maakte wel dat er een half uurtje vertraging was voor dat het infuus geprikt kon worden. De chemotherapie (Cyclofosfamide) werd weer over 1 uur toegediend, tussen 8u30 en 9u30. Daarna begon de spoeling met Mesna, om blaasproblemen te voorkomen. Deze spoeling werd gedurende 8u volgehouden. Dus ze moesten tot 17u30 in Leuven blijven.
Kort na de toediening van de chemo voelde Nicolas zich minder goed en was hij brakerig. Vokke meldde dit aan de verpleging en toen kreeg Nic een extra spuitje tegen de misselijkheid. In de loop van de voormiddag kwam Dr. Uyttebroeck even langs. Volgens Vokke was ze toch wel tevreden over de evolutie bij onze Nikkel. Marleen had wat ravioli meegegeven aan Vokke, maar s middag at Nicolas bijna niets. Even later kreeg hij opnieuw een spuitje tegen het braken.
In de namiddag had Nic zijn beste periode. Zo speelden Nicolas en Vokke een aantal spelletjes met het ganzenbord. Ze hadden vooral veel plezier toen Nic keer op keer weer terug naar de gevangenis gestuurd werd. Even later ging hij weer naar de knutselhoek. Daar mocht hij een mooie clown inkleuren met verf. Ziekenhuisschool was er vandaag niet, want het is krokusverlof.
De dokters kwamen ook in de namiddag op ronde. De bloeduitslagen van Nicolas waren nog steeds aan de lage kant. (Kan ook niet anders met al die chemo.) Daarom stelden ze voor om dit woensdag nog eens te controleren, op de dagzaal in Gasthuisberg. Als hij dan nog te weinig rode bloedcellen en bloedplaatjes zou hebben, kon hij dan dadelijk bloed en bloedplaatjes toegediend krijgen. Als dat nodig is, is dat natuurlijk geen probleem en moeten we dat doen, maar dat betekende ook nog eens een extra rit naar Leuven.
Om 17u30 was de spoeling inderdaad gedaan en mochten Nicolas en Vokke weer naar huis. Toen ze thuis kwamen had Nic toch zin in een tas soep. Terwijl hij die opat keek hij naar Louis Louise op TV. Het avondeten bestond uit kotelet en rode kool. Daar heeft hij ook een bordje van gegeten, dus voelde hij zich toch weer wat beter intussen. Ik voelde me sinds gisteren ook weer iets beter, sinds mijn verkoudheid. Daarom had ik afgesproken om nog eens te tennissen met Rik. Marleen haar tennistraining op maandag ging niet door, want meester Dimitri is zijn diepsneeuwtechniek aan het bijschaven in Oostenrijk.
Deze morgen zijn Tom & Tom thuis begonnen. Tom is een goede kennis van de tennis en een zéér goede verver! (En hij had zijn helper Tom meegebracht.) Ik had hem al maanden geleden -lang voor Nicolas ziek werd- gevraagd om bij ons het hele huis opnieuw te verven. Na lang wachten was er uiteindelijk afgesproken om in februari te starten. Michael en Stephanie waren hun kinderbehang met clowns en beertjes nu echt wel moe gezien. Ze zeurden al zo lang om hun kamer te vernieuwen, dat we het nu ook niet meer wilden uitstellen. Tom had een paar stalenboeken achtergelaten, zodat zij nieuwe kleuren zouden kunnen kiezen. Maar Marleen en ik moesten ook nieuwe kleuren voor de rest van het huis zoeken. En dat is toch moeilijker dan ik dacht Nicolas heeft kort voor hij ziek werd een volledig nieuwe kamer gekregen. Hij koos voor een combinatie blauw-grijs. Hij heeft nog niet echt eigen meubels. Die moesten we nog gaan kiezen, maar daarvoor moeten we wachten tot hij terug in een winkel mag komen.
Terwijl ik ging tennissen, keken de rest thuis naar Beauty and te Nerd en naar Aspe. Daarna gingen Nicolas, Michael en Marleen naar boven. Nikkel poetste zijn tanden en keek toen, samen met Michael, vanuit zijn bed naar Studio 1. Toen ik thuis kwam, zat Stephanie nog alleen onder naar Spoed te zien. Even later was dat ook gedaan en is ze gaan slapen. Marleen lag intussen ook in bed en sliep bijna. Ik heb Nic zijn mondspoeling nog laten doen en daarna mochten Michael en hij Studio 1 nog uitkijken en dan moesten ze ook gaan slapen. Maar natuurlijk lagen die twee even later, met de koppen tegen elkaar, te slapen. Dus hebben we ze zo maar laten liggen.
Zondagochtend moet Michael altijd gaan voetballen. Zoals de laatste weken altijd het geval was, is Michael vanmorgen al om 8u met Richard en Arnout (buren) vertrokken naar de match. Marleen maakte mij om 8u45 wakker, zodat ik mij ook kon klaarmaken. Om 9u15 vertrokken Marleen, Nicolas en ik naar Berrebroek (Schulen). Michael zijn ploeg moest vandaag tegen BS Sport spelen, een topper in hun reeks. Toen we aankwamen was de match 10 minuten bezig, maar stond de stand nog op 0-0. Het was een mooie en spannende match, die uiteindelijk verdiend op 1-2 eindigde. De -op papier- mindere ploeg had verdiend van de topploeg gewonnen en dat zouden in de toekomst wel eens belangrijke punten kunnen zijn voor het behoud in de provinciale reeks.
We reden onmiddellijk na de match naar huis, want Nic mag toch de kantine niet in. Thuis hebben Nicolas en ik samen een grote kom soep gemaakt, terwijl Marleen de keuken opruimde. Toen Michael terug thuis afgezet werd, hebben we nog een paar omeletten gebakken en toen konden we aan tafel. We waren net aan het eten, toen er aan de voordeur gebeld werd. Het was nonkel Luc, tante Anne en de 3 kinderen. Ze kwamen nog eens zien hoe het met Nikkel ging. Maar tante Anne had ook een hoop nieuwe kleren bij uit haar winkel, zodat Nic die thuis kon passen. (Op die mannier moest hij niet naar de drukke winkel gaan.) Nic koos 2 mooie broeken en 2 shirts. (Voor de insiders: 1 groene!) Bovendien had hij ook een nieuwe tennisuitrusting gekregen. Hij kon dus weer even verder. Het bezoek had een lekkere smurfentaart meegebracht. Dat maakte dat we na het middageten, als dessert, aan de taart konden beginnen.
Om 14u30 vertrokken Luc, Anne, Nathalie, Stephanie en Michael naar de film. Nicolas mag niet naar de cinemazaal (infectie!) en daarom bleven Fabrice en Cederique bij hem om op de Playstation te spelen. Die drie kinderen trokken naar Nic zijn kamer en we hoorden er niets meer van. Marleen en ik maakten van de plotse rust gebruik om ons even neer te leggen in de zetel en een dutje te doen.
Marleen werd wakker om 16u en zette zich stilletjes aan de microscoop om wat te werken. Maar na een kwartiertje kwam Bompa binnen. Hij was nog eens met de fiets tot bij ons gereden om te zien hoe het met Nicolas ging. Kort na Bompa kwamen Moeke en Vokke ook binnen. En nog even later kwamen nonkel Dirk, tante Ludwine en hun kinderen ook op bezoek. Met al dat volk in huis kon ik onmogelijk in mijn zetel blijven liggen, dus was het uit met de rust. Gelukkig had tante Ludwine cake gebakken en mochten wij daar allemaal van proeven. Na de film brachten nonkel Luc en tante Anne Michael en Stephanie terug. Met enige moeite kregen ze Cederique en vooral Fabrice(!) na een tijdje terug mee naar huis.
Rond 19u vertrok iedereen en keerde de rust terug in huis. Marleen, Nicolas en ik zijn dan begonnen aan het avondeten. Vandaag stond er mengkeuken op het menu. We aten kip met Indische curry, kip met Thaise Panaeng currysaus en beef met Chinese oystersaus, tesamen met witte rijst en gewokte groenten.
Dan volgde het vaste zondagavond programma: Pappenheimers, Flikken en dan naar bed. Zoals verwacht was ik de enige die Studio 1 en de samenvatting van Anderlecht Standard haalde. Al de rest was tegen toen al lang in slaap gevallen.
Morgen moest er weer vroeg vertrokken worden naar Gasthuisberg voor een lange dag in de dagzaal. (Chemo, gevolgd door 8u spoelen.) Maar daarna zou er een relatief lange periode volgen waarin hij geen behandeling meer moest krijgen. Pas op 16-03 zal Nicolas aan een volgend blok chemotherapie starten. (Cfr. Aangepast schema zijkant.)
We vetrokken iets later dan gepland naar Leuven. Pas om 8u30 zaten Nicolas, Marleen en ik in de auto. Stephanie bleef thuis, want zij moest naar de turntraining gaan. Vokke zou Michael rond 10u komen halen, om samen naar STVV te rijden om daar naar de match van de U11 tegen OH Leuven te kijken. En wij zouden na de chemo rechtstreeks van Leuven naar daar rijden. De rit naar Gasthuisberg verliep probleemloos, zodat we om al 9u15 op het 4e verdiep aankwamen. Daar moesten we ook niet lang wachten voordat men de Cytosar (chemo) kwam aanhangen. Tijdens de chemo speelde Nic nog maar eens Memory met Marleen.
Doordat alles zo vlot verliep, zaten we om 10u al terug in de auto, op weg naar St. Truiden. Toen we daar 40 minuten later aankwamen, was de match ongeveer 10 minuten bezig. Voor ons was het een beetje een raar gevoel om nog eens op het jeugdcomplex van STVV te zijn. Enerzijds was er het gevoel van terug thuis te komen, maar anderzijds was er ook het gevoel van spijt dat Nicolas (nog) niet kon meespelen. Het was een mooie match, met verschillende kansen aan beide zijden, een topmatch. De stand onder de halve was 1-1. Alles bleef mogelijk. Op weg naar de kleedkamer kwamen alle spelers van zijn ploeg Nicolas een handje geven. Maar ook iedere andere jeugdspeler op STVV leek Nicolas te kennen, want iedereen kwam speciaal naar hem toe om hem de hand te schudden. Als je Nikkel zo bezig zag, wist je dat hij dit alles miste
Tijdens de rust moesten we buiten blijven staan, want Nicolas mag de cafetaria nog steeds niet in (owv infectiegevaar). We waren dan ook blij dat er ook enkele andere mensen bij ons bleven staan, zodat het toch gezellig was. De tweede helft was er opnieuw mooi voetbal te zien, waarbij de meeste kansen voor STVV waren, maar OHL de meest efficiente ploeg bleek te zijn, zodat zij uiteindelijk met 1-3 wonnen. Je zag op het gezicht van alle spelers van STVV dat ze zwaar teleurgesteld waren met dit verlies. Ze durfden precies nauwelijks nog naar Nicolas te kijken.
Na de match bleven we opnieuw met een aantal ouders buiten staan. Maar toen kreeg ik telefoon dat er een collega van mij in arbeid was en al een redelijke opening had. Omdat dit een bevalling was die ik eigenlijk niet mocht missen, zijn we kort daarna terug naar Hasselt gereden. Eigenlijk hadden we op de terugrit een beetje spijt dat we niet met een aantal mensen van OHL hebben kunnen praten. We hadden in de beginperiode van Nic zijn ziekte veel steun gehad aan hun blogreacties, zodat we nu graag wilden weten welke personen achter deze reacties stonden. Maar we konden toch maar moeilijk alle bezoekende ouders afgaan met de vraag of zij iets naar Nic gestuurd hadden. Misschien dat we later, bij een volgende gelegenheid, toch onze dankbaarheid kunnen tonen voor hun medeleven en steun tijdens die moeilijke dagen.
Thuis aten we iets en daarna hebben we ons allemaal even neergelegd en gerust. Ik ben zelf bijna onmiddellijk in slaap gevallen en werd pas om 15u terug wakker. Omdat ik nog steeds niets van het ziekenhuis gehoord had belde ik zelf naar het verloskwartier. Net op tijd blijkbaar, want de vroedvrouw zei dat ik mocht doorkomen voor de bevalling. Na de bevalling reed ik langs de Delhaize om daar een aantal dingen voor vanavond te kopen. Nicolas had zin in bouillonfondue met frietjes, dus kocht ik alles wat we daarvoor nodig hadden. Toen ik terug thuis kwam, bleek dat Stephanie een nieuwe GSM nodig had (Ze had haar GSM stuk gemaakt en wou nu van haar eigen geld een nieuwe kopen.) en Michael moest nieuwe keeperhandschoenen hebben. Nicolas heeft eigenlijk ook nieuwe kleren nodig, maar op een zaterdagnamiddag met zoveel mensen in de stad- is het niet aangewezen om met hem te gaan winkelen. Dus bleven Marleen en Nic thuis en reden Michael, Stephanie en ik naar de stad. We kochten Mic zijn handschoenen, Steph koos een nieuwe GSM en we kochten in de Bart Smit ook nog 2 gezelschapspelen (Cluedo en Yahtzee) met de cadeaubonnen die Nicolas gekregen had.
Toen we thuis binnen kwamen bleek dat Marleen en Nicolas hun tijd niet verloren hadden. Ze hadden voor iedereen pannenkoeken gebakken! Ze waren heerlijk! Natuurlijk wou Nikkel onmiddellijk met één van de nieuwe spelletjes spelen. Hij koos uiteindelijk voor Cluedo. De tafel werd afgeruimd, het spel uitgepakt en de spelregels werden voorgelezen. Het spel zelf duurde iets meer dan 1 uur, zodat het daarna de hoogste tijd was om aan het avondeten te beginnen. Een dik half uurtje later was alles klaar en kon de fondue starten. Het eten smaakte duidelijk, want bijna al het vlees was op.
Ik had aan een collega beloofd dat ik s avonds de wacht zou overnemen, omdat die collega een verplichting had die avond en ik toch thuis moest blijven bij onze Nic. Om 21u moest ik naar het ziekenhuis voor een spoedgeval. Op dat ogenblik zaten we allemaal naar de Kampioenen te kijken. Toen ik een uurtje later terugkwam, was Nicolas gesneuveld. Hij lag als enige te slapen. De rest was nog wakker en was naar een film op VTM aan het zien. Marleen en Michael zijn voor het einde van de film naar boven gegaan en zij hebben Nicolas meegenomen. Ik moest het verslag van gisteren eerst nog afwerken en Stephanie bleef verder naar de film kijken. Niet zo veel later was de film uit. Mijn verslag was intussen ook af en dus konden Steph en ik ook gaan slapen.
Na de gewone ochtendrituelen reden Marleen en Nicolas naar Leuven. Er was afgesproken dat hij al om 10u chemo zou krijgen. Juf Kathleen zou dan opnieuw in de dagzaal les komen geven, zodat ze in totaal maar een goed uurtje in Leuven zouden moeten blijven. Daarom waren ze goed op tijd vertrokken. Om 9u40 kwamen ze aan in de dagzaal. Daar was het zo druk dat er geen bed meer vrij was. Dus hebben ze zich maar in de zetels aan de knutselhoek gezet. Omdat ze zo vroeg daar waren, werd er beslist om de chemo onmiddellijk te geven. Dan kon hij daarna toch nog naar de ziekenhuisschool gaan. Terwijl hij de chemo kreeg, was er een ander kindje een carnavalsmasker aan het maken met een knutseljuf. Nicolas wou en mocht natuurlijk ook meedoen. Tijdens het schilderen van zijn masker vroeg hij plots aan de knutseljuf: U ken ik nog niet. Wie zijt gij eigenlijk? En de juf zei dat haar naam Loes was. Waarop hij enkel reageerde met: hmhmh en zonder opkijken stilletjes doorwerkte. Om 10u15 was de chemo ingelopen en kon hij naar de ziekenhuisschool. Juf Kathleen had een rekentoets voor hem. Volgens Nic behaalde hij 19/20. Na de les mochten ze weer vertrekken, maar dat wou Nic niet. Hij moest en zou eerst zijn carnavalsmasker nog afwerken.
Door deze vertraging waren ze pas om 12u15 thuis. Dimitri zat daar intussen al te wachten. Ik kwam om 12u30 thuis om iets te eten. Marleen vertrok toen net naar Tongeren. Dimi, Nic en ik aten balletjes in tomatensaus en daarna begon Nicolas weer aan zijn conditietraining. Gedurende een half uurtje waren ze buiten bezig met hun oefeningen. Nog maar eens bleek dat onze Nikkel er op vooruit ging. Zijn resultaten waren weer iets beter dan vorige keer. Dimitri vertrok na de training terug naar de school. Jammer genoeg zal er volgende week geen conditietraining zijn, want Dimi gaat een weekje skiën met een aantal vrienden, waaronder ook Carla! (Dus ook geen kiné volgende week.) Goed voor hun allemaal! Onze beurt komt nog!
Net zoals de vorige dagen speelde Nicolas ook vandaag weer met Lego. Hij had nog een nieuwe doos gevonden. Deze keer maakte hij een soort van science fiction man. Na een dik uurtje was hij af. Daarna liet Nic zijn interesse in de keuken weer blijken, doordat hij Marijs hielp met het klaarmaken van de lasagne voor vanavond.
Om 16u kwamen Moeke en Vokke binnen. Wat later gevolgd door Michael en Stephanie. Voor die twee begon het krokusverlof! Nicolas en Michael hebben eerst nog een beetje gevoetbald. Daarna was het tijd voor: Sturm der Liebe en al de rest
Marleen ging na haar werk rechtstreeks Stephanie halen van de turntraining. Ik reed om 20u, na mijn raadpleging, de oprit op. Marleen en Stephanie reden onmiddellijk achter mij aan. Zodoende kwamen we gedrieën samen thuis. Moeke en Vokke vertrokken weer naar huis en wij aten met ons vijven samen lasagne. Na het eten wou Nicolas absoluut Risk (= gezelschapspel & oorlogspel) spelen. Stephanie wou liever blijven chatten, dus speelden we met 4 spelers. Zoals ik voorspeld had, duurde het spel redelijk lang. Pas om iets voor 23u was de winnaar bekend. Maar tegen dan waren we allemaal doodmoe. We zijn dan ook allemaal samen gaan slapen.
Morgenvroeg moesten we weer vroeg opstaan. Want dan wilden we al rond 9u in Leuven zijn voor de chemotherapie, zodat we van daar rechtstreeks naar St. Truiden zouden kunnen rijden om de ploeg van Nic (U11) te zien spelen tegen OH Leuven. Het beloofde een echte topwedstrijd te worden. Niet alleen is OHL een zeer goede ploeg, maar deze match heeft voor ons ook nog een bijzondere waarde. Verschillende mensen van OHL hebben, toen Nic nog gehospitaliseerd was in Gasthuisberg, een aantalheel fijne, lieve en ondersteunende berichtjes op de blog van Nicolas geplaatst. We hadden ons toen voorgenomen om, als het enigszins zou kunnen, deze match absoluut bij te wonen. En dat zijn we natuurlijk nog niet vergeten!
In tegenstelling met wat we ons voorgenomen hadden, waren noch Marleen noch ik er bij op het ogenblik dat Nicolas in slaap zou gedaan worden. Marleen kon vandaag onmogelijk weg blijven op haar werk, want er waren een aantal vriescoupes (= microscopisch onderzoek tijdens een ingreep). Ik was nog steeds ziek (=infectiegevaar) en had bovendien een zware dag werken voor de boeg.
Het zou voor Nic een lange dag worden, want hij moest opnieuw een ruggenprik, chemotherapie en een bloedtransfusie krijgen. Gelukkig wou Vokke het van ons overnemen. Zodoende vertrok hij al met Nicolas om 6u10 naar Leuven. Om 7u10 kreeg ik al telefoon: ze waren aangekomen. Na anderhalf uur wachten werd Nicolas naar het operatiekwartier gebracht. Daar zaten Vokke en hij nog een half uurtje te wachten vooraleer Nic in slaap gedaan werd voor de ruggenprik. Na de ingreep mocht Vokke in de ontwaakruimte bij hem en van zodra Nic goed wakker was, mochten Vokke en hij weer terug naar de dagzaal pediatrie.
Om tijd te sparen kwam juf Kathleen naar de dagzaal voor de les. Op die mannier kon men al starten met de chemotherapie en daarna met de bloedtransfusie. (In de ziekenhuisschool zelf mag er geen therapie toegediend worden!) Toen ik aan Nicolas vroeg waar de les over ging, was zijn antwoord: GGD en KGV! Ik had geen enkel idee waar dat op sloeg. Uiteindelijk bleek het om een rekenles te gaan, met als onderwerp: grootste gemene deler en kleinste gemeen veelvoud. Na de les moest het bloed nog een tijdje verder inlopen. Daarna mochten ze vertrekken.
Iets na 15u waren Nicolas en Vokke terug thuis. Nic at wat ravioli, maar Vokke was te moe. (Zo vroeg opstaan is hij natuurlijk niet gewoon.) Hij wou alleen maar een beetje drinken. Maar ondanks zijn vermoeidheid, wou hij Nic toch naar de lasertherapie brengen. Hiervoor moesten ze om 15u30 al weer in het Virga Jesse ZH zijn. Eénmaal terug thuis begon Nicolas aan een nieuwe Lego-auto. Hij heeft de smaak van Lego blijkbaar echt te pakken. Heel geconcentreerd is hij dan soms uren bezig om alle stukjes volgens het bijgevoegde plannetje in elkaar te steken. Marleen had in de loop van de namiddag gebeld dat ze wat vroeger naar huis ging komen en ze was inderdaad rond 18u al thuis. Vanaf toen moest ze Nicolas natuurlijk helpen met zijn knutselwerk.
Toen ik om 20u thuis kwam was de auto helemaal af. Het was een knappe fel geel gekleurd machine, met automatisch openslaande vleugeldeuren en een motor met echt bewegende cilinders. Vokke was in de zetel nog aan het bijrusten van zijn lange dag, Marijs was Michael gaan halen van de tennisles, en Marleen was Stephanie gaan halen van de turntraining. We konden dus toch nog niet met het avondeten beginnen, dus hielp ik Nic maar even met het in elkaar steken van een ramp (soort van helling) en een lanceersysteem voor de auto. Het was allemaal net af toen iedereen binnen kwam.
Na het avondeten hebben we samen naar de nieuwe serie: Keyser en de Boer gekeken (=Nederlandstalige advocatenserie) en naar een stukje van De Laatste Show. Maar Marleen viel in slaap voor TV en het was eigenlijk al veel te laat voor de kinderen. Daarom zijn ze allemaal nog tijdens De Laatste Show naar boven gegaan. Ik schreef nog een tijdje aan het verslag van gisteren en ben toen ook gaan slapen.
We hadden met Dr. Renaer afgesproken om deze ochtend terug een bloedcontrole te laten doen bij Nicolas. Dus reed ik om iets na 8u naar het Virga Jesse ZH met hem. Hij liet heel flink bloed trekken, ik vroeg aan het labo om het dringend na te zien en iets later waren we terug thuis. Ik at vlug iets en vertrok kort daarna weer opnieuw naar het ziekenhuis, waar ik vanaf 9u de ganse voormiddag aan een vergadering moest deelnemen. Marleen bleef nog even bij Nicolas. Vokke zou rond 9u Marleen komen aflossen.
Omdat ik nog 5 minuten tijd had voor de vergadering begon, keek ik vlug op mijn computer of de bloeduitslagen van Nicolas al bekend waren. Tot mijn verbazing stonden de resultaten al in mijn PC en tot mijn nog grotere verbazing had Nic 1000 witte bloedcellen! (Dit was net genoeg om opnieuw chemo te kunnen krijgen, maar we dachten gisteren eigenlijk dat hij dit vandaag nog niet zou halen en dat de behandeling daarom uitgesteld moest worden.) Ik belde dit goede resultaat door naar Dr. Renaer. Zoals verwacht zei die dat Nicolas dan maar naar Leuven moest vertrekken voor zijn chemotherapie. Daarop belde ik naar Marleen. Die was net vertrokken naar haar werk, maar toen ze het nieuws vernam, draaide ze terug om het nieuws aan Vokke en Nicolas te vertellen. Vanaf toen nam ik deel aan de vergadering, reden Vokke en Nicolas naar Leuven voor de chemo en reed Marleen naar Tongeren voor een zware dag werken.
De chemotherapie was snel toegediend. Wel had Nicolas weer bloedarmoede, zodat de dokters hem morgen weer een bloedtransfusie wouden geven. Vermits hij morgen ook weer een ruggenmergpunctie zou krijgen en een nieuwe chemokuur, beloofde het weer een lange dag in Gasthuisberg te worden. Om 12u30 waren Nicolas en Vokke terug. Ze waren, voordat ze naar huis kwamen, eerst bij Moeke langs gereden. Van daar hebben ze een aantal gezelschapspelletjes meegenomen. Michael en Stephanie waren intussen ook thuis gekomen en zaten in de keuken een broodje boulet te eten. Natuurlijk had Nic daar ook zin in. Maar hij at een broodje zonder sla en ei, want dat had men hem in Leuven afgeraden.
Om 13u30 kwam Christophe spelen. De twee vrienden hadden heel veel plezier samen. Eerst waren ze aan het dammen. Ze zaten tegenover elkaar aan de keukentafel en Christophe vertelde allerlei verhaaltjes over wat er in de klas allemaal gebeurd was. Maar omdat ze de spelregels van dammen niet goed kenden, veranderden ze van spel. Ze gingen kienen. Vokke trok de nummers en de 2 jongens hadden elk 2 kienkaarten. De inzet was 2 euro en Nicolas won ze! Christophe was daar eerst wat ongelukkig over, maar veranderde dan vlug van stemming, want Nicolas mocht van hem ook wel eens geluk hebben.
Mathias en Karen kwamen met tante Ann en Moeke rond 15u30 kijken hoe het ging. De jongens (Mathias, Christophe en Nicolas) gingen buiten voetballen. Maar Nic was nog niet goed buiten, of hij gleed uit en had al een natte broek. Tot grote hilariteit van iedereen kon hij weer naar binnen voor droge kledij. Ze speelden gedurende een half uur een stevig partijtje voetbal. Toen ze terug binnenkwamen speelden ze hun geliefd kaartspel: Take five. En ze hadden enorm veel lol. Maar Nicolas hield aan zijn voetbalmatch wel stijve beenspieren over.
Opeens vroeg Nic om nog eens wafeldeeg te maken. Dan konden hij en Christophe samen wafels bakken. Toen ze Christophe om 17u15 kwamen halen, kon hij echt niet vertrekken. Hij bakte nog een wafeltje, en nog één, en nog één Nadat Christophe uiteindelijk vertrokken was, moest Nicolas de rest van het deeg samen met Moeke en Marijs verder opbakken. Terwijl ze hier mee bezig waren, speelde op de radio het liedje van Andy. Nicolas hoorde dit onmiddellijk en trok aan Marijs haar mouw. Hij vertelde haar het verhaal van Andy: dat die jongen dezelfde ziekte als hij had, maar dat die gestorven was, omdat hij er nog iets bij gekregen had Marijs probeerde stilletjes om het onderwerp te veranderen, maar Nic wou absoluut helemaal uitleggen hoe het allemaal in elkaar zat.
Toen Marijs om 18u naar huis ging, zat Nicolas al weer op de hometrainer te fietsen. Van op zijn fiets vroeg hij of Marijs even tot bij hem wou komen, want hij had een vraag: Wat eten we morgen, als ik terug thuis kom?
Na het avondeten stond er voor Nicolas nog maar 1 ding op zijn programma. De match Braga Standard. Maar hij had pech: de match begon pas om 21u45! Dus hadden we afgesproken dat Michael en hij de eerste helft mochten zien. (Stephanie was intussen al naar boven gegaan, want naar voetbal kijken doet ze echt niet graag.) Het werd een ramp. Steven Defour werd vakkundig uitgeschakeld in het begin van de match en vanaf dan was Standard een stuurloos schip. Tijdens de rust was de terechte stand 2-0 voor Braga. Maar Nicolas heeft de rust niet gehaald. Hij was, na een toch wel vermoeiende dag, al iets vroeger aan zijn eigen rust begonnen.
Bijna alles wat ik hier neerschrijf haal ik uit de notas die Marijs en/of Vokke tijdens de dag voor mij maakt/maken. Zo kan ik s avonds als ik thuiskom alles eens overlopen, hier en daar wat bijvullen en daar dan een verslagje van maken. Wat ik nu schrijf haal ik letterlijk uit het verslag van Marijs: Maar de ganse dag hebben we allemaal veel gelachen (zeker Nic). We zijn altijd verwonderd waar Nic zijn optimisme en energie vandaan haalt!
