Marleen, Michael en Nicolas waren al om 7u30 opgestaan en waren om 8u20 naar de voetbal vertrokken. Ik was toen nog zo goed aan het slapen, dat ze mij maar hebben laten liggen. Toen ik om 9u spontaan wakker werd, was alles in tegenstelling tot gewoonlijk- stil in huis. Ik ben bij Stephanie gaan zien, maar die lag ook nog in dromenland. Dan ben ik maar gaan ontbijten, heb wat bureauwerk verricht en ben aan een aantal klusjes begonnen, die dringend moesten gedaan worden, zodat Tom & Tom maandag verder konden werken.
De ploeg van Michael moest tegen Turkse FC spelen. Die hebben een mooi gelegen veld aan de mijnterril van Beringen. Bij de tegenstanders speelt de broer van Berkay (speler U11 van STVV) en de papa van Berkay is afgevaardigde van de ploeg. En zo kwam het dat Nicolas en Berkay elkaar daar zagen. Berkay belde onmiddellijk zijn mama op en even later was die ook daar. Speciaal voor Marleen en Nicolas! Michael won met 0-4. Maar hij stond met flanellen benen in de goal. Hij had lang getwijfeld of hij wel zou spelen vandaag omdat hij nog steeds ziekjes was, maar hij was uiteindelijk toch met zijn ploeg meegegaan. Gelukkig stond Turkse FC op de laatste plaats en had Michael in deze match weinig keeperswerk te verrichten, want anders was het zeker niet gelukt. Na de match wou hij ook niet douchen, maar is hij dadelijk met Marleen en Nicolas in de auto gestapt en zijn ze naar huis gereden.
Na het middageten heeft Michael gerust en wat gestudeerd in de zetel. Maar om het half uur moest hij weer naar het WC lopen. Marleen heeft ook even een kort middagdutje gedaan en Stephanie was weer met haar computer bezig. Nicolas had tegen Vokke aan de telefoon gezegd dat Moeke en Vokke zeker mochten langskomen, want dat iedereen thuis was. Maar toen Moeke en Vokke even later inderdaad aankwamen, was Nicolas ook in slaap gevallen in de poef op de mat voor de TV.
Marleen wou, met al die buikgriep in huis, vanavond graag kip met rijst en curry maken voor vanavond. Maar er was geen kip meer in de diepvries. Dus had ik gezegd dat ik er nog wel zou gaan kopen. Marleen geloofde dan weer niet dat ik daar op een zondagnamiddag zou aangeraken. Om te vermijden dat ik met de Vespa zou gaan rondtoeren en omdat ze dacht dat ik geen kip zou vinden, wou ze meegaan. Zo zijn we in de loop van de namiddag met de auto- samen op zoek gegaan naar een winkel waar we toch nog kip konden kopen. Gelukkig voor mij vonden we bij de Turk in Kuringen nog gemarineerde kipstukjes en kalkoenkebab. We brachten van beiden een zakje mee om te wokken.
Nikkel heeft zo lang geslapen, dat hij nog steeds sliep toen Moeke en Vokke om 17u weer vertrokken. Hij heeft dus niet geweten dat ze op bezoek zijn geweest en Vokke had spijt dat hij niet met Nic gesproken had. Er werd met Vokke afgesproken dat we hem morgenvoormiddag zouden bellen, als hij met Nicolas naar Leuven zou moeten rijden. (Ik zou s morgens bloed afnemen en dat in het Virga Jesse laten onderzoeken. Moest Nic bloedarmoede hebben, zouden hij en Vokke alsnog naar Leuven gaan voor een bloedtransfusie.)
Rond 17u30 is Nicolas dan toch terug wakker geworden. Toen moest hij van Marleen Frans studeren, want daar zou hij weldra een toets van krijgen. Gedurende meer dan een uur heeft Marleen met hem alles overlopen.
Om 19u zijn we met het avondeten begonnen. Marleen de rijst en de currysaus, ik de wok en Nikkel hielp waar hij kon. Binnen het half uur was alles klaar en konden we eten. Het was lekker! Na het eten werd er naar het nieuwe spelprogramma op Eén gekeken: Mercator, gevolgd door een aflevering van Flikken. Daarna zijn Michael en Stephanie gaan slapen, want zij moesten morgen weer naar school. (Tenminste als Michael in staat zou zijn om naar school te gaan.) Nicolas is tussen Marleen en mij komen liggen en we hebben in ons kamer samen naar Studio 1 gekeken. Daarna is overal het licht uitgegaan.
Voor het eerst sinds lang werd er uitgeslapen. Iedereen was wakker rond 9u, alleen Stephanie sliep tot 10u. Na het ontbijt moest iedereen mee helpen om de zonnebank terug te monteren. (We hadden die gedemonteerd toen Nicolas zijn kamer in orde gemaakt werd en sinds toen was alles zo blijven staan. Marleen had al een paar keer gevraagd om dit in orde te maken. Vandaar dat we dat nu toch maar deden.) Eens de zonnebank terug werkte, zijn Nicolas, Marleen en ik naar een tegelwinkel gereden. Met al de verfwerken in huis, wilden we de WC boven en onder betegeld hebben en dus moest er een mooie tegel gekozen worden. We vonden gelukkig redelijk snel iets moois, zodat we vlug terug thuis waren. Daar waren Moeke en Vokke intussen ook aangekomen. Zij hadden pistolets en zelfgemaakte soep meegebracht voor s middags. Michael lag nog steeds ziek in de zetel en Stephanie begon stilletjes gestresseerd te worden voor haar turnwedstrijd.
Om 13u15 vertrokken we naar Mechelen voor Steph haar wedstrijd. Ze moest pas om 14u45 in sporthal De Nekker zijn, maar we moesten eerst nog Mariet en Zoë (2 trainsters) gaan uithalen in Godsheide en Runkst. Stephanie turnde een zéér goede wedstrijd. Zeker als je bedenkt dat ze door blessures te weinig voorbereiding heeft gehad. Ze viel maar 1x op de balk en ook de andere 3 toestellen waren zeker in orde. Jammer genoeg viel de puntentelling wat tegen. Ze eindigde pas 9e. Maar we waren toch allemaal heel tevreden over haar prestatie! Na de wedstrijd bleven de 2 trainsters nog in Mechelen en reden wij met ons drieën terug naar huis. Stephanie was toch opgewekt onderweg, wat altijd een goed teken is na een wedstrijd. Om 19u waren we terug.
Net voor we naar Mechelen vertrokken, was Dimitri thuis binnengekomen. Hij was terug van zijn skiverlof en kwam kijken hoe het met Nikkel ging. Toen wij weg waren zijn Dimi en Nic in de tuin gedurende 15 minuten gaan trainen. Nicolas gooide met de werpracket 24m! (Een nieuw record.) En hij moest ook opnieuw rond de vijver lopen. Wat later kwam Marijs even langs, maar zij kwam voor Michael. Ze had schrik dat die zijn schoolboeken niet zou terugvinden, nu zij zijn kamer had leeggemaakt voor Tom & Tom. Ook Boyan kwam samen met zijn broer Thibault en papa Jackie de tennisrackets weer terugbrengen. Ze hadden een prachtige bos donker paarse tulpen bij voor Marleen. Nadat iedereen weer weg was speelde Nicolas eerst een tijdje alleen op de Playstation en daarna samen met Michael. Daarna zijn ze naar beneden gekomen. Michael om wat te studeren in de zetel, Nicolas om wafels te bakken samen met Moeke.
Terwijl Nic zijn wafels aan het bakken belden trainer Nathan, trainer David en Nordin (keepers U12 van STVV) aan. Ze waren dadelijk na de match naar Nicolas gereden om hem te bezoeken. Nicolas stopte natuurlijk met zijn wafelbak en sprak, samen met Vokke, een hele tijd met het bezoek over voetbal. Hij is ook even met Nordin in de tuin gaan voetballen, maar na een kwartiertje moesten ze verdergaan. Dan is Nicolas terug naar binnen gekomen. Hij heeft nog wat TC gekeken en op zijn Nintendo DS gespeeld.
We hadden aan de kinderen beloofd om zaterdagavond frietjes te eten. Toen we terug waren van Steph haar turnwedstrijd, was er dan ook geen ontkomen meer aan. Alleen Michael wou geen frieten. Hij durfde niet omwille van zijn buikgriep. Hij heeft nog een bord spaghetti carbonara gegeten, dat nog in de koelkast stond van gisterenavond.
Na het eten werd er naar de Kampioenen gezien. Moeke en Vokke zijn toen naar huis gegaan. Marleen was intussen doodop en is naar haar bed gegaan en Nicolas was haar even later gevolgd. Hij had een beetje van hoofdpijn geklaagd, waarschijnlijk als gevolg van zijn bloedarmoede. Dus bleven alleen Michael, Stephanie en ik over. We hebben naar de thriller Hannibal gekeken. Zowel Steph als Michael waren blij dat ze de film konden uitzien. Niet alleen omdat ze moe waren, maar vooral ook omdat het zon beangstigende film is. Toen was het ook voor ons hoog tijd om te gaan slapen.
Deze ochtend begonnen we met slecht nieuws. Michael was ziek opgestaan. Hij had buikgriep en koorts tot boven 39 °C. Marleen was hierdoor dubbel ongerust: natuurlijk voor Michael, maar ook voor Nicolas omdat Michael en Nicolas samen geslapen hadden. Om 8u15 heb ik nog eens 2 buisjes bloed afgenomen bij Nicolas. Omdat we de uitslag snel wilden kennen, om te weten of Nic terug een bloedtransfusie nodig zou hebben, ben ik vlug met de Vespa naar het ziekenhuis gereden. (Dan kon ik gewoon voor het ziekenhuis parkeren.) Op het labo beloofden ze mij de uitslag door te bellen, van zodra deze bekend was.
Terug thuis was de kleurenconsulent net aangekomen. Tom (de verver) had ons aangeraden om met deze man te overleggen over de mogelijke kleurencombinaties in de verschillende kamers. Marleen was daarom ook wat langer thuis gebleven, zodat ze mee kon kiezen. Kamer voor kamer werden de kleuren gekozen, waarbij Nicolas ons overal volgde. Stephanie was intussen naar de turntraining, want morgen heeft zij een belangrijke wedstrijd. Michael lag nog steeds ziek in de zetel. Na anderhalf uur was alles beslist en kon Marleen naar Tongeren rijden. Mij hadden ze intussen ook opgebeld om 2 kleine ingrepen te gaan doen. Dus bleef Marijs alleen achter bij Michael met zijn buikgriep en Nicolas, die gelukkig nog geen grieptekens begon te krijgen.
Tussen 11u en 13u kreeg Nicolas les van Juf Tilly. s Middags at hij een tas soep met een sandwich en een beetje pasta. Als dessert nam hij nog een kleine portie meloen.
Nicolas had in de voormiddag naar zijn vriend Christophe gebeld om te vragen of hij niet wou komen spelen. Ze hadden afgesproken om 13u30. Maar Christophe was niet alleen. Hij had Cederique ook mee gebracht. De jongens gingen op Nic zijn kamer samen spelen. Michael ging in onze slaapkamer liggen om daar verder uit te zieken. Ik had hem aangeraden om dat te doen, omdat hij daar meer rust zou hebben en omdat Nic dan minder kans zou hebben om ook geïnfecteerd te worden. Om 16u worden Christophe en Cederique opgehaald door nonkel Luc. Die had voor Nicolas een nieuw gezelschapsspel meegebracht: Bert Bever. Als iedereen vertrokken is, kwam Vokke even later binnen. Nicolas maakte toen samen met Marijs de carbonara saus voor s avonds. Daarna fiets hij nog een half uur op de hometrainer en speelt hij met Stephanie op de computer.
Marleen was vroeger naar huis gekomen, omdat ze om 17u een afspraak had bij haar kapper. (Bart had bij het begin van de chemotherapie Nic zijn haren kort geknipt in Gasthuisberg.) Ik kwam rond 18u30 thuis van de raadpleging. Vokke was er nog steeds. Michael lag nog steeds in mijn bed. En Stephanie en Nicolas waren nog steeds met de PC bezig. Marijs had intussen Michael zijn kasten leeggemaakt, want Tom & Tom wilden daar maandag beginnen verven.
Nadat Marleen terug was van de kapper en Marijs en Vokke naar huis waren gegaan, hebben we met vieren de spaghetti carbonara van Nicolas geproefd. Michael bleef ondertussen in bed en kreeg daar ook een bordje spaghetti. We hadden net gedaan met eten, toen er gebeld werd. Het waren Roger en Annick. We zijn in de living aan tafel gaan zitten en hebben gezellig zitten praten tot ongeveer 21u30. Toen zijn zij naar huis gegaan. Ik heb toen het blogverslag van donderdag gemaakt. De rest heeft naar TV gekeken. Om 22u45 is iedereen naar boven gegaan. Stephanie moest op tijd gaan slapen voor haar belangrijke turnwedstrijd morgen. Nicolas ging naar zijn kamer en viel snel in slaap. Michael is toen ook naar zijn eigen kamer gegaan, zodat Marleen en ik in ons eigen bed konden.
Toen ik om 9u ging werken, lag Nicolas onder naar TV te kijken. Michael en Stephanie sliepen toen nog. Even later zijn ze dan toch opgestaan om te ontbijten. Vanaf 9u30 hebben Nicolas en Michael samen in het grote bed van Nic gelegen en op de Playstation gespeeld. Pas om 11u kwamen ze naar beneden. Nic had honger gekregen en vroeg aan Marijs of ze een eitje voor hem wou bakken. Door dat late ontbijt had hij s middags natuurlijk niet veel honger meer. Hij at alleen wat soep en een beetje penne met bolognese saus.
Na het eten speelde Nicolas samen met Michael buiten. Ze gooiden de werpracket, die Dimitri hier achtergelaten had, naar elkaar. Om 14u kwamen Vokke en Ruben binnen. Eerst hebben Nic en Ruben voetbalstickers geruild. Daarna hebben ze een tijdje samen Risk gespeeld, tot ze ook dit beu werden. Michael wou toen met hen op de Playstation spelen, dus zijn alle kinderen weer samen naar boven gegaan. Kort nadat Vokke en Ruben naar huis gingen, zijn Michael en Nicolas terug naar onder gekomen en hebben ze naar Louis Louise gekeken op TV.
Ik was rond 19u thuis. Marleen was toen ook net aangekomen. Michael en Nicolas lagen nog steeds in de zetel naar TV te kijken. Stephanie was aan het werken op haar computer. We aten een heerlijke rosbief met aardappeltjes en groentenmix, dwz. iedereen behalve Nicolas. Die wou frieten eten, maar omdat hij zijn zin niet kreeg, had hij besloten om niets meer te eten. Waarschijnlijk had hij gehoopt dat Marleen en/of ik wel zouden toegeven want sinds Nicolas ziek werd en chemotherapie krijgt, waren we in het begin al blij als hij gewoon iets wou eten. Het maakte niet echt uit wat. Maar nu de ergste misselijkheid voorbij is en de chemo iets minder zwaar lijkt te zijn, hadden wij met elkaar afgesproken dat we -zonder echt streng te willen zijn- toch zouden proberen om hem meer te motiveren om gezonder te eten en minder te snoepen. Dus kreeg Nic geen frieten.
Na het eten heeft Marleen een bad genomen, ben ik aan het verslag van gisteren begonnen en hebben de kinderen TV gekeken. Ik was van wacht en moest om 20u even terug naar het ziekenhuis voor een spoedgeval. Ik was gelukkig ruim op tijd terug om het blogverslag af te werken, zodat ik daarna naar de match Standard Braga kon kijken. Dat was voor Stephanie het sein om naar boven te gaan, om daar -in haar eentje- naar iets anders dan voetbal te kunnen kijken op TV. Marleen was weer achter haar microscoop gekropen om nog een beetje te werken. Nicolas en Michael lagen naast elkaar op de grond. Ik had dus de zetel voor mij alleen. De voetbalmatch was redelijk mooi en spannend, maar de eindstand was teleurstellend. Standard ligt uit de Uefa-cup. Na de match zijn we allemaal naar boven gegaan. Stephanie is naar haar kamer gegaan. De 2 jongens hebben samen nog even naar All Saints gekeken op de TV in Nic zijn kamer.
Marleen en ik lagen samen in bed, maar om 23u30 werd ik opgebeld om een bevalling te gaan doen. Ik had hierbij een beetje geluk. Toen de eerste bevalling net gedaan was, kon ik aansluitend een 2e bevalling doen. Daarna was het bevallingskwartier weer even leeg en kon ik iets geruster terug naar huis. Toen ik daar aankwam sliep iedereen natuurlijk al lang.
De dokters wilden Nicolas vandaag terugzien op het dagcentrum. Ze dachten dat hij door zijn laatste chemotherapie terug bloedarmoede zou hebben. Daarom wilden zij dat hij in Leuven een bloedcontrole liet afnemen. Als de bloedwaarden dan inderdaad te laag zouden zijn, konden ze hem dadelijk extra bloed en/of bloedplaatjes toedienen. Dus is Vokke deze voormiddag met Nicolas opnieuw naar Leuven gereden. Nic had er echt geen zin in. Hij zag er zelfs tegen op. Toen ik hem vroeg waarom hij niet naar Leuven wou en aan hem probeerde uit te leggen dat een bloedtransfusie toch niet zo erg was, zei hij: Dat is het niet. Ik wilde vandaag gewoon thuis blijven.
In de loop van de voormiddag kreeg ik op de praktijk een kort sms-berichtje van Marleen: Nic heeft niets nodig. Ze komen terug. De bloedwaarden waren dus toch nog altijd redelijk goed gebleven. Er was dan ook geen bloedtransfusie nodig. Dat maakte dat Vokke en Nicolas al om 12u30 terug thuis waren. Vokke zei achteraf dat Nicolas zijn humeur van het ene ogenblik op het andere omsloeg, zodra hij wist dat het bloed in orde was en hij terug naar huis mocht.
Terug thuis had Nicolas wel zin in een tas soep en een stuk stokbrood. Toen dat op was is hij met Michael naar zijn kamer getrokken en hebben ze daar een tijdje met de Playstation gespeeld. Iets later had Nicolas zin om buiten wat met de bal te gaan spelen. Dus vroeg hij aan Michael of die met hem wou meegaan. Nadat ze ongeveer 20 minuten gevoetbald hadden, zijn ze terug naar binnen gekomen, want Nicolas moest zich klaarmaken voor het thuisonderwijs.
Tussen 14u30 en 16u kwam juf Tilly onze Nikkel weer bijscholen. Ze zaten samen in de zetel voor een les rekenen en Frans. Tijdens de les kwam nonkel Andre (broer van mijn moeder) nog eens op bezoek. Hij zat samen met Vokke in de keuken te praten toen ik thuiskwam. Jackie en Boyan (van Runkster Tennis) kwamen ook even binnengesprongen. We hadden hun beloofd dat ze de tennisracket van Nicolas en Michael even als reserve mochten meenemen omdat Boyan en zijn broer Thibault een tennistoernooi moesten gaan spelen. (Nu Nic ziek was en Dimi op skiverlof is, wordt er door onze kinderen deze week zeker geen tennis gespeeld.)
Op woensdag heb ik altijd mijn vaste vrije namiddag en vandaag moest ik dringend een aantal zaken in orde brengen in huis, zodat Tom & Tom verder konden gaan met hun verfwerken. Daarvoor moest ik even naar de Gamma om daarna een paar klusjes te kunnen doen. Terwijl ik zo bezig was kwam de wafelgeur mij zo tegemoet. Ook Tom & Tom hadden dit natuurlijk geroken. Blijkbaar had Nicolas Marijs en Moeke weer zo ver gekregen dat ze wafeldeeg voor hem gemaakt hadden. Niet omdat Nic zo heel graag wafels eet, maar vooral omdat hij zo graag wafels bakt. Natuurlijk kreeg iedereen een wafel om te proeven: Vokke, nonkel Andre, Tom & Tom, Moeke, Marijs, Michael, Stephanie, ik en Nicolas zelf. Er bleven op het einde dus niet veel wafels meer over.
Omdat we ook 2 nieuwe wandlichten nodig hadden voor onze gang, vroeg ik of Nicolas mee wou naar de winkel om mij te helpen bij het kiezen. Dat zag hij wel zitten en zo reden Nicolas en ik om 17u30 nog vlug naar de winkel. We kozen er 2 mooie lampen uit en reden terug naar huis. Maar toen begon het werk pas. Om deze lichten te kunnen ophangen moesten er 2 sleuven in de muur gemaakt worden met de slijpschijf. Dat was het probleem niet echt, maar het stof en de vuiligheid die er mee gepaard gingen waren dat wel. Gelukkig heeft Marleen mij goed geholpen om alles terug proper te krijgen tegen 19u, want rond dat uur verwachtten we weer bezoek.
Om 19u30 kwam Jonathan (speler U11 van STVV) met zijn papa, mama en zusje terug op bezoek. Jonathan en Nicolas wisselden voetbalstickers uit, terwijl de volwassenen aan tafel met elkaar in gesprek waren. Ik moest Marleen even later alleen laten, want -zoals elke woensdag- had ik afgesproken om met Roger te gaan tennissen. Thuis bleef het bezoek nog een uurtje zitten. De kinderen keken daarna nog even naar de voetbal en zijn daarna gaan slapen.
Ik kwam om 23u thuis van mijn tennismatch. Stephanie zat onder nog te chatten met haar vrienden, maar ging met mij mee naar boven. Daar waren Michael en Nicolas weer samen in slaap gevallen in het grote bed van Nic. De TV stond nog steeds aan. Ik maakte Michael toch maar wakker, zodat die in zijn eigen bed kon gaan liggen en heb de TV toen uitgedaan. Nic heb ik maar laten liggen, ook al had hij zijn mondspoeling nog niet gedaan. Hij kan zijn rust goed gebruiken.
Nicolas kwam vandaag om 8u naar beneden, maar hij voelde zich niet goed. (De Cyclofosfamide verdraagt hij duidelijk minder goed dan de Cytosar.) Nog voor hij iets gegeten had, had hij wat slijmen overgegeven. Daarna voelde hij zich iets beter en heeft hij een yoghurt gegeten. Marijs was rond 9u bij ons. Nic voelde zich toen weer minder goed. Marleen bleef daarom nog even thuis, maar moest een half uurtje later toch gaan werken. Kort nadat ze vertrokken was heeft Nicolas nog eens overgegeven, maar vanaf toen was het min of meer van hem af. Even later begon hij aan een nieuw Lego-spel. Deze keer wou hij een motor met springplank maken.
Vokke kwam al om 11u op bezoek. Hij had Ruben (=neefje + even oud als Nicolas) meegebracht. Ruben en Nicolas hebben dan samen de rest van de voormiddag de motor en de springplank in elkaar geknutseld. s Middag eet Nicolas enkel een tas soep en een beetje tagliatelle. Meer wou hij echt niet hebben.
De ganse namiddag heeft hij samen met Ruben, en soms ook samen met Michael, boven op zijn kamer met de Playstation gespeeld. Hij was redelijk goed in deze periode, maar had duidelijk minder energie dan de voorbije dagen. Hij was ook niet zo ondernemend meer. Het was duidelijk dat hij de laatste chemo nog aan het verwerken was.
Mijn operatieprogramma was zeer vlot verlopen, waardoor ik vroeger dan anders thuis was. Ik ging eerst het werk van Tom & Tom bewonderen. Ze hadden de zaal al mooi geverfd en de kleur viel goed mee. Daarna moest ik nog wat bureauwerk in orde brengen. Mijn bureau ligt tegen Nic zijn kamer en ik hoorde Nicolas en Ruben daar spelen en lachen. Dus dacht ik dat het wel redelijk goed ging op dat ogenblik. Om 17u wou Nicolas toch geen vieruurtje. Hij zei dat hij geen honger had en enkel een beetje cola wilde. Maar even later moest hij voor de derde keer vandaag weer overgeven.
Marleen kwam om 18u thuis, want we verwachtten bezoek. Gracy en Jarne (mama + ex-speler STVV, nu speler U11 van Standard) kwamen nog eens zien hoe het met Nikkel ging. Net zoals de vorige keer ging het gesprek natuurlijk grotendeels over voetbal. Nicolas zat stilletjes naast Marleen in de zetel, maar was zo moe geworden dat hij gewoon in slaap viel. Ik moest om 20u naar de vergadering van de Rotary. Voordat ik vertrok heb ik nog vlug het verslag van maandag afgewerkt en op de blog geplaatst. Nicolas werd rond 20u30 terug wakker. Hij praatte wat mee met de rest, tot de voetbal (Champions League!) begon op TV. Toen wou hij natuurlijk naar de match Inter Milaan tegen Manchester United zien.
Om 21u30 zijn Gracie en Jarne vertrokken. Marleen en de kinderen moesten toen nog iets eten. Marijs had heerlijke zalm met tagliatelle gemaakt. En het moet lekker geweest zijn, want ondanks het feit dat Nicolas niets meer gegeten heeft, bleef er toch niet veel zalm en pasta meer over. Na het eten werd er nog wat opgeruimd en toen ging iedereen naar boven.
Ik kwam om iets na 23u thuis van de Rotary. Stephanie was nog op haar computer met een werk voor haar school bezig maar ging net slapen. Michael en Nicolas waren nog altijd naar de samenvattingen van de Champions League aan het zien. Gelukkig was de laatste match net afgelopen en konden zij ook gaan slapen. Marleen lag al in bed en was nog wakker, maar is kort nadat ik bij haar kwam liggen ook ingeslapen.
Deze morgen moest Nicolas voor de laatste keer van dit therapieblok naar Leuven. Dat was het goede nieuws. Het slechte nieuws was, dat hij daar al om 8u moest zijn. Dus vertrokken Vokke en hij al om 6u50, want de file, enz Toch verliep de rit vlot, want om 7u40 kreeg ik een telefoon van Vokke om te zeggen dat ze goed aangekomen waren. Er was maar één probleem. In de ochtenddrukte waren we vergeten om de Emla-pleister (=verdovend) te plaatsen. Dus hebben ze dat op de dagzaal pediatrie maar vlug gedaan, maar dat maakte wel dat er een half uurtje vertraging was voor dat het infuus geprikt kon worden. De chemotherapie (Cyclofosfamide) werd weer over 1 uur toegediend, tussen 8u30 en 9u30. Daarna begon de spoeling met Mesna, om blaasproblemen te voorkomen. Deze spoeling werd gedurende 8u volgehouden. Dus ze moesten tot 17u30 in Leuven blijven.
Kort na de toediening van de chemo voelde Nicolas zich minder goed en was hij brakerig. Vokke meldde dit aan de verpleging en toen kreeg Nic een extra spuitje tegen de misselijkheid. In de loop van de voormiddag kwam Dr. Uyttebroeck even langs. Volgens Vokke was ze toch wel tevreden over de evolutie bij onze Nikkel. Marleen had wat ravioli meegegeven aan Vokke, maar s middag at Nicolas bijna niets. Even later kreeg hij opnieuw een spuitje tegen het braken.
In de namiddag had Nic zijn beste periode. Zo speelden Nicolas en Vokke een aantal spelletjes met het ganzenbord. Ze hadden vooral veel plezier toen Nic keer op keer weer terug naar de gevangenis gestuurd werd. Even later ging hij weer naar de knutselhoek. Daar mocht hij een mooie clown inkleuren met verf. Ziekenhuisschool was er vandaag niet, want het is krokusverlof.
De dokters kwamen ook in de namiddag op ronde. De bloeduitslagen van Nicolas waren nog steeds aan de lage kant. (Kan ook niet anders met al die chemo.) Daarom stelden ze voor om dit woensdag nog eens te controleren, op de dagzaal in Gasthuisberg. Als hij dan nog te weinig rode bloedcellen en bloedplaatjes zou hebben, kon hij dan dadelijk bloed en bloedplaatjes toegediend krijgen. Als dat nodig is, is dat natuurlijk geen probleem en moeten we dat doen, maar dat betekende ook nog eens een extra rit naar Leuven.
Om 17u30 was de spoeling inderdaad gedaan en mochten Nicolas en Vokke weer naar huis. Toen ze thuis kwamen had Nic toch zin in een tas soep. Terwijl hij die opat keek hij naar Louis Louise op TV. Het avondeten bestond uit kotelet en rode kool. Daar heeft hij ook een bordje van gegeten, dus voelde hij zich toch weer wat beter intussen. Ik voelde me sinds gisteren ook weer iets beter, sinds mijn verkoudheid. Daarom had ik afgesproken om nog eens te tennissen met Rik. Marleen haar tennistraining op maandag ging niet door, want meester Dimitri is zijn diepsneeuwtechniek aan het bijschaven in Oostenrijk.
Deze morgen zijn Tom & Tom thuis begonnen. Tom is een goede kennis van de tennis en een zéér goede verver! (En hij had zijn helper Tom meegebracht.) Ik had hem al maanden geleden -lang voor Nicolas ziek werd- gevraagd om bij ons het hele huis opnieuw te verven. Na lang wachten was er uiteindelijk afgesproken om in februari te starten. Michael en Stephanie waren hun kinderbehang met clowns en beertjes nu echt wel moe gezien. Ze zeurden al zo lang om hun kamer te vernieuwen, dat we het nu ook niet meer wilden uitstellen. Tom had een paar stalenboeken achtergelaten, zodat zij nieuwe kleuren zouden kunnen kiezen. Maar Marleen en ik moesten ook nieuwe kleuren voor de rest van het huis zoeken. En dat is toch moeilijker dan ik dacht Nicolas heeft kort voor hij ziek werd een volledig nieuwe kamer gekregen. Hij koos voor een combinatie blauw-grijs. Hij heeft nog niet echt eigen meubels. Die moesten we nog gaan kiezen, maar daarvoor moeten we wachten tot hij terug in een winkel mag komen.
Terwijl ik ging tennissen, keken de rest thuis naar Beauty and te Nerd en naar Aspe. Daarna gingen Nicolas, Michael en Marleen naar boven. Nikkel poetste zijn tanden en keek toen, samen met Michael, vanuit zijn bed naar Studio 1. Toen ik thuis kwam, zat Stephanie nog alleen onder naar Spoed te zien. Even later was dat ook gedaan en is ze gaan slapen. Marleen lag intussen ook in bed en sliep bijna. Ik heb Nic zijn mondspoeling nog laten doen en daarna mochten Michael en hij Studio 1 nog uitkijken en dan moesten ze ook gaan slapen. Maar natuurlijk lagen die twee even later, met de koppen tegen elkaar, te slapen. Dus hebben we ze zo maar laten liggen.
Zondagochtend moet Michael altijd gaan voetballen. Zoals de laatste weken altijd het geval was, is Michael vanmorgen al om 8u met Richard en Arnout (buren) vertrokken naar de match. Marleen maakte mij om 8u45 wakker, zodat ik mij ook kon klaarmaken. Om 9u15 vertrokken Marleen, Nicolas en ik naar Berrebroek (Schulen). Michael zijn ploeg moest vandaag tegen BS Sport spelen, een topper in hun reeks. Toen we aankwamen was de match 10 minuten bezig, maar stond de stand nog op 0-0. Het was een mooie en spannende match, die uiteindelijk verdiend op 1-2 eindigde. De -op papier- mindere ploeg had verdiend van de topploeg gewonnen en dat zouden in de toekomst wel eens belangrijke punten kunnen zijn voor het behoud in de provinciale reeks.
We reden onmiddellijk na de match naar huis, want Nic mag toch de kantine niet in. Thuis hebben Nicolas en ik samen een grote kom soep gemaakt, terwijl Marleen de keuken opruimde. Toen Michael terug thuis afgezet werd, hebben we nog een paar omeletten gebakken en toen konden we aan tafel. We waren net aan het eten, toen er aan de voordeur gebeld werd. Het was nonkel Luc, tante Anne en de 3 kinderen. Ze kwamen nog eens zien hoe het met Nikkel ging. Maar tante Anne had ook een hoop nieuwe kleren bij uit haar winkel, zodat Nic die thuis kon passen. (Op die mannier moest hij niet naar de drukke winkel gaan.) Nic koos 2 mooie broeken en 2 shirts. (Voor de insiders: 1 groene!) Bovendien had hij ook een nieuwe tennisuitrusting gekregen. Hij kon dus weer even verder. Het bezoek had een lekkere smurfentaart meegebracht. Dat maakte dat we na het middageten, als dessert, aan de taart konden beginnen.
Om 14u30 vertrokken Luc, Anne, Nathalie, Stephanie en Michael naar de film. Nicolas mag niet naar de cinemazaal (infectie!) en daarom bleven Fabrice en Cederique bij hem om op de Playstation te spelen. Die drie kinderen trokken naar Nic zijn kamer en we hoorden er niets meer van. Marleen en ik maakten van de plotse rust gebruik om ons even neer te leggen in de zetel en een dutje te doen.
Marleen werd wakker om 16u en zette zich stilletjes aan de microscoop om wat te werken. Maar na een kwartiertje kwam Bompa binnen. Hij was nog eens met de fiets tot bij ons gereden om te zien hoe het met Nicolas ging. Kort na Bompa kwamen Moeke en Vokke ook binnen. En nog even later kwamen nonkel Dirk, tante Ludwine en hun kinderen ook op bezoek. Met al dat volk in huis kon ik onmogelijk in mijn zetel blijven liggen, dus was het uit met de rust. Gelukkig had tante Ludwine cake gebakken en mochten wij daar allemaal van proeven. Na de film brachten nonkel Luc en tante Anne Michael en Stephanie terug. Met enige moeite kregen ze Cederique en vooral Fabrice(!) na een tijdje terug mee naar huis.
Rond 19u vertrok iedereen en keerde de rust terug in huis. Marleen, Nicolas en ik zijn dan begonnen aan het avondeten. Vandaag stond er mengkeuken op het menu. We aten kip met Indische curry, kip met Thaise Panaeng currysaus en beef met Chinese oystersaus, tesamen met witte rijst en gewokte groenten.
Dan volgde het vaste zondagavond programma: Pappenheimers, Flikken en dan naar bed. Zoals verwacht was ik de enige die Studio 1 en de samenvatting van Anderlecht Standard haalde. Al de rest was tegen toen al lang in slaap gevallen.
Morgen moest er weer vroeg vertrokken worden naar Gasthuisberg voor een lange dag in de dagzaal. (Chemo, gevolgd door 8u spoelen.) Maar daarna zou er een relatief lange periode volgen waarin hij geen behandeling meer moest krijgen. Pas op 16-03 zal Nicolas aan een volgend blok chemotherapie starten. (Cfr. Aangepast schema zijkant.)
We vetrokken iets later dan gepland naar Leuven. Pas om 8u30 zaten Nicolas, Marleen en ik in de auto. Stephanie bleef thuis, want zij moest naar de turntraining gaan. Vokke zou Michael rond 10u komen halen, om samen naar STVV te rijden om daar naar de match van de U11 tegen OH Leuven te kijken. En wij zouden na de chemo rechtstreeks van Leuven naar daar rijden. De rit naar Gasthuisberg verliep probleemloos, zodat we om al 9u15 op het 4e verdiep aankwamen. Daar moesten we ook niet lang wachten voordat men de Cytosar (chemo) kwam aanhangen. Tijdens de chemo speelde Nic nog maar eens Memory met Marleen.
Doordat alles zo vlot verliep, zaten we om 10u al terug in de auto, op weg naar St. Truiden. Toen we daar 40 minuten later aankwamen, was de match ongeveer 10 minuten bezig. Voor ons was het een beetje een raar gevoel om nog eens op het jeugdcomplex van STVV te zijn. Enerzijds was er het gevoel van terug thuis te komen, maar anderzijds was er ook het gevoel van spijt dat Nicolas (nog) niet kon meespelen. Het was een mooie match, met verschillende kansen aan beide zijden, een topmatch. De stand onder de halve was 1-1. Alles bleef mogelijk. Op weg naar de kleedkamer kwamen alle spelers van zijn ploeg Nicolas een handje geven. Maar ook iedere andere jeugdspeler op STVV leek Nicolas te kennen, want iedereen kwam speciaal naar hem toe om hem de hand te schudden. Als je Nikkel zo bezig zag, wist je dat hij dit alles miste
Tijdens de rust moesten we buiten blijven staan, want Nicolas mag de cafetaria nog steeds niet in (owv infectiegevaar). We waren dan ook blij dat er ook enkele andere mensen bij ons bleven staan, zodat het toch gezellig was. De tweede helft was er opnieuw mooi voetbal te zien, waarbij de meeste kansen voor STVV waren, maar OHL de meest efficiente ploeg bleek te zijn, zodat zij uiteindelijk met 1-3 wonnen. Je zag op het gezicht van alle spelers van STVV dat ze zwaar teleurgesteld waren met dit verlies. Ze durfden precies nauwelijks nog naar Nicolas te kijken.
Na de match bleven we opnieuw met een aantal ouders buiten staan. Maar toen kreeg ik telefoon dat er een collega van mij in arbeid was en al een redelijke opening had. Omdat dit een bevalling was die ik eigenlijk niet mocht missen, zijn we kort daarna terug naar Hasselt gereden. Eigenlijk hadden we op de terugrit een beetje spijt dat we niet met een aantal mensen van OHL hebben kunnen praten. We hadden in de beginperiode van Nic zijn ziekte veel steun gehad aan hun blogreacties, zodat we nu graag wilden weten welke personen achter deze reacties stonden. Maar we konden toch maar moeilijk alle bezoekende ouders afgaan met de vraag of zij iets naar Nic gestuurd hadden. Misschien dat we later, bij een volgende gelegenheid, toch onze dankbaarheid kunnen tonen voor hun medeleven en steun tijdens die moeilijke dagen.
Thuis aten we iets en daarna hebben we ons allemaal even neergelegd en gerust. Ik ben zelf bijna onmiddellijk in slaap gevallen en werd pas om 15u terug wakker. Omdat ik nog steeds niets van het ziekenhuis gehoord had belde ik zelf naar het verloskwartier. Net op tijd blijkbaar, want de vroedvrouw zei dat ik mocht doorkomen voor de bevalling. Na de bevalling reed ik langs de Delhaize om daar een aantal dingen voor vanavond te kopen. Nicolas had zin in bouillonfondue met frietjes, dus kocht ik alles wat we daarvoor nodig hadden. Toen ik terug thuis kwam, bleek dat Stephanie een nieuwe GSM nodig had (Ze had haar GSM stuk gemaakt en wou nu van haar eigen geld een nieuwe kopen.) en Michael moest nieuwe keeperhandschoenen hebben. Nicolas heeft eigenlijk ook nieuwe kleren nodig, maar op een zaterdagnamiddag met zoveel mensen in de stad- is het niet aangewezen om met hem te gaan winkelen. Dus bleven Marleen en Nic thuis en reden Michael, Stephanie en ik naar de stad. We kochten Mic zijn handschoenen, Steph koos een nieuwe GSM en we kochten in de Bart Smit ook nog 2 gezelschapspelen (Cluedo en Yahtzee) met de cadeaubonnen die Nicolas gekregen had.
Toen we thuis binnen kwamen bleek dat Marleen en Nicolas hun tijd niet verloren hadden. Ze hadden voor iedereen pannenkoeken gebakken! Ze waren heerlijk! Natuurlijk wou Nikkel onmiddellijk met één van de nieuwe spelletjes spelen. Hij koos uiteindelijk voor Cluedo. De tafel werd afgeruimd, het spel uitgepakt en de spelregels werden voorgelezen. Het spel zelf duurde iets meer dan 1 uur, zodat het daarna de hoogste tijd was om aan het avondeten te beginnen. Een dik half uurtje later was alles klaar en kon de fondue starten. Het eten smaakte duidelijk, want bijna al het vlees was op.
Ik had aan een collega beloofd dat ik s avonds de wacht zou overnemen, omdat die collega een verplichting had die avond en ik toch thuis moest blijven bij onze Nic. Om 21u moest ik naar het ziekenhuis voor een spoedgeval. Op dat ogenblik zaten we allemaal naar de Kampioenen te kijken. Toen ik een uurtje later terugkwam, was Nicolas gesneuveld. Hij lag als enige te slapen. De rest was nog wakker en was naar een film op VTM aan het zien. Marleen en Michael zijn voor het einde van de film naar boven gegaan en zij hebben Nicolas meegenomen. Ik moest het verslag van gisteren eerst nog afwerken en Stephanie bleef verder naar de film kijken. Niet zo veel later was de film uit. Mijn verslag was intussen ook af en dus konden Steph en ik ook gaan slapen.
Na de gewone ochtendrituelen reden Marleen en Nicolas naar Leuven. Er was afgesproken dat hij al om 10u chemo zou krijgen. Juf Kathleen zou dan opnieuw in de dagzaal les komen geven, zodat ze in totaal maar een goed uurtje in Leuven zouden moeten blijven. Daarom waren ze goed op tijd vertrokken. Om 9u40 kwamen ze aan in de dagzaal. Daar was het zo druk dat er geen bed meer vrij was. Dus hebben ze zich maar in de zetels aan de knutselhoek gezet. Omdat ze zo vroeg daar waren, werd er beslist om de chemo onmiddellijk te geven. Dan kon hij daarna toch nog naar de ziekenhuisschool gaan. Terwijl hij de chemo kreeg, was er een ander kindje een carnavalsmasker aan het maken met een knutseljuf. Nicolas wou en mocht natuurlijk ook meedoen. Tijdens het schilderen van zijn masker vroeg hij plots aan de knutseljuf: U ken ik nog niet. Wie zijt gij eigenlijk? En de juf zei dat haar naam Loes was. Waarop hij enkel reageerde met: hmhmh en zonder opkijken stilletjes doorwerkte. Om 10u15 was de chemo ingelopen en kon hij naar de ziekenhuisschool. Juf Kathleen had een rekentoets voor hem. Volgens Nic behaalde hij 19/20. Na de les mochten ze weer vertrekken, maar dat wou Nic niet. Hij moest en zou eerst zijn carnavalsmasker nog afwerken.
Door deze vertraging waren ze pas om 12u15 thuis. Dimitri zat daar intussen al te wachten. Ik kwam om 12u30 thuis om iets te eten. Marleen vertrok toen net naar Tongeren. Dimi, Nic en ik aten balletjes in tomatensaus en daarna begon Nicolas weer aan zijn conditietraining. Gedurende een half uurtje waren ze buiten bezig met hun oefeningen. Nog maar eens bleek dat onze Nikkel er op vooruit ging. Zijn resultaten waren weer iets beter dan vorige keer. Dimitri vertrok na de training terug naar de school. Jammer genoeg zal er volgende week geen conditietraining zijn, want Dimi gaat een weekje skiën met een aantal vrienden, waaronder ook Carla! (Dus ook geen kiné volgende week.) Goed voor hun allemaal! Onze beurt komt nog!
Net zoals de vorige dagen speelde Nicolas ook vandaag weer met Lego. Hij had nog een nieuwe doos gevonden. Deze keer maakte hij een soort van science fiction man. Na een dik uurtje was hij af. Daarna liet Nic zijn interesse in de keuken weer blijken, doordat hij Marijs hielp met het klaarmaken van de lasagne voor vanavond.
Om 16u kwamen Moeke en Vokke binnen. Wat later gevolgd door Michael en Stephanie. Voor die twee begon het krokusverlof! Nicolas en Michael hebben eerst nog een beetje gevoetbald. Daarna was het tijd voor: Sturm der Liebe en al de rest
Marleen ging na haar werk rechtstreeks Stephanie halen van de turntraining. Ik reed om 20u, na mijn raadpleging, de oprit op. Marleen en Stephanie reden onmiddellijk achter mij aan. Zodoende kwamen we gedrieën samen thuis. Moeke en Vokke vertrokken weer naar huis en wij aten met ons vijven samen lasagne. Na het eten wou Nicolas absoluut Risk (= gezelschapspel & oorlogspel) spelen. Stephanie wou liever blijven chatten, dus speelden we met 4 spelers. Zoals ik voorspeld had, duurde het spel redelijk lang. Pas om iets voor 23u was de winnaar bekend. Maar tegen dan waren we allemaal doodmoe. We zijn dan ook allemaal samen gaan slapen.
Morgenvroeg moesten we weer vroeg opstaan. Want dan wilden we al rond 9u in Leuven zijn voor de chemotherapie, zodat we van daar rechtstreeks naar St. Truiden zouden kunnen rijden om de ploeg van Nic (U11) te zien spelen tegen OH Leuven. Het beloofde een echte topwedstrijd te worden. Niet alleen is OHL een zeer goede ploeg, maar deze match heeft voor ons ook nog een bijzondere waarde. Verschillende mensen van OHL hebben, toen Nic nog gehospitaliseerd was in Gasthuisberg, een aantalheel fijne, lieve en ondersteunende berichtjes op de blog van Nicolas geplaatst. We hadden ons toen voorgenomen om, als het enigszins zou kunnen, deze match absoluut bij te wonen. En dat zijn we natuurlijk nog niet vergeten!
In tegenstelling met wat we ons voorgenomen hadden, waren noch Marleen noch ik er bij op het ogenblik dat Nicolas in slaap zou gedaan worden. Marleen kon vandaag onmogelijk weg blijven op haar werk, want er waren een aantal vriescoupes (= microscopisch onderzoek tijdens een ingreep). Ik was nog steeds ziek (=infectiegevaar) en had bovendien een zware dag werken voor de boeg.
Het zou voor Nic een lange dag worden, want hij moest opnieuw een ruggenprik, chemotherapie en een bloedtransfusie krijgen. Gelukkig wou Vokke het van ons overnemen. Zodoende vertrok hij al met Nicolas om 6u10 naar Leuven. Om 7u10 kreeg ik al telefoon: ze waren aangekomen. Na anderhalf uur wachten werd Nicolas naar het operatiekwartier gebracht. Daar zaten Vokke en hij nog een half uurtje te wachten vooraleer Nic in slaap gedaan werd voor de ruggenprik. Na de ingreep mocht Vokke in de ontwaakruimte bij hem en van zodra Nic goed wakker was, mochten Vokke en hij weer terug naar de dagzaal pediatrie.
Om tijd te sparen kwam juf Kathleen naar de dagzaal voor de les. Op die mannier kon men al starten met de chemotherapie en daarna met de bloedtransfusie. (In de ziekenhuisschool zelf mag er geen therapie toegediend worden!) Toen ik aan Nicolas vroeg waar de les over ging, was zijn antwoord: GGD en KGV! Ik had geen enkel idee waar dat op sloeg. Uiteindelijk bleek het om een rekenles te gaan, met als onderwerp: grootste gemene deler en kleinste gemeen veelvoud. Na de les moest het bloed nog een tijdje verder inlopen. Daarna mochten ze vertrekken.
Iets na 15u waren Nicolas en Vokke terug thuis. Nic at wat ravioli, maar Vokke was te moe. (Zo vroeg opstaan is hij natuurlijk niet gewoon.) Hij wou alleen maar een beetje drinken. Maar ondanks zijn vermoeidheid, wou hij Nic toch naar de lasertherapie brengen. Hiervoor moesten ze om 15u30 al weer in het Virga Jesse ZH zijn. Eénmaal terug thuis begon Nicolas aan een nieuwe Lego-auto. Hij heeft de smaak van Lego blijkbaar echt te pakken. Heel geconcentreerd is hij dan soms uren bezig om alle stukjes volgens het bijgevoegde plannetje in elkaar te steken. Marleen had in de loop van de namiddag gebeld dat ze wat vroeger naar huis ging komen en ze was inderdaad rond 18u al thuis. Vanaf toen moest ze Nicolas natuurlijk helpen met zijn knutselwerk.
Toen ik om 20u thuis kwam was de auto helemaal af. Het was een knappe fel geel gekleurd machine, met automatisch openslaande vleugeldeuren en een motor met echt bewegende cilinders. Vokke was in de zetel nog aan het bijrusten van zijn lange dag, Marijs was Michael gaan halen van de tennisles, en Marleen was Stephanie gaan halen van de turntraining. We konden dus toch nog niet met het avondeten beginnen, dus hielp ik Nic maar even met het in elkaar steken van een ramp (soort van helling) en een lanceersysteem voor de auto. Het was allemaal net af toen iedereen binnen kwam.
Na het avondeten hebben we samen naar de nieuwe serie: Keyser en de Boer gekeken (=Nederlandstalige advocatenserie) en naar een stukje van De Laatste Show. Maar Marleen viel in slaap voor TV en het was eigenlijk al veel te laat voor de kinderen. Daarom zijn ze allemaal nog tijdens De Laatste Show naar boven gegaan. Ik schreef nog een tijdje aan het verslag van gisteren en ben toen ook gaan slapen.
We hadden met Dr. Renaer afgesproken om deze ochtend terug een bloedcontrole te laten doen bij Nicolas. Dus reed ik om iets na 8u naar het Virga Jesse ZH met hem. Hij liet heel flink bloed trekken, ik vroeg aan het labo om het dringend na te zien en iets later waren we terug thuis. Ik at vlug iets en vertrok kort daarna weer opnieuw naar het ziekenhuis, waar ik vanaf 9u de ganse voormiddag aan een vergadering moest deelnemen. Marleen bleef nog even bij Nicolas. Vokke zou rond 9u Marleen komen aflossen.
Omdat ik nog 5 minuten tijd had voor de vergadering begon, keek ik vlug op mijn computer of de bloeduitslagen van Nicolas al bekend waren. Tot mijn verbazing stonden de resultaten al in mijn PC en tot mijn nog grotere verbazing had Nic 1000 witte bloedcellen! (Dit was net genoeg om opnieuw chemo te kunnen krijgen, maar we dachten gisteren eigenlijk dat hij dit vandaag nog niet zou halen en dat de behandeling daarom uitgesteld moest worden.) Ik belde dit goede resultaat door naar Dr. Renaer. Zoals verwacht zei die dat Nicolas dan maar naar Leuven moest vertrekken voor zijn chemotherapie. Daarop belde ik naar Marleen. Die was net vertrokken naar haar werk, maar toen ze het nieuws vernam, draaide ze terug om het nieuws aan Vokke en Nicolas te vertellen. Vanaf toen nam ik deel aan de vergadering, reden Vokke en Nicolas naar Leuven voor de chemo en reed Marleen naar Tongeren voor een zware dag werken.
De chemotherapie was snel toegediend. Wel had Nicolas weer bloedarmoede, zodat de dokters hem morgen weer een bloedtransfusie wouden geven. Vermits hij morgen ook weer een ruggenmergpunctie zou krijgen en een nieuwe chemokuur, beloofde het weer een lange dag in Gasthuisberg te worden. Om 12u30 waren Nicolas en Vokke terug. Ze waren, voordat ze naar huis kwamen, eerst bij Moeke langs gereden. Van daar hebben ze een aantal gezelschapspelletjes meegenomen. Michael en Stephanie waren intussen ook thuis gekomen en zaten in de keuken een broodje boulet te eten. Natuurlijk had Nic daar ook zin in. Maar hij at een broodje zonder sla en ei, want dat had men hem in Leuven afgeraden.
Om 13u30 kwam Christophe spelen. De twee vrienden hadden heel veel plezier samen. Eerst waren ze aan het dammen. Ze zaten tegenover elkaar aan de keukentafel en Christophe vertelde allerlei verhaaltjes over wat er in de klas allemaal gebeurd was. Maar omdat ze de spelregels van dammen niet goed kenden, veranderden ze van spel. Ze gingen kienen. Vokke trok de nummers en de 2 jongens hadden elk 2 kienkaarten. De inzet was 2 euro en Nicolas won ze! Christophe was daar eerst wat ongelukkig over, maar veranderde dan vlug van stemming, want Nicolas mocht van hem ook wel eens geluk hebben.
Mathias en Karen kwamen met tante Ann en Moeke rond 15u30 kijken hoe het ging. De jongens (Mathias, Christophe en Nicolas) gingen buiten voetballen. Maar Nic was nog niet goed buiten, of hij gleed uit en had al een natte broek. Tot grote hilariteit van iedereen kon hij weer naar binnen voor droge kledij. Ze speelden gedurende een half uur een stevig partijtje voetbal. Toen ze terug binnenkwamen speelden ze hun geliefd kaartspel: Take five. En ze hadden enorm veel lol. Maar Nicolas hield aan zijn voetbalmatch wel stijve beenspieren over.
Opeens vroeg Nic om nog eens wafeldeeg te maken. Dan konden hij en Christophe samen wafels bakken. Toen ze Christophe om 17u15 kwamen halen, kon hij echt niet vertrekken. Hij bakte nog een wafeltje, en nog één, en nog één Nadat Christophe uiteindelijk vertrokken was, moest Nicolas de rest van het deeg samen met Moeke en Marijs verder opbakken. Terwijl ze hier mee bezig waren, speelde op de radio het liedje van Andy. Nicolas hoorde dit onmiddellijk en trok aan Marijs haar mouw. Hij vertelde haar het verhaal van Andy: dat die jongen dezelfde ziekte als hij had, maar dat die gestorven was, omdat hij er nog iets bij gekregen had Marijs probeerde stilletjes om het onderwerp te veranderen, maar Nic wou absoluut helemaal uitleggen hoe het allemaal in elkaar zat.
Toen Marijs om 18u naar huis ging, zat Nicolas al weer op de hometrainer te fietsen. Van op zijn fiets vroeg hij of Marijs even tot bij hem wou komen, want hij had een vraag: Wat eten we morgen, als ik terug thuis kom?
Na het avondeten stond er voor Nicolas nog maar 1 ding op zijn programma. De match Braga Standard. Maar hij had pech: de match begon pas om 21u45! Dus hadden we afgesproken dat Michael en hij de eerste helft mochten zien. (Stephanie was intussen al naar boven gegaan, want naar voetbal kijken doet ze echt niet graag.) Het werd een ramp. Steven Defour werd vakkundig uitgeschakeld in het begin van de match en vanaf dan was Standard een stuurloos schip. Tijdens de rust was de terechte stand 2-0 voor Braga. Maar Nicolas heeft de rust niet gehaald. Hij was, na een toch wel vermoeiende dag, al iets vroeger aan zijn eigen rust begonnen.
Bijna alles wat ik hier neerschrijf haal ik uit de notas die Marijs en/of Vokke tijdens de dag voor mij maakt/maken. Zo kan ik s avonds als ik thuiskom alles eens overlopen, hier en daar wat bijvullen en daar dan een verslagje van maken. Wat ik nu schrijf haal ik letterlijk uit het verslag van Marijs: Maar de ganse dag hebben we allemaal veel gelachen (zeker Nic). We zijn altijd verwonderd waar Nic zijn optimisme en energie vandaan haalt!
Vokke moest vandaag werken. Daarom hadden we aan Marijs gevraagd om al rond 9u thuis te zijn. Michael en Stephanie waren naar school. Marleen vertrok iets voor 9u naar Tongeren en ik had s morgens al vroeg telefoon gekregen dat ik pas later met mijn operaties kon beginnen, omdat een collega eerst nog een dringende keizersnede in mijn operatiezaal ging doen. Nicolas was natuurlijk ook op en zat naar zijn vaste ochtendprogrammas te kijken. Iets na 9u kwamen Moeke en Vokke binnen. Moeke had gevraagd of Vokke, voor hij naar zijn werk reed, haar niet tot bij ons kon brengen. Dan kon ze Marijs een beetje helpen.
Nicolas had vandaag zijn 2e rustdag, maar we hadden met Dr. Renaer afgesproken dat hij deze voormiddag een bloedname zou laten doen. Daarom reed Marijs rond 10u met hem naar het ziekenhuis. Ik heb tussen 2 ingrepen zijn bloeduitslagen opgezocht op de computer en heb die naar Dr. Renaer doorgebeld. Hij had 700 witte bloedcellen, maar moest er minimaal 1000 hebben om morgen opnieuw chemo te kunnen krijgen. Het was dus redelijk, maar niet goed genoeg. Daarom spraken we af om morgenochtend nog een controle te doen. Je weet maar nooit of hij dan toch geen 1000 witte bloedcellen zou hebben. (We gingen er echter van uit dat die kans niet zo groot was. En dan zou de volgende chemotherapie weer uitgesteld worden tot volgende week maandag.)
s Middags at Nicolas een tas kippensoep en een paar kippenboutjes. Daarna was het wachten op Dimitri. Die kwam om 14u met Nic conditietraining doen. Gedurende 45 minuten speelden ze voetbal, deden ze enkele circusoefeningen (met o.a. jongleren met doekjes) en hebben ze gebiljart. Van 14u tot 15u15 kwam juf Tilly weer langs. Zij werd afgewisseld door Carla, die Nicolas nog eens kwam masseren. Ze deden ook een aantal oefeningen en Carla was blij dat hij sinds zaterdag alle dagen op de hometrainer zit.
Nicolas had samen met Moeke deeg gemaakt voor wafels. Moeke was tussendoor even naar de stad geweest met tante Ann, om te gaan winkelen. Maar om 16u waren ze terug en begon de wafelenbak. Toen ik rond 17u thuiskwam rook het ganse huis naar versgebakken wafels. Ik was sinds gisteren verkouden en voelde me echt niet goed, maar ik kon toch niet aan de verleiding van de verse wafels weerstaan. En het moet gezegd worden: ze waren héél lekker! Omdat ik mij niet goed voelde en omdat ik de kans dat ik Nicolas zou besmetten zo klein mogelijk wou houden, ben ik na de wafels geproefd te hebben naar mijn kamer gegaan. Daar ben ik bijna onmiddellijk in slaap gevallen.
Terwijl ik boven was is Nic in zijn eentje beginnen voetballen. Hij had een zestal A4 papieren op verschillende plaatsen tegen de zetel gehangen en mikte daar met de bal op als doel. Vokke keek goedkeurend toe hoe Nic de bal systematisch naar het juiste doel schoot.
Marleen moest s avonds naar een vergadering. En ik lag boven in bed. Daarom bleven Moeke en Vokke babysitten. Ze aten kip met rijst en curry en keken naar hun geliefkoosde avondprogrammas, zoals: Sturm der Liebe, Familie en De Designers. (Gelukkig had ik daar boven op mijn kamer allemaal geen last van.) Om 22u15 ben ik toch naar onder gegaan om de kinderen aan te manen om te gaan slapen. Dan konden Moeke en Vokke ook naar huis vertrekken. Even later waren ze allemaal boven, maar Nicolas en Michael wilden graag nog de samenvatting van de vandaag gespeelde bekermatchen nog zien. Michael was echter te moe en is even later toch gaan slapen. Nicolas bleef echter wakker.
Toen de samenvattingen net gedaan waren en Nic het licht op zijn kamer uitdeed, kreeg ik telefoon van Marleen. Of ik haar aub wou binnenlaten ? Blijkbaar had Michael de deur gesloten, nadat Moeke en Vokke vertrokken waren en hij had de sleutel op de deur laten zitten. Ik ben dan maar vlug naar onder gegaan en heb de deur voor mijn vrouwtje opengedaan. Zo kon ze haar jongste zoon toch nog een goedenachtkusje geven. Daarna is Marleen ook in bed gekropen en is ze heel vlug in slaap gevallen.
Omdat ik al wat geslapen had en omdat mijn Perdolan goed begon te werken, was ik op dat ogenblik nog klaarwakker. Dus ben ik maar aan het verslag van maandag begonnen, zodat dat niet al te laat op de blog kon verschijnen.
Op 16 december reden we voor de eerste keer met Nicolas naar Gasthuisberg. We zijn vandaag dus 2 maanden verder. We waren toen heel angstig, erg ongerust en extreem onzeker over wat ons te wachten stond. Vandaag zijn deze gevoelens er nog steeds, maar ze zijn toch al heel wat afgezwakt. Zo weten we intussen dat de tumor gevoelig is aan de ingestelde behandeling en dat Nicolas deze behandeling redelijk goed verdraagt, maar de onzekerheid over de toekomst blijft onderhuids toch steeds aanwezig. We kunnen dan ook alleen maar hopen dat alles de goede kant blijft uitgaan en dat we binnen zoveel maanden met een goed gevoel op deze periode kunnen terugblikken.
In tegenstelling met 2 maanden geleden moest Nicolas vandaag niet naar Leuven gaan. Het was de eerste van 2 rustdagen. Hij stond deze ochtend om 8u15 op. Michael en Stephanie waren toen al naar school vertrokken. Hij at 2 boterhammen met choco, dronk een glaasje fruitsap en keek dan een tijdje naar TV. Om 10u ging Nic terug naar boven om zijn tanden te poetsen en zich aan te kleden. Terwijl hij boven was heeft hij 2 Lego-dozen uitgezocht tussen de vele cadeautjes die hij heeft mogen ontvangen. Het waren bouwpakketten voor een auto. Samen met Vokke is hij dan begonnen met de montage. s Middag at hij een beetje lasagne, die Marijs voor hem klaargemaakt had. Maar daarna ging hij verder met de Lego, tot juf Tilly om 13u aanbelde. Toen was het tijd voor zijn thuisonderwijs.
Terwijl Nic les kreeg aan de tafel in de living, probeerde Vokke wat verder in de zetel een beetje te werken en ging Marijs naar de winkel. Toen ik wat later thuis iets kwam eten, zag ik Nicolas goed zijn best doen tijdens de les. Gedurende 90 minuten was hij heel aandachtig. Juf Tilly was dan ook tevreden over hem toen ze weer vertrok.
Na de les werkten Nicolas en Vokke weer verder aan de auto tot ze naar het Virga Jesse ZH moesten vertrekken. Om 16u moest Nic daar weer zijn voor de mondlaser. (Hierbij wil ik toch nog eens vermelden dat deze laserbehandeling zijn effect niet mist, want sinds Nicolas dit op regelmatig basis laat doen heeft hij niet meer geklaagd van mondaften. We zijn dan ook heel gelukkig en dankbaar dat Nikkel deze behandeling hier kan krijgen.) Eenmaal terug thuis hebben ze doorgewerkt tot de auto af was. Maar ook toen was Nikkel nog niet moe. Hij voelt zich tijdens de dagen dat hij niet naar Leuven moet meestal duidelijk beter, is dan ook wat opgewekter en het lijkt of hij meer energie heeft. Ook nu dus. Na zijn knutselactiviteiten besloot hij om een half uurtje te trappen op de hometrainer. Maar ook daarna bleef hij de rest van de dag zeer actief. Toen Marleen rond 18u thuis kwam, was hij op de computer bezig zijn mails te lezen. Juf Tilly had hem namelijk verteld dat ze vanuit de school regelmatig een mail naar hem stuurden, maar dat hij die tot nu toe nog niet beantwoord had. Toen ik om 19u30 thuis kwam, vroeg hij dan ook aan mij of hij een mail mocht versturen en of ik hem daarbij wou helpen. Maar hij had geen mailadres voor mij. Dat stond op de PC waar hij mee gewerkt had, maar daar waren Stephanie en Michael nu mee bezig. Dus werd het antwoord aan de school even uitgesteld tot morgen.
Omdat ik de ganse dag al ziekjes was en omdat ik ook schrik had om Nicolas aan te steken ben ik de rest van de avond grotendeels boven gebleven. (De tennis met Rik had ik afgezegd.) Marleen moest naar het Virga Jesse College voor een infoavond over de studiekeuzes die Stephanie volgend jaar kon maken. De kinderen en Vokke bleven onder naar TV zien. Toen Marleen terug was is iedereen naar boven gekomen. Michael en Stephanie gingen slapen. Marleen en Nicolas keken samen op Nic zijn kamer naar het voetbal Studio 1. Ik ook, maar op mijn eigen kamer.
Deze morgen vertrok Michael om 8u15 met Richard en Arnout naar de voetbal. Hij moest pas om 9u30 spelen, zodat Marleen nog even tijd had voor Nicolas. Stephanie en ik lagen nog steeds te slapen. Om 8u30 kwam Marleen mij wakker maken. We spraken even over onze belevenissen van gisterenavond. Maar terwijl we zo samen in bed lagen, hoorden we Nicolas naar boven komen. Hij was vroeger al niet graag alleen, maar tegenwoordig zoekt hij echt het contact op. Omdat er niemand meer onder was, kwam hij maar naar onze slaapkamer. Toen hij ons daar in bed zag liggen, kwam hij met een grote glimlach tussen ons in liggen. Maar even later moesten we ons toch allemaal klaar maken. Ik ging naar de voetbal van Michael zien en Marleen en Nic moesten naar Leuven voor de laatste chemo van deze week.
Ik was 5 minuten te laat op Torpedo. Maar daardoor had ik wel al de goals gemist. De tegenpartij had in die korte tijd 2x gescoord en daarna zagen we eigenlijk alleen nog maar een vorm van schaatsvoetbal, waarbij er spectaculaire valpartijen en pirouettes afgewisseld werden met langs de bal stampen en andere missers. Hoe dan ook De ploeg Van Michael verloor dus uiteindelijk met 0-2 tegen Tongeren. Toch kregen ze na de match frieten en hamburgers aangeboden door het bestuur. In afwachting dronk ik nog iets aan de toog, te samen met de trainer en de andere ouders. Toen belde Marleen mij, ze vroeg of ik langs de bakker wou gaan, zodat we deze middag iets te eten zouden hebben. Omdat ik ook nog iets in de stad moest gaan doen, regelde ik dat Michael weer met Richard naar huis kwam, zodat ik kon vertrekken. Ik kocht wat pistolets en een brood, reed door naar de stad en was uiteindelijk rond 12u30 thuis. Richard reed net achter mij de oprit op. Marleen en Nicolas waren er al en hadden het huis al wat opgeruimd. Stephanie was ook onder geraakt en zat aan tafel te chatten.
De rit naar Leuven was Nikkel weer stil geweest. Toen Marleen geparkeerd had in de garage, zag ze dat Nic er bleekjes uit zag. Daarom vroeg ze of hij zich niet goed voelde, of hij misschien moest braken? Nicolas zei dat hij het niet goed wist, maar dat was voor Marleen het teken dat hij echt moest overgeven. De eerste gulp kwam er al aan toen hij net uitgestapt was. Marleen zag geen andere uitweg Ze hing Nicolas over de balustrade en liet hem in de planten overgeven. Daarna zijn ze het ziekenhuis binnengestapt om de chemo te krijgen. Terwijl deze in zijn bloed liep, zei Nicolas doodleuk: Het gaat al heel wat beter. Zo eens overgeven in de natuur is helemaal niet erg. Een klein half uur later konden ze weer naar huis. Maar veel eetlust had Nic toch niet meer toen ze thuiskwamen.
Om 14u kwam Carla kort langs. Ik had haar een oude computer van de praktijk beloofd voor haar vader. Sander (zijn oudste kleinzoon en zoon van Carla) was al een tijdje in de VS om te tennissen en te studeren. En de enige goedkope mannier om met hem contact te hebben, was dus via de computer. Daarom kwam Carla deze oude PC halen, zodat de man op zijn toch al wat meer gevorderde leeftijd, zijn eerste stapjes op het web kon proberen te zetten. Voor Carla vertrok, maakte ze nog de afspraak met Nicolas om hem dinsdag opnieuw te komen behandelen. Toen ze vertrok is Nicolas kort daarna in de zetel in slaap gevallen. Marleen legde zich bij hem en is ook even ingedommeld. Ik heb mij aan mijn laptop gezet en ben begonnen aan al mijn uitgestelde blogverslagen.
Rond 16u30 kwamen Moeke en Vokke binnen. Marleen was intussen wakker geworden, maar Nic heeft geslapen tot 17u. Ik had mijn 2 verslagen afgewerkt en op de blog geplaatst. Dus had ik nu tijd om eindelijk- naar de laatste aflevering van Van Vlees en Bloed te zien, die Michael voor mij opgenomen had. Iedereen keek mee en we hebben nog maar eens genoten van dit toch wel schitterende programma. Ik vind het dan ook heel spijtig dat dit de laatste aflevering was!
Om 19u20 vertrokken Marleen en ik met Michael naar de sporthal van Kuringen. Michael moest daar de laatste minivoetbalmatch van het seizoen spelen. Het werd een mooie match met veel mooie doelpunten. Ze wonnen hun match met 8-3. Ook na de match hebben we nog goed gelachen met de bevriende ouders. Vooral met de beginnend opspelende hormonen van deze jonge gasten en met de mannier waarop zij met elkaar omgaan.
Kort nadat we thuis kwamen, was Vokke ook terug. Hij was voor iedereen kebap gaan halen. We aten allemaal samen, waarna er naar Flikken en De Bende van Wim gekeken werd. Toen zijn Moeke en Vokke naar huis gegaan. Stephanie en Marleen gingen slapen en Ik heb met de 2 jongens nog naar Studio 1 gekeken op Nicolas zijn kamer. Heerlijk, zoals we daar met ons drieën dicht tegen elkaar lagen. Toen de uitzending gedaan was is Michael gaan slapen en heb ik Nic nog eens goed toegedekt, nadat hij terug uit de badkamer kwam na zijn mondspoeling. Terwijl ik naast Marleen in bed kroop voelde ik dat de keelpijn, die al een paar dagen sluimerend aanwezig was, meer begon door te komen. Ook Nicolas begon trouwens meer te hoesten. Ik kan alleen maar hopen dat het zich niet echt doorzet.
Vokke was deze keer wel extreem vroeg thuis, voor zijn doen tenminste. We moesten vandaag weer met Nicolas naar Gasthuisberg gaan voor zijn chemotherapie. Omdat Nic gisteren om 11u chemo had gehad, kon hij vandaag ten vroegste om 10u chemo krijgen. (Deze chemo mag maar maximum 1u vroeger of later toegediend worden.) We wisten dat de U11 van STVV (Nic zijn ploeg) vandaag om 11u tegen Brussels moest spelen. Dus vertrokken wij om 9u15 naar Leuven. We wilden zo vroeg mogelijk de chemo laten toedienen en dan onmiddellijk doorrijden naar Bussel, zodat we nog zo veel als mogelijk van de match zouden kunnen zien. En als er voetbal te zien is, dan krijg je Vokke wel uit zijn bed. Daardoor was hij er deze morgen dus vroeg bij
Marleen moest vandaag met Stephanie naar Gent rijden voor een turnwedstrijd. Dat was een langere rit en ze moesten ook nog 2 of 3 andere mensen meenemen. Daarom wou Marleen met de Audi rijden. Dus reden wij vandaag met de auto van Vokke naar Gasthuisberg. En dat was van belang, zoals verder zal blijken.
Het was weer weekend, dus was de dagzaal pediatrie toe en werden we weer op de hospitalisatie-eenheid op het 4e verdiep verwacht. Alles verliep vlotjes. Nic kreeg zijn kuur Cytosar terwijl hij Memory speelde met mij en Vokke. Om 10u50 reden we de parking van Gasthuisberg uit, richting Brussel. We hoopten nog tenminste een ganse 2e helft te zien, maar dat was toch even misrekend De GPS van Vokke kende geen Avenue De Roovere in Brussel, hoe ik het er ook inbracht (Was ik toch maar met mijn eigen auto gekomen!) Na veel sukkelen, bellen en misrijden kwamen we uiteindelijk om 12u aan op het juiste veld. Net op tijd om het laatste kwartier van de match nog mee te maken. Het was prachtig weer. Er scheen een heerlijk winterzonnetje. Dus zakte de frustratie van de moeizame heenrit ook vlug terug weg. Nic ging trainer Nathan en de afgevaardigden (Jean Paul en Gino) een hand geven en ging dan op de bank bij de reservespelers zitten. STVV verloor uiteindelijk met 5-2. Na de match kwamen alle spelers spontaan naar Nicolas gelopen om hem een hand te geven. Iedereen poseerde ook voor een gemeenschappelijke foto. Ook de ouders van de spelers kwamen allemaal bij ons staan. Iedereen was blij om Nicolas nog eens te zien en ze vonden dat hij er goed uit zag. Ze vertelden hem ook dat ze hem misten, zowel op als naast het veld De terugweg verliep gelukkig wat vlotter. Deze keer reden we niet meer verkeerd. Nic was al vlug in slaap gevallen op de achterbank. We hebben hem thuis pas wakker gemaakt.
Omdat Marleen en Steph naar Gent waren, was Moeke naar ons thuis gereden om bij Michael te zijn. Die twee hadden al gegeten en Nic had niet veel honger. Hij heeft alleen maar een restje spaghetti gegeten.
Rond 15u zijn Vokke en ik de hometrainer van Moeke gaan halen. Carla had er op aangedrongen dat Nic een hometrainer zou krijgen en Moeke fietste zelf toch niet meer, zodat we haar fiets mochten hebben. We hebben de hometrainer naast de microscoop van Marleen in de living gezet. Op die mannier kon hij van op zijn fiets toch nog naar TV zien. Nic vond het blijkbaar wel in orde, want hij heeft onmiddellijk 25 minuten getrapt op dat ding.
Ik was door Dimitri uitgenodigd om (op Valentijnsdag) naar de match Standard Tubize te gaan kijken. Een andere vriend, Tom, zou mij komen uithalen, want we moesten om 18u30 op de carpoolparking van Diepenbeek bijeen komen. Ik was door de drukte van de voorbij dagen echter zo vermoeid geworden, dat ik deze namiddag van de gelegenheid gebruik had maakt om even op mijn bed te gaan liggen. Om 17u45 werd ik door Nicolas gewekt. Tom was al aangekomen. We hadden nog wel wat tijd over. Daarom begon ik al aan het verslag van gisteren, terwijl Tom en Nicolas met de bal speelden in de woonkamer. Maar ik kreeg het verslag natuurlijk niet af, want om 18u20 moesten we dringend vertrekken. De rest zou ik morgen wel afmaken
Op weg naar Standard kreeg ik telefoon van Stephanie. Ze had maar aan 2 toestellen mogen meedoen, owv haar beenvliesontsteking, maar ook die 2 toestellen waren wat tegengevallen. Toch klonk ze tot mijn vreugde- nog redelijk opgewekt. Ze had wat pech gehad, maar volgens Marleen had ze bewezen dat ze de oefening duidelijk aankon. Binnen 2 weken is er nog een turnwedstrijd. Dan moet ze zich daar nog maar eens tonen van haar beste kant!
De voetbalmatch was redelijk leuk. Standard won makkelijk met 4-0. Defour speelde volgens mij als een echte patron. Bijna in alle aanvallen was hij betrokken. Typisch was ook hoe hij een onzekere Espinoza (doelwachter van Standard) ter orde riep. Na de match hebben we nog een paar pintjes gedronken in de lokale cafeetjes. Het was gezellig, dus waren we ook nu weer niet vroeg in ons bed.
Thuis was Marleen doodop en helemaal uitgeteld na een lange dag. Dus waren ze frieten gaan halen en hebben ze daarna gewoon naar TV gekeken. De kinderen hadden wat opmerkingen gemaakt op het feit dat papa op Valentijn naar de voetbal ging en mama dus alleen liet. (Maar papa had vooraf natuurlijk toestemming aan mama gevraagd. En mama was toch al te moe. Daarom hadden we afgesproken om binnen een paar dagen eens samen iets te gaan eten.) Toen Studio 1 begon is iedereen naar boven gegaan. Daar hebben Michael en Nicolas nog naar de samenvatting van de voetbalmatchen gekeken.
Toen ik thuis kwam en nog eens langs de kinderen liep, zag ik dat Michael nog steeds bij Nic in bed lag. De TV stond nog aan, maar ze waren beiden al aan het slapen. Ik zette de TV uit en gaf hun elk een kruisje. Hierbij werd Michael even wakker. Hij zei dat Nic zijn mondspoeling nog moest doen, maar ik zei dat we dat nu maar zo zouden laten. Daarop stond hij op om in de badkamer iets te drinken. Ik ging mijn tanden poetsen en zag nog net dat Michael niet naar zijn eigen kamer ging, maar terug bij Nicolas in bed kroop
Eindelijk zou ik nog eens met Nikkel naar Leuven gaan. We moesten weer om 9u30 op de dagzaal zijn. Dus zijn we om 8u45 vertrokken. Nic had een licht ontbijtje genomen, maar was een beetje slapjes en stilletjes. In de auto op weg naar ginder heeft hij bijna niets gezegd. Hij lag maar stilletjes met zijn hoofd tegen het venster en sliep een beetje. Hij had vanmorgen ook een heel klein beetje gebraakt. Waarschijnlijk begint deze chemo toch meer en meer op hem te wegen, want het was ons allemaal ook al opgevallen dat hij minder eet de laatste dagen.
Toen we in de dagzaal aankwamen was Nic zijn vaste plaats al ingenomen. Hij moest maar alleen zijn Cytosar (chemo) krijgen, dwz 15 minuten voor de chemo en 10 minuten spoelen. Dus besloten we om gewoon in de zetels te gaan zitten. Om 10u bracht ik Nikkel naar de ziekenhuisschool. Ik toonde hem nog een keer goed hoe hij er kon geraken, en zei tegen hem dat hij goed moest opletten, zodat hij op eigen houtje de weg terug zou kunnen vinden na de les. In de ziekenhuisklas was er nog niemand. Dus moesten we even wachten. Van zodra juf Kathleen aankwam ben ik terug vertrokken naar de dagzaal.
Iets na 11u kwam Nicolas rustig en in zijn eentje- terug de dagzaal binnengewandeld. Hij had een klein lachje om de mond, iets in de trend van: Zie je wel dat ik de weg zou terugvinden. Tijdens de les van Nicolas was de knutseljuf in de dagzaal bezig geweest met een ander jongetje. Ze hadden een hartje gemaakt voor zijn vriendinnetje. Toen Nikkel aankwam was de jongen net vertrokken. Dus vroeg de juf of Nicolas ook een hartje voor Valentijn wou maken. Maar Nic wou eerst niet. Hij zei dat hij geen vriendinnetje had. Pas toen de juf voorstelde om dan een hartje voor mama te maken, was hij onmiddellijk akkoord. Terwijl hij zijn hartje aan het verven was, kwamen Bolleke en zijn vriend Dodo (cliniclowns) langs. Ze kwamen aan Nicolas uitleggen wat ze tegen hun lief gingen vertellen morgen, ze tapte een paar mopjes, en ze hadden veel plezier toen ze hun vals gebit met enkele rotte tanden toonden aan elke verpleegster en om een kusje vroegen. Nicolas lachte hartelijk mee, maar werkte intussen ook verder aan zijn hartje. De chemo was intussen ingelopen en eenmaal de spoeling gedaan was, mochten we ook weer vertrekken.
Om 12u30 waren we thuis. Onderweg hadden we even naar mama gebeld. En we hadden Dimi verwittigd dat we iets later waren. Toen we binnenkwamen zat Dimi in de keuken al met Marijs te praten. We aten samen middageten, maar weeral bleek dat Nic zijn goede eetlust van de voorbije weken heel erg verminderd was.
Nicolas en Dimi hebben gedurende een half uurtje buiten gesport, maar toen moest Dimi terug naar de school vertrekken om te gaan lesgeven. Na zijn vertrek hebben Nicolas en Marijs de knutseldoos van de zolder gehaald en hebben ze de valentijnversiering gezocht. Nic heeft ook zelf een aantal A4 bladen ingekleurd en daar een valentijnslinger van gemaakt.
In de loop van de namiddag kwam Carla onze Nic masseren. Hij geniet daar toch wel altijd van. Carla drong ook nog eens aan op een hometrainer. (Ik zal die morgen dus toch maar gaan halen bij Moeke. Zij gebruikt die van haar toch niet meer.) Toen Moeke thuis aankwam en Carla al weer vertrokken was, heeft die Nikkel geholpen met het versieren van het de woonkamer. Ze waren hier net mee klaar toen Michael en Stephanie uit de school kwamen.
s Avonds waren Marleen en ik uitgenodigd bij vrienden. Marleen was iets vroeger gestopt met werken, zodat ze nog bloemen kon kopen. Ik was wat later thuis. We hadden ons alle twee vlug klaar gemaakt en stonden op het punt om te vertrekken, toen Nic vanuit zijn zetel plots riep: Kijk papa, dat is waar we het gisteren over hadden! Dat gaat over die jongen met kanker die een CD gemaakt heeft. Marleen was iets voor mij onder gekomen en zat met bezorgde blik afwisselend naar de TV en haar jongste zoon te kijken. Ik ben dan maar even naast Nicolas gaan zitten. Nicolas schoof onmiddellijk tegen mij aan. We keken allemaal samen naar het verhaal van Andy, een gast van 22j met klierkanker, die als hartenwens van zijn zus een professionele opname van zijn eigen rap-liedje kreeg. Het was mooi gebracht, maar het raakte ons allemaal heel persoonlijk. Bovendien wist ik sinds gisteren dat deze jongen kort na de opname van het programma gestorven was. Dus bleven Marleen ik tot het programma gedaan was. Ik zei tegen Nic dat het erg was dat deze jongen moest sterven, maar dat hij het wel zou halen! Dat hij zoveel jonger is, een andere kanker heeft en er van in het begin beter voorstond dan deze jongen. Ik kan nu alleen maar hopen dat hij zelf er ook zo over denkt
Marleen en ik hadden een heel gezellige avond, met lekker eten en drinken en vooral heel fijn gezelschap. De tijd was voorbijgevlogen. Daardoor was het bijna 2u voordat we Moeke en Vokke konden aflossen als babysit. Alles was thuis goed verlopen. Michael en Nicolas lagen weer samen in Nicolas zijn bed. Stephanie lag op haar kamer in haar eigen bed. En even later lagen Marleen en ik ook in ons bedje.
Vandaag was Nic als eerste van de kinderen op. Steph was blijven slapen bij Eliene en Michael profiteerde van zijn vrije dag om wat langer te slapen.
Rond 8.30u stond hij op. Ik was al op en was boterhammen aan het smeren om mee te nemen naar het werk. Nicolas installeerde zich, zoals gewoonlijk, in de zetel en vroeg een tas warme chocolademelk en een yoghurtje. Omdat ik vandaag weer ging werken kwam Marijse mij rond 9u aflossen.
Kort nadat ik naar Tongeren was vertrokken ging Nic zich aankleden. Daarna vertrok Marijse met Nicolas naar het Virga Jesse Ziekenhuis om bloed te laten trekken. Dat was eerder deze week afgesproken met Dr. Renaer. Als de witte bloedcellen voldoende waren gestegen, zouden we morgen naar Leuven moeten om opnieuw een blokje van vier dagen chemo op te starten. In het ziekenhuis verliep alles goed. Ook hier begint Nicolas stilletjes zijn weg te kennen en voelt hij zich wat meer op zijn gemak. (Zelfs zijn muts ging deze keer af.)
Rond 11u kwamen ze terug thuis. Nicolas had na zijn klein ontbijtje natuurlijk terug honger gekregen en at een eitje met spek. Daarna keek hij op Eurosport wat naar de voetbal. Michael was ondertussen natuurlijk ook al opgestaan en was vlijtig aan het studeren.
Om 13u aten Nic, Michael en Marijse soep met een boterham. Even later kwam Steph binnen. Ze had een leuke avond gehad bij haar vriendinnen. Gisterenavond waren ze naar de film geweest en van daar zijn ze samen naar Eliene haar thuis gegaan. Daar hebben ze nog gezellig gebabbeld en zijn toen, waarschijnlijk vrij laat, gaan slapen.
Nicolas voelde zich blijkbaar goed vandaag en bleef vrij actief. Hij speelde op zijn PSP en met zijn voetbal. Om 15u15 vertrok Michael naar de voetbaltraining. Even later arriveerden tante Ann en Mathias. Samen speelden ze een kaartspel (take five). Om 16u30 moesten ze al weer vertrekken om Karen te gaan halen van de turnles. Ook Steph vertrok naar de turntraining.
Om 17u kwam papa thuis. Hij vroeg of Nic zin had om op zijn kamer naar een film te gaan kijken op Prime. Dat zag Nicolas wel zitten. Samen gingen naar Nics kamer en installeerden zich in zijn bed. Nicolas lag braaf naar de film te kijken terwijl papa kort na het begin al in slaap viel. Even later kwamen Nonkel Jan en Gylian binnen. Dus moesten Nic en papa weer naar beneden komen en hebben ze de film maar verder opgenomen. Onze snoep-trakteer-bokaal werd opnieuw gevuld met de snoepjes die Nicolas van tante Simonne gekregen had en hij ging meermaals rond bij de kinderen. Gylian had zijn voetbalstickers en boek bij om stickers te ruilen met Nic. Tussendoor hebben ze ook wat op de Nintendo gespeeld.
Ondertussen vertrok ik rond 16u45 in Tongeren. Om 17u40 had ik voor Stephanie een afspraak gemaakt met Dr. Hendrickx (sportarts). Ik ging haar uit de turntraining halen met de belofte om haar zo snel mogelijk terug te brengen, zodat ze nog verder kon trainen. Gelukkig zat er niet te veel volk in de wachtzaal en waren we vrij snel aan de beurt. (Achteraf gezien hebben we wel geluk gehad want terwijl wij bij de dokter zaten rinkelde de telefoon continu en ging de deurbel om de haverklap.) Het verdict viel mee. Hoogst waarschijnlijk was het inderdaad maar een beenvliesontsteking. Dat hield in dat Steph zelf mocht beslissen wat ze ging doen. Om de ontsteking te doen verdwijnen was rust in combinatie met ijs leggen en wat Fastium-gel de enige therapie. Op mijn vraag of ze zonder gevaar aan de wedstrijd van nu zaterdag kon deelnemen, was het antwoord van de dokter dat er geen gevaar was op het verergeren van de kwetsuur. Wel stond vast dat ze veel pijn zou hebben en dus niet optimaal zou kunnen presteren. We moesten voor alle zekerheid toch nog een echo laten nemen om een spierletsel of stressfractuur uit te sluiten. In die twee gevallen zou ze niet mee mogen doen. Voorlopig vond Steph dit al goed nieuws. Even later stond ze al weer te trainen in de turnzaal. Met de trainster, juf Elke, spraken we af om dan toch maar mee te doen aan de wedstrijd, maar wel alleen de brug en de balk (voor sprong en grond hadden ze al enkele weken niet meer getraind omdat de pijn aan haar scheenbeen te erg was bij het lopen en springen).
Ik ging Steph, voor de tweede keer, halen in de turnzaal om 19u30. Rond 20u waren we thuis. Even later vertrok papa om te gaan tennissen met Dimi en Roger. Ik at samen met de kinderen en vokke die ondertussen ook was binnengekomen. Nicolas was zich al aan het verheugen op een leuk avondje voetbal want hij had in de krant gelezen dat ze de oefenwedstrijd van de Rode Duivels zouden uitzenden. Nog voor de helft was Nic echter al in slaap gevallen. Na het opruimen van de tafel ging ik nog wat werken aan de microscoop. Na afloop van de voetbalwedstrijd ging vokke naar huis. Ik maakte Nicolas wakker en ging samen met de jongens naar boven. Steph was ondertussen al in haar bed gekropen. Nic poetste zijn tanden en keek samen met Michael nog wat TV en deed daarna zijn mondspoeling. Daarna zijn we allemaal uitgeteld in slaap gevallen. Ik herinner me vaag dag Guy kort daarna is thuisgekomen. Hij heeft nog iets aan mij gevraagd, maar vraag me aub niet meer wat
Vandaag moest Nicolas terug naar Leuven om te starten met de derde week chemo. Daarom maakte Marleen hem om 7u30 wakker. Nic at zijn vast ontbijt van de laatste dagen: warme chocomelk en een yoghurt. Omdat zijn porth-a-cath weer moest aangeprikt worden voor een nieuw infuus, bracht Marleen ook opnieuw Emla (=verdovende zalf) aan. Vokke zou vandaag met hem naar Leuven gaan, want Marleen moest een dringend microscopisch onderzoek doen tijdens een ingreep (=vriescoupe) en ik had -zoals steeds op donderdag- een zware dag met raadplegingen, vergaderingen en Borstcentrum voor de boeg.
In Gasthuisberg kreeg Nic inderdaad een nieuw infuus geprikt en werd er weer een bloedonderzoek afgenomen. Daarna ging hij naar de ziekenhuisschool bij juf Kathleen. Tussen 10u en 11u moest hij eerst de rekentoets, die hij vorige week niet afgekregen had, afmaken. (Volgens Nikkel behaalde hij 88%.) Daarna kreeg hij ook een toets Frans, maar het lesuur was om voor hij de laatste oefening af had. (Waarschijnlijk zal hij daar morgen de les mee moeten beginnen.) Na de school kreeg hij de chemotherapie. Maar omdat hij door de opeenvolgende chemokuren- toch wel een ernstige bloedarmoede heeft, moest hij ook terug een bloedtransfusie hebben. En dat bloed moest weer langzaam toegediend worden over een drietal uren. Die tijd bracht Nic door met spelen op zijn Nintendo, met rusten en met een bezoek van de cliniclown Bolleke. Aan deze laatste heeft hij enkele moppen verteld uit zijn grote Moppenboek.
Tegen dat ze weer naar huis mochten vertrekken, was er geen tijd meer om eerst langs thuis te gaan. Nic had om 16u immers een afspraak voor de mondlaser in het Virga Jesse ziekenhuis. Dus reden ze maar rechtstreeks van het ene ziekenhuis naar het andere. Zoals altijd verliep de laserbehandeling vlotjes. Om 16u45 waren ze uiteindelijk terug thuis. Daar was Marijs al een tijdje op hun aan het wachten. Natuurlijk had ze weer iets te eten voorzien voor onze kleine baas, maar deze keer had die niet veel honger. Hij heeft maar een klein beetje gegeten van het wokgerecht dat Marijs had klaargemaakt. Bovendien klaagde hij ook weer van hoofdpijn. Dus kreeg hij een Dafalgan, maar hij kreeg ook een soort van alternatieve behandeling: een koude natte handdoek, die hij losjes over zijn kale hoofd drapeerde. Volgens Nikkel was dit een zeer goed middel tegen hoofdpijn!? De rest van de namiddag keek hij TV en was er verder niets bijzonders te vertellen.
Over Stephanie kan ik wel iets schrijven. Zij heeft al langer pijn aan haar scheenbeen. Daarvoor was ze gisteren bij de sportdokter (Dr. Hendrickx) langs geweest en die had een echo van haar been aangevraagd. Ik had vandaag op de dienst radiologie geregeld dat ze onmiddellijk na de school die echo zou kunnen laten uitvoeren. Dus was Stephanie om 16u, toen de les gedaan was, de straat overgestoken en was ze helemaal in haar eentje naar de dienst radiologie gekomen. Toevallig liep ik daar op dat ogenblik ook net rond, omdat ik bezig was in het Borstcentrum. (Mensen met vermoeden van borstkanker krijgen daar o.a. alle onderzoekingen op zo kort mogelijke tijd.) De echo toonde niet echt iets bijzonders, zodat er ook een NMR van haar been moest genomen worden. Hierop was er wel duidelijk een beenvliesontsteking te zien. Dit is iets pijnlijks, maar niets gevaarlijks. Dus was het besluit dat ze zaterdag wel aan haar turnwedstrijd zou mogen deelnemen, maar dat het pijn zou doen. Dit vond Stephanie echter geen probleem. Ze was juist heel gelukkig dat het dat maar was. (Nog maar eens een bevestiging van wat ik al wist: het zijn gekke en beenharde mensen, die turnsters.)
Na het Borstcentrum kwam ik om 19u thuis vlug iets eten. Ik moest even later al weer terug vertrekken voor een vergadering over borstkanker in St. Niklaas. Daarom at ik vlug iets van de rosbief met boontjes en aardappelen die Marijs had gereed gemaakt. Tot mijn verbazing zag ik Nicolas met een natte handdoek over zijn hoofd in de zetel zitten. (Het was echt geen zicht! Ook niet toen hij mij uitgelegd had waarom hij daar zo zat.) Nicolas was naar een uitzending op TV aan het zien over Hart voor Mekaar. Het ging over een jonge man van een jaar of 20, die lymfeklierkanker had. Als droom wou hij een CD opnemen, en dat was door Hart voor Mekaar gerealiseerd. Aan het einde van de uitzending lieten ze de CD horen en verscheen het bericht dat de zanger 2 weken later gestorven was. Nic reageerde daar heel verontwaardigd op met: Hoezo? Gestorven! Marleen had zijn reactie gehoord, maar wist eigenlijk niet goed hoe ze hier op moest reageren. Daarom zei ze maar iets in de trend van: Ja, maar kindjes kunnen hier wel veel gemakkelijker van genezen. Wat zeker niet gelogen was Ik moet zeggen dat ik dit allemaal niet goed meegekregen had, want ik zat in de keuken te eten, maar ik zag wel dat Marleen wat aangedaan was. Ze vond dat ze niet goed gereageerd had op de situatie. Ik vond van wel, maar ik nam mij toch voor om morgen, als ik met Nic naar Leuven zou rijden, er nog eens met hem over te praten.
Om 19u30 was ik al weer vertrokken. Even later kwam Michael terug van de tennistraining en nog wat later was Stephanie ook terug van de turntraining. Ze aten toen allemaal, maar Nicolas had nog steeds niet veel honger. Hij at maar alleen een tas soep en een boterham. Omdat ik echt geen tijd had voor het schrijven van het blogverslag, had ik aan Marleen gevraagd of zij dit niet wou doen. Maar Marleen moest ook naar een vergadering van het jeugdbestuur van de tennis gaan. Gelukkig voor mij schreef ze na het eten toch maar vlug het verslag van woensdag en vertrok toen naar de vergadering. Omdat ze niet zo lang weg zou blijven liet ze de kinderen even alleen. Michael probeerde wat te studeren, Stephanie zat weer te chatten en Nicolas keek in zijn eentje naar Van Vlees en Bloed. Ze bleven natuurlijk alle drie op tot Marleen terug was. Maar daarna zijn ze allemaal naar boven gegaan. Ik kwam thuis om 23u45 in een donker huis. Toen ik de kinderen een kruisje ging geven lagen ze allemaal rustig te slapen. Marleen deed haar ogen even open toen ik bij haar kwam liggen. Ze vroeg of ik het verslag gelezen en op de blog geplaatst had en viel toen terug in slaap.
Michael en Stephanie vertrokken rond 8u naar school. Ze gingen vandaag met de auto omdat er zo slecht weer voorspeld was. Ze gingen alle twee op daguitstap. Steph ging naar Technopolis in Brussel. Michael vertrok richting Luik. In de voormiddag gingen ze een museum bezoeken. In de namiddag was er een stadswandeling gepland met Franstalige gidsen (benieuwd of dat kan doorgaan met zon weer). Rond 8u30 stond Nicolas op met hoofdpijn. Marleen gaf hem daarom opnieuw een Perdolan, waarna hij toch kon ontbijten. Hij dronk een warme choco, at een boterham en sloot af met een yoghurtje. Vokke kwam Marleen aflossen om 9u. Ze installeerden zich beiden voor TV om naar voetbal te zien op Eurosport. Toen Marijs om 11u toekwam ging Nicolas zijn kleren toch maar aandoen. Maar hij had intussen ook weer hoofdpijn gekregen. De bloedarmoede speelde hem dus nog steeds parten.
Om 12u at hij een kom soep en een broodje. Nic kon niet te veel eten, want hij wist dat Dimitri wat later langs zou komen om met hem te sporten. En met een volle maag kon hij dat niet goed doen. Het was de ganse dag stormweer geweest, zodat er niet buiten kon gespeeld worden. Daarom had Dimitri een aantal binnensporten bedacht. Gedurende 1 uur speelden ze tennisvolley met een kleine softbal, voetbal met een grote softbal en jongleerden ze met doekjes. (Vraag me niet wat dit laatste was, want ik weet het ook niet.) Met zijn bloedarmoede kon Nikkel het maar een uurtje vol houden. Dan was het genoeg geweest, maar achteraf zei Nicolas dat hij het heel fijn had gevonden.
Om 15u kwam Carla (vriendin & kinesist) Nicolas weer masseren. Ze gaf hem ook een paar nieuwe oefeningen, die hij de volgende dagen moet blijven uitvoeren. (Hij moet nog steeds zijn benen gestrekt opheffen, maar nu 30 keer; daarnaast moet hij ook zijn knieën 30 keer optrekken.) Terwijl Carla met onze Nikkel bezig was, is Marijs Moeke bij haar thuis gaan halen. Om 16u kwam tante Simonne (zus van mijn overleden moeder, kloosterlinge en bijna heilig verklaard) op wekelijks bezoek. Ze had voor Nicolas een hele hoop snoepjes bij. Toen ik vroeg aan Nicolas wat hij zoal gedaan had met tante Simonne, zei hij: Gewoon. Gepraat. Hoezo? Na het bezoek van tante Simonne at Nicolas wat ravioli en heeft hij weer een tijdje naar TV gekeken.
Rond 16u kwamen Michael en Steph terug van hun daguitstap. Steph had geen last gehad van het slechte weer, omdat ze de hele dag binnen had doorgebracht. Michael daarentegen kwam doornat binnen. Zij waren in de namiddag natuurlijk volledig uitgeregend. Hij nam snel een warm bad en maakte zich daarna klaar om naar de tennistraining te gaan. Steph vertrok rond 16.20u naar de turntraining.
Marleen reed om 19u rechtstreeks van Tongeren naar de tennistraining om Michael daar af te halen. Stephanie moest om 20u naar de Kinepolis gebracht worden. Ze had morgen een vrije dag op school, net zoals Michael trouwens. Daarom mocht ze met Elien en Louise (schoolvriendinnen) naar de film gaan en daarna gingen ze samen blijven slapen bij Elien.
Tijdens het avondeten (heerlijke vis met spinaziepuree) klaagde Nic nog steeds van hoofdpijn. Daarom gaf Marleen hem om 21u, tesamen met al zijn andere pillen, opnieuw een Perdolan. Daarna hebben Marleen, Michael en Nicolas samen naar De Designers en (godbetert!) Gooise vrouwen gekeken.
Ik kwam pas thuis om 22u. (Na mijn operatieprogramma, had ik een moeilijke vergadering en daarna moest ik nog een voordracht voor de dokter stagiairs geven.) Iedereen lag nog in de zetel naar TV te kijken. Marleen kwam bij mij zitten toen ik mijn avondeten opat en we overliepen de gebeurtenissen van deze dag.
Na Gooise vrouwen ging Michael slapen. Nicolas wou meegaan, maar voor hij naar boven mocht gaan moest hij mij eerst nog even op de hoogte brengen over de voorbije dag, zodat ik het blogverslag kon maken. Daarna zijn Marleen en hij naar boven gegaan en kon ik beginnen schrijven.
