Nicolas kwam deze ochtend mokkend naast mij in de badkamer staan. Toen ik vroeg waarom hij zo een vieze lip op had, zei hij: Mama is naar de bakker en ik krijg geen Berlijnse bol omwille van het infectiegevaar! Gelukkig wist ik al van Marleen dat hij zin had in een Berlijnse bol en hadden Marleen en ik al beslist dat het geen kwaad kon, nu zijn weerstand redelijk in orde was. Marleen had hem alleen maar even willen plagen. Dus kreeg Nikkel even later toen Marleen terug was- zijn Berlijnse bol toch en vanaf toen kon hij ook terug lachen.
Om 10u vertrokken we naar het jeugdcomplex van STVV om naar de match van de U11 tegen Tienen te gaan kijken. Vokke pikten we onderweg op, want die wou er natuurlijk bij zijn. Het lentezonnetje scheen deugddoend op onze rug en het gras was nog nat. Het was ideaal voetbalweer. Nicolas bleef weer bij ons staan en supporterde van de zijlijn voor zijn ploeg. STVV speelde een mooie match. Ze wonnen verdiend met 5-3. Bij de laatste doelpunten kwamen alle spelers naar Nicolas toegelopen om samen te vieren. We hadden tijdens de rust ook een aangenaam gesprek met Poll Peeters (Jeugdcoördinator van STVV) over de kansen van onze Nic om volgend seizoen mee te kunnen voetballen.
Na de match bleven we natuurlijk buiten staan. Nic at een tas van de zelfgemaakte soep van de cafetaria en in tegenstelling met de laatste dagen at hij deze keer met smaak. Verschillende mensen bleven bij ons staan en iedereen was blij dat Nic er zo goed uit zag. Ook de U12 spelers kwamen Nic allemaal een hand geven. Ik vond het prachtig hoe die jonge gasten met elkaar omgaan. Daarna heeft Nicolas een tijdje staan voetballen met de andere spelers. Soms voetbalde hij in het veld, maar als hij moe werd stond hij in de goal. Hij amuseerde zich duidelijk en wij dus ook. We waren pas thuis om 13u30.
Na het middageten hebben Marleen en ik ons even neergelegd voor een dutje. Nic keek naar de koers op TV en Michael en Stephanie moesten studeren, want de examens komen er aan. Toen ik wakker werd was Milaan-San Remo in zijn laatste kilometers aanbeland. Vokke en Moeke waren intussen ook aangekomen. Vokke keek mee naar het einde van de koers, maar Moeke kan niet stilzitten. Zij was al weer pannenkoekendeeg aan het maken. Het begint bijna een weekendtraditie te worden
Omdat Nic zijn weerstand voorlopig in orde was, mocht hij van de dokters alles doen wat in open lucht doorgaat. Zo mag hij dus ook naar het voetbalstadion gaan, ook al zitten daar veel mensen kort bij elkaar. Van Poll Peeters en trainer Nathan hadden we al een uitnodiging ontvangen om nu woensdag naar de absolute topmatch in 2e klasse te gaan zien: STVV Lierse. Het moet niet gezegd worden dat wij daar allemaal zéér blij mee waren. Weer iets om naar uit te zien.
Vanavond speelde Genk echter ook thuis tegen Tubeke. Geen topmatch, maar Nicolas wou toch graag gaan kijken. Vanaf 18u30 was hij al helemaal klaar om te vertrekken. Maar pas om 19u vertrokken we echt. Omdat Moeke en Vokke thuis bleven bij Stephanie, kon Marleen ook nog eens meegaan. We kochten voor de match een frietje aan het stadion en terwijl we dat aan het opeten waren, botste nonkel Luc, tante Anne en Cederique bijna tegen ons op. Nu bleek dat Fabrice (de jongste van de familie Orye) uitgenodigd was om mee op te lopen met de spelers en tijdens de helft een oefenpartijtje mocht spelen in het stadion. Dat maakte de avond natuurlijk extraspeciaal!
In tegenstelling met deze voormiddag was het nu wel koud geworden. De match zelf was ook al niet geweldig. Genk won makkelijk en verdiend met 3-0, maar het was zeker geen glansprestatie tegen de laatste van de competitie. Nicolas genoot toch duidelijk om nog eens terug in het mooie stadion van Genk te zijn. Hij zat op zijn vertrouwde plaats tussen de vrienden van Michael in er werd net zoals vroeger- volledig geaccepteerd.
Om 22u30 waren we terug thuis. Moeke en Vokke keken nog net naar het einde van een film, maar blijkbaar had deze film geen leuk einde en dat vonden ze alle drie teleurstellend. Omdat iedereen moe was ging iedereen vlug naar boven. Ik bleef nog even onder om wat berekeningen te maken voor een schoenenkast voor in de berging. Toen ik boven kwam, lagen Nicolas en Marleen slapend naast elkaar in onze kamer. Ik probeerde Nic wakker te maken en hielp hem naar zijn eigen bed, maar ik betwijfel of hij wakker geworden is onderweg.
Nicolas probeerde deze morgen om Bednet op te zetten in de living. Omdat hij geen internetaansluiting kreeg riep hij mij. Ik heb hem toen uitgelegd dat hij overal in huis draadloos op het gewone internet kan gaan, maar dat hij bednet alleen op zijn kamer (via de Belgacomkabel) kan ontvangen. Dus ging hij met zijn laptop terug naar zijn kamer en zette Bednet op. Maar ook daar zat hij tevergeefs te wachten, want er kwam geen antwoord uit de klas. Marleen belde dan maar even naar juf Griet. Toen bleek dat de hele school naar de stad was om daar carnaval te vieren. Ze zouden de ganse voormiddag daar blijven, maar s namiddags zouden ze terug op school zijn en daar zouden de festiviteiten buiten op de speelplaats verdergaan. Dus werd er afgesproken dat Nic ook naar daar zou komen om mee carnaval te vieren.
Ik heb de hele voormiddag aan een afkasting in de berging gewerkt. Eén van de twee Tommen was daar ook aan het verven. (De andere Tom was ziekjes en is pas tegen de middag even komen werken.) Het was de laatste kamer van het huis die nog geverfd moest worden. Nicolas kwam even kijken of hij kon helpen, maar omdat hij niet zo veel kon doen, ging hij even later terug naar de woonkamer en keek wat naar TV. Daar viel hij korte tijd later in slaap.
Om 1u kwam Dimitri om conditietraining te geven aan Nic. Maar die lag nog steeds te slapen. Dimi heeft hem dan maar wakker gemaakt, nadat hij eerst aan mij toestemming gevraagd had. Ze trainden een uurtje in de tuin, maar je zag dat Nicolas zich nog steeds niet echt goed voelde. Hij at s middag ook bijna niets, omdat zijn maag ook nog niet in orde was. Dimi vertrok even later naar de school en ik naar de praktijk. De 2 Tommen hadden intussen alles opgeruimd, want hun werk zat er op. Vooral Marijs is blij dat het gedaan is met verven, want zij heeft het niet gemakkelijk gehad de voorbije weken met al het extra werk. Maar het eindresultaat is zéér geslaagd. Het huis is er veel mooier op geworden!
Rond 14u kwam Dominique aan. Hij wou met Nicolas mee naar de school gaan om te filmen voor zijn eindwerkfilm. Marijs bracht hen om 14u15 naar Rapertingen. Daar moesten ze even wachten, maar toen kwamen de bussen met de kinderen aan. Binnen de kortste tijd was Nicolas omringd door een troep vriendjes. Iedereen wou hem zien, een hand geven en even met hem praten. Christophe trad op als persoonlijke bodygard. Als het te druk werd kwam hij tussen. Nic speelde mee trefbal en verlosser in het kot en zong en danste met de andere kinderen tot 16u. Toen was het tijd om terug naar huis te gaan. Nadat ze even thuis waren, kwam tante Ann met Mathias en Karen op bezoek. Nicolas en Mathias profiteerden van het mooie weer om nog een hele tijd in de tuin te voetballen. Vokke en Moeke waren ook weer aangekomen en natuurlijk was Vokke blij om Nic terug te zien voetballen.
Om 19u kwam ik terug thuis. Marleen en ik moesten vanavond naar het Oryekes-bal gaan. Dit is een jaarlijks bal voor familie en vrienden dat nu al voor de 44e keer georganiseerd werd. Dimitri kwam vanavond bij ons eten en zou dan met ons meegaan. Marleen ging Steph halen van de turntraining en ik heb de lamp boven de tafel in de living nog vlug opgehangen. Daarna hebben Marleen en ik ons klaargemaakt. Dimi was intussen ook aangekomen, zodat we daarna konden eten.
Omdat Marleen en ik, omwille van Nicolas, niet zeker waren of we wel naar het bal konden gaan, hadden we zelf niemand uitgenodigd. Toch deed het ons veel plezier dat Roger en Annick, Thieu en Hilde, Marc en Alice, Peter en Helene en Dimi daar waren om mee te vieren. Het bal was zoals alle jaren: gezellig praten en drinken met vrienden, terugzien van verre en nabije familie, dansen voor wie wil, een optreden van Loe Cocker (!), boterhammenverkoop en een tombola. Er is ook jaarlijks een optreden van de familieleden zelf. Sinds jaar en dag doe ik daar ook aan mee, maar door de drukte van de laatste tijd had ik dit jaar afgezegd. Nu kon ik dus zelf eens zien naar de act. En die was toch wel heel bijzonder: Bompa Orye (als oudste lid van het geslacht Orye) met Jan en Luc (mijn 2 broers) brachten Vandersteen met zijn derde been. De tijd vloog om: pas om 2u s nachts gingen we doodmoe naar huis.
Na een nacht met meerdere plaspauzes en enkele pilpauzes werden we alle twee rond 7u30 wakker. Nicolas beweerde dat hij tussen de pauzes in goed geslapen had. Hij voelde zich redelijk goed maar had toch nog niet veel zin om iets te eten. Na enig aandringen dronk hij wat appelsap en at twee beten van een toastje met choco.
Maandag, bij het begin van deze chemosessie, hadden de dokters verteld dat de spoeling waarschijnlijk zou doorlopen tot deze middag een uur of een. Als zijn bloedspiegel dan goed stond (Nu was het de Methotrexaatspiegel die belangrijk was.) mocht hij dan naar huis vertrekken. Hij was nu al ongeduldig, want hij wou echt wel naar huis gaan. Ook had hij in de voorbije dagen aangegeven dat hij graag had dat ik vandaag zo lang mogelijk bij hem bleef en als het eventueel ging ook bleef tot we naar huis mochten. Ik had daarom in Tongeren de operatiezaal verwittigd dat ik er het overgrote deel van de dag niet zou zijn en als ze me toch nodig hadden, dat ze me dan op tijd moesten verwittigen, want dat ik dan van Leuven zou moeten komen.
Het leek buiten schitterend weer met een mooi zonnetje en geen wolkje aan de lucht. Ik vroeg of Nic geen zin had om wat later op de ochtend even naar buiten te gaan en een wandelingetje te maken rond de vijver. Dat wou hij wel en daarom besloten we ons maar te wassen en klaar te maken. Toen we op punt stonden om naar buiten te gaan kwam Juf Katrien van de Bonte Specht even kijken of Nicolas geen zin had om mee te komen. Hij keek even verontschuldigend naar mij en liep dan achter Juf Katrien aan.
Rond 10u45 moest ik hem gaan halen want om 11u had hij les van juf Kathleen in de ziekenhuisschool. Op mijn terugweg besloot ik om dan maar alleen even in het zonnetje aan de vijver te gaan zitten. Ik hield het daar een kwartiertje uit. Het zonnetje deed ongelooflijk deugd maar de wind was fris en om daar maar stil te zitten was het toch maar koud. Ik verhuisde dan maar de cafetaria en las daar wat in mijn boek. Om 11u50 ging ik Nic terug halen in zijn klasje. Juf Kathleen vertelde dat hij zijn toets van gisteren verder had afgemaakt en dat hij 29/30 had gehaald. Ook was hij begonnen aan de volgende rekentoets, maar die was nog niet af (die zal hij binnen 10 dagen verder moeten afmaken).
Rond 12u kwamen we terug aan op de kamer. De verpleging had ondertussen zijn middageten gebracht. Nic had nog altijd geen honger en wou liever onmiddellijk terug naar de Bonte Specht om verder te spelen op de Play station. Om 12u40 kwam de verpleegster in de speelzaal bloed trekken.
Rond 12u45 kwam Nic terug naar de kamer. Hij was buitengezet in de speelzaal omdat Juf Katrien ging eten. Even later kwamen de dokters langs. Zij vonden dat Nic er nog altijd goed uitzag. Zijn bloedspiegel was nog niet gekend, maar de andere bloedwaarden waren vrij goed. Dr. Uyttebroeck vertelde dat zijn witte bloedcellen vrij goed stonden en dat hij de volgende week gerust aan activiteiten in open lucht mocht deelnemen. Dat vond hij natuurlijk fijn, want onmiddellijk dacht hij aan de uitnodiging van de school om eventueel naar hun carnavalstoet te komen kijken op vrijdag. Ook kon hij dan zonder problemen naar de voetbalmatch van zijn ploeg gaan kijken. (Toch wel een topmatch tegen Tienen).
Nadat de dokters vertrokken waren ging Nicolas in de gang op wacht zitten. Hij wou enerzijds zien wanneer Juf Katrien terugkwam en anderzijds wou hij de verpleging in het oog houden want die zouden komen zeggen wat het resultaat was van zijn bloedspiegel. Juf Katrien kwam als eerste terug en nam Nic onmiddellijk mee naar de speelzaal. Omstreeks 14u30 kwamen ze vertellen dat de bloedspiegel laag genoeg stond en dat we mochten vertrekken. Ik ging Nic in de speelzaal het goede nieuws vertellen. Nu moest alleen nog zijn infuus worden uitgetrokken. Toen dat gedaan was wou hij graag nog even naar de speelzaal. Ik liet hem gaan en ging ondertussen al enkele zakken in de auto zetten. Even later waren we samen op weg terug naar huis. We zouden thuis aankomen rond 16u. Dat was net op tijd, want ik had in de loop van de voormiddag naar Ingrid gebeld in het Virga Jesse Ziekenhuis om een afspraak te maken voor zijn laserbehandeling, want hij begon weer wat last te krijgen in zijn mondje. Nic werd daar verwacht rond 16u. Toen ik thuis aankwam, stond Vokke al te wachten en kon Nic van mijn auto in de zijne stappen. Ik vertrok kort daarna naar Tongeren om nog enkele dringende zaken af te handelen.
Toen Nic weer terug was vroeg hij vrij snel om iets klein te mogen eten. (Ongelooflijk!!! Na 4 dagen niets te willen eten vraagt hij in het eerste half uur thuis al om iets te eten). Het was wel niet zo veel, maar het bekwam hem blijkbaar toch. Steph was ondertussen vertrokken naar de turntraining en Michael was naar Audry (voor bijles wiskunde). Toen hij even later weer thuis kwam moest hij zich weeral snel klaarmaken voor de tennistraining. Ik kwam thuis rond 18u45, maakte gauw het verslag van woensdag en moest me ook weer klaarmaken om een uurtje te gaan tennissen. Het was een straffe training want Stephanieke Billen was komen invallen (welk klassement week ik niet maar in ieder geval heel hoog). Het had wel deugd gedaan zo eens goed te kunnen doormeppen. Ik ging vrijwel direct na de training naar huis, zodat ik nog wat tijd samen met mijn drie kinderen kon doorbrengen. Ik hielp Michael met zijn huistaak Latijn, kroop even in bed bij Steph om naar het einde van Mijn Restaurant te kijken en hielp Nicolas met zijn tanden poetsen. Ik was zelf ook ontzettend moe na een aantal nachten met weinig slaap en installeerde me samen met Nic in mijn bed om nog een half uurtje te wachten voor de mondspoeling. Terwijl we zo naar AllSaints aan het kijken waren, kwam papa thuis van zijn vergadering en kwam hij nog eens gezellig bij ons liggen. Hij hielp Nicolas even later met zijn mondspoeling. Daarna kropen we allemaal uitgeteld ons bedje in. Als ze Guy niet te veel nodig hadden tijdens zijn wacht, zou dit misschien wel eens een rustige nacht kunnen worden. Weer allemaal thuis!
Om 7u45 kwam Vokke toe in het ziekenhuis. Hij had beloofd om Guy op tijd te komen aflossen om dat die naar een vergadering moest in het Virga Jesse Ziekenhuis. Nadat Guy had ontbeten vertrok die. Nic bleef nog even luieren in zijn bedje want hij voelde zich nog altijd niet opperbest. Hij wou enkel een yoghurtje met appel eten. Even later stond hij toch maar op en waste zich in de badkamer. Papa had gisteren de PC van Bednet meegebracht en even later zat Nicolas les te volgen vanuit zijn bed. Even later kwam papa terug binnen!? Hij was zijn eigen PC vergeten en die had hij nodig, omdat hij er vorige avond een spreekbeurt op had gezet die hij vandaag moest geven.
Rond 10u kwam de dokter-assistente haar zaalronde doen. Ze vond dat Nic er goed uit zag. Omdat hij van maandag was beginnen snotteren, luisterde ze extra goed naar de longen, maar die bleken OK te zijn zodat het waarschijnlijk maar een verkoudheid was (en hopelijk ook zou blijven). Voor de rest waren er geen problemen. De spoeling ging vandaag gewoon de hele dag en nacht verder en het enige vervelende was dat Nicolas bleef vasthangen aan zijn statief met infusen en dat hij vaak moest plassen.
Om 11u ging hij naar de ziekenhuisschool en kreeg reken- en taalles van juf Kathleen. Ook maakte hij een toets van rekenen die hij niet volledig afkreeg. Het vervolg van de toets zou hij morgen moeten maken.
Rond 12u kwam Kris Schoemans binnen (neef van Guy). Die had een leuk Sudokuspel bij en net als bij zijn vorig bezoekje (toen op de dagzaal) had Vokke een aangename babbel met hem. Om 12u30 kwam de hele doktersploeg (diensthoofden, assistenten, stagiairs en de hoofdverpleegkundige) binnen. Ook zij vonden allemaal dat Nic er erg goed uitzag en dat hij het in het algemeen ook heel goed deed. Even later (rond 13u) kwam Dominique Vaes binnen met zijn camera. Hij wou voor zijn eindwerkfilm ook activiteiten in het ziekenhuis filmen. Zo filmde hij de steeds terugkerende plasbeurten met het afmeten van de urine en het meten van de PH (zuurtegraad). Toen Nicolas even later naar de Bonte Specht (speelzaal) ging om daar samen met Tuur te koken ging hij ook mee en filmde een deel van het spektakel. Rond 17u45 kwam Nic terug naar de kamer. Vokke had ondertussen een dutje kunnen doen.
Rond 17u kwam Mieke (oude babysit die sinds enkele jaren in Leuven woont) even binnenspringen. Omdat Mieke ook niet echt houdt van stilzitten stelde ze aan Nic voor om wat op de hometrainer te gaan zitten die in de gang stond. Dat deed hij dan ook. Hij bleef 20 minuten fietsen.
Ik was vrij goed op tijd kunnen vertrekken in Tongeren zodat ik rond 18u15 aankwam in Leuven. Nic zat rechtop in zijn bedje nog wat te praten met Mieke en Vokke. Vokke was moe en vertrok even later richting Hasselt. Mieke bleef nog even zitten maar tegen 19u moest ook zij vertrekken. Nic voelde zich wat beter maar nog niet zoals hij het zelf wilde. Eten wou hij niet. Ik heb dan maar voor mijn eigen wat spaghetti opgewarmd. We hadden in de loop van de namiddag een mail gekregen van trainer Nathan om even te informeren naar de toekomstplannen van Nicolas op voetbalgebied. Ik had hem afgedrukt en hem laten lezen. Hiervan klaarde zijn gezicht toch wel op. Daar stond zwart op wit te lezen dat STVV hem niet liet vallen en dat ze vroegen of hij nog interesse had om volgend jaar voor hun te spelen. Toen ik hem vroeg wat zijn antwoord was antwoordde hij met de glimlach om de mond: Ah ja natuurlijk!!.
Omdat hij toch niet wilde eten hebben we zijn pyjama maar aangedaan. Hij keek nog wat TV. Na familie was hij aan het zappen en was erg blij dat er voetbal was op een van de Nederlands zenders (Ajax tegen .Erik Gerets). Rond 21u15 was hij echter al in slaap gevallen (blijkbaar was het toch niet zo interessant). Ik maakte hem nog wakker om zijn tanden te poetsen en zijn mondspoeling te doen en kroop toen zelf ook in mijn bed. Ik keek nog wat TV en stuurde ondertussen nog enkele Smsjes naar Helene en Peggy die op de verkiezingsvergadering van de Ladies Circle zaten. Zo bleef ik toch ook een beetje op de hoogte van de lopende zaken daar. Rond 23u heb ik licht maar uitgedaan en hoopte op een betere nacht als de vorige.
Was het door het ziekenhuis op zich, door het minder goede zetelbed, door het feit dat Nicolas straks weer onder narcose moest, ? Marleen had een slechte nacht. Ze zag alle uren van de klok. Met Vokke had Marleen afgesproken dat hij pas in de loop van de late voormiddag in Leuven moest zijn, want ze zou toch bij Nikkel blijven tijdens de narcose. Nicolas zelf sliep redelijk goed. Hij was in de loop van de nacht 2x opgestaan om te gaan plassen en dan moest Marleen telkens opschrijven hoeveel hij geplast had. Maar daarna viel hij vlot weer in slaap. Om 7u45 werd hij terug wakker. Toen moest hij zich beginnen klaar te maken, zodat hij klaar zou zijn als men hem kwam halen voor de operatiezaal. Om 9u was het zo ver: hij werd naar de preoperatieve ruimte gebracht. Daar zag hij Tuur ook terug. (Tuur is een jonger kindje dan Nicolas, die ook in behandeling is voor kanker in Leuven.) Om 9u30 werd hij in slaap gedaan voor zijn ruggenprik. Maar hij kreeg deze keer weer een door hem gehate- maskernarcose! Na de ingreep werd hij snel terug wakker en om 10u45 kon hij al terug naar de afdeling gebracht worden. Natuurlijk was hij nog tamelijk misselijk. Niet alleen door de narcose, maar waarschijnlijk ook door de chemotherapie. Even later moest hij dan ook weer overgeven. Maar de misselijkheid bleef toch aanwezig. Rond 12u viel hij in slaap. Even later is Marleen dan toch vertrokken naar haar werk in Tongeren.
De dokters deden hun ronde om 12u30. (Nicolas bleef gewoon doorslapen.) Ze waren tevreden over onze Nic. Hij deed het volgens hun zéér goed tot nu toe. De chemotherapie was ondertussen ook helemaal ingelopen, zodat er vanaf nu alleen nog maar gespoeld moest worden. Nicolas wisselde slaapperiodes af met korte periodes van wakker zijn. Maar hij voelde zich duidelijk niet goed. Voor het eerst sinds lang was hij ook in een zagerige bui Hij klaagde niet over pijn of misselijkheid, hij vond het niet zo erg als hij weer moet overgeven, hij lag stil op zijn bed en hij nam zijn pillen in op het juiste ogenblik. Maar toen Marleen belde om te vragen hoe het ging, weende hij en zei hij maar 1 ding: Ik wil naar huis!
Ik had intussen een zwaar operatieprogramma afgewerkt. Iedereen in de operatiezaal wist dat ik naar Leuven wou om bij Nic te zijn en heeft daar echt goed aan meegewerkt, maar we moesten gewoon te veel operaties uitvoeren, zodat het toch nog redelijk laat werd. Ondanks alle goede wil van de collegas en de operatieverpleging, kwam ik pas om 19u uit de operatiezaal. Vervolgens ging ik vlug langs thuis om een paar spullen op te halen en daarna op weg naar Gasthuisberg. Om 20u10 kwam ik de kamer binnen. Toen Nic mij zag zei hij niets, maar spreidde hij alleen maar zijn armen voor een stevige omhelzing
Marijs had kip met rijst en curry meegegeven, omdat hij dat graag eet. Tot dan had Nicolas van de ganse dag nog niets willen eten. Maar nu wou hij toch een beetje rijst hebben. Ik warmde een klein bordje voor hem op in de microgolfoven en tot mijn vreugde heeft hij dat bijna helemaal opgegeten. Vokke bleef nog even zitten nadat ik aangekomen was want Familie was nog bezig op TV(!)- maar is dan toch terug naar Hasselt vertrokken. Om 21u heeft Nicolas zijn chemopil en zijn andere pillen ingenomen. Ik was blij toen we een half uur verder waren, want moest hij deze pillen terug uitgebraakt hebben, had ik hem nieuwe pillen moeten doen innemen. Marleen belde nog eens om te informeren hoe het ging en om mij uit te leggen welke pillen ik in Nic zijn medicamentendoosje moest steken voor morgen.
Nicolas was eigenlijk redelijk goed de rest van de avond. Hij had overdag redelijk veel geslapen en was dus nu niet zo moe. Hij keek dan maar op TV naar Mijn Restaurant en naar Temptation. Ik moest intussen op mijn computer een voordracht voorbereiden, die ik morgen moest geven. Daarna moest ik het verslag van gisteren uitschrijven. We kregen tussendoor ook nog een Skype-gesprek met Stefan (de papa van Roy = speler van U11 van STVV). Naarmate het later werd, begon Nicolas al wat meer moe te worden. Hij poetste zijn tanden, deed een half uur later zijn mondspoeling en om 23u30 was hij eindelijk zo ver dat hij wou slapen. Hij viel ondanks alles toch redelijk vlug in slaap. Ik werkte mijn blogverslag nog af en om 0u30 ging het licht op de kamer uit.
We hebben allemaal opgekeken tegen deze dag. Nicolas moest vandaag terug opgenomen worden voor 4 dagen in Gasthuisberg.
Om 7u liep Marleen haar wekker af. Zij ging Michael en Stephanie wakker maken, zodat die zich konden klaarmaken om naar school te gaan. Nicolas werd om 7u30 wakker. Hij at een toastje met choco. Daarna heeft hij een bad genomen en heeft hij zijn koffer en boekentas klaar gemaakt om naar Leuven te vertrekken. Vokke zou hem vandaag naar ginder brengen en dan bij hem blijven tot Marleen hem vanavond, na haar werk, kwam aflossen. Om 8u30 stond Vokke dan ook bij ons klaar, om met Nic naar daar te rijden. Marleen vertrok even later naar Tongeren en ik begon aan een lange dag van raadplegingen.
Om 9u30 waren Nicolas en Vokke op de kinderkankerafdeling aangekomen. Er werd bloed getrokken, een infuus geplaatst en daarna moest er op de bloeduitslag gewacht worden, voordat de chemotherapie kon gestart worden. Nicolas bracht die tijd al chattend door voor zijn computer. (Hij had ondermeer een chatsessie met trainer Nathan.) Als middageten was er soep, gevolgd door aardappelen, wortelen en stoofvlees. Maar het smaakte Nicolas niet echt, dus at hij er maar weinig van.
Tussen 13u en 14u ging Nic naar de muziekles. Daarna ging hij rechtstreeks verder naar de ziekenhuisschool, bij meester Christoph, voor een uurtje rekenen en taal. Hij sloot zijn namiddag af in de speelzaal De Bonte Specht. Daar hielp hij bij het knutselen van katjes uit plastic flessen en isomoballen. Intussen was de chemotherapie natuurlijk wel al lang gestart, want de bloeduitslagen waren in orde. Om 17u30 kwam Nicolas moe en beginnend misselijk terug naar de kamer.
Marleen was om 18u vertrokken in Tongeren. Eerst was het de bedoeling geweest om rechtstreeks naar Leuven te rijden, maar Nicolas had haar opgebeld. Nu moest ze eerst nog langs thuis rijden om Nic zijn pantoffels en zijn naambord uit te halen. Ze nam ook nog wat Marijssoep en vidé mee. Om 19u30 was ze in Leuven. Nicolas lag er maar stilletjes bij, in zijn bed onder zijn donsdeken. Hij wou niets meer eten, alleen nog maar rustig naar TV kijken: Familie en Beauty en de Nerd. Om 21u20 heeft hij dan voor het eerst sinds lang nog eens overgegeven. Daarna voelde hij zich gelukkig iets beter.
Marleen belde s avonds ook naar huis. Zo kreeg ze onder andere Stephanie aan de lijn, die ze (over de telefoon) nog hielp met haar huiswerk. Marleen en Nic keken ook nog naar Aspe en Studio 1, maar om 23u ging alles uit en gingen ze slapen.
Ik was na mijn raadpleging rechtstreeks doorgereden naar een vergadering. Pas om 23u kwam ik thuis. Toen ik binnenkwam was Moeke nog wakker, maar was Vokke in slaap gevallen in de zetel. Ik ging even naar boven om naar de kinderen zien. Stephanie was nog wakker, maar Michael sliep al vast. Daarna ging ik weer naar onder om toch nog iets te kunnen eten. Moeke en Vokke vertrokken intussen naar huis. Pas om 0u30 lag ik in mijn bed.
Morgen zou Nicolas weer een ruggenmergprik met toediening van chemotherapie in het ruggenmergvocht krijgen. Daarvoor moest hij nog maar eens in slaap. Daarom wou Marleen tot s middags bij hem blijven. Vokke zou Marleen dan weer aflossen. Ik zou na mijn operatieprogramma naar daar gaan om bij Nikkel te slapen.
Om 6u50 ging de telefoon. Het was weer tijd voor een bevalling. Marleen haar wekker liep om 7u toch ook af, want Michael moest vroeg opstaan om te gaan voetballen. Na de bevalling stopte ik bij de bakker en dus bracht ik voor een keer de ontbijtkoeken mee naar huis. Michael was toen al vertrokken naar Brustem. Zijn match begon om 9u30. Marleen reed even later samen met Nicolas ook naar daar, om naar de match te kijken. Torpedo speelde niet echt goed, maar ze wonnen toch met 1-2, waarbij Michael toch ook een paar reddingen had moeten doen.
s Middags aten we hotdog. Ik blijf mij verbazen over de gekke combinatie van worst, zuurkool en ketchup (?), die de kinderen dan eten. Na het eten, hebben Marleen en ik ons even neergelegd om wat slaap in te halen. Nicolas keek intussen naar de laatste rit van Parijs-Nice en heeft daarna net als gisteren- ook weer zelf een ritje gefietst op de hometrainer.
Moeke en Vokke kwamen rond 15u binnen. Moeke zei dat ze eitjes kwam opwerken en ze begon wafelendeeg te maken. Ik was nog een bevalling gaan doen en was nu bezig met klusjes in de living, want Tom & Tom gingen daar morgen weer verder werken. Wat later in de namiddag kwamen nonkel Marc, tante Sophie en Julien nog eens zien hoe het met Nicolas ging. Ze bewonderden ook het vakmanschap van de 2 Tommen tijdens een ronde langs de al afgewerkte kamers. Nicolas ging met Julien en nonkel Marc buiten voetballen. Ze onderbraken hun activiteiten even om van de verse wafels te proeven, maar gingen dan weer onvermoeibaar verder.
Michael moest vandaag voor de minivoetbal (Futsal Hasselt) eindronde spelen om uit te maken wie kampioen van Limburg werd. Zij waren met hun ploeg 2e geworden in hun reeks. Ze moesten spelen tegen de eerste van de andere reeks en omgekeerd. De winnaars speelden dan voor de kampioenstitel en die mocht dan ook verder voor de nationale titel. Marleen en hij vertrokken rond 17u naar Zutendaal, waar de wedstrijden door gingen.
Tante Sophie was ondertussen Emiel gaan halen bij haar ouders en was dan teruggekomen om Julien en nonkel Marc mee te nemen. Maar ze moest toch nog wat geduld hebben, want Julien wou nog niet naar huis. Omdat hij zo graag wou tennissen, kreeg hij eerst nog een oude tennisracket van Nicolas. Dimitri zal er niet tevreden mee zijn, want de racket was nog te groot voor Julien, maar Julien zelf was er heel blij mee! Hij bedankte Nicolas dan ook plechtig op zijn weg naar buiten. Even later belde Marleen dat de ploeg van Michael de eerste match gewonnen had met 1-9. Ze speelden dus de finale!
Dan was het tijd om aan het avondeten te beginnen. Omdat het snel moest gaan en omdat Marleen en Michael na de voetbal ook nog moesten eten, was de keuze op spaghetti Bolognese gevallen. Moeke en Nicolas maakten alles klaar. Ik heb mij beperkt tot het kruiden en dirigeren. Toen we onze spaghetti aan het eten waren, kwamen tante Ann met Nonkel Peter, Mathias en Karen ook nog even langs. Dat kwam goed uit, want zo kon nonkel Peter helpen om de fles rode wijn leeg te krijgen, want ik was nog steeds van wacht.
Rond 21u ging iedereen naar huis. Intussen hadden we ook bericht gekregen dat Michael de finale gewonnen had met 4-6. Ze waren dus kampioen van Limburg! Pittig detail: de finale werd gespeeld tegen de minivoetbalploeg van trainer Nathan. (Dit is trainer van Nicolas bij de U11 van STVV.) Daardoor was er toch een tegenstrijdig gevoel: enerzijds waren we blij voor Michael en zijn ploeg, anderzijds vonden we het jammer voor Nathan.
Door al zijn activiteiten was Nicolas doodmoe geworden. Hij klaagde ook weer wat van pijn in zijn benen. Waarschijnlijk was dit toch weer beenmergpijn. Hij had zijn tanden al gepoetst en zijn pyjama aangedaan. We keken nog naar Flikken, maar zijn kaarsje was duidelijk aan het doven. Michael en Marleen waren even later ook thuis. Ze aten een beetje spaghetti en kort daarna ging iedereen naar boven.
Morgen moest Nicolas weer naar Gasthuisberg gaan. Dan zal hij aan een nieuw blok chemotherapie gaan beginnen, waarbij hij 4 dagen gehospitaliseerd moet worden en dan 10 dagen thuis mag blijven. (Dit wordt dan 4x herhaald = 8 weken.) We zullen moeten afwachten hoe hij dit deze keer zal verwerken.
