|
Het was geweldig druk de laatste 2 weken! Wij waren niet alleen volop bezig met de voorbereidingen voor onze actie voor Kom op tegen Kanker tijdens Dwars door Hasselt, maar het gewone werk en de gewone activiteiten liepen natuurlijk ook allemaal door. Bovendien was ik al lang geleden ingeschreven voor een groot borstkankercongres in San Francisco van woensdag 07/10/2009 tot zondag 11/10/2009.
Maandag 05/10/2009 was ik, voor het eerst sinds lang, nog eens een avondje thuis. Marleen moest van 20u30 tot 21u30 gaan tennissen, Nicolas was naar de voetbaltraining geweest, Stephanie was van 19u tot 20u gaan tennissen en Michael was gewoon thuis aan het studeren. Samen met de kinderen keek ik naar Boer zoekt vrouw, tot Marleen terug thuis kwam. Dan was het tijd om te gaan slapen.
Dinsdagavond had ik nog een laatste vergadering over onze actie in het clubhuis van Runkst. Daarna pakte ik mijn koffer nog in, want ik moest om 5u20 in Hasselt de trein naar Antwerpen en van daar naar Schiphol (Amsterdam). Mijn vliegtuig vertrok dan om 11u. Ik zou op zondag 11/10/2009 Dus de dag van Dwars door Hasselt!- terug landen om 11u30! Er was dan een taxi voorzien om mij zo snel als mogelijk naar Hasselt te brengen.
De reis verliep probleemloos. Het congres zelf was matig, maar daardoor had ik ook wat tijd over om San Francisco te bezoeken. Prachtige stad! Er is 9u tijdsverschil met België, zodat ik altijd s middags naar huis belde. (Dat was dan rond 22u Belgische tijd.) Daar verliep blijkbaar alles zijn gewone gang. Zelfs de voorbereidingen op zondag verliepen vlekkeloos. Hiervoor moet ik het organiserend comité -maar vooral Freddy- heel erg bedanken, want zonder hen was dit nooit gelukt!
Ik landde s zondag zelfs iets te vroeg op Schiphol, maar dan liet de bagage weer op zich wachten, zodat we toch pas rond 11u met de klaarstaande taxi naar Hasselt konden vertrekken. Daar kwam ik aan om 13u30. Marleen was intussen al met Stephanie en Nicolas vertrokken naar de stad, want zij moesten op 13u45 starten aan de 5 km loop. Michael was s morgens gaan voetballen en was nog niet terug. Ik nam zo vlug als mogelijk een douche, scheerde mij en deed iets anders aan. Intussen was Michael ook aangekomen. Samen reden we dan met de Vespa naar Het Molenpoortplein om ons bij de groep te voegen. Toen we daar aankwamen, zagen we de eerste lopers al doorkomen en begon het stilletjes te regenen
We zagen een aantal lopers die we kenden, waaronder Dimitri, en we hoopten dat we Marleen en de kids nog niet gemist hadden. Gelukkig kwamen ze even later ook voorbij!  We riepen zo hard we konden om hun aan te moedigen en ze hadden ons duidelijk gehoord. De regen begon echter met bakken uit de lucht te vallen, zodat we beschutting moesten zoeken om de rest van het deelnemersveld ook nog aan te moedigen. 
Toen iedereen voorbij was, gingen we naar het Molenpoortplein. Daar hadden ze, vanaf 8u s morgens, prachtig werk geleverd. Er stonden 4 grote tenten, een hotdog- en soepkraam, 2 bonnetjeskramen, een prijzentent (voor de tombola), een radiowagen, 2 tapinstallaties, enz
De doeken van de sponsors waren mooi opgehangen, alles was mooi en gezellig in een U opgesteld.  Kortom: alles was perfect, behalve het weer. De stortbui had al enkele mensen weggejaagd en de anderen stonden dicht bij elkaar te schuilen tegen het noodweer. Gelukkig duurde de wolkbreuk niet al te lang en bleef het de rest van de dag droog.
Marleen, Stephanie en Nicolas kwamen even later ook aan op het plein. Ze waren helemaal verkleumd, maar ze hadden het gehaald! Ze deden vlug iets droog aan, om daarna te kunnen supporteren voor de 10 en 15 km. Intussen kwam er meer en meer volk toe op onze stand, zodat het er echt gezellig begon te worden. Tijdens de doortocht van de lopers gingen de meeste mensen de deelnemers aanmoedigen, zodat het dan iets rustiger was, maar tussen 17u en 20u stond het Molenpoortplein vol met sympathisanten!  De drank vloeide, de hotdogs en de soep vlogen de deur uit en de stand met de tombolaprijzen had het ook zeer druk.  Vanaf 20u30 was alles voorbij. Met man en macht werd alles terug opgeruimd. De nog niet opgehaalde prijzen werden naar Runkst gebracht, zodat we die later nog konden uitdelen aan de winnaars.
Rond 23u was ik eindelijk thuis. Marleen en de kinderen lagen toen al lang in hun bed. Terwijl ik probeerde in slaap te vallen dacht ik nog eens na over de voorbij actiedag en ik heb maar 1 besluit: Er zijn gewoon geen woorden voor!!! De mannier waarop iedereen op een of andere mannier ons gesteund heeft is ongelooflijk! Niet alleen de mensen van het organisatiecomité, maar ook de lopers die zich lieten sponsoren, de mensen die onze lopers wilden sponsoren, die lotjes kochten, die prijzen gaven, die meehielpen die dag, die langskwamen op de stand, de bedrijven die ons sponsorden, de medewerking van Galatso (=organisatie van Dwars door Hasselt), van de Stad Hasselt, het overnemen van de actie door het Jessaziekenhuis, de Stedelijke Basisschool van Rapertingen, de sportschool en door zoveel anderen,
Het was ongelooflijk!
Maandag 12/10/2009 was ook een belangrijke dag voor ons. Marleen en ik zijn 18 jaar geleden met elkaar getrouwd, hetgeen toen een groot feest was, maar wat nu verdween in de drukte van de dag. Er was de gewone ochtenddrukte, maar vooral ook Nicolas, die in de voormiddag, samen met Marleen, op raadpleging moest gaan in Leuven. Hij werd gezien door dr. Ann Uyttebroeck. Gelukkig was alles goed! Hij is nog altijd ziektevrij. Zijn chemopillen werden een beetje aangepast en er werd afgesproken dat Nic van 09/11 tot 12/11/2009 terug opgenomen zou worden voor de 2e intraveneuze chemotherapie van het onderhoudsblok. Dat betekende dus weer 4 dagen Gasthuisberg.
Dinsdagavond waren Marleen en ik uitgenodigd door Roger en Annick voor een concert van Elton John in het Sportpaleis in Antwerpen. Het werd een heel fijne avond, met heerlijke muziek. Maar 1 bemerking: het was een wat rare half erotische- show, waardoor de aandacht soms te veel van de live performance werd afgeleid. Toen we thuiskwamen zat Vokke in de zetel te glunderen. (Hij had Nicolas na de voetbaltraining thuisgebracht en was dan blijven babysitten.) Nicolas had op de trainingen tegenwoordig het gouden shirt. Dit mag gedragen worden door de speler die het meest punten haalt op de trainingen. Dus ook daar gaan zijn prestaties stilletjes de hoogte in, maar is hij nog niet aan zijn vroegere vormpijl. Bovendien weten we ook dat hij in november weer een knakje zal krijgen bij zijn volgende chemo.
Woensdag moest Nicolas een spreekbeurt geven in zijn klas over het Modemuseum in Hasselt. Blijkbaar deed hij dit redelijk goed, want hij had een 9/10 gekregen. In het algemeen doet hij het trouwens goed op school. Marleen ziet er natuurlijk op toe dat hij zijn studies bijhoudt, maar ondanks de drukke sportactiviteiten krijgt hij het toch allemaal gedaan. We denken dan ook dat hij niet echt een achterstand heeft opgelopen in de 2e helft van vorig jaar en hierover kunnen we alleen maar blij zijn.
Vrijdagavond bracht Vokke Nicolas rechtstreeks van de voetbaltraining naar de catecheseles, want de voorbereiding op zijn vormsel in het voorjaar van 2010 is ook reeds begonnen. Om 21u was de les gedaan. Michael was toen ook net terug van zijn voetbaltraining. Dan pas konden we thuis onze spaghetti eten.
|
