De intensieve chemotherapie is toegediend. Nu nog wat onderzoekingen en dan mag Nicolas hopelijk beginnen aan de onderhoudsfase. Hierin moet hij gedurende anderhalf jaar om de 10 weken gedurende 4 dagen opgenomen worden voor een zware kuur chemotherapie. We hebben hier allemaal erg naar uitgekeken en zijn blij dat de zaken stilletjes wat normaler kunnen verlopen vanaf nu.
Michael en Stephanie hebben goed gestudeerd, genieten van een verdiende vakantie en volgen een paar sportkampen. Nicolas heeft eigenlijk ook een topprestatie neergezet! Niet alleen heeft hij zijn ziekte aanvaard en de behandeling op een schitterende mannier doorstaan, maar daarnaast heeft hij ook zijn best gedaan om de lessen goed te volgen via thuisonderwijs, ziekenhuisschool en Bednet, zodat hij ook daar op alle vlakken geslaagd is. Hij heeft zich nu voorgenomen om te genieten van 2 maanden vakantie.
Zijn vakantieplanning ziet er als volgt uit:
1e) Eerst nog recupereren van de laatste chemotherapie: Zijn bloedwaarden stonden heel laag. Hij kreeg wel een bloedtransfusie, zodat de bloedarmoede een beetje weggewerkt werd, maar zijn witte bloedcellen waren ook gedaald tot een verontrustend laag aantal (400 WBC), waardoor hij momenteel heel infectiegevoelig is. We moeten dus oppassen waar we met hem naar toe gaan, wat hij eet, wat hij doet Want elke banale infectie kan een probleem worden in zijn huidige toestand.
2e) Tenniskamp op Runkst: Nu Michael en Stephanie op sportkamp waren, bleef Nic alleen achter. Maar thuis zitten is niet aan hem besteed. Daarom is hij deze week op tenniskamp geweest. Elke dag van 9u30 tot 15u30.
3e) Hij wil absoluut deelnemen aan een paar tennistoernooien. Van meester Dimitri kreeg hij de toestemming om zich in te schrijven voor het toernooi van Basvelden (Zonhoven) en De Born (St. Truiden).
4e) De voetbaltraining op St. Truiden starten weer vanaf 18/07/2009. Vanaf dan zal hij weer +/- 4x per week gaan trainen.
5e) We hebben afgesproken om een bedankingsfeest te houden voor alle mensen die Nicolas en ons allemaal op een of andere mannier gesteund hebben tijdens de voorbije maanden. Dit gaat doorgaan op 15/08/2009. Hierover later meer!
6e) Na wat onderhandelen met de dokters in Leuven hebben we de toestemming gekregen om eind augustus met ons gezin op vakantie te gaan. Marleen wil in de huidige omstandigheden- alleen met de auto op reis. Dus gaan we eerst een paar dagen naar Parijs, om dan door te rijden naar een Club Med aan de Atlantische kust.
7e) Op 31/08/2009 (zijn verjaardag!) wordt Nicolas dan weer 4 dagen opgenomen in Gasthuisberg voor de eerste chemokuur van de onderhoudsfase.
8e) Daarna begint voor hem het schooljaar. Dan mag hij ook weer naar school gaan om, samen met zijn vrienden, de les in de klas te volgen.
Omdat het met Nicolas de goede kant opgaat en hij deze eerste intensieve periode goed afgesloten heeft en omdat het ook voor Marleen en mij tijd wordt om het wat rustiger aan te doen, hebben we besloten om te stoppen met de dagelijkse blogverslagen. We gaan proberen om af en toe nog een soort van samengevat verslagje te maken, zodat de mensen die dit willen toch op de hoogte blijven van Nics evolutie. We hopen dat jullie hier begrip voor kunnen opbrengen.
Tot slot willen wij IEDEREEN BEDANKEN die ons gezin gesteund heeft tijdens deze moeilijke periode!!!
We hebben het op sommige ogenblikken heel moeilijk gehad, maar we hebben ook heel veel fijne momenten gekend! We zijn stil geweest, hebben het moeilijk gehad en we hebben geweend. Maar we hebben ook gelachen, genoten en veel plezier gehad. Dit hebben we te danken aan de vele mensen die ons op een of andere mannier geholpen hebben, door iets voor ons te doen, door iets te zeggen of te schrijven, of gewoon door er te zijn. Hoe gek het misschien ook mag overkomen We hebben, op een niet te begrijpen mannier, ook een mooie periode achter de rug. Een periode waar we later op kunnen terugzien en kunnen zeggen dat we dichter naar elkaar zijn toegegroeid, echte vrienden hebben leren kennen, nog meer hebben leren relativeren, nog meer hebben ingezien dat je moet genieten wanneer je kan en dat geluk een kostbaar goed is.
Omdat we iets willen terugdoen voor al deze mensen, willen we een bedankingsfeest houden op zaterdag 15/08/2009. Iedereen die tijdens de voorbij maanden ook maar iets gedaan heeft voor Nicolas of voor ons gezin is uitgenodigd!
Stephanie vertrok maandagochtend op waterskikamp. Samen met Louise en Eline zou ze tot vrijdagavond weg blijven. Ze werd afgehaald door Peggy (moeder van Louise). Die bracht de meisjes naar Maaseik. Michael was al weg van zaterdag. Hij is op zeilkamp en zou pas volgende zaterdag terugkomen. Daardoor bleef Nicolas alleen achter.
Nic had zich echter ingeschreven voor het tenniskamp op Runkst. Tussen 9u30 en 15u30 bleef hij op de club, met de andere deelnemende kinderen. Ze kregen afwisselend sport en spel en tennisles. s Middags aten ze samen in de kantine. Onnodig te zeggen dat Nicolas hier veel plezier aan beleefde. Elke dag verbeterde zijn tennisspel een beetje meer. Stilletjes vond hij zijn oude mogelijkheden terug. Wat ons vooral opviel was het feit dat hij beter, natuurlijker begon te bewegen. De gewrichtspijnen zijn blijkbaar aan het afnemen.
s Avonds had Nic een nieuwe passie. Op een of andere mannier wist hij steeds wie van zijn bekenden ergens aan een tennistoernooi deelnam en een wedstrijd moest spelen. Dan had hij niet veel inspanning nodig om Marleen te overtuigen en met hem naar daar te rijden. Samen met de andere supporters keken ze dan naar de match, dronken iets, aten soms ook iets en keerden dan laat op de avond terug naar huis. Ik was hier nooit bij. Op maandag moest ik zelf tennissen met Dimitri, op dinsdag had ik Rotary en op woensdag bleef ik thuis werken omdat mijn tennismatch in het water viel.
Op donderdagochtend moest ik een bloedcontrole doen bij Nicolas. Dit was belangrijk om te zien of zijn beenmerg al terug op gang was gekomen na de laatste chemo. Donderdagavond bleef Mathias bij ons slapen. Nic had hier al alle dagen om gevraagd, maar we hebben eerst zijn bloeduitslag afgewacht. De witte bloedcellen waren aan het stijgen (tot 900) en dus mocht Mathias met Nic meekomen na het tenniskamp. Toen ik s avonds thuiskwam, stond Marijse net klaar op te vertrekken. Ze zou voor een paar dagen (tot woensdag) naar de zee gaan. Ze had dit lang geleden gevraagd en natuurlijk was dit geen probleem geweest, maar nu had ze het heel moeilijk om te vertrekken. Ze had de tranen in de ogen. Marleen en ik hadden hetzelfde gevoel. We zouden Marijse missen de volgende dagen, maar ze had hoog nodig nood aan een paar dagen rust. Marijse heeft de laatste maanden veel meer voor ons gedaan, dan we ooit voor mogelijk gehouden hadden. Een paar dagen vakantie zouden haar goed doen.
Donderdagavond hadden we een afspraak met Leen Pullinx van Bednet. (Medewerkers van Bednet waren alle spullen in de loop van de voormiddag al komen ophalen, om deze na te zien en terug in orde te maken voor het volgende schooljaar.) Zowel Nicolas als Marleen en ik werden naar onze ervaringen met Bednet gevraagd. Zoals ik reeds dikwijls schreef in de blog, waren we zéér tevreden over de mogelijkheid die Bednet verschaft heeft voor onze Nic om in contact met de school te blijven en de lessen in de klas te volgen!
Vrijdag avond werd Stephanie weer thuisgebracht door de mama van Maxime (een ander meisje op dat kamp). Marleen en Nicolas wilden s avonds naar de tenniswedstrijd van Sander gaan zien op de Yachting. Die moest tegen een absolute topspeler spelen, die vroeger met het ATP-circuit had meegedaan. Stephanie was te moe en bleef liever thuis. Ik reed na mijn raadpleging wel naar de Yachting om toch ook even voor Sander te supporteren. Helaas verloor Sander de match, zodat zijn toernooi er op zat. (Maar op andere toernooien was hij wel nog bezig, zodat Nic nog wel ergens anders kon gaan kijken.)
Zaterdagvoormiddag ging Nicolas nog maar eens tennissen. Nu was nam hij deel aan de wekelijkse wedstrijdjes op zaterdagvoormiddag. Marleen, Stephanie en ik maakte van de gelegenheid gebruik om even naar de stad te gaan om nieuwe schoenen te kopen in solden. In de namiddag hebben we iets gedaan wat we al heel lang geleden beloofd hadden aan Nikkel, maar wat er nog niet van gekomen was tot nu toe. We zijn meubels voor zijn kamer gaan kopen! Hij koos voor een mooie kamer, met opnieuw een groot bed (twijfelaar). Op de levering is het wel nog 6-10 weken wachten.
Michael kwam om 18u met de bus aan op de parking van het Cultureel Centrum. Het zeilkamp was geweldig goed meegevallen. Ze waren tot Amsterdam gezeild en hadden een prachtige week gehad, ondanks het slechte weer. Michael had speciaal gevraagd om Nicolas mee te brengen, want Jonas, Arnoud en hij hadden samen een cadeautje voor Nic gekocht. Ze hadden een voetbaluitrusting van Ajax meegebracht uit Amsterdam!
s Avonds zijn we met ons vijven gezellig gaan eten in de Vogelsanck. Het werd een heel fijne avond, waarin vooral Michael en Stephanie voortdurend vertelden over hun belevenissen van het voorbij kamp. Marleen, Nicolas en ik hebben bijna niets moeten zeggen. Zo veel was er gebeurd. Terug thuis hebben we nog naar de prachtige film La vitta e bella gekeken op TV.
Het weekend van festiviteiten ging gewoon verder. We waren door Vic uitgenodigd voor een verrassingsontbijt ter gelegenheid van de 50e verjaardag van zijn vrouw Martine. Om 9u30 werden we in De Badmeester verwacht in de Halve Maan in Diest.
Het opstaan om 8u30 verliep toch wat moeizamer dan anders. (Misschien was er gisterenavond toch een minder goed pintje bij geweest?) Ik was nog aan het wakker worden, toen ik opgebeld werd door Annick om te zeggen dat we vandaag Martine haar 50e verjaardag gingen vieren, maar dat het eigenlijk ook de verjaardag van Vic zelf was! Daarom besloten we om voor hem toch ook maar wat wijn mee te nemen. Ondanks het feit dat we maar met drieën waren (Michael was op kamp en Stephanie was blijven slapen.), was het toch bijna 9u30 voordat we klaar waren, waardoor we pas om 9u50 ter plaatse aankwamen. Nadat we Martine en Vic gefeliciteerd hadden, werden we vergast op een heerlijk champagneontbijt op het terras van De Badmeester. Alles was er op en er aan. Het was perfect! Stephanie was vannacht bij Merle blijven slapen en was deze ochtend door Peter mee naar daar genomen, zodat we haar ook terugzagen.
De volwassenen bleven gezellig zitten op het terras, maar de kinderen wilden natuurlijk gaan zwemmen. Alleen Nicolas mocht nog niet zwemmen. Hij keek dan maar toe van op de kant van het zwembad. Na een tijdje kwamen hij en Cas terug tot bij ons. Ze hadden centen nodig, want ze wilden eerst met de autootjes gaan rijden en daarna minigolf gaan spelen. Even later waren de meisjes ook terug. Zij hadden ook genoeg gezwommen wilden nu ook met de autootjes gaan rijden.
Na het eten liet Peter aan de mannen het domein van de Halve Maan zien. (De dames bleven liever op het terras zitten.) We wandelden langs het grote zwembad met strand, langs de roei- en visvijvers en de speeltuinen, tot aan de elektrische autootjes. Daar waren de meisjes nog steeds aan het rondrijden. Nicolas en Cas kwamen ons ook tegemoet. Zij hadden net een partijtje minigolf gespeeld. Daar hadden de mannen ook wel zin in, dus huurden we de nodige golfclubs. Nicolas en Cas deden ook opnieuw mee. Als we halverwege waren, was het al bijna 13u en werd het dus stilletjes tijd om terug naar huis te gaan. Daarom besloten we om alleen de laatste hole nog te spelen en dan terug naar de dames te gaan.
De dames zaten nog steeds op dezelfde plaats op het terras. De meisjes waren op vlotten aan het varen op de roeivijver, maar kwamen een beetje later ook terug tot bij ons. Nicolas en ik aten nog een klein frietje, maar eigenlijk had Nikkel geen honger, want hij at maar een paar frietjes. Rond 13u30 vetrokken we naar huis.
Eenmaal thuis begon Stephanie onmiddellijk te chatten. Nicolas, Marleen en ik keken naar de finale van Wimbledon tussen Federer en Roddick. We vielen om beurten even in slaap, maar we waren allemaal goed wakker tijdens de lange en memorabele 5e set. Tot onze vreugde won Federer zijn 15e grand slam!
Toen was het hoog tijd voor Stephanie om haar koffer klaar te maken. Zij zou morgenochtend vertrekken naar haar watersportkamp. (Peggy zou haar om 8u komen uithalen.) Marleen hielp haar en even later was alles in orde.
s Avonds werd er geloot over het avondeten. Nicolas wilde chinees, Stephanie kebab. Het werd chinees. Nicolas ging het eten mee halen. Hij was zijn pet thuis vergeten, maar ging toch zonder twijfelen en zonder enige schroom met zijn kale kop mee het restaurant binnen. Terug thuis at Stephanie smakelijk mee, dus zo een slechte keuze zal het wel niet geweest zijn.
Ik bracht de rest van de avond in mijn bureau door, omdat ik dringend wat administratief werk moest afwerken. De rest van de familie bleef onder naar TV kijken. Toen ik tussendoor even naar onder kwam, was Nicolas toch weer in slaap gevallen. Marleen bracht hem rond 23u naar bed. Steph en zij gingen toen ook slapen.
Ik werkte door tot na middernacht. Toen ik in naast Marleen in bed kroop, zei ze half slapend dat ze Michael al erg miste Wat gaat dat morgen geven, als Stephanie ook op kamp vertrekt?
We zijn allemaal opgestaan om 8u. Michael zou vandaag voor 1 week op zeilkamp vertrekken. Hij moest al om 9u op de parking van het Cultureel Centrum staan, zodat de bus om 9u30 kon vertrekken. De hele familie vetrok iets voor 9u, want tot onze verbazing ging Stephanie ook mee om hem uit te wuiven. Michael had gisteren zijn valies helemaal alleen ingepakt en nu was Marleen nog steeds dingen aan het opnoemen, waarvan ze dacht dat hij ze vergeten zou zijn. Arnout en Jonas gingen ook mee op kamp. Zij stonden al gereed toen we de parking opreden. Alles inladen, een laatste kusje, plaatsje zoeken in de bus en stipt om 9u30 vetrokken ze.
Omdat Nicolas vandaag zijn laatste chemokuur van deze lange intensieve periode zou krijgen, zouden Marleen en ik Nicolas vandaag te samen naar Gasthuisberg brengen. Nadat we thuis ontbeten hadden, vertrokken we rond 10u15 naar Leuven. De dagzaal is gesloten, tijdens het weekend, zodat we terug naar de hospitalisatieafdeling moesten gaan. Daar mocht Nicolas dadelijk naar de verzorgingskamer, waar zijn porth-a-cath terug aangeprikt werd. Alles verliep vlotjes. Om iets na 11u werd de laatste chemozak aangehangen. Een half uurtje later was die ingelopen en na 15 minuten spoelen mochten we weer naar Hasselt vertrekken. We namen nog een foto voor de ingang van Gasthuisberg, omdat dit toch wel een belangrijk moment was en dan begonnen we aan de terugweg.
s Middags aten we nog een bordje van wat overgeschoten was van de barbecue van gisteren. Daarna zijn we allemaal even gaan rusten.
Marleen, Stephanie en Nicolas zijn in de loop van de namiddag naar de stad gereden om daar nog wat te shoppen. Vooral Stephanie moest nog een paar dingetjes hebben voor haar waterskikamp van volgende week. Zij zal maandag vertrekken, zodat Nicolas de rest van de week alleen achter blijft. Maar ook hij zal niet veel thuis zijn, want hij heeft zich ingeschreven voor het tenniskamp op Runkst.
Om 17u was iedereen terug en vertrokken we naar de tennisclub van Runkst. Daar had mijn interclubploeg een ontmoeting met een andere interclubploeg van Runkst. Marleen en de kinderen gingen mee om te supporteren. Na de wedstrijden was er (opnieuw) een barbecue voorzien voor alle spelers en supporters. Ik ging om 17u20 het veld op voor mijn enkelmatch tegen Alexander. Tot mijn spijt verloor ik de supertiebreak
Daarna was het tijd voor de dubbels, maar toen was Stephanie al weer weg. Zij ging met Merle en Yentle naar de Halve Maan in Diest om daar nog wat te zwemmen en daarna zouden de meisjes samen blijven slapen bij Merle haar thuis.
Ook mijn dubbel verloor ik met tiebreak in de 3e set, maar het was toch een fijne tennisavond geweest.
Freddy had een schitterende barbecue voorzien voor de hele bende. Er was veel te veel eten, zodat de mensen die niet ingeschreven waren ook konden meegenieten van het lekker eten. (Marleen was alleen een beetje ongerust geworden na een smsje van Michael, waarin hij schreef dat hij zich niet zo goed voelde.) Na de afwas en de douche werd er nog een pintje gedronken om een fijne avond af te sluiten. Dan was het tijd om te betalen. Om middernacht waren we thuis.
Vandaag kon Nicolas zijn chemo ten vroegste om 11u45 krijgen. Moeke en Vokke zouden hem daarom rond 11u komen uithalen. Omdat hij niet veel anders te doen had, rustte Nic in afwachting van zijn vertrek naar Leuven nog een beetje in de zetel en keek wat naar TV.
Ze geraakten zonder problemen in Gasthuisberg, maar daar was het zo superdruk op de dagzaal pediatrie, dat er zelfs geen stoel meer vrij was. Daarom werden ze naar het 4e verdiep, op de hospitalisatieafdeling gestuurd. Daar werd de chemo om 12u gestart. Dat betekende dat Nicolas morgen al om 11u mocht komen voor zijn laatste chemotherapie van de intensieve periode!!! Na de chemo vroeg Nicolas om de naald met het infuus te verwijderen uit de port-a-cath. We hadden vanavond immers een aantal vrienden uitgenodigd voor de barbecue en Nicolas wilde vrijuit kunnen spelen
Om 13u30 waren ze terug thuis. Marijse had deze keer spaghetti bolognese voorzien als middageten. Nicolas at samen met Moeke en Vokke een bord. Daarna is hij zijn boeken voor school gaan klaarmaken, want rond 17u zouden zijn 2 juffrouwen (juf Griet en juf Tilly) naar ons thuis komen om zijn rapport af te geven. Zij zouden dan zijn handboeken terug meenemen naar de school. Nadat hij alles in orde gebracht had, hielp hij Marijse ook nog even om alles voor vanavond in orde te krijgen.
De juffrouwen kwamen aan om 16u50. (Marleen was wat vroeger gestopt op haar werk, want ik zat op dat ogenblik nog op mijn raadpleging.) Het was nog prachtig weer, daarom installeerden ze zich buiten op het terras. Juf Griet had een cadeautje van de klas bij: een boek met tekeningen en verhaaltjes van de klasgenootjes. Daarnaast hadden ze ook een leesboek bij als cadeau van de juffrouwen. Nicolas had zelf ook een klein cadeautje voor de juffrouwen, om hen te bedanken voor alles wat ze voor hem gedaan hebben dit jaar. Het rapport viel ook zéér goed mee. Nicolas had goede studieresultaten behaald en was volgens de juffrouwen zeker klaar om naar het zesde studiejaar te mogen!
Toen ik om iets na 18u thuiskwam, waren de juffrouwen net vertrokken. Iedereen hielp nog even mee om alles in orde te brengen voor de barbecue en ik kon nog net een verfrissende douche nemen, voordat de eerste gasten toekwamen.
Het weerbericht had onweer voorspeld en daarom hadden we tot het laatste ogenblik gewacht om te beslissen of we binnen of buiten zouden gaan zitten. We beslisten uiteindelijk om toch maar buiten te gaan zitten en gelukkig maar! Het werd een prachtige avond onder vrienden. De kinderen speelden onder elkaar en de volwassenen hadden ook veel plezier. Wij hadden het eten en de drank voorzien, het vlees werd door Peter en Vic gebakken en Dirk had het dessert meegebracht. Omdat het laat op de avond toch wat frisser werd, hebben we ons allemaal onder een dekentje geïnstalleerd, maar we zijn niet naar binnen moeten gaan.
Om 1u was alles min of meer opgeruimd en waren alle gasten vertrokken. Een half uurtje later sliep iedereen.
Het is vakantie en dat zie je. De kinderen slapen wat langer uit. Nicolas is pas om iets voor 9u opgestaan.
Omdat we gisteren pas chemo gekregen hadden om 13u30, kon Nic vandaag pas ten vroegste om 12u30 zijn volgende kuur krijgen. Vokke en Moeke waren om 11u30 bij ons om met Nic naar Leuven te rijden. De chemotherapie werd uiteindelijk om 12u45 gestart en om 13u30 waren ze weer onderweg naar huis. Als ze rond 14u15 thuis aankomen, staat Marijse daar gereed met soep, gevolgd door kipfilet, appelmoes en kroketten.
Dan belt nonkel Luc naar Nicolas. Hij wil Nicolas komen halen om hem mee te nemen naar Noah zijn thuis. Daar waren Christophe en Cederique aan het spelen in het zwembad. Nicolas mag van Marleen mee naar daar gaan, maar hij mag niet in de zon, geen overdreven inspanningen doen en ook niet in het water, omdat het infectiegevaar momenteel maximaal is doordat hij te weinig witte bloedcellen heeft. De andere jongens zijn echter zo joviaal om met Nicolas mee naar binnen te gaan om daar samen te spelen. Ze spelen vooral op de Playstation.
Om 17u belt nonkel Luc opnieuw. Hij neemt Nicolas mee naar de stad voor een verrassing. Hij brengt ze naar broodjesbar Pierre van Stijn Stijnen zijn moeder. (Onze vaste broodjesbar in de stad.) Die had via via vernomen dat Nicolas daar kwam en zij had hem via nonkel Luc uitgenodigd om eens langs te komen voor een verrassing. De kinderen kregen allemaal iets te eten, maar daarnaast kreeg Nicolas ook nog een bloesje van Stijn met een handtekening op, 2 sleutelhangers in de vorm van handschoenen, 2 fotos met handtekening en een persoonlijke kaart met beterschapswensen.
Marleen had met Michael en Nicolas afgesproken om s avonds samen naar de match van Julie en Sander op Excelsior te gaan zien. (Stephanie wilde niet meegaan en bleef liever alleen thuis.) Deze matchen startten om 18u30, maar toen was Nicolas nog steeds niet thuis. Nonkel Luc bracht hem pas om 18u45 terug. Ze reden dadelijk naar Excelsior en belden mij van daar op om te zeggen dat ze niet thuis zouden zijn. Ik had net gedaan met werken in het ziekenhuis, maar ik was wel van wacht. Het was echter zon prachtig weer, dat ik besloot om ook maar naar daar te gaan om een beetje mee te supporteren voor de beloftevolle tennisjeugd van Runkst.
Zoals wel meer de laatste dagen, zat er ook nu een hele horde Runster leden om te supporteren voor hun clubspelers. Helaas verloren zowel Sander als Julie hun wedstrijd We lieten het ons echter niet aan ons hart komen en de meeste supporters installeerden zich toch op het terras om een glaasje te drinken. Ik bleef daar ook zitten, tot ik opgeroepen werd voor een spoedgeval in het ziekenhuis.
Als ik een beetje later thuiskom, is daar nog niemand toegekomen. Stephanie zit er nog steeds alleen. Op het ogenblik dat Marleen en de jongens toch binnenkomen, word ik net opgeroepen voor een bevalling. Alles verloopt probleemloos, zodat ik een half uurtje later al weer naar huis kan rijden. Dan eet ik eindelijk mijn avondeten, samen met Marleen op het terras.
Als alles opgeruimd is, is het al na 23u en gaan we allemaal slapen.
