|
Dit is het einde van de Blog!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het is nu één jaar geleden dat onze Nikkel ziek werd.
Op zondag 30/11/2008 zag Marleen voor het eerst verdachte klieren. Op zondag 14/12/2008 werd er bij Nicolas een klier weggenomen. Toen viel de diagnose: Non Hodgkin Lymfoom! Op dinsdag 16/12/2008 zaten we voor de eerste keer in Leuven en vanaf toen begon de mallemolen.
De eerste week behandeling met cortisone, zijn eerste intraveneuse chemotherapie (kerstavond), voor de eerste keer terug naar huis komen (07/01/2009), de kerstpakjes aan de poort, de mopjes op de blog, de bezoekjes in het ziekenhuis en aan huis, de ontelbare reacties,het contact met STVV, de misselijkheid, het opzwellen, het haarverlies, de revalidatiemomenten met Dimitri, het skiën in Landgraaf, de eerste keer terug tennissen in Runkst, de eerste keer terug meevoetballen bij STVV, Bednet en thuisonderwijs, de zomervakantie, terug naar school, terug trainen en competitie spelen, stil zijn en wenen, maar ook lachen en plezier hebben, er alleen voor staan en hulpeloos zijn, maar ook enorme steun voelen en geholpen worden, twijfelen of het ooit nog goed komt, maar ook zien dat het goed gaat en dat alles in orde zal komen
Zo veel herinneringen, zo veel emoties. Zo veel onvergetelijke momenten van diep verdriet, maar ook van echte vreugde.
Gedurende een jaar hebben we geprobeerd om al deze zaken eerlijk neer te schrijven. Gedeeltelijk voor ons zelf, gedeeltelijk voor onze omgeving, maar ook gedeeltelijk voor Nicolas zelf, zodat hij dit later -als alles voorbij, en misschien ook voor een deel vergeten is- nog eens zou kunnen nalezen. Nooit hadden we kunnen denken wat een impact deze blog zou hebben op ons leven. We gaven een beetje privacy op, maar kregen daar zoveel meer voor in de plaats! Maar nu is het tijd om er mee op te houden. Na een jaar lijkt alles min of meer in zijn plooi te vallen. Natuurlijk is het verhaal nog niet af. Nicolas moet nog een heel jaar behandeling krijgen en daarna zal er nog een lange opvolgperiode zijn. Maar het is goed geweest. Het is tijd om ons wat meer terug te plooien en te stoppen met de blog.
We danken jullie voor alle reacties, voor het meeleven en de steun die we mochten ontvangen. En we hopen dat iedereen die ons het voorbij jaar gesteund heeft via de blog, dit ook zal blijven doen na de blog
Tot binnenkort,
Nicolas en de familie Orye
|
), samen terug kunnen kijken met de lach op ons gezicht naar onderstaande documentaire!
