Tijdens zijn ziekenhuisopname van maandag 31/08 tot donderdag 03/09 hield Nicolas zich heel goed. Met een lach op zijn gezicht was hij op maandagochtend vertrokken naar Gasthuisberg. In het ziekenhuis heeft hij, zoals altijd, niets willen eten –“Want het komt er anders toch terug uit.”- en maar heel weinig willen drinken. Hij heeft dan ook maar een paar keer moeten overgeven en hij is, vooral op woensdag, toch wel slapjes geweest van zijn chemotherapie. Maar globaal gezien is hij er opnieuw met glans doorgekomen. Toen hij donderdag het goede nieuws kreeg dat de bloedspiegel van de chemo laag genoeg was, kon hij dan ook niet snel genoeg naar huis.

Toen ik donderdagavond rond 19u gedaan had met werken, belde ik naar huis om te informeren hoe het daar was. Bleek dat Nicolas al aangekomen was, maar ook weer op het punt stond om te vertrekken. Marleen moest namelijk een wedstrijd voor het clubkampioenschap spelen in Runkst. En natuurlijk wilde onze Nikkel mee gaan om te supporteren voor zijn mama. Hij voelde zich immers veel te goed om gewoon thuis te blijven zitten.

Er was dan ook niemand meer in huis toen ik wat later thuiskwam. Marleen, Michael en Nicolas waren naar de tennis en Stephanie was nog op de turntraining. Nicolas had ook thuis nog niets willen eten, maar ik had wel honger. Dus at ik vlug een klein bordje, waarna ik ook naar Runkst vertrok. Nicolas kwam mij rond de hals gevlogen bij mijn aankomst op de tennisclub. Marleen won haar wedstrijd vlot en we kwamen allemaal rond 22u30 thuis. Het was hoog tijd voor Nic om te gaan slapen!

Vrijdagochtend wilde Nicolas naar school! Hij voelde zich goed, at deze keer wel iets als ontbijt en wou toen aan zijn schooljaar beginnen. Marleen bracht hem en ik moest hem ’s middags gaan halen, zodat hij thuis kon eten en dan kon beslissen of hij namiddag ook nog naar school wou gaan. De ontvangst op school was meer dan hartelijk. Op een of andere mannier was iedereen blij dat Nicolas er terug was! Toen ik hem ’s middags vroeg of hij in de namiddag thuis wou rusten, zei hij heel verontwaardigd: “Ha nee hé. Het is knutselen en turnen. Waarom zou ik dan nu niet naar school gaan?” Marijs haalde hem ’s avonds terug af aan de school. Hij at iets en had intussen al lang afgesproken met Vokke dat die hem naar de voetbaltraining in St. Truiden zou brengen. “Want wie naar school kan gaan, kan ook gaan voetballen.”

Zaterdagochtend moest Nic zijn ploeg in Charleroi spelen. Hij moest mee met de spelersbus, maar wist dat hij niet zou mogen spelen, omdat er maar 15 spelers op het wedstrijdblad mogen staan en ze met 17 spelers in de ploeg waren. Zo kort na de chemo en zonder training, was het niet meer dan logisch dat hij deze week niet mocht spelen. Marleen en ik zijn toch naar de wedstrijd gaan zien. (Een rit van meer dan anderhalf uur om uw zoon niet te zien spelen!) Helaas verloren ze onverdiend, want de beste kansen waren ongetwijfeld voor de U12 van STVV.

Zondag was het doopfeest van Emiel Dubin. (=jongste zoon van de jongste broer van Marleen) Marleen ging met Stephanie en Nicolas naar de mis, terwijl ik naar de voetbalwedstrijd van Michael in Zepperen reed. Michael zijn ploeg (provinciale scholieren) won, mede door een goede redding van Michael, ook hun 2^e wedstrijd. Na de wedstrijd reden Michael en ik snel naar Stevoort om daar mee te gaan vieren met de familie Dubin-Loyens. Het werd een super doopfeest! Mooi weer, fijn volk en heerlijk eten en drinken. De dag werd afgesloten op Runkst. Daar moesten Michael en Mathias samen dubbelen tegen 2 ervaren tennissers voor het clubkampioenschap. Tot onze verbazing wonnen de 2 youngsters nog van deze sympathieke tegenstanders.

Vanaf maandagochtend begon voor Nicolas de oude routine. Elke dag school, met op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag telkens voetbaltraining op STVV en op woensdag tennis in Runkst. Maandagavond moest Nicolas na de voetbaltraining nog een wedstrijd dubbel gemengd spelen voor het clubkampioenschap. Hij speelde met Julie tegen Freddy en Dominique. Er was veel volk om naar deze match te zien. Ze speelden soms mooie tennis en hadden kans op winst, maar verloren hun wedstrijd toch in 3 sets. Op woensdagnamiddag was er ook een tennismatch gepland tussen Nicolas en zijn vriend Arnoud, voor het clubkampioenschap van de jeugd. Nic won deze wedstrijd uiteindelijk wel, na 3u tennissen, in 3 sets. (7-6, 6-7, 6-3) Zowel Marleen als ik hebben de wedstrijd niet gezien, maar toen ik thuiskwam zag ik maar al te goed op zijn gezicht dat hij er van genoten had om nog eens te kunnen winnen.

Vrijdagavond moest Marleen opnieuw met Kirsty spelen. Vokke bracht Nicolas na de voetbaltraining naar Runkst, waar hij opgerold in een dekentje supporterde voor zijn moeder. Het moet geholpen hebben, want ook deze wedstrijd werd gewonnen. Na de match werd er nog even iets gedronken, maar toen was het tijd voor Nicolas om te gaan slapen, want morgenvroeg moest hij weer voetballen…

Marleen bracht Nicolas ’s morgens naar St. Truiden. De U12 moesten tegen Cercle Brugge spelen en ze hadden dringend nood aan een goede prestatie, want tot nu toe hadden ze nog geen punten kunnen behalen. Deze keer verliep het beter. Ze wonnen met 3-2. Nicolas mocht alleen het laatste kwartier meedoen, maar gaf zich hierbij volledig. Voor het eerst zagen we terug wat van de oude Nicolas op het voetbalveld staan. Deze eerste overwinning werd door de spelers gevierd, alsof ze al kampioen waren.

Kort na de middag viel Nic in slaap in de zetel. De voorbije week, met een combinatie van school en sport, hadden hem toch moe gemaakt. Toch zat zijn programma er nog niet op, want om 16u kwam Vokke hem halen om naar de wedstrijd STVV-Anderlecht te gaan zien. (Nicolas mag als jeugdspeler van STVV gratis binnen en ik heb sinds dit jaar ook een tribunekaart op STVV.) Terwijl Marleen en ik naar het prachtige huwelijksfeest van Hilde (een van mijn collega’s op de praktijk) en David mochten gaan in La Butte Aux Bois (Lanaken), zagen Nicolas en Vokke hoe St. Truiden de koppositie in de rangschikking overnam van Anderlecht, door thuis te winnen met 2-1.

De zondag was weer meer dan gevuld. In de voormiddag gingen we allemaal naar de voetbalmatch van Michael zien. (Gewonnen met 4-2.) Om 14u moest Nicolas de finale van het jeugdclubkampioenschap tegen Boyan spelen (Verloren met 6-3, 6-3.) Stephanie speelde om 14u30 een dubbelwedstrijd met Jill in Koersel. (Verloren 6-3, 6-3.) Ik speelde met Roger dubbel op Runkst. (Verloren met 7-6, 6-7, 6-4) en Michael en Mathias speelden ook dubbel op Runkst om 18u. (Gewonnen met 6-4, 7-5) Tussendoor moest er ook nog een beetje gestudeerd worden. Bovendien hadden we afgesproken om ’s avonds bij Bompa te gaan eten, maar daar kwamen we pas om 20u15 aan. Het was dus een meer dan gevulde dag. Om 22u lag iedereen dan ook in zijn bed. De uitslag van de finalewedstrijd van Kim op Flushing Meadows zouden we morgenvroeg wel horen…

14-09-2009, 08:25 Geschreven door Guy