We hadden afgesproken rond 9u30 naar Lommel te rijden om naar de match van de U11 van STVV tegen KSK Lommel te gaan zien. Marleen had mij op tijd wakker gemaakt en Vokke was ook vroeg opgestaan en daarna tot bij ons gereden om mee te kunnen gaan. Moeke kwam even later ook binnen, want zij zou Stephanie om 10u naar de turntraining rijden. Michael bleef gewoon thuis studeren.
We reden vlot naar de Soeverein, waar de jeugdvelden van Lommel naast liggen. De match werd net op gang gefloten toen we aankwamen. STVV speelde een goede match en won uiteindelijk verdiend met 2-7. Het was koud buiten en we konden tijdens de rust ook niet naar binnen owv het infectiegevaar in de kantine voor Nicolas. Maar bijna alle ouders bleven bij ons staan, achter een muurtje uit de wind. Ook na de match hebben we buiten voor de kantine ons drankje gekregen en bleven de meeste mensen bij ons staan praten. Ook een papa van een speler van Lommel kwam goedendag zeggen aan Nicolas. We konden echter niet te lang blijven, want Marleen had aan Stephanie beloofd om ten laatste tegen 13u terug thuis te zijn. Stephanie moest voor school naar een vriendin in Runkst gaan om een groepswerk voor geschiedenis voor te bereiden. Terwijl Marleen Steph wegbracht, heeft de rest een tas verse soep (die Moeke intussen gekookt had) en een pistolet gegeten.
Omdat we toch wel nood hebben aan een paar nieuwe dingen, zijn Marleen en ik korte tijd later naar een paar meubelwinkels gereden. Natuurlijk ging Nikkel mee, want een van de dingen die we nog moeten kopen is een nieuwe kleerkast en een bureau voor op zijn kamer. We vonden een paar dingen die ons aanstonden, maar hebben voorlopig toch nog niets besteld. Marleen en Nicolas hadden heel veel zin in een pannenkoek, maar we besloten om toch maar gewoon naar huis te rijden. (Infectiegevaar + oneerlijk tov de rest.)
Toen we thuis binnenreden kwam Mieke (babysit bompa) met Cederique en Fabrice ook net aan. Wij hadden onderweg Dominique ook opgepikt op Torpedo (voetbal). Dat gaf direct voldoende leven in huis. De kinderen en Dominique trokken al snel naar boven om daar met de Playstation te gaan spelen. Marleen en Stephanie reden naar de stad omdat Steph nieuwe schoenen wou. Zij brachten uit de stad een paar kleine pizzaatjes en worstenbroodjes mee, die we allemaal samen in de keuken hebben opgegeten. Daarna moest iedereen van mij helpen om een aantal meubels te verplaatsen, enerzijds om te zien of ze zo niet beter stonden en anderzijds opdat Tom & Tom maandag verder konden werken.
Om 18u40 vertrokken Michael en Dominique met Richard (buurman) naar de voetbal. Genk speelde thuis tegen Dender. Ze zagen een mooie match. Genk won nog eens met 4-3 in eigen huis. Michael at, zoals steeds, een frietje aan het stadion. Dat was dus geen probleem. Maar wij moesten ook iets eten. Omdat Nicolas al dagen zeurde achter Quick of Mc Donalds, besloten we om voor het eerst sinds heel lang- nog eens naar de Quick te rijden. Het was geen onverdeeld succes. Ik betaalde veel geld voor lauw en weinig eten, dus ik denk dat we volgende keer toch maar weer gewoon naar de frituur zullen gaan.
Na het eten keken we naar de Kampioenen en naar een (belachelijke) film op VT4 Little man. Marleen kon de film niet meer aanzien en ging boven naar Intolerable Cruelty (met George Cloony) kijken op VTM. Ik bleef onder, maar heb ondertussen het verslag van gisteren gemaakt op mijn laptop. Michael was terug thuis rond 22u15 en keek nog even mee naar de film. Rond 23u is iedereen naar boven gegaan. Stephanie om te gaan slapen. Michael en Nicolas om bij Marleen en mij in bed te kruipen en van daaruit naar Studio 1 te kijken.
Het was al weer na middernacht als de lichten uitgingen.
Vanmorgen om 8u werd ik gewekt door de schuurmachine van Tom de verver. Net nu ik eens kon uitslapen Er zat dus niets anders op dan toch maar op te staan om te ontbijten. Toen ik, op weg naar de badkamer, voorbij de deur van Nic zijn kamer liep, kwam die ook met slaapogen naar buiten gestrompeld. Ik was dus niet de enige die nog aan het slapen was. Michael en Stephanie waren al naar school. Marleen was nog thuis, maar vertrok ook even later naar haar werk. Nicolas installeerde zich voor TV om naar sportuitzendingen te kijken met o.a. voetbal en boksen. Ik maakte intussen het verslag van woensdag af, want daar had ik gisteren de tijd niet voor gehad. Marijs kwam om 10u binnengewandeld. Ze was speciaal op tijd gekomen om warm eten te maken voor deze middag, want ze wist dat Dimitri straks ging komen.
Omdat Michael zondag verjaart, hadden we afgesproken om deze voormiddag een cadeautje voor hem te gaan kopen. Nicolas stelde voor om hem een nieuwe keeperstrui te kopen, wat Marleen en ik wel een goed idee vonden. Daarom wilden Nicolas en ik rond 11u vertrekken naar een sportwinkel. Net toen we buitenkwamen, stopte Vokke op onze parking. Hij wou maar al te graag meegaan, zodat we uiteindelijk met drie man naar de Intersport in Diepenbeek reden. We vonden al vlug een mooie keeperstrui en we kochten ook nog een mooie pull voor Michael.
Met de lente die er aan zat te komen, kon Nicolas ook onmogelijk met zijn muts blijven rondlopen. Hij vroeg daarom of hij eens mocht rondzien voor een mooie pet. Eén voor één past hij allerlei soorten petten tot er uiteindelijk een drietal petten overbleven, waar hij er één uit moest kiezen. Met een beetje hulp van de verkoper, koos hij uiteindelijk voor een mooie originele pet, waarvan Vokke en ik ook vonden dat deze hem goed stond.
Om 12u waren we terug thuis. Ik zette Vokke en Nicolas af, reed even langs de bank en ging daarna naar het ziekenhuis om mijn zaalronde te doen. Ondertussen was Dimitri thuis aangekomen om Nic zijn fysiektraining te geven. Ze speelden ongeveer een half uurtje buiten in de tuin. Daarna heeft Dimi iets gegeten, maar Nic niet. Hij wou wachten tot ik thuis kwam om samen met mij te kunnen eten. Vokke was toen al weer vertrokken. Hij moest Moeke bij de kapper afhalen en moest met zijn wagen nog naar de garage.
Ik kwam rond 13u15 thuis aan en heb dan samen met Nicolas kip met compote gegeten. Mijn raadpleging begon weer om 14u, zodat ik even later terug moest vertrekken. Ik werd echter afgewisseld door Carla, die Nicolas nog maar eens een massage kwam geven. Een uurtje later kwamen Moeke en Vokke ook terug op bezoek en om 16u werd Mathias (=neef) door tante Ann gebracht om met Nicolas te spelen. Ze hebben meer dan een uur op de Playstation gespeeld. Toen Mathias weer naar huis moest, hebben Nicolas en Michael een tijdje samen naar TV gekeken. Tot Michael naar de voetbaltraining moest gaan. Maar toen was Marleen ook al weer terug thuis.
Ik heb wat nagewerkt op de praktijk en reed pas om 20u10 naar huis. Onderweg kreeg ik telefoon van Marleen. Stephanie was thuisgekomen van de turntraining en wou niet meer wachten met eten. Dus informeerde ze maar even waar ik ergens bleef. Tegen dat ik thuis kwam stond de tafel gedekt en werd de spaghetti bolognese geserveerd. Michael kwam pas rond 21u thuis van de voetbaltraining en heeft dus alleen moeten eten.
Na het eten keken we allemaal samen naar een film op VTM over het World Trade Center op 9/11. De kinderen vonden het prachtig, maar ik was zo moe dat ik moeite had om wakker te blijven. Marleen heeft tijdens de film het verslag van donderdag gemaakt. (Ze was Chinese vrijwilliger omdat zij met Nic naar Leuven was geweest en er dus het meest over wist te vertellen.) Na de film zijn we allemaal naar boven gegaan. Nicolas en Michael hebben nog naar de samenvatting van Bergen Standard gekeken en zijn daarna gaan slapen.
Vanmorgen werd ik om 5u30 gewekt door de wekker. Ik duwde, zoals gewoonlijk, de wekker af en wou me nog eens omdraaien. Even later realiseerde ik me dat het donderdag was en ik samen met Nicolas rond 7u15 verwacht werd op Gasthuisberg. Ik ben dan maar stilletjes opgestaan, ben naar beneden gegaan en smeerde de boterhammen voor Michael en Stephanie. Daarna maakte ik Nicolas zijn valiesje klaar om naar Leuven te gaan (zijn pilletjes voor die dag, zijn papieren met SIS-kaart, zijn PSP, boekentas, .) Daarna ging ik terug naar boven om mezelf klaar te maken en Nicolas te wekken. Die was natuurlijk nog goed moe.
We gingen stilletjes naar beneden om de rest niet wakker te maken. Daar kleedde Nic zich verder aan en waren we rond 6u25 klaar om te vertrekken. Ik ging Guy nog vlug vertellen dat we weg waren en even later zaten we in de auto richting Leuven. Zoals gewoonlijk verliep het eerste deel van de reis zonder problemen. Vanaf Aarschot begon het verkeer wat moeilijker te verlopen maar echt stilstaan was er niet bij. Rond 7u20 arriveerden we in de dagzaal. Nicolas werd dadelijk klaargemaakt om naar de operatiezaal te gaan (zijn porth-a-cath werd aangeprikt en hij kreeg weer een mooi operatiehemdje aan). Er werd bloed getrokken om na te gaan hoe zijn bloedwaarden stonden. Rond 8u kwamen we toe in de wachtruimte voor de operatiezaal. Enkel Steffi was voor ons (een meisje van 16 jaar met leukemie die vandaag haar eerste, zware periode ging afsluiten en morgen weer naar school mocht en tegelijk ook haar onderhoudsperiode begon). Toen de verpleegster om 8u30 kwam melden dat wij aan de beurt waren, kon ik mijn ogen niet geloven. Dit was nog nooit gebeurd!! Nicolas lag om 8u30 op de operatietafel. Ik gaf hem nog een dikke knuffel, een kus en wenste hem slaapwel. Ik liet de dokters hun werk doen en ging in de wachtzaal wachten. Rond 9u kwamen ze me al roepen en mocht ik bij Nic in de ontwaakruimte. Hij lag nog heerlijk te slapen. Een half uurtje later waren we al terug op weg richting dagzaal. Nicolas was nog steeds in dromenland.
Op de dagzaal was het ondertussen een beetje drukker geworden. Toch was het opvallend kalm voor een doordeweekse dag. Eigenlijk moet je dan maar blij zijn, want dat betekent dat er op dat moment niet zoveel kinderen zijn die chemo moeten krijgen. (Tenzij het verdiep boven natuurlijk vol ligt.) Nicolas begon stilaan wakker te worden. De dokter-assistente kwam even langs. Ze had minder goed nieuws. De rode en de witte bloedcellen waren nog verder gedaald. Nic had nu maar een hemoglobine van 6,9 wat toch wijst op duidelijke bloedarmoede. Iedereen was een beetje verwonderd dat hij daar zo weinig last van had. Ook de witte bloedcellen stonden vrij laag (maar 600) en dus moeten we deze dagen wat voorzichtiger zijn om infecties te voorkomen. Door de bloedarmoede was een transfusie nodig. Dat vond Nicolas natuurlijk niet zo leuk, want dat betekende dat we daar drie uur langer moesten blijven. Toen de 2 clowns Bolleke Boulet en Lizzy even later langs kwamen, fleurde hij weer wat op.
Even later kwam Juf Kathleen langs. Zij stelde voor om de toets van Frans maar daar op de dagzaal te maken, omdat Nicolas nog bloed aanhangen had. Nicolas heeft die toets erg goed gemaakt en was achteraf terecht trots. Door dit lesuur was de tijd natuurlijk wat sneller voorbij gegaan. Hij keek nog even naar een kookprogramma op TV en even later ging het alarm van het infuus om te verwittigen dat het bloed was ingelopen. Ze kwamen Nic verlossen van zijn leiding, maar vertelde ons dat we -voordat we naar huis gingen- nog even langs radiologie moesten gaan om een controlefoto te laten nemen van zijn borstkast. Dus gingen we even later met ons tweetjes door de gangen richting radiologie. Daar was het heel kalm, zodat we onmiddellijk in de RX-zaal mochten. Enkele seconden later was de foto al genomen. Vrijwel onmiddellijk verscheen het beeld ook op een computerschermpje naast Nicolas. Hij draaide zich om naar het beeld en de verpleegster begon hem wat uitleg te geven over waar zijn porth-a-cath te zien was. Hij keek even aandachtig, draaide zich toen om naar mij, klopte even op mijn schouder en zei: Dat ziet er volgens mij allemaal normaal uit. Ik kreeg het warm en koud tegelijk: ik moest wel lachen om de manier waarop hij dit allemaal onderging, maar tegelijk realiseerde ik me dat dit ook weer een controleonderzoek was. (Kijken of er in de borstholte geen klieren waren teruggekomen.)
Het was ondertussen 13u30 geworden en we mochten naar huis vertrekken. In de auto hebben we fijn gebabbeld. Nicolas was weer volop toekomstplannen aan het maken: hij vroeg zich af wanneer en hoe hij terug zou mogen beginnen trainen voor voetbal en tennis en hoe dat zou gaan. Ik vertelde hem dat niemand dat exact kon zeggen en dat het een beetje van zijn verdere evolutie zou afhangen. Even later vroeg hij me of het mogelijk was dat er mensen niet konden genezen van lymfeklierkanker en of je daar ook van kon sterven. Natuurlijk moest ik op beide vragen bevestigd antwoorden. Toen hij vertelde dat hij dacht dat het heel raar moest zijn als je wist dat je therapie niet meer hielp en dat je redelijk snel ging sterven, kreeg ik het even moeilijk. Gelukkig ging het gesprek snel weer over leukere dingen.
Toen we thuis kwamen rond 14u30 ben ik snel vertrokken naar mijn werk om daar nog enkele dringende zaken verder af te werken.
Nicolas at thuis wat soep met boterhammen en ging rond 16u met Vokke naar de laser. Toen ze weer thuis kwamen was Steph al weer gaan trainen en kwam Michael net binnen. Rond 17u kwam tante Ghislaine (zus van Guys mama) en haar dochter Kristel op bezoek. Zij kwamen terug van Duitsland, waar Kristel werkt als verpleegster in een ziekenhuis. Nicolas diende koffie op met wafeltjes.
Ik kwam thuis rond 18u45, maar moest me al weer snel gaan klaarmaken om te gaan tennissen. Vokke bleef even bij de kinderen omdat Guy naar een vergadering moest in Sint-Truiden. Nic ging ondertussen in bad.
Toen ik thuiskwam rond 21u waren de kinderen naar een of ander spelprogramma aan het kijken op TV. Even later ging Michael nog wat nakijken voor school en las nog wat in zijn boek. Omdat ik s morgens zo vroeg was moeten opstaan, was ik erg moe en ging ik al rond 22u30 naar boven. Nic poetste zijn tanden en lag in zijn bed naar All Saints te kijken toen Guy thuis kwam. Samen keken ze naar het einde van de aflevering. Nic ging zijn mond nog spoelen en was toen ook klaar om te gaan slapen.
Karen (nichtje) had vandaag ook een vrije dag op school. Daarom kwam ze al vanaf 9u spelen bij Nicolas. Tussen 10u en 11u45 kwam juf Tilly voor het thuisonderwijs. Vandaag kreeg hij les in Frans, taal en rekenen. Karen studeerde ondertussen zelf ook maar een beetje. Na de les kwam tante Ann Karen terug uithalen. Nicolas heeft Marijs daarna maar geholpen met het klaarmaken van macaroni met hesp en kaas. Die moest dienen om s middags op te eten, als Michael en Steph ook thuiskwamen.
Na het middageten speelde Nic samen met Stephanie een tijdje op de computer en Michael begon te studeren. Ik kwam thuis rond 13u30 en had het geluk dat er nog wat macaroni overgebleven was voor mij. Daarna had ik nog even tijd om de werkzaamheden van Tom & Tom te bewonderen. Ik kan niet anders dan vaststellen dat het 2 stielmannen zijn. De hall is prachtig geworden. Niet meer te herkennen!
Om 14u30 gingen we Vokke bij zijn thuis uithalen om daarna naar St. Truiden te rijden. De U11 van STVV (Nic zijn ploeg) moest een oefenmatch spelen tegen Anderlecht. Natuurlijk wilde Nic dat zien! Hij wilde liever niet op de bank gaan zitten, maar verkoos om bij Vokke en mij te blijven om de match te zien. Het was echter koud en guur weer. Er stond een koude onaangename wind, maar gelukkig bleef het wel droog. Vokke en ik stelden ons wel zo op, dat Nic zo veel mogelijk beschermd werd tegen de koude wind. De ouders van de spelertjes kwamen ons allemaal goedendag zeggen en ze vroegen hoe het met hem ging. Nog meer opvallend was de reactie van de spelers. Toen één van hen Nic zag staan riep die ineens: Hij mannen, Nicolas is hier! Toen wuifden ze allemaal en gingen er nog eens extra tegenaan. Het was een mooie match, waarin STVV eerst op voorsprong kwam, maar uiteindelijk toch de wet van de sterkste moest ondergaan en met 1-2 verloor. Maar de ploeg had zeker goed gespeeld! Na de match was het te koud om buiten te blijven staan, dus hebben we afscheid genomen en zijn we terug naar huis gereden. Eerst brachten we Vokke terug. Rond 16u30 waren we terug thuis.
Michael was naar de voetbaltraining en Stephanie was gaan turnen. Dus waren we alleen met Marijs. Omdat er niets bijzonders op TV was, stelde ik voor om op Nic zijn kamer naar Prime TV te zien. We installeerde ons in zijn bed, maar vielen alle twee korte tijd later in slaap. Na een tijdje werd ik stilletjes wakker gemaakt door Michael omdat Bompa aan de telefoon was. Hij wou weten of we zondagavond bij hem kwamen eten. Mijn 2 broers kwamen ook, dus zei ik dat we er ook zouden zijn. (Michael verjaart trouwens nu zondag!) Nicolas had zich intussen in mijn armen geïnstalleerd en sliep nog altijd. Ik kreeg even later nog een paar telefoontjes en Nikkel bleef de ganse tijd zo tegen mij slapen. Om 19u was Marleen thuis en ben ik naar onder gekomen. Maar even later was Nic ook daar en installeerde hij zich naast Michael voor TV.
Om 19u30 kwam Dominique uitleg geven over een project van hem. Hij moet voor zijn school een film(pje) maken als eindwerk. Omdat het onderwerp van zijn opdracht moet gaan over Tekens van het leven, dacht hij aan het verhaal van Nicolas als onderwerp. Nu wou hij ons hierover wat meer informatie geven. Zo had hij een filmpje als voorbeeld bij en een voorlopig scenario voor zijn film. Ik keek en luisterde eerst samen met Nikkel, terwijl Marleen in de keuken bezig was met de huistaken van Stephanie en Michael. Maar ik moest om 20u15 vertrekken naar mijn tennisles met Roger bij Dimi. Dus liet ik Marleen de rest afhandelen. Dominique keek samen Michael en Nicolas nog naar de eerste helft van de bekermatch Cercle Brugge tegen KV Mechelen en vertrok tijdens de helft. Ik was heel vroeg thuis na de tennis (al om 22u), omdat Dimi en Roger samen naar een vergadering moesten op de Runkster Tennisclub. (We konden dus geen pintjes blijven drinken.) Toen ik binnenkwam zat Marleen achter haar microscoop te werken, keek Nic naar het einde van de voetbalmatch op TV, lag Michael met een leerboek voor hem half te studeren en half de match te volgen en was Stephanie boven naar iets anders dan voetbal op TV aan het kijken. Even later was de match gedaan en is iedereen gaan slapen. Ik bleef nog even onder om het verslag van dinsdag te schrijven en ben toen ook gaan slapen.
Vokke had vandaag een belangrijke afspraak en kon daardoor overdag niet bij Nicolas zijn. Maar gelukkig voor ons wou Marijs al om 9u komen, zodat Marleen en ik toch konden gaan werken. Nicolas speelde s morgens op zijn PSP. Rond 10u ging hij zijn ochtendtoilet maken. Hij was daar net mee klaar toen juf Tilly aanbelde. De volgende 90 minuten besteedde Nic aan rekenen en Frans. Marijs maakte rond 11u van de gelegenheid gebruik om Moeke te gaan halen. Die zat toch alleen, nu Vokke was gaan werken en bij ons had ze gezelschap en kon ze helpen waar nodig. Bovendien verstaan Marijs en Moeke elkaar goed.
Na het middageten is Nic buiten gaan fietsen. Hij fietst dan een rondje om de tuin en dit gedurende minstens 15 minuten. Samen met Moeke heeft hij dan een tijdje zitten knutselen. Ze hebben een soort van haas gemaakt van karton en papier. Carla (kiné) is Nikkel ook nog eens komen masseren. Zij was heel tevreden dat Nicolas terug meer aan sport deed. Ze vond trouwens dat zijn spieren een beetje teruggekomen waren. Dit motiveerde Nic natuurlijk, zodat hij -nadat Carla terug vertrokken was- terug een rondje is gaan fietsen om nog meer spieren te kunnen krijgen. Tussen dit alles door heeft Nicolas samen met Marijs voor het avondeten gezorgd: wortelenpuree met worst. Hij hielp bij de puree, met het bakken van de worsten en met het koken van de soep.
Vokke kwam in de loop van de namiddag ook binnen. Hij zag er echter vermoeid uit. Van zodra hij in de zetel zat, zakte hij dan ook onderuit en heeft een ferme dut gedaan. Tante Simonne kwam, gelukkig voor Nicolas, samen met Gylian op bezoek toen Vokke sliep. Nicolas en Gylian hebben zich achter de computer gezet en ze hebben zo een aantal spelletjes gespeeld. Tante Simonne kon ondertussen goed praten met Moeke en Marijs.
Ik kwam om 18u15 even binnen. Mijn operatieprogramma was uitgelopen en ik had ook nog een bevalling moeten doen net voor ik naar huis kon. Daardoor kon ik niet lang blijven, want om 18u30 had ik een vergadering op de Rotary en om 20u een vergadering in het ziekenhuis. Dus kon ik net goedendag zeggen aan iedereen, vlug iets eten, iets anders aandoen en daarna weer vertrekken.
Marleen was vanuit Tongeren rechtstreeks naar Alken gereden om Michael te gaan afhalen van de tennisles. Van daar reden ze naar de turntraining om Stephanie ook mee te nemen naar huis. Toen iedereen thuis was hebben ze de soep en de wortelpuree met worst opgegeten. Marleen nam een ontspannend bad. De jongens keken naar de bekermatch Genk Lierse. Het was een beschamende vertoning van Genk, met als eindstand 2-2. Daarna zijn ze naar boven gegaan. Michael en Stephanie gingen slapen. Nicolas poetste zijn tanden en keek nog even TV op zijn kamer. Het was de bedoeling dat hij even later de mondspoeling zou doen en dan ook zou gaan slapen. Maar toen ik om 23u20 thuis kwam van mijn vergaderingen, was Nic voor zijn TV in slaap gevallen. Hij werd wakker toen ik de TV uitzette en hem een kruisje wou geven. Zijn plichtsbesef kwam weer boven toen hij spontaan en met een slaperige stem zei dat hij zijn mondspoeling nog ging doen. Ik ging nog even met hem mee naar de badkamer en dekte hem daarna terug toe in zijn bed.
Wat ons allemaal opviel de laatste dagen was dat Nicolas veel opgewekter was en meer energie had. Hij lachte meer, plaagde meer, nam meer deel aan het gezinsleven, lag minder in de zetel, deed terug een beetje aan sport, enz. Volgens ons moet dit een gevolg zijn van de langere rustpauze in de therapie. Waarschijnlijk hebben we het effect van de vele chemopillen, de chemoinfusen, de bloedtransfusies en het feit van naar Leuven te moeten, toch wel wat onderschat. Ze hebben -gelukkig- hun effect en ze zijn zeker noodzakelijk om te genezen, maar ze zijn ook slopend voor het kind in Nicolas. We hebben het al eerder gezegd: hij werd sneller volwassen. Maar nu hij een paar dagen zonder behandeling is, zien we dat kind in Nicolas nog lang niet weg is. Dat hij eigenlijk nog steeds de oude bekende Nicolas is die we kennen van voor zijn ziekte. En daar kunnen we alleen maar blij over zijn.
Michael had gevraagd om hem rond 7u te wekken. Dat deed ik. Het werd me snel duidelijk dat hij zich nog helemaal niet goed voelde. Hij had nog steeds buikpijn en had nog altijd last van diarree. Hij legde zich nog even in de zetel. Even later waren ook Steph en Nicolas beneden.
Na enkele kleine hapjes van een boterham gegeten te hebben begon Michael zich toch klaar te maken en vertrok even later nog erg bleekjes naar school. Ook Steph vertrok even later.
Nicolas at enkele toastjes met choco en dronk een glas fruitsap. Daarna kwam hij naar boven om zijn tanden te poetsen. Vervolgens maakte hij zich klaar en begon zijn kamer wat op te ruimen. Hij wou dat alles een beetje in orde was, want vandaag zouden de mannen van Belgacom komen om alles in orde te maken voor de aansluiting van de computer van Bednet. Guy en ik verhuisden daarom de bureau van Michael zijn kamer naar die van Nicolas. De kamer van Michael moest toch wat ontruimd worden omdat Tom & Tom daar zouden beginnen te verven. Na zijn mondspoeling kleedde Nic zich aan.
Guy trok bloed bij Nicolas en vertrok rond 9u naar het ziekenhuis waar hij het bloed binnenbracht op het labo. Ik vertrok kort daarna ook naar mijn werk.
Om 10u kwam Juf Tilly en startte voor Nicolas de les. Ze hebben samen nog wat Frans geoefend voor de toets en Nicolas vond dat het toch al wat beter ging dan zondag. Ook kreeg hij een nieuwe les van rekenen. Ondertussen belde Guy mij op om te melden dat hij de bloedresultaten van Nic had besproken met Dr. Uyttebroeck in Leuven. Zijn rode bloedcellen waren weer wat gedaald (van 8 naar 7,4). Zijn witte bloedcellen stonden nu ook een heel stuk lager (gedaald van 1800 naar 800) en zijn bloedplaatjes waren sterk gestegen. Omdat Nic blijkbaar niet te veel last heeft van zijn bloedarmoede, werd er besloten dat er nu onmiddellijk geen bloedtransfusie nodig was en dat we zouden wachten tot donderdag. Dan moest hij zeker naar Leuven omdat er dan weer een beenmergpunctie gepland was.
Ik belde dit nieuws door naar Nicolas (dat hij vandaag niet naar Leuven moest) en kreeg een overgelukkige Nic aan de lijn.
Vokke was ondertussen ook thuis aangekomen.
s Middags aten ze samen wat soep en nog wat rijst met curry. In de namiddag heeft Nic wat gespeeld op de computer en de Nintendo. Om half vier vertrokken Nic en Vokke naar het Virga Jesse Ziekenhuis voor zijn wekelijkse laserbehandeling tegen de mondaften. Toen ze weer thuis kwamen waren Michael en Steph ook toegekomen uit school. Samen aten ze een gebakken eitje met een boterham.
Omdat Michael zich nog altijd niet goed voelde belde hij de keeperstraining af. Hij rustte wat en probeerde wat te studeren. Ook Steph maakte enkele taken voor school en vertrok rond 17u30 naar de tennistraining. Nicolas speelde nog wat spelletjes op de computer.
Ik kwam thuis rond 19u en hielp Michael met een taak voor school. Even later was Steph thuis. Ik probeerde iedereen aan het eten te krijgen omdat ik rond 20u15 moest vertrekken voor mijn wekelijks tennisuurtje op maandag. Michael wou enkel wat soep. Steph en Nicolas aten hun groentenpuree met stoofvlees. Vokke bleef nog thuis totdat Guy zou thuiskomen. Maar Guy ging vanavond ook tennissen met Rik om 2&u30. Toen ik rond 22u terug thuis kwam was Vokke nog altijd thuis en keek samen met de kinderen naar een aflevering van Aspe. Toen Vokke vertrokken was, ging ik mij gauw douchen. Michael en Steph gingen slapen. Nicolas ging zijn tanden poetsen en kroop toen nog even bij mij in bed. Toen Guy rond 23u thuiskwam deed Nicolas zijn mondspoeling en ging in zijn eigen bedje liggen. Guy werkte beneden nog aan het verslag van zondag en kwam kort na middernacht ook slapen.
Marleen, Michael en Nicolas waren al om 7u30 opgestaan en waren om 8u20 naar de voetbal vertrokken. Ik was toen nog zo goed aan het slapen, dat ze mij maar hebben laten liggen. Toen ik om 9u spontaan wakker werd, was alles in tegenstelling tot gewoonlijk- stil in huis. Ik ben bij Stephanie gaan zien, maar die lag ook nog in dromenland. Dan ben ik maar gaan ontbijten, heb wat bureauwerk verricht en ben aan een aantal klusjes begonnen, die dringend moesten gedaan worden, zodat Tom & Tom maandag verder konden werken.
De ploeg van Michael moest tegen Turkse FC spelen. Die hebben een mooi gelegen veld aan de mijnterril van Beringen. Bij de tegenstanders speelt de broer van Berkay (speler U11 van STVV) en de papa van Berkay is afgevaardigde van de ploeg. En zo kwam het dat Nicolas en Berkay elkaar daar zagen. Berkay belde onmiddellijk zijn mama op en even later was die ook daar. Speciaal voor Marleen en Nicolas! Michael won met 0-4. Maar hij stond met flanellen benen in de goal. Hij had lang getwijfeld of hij wel zou spelen vandaag omdat hij nog steeds ziekjes was, maar hij was uiteindelijk toch met zijn ploeg meegegaan. Gelukkig stond Turkse FC op de laatste plaats en had Michael in deze match weinig keeperswerk te verrichten, want anders was het zeker niet gelukt. Na de match wou hij ook niet douchen, maar is hij dadelijk met Marleen en Nicolas in de auto gestapt en zijn ze naar huis gereden.
Na het middageten heeft Michael gerust en wat gestudeerd in de zetel. Maar om het half uur moest hij weer naar het WC lopen. Marleen heeft ook even een kort middagdutje gedaan en Stephanie was weer met haar computer bezig. Nicolas had tegen Vokke aan de telefoon gezegd dat Moeke en Vokke zeker mochten langskomen, want dat iedereen thuis was. Maar toen Moeke en Vokke even later inderdaad aankwamen, was Nicolas ook in slaap gevallen in de poef op de mat voor de TV.
Marleen wou, met al die buikgriep in huis, vanavond graag kip met rijst en curry maken voor vanavond. Maar er was geen kip meer in de diepvries. Dus had ik gezegd dat ik er nog wel zou gaan kopen. Marleen geloofde dan weer niet dat ik daar op een zondagnamiddag zou aangeraken. Om te vermijden dat ik met de Vespa zou gaan rondtoeren en omdat ze dacht dat ik geen kip zou vinden, wou ze meegaan. Zo zijn we in de loop van de namiddag met de auto- samen op zoek gegaan naar een winkel waar we toch nog kip konden kopen. Gelukkig voor mij vonden we bij de Turk in Kuringen nog gemarineerde kipstukjes en kalkoenkebab. We brachten van beiden een zakje mee om te wokken.
Nikkel heeft zo lang geslapen, dat hij nog steeds sliep toen Moeke en Vokke om 17u weer vertrokken. Hij heeft dus niet geweten dat ze op bezoek zijn geweest en Vokke had spijt dat hij niet met Nic gesproken had. Er werd met Vokke afgesproken dat we hem morgenvoormiddag zouden bellen, als hij met Nicolas naar Leuven zou moeten rijden. (Ik zou s morgens bloed afnemen en dat in het Virga Jesse laten onderzoeken. Moest Nic bloedarmoede hebben, zouden hij en Vokke alsnog naar Leuven gaan voor een bloedtransfusie.)
Rond 17u30 is Nicolas dan toch terug wakker geworden. Toen moest hij van Marleen Frans studeren, want daar zou hij weldra een toets van krijgen. Gedurende meer dan een uur heeft Marleen met hem alles overlopen.
Om 19u zijn we met het avondeten begonnen. Marleen de rijst en de currysaus, ik de wok en Nikkel hielp waar hij kon. Binnen het half uur was alles klaar en konden we eten. Het was lekker! Na het eten werd er naar het nieuwe spelprogramma op Eén gekeken: Mercator, gevolgd door een aflevering van Flikken. Daarna zijn Michael en Stephanie gaan slapen, want zij moesten morgen weer naar school. (Tenminste als Michael in staat zou zijn om naar school te gaan.) Nicolas is tussen Marleen en mij komen liggen en we hebben in ons kamer samen naar Studio 1 gekeken. Daarna is overal het licht uitgegaan.
Voor het eerst sinds lang werd er uitgeslapen. Iedereen was wakker rond 9u, alleen Stephanie sliep tot 10u. Na het ontbijt moest iedereen mee helpen om de zonnebank terug te monteren. (We hadden die gedemonteerd toen Nicolas zijn kamer in orde gemaakt werd en sinds toen was alles zo blijven staan. Marleen had al een paar keer gevraagd om dit in orde te maken. Vandaar dat we dat nu toch maar deden.) Eens de zonnebank terug werkte, zijn Nicolas, Marleen en ik naar een tegelwinkel gereden. Met al de verfwerken in huis, wilden we de WC boven en onder betegeld hebben en dus moest er een mooie tegel gekozen worden. We vonden gelukkig redelijk snel iets moois, zodat we vlug terug thuis waren. Daar waren Moeke en Vokke intussen ook aangekomen. Zij hadden pistolets en zelfgemaakte soep meegebracht voor s middags. Michael lag nog steeds ziek in de zetel en Stephanie begon stilletjes gestresseerd te worden voor haar turnwedstrijd.
Om 13u15 vertrokken we naar Mechelen voor Steph haar wedstrijd. Ze moest pas om 14u45 in sporthal De Nekker zijn, maar we moesten eerst nog Mariet en Zoë (2 trainsters) gaan uithalen in Godsheide en Runkst. Stephanie turnde een zéér goede wedstrijd. Zeker als je bedenkt dat ze door blessures te weinig voorbereiding heeft gehad. Ze viel maar 1x op de balk en ook de andere 3 toestellen waren zeker in orde. Jammer genoeg viel de puntentelling wat tegen. Ze eindigde pas 9e. Maar we waren toch allemaal heel tevreden over haar prestatie! Na de wedstrijd bleven de 2 trainsters nog in Mechelen en reden wij met ons drieën terug naar huis. Stephanie was toch opgewekt onderweg, wat altijd een goed teken is na een wedstrijd. Om 19u waren we terug.
Net voor we naar Mechelen vertrokken, was Dimitri thuis binnengekomen. Hij was terug van zijn skiverlof en kwam kijken hoe het met Nikkel ging. Toen wij weg waren zijn Dimi en Nic in de tuin gedurende 15 minuten gaan trainen. Nicolas gooide met de werpracket 24m! (Een nieuw record.) En hij moest ook opnieuw rond de vijver lopen. Wat later kwam Marijs even langs, maar zij kwam voor Michael. Ze had schrik dat die zijn schoolboeken niet zou terugvinden, nu zij zijn kamer had leeggemaakt voor Tom & Tom. Ook Boyan kwam samen met zijn broer Thibault en papa Jackie de tennisrackets weer terugbrengen. Ze hadden een prachtige bos donker paarse tulpen bij voor Marleen. Nadat iedereen weer weg was speelde Nicolas eerst een tijdje alleen op de Playstation en daarna samen met Michael. Daarna zijn ze naar beneden gekomen. Michael om wat te studeren in de zetel, Nicolas om wafels te bakken samen met Moeke.
Terwijl Nic zijn wafels aan het bakken belden trainer Nathan, trainer David en Nordin (keepers U12 van STVV) aan. Ze waren dadelijk na de match naar Nicolas gereden om hem te bezoeken. Nicolas stopte natuurlijk met zijn wafelbak en sprak, samen met Vokke, een hele tijd met het bezoek over voetbal. Hij is ook even met Nordin in de tuin gaan voetballen, maar na een kwartiertje moesten ze verdergaan. Dan is Nicolas terug naar binnen gekomen. Hij heeft nog wat TC gekeken en op zijn Nintendo DS gespeeld.
We hadden aan de kinderen beloofd om zaterdagavond frietjes te eten. Toen we terug waren van Steph haar turnwedstrijd, was er dan ook geen ontkomen meer aan. Alleen Michael wou geen frieten. Hij durfde niet omwille van zijn buikgriep. Hij heeft nog een bord spaghetti carbonara gegeten, dat nog in de koelkast stond van gisterenavond.
Na het eten werd er naar de Kampioenen gezien. Moeke en Vokke zijn toen naar huis gegaan. Marleen was intussen doodop en is naar haar bed gegaan en Nicolas was haar even later gevolgd. Hij had een beetje van hoofdpijn geklaagd, waarschijnlijk als gevolg van zijn bloedarmoede. Dus bleven alleen Michael, Stephanie en ik over. We hebben naar de thriller Hannibal gekeken. Zowel Steph als Michael waren blij dat ze de film konden uitzien. Niet alleen omdat ze moe waren, maar vooral ook omdat het zon beangstigende film is. Toen was het ook voor ons hoog tijd om te gaan slapen.
