De voormiddag was een gewone voormiddag zoals vele andere voormiddagen. Nicolas was op zijn vaste plaats in de zetel gaan liggen en keek TV. Hij ging ook even naar boven om zijn tanden te poetsen. Het half uur wachten op de mondspoeling bracht hij door op zijn kamer met de Playstation. Stephanie was, zoals elke zaterdag, naar een 3u durende turntraining. Michael moest eigenlijk studeren, maar het kwam er maar niet van. Hij hield Nicolas overal gezelschap. Keek Nic naar TV, lag Michael er naast. Ging Nic naar boven, ging Michael mee. Kwam Nic weer naar onder, begeleidde Michael hem. Nicolas zelf had vandaag duidelijk een mindere dag. Hij had tamelijk veel last van aften, was meer vermoeid en klaagde ook van hoofdpijn. Zodanig zelfs dat ik hem een Dafalgan moest geven om het wat draaglijker te maken.
Om 12u kwam Gracy onverwacht op bezoek. Ze was bij haar vader in het ziekenhuis geweest en was van daar rechtstreeks naar ons gereden. Omdat we Michael eindelijk achter zijn boeken gekregen hadden, zaten Nicolas, Marleen en ik samen met Gracy in de zetel. Het spreken werd hierbij voornamelijk door Marleen en Gracy gedaan, terwijl Nic en ik ons beperkten tot luisteren. Nicolas was duidelijk moe aan het worden en viel iets voor 13u in slaap. Ik moest om 13u Stephanie gaan halen van de turntraining. Kort nadat we terug thuis waren is Gracy vetrokken.
We hadden afgesproken om vandaag naar de stad te gaan. Ik wou, nu de aansluiting in orde was, een digicorder van Telenet kopen voor Nic zijn TV. Daarnaast wou ik hem ook een hartslagmeter kopen, omdat hij soms een zéér hoge pols kreeg bij de minste inspanning en ik hoopte om in de solden nog een nieuw paar schoenen te vinden. Stephanie had, zoals zo dikwijls, ergens een paar mooie schoenen gezien. En Michael moest mee omdat hij een weddenschap verloren had en 2 playstation-spelletjes moest kopen van zijn eigen geld- voor Nicolas. Nadat we iets gegeten hadden, hebben we Marleen en Nicolas thuis achtergelaten. We waren weg van 14u tot 16u. De spelletjes waren vlug gekozen; de hartslagmeter moesten we bestellen en zou pas dinsdag daar zijn; Stephanie kreeg haar paar mooie botjes en ik vond inderdaad een nieuw paar schoenen. De digibox was ook al geen probleem. Tot slot zijn we nog even bij Ici Paris langs geweest, om een bestelling van Marleen mee te nemen en dan wou iedereen terug naar huis. Nic had geslapen tot 15u15. Dan heeft hij een beetje pasta gegeten. Toen wij thuiskwamen moesten alle aankopen geshowd worden aan de twee thuisblijvers. Gelukkig werd alles goedgekeurd.
Moeke en Vokke waren naar een begrafenis geweest in de voormiddag en kwamen iets na 16u even langs om te kijken hoe het ging. Iets later waren ze al weer weg, want ze hadden hun mooie kleren aan en wouden zich omkleden. Vanavond zouden ze komen babysitten, want Marleen en ik waren ingeschreven voor de nieuwjaarsreceptie van de Runkster Tennis.
Michael en Stephanie hebben wat gestudeerd, Nic heeft TV gekeken en geslapen, Marleen heeft ook een beetje gerust en ik heb een uur nodig gehad om de digicorder te installeren. (Ik had de juiste code niet en moest zelfs naar een hulplijn bellen, maar uiteindelijk lukte het!) Omdat er een promotie was, waarbij je gratis gedurende 1 maand Prime kreeg, hebben we naar een film op Prime kunnen kijken. Marleen vroeg op een bepaald ogenblik of die nieuwjaarsreceptie met eten bij was. Ik wist nog dat ik 10 per persoon moest betalen en zei dus dat je voor dat geld onmogelijk veel zou kunnen eten. Daarom hebben we, samen met de kinderen, Moeke en Vokke, een lekker frietje gegeten. Daarna omkleden, kusjes geven en dan vertrokken we naar de tennis. Stephanie ging met ons mee, want zij ging bij Merle (vriendin van tennis) slapen. Tot onze verbazing zat iedereen daar stevig te eten en toen ik zag wat ze aan het eten waren herinnerde ik het mij: het was breugeliaans buffet. Er was massaal veel eten waar Marleen en ik bijna niets van gegeten hebben. Maar gedronken en gebabbeld hebben we wel. Het was een gezellige avond!
Toen we om 0u30 terug thuis kwamen, vertelde Vokke dat Michael en Nicolas kort na ons vertrek al naar boven waren gegaan. Ze hadden nog wat TV gekeken, op de Playstation gespeeld en tot slot nog naar studio 1 gezien, voor de samenvatting van de gespeelde voetbalmatchen. Daarna is Micky naar zijn eigen kamer gegaan om te slapen. Toen wij thuiskwamen waren ze alle twee al een tijdje in dromenland
Marleen haar wagen moest om 8u in de garage zijn. Zij reed haar wagen naar daar en ik ben nagereden om haar terug naar huis te brengen. Daarna is Marleen met de reservewagen naar het ziekenhuis van Tongeren gereden. Ik heb op vrijdag sinds kort een administratieve voormiddag. Dus kon ik thuis bij Nicolas blijven. Omdat hij mij bij het opstaan al gevraagd had om een nieuwe afspraak te maken om zijn mondaften te laten laseren, belde ik rond 8u30 naar Ingrid in het Virga Jesse ziekenhuis. We mochten om 10u30 komen. Maar op dat uur zou Dimitri opnieuw conditietraining komen geven aan Nikkel. Dus stuurde ik een berichtje dat we de training een klein beetje moesten uitstellen tot 11u. Even later belde Dimitri mij zelf op om de training af te zeggen. Hij had keelpijn en voelde zich ziek en durfde daarom de les niet laten doorgaan. Ik was het hier natuurlijk helemaal mee eens. We moeten het risico op een infectie best zo klein mogelijk houden!
Wat later in de voormiddag heeft Nicolas een bad genomen. Alleen zijn klein bleek hoofdje met kleine donshaartjes stak boven het schuim uit. Maar in dat hoofdje zaten nog steeds kleine pretoogjes en om de mond speelde nog steeds een guitige lach. Ik zat naast zijn bad op de grond en zo spraken we een tijdje over wat Nicolas zoal mocht verwachten de komende dagen, hoe lang de porth-a-cath nog moest blijven zitten, hoe weinig spieren hij nog had, enz.
We waren mooi op tijd in het ziekenhuis en Nic mocht onmiddellijk naar de laserkamer. Terwijl zijn aften behandeld werden, ben ik vlug op de materniteit mijn patiënten gaan goedendag zeggen. Toen de behandeling afgelopen was ben ik hem gaan halen, maar ik moest nog 1 patiënt op de chirurgische afdeling zien. Nic wou wel even meegaan tot ik gedaan had. Terwijl ik naar de patiënt ging, kwam de verpleging bij Nikkel zitten om even met hem te praten. Zij gaven hem ook een cadeaubon van 15 voor de Standard boekhandel.
Toen we terug uit het ziekenhuis waren, vroeg ik aan Nic of hij al terug naar huis wou of eerst nog iets wou doen. We besloten om de stad in te wandelen. Eerst gingen we naar de Standard Boekhandel, waar we 2 avonturenfilms kozen (Indiana Jones). Daarna wandelden we verder naar de winkel van nonkel Luc en tante Anne (Kolfstraat). Natuurlijk was Nicolas intussen redelijk moe geworden, maar gelukkig kon hij in de winkel even in een zeteltje zitten om wat te rusten. Hij vroeg of de nieuwe tenniscollectie er al was, maar daarvoor moest hij binnen een paar weken nog eens terugkomen.
Om ons stadsbezoek nog wat te rekken, vroeg ik of hij zin had in een bepaald soort fruit. We waren immers dicht bij het Vitamientje (grootste groenten- en fruitwinkel van Hasselt) en dan konden we daar iets gaan halen. Nicolas zei onmiddellijk en met een grote glimlacht dat hij zin had in meloen. Dus vertrokken we naar het Vitamientje. Maar het wandelen werd voor Nic toch steeds moeilijker, dus besloten we om in de winkel van nonkel Jan en tante Ann (Kapelstraat) even te rusten. Zowel Jan als Ann waren afwezig, maar van Monique (verkoopster) mocht Nicolas natuurlijk even rusten. Ik liet Nic daar achter en wandelde vlug 1 straat verder naar het Vitamientje om voor hem meloen te kopen. Toen ik terugkwam met een honingmeloen en een cavaillon, was Nicolas terug in staat om de terugweg aan te vatten.
Het was intussen al 11u50 en natuurlijk had Nikkel al weer honger. Dus stopten we onderweg naar huis in zijn vaste broodjesbar (Stijnen) voor 2 Bicky Burgers. (Ik kan hem toch ook niet alleen laten eten, hé ) Nicolas wou dat we onze burgers daar ter plaatse opaten en daarom hebben we ons op de stoeltjes neergezet. Natuurlijk belde Marleen mij op mijn gsm terwijl wij daar zo zaten, om te vragen waar we ergens zaten en wat we daar aan het doen waren. Ik heb Nicolas het woord maar laten doen Op de terugweg naar onze auto kwamen we nog een paar bekenden tegen, zodat we uiteindelijk pas om 12u40 terug thuis waren. Marijs was blij om ons te zien. Ze wist enkel dat we naar het ziekenhuis waren voor de lasertherapie en was dus stilletjes ongerust aan het worden omdat het zo lang duurde. (Ze dacht al dat het misschien iets te maken had met het feit dat Nic zich gisteren in zijn vinger gesneden had.) Nicolas ging onmiddellijk in de zetel liggen. Hij at nog een stuk honingmeloen, wou daarna nog naar de Australian Open (Federer tegen) kijken, maar was zo moe dat hij al snel in slaap viel.
Om 13u belden Gilbert en Vera (eerste trainer + afgevaardigde van Nicolas bij STVV) aan de poort. Ze hadden met Vokke afgesproken om vandaag Nicolas te bezoeken. Nic lag echter nog maar pas te slapen, zodat we hem maar rustig lieten slapen. Ik sprak met Gilbert en Vera tot Vokke aankwam. Tesamen met Vokke, kwam ook Jan (reeds jaren medisch vertegenwoordiger bij de gynaecologen) aan. Hij kwam een truitje van Genk (getekend door alle spelers) en een truitje van de nationale ploeg van Israel (getekend door Barda) afgeven. Nicolas was erg blij met deze collector items! Vokke nam het even later van mij over, want ik moest om 14u weer aan mijn raadpleging beginnen.
Na het bezoek van zijn vroegere trainer en afgevaardigde wou Nicolas naar zijn kamer gaan. Hij heeft wat gerust en op de Playstation gespeeld. Toen Stephanie en Michael thuis kwamen, was Nic nog steeds op zijn kamer, maar even later is hij samen met de anderen in de keuken een croque monsieur komen eten. Daarna hebben Michael en Nic op Eurosport naar tennis en voetbal gekeken. Michael vertrok om 18u30 naar de voetbaltraining. Nicolas was intussen in de zetel patience aan het spelen op de computer. Marleen was om 18u45 terug van haar werk. Zij zag Nicolas, die aan het chatten was, in de zetel zitten met Dominique er naast. (Dominique was zomaar eens even binnengesprongen om te horen hoe het ging.) Rond 19u30 is Dominique naar Torpedo (voetbal) vetrokken, waar Michael hem nog even zag.
Marleen belde mij na het vertrek van Domi op met de vraag of ik Stephanie wou afhalen van de turntraining. Aangezien ik net gedaan had met werken, reed ik rechtstreeks door van de praktijk naar de turntraining. Toen Steph en ik even later thuis binnenkwamen, was Nicolas al weer aan het chatten met zijn vrienden. Stephanie had grote honger en kon niet langer wachten. Daarom hebben we met ons vieren spaghetti gegeten. Michael was pas om 20u30 terug van zijn voetbaltraining. Hij was helemaal verkleumd. Marleen at met hem nog een beetje spaghetti mee, zodat hij niet alleen aan tafel moest zitten. Daarna hebben Marleen, Michael en Stephanie naar een film op VTM gekeken. Ik heb mijn verslag van de vorige dag afgewerkt en op de blog geplaatst.
De laatste bezoeker van de dag was bompa. Hij wou weten hoe je een vliegticket kan boeken via internet. Dat heb ik hem dan maar even voorgedaan. Toen bompa vertrok, lagen Marleen en Nicolas al weer even te slapen voor TV. Marleen werd even later wakker en is dan maar met Nicolas naar bed gegaan. Na de film zijn Michael en Stephanie gaan slapen. Ik lag rond 24u ook in bed.
Hoe schrijf je iets over een dag waar je helemaal niet bij was? Nic zijn dag zal wel net zo gevuld geweest zijn als alle vorige dagen, maar ik weet er totaal niets van. Ik ben s morgens raadpleging gaan doen, over de middag gaan vergaderen, in de namiddag raadpleging Borstcentrum gedaan en s avonds naar Leuven gereden om te vergaderen met de professor over de opleiding gynaecologie. Pas om 23u was ik terug thuis en toen heb ik Nic nog net in zijn bed zien duiken. Terug gaan werken is dus langs de ene kant wel fijn omdat je er even uit bent, terug in je normale routine kan geraken, je patiënten terug kan behandelen, je collegas terugziet, enz Maar het is zeker ook makkelijk om gewoon thuis bij Nicolas te blijven, want dan kan je er voor hem zijn, kan je hem motiveren om te bewegen, moet je niet op andere mensen terugvallen en kan je noteren wat er zoal gebeurd voor de blog. Dit alles om maar te zeggen dat alles wat volgt informatie uit tweede hand is. En dat dit in de toekomst nog wel een aantal keer het geval zal zijn
s Morgens zijn Nicolas en Marleen weer vertrokken naar Leuven voor een nieuwe chemokuur. Nic voelde zich echter niet goed. Hij sliep de ganse heenrit en ook ginder was het allemaal maar slapjes. Na de bloedname en de controle door de dokter, moest er weer gewacht worden op de bloedresultaten en de chemotherapie zelf. Omdat Nikkel zichtbaar in een slechte periode zat, kwam juf Katleen hem aan zijn bed les geven, op de dagzaal pediatrie. Hij leerde iets bij over Frans en rekenen, dat hopen wij tenminste. Wat later waren de bloeduitslagen bekend en kon de Asparaginase gestart worden. Tijdens de duur van het infuus heeft Nicolas gelezen in het 2e boek van De Voetbalgoden Gevaarlijk spel, dat hij van de schrijver gekregen had. Maar hij heeft het deze keer niet in 1 keer uitgelezen omdat hij zich niet zo goed voelde en hij maar een halve dag in Leuven moest blijven. (Hij heeft wel tegen Marleen gezegd dat hij alleen maar tijdens zijn verblijf in Gasthuisberg wil lezen in deze boeken.) Na de chemokuur kreeg hij de spoeling en mocht Nic weer vertrekken. Ze passeerden echter voordat ze naar huis kwamen eerst nog even langs het ziekenhuiswinkeltje voor een paar knakworstjes en een zak chips. Rond 13u kwamen Nicolas en Marleen thuis aan. Marijs had voor hem intussen 2 pizzas gehaald bij de broodjeszaak van Stijnen en die hebben hem goed gesmaakt.
Een uurtje later wilde Nicolas Marijs helpen bij het versnijden van de kip. (Marijs wou videe maken voor vanavond.) Hij was nog niet lang aan het helpen of hij sneed toch wel, tot grote verschrikking van Marijs, plots in zijn vinger! Marijs heeft hem dan maar snel verzorgd met wat Isobetadine (ontsmetting) en een plakker, maar helpen deed hij niet meer. En Marijs bleef achter met een (onterecht!) schuldgevoel zo groot als een huis.
Na zijn middagsoep heeft Nicolas geslapen tot 16u. Wat later kwam Vokke langs om te zien hoe het met zijn oogappel ging. Gelukkig voelde die zich deze namiddag veel beter dan in de voormiddag. Rond 17u had Nic toch weer honger, want hij at een bord pasta en daarna nog wat vers fruit.
s Avonds ging Michael naar zijn tennistraining, zoals elke donderdag. Stephanie daarentegen bleef thuis van de turntraining om te kunnen studeren. Toen iedereen terug thuis was hebben ze allemaal samen videe (met Nicolas bloed) gegeten.
Rond 20u30 kwamen 3 vriendinnen van Marleen op bezoek: Linda, Peggy en Helene (die was ook terug meegekomen). De dames hebben gezellig gebabbeld en een glaasje witte wijn gedronken. Pas rond 22u45 zijn ze naar huis gegaan. En Marleen vertelde achteraf dat ze het erg fijn had gevonden om nog eens te kunnen bijpraten met haar vriendinnen.
Zoals ik al eerder schreef ben ik om 23u thuis gekomen. Nicolas en Michael gingen net slapen. Stephanie lag al in haar bedje. Ik ben dan nog snel begonnen aan het verslag van woensdag en kon het nog net voor 24u op de blog plaatsen. Daarna ben ook ik doodop naar bed gegaan.
Toen ik deze morgen aan Nicolas vroeg hoe hij zich voelde, deed hij weer teken van zus en zo. Marleen en ik moesten weer gaan werken. (Maar ik slechts voor een halve dag, omdat ik s woensdags mijn vaste vrije halve dag heb.) Vokke zou weer komen babysitten. Daarom had ik voor Nic een pilletje Litican klaar gelegd, zodat hij dat kon innemen als hij zich misselijk zou blijven voelen.
Om 9u30 begon het thuisonderwijs weer. Nicolas en juf Tilly zaten opnieuw aan tafel in de living, maar deze keer heeft Nikkel de 2 lesuren niet kunnen volmaken. Om 11u was hij zo moe, dat hij niet meer kon opletten. Juf Tilly besloot dan maar om de laatste 30 lesminuten te schrappen. Nadat ze weg was, heeft Nicolas een half uurtje geslapen in de zetel. s Middags heeft hij goed gegeten en daarna TV gekeken, samen met Vokke. Ik kwam om 13u30 thuis. Nicolas lag nog steeds in de zetel naar TV te kijken. Hij zag er maar bleekjes uit en toen ik vroeg hoe het met hem ging, zei hij dat hij zich nog steeds niet goed voelde. Omdat hij nog geen Litican had ingenomen, gaf ik hem nu een pilletje. Stephanie was in de woonkamer aan het studeren en Michael zat met zijn schoolboeken in de keuken. Ik had de post ook mee binnen gebracht. Er was een groot pak voor Nicolas bij. Het waren 3 boeken van (de Hasseltse) uitgeverij Clavis! Nadat Nicolas Gevecht om de cup had uitgelezen, had de schrijver Gerard van Gemert ons gecontacteerd via de blog, met de belofte om het vervolg naar Nic op te sturen. Hij heeft dus zeker woord gehouden!
Rond 14u30 kwamen Helene en haar dochter Merle (vrienden van Runkster tennis.) op bezoek. We gingen naast Nic in de zetel zitten en spraken over allerlei zaken. Iedereen nam deel aan het gesprek: Michael kwam al snel bij ons zitten, Stephanie volgde alles met haar neus in haar boeken, maar ook Nicolas voelde zich duidelijk beter en sprak vlotjes mee. Om iets na 15u vetrok Michael naar de voetbaltraining. Even later gingen Helene en Merle ook verder.
Zoals elke dag probeerde ik ook nu weer om Nicolas uit zijn zetel te krijgen. Hij wou niet wandelen, niet voetballen, niet naar de winkel, eens Tot ik voorstelde om mij te helpen bij een klusje. Morgenvroeg zou de technieker komen om Nic zijn TV goed aan te sluiten, maar daarvoor moest er een kabel vanuit de kelder naar zijn kamer getrokken worden. Om het deze mannen een beetje gemakkelijker te maken, wou ik al een wachtbuis steken door de vloerplaten, over de zolder, tot in de kruipzolder achter Nic zijn slaapkamer. Nicolas was, vroeger al, de enige van mijn kinderen die met plezier meehielp als er klusjes gedaan moesten worden. En ook nu wou hij mij een handje toesteken. Maar eenmaal op de zolder, na een klein kwartiertje werken, zag ik dat zijn kaarsje helemaal op was. Hij zei niets, maar ik moest niet aandringen toen ik vroeg of hij niet liever terug wou gaan liggen. Terwijl ik de wachtbuizen installeerde, heeft hij eerst even gerust en daarna een strip gelezen.
Om 17u voelde Nicolas zich blijkbaar wat beter, want hij stelde zelf voor om met Marijs mee te gaan om Michael af te halen van de voetbaltraining. Terwijl zij weg waren kwam bompa op bezoek met Cederique, Fabrice en Gylian. Gylian had op school een voetbalsticker kunnen ruilen voor Nicolas en wou hem die nu zelf afgeven. Toen Nicolas even later terug binnen kwam, hebben ze deze sticker (van een speler van Genk) dadelijk ingeplakt in het voetbalboek. Om 18u waren bompa en de neefjes al weer weg. (Maar Fabrice had wel zijn jas bij ons vergeten! Die zal dus nog eens mogen terugkomen.) Michael en Nicolas keken een tijdje op Eurosport naar de tennis en naar het skiën. Maar ook nu weer viel Nicje in slaap. Pas om 19u werd hij weer wakker. Ik vertrok om 19u30 naar een vergadering in het ziekenhuis en ging van daar rechtstreeks naar Alken om te tennissen met Roger.
Nicolas voelde zich nog steeds niet geweldig. Hij at een maar een beetje van de kalkoen met wortelpuree, ook al was het heel lekker. De ganse avond had hij last van een toegenomen speekselvloed door de aften in zijn mond. Dit weerhield hem niet om toch naar de uitreiking van de gouden schoen te kijken en hij was uiteindelijk blij dat een van zijn favorieten (Witsel) de gouden schoen mocht winnen. Na de uitzending ging iedereen naar boven en begon het dagelijkse ritueel van tanden poetsen, Slimste Mens, mondspoeling en slapen. En net zoals gisteren was alles weer donker en stil toen ik thuiskwam.
Voor het eerst sinds lang was Nicolas de langslaper! Hij werd door Marleen wakker gemaakt op 8u30. Toen waren Michael en Stephanie al lang vertrokken naar school en ik moest even later ook vertrekken om te gaan opereren. Toen ik vroeg hoe hij zich voelde, deed Nic teken met zijn handen van zus en zo. Het was toch al een aantal dagen geleden dat hij toegaf dat hij zich niet zo goed voelde. Omdat ik dacht dat hij meer last van misselijkheid had, gaf ik hem een Litican-pilletje. Gelukkig ging het kort daarna toch al wat beter. Om 8u50 kwam Vokke aan en zou Marleen naar haar werk kunnen vertrekken. Maar Nicolas wist nog dat ik hem gisteren gevraagd had om deze voormiddag een bad te nemen. Dus vroeg hij aan zijn mama of die het bad eerst nog wou laten vollopen en hem dan wou helpen om er in te gaan. Eenmaal hij in bad zat, is Marleen dan toch kunnen vertrekken naar haar werk. Na het bad speelde Nic wat op de Playstation. Hij voelde zich blijkbaar toch niet echt lekker, want toen Vokke vroeg om eens naar buiten te gaan omdat het zonnetje scheen, wilde Nikkel dit liever niet doen.
Iets voor 11u30 kwamen Nicolas en Vokke aan op de oncologieafdeling van het Virga Jesse Ziekenhuis. Nic had weer last van aften in zijn mond gekregen en mocht die opnieuw met de laser laten behandelen. Ze moesten helemaal niet wachten en de behandeling zelf ging ook zeer vlot. Na minder dan 15 minuten konden ze weer naar huis. Daar aangekomen vroeg Nicolas of hij nu wel eens in de tuin mocht wandelen. (Hij weet namelijk dat hij minstens 1x/dag een fysieke inspanning moet doen van mij.) Ze liepen een toertje rond de vijver, maar toen kwamen Nic en Vokke weer naar binnen omdat de ravioli klaar was.
Stipt om 13u begon de les van juf Tilly. Gedurende 2 uur kreeg Nikkel les in rekenen, taal en Frans. Gans die tijd zaten ze met hun tweeën aan de tafel in de woonkamer. En Nicolas heeft echt zijn best gedaan om goed op te letten. Ook weer stipt om 15u was de les gedaan en vertrok juf Tilly weer. Omdat ik maar een klein operatieprogramma had, kwam ik al om 15u15 thuis aan. (Vijf minuten eerder had tante An moeke thuis afgezet.) Ik kreeg het relaas van de voorbije uren en blijkbaar was het allemaal nogal meegevallen. Nicolas zag er nog redelijk helder uit en daarom sleepte ik hem opnieuw mee naar buiten, ook al omdat het zonnetje nog zo mooi scheen. We namen een voetbal mee en al passen gevend slenterden we door de ganse tuin. Aan de voetbalgoal hebben we afwisselend even in het doel gestaan. Daarna hebben we nog een voetbalspelletje gedaan, zodat we uiteindelijk pas na een dik half uurtje terug naar binnen zijn gegaan. Nicolas zei dat hij het toch wel fijn had gevonden. Mij viel vooral op dat hij erg verzwakt was en maar met moeite tegen de bal kon stampen. Hij kon al helemaal niet met de bal lopen of iemand dribbelen. Maar ik voelde ook dat hij overduidelijk zijn zin om met de bal te spelen niet verloren had.
Om 16u kwamen Michael en Stephanie thuis van school. Marijs ontving ze met 2 vers gebakken pizzas. Stephanie at een stuk en vertrok dan naar de turntraining. Michael en Nicolas aten de rest van de pizzas helemaal op. Daarna keek Nic een tijdje naar de Australian Open (=tennistoernooi) op TV. Na een tijdje viel hij echter in slaap. Nonkel Andre en tante Jet kwamen even op bezoek, terwijl hij sliep. Nicolas heeft hen echter niet gezien. Hij sliep door tot het bijna 18u was. Intussen was Marleen ook terug thuis gekomen.
Marijs had voor s avonds goulash met rijst klaargemaakt. Normaal eet Nic dit heel graag, maar nu had hij daar om een of andere reden geen zin in. Marleen heeft daarom een portie spaghetti voor hem klaargemaakt, maar ook daarvan heeft hij niet zo veel gegeten. Waarschijnlijk was het pilletje Litican uitgewerkt en had hij toch weer meer last van de misselijkheid, maar hij zei er niets over. Na het eten is Nicolas naast Marleen in de zetel gaan liggen en hebben ze samen even naar TV gekeken. Opeens vroeg Nic aan Marleen of zij hem wou helpen met zijn huiswerk. Juf Tilly had aan hem gevraagd om een aantal rekenoefeningen te maken en dat wou hij nu doen. Samen met Marleen werkte hij alles af. Intussen was het stilletjes na 22u geworden. Iedereen ging naar boven. Michael en Stephanie gingen elk naar hun eigen kamer en waren vlug in slaap. Nicolas en Marleen keken op Nic zijn slaapkamer nog naar De Slimste Mens. Daarna zijn zij ook gaan slapen.
Ik was om 19u15 naar de Rotaryvergadering vertrokken, voor de eerste keer sinds half december. Het was een heerlijke vergadering! Natuurlijk ontving ik heel veel sympathiebetuigingen, maar het was vooral een complexloze en ontspannende avond, waarin er heel veel gelachen werd. Toen ik om 23u30 thuis kwam was het huis helemaal donker. Ik ging, zoals altijd, de kinderen nog een kruisje geven. Ze lagen alle drie rustig te slapen. Marleen sliep ook, maar werd toch wakker toen ik bij haar in bed kroop. Ze vroeg hoe het geweest was, was blij dat ik terug was en viel kort daarna terug in slaap. Ik keek nog naar het nieuws met de eedaflegging van Barack Obama en begon daarna ook aan mijn nachtrust.
Michael en Stephanie vertrokken zoals altijd naar school rond 8u. Nicolas was toen al lang op en had een licht ontbijt genomen. Marleen liep op en af om alles geregeld te krijgen. En ik liep nog slaapwakker rond en probeerde ook vlug iets te eten voor ik moest gaan werken. Stipt om 8u belde de technieker van de kabeltelevisiemaatschappij. Hij kwam kijken wat er juist moest gebeuren om de TV op Nic zijn kamer goed aan te sluiten, zodat hij een beter beeld zou hebben. Na een kwartiertje had hij alles gezien en zei hij dat hij donderdagvoormiddag alles in orde zou komen brengen. Kort daarna kwamen Moeke en Vokke aan. Er was afgesproken dat Vokke vandaag met Nicolas naar Leuven zou rijden. Moeke zou ondertussen bij ons thuis blijven om de poetsvrouw te helpen en alles nog een beetje op te ruimen. Nic kreeg nog vlug een Emla-pleister opgekleefd, zijn boekentas en reiskoffertje werden in de auto gezet en om 8u40 vetrokken ze naar Leuven. Marleen vertrok kort daarna naar Tongeren, want ze wou proberen om goed door te werken, zodat ze daarna nog vlug naar Leuven kon rijden om daar nog even bij Nicolas te zijn. Mijn vrije raadpleging begon pas om 9u en verliep zonder problemen. Ik kreeg tijdens de raadpleging een sms van Marijs dat ze Moeke terug naar haar thuis zou doen. Verder waren er geen bijzonderheden. Toen ik om 13u naar huis reed om iets te eten, probeerde ik Nicolas te bereiken op zijn nieuwe gsm. Er nam echter niemand op. Pas om 13u45 belde Nikkel zelf terug
Ze waren blijkbaar pas om 9u40 in Gasthuisberg aangekomen, omwille van de gebruikelijke file. Op de dagzaal pediatrie had men de porth-a-cath onmiddellijk aangeprikt en bloed afgenomen. Het onderzoek door de dokter-assistente toonde, behalve gewichtstoename(!), niets bijzonders. Hierover waren we natuurlijk niet verbaasd, als je ziet wat Nikkel de laatste tijd allemaal eet. (Zijn ongebreidelde eetlust zou waarschijnlijk een gevolg zijn van de cortisonepillen, die hij nog altijd krijgt. Maar hij is de dosis wel al aan het afbouwen sinds een paar dagen.) In afwachting van de bloedresultaten moest Nicolas weer een uurtje naar de ziekenhuisschool. Daar moest hij rekenoefeningen maken. Om 11u was hij terug en werd de eerste chemotherapie toegediend over 1 uur. Deze tijd brachten Nic en Vokke door met het inplakken van de laatste voetbalstickers. Dan volgde de 2e chemotherapie, die over 4 uur moest lopen. Vokke vertelde achteraf dat ze zich toen wel een beetje verveeld hadden, maar dat er gelukkig bezoek geweest was van Kris (een neef van mij), waarmee hij lang heeft kunnen praten. Dr. Uyttebroeck kwam ook op ronde en zij vond dat Nicolas er toch weer wat beter uit zag. De 3e chemotherapie en de spoeling verliepen vlotjes en omstreeks 17u30 mochten Nicolas en Vokke naar huis vertrekken. Nicolas was intussen echter zo moe geworden, dat hij in de auto al vlug in slaap viel. Vokke maakte hem thuis wakker om naar binnen te gaan. Daar at hij 2 borden ravioli, maar daarna viel hij toch weer in slaap in de zetel.
Toen ik na de raadpleging thuis kwam rond 19u30 lagen zowel Nicolas als Vokke mooi te slapen in de zetel in de woonkamer. Stephanie was met een schooltaak bezig (Ze moest een originele uitnodiging maken.) en vroeg of er iemand haar een beetje kon helpen. Michael lag in de zetel naar TV te kijken. Marleen en ik aten vlug ons avondeten op, want Marleen ging wat later naar haar wekelijkse tennisles en ik verwachtte rond 20u15 bezoek van mijn Rotaryclub. Maar gelukkig was het bezoek een klein beetje later, zodat ik nog even de tijd had om Stephanie vooruit te helpen met haar taak. Om 20u30 kwamen Tom (voorzitter) en Eric (protocolmeester) binnen. Nicolas lag op dat ogenblik nog steeds te slapen. (Vokke was gelukkig wel al wakker geworden.) We lieten hem maar rustig liggen en hebben dan maar aan de tafel een paar glazen wijn gedronken. Rond 21u30 werd Nicolas wakker. Hij moest eerst even naar het WC, maar kwam daarna iedereen toch een handje geven. Korte tijd later zijn Tom en Eric vertrokken. (Als alles een beetje meevalt, zal ik hen morgen terugzien, want ik heb mij voor het eerst sinds lang nog eens ingeschreven voor een vergadering van de Rotary.)
Het bezoek was nog niet goed buiten of Nicolas vroeg of hij zijn avondeten nog mocht hebben. Hij had blijkbaar grote honger, want hij heeft het grote bord dat ik hem opwarmde helemaal opgegeten en nog eens bijgevraagd. Terwijl hij daar zo zat te eten hebben Stephanie en ik haar taak afgewerkt en heeft Vokke mij verteld over de gebeurtenissen in Leuven, zodat ik dit verslag kon maken. Kort na het eten is iedereen naar boven gegaan. Stephanie en Michael gingen slapen. Nicolas en ik hebben nog in zijn bed naar Studio 1 gekeken, maar daarna heb ik ook bij hem het licht uitgedaan.
Morgen zal het weer een vermoeiende dag worden. Zo moet hij in de voormiddag naar het Virga Jesse ziekenhuis voor de mondlaser, krijgt hij in de namiddag voor de eerste keer thuis les en is er al bezoek gepland voor s avonds.
Deze zondag begon zoals de vorige. Nicolas was vroeg op. Hij heeft de tafel gedekt om daarna te wachten tot iedereen onder was, om samen te kunnen ontbijten. Deze keer was ik de langslaper. Marleen kwam mij om 9u30 wakker maken met het bericht dat Nicolas op mij zat te wachten. Toen ik onder kwam zat iedereen al aan tafel. Nicolas had weer eieren met hesp besteld en zat smakelijk te eten. Na het eten hielpen Michael en Stephanie met het afruimen van de tafel. Stephanie moest om 11u weer bij haar vriendinnen zijn om haar groepswerk verder af te werken. Marleen heeft haar deze keer gebracht. Nicolas wou graag meerijden, maar moest in extremis thuis blijven omdat hij buikpijn en diarree had gekregen. Hij heeft dan maar op de Playstation gespeeld op zijn kamer. De rest van de voormiddag heeft Michael een beetje gestudeerd en ik heb buiten de kerstversiering opgeruimd en op de zolder gezet voor volgend jaar. Onwillekeurig dacht ik hierbij aan 7 december, toen ik de kerstversiering opgehangen had en er nog niets aan de hand was, maar ook aan december van 2009, wanneer ik de kerstversiering terug zal mogen uitpakken en we hopelijk stilletjes terug op weg zullen zijn naar Lech.
Om 13u kwamen Berkay en zijn mama op bezoek. We waren trouwens blij om te zien dat ze niet alleen gekomen waren. Ze hadden ook Moutir en zijn mama meegebracht. De kinderen hebben vooral over voetbal gesproken en hebben ook even op de Wii gespeeld. De ouders hebben een heel aangenaam gesprek gehad over de voetbalacademie van Thomas Caers, maar ook over de islam, het al of niet dragen van een hoofddoek en de lekkere pizzakebab die de papa van Berkay kan maken. Toen zij om 14u45 vertrokken, waren Moeke en Vokke even voordien binnengekomen. Nicolas en Vokke hebben samen in de zetel een dutje gedaan. Stephanie was ook terug thuisgekomen en was bracht haar namiddag door met het maken van een soort van zonne-energiepaneel voor haar groepswerk.
De laatste bezoeker van de dag was Els (tennisvriendin van Marleen). Ze kwam aan rond 17u. Nicolas was toen net een beetje aan het wakker worden, maar hij was nog redelijk suf. Els en Marleen hebben samen een glaasje gedronken. Ik ben wat later naar de tennis vertrokken. (Roger had mij vanmorgen gebeld met de vraag of ik voor een keer op zondag om 18u kon spelen.) Michael moest s avonds minivoetbal spelen om 19u. Dus zijn Marleen en Michael om 18u15 vertrokken naar de sporthal van Kuringen. Els is toen ook verder gegaan.
Thuis kreeg Nic intussen grote honger. Hij had zin in bitterballen. Omdat er geen meer in de diepvries zaten, stelde Vokke voor om er dan maar te gaan halen in de frituur. Tot ieders verbazing stelde Nicolas voor om zelf mee te gaan. Ze bestelden bitterballen, chickenfingers en een hamburger speciaal voor Stephanie. In de frituur kwamen ze toevallig Gilbert (papa van Noah; schoolvriend van Nicolas en speler U11 van Genk) tegen. Natuurlijk ging het gesprek weer maar eens over voetbal. Terug thuis werd alles opgegeten. Daarna wou Nicolas met de kaarten spelen. Hij zette zich met Moeke aan de tafel in de living en speelde verschillende spelletjes patience.
Ik reed na de tennis onmiddellijk naar de sporthal van Kuringen om Michael nog te zien minivoetballen. Toen ik aankwam stonden ze 0-2 achter, maar uiteindelijk hebben ze nog 5-4 kunnen winnen. Tijdens de match belden ze van thuis uit om de bestelling voor het avondeten door te geven. Ze wilden kebab eten. Dus is Marleen in haar eentje naar huis gereden en zijn Michael en ik naar TAT-snacks gereden om voor iedereen kebab te halen. Pas om 21u kwamen we aan met het eten. Nicolas zat intussen terug in de zetel en wou liever niet aan tafel komen, maar rustig in de zetel eten. (Maar zijn kebab sloeg Nikkel helemaal in zijne smikkel.)
We keken allemaal nog naar De smaak van de Keyser, waarna Stephanie en Michael zijn gaan slapen. Ik besprak met Vokke nog even waar hij morgen juist moest zijn en wat hij allemaal moest doen, want Vokke zou morgen met Nicolas naar Leuven rijden voor de volgende chemokuur. Daarna zijn Moeke en Vokke naar huis gereden om te gaan slapen. Nicolas, Marleen en ik zijn om 23u naar boven gegaan. We hebben met ons drieën, in Nic zijn bed, nog naar Studio Sport gekeken. Met veel moeite haalden we alle drie het einde van de uitzending. Intussen was het al na middernacht. We hebben Nic een dikke nachtknuffel gegeven en even later was iedereen aan het slapen. De een al wat rustiger dan de andere.
