Zondagvoormiddag zijn we met het hele gezin gaan tennissen. Het had geregend, maar een kwartier voordat we naar Runkst reden, werd het droog. Eerst speelde Marleen met de 3 kinderen en keek ik een beetje toe vanaf de zijlijn. Daarna nam ik het van Marleen over en ging Marleen nog een beetje joggen. De kinderen waren nog moe, zodat het tennisspel niet van een hoog niveau genoemd kon worden.
In de namiddag werd er gerust en naar de Ronde van Frankrijk gekeken. s Avonds kwamen Bompa en Moeke en Vokke eten. We hadden pitavlees in de wok klaargemaakt met salade en frietjes. Er werd goed gegeten en het was een fijne avond.
Van maandag tot vrijdag was het weer tenniskamp. En dit keer deden de 3 kinderen mee! Maar omdat Nic zijn voetbaltrainingen ook begonnen waren, moest hij op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag telkens wat vroeger stoppen. Marijs haalde hem altijd af rond 14u30 en bracht hem mee naar huis. Dan at hij iets en rustte hij een beetje tot hij met Vokke rond 16u15 weer naar St. Truiden vertrok. De trainingen waren officieel van 17u tot 18u30, maar in werkelijkheid duurden ze tot 19u of zelfs nog iets langer. Vanaf donderdag was Nic zijn echte trainer (Diederik) ook terug en zag Nic hem voor het eerst. Het klikte blijkbaar goed.
Het was dus een echte sportweek! Eerst tenniskamp, dan voetbaltraining. Nic genoot van elk moment. Je zag dat hij stilletjes terug beter en beter werd. Hij liep beter, zijn coördinatie begon terug te komen en hij kreeg meer kracht. Vooral zijn snelheid en korte verplaatsingen blijven nog een probleem. Nics gezicht begint ook meer en meer te ontzwellen en zijn haartjes beginnen zeer stilletjes terug te groeien. Maar hij heeft nog altijd bloedarmoede, heeft nog te weinig spiermassa en ook zijn cortisonevet blijft op zijn lichaam hangen. Hij is dus zeker de oude Nicolas nog niet, maar hij is er wel aan het werken om dit terug te worden.
Ik was maandag en dinsdag van wacht en werd regelmatig opgeroepen door het ziekenhuis. Op maandagavond kon ik gelukkig wel gaan tennissen- mijn vast trainingsuur met Dimitri. Ik trainde een uurtje tegen Julie (beste tennisspeelster van Runkst) en zag alle hoeken van het veld
Marleen had het uur voor mij getraind en zat met een aantal vrienden op het terras. Na mijn training zette Dimi, Julie en ik ons er bij en genoten we van een prachtige zomeravond.
Dinsdagavond waren we uitgenodigd op het tuinfeest voor de zestigste verjaardag van Romain (oud trainer van Michael en vriend). De kinderen bleven thuis naar TV zien. Ook tijdens het stevig onweer waren ze niet ongerust geworden. Rond 21u30 waren we terug thuis, want ik moest iets later een bevalling gaan doen en Michael moest op het toernooi van Beukenhof zijn eerste match spelen. Marleen ging, samen met Stephanie en Nicolas, kijken. Terwijl Michael zijn match won, was ik aan het werk in het ziekenhuis.
Donderdagavond wilden we gaan tennissen, maar de kinderen waren te moe en het was erg regenachtig. Daarom zijn Marleen en ik een twintigtal minuutjes gaan joggen, terwijl de kinderen thuis bleven. Woensdag en vrijdagavond zijn we gewoon thuis gebleven en hebben we TV gekeken.
Zaterdag was voor Nicolas een grote dag. De U12 van STVV speelden hun eerste oefenmatch, tegen KV Mechelen. We hadden van de trainer toestemming gekregen om Nicolas in onze auto mee te nemen. (We denken dat er nog altijd verhoogd infectiegevaar is, zodat hij best niet met de bus mee kan gaan.) Toen de spelers op het veld kwamen, droeg Nicolas de kapiteinsband! Dit was een prachtige geste van de ploeg, want hij was vaste kapitein geweest, tot hij ziek werd
De match werd verloren met 5-2. Maar voor Nicolas werd het toch een overwinning! Hij deed bijna de hele match mee en scoorde zelfs bijna. Maar hij weet zelf ook zéér goed, dat hij nog een lange weg moet afleggen voordat hij terug een topvoetballer is.
Michael moest zaterdagnamiddag zijn 2e tennismatch spelen in Beukenhof. Hij verloor in 3 sets, maar eigenlijk waren we vooral blij dat de match gedaan was, want we hadden afgesproken om rond 18u30 met dimitri en een paar vrienden te vertrekken naar de supercup tussen Standard Liege en Racing Genk. Om 18u30 stond Michael echter nog altijd op het veld. Pas een half uur later konden we vertrekken. Dankzij Dimi, die een binnenweg kende doorheen Luik, waren we ruim op tijd aan het stadion. We stonden tussen de spionkop van Standard (achter de goal)! Dit was vooral voor Nicolas niet gemakkelijk, want hij had moeite om zijn blauw-wit hart te verbergen. Genk speelde niet slecht, maar Standard won verdiend de supercup. We waren uiteindelijk pas om 24u thuis. Het was een mooie, maar vermoeiende dag geweest!
26-07-2009, 23:37
Geschreven door Guy 
|
