Om 9u was iedereen op. Michael had om 10u tennistraining en de rest van het gezin wilde naar de stad gaan om te gaan shoppen. Maar omdat ik nog niet ontbeten had, brachten Marleen en Nicolas eerst Michael vlug even naar Runkst. Op die mannier kon ik rustig wakker worden.
Rond 10u30 vertrekken we naar de stad. Stephanie had ergens een mooi golfje gezien en wilde die nu gaan kopen. Daarna gingen we naar de winkel van tante Anne, omdat Stephanie zwemkledij nodig had voor haar sportkamp van volgende week. (Michael vertrok volgende zaterdag op zeil- en windsurfkamp. Stephanie ging vanaf volgende maandag op beach fun-kamp, waar ze zou leren waterskieën en wake-boarden.) Nadat Stephanie een paar zwemshorts gevonden had, Nicolas er ook een gekocht had en ik een nieuw T-shirt kocht, was het tijd om Michael te gaan afhalen van de tennistraining. We besloten om ons op te splitsen: Nicolas en ik zouden Michael afhalen, Marleen en Steph bleven verder shoppen in de stad.
Michael stond klaar, maar wilde begrijpelijkerwijze- zich eerst thuis gaan douchen en omkleden. Daarna konden we terug naar de stad rijden om Marleen en Stephanie op te zoeken. Om 13u15 werd het kleren kopen afgebroken, want het was de hoogste tijd om terug naar huis te gaan. Marlies (één van de turntrainsters van Stephanie) trouwde vandaag met Johan (voetballer en zoon van Eric Gerets). Wij waren uitgenodigd voor de receptie, maar de dames wilden graag ook naar de huwelijksmis gaan.
Eénmaal terug thuis kleedden ze zich vlug om en werd er iets kleins gegeten, waarna ze naar de kerk van Beverst vertrokken. Michael en Nicolas keken ondertussen wat naar Wimbledon. Ik probeerde succesvol- wat slaap in te halen. Vanaf 16u moesten we ons klaarmaken, want de huwelijksreceptie was tussen 17u en 19u.
Marleen en ik hadden een druk programma vandaag. Eerst was er de receptie, dan hadden we een dubbele boeking: Freddy werd 60j en ging op pensioen en mijn broer Jan was 20j getrouwd met An en zij gaven ook een groot feest.
Michael en Nicolas bleven alleen thuis, terwijl wij naar de receptie waren. Bompa zou de kinderen rond 19u komen halen en hen al meenemen naar het feest van nonkel Jan en tante An. Marleen en ik zouden na de receptie eerst een tijdje naar het feest van Freddy gaan, om daarna ook naar Schaffen te rijden, daar nog wat te feesten, en dan met de kinderen terug naar huis te komen.
Alles verliep zoals gepland. De receptie was zéér verfijnd en aangenaam. (Bovendien heb je niet elke dag de kans om Eric Gerets te feliciteren en een hand te geven.) Stephanie was zelfs op handtekeningenjacht gegaan voor Nicolas. (Karel Geeraerts, Johan en Eric Gerets tekenden op haar kaartje!) Dan reden we naar het feest van Freddy. Opnieuw overheerlijke hapjes en drank. Om 22u moeten we daar echter vertrekken om deze dag van eten en drinken te beëindigen op het feest van Jan en An. Daar waren we net op tijd voor het warme eten. Opnieuw lekker eten, drinken en fijn gezelschap
Om 1u s nachts zoek ik de kinderen op, om naar huis te gaan. Ze zijn alle drie duidelijk vermoeid en gaan zonder problemen mee. Nadat we afscheid genomen hebben en naar huis gereden zijn is het toch weeral bijna 2u. Veel te laat, maar ja
Vandaag ben ik met Nicolas naar Leuven geweest. We zijn om 9u15 vertrokken en konden vlot naar daar rijden, zodat we stipt om 10u de parking van Gasthuisberg opreden. Een kwartiertje later hing de chemotherapie al aan en druppelde de vloeistof over een half uurtje naar binnen. Om de tijd te doden speelde Nic en ik een paar spelletjes Wie is het, waarbij je via ja of nee vragen- moet raden wie de andere op zijn kaartje heeft staan.
Na een uurtje is de spoeling ook gedaan en komt de verpleging Nicolas halen om het infuus te verwijderen en de naald uit de porth-a-cath te halen. Als Nic even later terugkomt, zegt hij dat we nog op de dokter moeten wachten omdat die ons nog moest zien. Na twintig minuten ga ik zelf eens informeren, maar dan blijkt dat Nicolas het blijkbaar slecht verstaan had, want de dokter moest ons helemaal niet meer zien.
Ik besprak nog even de planning voor volgende week. (Zij dachten daar ook dat de kans groot was dat Nicolas tegen maandag te weinig witte bloedcellen zou hebben en dus uitgesteld zou moeten worden. Daarom werd er afgesproken dat ik maandagochtend bloed zou afnemen bij hem en de uitslag dan zou doorbellen naar Leuven. Als de bloeduitslag toch goed zou zijn, konden we dan nog steeds oprijden ) Daarna vertrokken we naar huis. Onderweg belden we naar Marleen en Dimitri om te vertellen dat het allemaal goed was gegaan en dat we rond 12u thuis zouden zijn.
Als we thuis zijn is het zo een mooi weer, dat we besluiten om buiten te eten. Dus zetten Nicolas, Marijs en ik alles klaar op de grote tuintafel. Even later is Dimitri ook daar. Michael en Stephanie volgen een beetje later. We eten samen wat van de wokschotel, die gisteren onaangeroerd was gebleven en blijven daarna nog een tijdje gezellig praten. Dimitri vraagt aan Nicolas of hij zin heeft om vanavond in te vallen bij de tennisles en dat zag die wel zitten. Om 13u20 moet Dimitri weer vetrekken. Hij moet voor de laatste keer dit schooljaar gaan lesgeven op vrijdag. Ik vertrek even later ook naar het ziekenhuis om te gaan werken.
Nicolas legt zich s namiddag eerst een tijdje in de zetel en kijkt wat naar TV. Rond 14u45 fietsen Michael en hij tot aan de school in Rapertingen om de omslag met gemaakte toetsen af te geven aan juf Griet.Als ze aan de school zijn, moet Nicolas van Michael tot in de leraarskamer gaan om zijn omslag daar af te geven. Als de leerkrachten aan hem vragen hoe het met hem gaat, staat hij maar een beetje onwennig rond te draaien.
Omdat het mooi weer is en ze zich goed voelden, besluiten ze om tot bij Moeke en Vokke te fietsen. Daar doet echter niemand open en dus beslissen ze om terug te keren. Als ze terug thuis zijn, zien ze waarom er niemand open deed. Vokke was ondertussen tot bij ons thuis gereden
Na een kleine rustpauze is het voor Nicolas tijd om zich klaar te maken om te gaan tennissen. Marijse smeert hem nog eens goed in tegen de zon, want met deze chemo moet hij hier voor oppassen, en dan brengt Vokke hem om 16u30 naar Runkst.
Als ik om 18u30 thuiskom, heeft Marleen Nicolas afgehaald van de tennis. Ze zei dat hij, ondanks de hitte en zijn bloedarmoede, toch goed gespeeld had. Niet alleen sloeg hij goed tegen de bal, maar hij liep nu ook veel beter dan 2 weken geleden, want hij heeft geen gewrichtspijnen meer.
Marleen en ik moesten s avonds naar de machtsoverdracht van de Rotary gaan. Om 19u30 stipt werden we in de Figaro verwacht. Veel tijd om ons klaar te maken hadden we dus niet. Moeke en Vokke kwamen babysitten en Marijse had lasagne voorzien als avondeten. Toen we vertrokken lag iedereen in de zetel naar TV te kijken.
We hadden een gezellige avond, tussen vrienden, en voor we het goed wisten was het al na 1u. We waren allebei heel moe, dus namen we afscheid en gingen we naar huis om Moeke en Vokke af te lossen. Die lagen languit in de zetel te slapen, maar stonden toch vlug op om naar hun eigen bed te gaan.
Boven lag Michael bij Nicolas in het groot bed op zijn kamer. Ze hadden vanuit hun bed nog naar TV gekeken, maar waren dan ook in slaap gevallen. Stephanie lag vredig in haar eigen bed.
Net zoals gisteren moest Nicolas vandaag maar voor een uurtje naar Leuven gaan. Moeke en Vokke brachten hem en rond 12u30 waren ze allemaal terug thuis. Bolleke was even langsgekomen op de afdeling en Nicolas had, volgens Moeke, goed gelachen.
Als ze terug thuiskomen heeft Nic het koud. Hij draait zich in zijn dekentje en blijft de rest van de dag onder zijn deken zitten.
s Middags eet hij maar een klein beetje van zijn broodje gezond. Wat later wordt hij zelfs humeurig omdat hij zich verveelt. Hij mag niet gaan tennissen, mag niet naar plaatsen met veel mensen gaan, kan niemand uitnodigen, en dat gaat hem niet goed af. Michael probeert hem wat bezig te houden met roulette, poker en andere gokspelen, die tegenwoordig zo in zijn. Maar erg veel enthousiasme is er bij Nicolas niet.
De rest van de namiddag wil hij ook niets meer eten. Geen meloen, geen kiwi en een vers gebakken wafel smaakt hem ook al niet. Marijse geeft het dan maar op, want hij lust vandaag blijkbaar niets.
Rond 16u willen Michael en Nicolas naar de tenniswedstrijden op Wimbledon kijken. Michael kijkt naar TV tot hij zelf moet gaan tennissen, maar Nicolas valt al heel vlug in slaap. Als Marijse Michael naar de tennis wil brengen, wil Nicolas zelfs verder slapen.
Ik kom om 17u30 even thuis om mij wat op te frissen na een hele dag raadpleging. Ik was wat vroeger gestopt, want ik moest om 18u30 in Leuven zijn voor een vergadering van professor Vergote (gynaecologie) met alle stagemeesters. Toen ik binnen kwam deed Marijse mij teken dat Nicolas aan het slapen was en dat ik stil moest zijn. Ik douche mij, kleed mij om en eet iets, waarna ik weer vertrek.
Marleen was van haar werk naar Runkst gereden om Michael daar af te halen. Als ze om 18u40 binnenkomen, slaapt Nicolas nog steeds.
s Avonds moest Marleen met Jill gaan dubbelen op het toernooi van Tenko (Kortessem). De drie kinderen gingen natuurlijk mee. Marleen en Jill verliezen uiteindelijk in 3 sets. De geur van de versgebakken frietjes was zo onweerstaanbaar, dat ze daar allemaal een frietje gegeten hebben. De wokschotel van Marijs bleef dus onaangeroerd in de frigo staan.
Als ik na middernacht terug thuis kom, ligt iedereen al weer lang te slapen.
Om 9u zijn Moeke en Vokke weer met Nicolas naar Gasthuisberg vertrokken. In tegenstelling met de vorige twee dagen, zou Nic vandaag maar korte tijd daar zijn. Rond 10u waren ze op de afdeling. Nic werd aangeprikt en er werd bloed afgenomen. Even later werd de chemotherapie al aangehangen. Deze moest maar over dertig minuten lopen. Dan nog een half uurtje spoelen en dan mochten ze weer naar huis vertrekken. Op een goed uur was alles dus al weer achter de rug. De bloeduitslag toonde echter wel aan dat Nicolas weer bloedarmoede begon te krijgen en dat zijn witte bloedcellen weer zéér laag stonden. Dat betekende dus ook dat hij meer vatbaar zou zijn voor infecties!
Rond de middag waren ze terug thuis. Moeke en Vokke schoven met Nicolas, Stephanie, Michael en Marijse mee aan tafel. Ze aten pasta met een light saus met ham en erwtjes. Omdat Nicolas zich redelijk goed voelde, probeerde hij iets te regelen voor deze namiddag. Moeke moest van hem naar Mathias bellen en ze spraken af om 15u.
Intussen was ik ook thuis gekomen van het werk. Omdat Nicolas nog even tijd had voor Mathias zou komen, ging hij met mij nog vlug even mee naar de HANOS-winkel. (We moesten nog wat borden bijkopen om als dagelijks servies te gebruiken.)
Als we terug zijn, is Mathias ook net aangekomen. Nicolas en Mathias gaan buiten op de oprit een partijtje tennis spelen. De ganse namiddag spelen ze zo met elkaar, afgewisseld met korte drink- en eetpauzes. (Maar deze keer eet Nicolas alleen maar een stukje fruit, want hij wil absoluut terug afvallen.) Tussendoor kijken ze ook even naar de prestaties van de Belgen op Wimbledon.
s Avonds moet ik nog vlug even naar de bank en als ik terug kom heb ik ijsjes meegebracht van een nieuwe ijsbar in de Trekschurenstraat. Die worden met veel smaak opgegeten, terwijl ze verder naar de tennismatch op TV keken, maar even later zijn ze toch zelf weeral aan het tennissen. Als Michael wat later thuiskomt, speelt hij ook een wedstrijdje tegen de 2 jongens.
Zoals elke woensdagavond, ging ik ook deze keer tennissen. Alleen speelde ik deze week niet tegen Dimi, omdat hij gekwetst was, maar tegen Simon. Dit is één van de talentrijke jongeren op Runkst en veel te goed om tegen mij te spelen. Hij toonde mij alle hoeken van het veld, maar ik had wel een heel fijne avond, ondanks een zware nederlaag
Marleen bleef met de kinderen thuis. Terwijl zij aan het verslag van maandag en dinsdag werkte, keken de kinderen naar TV.
Zoals zo dikwijls sliep ook deze keer iedereen toen ik thuiskwam.
Ook vandaag liep de wekker af om 6u. Vandaag moest Nic weer in slaap gedaan worden voor een ruggenmergprik. (Er zou weer chemo ingespoten worden in zijn ruggenmerg.) Daarna zou hij nog een korte chemokuur krijgen. We moesten dus liefst voor 8u in Leuven zijn.
Na een probleemloze rit kwamen we in Leuven toe om 7u40. Nic was, zoals gisteren, nog moe en voelde zich niet al te best. Rond 8u45 werden we naar de operatiezaal gebracht, waar alles vrij vlot verliep en Nicolas al sliep voor hij op de operatietafel lag. Het is ondertussen zo een gewoonte geworden, zodat we elkaar met het kleinste gebaar verstaan. Hij keek me even aan en draaide met zijn ogen naar het mondmaskertje. Toen wist ik weer dat ik moest zeggen tegen de anesthesist dat hij liever niet in slaap werd gedaan met een masker maar wel met de spuit . Er ging een koude rilling door me heen: toch wel erg dat een kind hier al notie van had en daar mee bezig was. Alles verliep heel vlot en een kwartiertje later mocht ik alweer bij Nic in de ontwaakruimte. Daar werden we weer schitterend opgevangen door heel behulpzame en lieve verpleging. We beginnen elkaar daar allemaal een beetje te herkennen en kennen. Nic was snel weer wakker en blij gezind dat hij er weer vanaf was.
Rond 9u45 waren we terug op de dagzaal. Nic was weer stilletjes en voelde zich blijkbaar niet zo goed. De chemo werd aangehangen rond 10u. Dit product moest maar over een kwartiertje inlopen. Daarna volgde nog een spoeling van een klein half uurtje. Dat maakt dat we rond 11u15 klaar waren om naar huis te vertrekken. Nic voelde zich nog wat slapjes maar wilde zo snel mogelijk naar huis vertrekken.
Rond 12 u kwamen we thuis aan. Steph en Michael waren ook thuis. Ik vertrok kort daarna naar Tongeren. Nic at een tas soep en fleurde in een mum van tijd op. Hij voelde zich beter en at wat later samen met zijn broer en zus nog een vogelnestje met verse pasta. Tijdens het eten wordt er gelachen en gezongen. Na een korte rustpauze in de zetel wil Nic per se met Michael gaan tennissen op de oprit. Het was me deze morgen al opgevallen dat hij weer normaal kan gaan en lopen en blijkbaar minder last heeft van zijn gewrichten. Na een klein uurtje komen ze even binnen en rusten wat uit, terwijl ze naar de tennis op TV kijken. Even later komen ze naar beneden en eten wat kiwi en meloen. Daarna wil Nic weer gaan tennissen. Rond 16u30 komen ze weer binnen en installeert Nic zich in de zetel. Kort erna valt hij in slaap. Hij slaapt anderhalf uur en wordt wakker rond 18u. Hij eet een tas soep met wat stokbrood en kijkt wat TV. Steph is ondertussen al lang vertrokken naar de turntraining en Michael zijn ze ook al komen halen voor de tennistraining.
Ik rij rechtstreeks van Tongeren naar Runkst om Michael en Lukas op te halen van de training. Michael was gehaast, want hij had samen met enkele vrienden van zijn klas afgesproken om bij Olivier thuis te gaan pokeren. Ze hadden afgesproken om 19u30. Michael en Nic aten gauw wat middageten (varkensgebraad met champignonsaus, aardappelpuree). Ik at enkel een tas soep, want ik werd om 20u op Runkst verwacht om een uurtje te trainen met Els. Nic wou graag meegaan. Hij keek een uurtje naar de training en kwam nadien samen met ons iets fris drinken op het terras. (Voor Nic werd het wel niets fris, maar een tas warme chocolademelk.)
Nic voelde zich duidelijk een stuk beter. Hij kwam op het terras naar mij toe met het boekje van de VTV waarin alle tornooien opgesomd staan. Hij vertelde dat hij heel graag dit seizoen minstens een tornooi zou meespelen. Ik vertelde dat hij dat best kon bespreken met zijn trainer Dimi. Die was nog les aan het geven, zodat hij nog even moest wachten. Om de tijd te doden klopte hij intussen een paar balletjes mat Sarah. Een kwartiertje later kwam Dimi er aan en kon Nic het vragen
Rond 22u15, nadat Nic zijn besprekingen had gedaan met Dimi was het tijd om naar huis te gaan. De twee oudsten waren nog naar een film aan het kijken. Ik nam gauw een douche en wou daarna gaan slapen want ik voelde dat het voor mij ook lange dagen waren geweest. Rond 23u lag iedereen in bed, behalve onze papa die was om 18u vertrokken naar zijn eerste vergadering en had er nog een gepland later op de avond. Ik weet echt niet wanneer Guy is thuisgekomen
Om 6 u liep de wekker af. Nadat ik me had klaargemaakt ging ik naar beneden en zette koffie. Ik kookte ondertussen ook wat macaroni om mee te nemen naar Leuven. Nic had het liefst eten van thuis om mee te nemen naar Leuven. Daarna pakte ik nog wat spullen in om mee te nemen zoals zijn boekentas, de PSP en zijn map met ziekenhuispapieren. Rond half zeven was het hoog tijd om Nic op te roepen. Hij was natuurlijk nog moe en zag er niet zo gelukkig uit: het vooruitzicht van een extra lange dag in Leuven maakte hem niet blij.
Rond 6u45 vertrokken we richting Leuven. De rit verliep vrij vlot met vanaf Aarschot wel wat trager verkeer, maar geen echte file. Omstreeks 8u kwamen we aan in de dagzaal. Eerst werd er bloed getrokken. Er moest gewacht worden op het bloedresultaat om te kunnen starten met dit chemoblokje van 1 week. Nic installeerde zich in zijn bedje en begon op zijn PSP te spelen. Ik stelde voor om zijn laatste rekentoets af te maken, zodanig dat hij enkel nog de eindtoets van Frans moest afleggen bij juf Kathleen. Na enig aandringen kreeg ik hem zo ver om de toets af te maken. Rond 9u kwamen ze vertellen dat de chemo mocht gestart worden. Hij moest minimum 1000 witte bloedcellen hebben en hij had er 1100 (oef!). De dokter assistente kwam langs en keek hem nog eens goed na. Alles was O.K. en de chemo mocht beginnen lopen.
Na het maken van zijn toets was Nic erg moe en wou wat rusten in zijn bed. Toen hij bijna in slaap was gevallen was juf Kathleen daar. Zij overliep samen met Nic de leerstof van Frans, zodat hij straks om 14u zijn eindtoets zou kunnen maken. Na dat uurtje les was hij werkelijk uitgeteld. Hij voelde zich niet zo goed en wilde alleen maar slapen. Kort erna viel hij in slaap.
Rond 11u30 kwamen moeke en Vokke toe. Zij kwamen mij aflossen zodat ik zou kunnen vertrekken naar Tongeren. Omdat Nic zo vast sliep besloot ik dadelijk te vertrekken zodat ik straks ook op tijd thuis zou zijn.
Nic sliep nog om 14u toen de juf van de ziekenhuisschool kwam om zijn toets af te nemen. (Juf Kathleen moest naar een vergadering en had een vervangster gestuurd.) De juf was bereid om later terug te komen maar Nic wilde per se zijn toets nu maken, zodat hij ook van al zijn toetsen af was. Toen die klus geklaard was vroeg hij aan Vokke om zijn macaroni warm te maken omdat hij wat honger had. Na een bordje macaroni viel hij weer in slaap. Ondertussen waren de dokters ook al gepasseerd. Ze vonden het niet nodig om Nic wakker te maken en maakten van de gelegenheid gebruik om wat te babbelen met moeke en Vokke.
Zoals we wisten moest er bij deze chemokuur heel lang gespoeld worden (8 u). Dat betekende dat de spoeling moest doorgaan tot 18u45. Om 17u zit het werk op de dagzaal er echter op zodat onze Nic, samen met nog een ander meisje, voor hun laatste twee uurtjes moesten verhuizen naar het verdiep. Nic voelde zich nog altijd niet bijster goed, ondanks het feit dat hij veel had geslapen. Even later moest hij dan ook overgeven. De macaroni van enkele uren voordien kwamen er weer uit. Hij was blij dat hij kort daarna naar huis kon vertrekken.
Ik was ondertussen thuis gekomen rond 19u, even later gevolgd door Guy. Bompa zat thuis aan de keukentafel te babbelen met Marijse. Hij kwam eens informeren hoe het ging met onze Nic. Ik ging mij klaarmaken om een uurtje te gaan tennissen en begon me toch wel wat ongerust te maken. Even later kwam Nic thuis. Hij liep recht naar de zetel en liet zich daarin vallen. Ik deed nog vlug zijn pyjama aan en vertrok. Guy maakte hem even later een tasje bouillonsoep warm, wat hij toch wel met smaak opat. Guy at samen met de kinderen. Marijse had speciaal voor Nic vogelnestjes met tomatensaus gemaakt. Nadat hij de anderen had zien eten, kreeg hij ook zin en vroeg om een klein bordje. Dit at hij helemaal op. Toen ik thuiskwam rond 22u gaf ik hem nog zijn pilletjes en nam hem mee naar boven. Ook Michael en Steph gingen slapen. Ik nam nog gauw een douche en dook daarna ook mijn bed in.
Vandaag zijn we om 9u opgestaan. Ik slaap regelmatig wel eens wat langer, maar ik kan mij niet herinneren wanneer Marleen nog zo lang in bed heeft gelegen. Gisteren had ik met Roger, Kevin en Tom afgesproken om vandaag om 10u te gaan tennissen. Dus maakte ik mij klaar en vertrok ik om 9u45 naar Runkst. Nicolas en Mathias lagen toen onder naar TV te kijken. Marleen en Michael waren ook al op.
Van zodra ik weg was zijn Marleen, Michael, Mathias en Nicolas met de fiets naar de bakker gereden. Stephanie was toen nog bezig met wakker worden. Ze reden probleemloos naar de bakker op het Sint Catharinaplein en terug, maar hadden toch geluk, want ze waren nog maar net terug binnen toen de hemelsluizen open gingen.
Terwijl ze de tafel klaarzetten steekt Nicolas al een eerste chocoladebroodje in zijn mond. Even later volgt een 2e en nog wat later ziet Marleen hem bijten in een appelflap. Als ze hem daar een opmerking over maakt in de trend van: Pas toch een beetje op, want je wordt anders te zwaar Wordt Nicolas boos en gaat hij naar zijn kamer. Marleen blijft met een rot gevoel achter
Als Mathias wat later naar boven gaat om Nicolas te troosten, klaart hij snel weer op. Ze kijken eerst wat naar TV en spelen op de Playstation op Nic zijn kamer. Dan gaan ze buiten op de oprit tennissen.
Wij waren op de tennis 2x moeten gaan lopen voor de regen. Uiteindelijk hielden we er maar mee op. We dronken iets, douchten ons en gingen naar huis. Daar waren Nicolas en Mathias nog aan het tennissen. Toen ik naar binnen ging kwamen ze achter mij aan mee naar binnen. Toen ik vroeg waarom ze ophielden met tennissen, was het eerlijke antwoord: Omdat we al onze ballen overgeklopt hebben en we ze niet meer kunnen terugvinden. Ik stel dan maar voor om samen een partijtje te gaan biljarten, waar ze onmiddellijk mee akkoord gaan. We spelen poolbiljart, tot nonkel Peter Mathias komt halen.
s Middags eten we pistolets met door Marleen zelfgemaakte zalmsalade en soep. Michael en Steph gaan weer studeren voor hun laatste examen van morgen. Nicolas, Marleen en ik kijken samen naar Pearl Harbor, een film die ik een paar dagen geleden opgenomen had. Nicolas hield het nog zéér lang vol. Pas tijdens het laatste deel van de film is hij in slaap gevallen.
Na de film ga ik wat werken op mijn bureau. Nicolas kijkt, van zodra hij terug wakker was, naar de finale van Wimbledon 2008 tussen Federer en Nadal. Daarna is het tijd voor een paar eindtoetsen. Hij moet van Marleen een toets cijferen en een toets breuken maken. (Omdat hij de rest van de week weer naar Leuven zal moeten gaan voor zijn chemotherapie, heeft Marleen met de school afgesproken dat zij een paar eindtoetsen van Nicolas zal afnemen. Deze eindtoetsen tellen dan niet echt mee, maar zijn wel richtinggevend voor de kennis van onze Nicolas.)
Als avondeten worden er frietjes gebakken, met bitterballen, kaaskroketten en lange hamburgers. Het spreekt voor zich dat Nicolas weer met smaak gegeten heeft.
Na het eten ging Nicolas eerst in bad, zodat hij morgen proper aan een nieuwe week kan beginnen. Daarna keek hij naar de voetbalwedstrijd tussen Brazilië en Italië voor de Confederations Cup. Als de match afgelopen is gaat iedereen naar bed.
Morgen wil Marleen vroeg opstaan om al rond 8u in Leuven te zijn. Als zijn bloedwaarden goed genoeg zijn, zal Nic maar 1 chemokuur krijgen, maar daarna moet er gedurende 7u gespoeld worden. In dat geval wordt het dus een lange dag voor hem.
