Deze namiddag gingen de leerlingen van het middelbaar in openlucht in het "Tägipark" in Wettingen schaatsen. Omdat ik echt "grote" voeten heb, heeft Astrid geluk. Zij kan mijn - oude maar nog nieuwe - ijshockeys aandoen. Ze vond het reuze en is geen enkele keer gevallen. Na schooltijd heeft ze nog met Anic de spreekbeurt van morgen geoefend. Daar hebben ze echt veel tijd en moeite in gestoken. Ze kozen kanton Luzern om te bespreken. Ze hebben zelfs een power point presentatie gemaakt. Als toemaatje kreeg iedereen een stukje Lebkuchen (zoals peperkoek) met bijhorend recept. Volgens Astrid hebben ze enkel en alleen complimentjes gekregen...
Jill ging in de namiddag met ons mee naar Baden. Zo konden Astrid en Jill wat bijbabbelen; zij zitten immers niet meer in dezelfde school. We hadden afgesproken dat we mekaar terug zouden treffen bij de ingang van de Manor (zoals Inno in 't stad). Ondertussen gingen wij bij de tandarts langs. Albert was een beetje "gespannt" want de tandarts had een tijd geleden beloofd, dat de beugel die op de bovenste rij tanden kleeft, eraf zou mogen... Zo gezegd, zo gedaan. De blokjes werden zorgvuldig verwijderd en zijn tandjes schoon gepolierd. Hij was echt content en telkens we voorbij een spiegel kwamen, moest hij zijn mooie tanden bewonderen. Hij straalde!!! Om half 4 waren de "grote" meisjes op de afgesproken plaats en zijn we nog snel bij Tiefenbacher laarzen voor Astrid gaan kopen. Nu hadden ze toch haar maat niet meer... Volgende week zou de bestelling binnen zijn. Spijtig voor de meisjes maar voor Albert was het winkelen genoeg geweest. Eerst werd Jill thuis gedropt, daarna was het tijd voor Astrid en Sophie om te gaan turnen.
Vrijdag - zaterdag - zondag 12 t/m 14 november 2010
Terwijl België bijna letterlijk verzuipt is het hier vredig, zonnig én droog. Althans voorlopig want volgende week wordt hier ook veel regen verwacht. Gelukkig zitten we hoog en droog!
Vrijdag na het werk/school zijn we nog naar Ernen gereden. In Andermatt lag een beetje sneeuw maar toen we met de auto op de trein de tunnel uitkwamen in Oberwald, lag er toch zeker 20 cm sneeuw. Alleen... het vriest (nog) niet dus de sneeuw is van korte duur voor zolang het niet vriest. In Ernen lag er echt bijna niks. Langs de baan kon je zien dat de sneeuwruimer toch al was langs geweest. Het was vrijwel onmiddellijk pyjama-tijd.
Zaterdag ochtend zijn we eerst naar Brig gereden. Bij de Jumbo (Erik zei de hele tijd "Hubo" en de kids verstonden er geen knijt van) kochten we een plank en haakjes om een kapstok voor het "Bastelraum" te maken. Een kapstok voor de borstels en binnenkort ook voor de skipakken. Nog naar de Coop voor wat lekker voor vanavond en terug naar Ernen. Na de middag maakten we een mooie wandeling richting Bellwald. We waren sowieso niet van plan om aan de klim te beginnen dus wandelden we tot aan de voet van de berg. Een koekje en wat drinken mag ook nooit ontbreken. Omdat we niet al te laat terug waren, was er nog tijd voor de sauna. Alleen Sophie ging mee. Ze houdt het niet lang uit, zo'n 5 minuutjes (60°C, vochtige sauna) maar kruipt wel graag onder de koude douche. Brrrrr...
Zondag hebben we de laatste bladeren in de tuin naar het "groenpark" gebracht en de chalet weer "aan kant gezet". Kort na het middageten zijn we weer naar huis vertrokken.
Voor de Belgische jeugd is het vandaag een schoolvrije dag. Hier niet; alhoewel het voor Astrid ook een beetje een speciale dag is. Zij mocht vanmorgen mee met mij naar ABB. Eén maal per jaar mogen zonen en dochters tussen de leeftijd van 11 en 15 jaar, een dagje met moeder of vader mee naar het werk. Op radio DRS3 mocht de zoon van de nieuwslezer ook wat zeggen!
Op onze afdeling "Automation Devices" waren er 3 tieners aanwezig, 2 meisjes en 1 jongen. Om 8u werden ze aan het onthaal in Dättwil verwacht. Van daaruit reden ze met de bus naar restaurant Wydehof in Birr waar hen een lekker ontbijt te wachten stond. Aansluitend kregen ze een geleid bezoek door de fabriek van Birr. Als dat weer achter de rug was, mochten de vaders en moeders hun zoon of dochter terug gaan oppikken. Het ABB-pakket dat Astrid gekregen had viel in goede smaak. Zo kreeg ze een zaklamp met dynamo-aandruiving (knijpen of het brandt niet), een mooie bandana (zonder ABB logo), een schrijfpen en papierblok, etc. Stanislav (Rusland), Nicola (Duitsland), Gerardo (Mexico), Rick (Amerikaan), Sami (Finland) en nog enkele andere collega's zorgden ervoor dat de kinderen op onze afdeling een rondleiding kregen. Astrid vroeg zich af of er hier ook Zwitsers werken... Het is allemaal héél technisch en volgens mij horen de kids het in Keulen donderen!
's Middags was er lunch voorzien in het bedrijfsrestaurant waar ieder kon nemen waar hij/zij zin in had. Daarna werden de kids weer verwacht aan het onthaal en kregen ze nog een rondleiding in de "Lernzentren" (ABB University). Daar knutselden ze een mooie, stevige sleutelhanger in mekaar en konden ze deelnemen aan een tombola. Een andere tiener won de prijs nl. een bezoek aan Technopolis in Zürich. Na het firmabezoek was het weer tijd om huiswaarts te keren. Zo, nu weet ze hoe mijn kantoor eruit ziet, met welke mensen ik dagelijks in contact kom, wat ik zoal de ganse dag doe, hoe mijn baas eruit ziet... en nog veel meer. Een heleboel indrukken om te verwerken. Astrid was moe van het slenteren en toehoren!
Erwin, Ellen, Ruben, Arne en Senne verbleven enkele dagen in Morschach (kanton Luzern). Van daaruit reden ze verder naar Ernen, waar ook wij het weekend verbrachten.
's Avonds hebben de kinderen nog 'Mikado' gespeeld terwijl wij een babbeltje sloegen. Ze mochten allemaal wat langer opblijven.
Zaterdag zijn we na het ontbijt en na het middageten een toerke gaan doen; niks bijzonders maar wel effe buiten geweest. De kinderen komen goed overeen en de groten ook! Toch plezant zo... Rond 15 uur zijn onze vrienden weer naar huis gereden. Spijtig maar maandag is de herfstvakantie in België weer voorbij.
Wij hebben niet veel meer uitgespookt en zijn vroeg in bed gekropen.
Vanmorgen is Sophieke met een klein hartje naar school vertrokken. De schoolarts kwam op bezoek en ze kreeg maar liefst 2 spuitjes, één in elke arm (mazelen-bof-rode hond en difterie 'kroep' en tetanus). Zelfs gisteravond in bed kwamen de traantjes tevoorschijn... Toen ze 's middags thuis kwam, bleek het allemaal wel mee te vallen. Haar rechter arm (ze schrijft net zoals Astrid met links) was een beetje gezwollen.
Albert was vandaag op schooluitstap naar Baden geweest. Daar bezochten ze de burcht en kregen de nodige uitleg van een gids. Hij had veel genoteerd en was onder de indruk. Ze mochten ook een kijkje gaan nemen in de "Stadtturm", die vroeger als gevangenis dienst deed.
Na het middageten vertrokken we met z'n allen naar de tandarts. Ze mogen 1x per schooljaar "gratis" op controle bij de tandarts. De rekening valt achteraf bij de gemeente in de bus. Astrid heeft een gaaf gebid, Albert eigenlijk ook maar die beugel zit momenteel nog in de weg. Sophie... da's andere peperkoek. Die heeft maar liefst 2 gaatjes. Eentje op een melktand, het andere op een blijvende kies. Daarvoor komen we binnenkort een keertje terug! Wéér een spuit...
Mooi weer dus trokken we erop uit. Omdat onze bezoekers nog nooit op de Uto Kulm (hoogste punt van kanton Zürich) zijn geweest, trokken we naar Uitikon en namen we het treintje naar boven. Er was veel volk. De andere toeristen hadden hetzelfde idee als wij... Boven op de uitkijktoren was er veel wind, en dus ook koud. Eigenlijk was het ideaal weer. In de zomer bij stralende zon, wordt het zicht beperkt door waterdamp. Dat hadden we nu niet. We konden kilometers ver zien! Het treintje lieten we voor wat het was en gingen te voet naar beneden. De speeltuin, konden we onmogelijk links laten liggen!
Thuis stond ons een lekker aperitiefje te wachten. Daarna konden eerst de kinderen aan tafel. We hadden op voorhand het menu besproken en iedereen ging akkoord met raclette! Denk nu niet dat ik geen inspiratie heb... wie naar Zwitserland komt, krijgt een Zwitserse specialiteit. Als dessert was er nog huisgemaakte "digestif"-taart met Philadelphia en citroen; een tasje koffie om alles door te spoelen.
De kinderen waren ondertussen de deur uit want vanavond is het "Halloween". Omdat het morgen school is, mochten ze maar een half uurtje gaan. De snoepjes, koekjes en chocolade die ze kregen, werden eerlijk verdeeld. Dit jaar zijn er slechts 2 groepjes aan de deur geweest. Een immens verschil met vorig jaar. Toen liepen ze de deur plat! Als alle "smoeltjes" weer proper waren, was het tijd voor het bed. Spijtig maar niet getreurd want volgend weekend zien we mekaar weer.
Astrid is op vrijdag toch nog naar school kunnen gaan; gelukkig maar. Wat ze tijdens de les gemist heeft, moet ze toch inhalen dus thuisblijven voor niks is geen optie.
Zaterdag, toen Erik en Albert net naar de voetbal vertrokken waren, kwamen onze vrienden uit Brasschaat aan. Omdat de match in Obersiggenthal nog moest beginnen, reed Erwin met Ruben en Arne naar daar om in de eerste plaats Albert te verrassen. Dat vond hij wel geweldig, supporters uit België! Erik heeft niet veel van de match gezien, hij heeft de hele tijd met Erwin gebabbeld. Ze verloren hun eerste match van het seizoen...
Ondertussen konden Ellen en ik bij een tasje koffie en een koekske een babbeltje slaan. We hadden mekaar véél te vertellen. Astrid en Sophie speelden ondertussen met Senne. Wij aten ook al een boterhammetje tegen dat de rest thuiskwam. Deze keer was het eten "in shiften". Een tijd lang hebben we buiten gezeten op het terras met onze neus in de zon en een wandelingske door 't dorp stond ook op het programma. 's Avonds hebben de kinderen kunnen spelen terwijl wij konden bijpraten. Vanavond mochten ze wat langer opblijven.
Astrid is vandaag niet naar school geweest. Een kop vol snot, 's nachts uit bed met koorts, een zere keel... kortom een dikke verkoudheid. Op zich niet zo erg, maar daar kan je wel van "onder de voet" zijn. Ons bibieke mocht vandaag dus thuisblijven. 's Middags ben ik wel over huis gekomen om een boke te eten (normaal blijf ik op dinsdag in "den ineet").
Eén maal per jaar helpen de kinderen van het 5e leerjaar bij de papierinzameling. Albert werd om 13u30 op de afgesproken plaats verwacht nl. de Panoramaweg. De straat heeft haar naam niet gestolen. Het papier dat per straat op een centrale plaats wordt gebracht (net zoals de vuilzakken en niet zoals in België voor ieders deur) werd door de kinderen achter de tractor in een grote aanhangwagen gegooid om later in de papiercontainer over te laden. Alles wat je buiten op de straten ziet staan is mooi verpakt in A4-formaat. Zo gaat het snel vooruit en bovendien moet de "ophaler" niet elke 5 meter stoppen. Gelukkig was het schitterend weer, de zon scheen maar het was verdomd koud (6°C).
De vis, die Caramelleke als trofee mee naar huis bracht, lag levensloos te dobberen in de vijver. Hij heeft de aanval dus niet overleefd...
Om de 3 maanden worden er papiercontainers geplaatst vlakbij de school. Omdat straatwerkers bezig zijn met de heraanleg van de Dorfsstrasse, werden de containers aan het gemeentehuis geparkeerd. Ofwel breng je zelf je oud papier, ofwel bind je alles zorgvuldig samen en zet je het buiten op de "ophaalplaats". De kartonnen dozen van onze verhuis komen telkens goed van pas. Omdat ik de moeite niet wil nemen om alles netjes samen te binden, rijden we telkens (1 keertje) naar de container om te dumpen. Zo'n container kan langs één kant open zodat je erin kan lopen. Pas als alles dreigt "over te lopen" wordt de deur gesloten. Toen ik een papiermandje leegmaakte, verloor ik zowel mijn trouwring als de ring die ervoor zit. Grote paniek... waar zijn die ringen. Tot mijn grote opluchting vonden we mijn trouwring direct. Albert heeft alles mee verlegd maar je kan je al voorstellen dat het eigenlijk onbegonnen werk was. Na een kwartier zoeken vonden we ook mijn andere ring terug! Ik vrees een bezoekje bij de juwelier nog niet zo'n slecht idee is...
Deze kon Sophieke moeilijk uit haar bed. Pas om 21u was ze wakker... We hebben dus laat ontbeten en zo ging de voormiddag aan ons voorbij. Allemaal verloren tijd!
Astrid en Albert hadden nog huiswerk, Sophie was vrijgesteld. Toen ik de bladeren aan de voordeur wou bijeen keren, ontdekte ik onze stoute poes Caramelleke. Ze had een goudvis in 'onze' vijver gevangen (van zo'n 15 à 20 cm) en bracht de buit mee om te pronken. Dat doen ze ook met veldmuisjes. Pralinneke had er ook plezier in. Telkens ze met hun pootjes de vis aanraakte, ging zijn mond open. Het arme beest hebben we in een emmer met water gezet. Hij bleef bovendrijven op zijn kant en we vreesden het ergste. Na een tijdje lag hij rustig te dobberen en als hij goed en wel bekomen was van de aanval, konden we hem terug 'naar huis' brengen. Hij is direct weggezwommen. Hopelijk halen de poezen zo geen fratsen meer uit! Albert vroeg of we die niet in de pan konden bakken...
In de late namiddag gingen Erik en ik nog effe "an die frische Luft".
Omdat het nieuwe skiseizoen weer voor de deur staat, is het tijd om de nodige voorbereidingen te treffen. Net zoals vorig jaar, reden we naar een gespecialiseerde sportwinkel in Muri. De kids moesten hun skibotten passen en de lengte van de latten werd gecontroleerd. Zo kregen ze nieuwe of tweedehands ski's en/of botten. De helmen passen uiteraard nog. Voor mezelf kozen we een niet te opvallende helm. Trouwens, de meeste blessures bij het skiën zijn knie- en hoofdblessures. Het geeft je ook een veel veiliger gevoel en bovendien blijven de oortjes lekker warm!
Albert moest om 14u sjotten tegen FC Turgi. Een flauw waterzonnetje was ook van de partij. Het ging allemaal snel vooruit en in een mum van tijd stond het 11 - 1. Deze keer heeft Albert niet gescoord of aangegeven. De plaats die hem toegewezen werd (verdediging) vindt hij niet zo plezant. Hij is liever aanvaller. Tevreden keerden we naar huis.
Toen we thuiskwamen hadden Astrid en Sophie weer wat uitgespookt. Letterlijk dan. Een gezichtsmasker van noten en advocado-olie plakte op hun gezichtjes. Daarna zijn ze nog met z'n tweetjes uitgebreid in bad geweest. Aan het gegiechel te horen, was het plezant in de badkamer. Albert vindt het allemaal maar niks dat "chique" gedoe. De gezichtsmaskers had ik eens gekocht omdat moeke en oma kwamen. Misschien moet ik mezelf ook maar eens zo'n pleziertje gunnen en vragen of onze meisjes me eens onder handen willen nemen. Nog niet zo'n slecht idee, toch?
's Avonds mochten ze langer opblijven om naar "Supertalent" te kijken. Chips en cola mochten niet ontbreken...
Net zoals bij Umicore, mijn vorige werkgever, worden er hier in Zwitseland ook (gratis) griepvaccinaties gegeven. Op vrijdag moet ik weliswaar niet werken, maar dat belette me niet om toch naar Dättwil te rijden. Alice, die in de bibliotheek bij ABB werkt, pikte ik in Widen aan het rond punt op. Zij komt steeds met de bus werken, maar voor mij is het maar een kleine moeite om een omweg te maken. De prik was snel geklaard en 10 minuten later, reden we terug naar huis. Alice stelde voor om samen nog een tas koffie bij haar te drinken, maar dat zal voor een andere keer zijn. In Remetschwil werd ik verwacht... om te poetsen! Want vrijdag = poetsdag.
Omdat Astrid 2 weekjes niet mag sporten en ook niet met de fiets mag rijden, wordt ze naar school gebracht en afgehaald. 's Morgens gaan Albert en Sophie om 7u de deur uit, net zoals Astrid en ik. Astrid haar les begint al om 7u30 en tegen dan "moet" ik op mijn werk zijn. 's Middags stop ik om 11u30 zodat ik Astrid kan oppikken aan de schoolpoort. We zien wel hoe de planning volgende week eruit ziet.
Albert en Sophie hadden chance vandaag. Zij mochten gaan feesten. Albert mocht naar het verjaardagsfeestje van Andrin, Sophieke mocht naar Rinesa. Andrin koos voor een feestje bij Mc Donald's in Baden, wat bij Albert niet meteen met "wauw, cool of tof" werd onthaald. Niettegenstaande is hij toch geweest en heeft zich alsnog geamuseerd. Hij zei nog "amai mama, zondag naar Burger Kind, vandaag naar Mc Donald's; da's ni goe hé". Nee niet echt maar Albert is dan ook vel over been en een hamburgerke of frieteke meer kan zeker geen kwaad! Sophieke is ook tevreden thuisgekomen. De kindjes hadden bij Rinese de ganse namiddag buiten gespeeld, ook de Zvieri (zum Vieren, 4-uurtje) hebben ze buiten gegeten. En Astrid bleef thuis en speelde met Ramona.
Toen we vanmorgen de gordijntjes openden, lag er sneeuw. Niet in onze tuin maar een 100 à 200 meter hoger. De sneeuw is in het land! Volgende woensdag en donderdag wordt er zelfs sneeuw in Remetschwil verwacht... Op de achterbank werden al plannen gemaakt om in de weide een schans te bouwen. Daarvoor zullen ze toch nog efkes geduld moeten hebben. Na het ontbijt, als alles netjes "aan kant" stond en de auto ingeladen was, keerden we naar Remetschwil terug. Omdat er een groot aantal passen "gesperrt" is, namen we de autotrein in Realp-Oberwald. Toen we de tunnel uitkwamen in Andermatt, lag er een mooi wit tapijt! (boven op de Furka ligt momenteel 30 cm sneeuw). 's Middags aten we een hamburger en frietjes bij Burger King in Altdorf. Zeker niet ons favoriete menu maar af en toe mogen de kids ook eens kiezen wat de pot schaft. Rond 14u waren we weer thuis. Als alles uitgeladen was, konden ze nog spelen. Albert maakte zijn boekbespreking helemaal af zodat hij nog ruim de tijd heeft om zijn presentatie voor te bereiden.
Spijtig genoeg is de vakantie voorbij... op naar de volgende!
Toen we vanmorgen aan het ontbijt zaten, belde Hanspeter met de vraag of ze een half uurtje eerder konden komen. Dat was voor ons geen probleem. Oma en opa gingen alleen op stap, naar Fiesch. Het weer was helemaal omgeslagen. De zon werd geruild voor de koude, bitterende "Biese" (wind) en de temperaturen bleven bij 4°C hangen. Morgen zou het zelfs sneeuwen onder 1000 meter. Omstreeks half 10 arriveerden de vorige eigenaars. We dronken eerst samen een taske koffie of thee. Hanspeter toonde ons hoe hij jaar na jaar de chalet klaarmaakte voor de komende winter. De sprinklers in de tuin die de gazon besproeien werden afgekoppeld, de douchekraan van het zwembad werd met de compresseur watervrij geblazen, de sproeiers van de bloembakken werden geledigd, het fontijntje in de vijver... kortom we zijn ze dankbaar. Zo weten we waaraan en waaraf en kunnen we volgende winter alles zelf doen. 's Middags, toen Doris en Hanspeter op het punt stonden om te vertrekken, kwamen oma en opa (stijfbevrozen) terug. Na het middageten zijn ze naar Remetschwil vertrokken zodat morgen de terugreis niet zo lang is. Wij hebben de sneeuwfrees die eruitziet als een grasmaaier tegen het huis gezet. Zo moeten we binnenkort niet eerst door de sneeuw ploeteren om het pad vrij te maken. Het was een rustige avond en het pompoengezichtje was er ook weer!
Omdat morgen Doris en Hanspeter langskomen en we zondag niet met de opkuis willen zitten, werd er vandaag al gepoetst. Oma en opa vertrokken met Astrid en Albert naar Brig, het eerstvolgende stadje. Sophieke had geen zin en bleef liever thuis. Geen tijd om te treuzelen, doorwerken zodat we op de middag klaar waren. Erik heeft overal gestofzuigd en uitgekeerd, terwijl ik alles afwaste of afstofte en met de dweil rond ging. Een samenwerkende vennootschap zou ik het durven noemen.
Na het middageten, een simpel boke, zijn we naar Binn gereden. Het is een gezellig dorpje dat helemaal ingesloten ligt, vlak achter Ernen. Je kan er op zoek gaan naar bergkristal en andere mineralen. Dat staat in het voorjaar of volgende zomer zeker op het programma. Enkel oma ging mee op stap, de rest bleef thuis om te "vliegeren". De auto lieten we in Binn staan en we keerden te voet terug. Achteraf zijn Erik en opa de auto gaan halen.
Omdat morgen na het ontbijt oma en opa via Remetschwil weer naar Hove rijden, aten we nog raclette als afsluiter van de 'vakantie'.
Astrid stelt het goed, geen last van de draadjes. Enkel als ze zich té snel neerzet, komt er een "auw". Voor de rest kan ze dansen en vooral onnozel doen. Gelukkig maar! Na het ontbijt moest Albert nog lezen. Hij heeft binnenkort een boekbespreking mét voordracht. Als hij nu de tijd vrijmaakt, heeft hij daarna nog tijd om alles rustig voor te bereiden. Vandaag was het weer prachtig weer en konden we volop de tuin "winterklaar" maken. Het gras hadden we zondag al kort gezet, de bosmaaier hadden we dinsdag meegebracht. Veel fruitbomen in de tuin dus dat betekent automatisch veel afgevallen bladeren. Het hout werd in de zon gestapeld en de houten kader die Erik klaargemaakt had, werd naast de chalet gezet zodat het hout droog ligt. Ook als er binnenkort sneeuw ligt, moeten we niet door de tuin om de voorraad hout aan te vullen. De open haard wordt voorlopig 's morgens of zelfs niet aangestoken omdat het nog warm genoeg is. De kinderen waren mee naar de winkel geweest en hadden een pompoen "afgeluist"! Binnenkort is het immers Halloween. Het pompoentje werd leeggehaald om in vorm gesneden zodat er een kaarsje in paste. Oma had de gordijntjes op gelijke lengte gestikt met haar naaimachine. Blijkbaar waren die eens gewassen geweest en hier en daar gekrompen. Nu is alles weer even lang. In de late namiddag heeft Erik de pizza-oven buiten warm gestookt zodat we voor de laatste keer dit jaar de oven konden gebruiken. De pizzadeeg werd gekneed en de groentjes versneden. Zo te zien vonden oma en opa het ook lekker! Wij ook trouwens.
Toen iedereen uit de veren was rond 8u, werd er eerst tijd gemaakt om lekker te ontbijten. Als dat klaar was, reden Erik en ik naar Fiesch om boodschappen te doen. Als we weer terug waren, was het tijd om onze rugzak te vullen. Erik en ik trokken er alleen op uit terwijl oma en opa met de kids in Ernen bleven. Niemand had zin om 500m te stijgen... Rond 11u vertrokken we dan naar Chäserstatt. Op de alp, op een hoogte van 1800 m, boven Mühlebach (het buurdorpje van Ernen) staat het berghotel met een groot zonneterras en een adembenemend zicht op de Berner Alpen. Wauw, heel knap want hierboven kun je de bergen achter de bergen zien. Zeker bij prachtig weer als vandaag. We genoten van de huisgemaakte soep met brood. Ook de Café Luz ging zoetjes binnen. Omdat we wisten dat thuis niemand op ons wachtte, konden we de tijd nemen en van het zonnetje genieten. Ook het feit dat we een keertje "alleen" waren, was voor ons als luxe. Rond 16u waren we weer in de chalet maar voor de rest viel er niemand te bespeuren. Ze waren naar het "Zöüberwaud" (Zauberwald, toverbos) waar we met moeke en voke ook al eens geweest waren. Als iedereen er was, was het tijd voor het avondeten. Ik had in Remetschwil nog een biscuit gebakken en ik had al alles klaarstaan om de taart mee te nemen en om in Ernen te versieren. Oma had hetzelfde idee... Er is dus één biscuit in de diepvries in Remetschwil beland. Als afslusiter was er dus een lekker stukje taart. Dat gaat er altijd in!
Opa had violetjes bij om te planten in onze tuin. Als dat klaar was en de auto's staken vol, vertrokken we naar Ernen waar Erik, Albert en Sophie ons verwachtten. Overal vlot verkeer gehad. In Andermatt zijn we effe gestopt om de beentjes te strekken en om te "piselen". Op de Furkapass was niet al te veel verkeer. De grote sloef neemt immers de Grimselpass. Opa volgde ons op de voet terwijl oma van het indrukwekkende uitzicht kon genieten. Rond 14u waren we op onze bestemming. Erik had samen met de kids nog wat hout gestapeld en al de rest nog gekliefd. Dan was alles klaar. Vandaag heeft de pot dus niks geschaft. Een boke met "koude pla" heeft ons allen gesmaakt. Na het avondeten hebben we niet veel meer uitgespookt. Omdat het vakantie is, mogen de kids een beetje langer opblijven.
