Toen we vanmorgen aan het ontbijt zaten, belde Hanspeter met de vraag of ze een half uurtje eerder konden komen. Dat was voor ons geen probleem. Oma en opa gingen alleen op stap, naar Fiesch. Het weer was helemaal omgeslagen. De zon werd geruild voor de koude, bitterende "Biese" (wind) en de temperaturen bleven bij 4°C hangen. Morgen zou het zelfs sneeuwen onder 1000 meter. Omstreeks half 10 arriveerden de vorige eigenaars. We dronken eerst samen een taske koffie of thee. Hanspeter toonde ons hoe hij jaar na jaar de chalet klaarmaakte voor de komende winter. De sprinklers in de tuin die de gazon besproeien werden afgekoppeld, de douchekraan van het zwembad werd met de compresseur watervrij geblazen, de sproeiers van de bloembakken werden geledigd, het fontijntje in de vijver... kortom we zijn ze dankbaar. Zo weten we waaraan en waaraf en kunnen we volgende winter alles zelf doen. 's Middags, toen Doris en Hanspeter op het punt stonden om te vertrekken, kwamen oma en opa (stijfbevrozen) terug. Na het middageten zijn ze naar Remetschwil vertrokken zodat morgen de terugreis niet zo lang is. Wij hebben de sneeuwfrees die eruitziet als een grasmaaier tegen het huis gezet. Zo moeten we binnenkort niet eerst door de sneeuw ploeteren om het pad vrij te maken. Het was een rustige avond en het pompoengezichtje was er ook weer!
Omdat morgen Doris en Hanspeter langskomen en we zondag niet met de opkuis willen zitten, werd er vandaag al gepoetst. Oma en opa vertrokken met Astrid en Albert naar Brig, het eerstvolgende stadje. Sophieke had geen zin en bleef liever thuis. Geen tijd om te treuzelen, doorwerken zodat we op de middag klaar waren. Erik heeft overal gestofzuigd en uitgekeerd, terwijl ik alles afwaste of afstofte en met de dweil rond ging. Een samenwerkende vennootschap zou ik het durven noemen.
Na het middageten, een simpel boke, zijn we naar Binn gereden. Het is een gezellig dorpje dat helemaal ingesloten ligt, vlak achter Ernen. Je kan er op zoek gaan naar bergkristal en andere mineralen. Dat staat in het voorjaar of volgende zomer zeker op het programma. Enkel oma ging mee op stap, de rest bleef thuis om te "vliegeren". De auto lieten we in Binn staan en we keerden te voet terug. Achteraf zijn Erik en opa de auto gaan halen.
Omdat morgen na het ontbijt oma en opa via Remetschwil weer naar Hove rijden, aten we nog raclette als afsluiter van de 'vakantie'.
Astrid stelt het goed, geen last van de draadjes. Enkel als ze zich té snel neerzet, komt er een "auw". Voor de rest kan ze dansen en vooral onnozel doen. Gelukkig maar! Na het ontbijt moest Albert nog lezen. Hij heeft binnenkort een boekbespreking mét voordracht. Als hij nu de tijd vrijmaakt, heeft hij daarna nog tijd om alles rustig voor te bereiden. Vandaag was het weer prachtig weer en konden we volop de tuin "winterklaar" maken. Het gras hadden we zondag al kort gezet, de bosmaaier hadden we dinsdag meegebracht. Veel fruitbomen in de tuin dus dat betekent automatisch veel afgevallen bladeren. Het hout werd in de zon gestapeld en de houten kader die Erik klaargemaakt had, werd naast de chalet gezet zodat het hout droog ligt. Ook als er binnenkort sneeuw ligt, moeten we niet door de tuin om de voorraad hout aan te vullen. De open haard wordt voorlopig 's morgens of zelfs niet aangestoken omdat het nog warm genoeg is. De kinderen waren mee naar de winkel geweest en hadden een pompoen "afgeluist"! Binnenkort is het immers Halloween. Het pompoentje werd leeggehaald om in vorm gesneden zodat er een kaarsje in paste. Oma had de gordijntjes op gelijke lengte gestikt met haar naaimachine. Blijkbaar waren die eens gewassen geweest en hier en daar gekrompen. Nu is alles weer even lang. In de late namiddag heeft Erik de pizza-oven buiten warm gestookt zodat we voor de laatste keer dit jaar de oven konden gebruiken. De pizzadeeg werd gekneed en de groentjes versneden. Zo te zien vonden oma en opa het ook lekker! Wij ook trouwens.
Toen iedereen uit de veren was rond 8u, werd er eerst tijd gemaakt om lekker te ontbijten. Als dat klaar was, reden Erik en ik naar Fiesch om boodschappen te doen. Als we weer terug waren, was het tijd om onze rugzak te vullen. Erik en ik trokken er alleen op uit terwijl oma en opa met de kids in Ernen bleven. Niemand had zin om 500m te stijgen... Rond 11u vertrokken we dan naar Chäserstatt. Op de alp, op een hoogte van 1800 m, boven Mühlebach (het buurdorpje van Ernen) staat het berghotel met een groot zonneterras en een adembenemend zicht op de Berner Alpen. Wauw, heel knap want hierboven kun je de bergen achter de bergen zien. Zeker bij prachtig weer als vandaag. We genoten van de huisgemaakte soep met brood. Ook de Café Luz ging zoetjes binnen. Omdat we wisten dat thuis niemand op ons wachtte, konden we de tijd nemen en van het zonnetje genieten. Ook het feit dat we een keertje "alleen" waren, was voor ons als luxe. Rond 16u waren we weer in de chalet maar voor de rest viel er niemand te bespeuren. Ze waren naar het "Zöüberwaud" (Zauberwald, toverbos) waar we met moeke en voke ook al eens geweest waren. Als iedereen er was, was het tijd voor het avondeten. Ik had in Remetschwil nog een biscuit gebakken en ik had al alles klaarstaan om de taart mee te nemen en om in Ernen te versieren. Oma had hetzelfde idee... Er is dus één biscuit in de diepvries in Remetschwil beland. Als afslusiter was er dus een lekker stukje taart. Dat gaat er altijd in!
Opa had violetjes bij om te planten in onze tuin. Als dat klaar was en de auto's staken vol, vertrokken we naar Ernen waar Erik, Albert en Sophie ons verwachtten. Overal vlot verkeer gehad. In Andermatt zijn we effe gestopt om de beentjes te strekken en om te "piselen". Op de Furkapass was niet al te veel verkeer. De grote sloef neemt immers de Grimselpass. Opa volgde ons op de voet terwijl oma van het indrukwekkende uitzicht kon genieten. Rond 14u waren we op onze bestemming. Erik had samen met de kids nog wat hout gestapeld en al de rest nog gekliefd. Dan was alles klaar. Vandaag heeft de pot dus niks geschaft. Een boke met "koude pla" heeft ons allen gesmaakt. Na het avondeten hebben we niet veel meer uitgespookt. Omdat het vakantie is, mogen de kids een beetje langer opblijven.
Astrid voelt zich stilletjes aan wat beter en krijgt ook terug wat kleur. Vandaag mocht ze het menu kiezen. Dat was eenvoudige kost nl "krollekes" (pasta) met tomatensaus. Koken kan je dat niet noemen en voedzaam evenmin maar belofte maakt schuld. Ze heeft gegeten alsof ze 2 dagen niks gekregen had. Omdat ze wist dat oma en opa onderweg waren, geraakte ze maar niet in bed. Om 21u waren ze er dan. Langer dan normaal onderweg want ze hadden een uur in de file gestaan in Thionville, daarna nog eens in Straatsburg. Astrid heeft het niet lang meer getrokken en is wijselijk in bed gekropen. Omdat Erik er niet was mocht ze bij mij slapen.
Vanmorgen kon Astrid niet zo goed uit haar bed. Een té korte nachtrust zat er zeker voor iets tussen. Astrid werd om 7u30 in het "Kantonsspital" van Baden verwacht voor een kleine ingreep maar wel onder volledige narcose. Eerst nog een bezoekje bij de "Allgemeinartzt" en dan naar de kamer die voor haar gereserveerd was. De verpleegster bracht een echt operatiekleed en nadat Astrid het kalmeringssiroopje had genomen, gingen de "bedsponnekes" omhoog. Het middeltje deed wel degelijk zijn werk. Op een gegeven moment zei ze al lachend en met dubbel tong "mama, gij hebt ineens 4 ogen en 2 neuzen". Na een uurtje plezier kwamen ze Astrid halen voor het "knip-en-plak-werk". Ik mocht haar bed mee rijden tot aan het operatiekwartier waar we afscheid namen. Terwijl Astrid onder handen werd genomen, wachtte ik vol ongeduld in de cafetaria met een tasje koffie en mijn leesboek. Na een uurtje ging de gsm "Frau Mast, Ihre Tochter können Sie abholen im Aufwachraum". Zo gezegd, zo gedaan. Van lachen was er geen sprake meer. In tegendeel. Tranen en nog eens tranen. Wat wil je... barstende hoofdpijn en misselijk van de narcose, een snijwonde en draadjes, andere kinderen die ontwaken en net zoals Astrid wenen... Als ze goed en wel wakker was, werd ze naar de kamer gereden. Daar kreeg ze nog een middeltje in de baxter tegen de misselijkheid en ging het al een beetje beter. Een tijd lang heeft ze geslapen terwijl ik las. Om 14u30 kreeg ze eindelijk wat te eten nl 2 pistoleetjes met confituur. Die zijn er goed in gegaan! Omdat alles er goed is in gebleven en ze uit haar bed kon om te plassen, mocht ze om 15u30 naar huis.
