We namen om 13u33 de bus naar Antwerpen. Eerst gingen we een kijkje nemen in het prachtige Centraal Station. Ze waren onder de indruk. Daarna zijn we winkelstraat ingedoken om aan onze sight-seeiing-tour te beginnen. De winkeltjes waren niet voor vandaag want winkels zijn overal hetzelfde.
De stadsfeestzaal hebben we bewonderd, de kathedraal, de Grote Markt, de Schelde/Flandria en het Steen, Brabo, Rubens. Alleen de openbare Toi Toi toiletten en urinoir vlak naast Brabo is een schande. Daar hadden ze toch wel een beter plekje voor kunnen uitzoeken. Katja en Jill kochten nog lekkere Belgische chocolade en enkele geschenkjes. Bij een tasje koffie in het Teekaffee konden we effe de beentjes laten rusten. Wat kan dat toch vermoeiend zijn zo'n dagje slenteren in 't stad! Zij (en wij ook) vonden het een geslaagd stadsbezoek.
Kort na het middaguur was de mama van Jill er al. Ze had 8 bakjes aardbeien bij dus zeker genoeg voor een heel regiment! De boer in Remetschwil waar wij ook altijd aardbeien gaan halen, heeft er nog steeds. Dat vonden we in ieder geval een reuze idee.
We proberen zoveel mogelijk leuke dingen te doen voor de kids. Vanmorgen moesten ze op tijd uit hun bed zodat we stipt om 10u bij de ingang van Bobbejaanland waren. We zijn overal in geweest, zelfs meerdere keren! Het was kwakkelweer en waarschijnlijk hebben veel mensen een bezoekje aan het pretpark uitgesteld. Het was in ieder geval de goede keuze want we hebben geen druppel gezien/gevoeld; wel van de wildwaterbaan natuurlijk. In het pretpark zelf kwam ik nog een ex-collega tegen. Dat vond ik ook wel tof! Spijtig genoeg mocht Sophie nog niet overal in. Dat hebben we goed kunnen oplossen zodat ze niet het gevoel had dat we "haar" attrakties ook leuk vonden. Iedereen was tevreden. Het was ook veel te snel tijd om huiswaarts te keren (18u30). Van deze dag hebben we geen foto's.
Erik is nog maar net terug in België aan het werk en heeft al een betaalde feestdag tegoed. Mooi meegenomen! Kort na het middageten besloten we een stadsbezoekje aan Lier te brengen. We vertrokken aan de parking van de brandweerkazerne om via de Nete naar het Begijnhof te gaan. Wat is het toch mooi al die gerestaureerde huisjes. Van het Begijnhof staken we door naar het Zimmerplein waar we de Zimmertoren langs alle kanten bekeken. Het zonnestelstel op de grond hadden we nog nooit gezien. Op de Vismarkt was er een optreden van een of ander jazzgroepje. Dan verder naar de Grote Markt of beter gezegd de archeologische site. Daarna liepen wel langs Jerôme voor een lekker ijsje om zo weer over "de vest" te lopen. Aan de nieuwe speeltuin konden we (helaas) niet ontkomen. Daar hebben ze zeker nog een half uurtje kunnen ravotten.
Astrid wou persé gaan winkelen in Mortsel. Omdat tante Ingrid ook daar moest zijn, mochten de 2 meisjes (Astrid en Jill dus) met haar mee op stap. Als het zoiets maar is...
Woensdag 20 juli 2011
Omdat de werkmannen van Belgacom gingen langskomen, kon ik niet zomaar weg. Oma en opa gingen naar de markt en de Mastjes mochten mee. Een beetje afluizen hier en daar lukt ook altijd! In de namiddag zijn Astrid, Jill en ik nog in Mortsel bij Parachute een nieuwe jeans gaan kopen. Daar vind je broeken voor smalle tieners. Net iets voor Astrid. Ook Jill viel in de prijzen en was blij met de nieuwe broek.
Voor Erik is de vakantie voorbij... Vandaag is hij met veel goede moed begonnen bij Kühne+Nagel Kontich. Vlak achter den hoek om het zo te zeggen. Met de fiets helemaal niet ver en dat ziet hij helemaal zitten... tenzij het regent natuurlijk.
Astrid's vriendinnetje Jill blijft nog tot donderdag bij ons. Zo kunnen we nog leuke dingen samen doen. Omdat het weer niet al te best is (lees: verschrikkelijk) besloten we om in de namiddag te gaan zwemmen in de Waterparels in Lier. Iedereen heeft zich goed geamuseerd op de waterglijbaan. Het lopen over de watertapijt vonden ze ook allemaal plezant. Zo is er weer een dagje van de vakantie voorbij...
We hebben vanalles en nog wat gedaan in Ernen, maar deze keer maken we geen uitgebreid verslag! Tegen het middageten was de familie Callens in Ernen aangekomen. Zoals altijd hebben we mekaar veel te vertellen. De kids komen ook allemaal goed overeen dus kon er nog eentje bij. Tegen 16u moesten we Jill gaan afhalen in het station in Brig. Voorzien van een klein valieske reden we naar Ernen. 't Was volle bak maar heel gezellig. Vandaag mogen ze allemaal wat langer opblijven want morgen staat ons een zware dag te wachten.
Vandaag stond er een wandeling naar Bellwald op het programma. Erik trok zijn "koersgerief" aan en wij stapten in de auto. Boven op de parking spraken we weer af. We namen de kleine kabelbaan tot halverwege en zijn dan verder te voet gegaan tot "achter de bocht". Op dat punt hadden we een mooi zicht op de Aletschgletsjer. Onderweg hebben we nog een dikke marmot tegengekomen. Meestal hoor je ze alleen fluiten en zie je ze niet. We hadden dus geluk! De 14-jarigen van de CM Limburg deden bij aankomst boven aan de kabelbaan het "downhill biken". Grote trottinetten met handremmen die je helemaal weer beneden brengen. Als Sophie wat groter is, doen we dat zeker ook een keertje. Lijkt ons mega plezant!
Als je op vakantie bent, verlies je de tijd uit het oog... niet alleen wij maar ook de kinderen vragen constant "welke dag zijn we vandaag".
Zondag 10 juli 2011
Mooi weer, eigenlijk veel te warm om een zware inspanning te doen. Toch besloten we om vandaag een serieuze wandeling te maken. Geloof het of niet, maar vandaag zijn we zonder "zagemannen" aan de wandeling begonnen! De chalet ligt op een hoogte van ongeveer 1200m, ons doel "Alpe Frid" ligt op 1889m dus een dikke 600m stijgen en dalen.
Boven aan de rivier - we hadden toen het grootste deel van de klim al achter ons - hebben we onze bokes gegeten. Erik, Albert en Sophie hebben met de stenen in 't water gespeeld en een dam gebouwd. Astrid heeft nog met Albert stenen "geketst". Daarna hebben we onze tocht verder gezet. Op Alpe Frid, niet meer dan een weide waar de koeien van Walter en Bernadette grazen, hebben we een tijd lang zitten-zitten en van het uitzicht genoten. Via de Maria Kappelle zijn we weer afgedaald naar Ernen. Zoals verwacht heeft mijn knie het na enige tijd dan toch begeven. Eerlijk gezegd, ik was blij dat ik in de chalet was want er is toch iets mis met die knie...
We hadden onze vrienden Isabel, Markus, Stefan en Christian uitgenodigd voor "het laatste avondmaal" in Restaurant Post in Remetschwil zelf. Met een beetje vertraging, de schuld steken we op de verhuizers, konden we een aperitiefje drinken en wat lekkers bestellen. De kids hadden niet veel zin om aan tafel te blijven en zijn gaan spelen in de school (restaurant ligt naast de school). Enkel om te eten zaten ze bij ons aan tafel. Zij hadden voor ons een mooi en origineel afscheidsgeschenkje meegebracht. Een mooi aandenken, wat een bijzonder plekje toegewezen krijgt.
Pas later op de avond hebben we afscheid genomen. Met tranen in de ogen hebben we mekaar nog eens stevig vastgepakt. Zij zullen ons beslist in België een keertje komen opzoeken. Dat hebben ze althans beloofd. Albert en Sophie hebben vorige week toch ook geregeld een traantje weggepinkt . Alleen Astrid en Erik toonden geen emotie... dat komt misschien nog bij Astrid. We vertrokken op vakantie, rara...naar Ernen. Erik met Albert en Sophie, Astrid reed met mijn bakske mee. Lang heeft het niet geduurd alvorens Astrid's oogskes moe werden. Boven op de Furkapas hebben we nog een pipi-pauze ingelast en hebben ze geslapen tot aan de chalet. Gelukkig waren de bedjes al opgedekt, enkel tanden poetsen en pyjama aantrekken...
Sophie en Astrid werden met een lege maag in de klas verwacht. Frau Pfiffner (Sophie's juf) en Herr Müller (Astrid's meester) zorgden voor een uitgebreid ontbijt. Enkel bestek, een bordje en een beker moesten ze meebrengen, alsook het goede humeur! 's Middags zat het er dan op voor onze beide meisjes. Schluss, finito! Rapporten op zak. Albert heeft vanmorgen nog met ons mee ontbeten maar de 5. Klässler werden door hun juffen getrakteerd op een lunch aan de Egelsee. Eerst gingen ze met de centjes van de "Klassenkasse" bij Theo Maxi's inkopen en daarna trokken ze te voet naar de Egelsee. De afgelopen dagen was het snikheet, vandaag echter niet. Zijn zwembroek is dus thuis gebleven... Bij thuiskomst waren zijn oogskes helemaal rood doorlopen. Hij had het blijkbaar moeilijk gehad om afscheid te nemen van zijn vriendjes, wat duidelijk gemakkelijker geweest is bij Astrid en Sophie...
De verhuizers waren vanmorgen weer te laat. Ze wisten nochtans dat vanmiddag om 14u "Schlüsselübergabe" is... Dat hebben ze natuurlijk niet gehaald. De huisbaas is nog geweest maar we konden uiteraard niks doen. Plezant is anders. Een heel vervelende situatie want zij vertrokken in de late namiddag op vakantie. Gelukkig was hij 1.5 week geleden al eens op "verkenning" geweest. Toen was alles in orde. De nieuwe bewoners zijn wat later gekomen en hebben we alles kunnen regelen. Eind goed, al goed. Pas om 18u15 zijn de verhuizers met onze inboedel (2 containers) vertrokken richting België.
Vandaag heeft Astrid "Abschlussfest" in de school. Tegen 18u werden alle studenten verwacht, al dan niet vergezeld van hun ouders. Astrid zelf had niet echt veel goesting om te gaan. Ze zou toch maar effe blijven dus meegaan vond ze geen goed idee. Om 20u30 belde ze om afgehaald te worden. Blijkbaar is Astrid dan toch niet zo'n feestvarken! De cervela op de BBQ vond ze wel heel lekker. Ieders bracht zijn eigen vlees mee en er was op voorhand afgesproken wie wat meebracht (slaatje, cake, brood, etc)
Woensdag 29 juni 2011
De laatste turnles staat vandaag op het programma. Alle kinderen van TSV Rohrdorf werden verwacht voor de UBS Kid's Cup (Union Banque Suisse). Het was eerder atletiek dan turnen maar dat vonden ze voor een keertje niet erg. Trouwens, Sophie zou graag binnenkort naar de atletiekclub gaan. Zolang ze maar kan lopen... Ieder kind kreeg een grote reep chocolade en een coole pet.
Donderdag 30 juni 2011
Met vertraging zijn de inpakkers vanmorgen aangekomen. Niet enkel een dik uur later, ook met 2 mannen minder dan gepland. Een iemand had zich ziek gemeld, de tweede moest nog een karwei van de dag ervoor afwerken. 's Middags is iemand extra komen helpen. Gevolg... achterstand op het schema. Veel treuzelen, een koffiepauze (wat normaal is natuurlijk), nog een rookpauze en nog eentje... veel sms'en en telefoneren. De verhuizers die 3 jaar geleden in Hove onze inboedel inpakten, waren veel sneller...
Om 16u55, om 5 voor 5 begon dan het eindejaarsfeest op school genaamd "5 vor 5". Een anekdote op het echte nieuwsbericht 10 vor 10. Alle kinderen van de lagere school brachten een nummer op het podium in de turnzaal. Alle stoelen waren bezet en vele kijklustigen vonden nog net een plaatsje om te staan! Het programma werd aan mekaar gepraat door 2 nieuwslezers. Sophie en haar klasgenootjes brachten een nummertje van "das Raphuhn", een kip die kan "rappen". Sophie en nog een paar kindjes waren verkleed in een kip en zongen een rap-liedje. Héél schattig. Albert en zijn kameraad Benjamin stonden in het begin helemaal alleen op het podium en zongen het nummertje "Billionaire" van Bruno Mars. Daarna is heel de klas rond hen komen staan, net een bende uitzinnige fans! Als afsluiter kregen de kinderen van het 5e leerjaar (de schoolverlaters dus) een geschenkje aangeboden door de kleinsten. Een mooi gebaar. Iedereen schudde mekaar de hand! Aansluitend was er, net zoals gewoonlijk, receptie met belegde broodjes, cake, frisdrank én wijn. De ideale gelegenheid om van iedereen afscheid te nemen. Morgen is het immers zover... Toen we weer thuis kwamen, waren de verhuizers vertrokken.
Vandaag turnde Sophie haar allerlaatste turnwedstrijd. Deze keer ging de reis naar Gurmels in Kanton Freiburg (1,5u rijden). Omdat er steeds een beurtrol wordt opgesteld voor het rijden, ben ik deze keer niet meegeweest. Poetsen en alles oprommelen stond vandaag op het programma. Om 11u30 werd Sophie in Oberrohrdorf verwacht en om 14u ging de wedstrijd van start. Rond 20u30 was ze weer in Remetschwil. Het was goed geweest. Ze behaalde de 18e plaats (44 turnsters) en was daarmee heel tevreden. Deze keer kreeg ze ook een kleine medaille en dat is natuurlijk niet onbelangrijk!
Vorige week hebben alle kindjes van de 3 klassen een uitnodiging gekregen. Vandaag werden ze allemaal in de Pilatusweg verwacht; in totaal 67 kinderen... Omdat er deze namiddag onweersbuien en hevige wind werden verwacht, hadden de buurvrouw en ik de carpoort een beetje aangekleed zodat ze toch droog zouden staan, moest er een onweer losbarsten. Het was niet de bedoeling dat er binnen in huis gefeest werd; daarvoor zijn ze met teveel. Enkel een bezoekje aan het toilet was toegelaten!
De mama van Jill, Astrid's beste vriendinnetje, had spontaan aangeboden om te komen helpen, net als onze buurvrouw.
Nog voor 14u waren de eerste feestvierders hier. Ze bleven maar toestromen. Het zijn er welgeteld 54 geweest maar helaas staan ze niet allemaal op de foto. Er zijn er die vroeger of pas veel later kwamen. Ik had een tafel gevuld met chips, nootjes, popcorn, koekjes, watermeloen en drinken klaargezet. Er is eigenlijk niet zoveel gegeten en gedronken. Het was nochtans bloedheet!
Albert zijn klas was op één jongen na compleet; ook Sophie haar klasje was goed vertegenwoordigd. Alleen bij Astrid was het wat minder. Tja, dat is zo als ze wat ouder worden en beginnen te puberen. In de klas zijn dan ook een paar kliekjes en die van haar kliek waren er en dat was nu net het belangrijkste!
Gelukkig werden ze niet bedolven onder de cadeautjes. Hier en daar was er iemand met een pakje maar de meeste kindjes van Albert's en Sophie's klasje hadden bijeen gelegd en een spaarpotje afgegeven. Dat is goed, zo kunnen ze in België nog iets kiezen en hebben ze tijd genoeg om alles te laten bezinken. De centjes zijn in ieder geval op de spaarboekjes beland. Astrid heeft ook een paar leuke spulletjes gekregen maar dat ene handtasje doet het hem...
Er werd gevoetbald, met het waveboard en het skateboard gespeeld, gelachen en zelfs gedanst! De jongens van Albert's klas brachten een dansje. Albert deed goed mee. Het was echt mooi om te zien. De buurvrouw had er ook plezier in! Beetje bij beetje is iedereen naar huis gegaan. De laatste feestvierders zijn vertrokken tot 17u30.
Daarna is de hel losgebarsten. Regen, hevige wind (vuilbakken gingen vliegen), blinksem en donder wisten ons te vinden. We hebben chance gehad met het weer; de weergoden hebben het geweten. Bedankt!
3 Jahre ist es nun her, dass wir in Remetschwil
gezogen sind nun ist die Zeit um; wir müssen wieterziehen!
Wir verabschieden uns bald von dir mit einem
lachenden und einem weinenden Auge. Mit einem weinenden - weil es schade ist,
dass wir dich verlassen.Mit einem
lachenden weil wir uns freuen wieder in die Heimat zurückzukehren.Vergiss uns nicht ganz.
Gefeiert wird bei uns zu Hause:
Pilatusweg 6b - Remetschwil
Wann gehts los: am 22. Juni 2011 ab 14.00 Uhr
Wann gehts wieder nach Hause: 16.30 Uhr
Streich dir den Termin im
Kalender rot an und lass dich blicken.
Bis dann,
Wir freuen uns auf Euer Kommen!Gibst du mir noch Bescheid?
Tel. 056/470 76 33 079/837 65
11
Ein
Abschied schmerzt immer, auch wenn man sich schon lange darauf freut...
Rond 11u belde Erik "ik heb de sleutel en alles is in orde!". Da's een pak van mijn hart. Nog 1,5 week en dan keren we Remetschwil de rug toe.
Astrid heeft vandaag wat bijzonders beleefd. In de late namiddag reden ze met de bus naar het Zeka in Dättwil, een verzorgingstehuis voor lichamelijk gehandicapten. Ze mochten eerst zelf met een gewone rolstoel rijden, daarna met een hockeystick in de hand. Astrid vond het moeilijk want als je maar met één hand mag rijden, draai je de ganse tijd. Dan mochten ze nog rijden met een electrische rolstoel. Een jongen van 11 (zonder benen en armen) had een Ferrari rolstoel, maar daarmee zou ze zeker niet willen ruilen. Ik vind het echt een prachtig initiatief. Zo kunnen ze zich ook proberen inleven in de situatie van iemand anders. Iemand die het minder goed heeft dan hen. Respect voor de ander.
Ze speelden samen een match uni-hockey. De rolstoelpatiënten zijn gewonnen met 10 - 0!!!! Het was een unieke ervaring.
De meisjes en jongens van het 5e leerjaar werden om 9u in de kerk in Niederrohrdorf verwacht. Zij mochten eerst nog een uurtje de liedjes repeteren (net zoals donderdagavond). Tegen 10u gingen we dan ook naar Gut Hirt. Albert zong uit volle borst mee, mooi om te zien! Hij mocht ook een klein tekstje voorlezen. De mis werd opgedragen door een zwarte pastoor. Hij deed dat heel goed. Aan het einde an de mis, bij het buitengaan, kreeg haast iedereen een hand. Buiten werd er nog nagepraat over zijn speciale, persoonlijke aanpak. De kids vonden het deze keer niet saai!
Toen ik 's middags in de kelder kwam,lag het muisje op de grond te rollen. Zoooo schoon om te zien. Onze poesjes doen dat ook regelmatig. Het beestje had er duidelijk deugd van. Maar... lang heeft het niet geduurd. Ik kon nog in een snelle reflex een klein emmertje over de muis zetten. Ik schoof er een karton onder en zo hebben we haar/hem de vrijheid teruggegeven. Alhoewel... Astrid is ermee naar Ramona gelopen. Ik had nochtans gezegd om het beestje in de wei los te laten. Daar hebben ze ze dan in een kartonnen doos gezet, eten en drinken gegeven. Enfin, ze hebben zich goed kunnen bezighouden!
Christian en Stefan kwamen gisteren, vandaag was Jill van de partij. De muis stond in het middelpunt van de belangstelling!
Toen Astrid vanmorgen in de kelder een bus melk ging halen, schrok ze zich een bult. Een klein veldmuisje was op een of andere manier in de achterste kelder geraakt. Hoe dat gebeurd is is een raadsel, maar we denken dat onze poes Caramel er voor iets tussen zit. Zij komt regelmatig naar huis om haar buit met fierheid te tonen. Waarschijnlijk is ze ook met dit muisje in de kelder gegaan. Als het zo warm is, staat de kelderdeur immers altijd open wat zorgt voor extra tocht en afkoeling. We hebben geprobeerd om het schattig beestje beet te nemen, maar tevergeefs (natuurlijk). De deur van de achterste kelder blijft voorlopig dus dicht.
Erik is rond 11u naar België gereden voor "sleutelovegave". Morgen, zondag, neemt hij deel aan de wielertocht "Goorse Gordel" (98 km).
Christian en Stefan zijn bij ons nog spaghetti komen eten en mochten blijven slapen. Ze hebben zich allemaal goed geamuseerd!
. Alleen Astrid en Erik toonden geen emotie... dat komt misschien nog bij Astrid. 
