|
Vrijdag 30 oktober 2009
Toen Albert gisterenavond in bed zijn been toonde aan Erik, was er nog niks aan de hand. "Och, da's gewoon een "boebeltje", had hij gezegd. Maar dat boebeltje werd een boebel en vanmiddag deed het wel pijn. De buurvrouw zou, net zoals ik, voor de zekerheid maar effe langs de dokter gaan. Ik maakte een afspraak bij onze huisdokter en om 15u45 konden we nog op visite komen. In de auto kreeg hij al tranen in zijn ogen, met de gedachte dat de dokter hem pijn zou doen. Mijn vermoeden was juist, er zat een teek in zijn onderbeen. De dokter was eerst niet zeker, heeft het wat ontsmet en dan... begon hij te wenen. Omdat het allemaal ontstoken is, kon de dokter het niet verdoven en wees nu eerlijk, verdoven om effe met de pincet een teek te verwijderen... Je ziet, mannen zijn watjes, ook de onze dus!! Om hem wat moed te geven, kreeg hij een steen in de hand waarop hij stevig kon knijpen. In een seconde was het geflikt. Hij was opgelucht! Nog een zalfke voorschrijven en het is allemaal voorbij. Nu nog in 't oog houden of er tot maximum 8 weken na vandaag geen "kring" verschijnt want dan moeten we terugkomen omdat hij dan waarschijnlijk een serieuze besmetting heeft opgelopen. We zien wel!
De dokter vroeg welke taal we spreken. In de praktijk is er nog een andere dokter uit België! Ze was helaas niet aanwezig maar ze heeft me haar kaartje meegegeven en verzekerde me, dat ze blij zou zijn met een telefoontje van iemand uit het vaderland. Misschien bel ik ze volgende week wel eens...
30-10-2009 om 17:54
geschreven door Erik & Ann 
|
