Koud was het niet maar de zon liet zich niet veel zien. Uiteindelijk zijn de kids niet in het zwembad geweest.
In de namiddag zijn we met z'n allen naar het Zauberwald in de buurt geweest. Een bos waar kinderen naar hartelust kunnen ravotten. Je kan er klimmen, schommelen, kristal zoeken, muziek spelen etc. Het is eerder gericht op kleinere kindjes maar onze (b)engels vonden het ook wel eens tof.
Daarna gingen we nog te voet naar de kapel van Mühlebach. In het dorpje zelf werden we aangenaam verrast door de heerlijke geur van versgebakken brood. Het was "Schaubacken" in Mühlebach dus konden we ovenvers brood kopen. Het was nog maar net uit de oven (er geraken wel meer dan 100 stuks in deze oude authentieke oven) en nog dus lekker warm. Het "Kartoffelbrot" en het roggebroodje was keilekker!
... en wegwezen. Jammer maar helaas, onze vakantie in Sankt-Moritz zit erop.
Astrid is vannacht ook ziek geworden; hetzelfde als Sophie. Dat was héél "plezant". Alleen Albert heeft hier niks van gemerkt. Tegen de ochtend was ook bij Astrid alles eruit. Onderweg naar Ernen is Albert ook misselijk geworden. Eerst dachten we dat hij het van zijn zussen had overgekregen, maar al gauw bleek dat hij last had van de bochtige wegen. Daar heeft hij eigenlijk altijd wel last van en daarom heeft hij altijd een zakje in de buurt!
Toen we in Fiesch arriveerden, konden we niet meer door. Een zwaar treinongeval met de "Glacier-Express" versperde de weg. Helikopters vlogen af en aan om gewonden naar het ziekenhuis te brengen. Ondertussen waren ook moeke en voke ook in Fiesch aangekomen. Zij hebben de voorbije week in Remetschwil onze poesjes verzorgd. Omdat we dus geen kant uitkonden en omdat er geen andere weg (met de auto dan) naar Ernen leidt, hebben we ons tegoed gedaan met een drankje op één of ander terras. Pas 2 uren later konden we doorrijden. Er zijn 2 mensen omgekomen tijdens de treinramp en een tiental zwaar gewonden met vooral snijwonden (trein met "glazen dak"). Het belooft niet veel goeds; vorige keer een gekantelde bus met Canadese toeristen, nu de trein... hout vasthouden!
Terwijl Erik zat te puffen op zijn fiets naar het dorpje Zernez, genoot ik van de stilte in de tuin van het hotel. Een comfortabele zetel, een spannend boek en af en toe de zon. Het ideale recept om tot rust te komen. Terwijl ik zat te lezen, speelden de kids het "ado-teenie-maxi spel" maar rond een uur of 10 bracht één van de monitrices Sophie al wenend tot bij mij. Ze voelde zich niet goed, had buikpijn en de neiging om over te geven. Blijkbaar waren er vorige periode heel veel zieke kindjes geweest. Allemaal dezelfde symptomen. Kort daarna is "het spel" begonnen. Gelukkig had Sophie alles onder controle en stond er een goed vuilbakje in de badkamer! Alhoewel ze 's middags mee aan tafel zat, heeft ze uiteraard niks gegeten. 's Namiddags is ons meisje maar op de kamer gebleven terwijl Albert met zijn kameraadjes ging minigolfen. Erik vond het deze keer niet erg. Hij profiteerde van de gelegenheid om eveneens de schaapjes te tellen. 's Avonds ging het al stukken beter (niet moeilijk, ze was helemaal "leeg") maar ze is vroeg in bed gekropen. Wat een geluk dat dit op de laatste dag voor gevallen is...
De kinderen trokken vandaag met al de clubs (mini's, maxi's, teenies en ado's) naar het meertje Lej Marsch waar ze 's middags konden barbecuen. Wij hadden daags ervoor een lunchpakket besteld voor onze picknick. Als de kids vertrokken waren, maakten wij ons ook uit te voeten. Te voet naar het centrum van Sankt-Moritz waar we het teintje namen naar bergstation Chantarelles. Daar moesten we overstappen om in het tussenstation Corviglia te geraken. Nochmaals overstappen in een grote kabine (kabelbaan) tot op de Piz Nair. Boven speelde een man een deuntje op de alpenhoorn, een typisch Zwitsers muziekinstrument en dat op de nationale feestdag van België!
Met de kabelbaan weer tot in Corviglia en van daaruit zijn we te voet naar beneden gewandeld. Met mijn knie gaat het ondertussen stukken beter maar 't is nog gene stoef. Zolang ze maar genezen is tegen 9 augustus want dan wil ik gaan sporten in de turnkring waar onze meisjes allebei turnen.
Omdat we nog wat tijd over hadden, konden we nog snel naar Pontresina. Dit dorpje ligt zonnig en tegen de wind beschermd aan de ingang van Val Bernina (Berninadal) op een boogscheut van Sankt-Moritz vandaan.
's Avonds was er "Bonte Avond" en gaven de kids het beste van zichzelf. Het was heel plezant en waar de ouders konden, werd er luidkeels meegezongen. De kids stonden voor een keertje graag in de belangstelling en konden fier zijn op zichzelf! Helaas hebben we geen foto's van de bonte avond...
De kinderen trokken vandaag met al de clubs (mini's, maxi's, teenies en ado's) naar het meertje Lej Marsch waar ze 's middags konden barbecuen. Wij hadden daags ervoor een lunchpakket besteld voor onze picknick. Als de kids vertrokken waren, maakten wij ons ook uit te voeten. Te voet naar het centrum van Sankt-Moritz waar we het teintje namen naar bergstation Chantarelles. Daar moesten we overstappen om in het tussenstation Corviglia te geraken. Nochmaals overstappen in een grote kabine (kabelbaan) tot op de Piz Nair. Boven speelde een man een deuntje op de alpenhoorn, een typisch Zwitsers muziekinstrument en dat op de nationale feestdag van België!
Met de kabelbaan weer tot in Corviglia en van daaruit zijn we te voet naar beneden gewandeld. Met mijn knie gaat het ondertussen stukken beter maar 't is nog gene stoef. Zolang ze maar genezen is tegen 9 augustus want dan wil ik gaan sporten in de turnkring waar onze meisjes allebei turnen.
Omdat we nog wat tijd over hadden, konden we nog snel naar Pontresina. Dit dorpje ligt zonnig en tegen de wind beschermd aan de ingang van Val Bernina (Berninadal) op een boogscheut van Sankt-Moritz vandaan.
's Avonds was er "Bonte Avond" en gaven de kids het beste van zichzelf. Het was heel plezant en waar de ouders konden, werd er luidkeels meegezongen. De kids stonden voor een keertje graag in de belangstelling en konden fier zijn op zichzelf! Helaas hebben we geen foto's van de bonte avond...
In de voormiddag speelden Sophie en Albert in de club "Cluedo", Astrid speelde het "Stratego bosspel". Achteraf krijgen we dan steeds uitgebreid verslag en zo te horen, amuseren ze zich te pletter!
Erik is weer op zijn fiets gestapt, deze keer deed hij de Malojapass en terug. Ik ben naar het dorp geweest en kocht nieuwe zwembandjes voor Sophie. Na de middag ging Astrid minigolfen met de club. Sophie en Albert trokken naar het meer Lej da Staz om te zwemmen. Omdat Sophieke nog niet kan zwemmen, maar wel de grootste waterrat is die er bestaat, betrouwden we het zaakje niet en gingen mee op tocht, net zoals een aantal andere ouders. Het was prachtig weer, warm genoeg om te zwemmen maar het water daarentegen was echt koud. Zowel Albert als Sophie zijn er helemaal in geweest terwijl wij vanop afstand toekeken. (op de foto heeft Sophie oranje zwembandjes aan en Albert een grijs/wit gebloemde zwemshort). Daarna hadden ze geen zin meer maar wilden liever daar blijven. Erik en ik gingen terug richting hotel. Een omweg bracht ons bij een cafeetje waar Erik een ijsje bestelde en ik een lekker stukje "torta della nonna" en een koffietje om alles door te spoelen...
's Avonds was er pyjama-fuif voor de kids. Schoon om te zien!! Vooral Astrid heeft zich deze keer kostelijk geamuseerd.
Blijkbaar is het bestand te groot en kunnen er slechts een aantal foto's worden gepubliceerd. Hier kan je dus goed zien dat de gletsjer werd afgedekt. Waar die 2 mensen in de sneeuw lopen, dat is de Piz Corvatsch.
Ons meisjes hadden geen zin in de club dus bleven ze bij mij in de speeltuin van het hotel. Erik profiteerde om nog eens een toerke met zijn fiets te rijden. Deze keer trapte hij de longen uit zijn lijf op de "Albula-pass".
Albert is een volledige dag met de club op schok naar Furtchellas. In het dalstation in Surlej namen we de kabelbaan naar de Corvatsch. Die bracht ons naar het hoogst bereikbare punt van kanton Graubünden. Op 3303 m hoogte konden we genieten van een panorama van besneeuwde bergen, waaronder de Piz Bernina (4049 m). De kabelbaan eindigt niet op de top van Piz Corvatsch, maar lopend is deze wel te bereiken. Dat kan je goed zien op bijgevoegde foto. Het tussenstation van de kabelbaan, Murtel (2699 m), is een uitgangspunt voor diverse wandelingen, bijvoorbeeld naar Furtchellas, waar Albert naartoe ging. Een deel van de gletsjer is afgedekt met een wit doek om het smeltingsproces te vertragen. Het zou jammer zijn dat de kinderen van onze kinderen dit niet meer kunnen meemaken...
Bij thuiskomst is Erik met de kids nog in het zwembad van het hotel gaan zwemmen.
