Tante Els, Sam, Milleke en Matizzke zijn gisterenavond laat nog naar huis vertrokken. Zo konden de kinderen in de auto slapen. In de voormiddag is ook nonkel Chris met zijn gezinnetje weer naar Hulshout gereden. Moeke, voke en Ward zijn pas op de middag vertrokken. Langs de ene kant ben ik blij dat de rust ten Huize Mast is teruggekeerd, langs de andere kant is het spijtig dat we iedereen weer moeten missen. Gelukkig hebben we de webcam nog! Ik weet in ieder geval dat de stof- en opneemvod vandaag heel veel werk hebben! Pffff...
Als iedereen klaar was, gepakt en gezakt, zijn we met z'n allen naar Reuti (Hasliberg) gereden. Daar namen we de kabelbaan tot in Mägisalp. Boven stond de Rega-helikopter klaar om iemand naar het ziekenhuis te brengen. Die had minder geluk... Er waren 3 sleeën en we hebben er nog 2 bij gehuurd. Van Mägisalp ging het met de slee (of te voet) naar beneden tot het tussenstation Bidmi. Milleke had de blauwe slee met stuur de dieperik in gejaagd. Gelukkig is hijzelf niet mee naar beneden"gestort" want dat had pas erg geweest. Nonkel Chris heeft onze slee gered!! Omdat niet iedereen op een slee kon en niet iedereen even avontuurlijk is (Sophie had met momenten echt bang), zijn we nog een tweede keer met de kabelbaan naar boven gegaan. Moeke, Gunhilde, Marie, Sophie en Matizz bleven in Bidmi. Ze verschoten dat we zo snel terug waren. Ja, het gaat razendsnel. Het was echt geweldig. We hadden zeker nog een keer naar boven kunnen gaan, maar het was ook stilletjes aan tijd om huiswaarts te keren. In de auto was het opvallend stil! 's Avonds schafte de pot "spinaziestoemp met worst" en was er nog taart en ijs als dessert.
Al een geluk dat Astrid eraan gedacht had om "kinneke Jezus" in de kribbe te leggen. Niemand anders had eraan gedacht... Dit jaar, net zoals vorig jaar, hebben we geen kerstboom gezet. Enkel hier en daar het huis wat versierd! Onze kerstboom is veel te groot (3 m) om hier te zetten. Zonde! In de voormiddag zijn we thuis gebleven. De kinderen lazen hun nieuwjaarsbrief al voor. Beter een weekje te vroeg dan maanden te laat! Bij ons in de school worden geen nieuwjaarsbrieven geschreven. Na het middageten, een boke, zijn we met de auto tot Heitersberg gereden en van daaruit maakten we een flinke wandeling tot aan de Egelsee en terug. Nonkel Chris had zijn "geocach" meegebracht zodat we 2 "schatten" gevonden hebben. Daar in het bos was een mini-Indianendorp gebouwd met een prachtige tipitent. Laat in de namiddag waren we pas terug. Iedereen maakte zich paraat om naar de Röschti-Farm in Schinznach-Dorf te rijden. Een restaurant waar de typische Zwitserse Röschti-schotels geserveerd worden (geraspte aardappelen gebakken in de pan met verschillende groenten en vlees naar keuze). Iedereen had zijn buikje rond gegeten, ook de kleine Matizz had er deugd van! De kinderen zijn vandaag vroeg gaan slapen zodat de groten ne keer rustig konden babbelen.
In de loop van de voormiddag maakten we een kort wandelingeske door Remetschwil. Zo heeft de Ward ook een idee waar zijn tante Ann en nonkel Erik wonen! Boenk op de middag waren ons Els, Sam, Mill en Matizz er ook. Zo konden we met z'n allen al een boke eten. De taart die ik gisteren al gebakken had, heb ik nog versierd, alsook de hapjes klaargemaakt. Enige tijd later waren onze Chris, Gunhilde, Rik en Marie er ook. Zo waren we helemaal compleet! 16 stuks... Als iedereen zijn bed had klaargemaakt, was het tijd voor een aperitiefje met hapjes. Daarna konden de kids al aan tafel. We zijn met te veel personen om allen samen aan tafel te kunnen. Dus hebben we maar "in shiften" gegeten. De kinderen aten eerst, daarna wij. Ik weet het, het is niet meer origineel, maar de raclette heeft ons toch gesmaakt! Het dessert was niet wat ik ervan verwacht had. Ik wou warme Apfelstrudel met ijskreem serveren, maar dat was allemaal uitverkocht. Dus werd het een "Schwarzwald"-ijskreemtaart en/of de crème-au-beurre taart die ikzelf gebakken had. Pas na middernacht is iedereen onder de wol gekropen.
Vanmorgen zijn we vroeg vertrokken naar Lax, een klein dorpje in kanton Wallis. Ondertussen waren ons moeke, voke en Ward onderweg naar ons. Op de terugweg hebben we de auto op de trein gezet om van Kandersteg naar Goppenstein door de Lötschbergtunnel te rijden, zodat we heel wat tijd én kilometers wonnen. Alhoewel Astrid en Albert dit al 2x meemaakten toen ze nog kleintjes waren, vonden ze dit een heus avontuur. Sophie had liever licht in de tunnel gehad! Toen we thuis kwamen waren onze eerste bezoekers er al. Gisteren had ik aardappelpuree klaargemaakt; moeke bracht een schotel "gegratineerd witloof" mee. Zo hadden we snel en vooral héél lekker gegeten!!
