Woensdag 10 maart 2010 Donderdag 11 maart 2010 Vrijdag 12 maart 2010
Deze week ging Sophie met de Kindergarten op ontdekking in het bos. Omdat er nog sneeuw ligt in Remetschwil en omdat het ijskoud was door de schrale wind, moesten de kindjes warm aangekleed zijn. Zoals een Michelin-manneke is ze naar school vertrokken. Koud heeft ze niet gehad. Ze sprokkelen hout en leren over de dieren. Kortom, gewoon buiten zijn! De juf maakte telkens een vuurtje in het bos. Op woensdag maakten ze thee en degenen die iets bij hadden om te brätle (braden), mochten dat doen. Sophie neemt telkens een kippenbraadworst mee. Vrijdagmiddag hebben ze spaghetti gekookt in het bos en aan Sophie's mondje te zien, heeft het gesmaakt. In de namiddag is Ladina bij ons komen spelen en konden ze voor de allerlaatste keer met de slee spelen. Astrid mocht na schooltijd bij Heidi gaan spelen.
Onze poes Caramel had een ganse week huisarrest; dit is nu weer voorbij. Dikwijls stond ze bij de deur te miauwen en te smeken of ze buiten mocht. Af en toe lieten we ze wel effe buiten om een frisse neus te halen. Vanaf vandaag mag ze weer onbeperkt buiten spelen met haar zusje en de katten uit de buurt. Volgens de kids is ze weer helemaal "de oude" want vanmorgen nog voor ze naar school vertrokken, kwam Caramel aandraven met een veldmuisje in haar mond. Ocharme die muis, ze heeft ze letterlijk 'doodgetreiterd'. Deze muis zal niet meer moeten dansen...
Vannacht heb ik slecht geslapen; het bleef maar door mijn kop spoken. Om 10 uur moest ik bij ABB (Asea Brown Boveri) zijn voor een interview. Moeilijk was het niet te vinden want we waren er al verschillende keren voorbij gereden. Op slechts 10 minuutjes rijden ben ik ter plaats. Stipt op tijd stond ik daar, kriebels in mijn buik, klamme handen... Het ijs was al snel gebroken. Met z'n vieren zaten we rond de tafel. Om de beurt vuurden ze hun vragen af. Het was een aangenaam en interessant gesprek, alhoewel er toch wel ambetante vragen bij zaten. Ik had me natuurlijk goed voorbereid. Om 11u40 zat het erop. Met een goed gevoel ben ik naar huis gereden. Nu maar afwachten want vrijdag zouden ze iets laten weten... Ich drücke mich die Daumen!!!
Het was het zonnetje dat ons overhaalde om de bergen in te trekken om te gaan skiën. De wind namen we er graag bij. Gepakt en gezakt reden we naar Reuti (Hasliberg). Op de parking in het dal was het nog -6°C, daarboven waarschijnlijk nog kouder. We namen de grote kabelbaan en boven kon de pret van start gaan. Omdat je de hele tijd in beweging bent, heb je absoluut geen last van de koude, misschien alleen in je gezicht. Sophie kon heel goed mee zodat niemand moest wachten en we goed konden doorskiën. Nog effe en ze kunnen op mij wachten!!! Erik en Albert zijn hogere oorden gaan opzoeken, terwijl Astrid, Sophie en ik de lager gelegen pistes afschuimden. Het was echt reuze!
Tijdens de pauze hebben Astrid en Sophie een ritje gemaakt aan een speciale kabel die gespannen werd over een afstand van 100 à 150m. Vastgemaakt met een gordel, gleden ze naar beneden. Alleen Albert had daar niet zoveel zin in. Dat ging voor hem niet snel genoeg. Sophie en Astrid daarentegen genoten van deze "kick". Net zoals vorige week zorgde een plaatselijke drumband voor ambiance naast de piste. Wat een gezellige drukte... Rond 16 uur zijn we helemaal tot in het dal geskied. Inpakken en wegwezen. Weeral een geslaagde dag achter de rug.
