Opa had violetjes bij om te planten in onze tuin. Als dat klaar was en de auto's staken vol, vertrokken we naar Ernen waar Erik, Albert en Sophie ons verwachtten. Overal vlot verkeer gehad. In Andermatt zijn we effe gestopt om de beentjes te strekken en om te "piselen". Op de Furkapass was niet al te veel verkeer. De grote sloef neemt immers de Grimselpass. Opa volgde ons op de voet terwijl oma van het indrukwekkende uitzicht kon genieten. Rond 14u waren we op onze bestemming. Erik had samen met de kids nog wat hout gestapeld en al de rest nog gekliefd. Dan was alles klaar. Vandaag heeft de pot dus niks geschaft. Een boke met "koude pla" heeft ons allen gesmaakt. Na het avondeten hebben we niet veel meer uitgespookt. Omdat het vakantie is, mogen de kids een beetje langer opblijven.
Astrid voelt zich stilletjes aan wat beter en krijgt ook terug wat kleur. Vandaag mocht ze het menu kiezen. Dat was eenvoudige kost nl "krollekes" (pasta) met tomatensaus. Koken kan je dat niet noemen en voedzaam evenmin maar belofte maakt schuld. Ze heeft gegeten alsof ze 2 dagen niks gekregen had. Omdat ze wist dat oma en opa onderweg waren, geraakte ze maar niet in bed. Om 21u waren ze er dan. Langer dan normaal onderweg want ze hadden een uur in de file gestaan in Thionville, daarna nog eens in Straatsburg. Astrid heeft het niet lang meer getrokken en is wijselijk in bed gekropen. Omdat Erik er niet was mocht ze bij mij slapen.
Vanmorgen kon Astrid niet zo goed uit haar bed. Een té korte nachtrust zat er zeker voor iets tussen. Astrid werd om 7u30 in het "Kantonsspital" van Baden verwacht voor een kleine ingreep maar wel onder volledige narcose. Eerst nog een bezoekje bij de "Allgemeinartzt" en dan naar de kamer die voor haar gereserveerd was. De verpleegster bracht een echt operatiekleed en nadat Astrid het kalmeringssiroopje had genomen, gingen de "bedsponnekes" omhoog. Het middeltje deed wel degelijk zijn werk. Op een gegeven moment zei ze al lachend en met dubbel tong "mama, gij hebt ineens 4 ogen en 2 neuzen". Na een uurtje plezier kwamen ze Astrid halen voor het "knip-en-plak-werk". Ik mocht haar bed mee rijden tot aan het operatiekwartier waar we afscheid namen. Terwijl Astrid onder handen werd genomen, wachtte ik vol ongeduld in de cafetaria met een tasje koffie en mijn leesboek. Na een uurtje ging de gsm "Frau Mast, Ihre Tochter können Sie abholen im Aufwachraum". Zo gezegd, zo gedaan. Van lachen was er geen sprake meer. In tegendeel. Tranen en nog eens tranen. Wat wil je... barstende hoofdpijn en misselijk van de narcose, een snijwonde en draadjes, andere kinderen die ontwaken en net zoals Astrid wenen... Als ze goed en wel wakker was, werd ze naar de kamer gereden. Daar kreeg ze nog een middeltje in de baxter tegen de misselijkheid en ging het al een beetje beter. Een tijd lang heeft ze geslapen terwijl ik las. Om 14u30 kreeg ze eindelijk wat te eten nl 2 pistoleetjes met confituur. Die zijn er goed in gegaan! Omdat alles er goed is in gebleven en ze uit haar bed kon om te plassen, mocht ze om 15u30 naar huis.
Toen we vanmorgen de gordijntjes openden, lag er sneeuw. Niet in onze tuin maar een 100 à 200 meter hoger. De sneeuw is in het land! Volgende woensdag en donderdag wordt er zelfs sneeuw in Remetschwil verwacht... Op de achterbank werden al plannen gemaakt om in de weide een schans te bouwen. Daarvoor zullen ze toch nog efkes geduld moeten hebben. Na het ontbijt, als alles netjes "aan kant" stond en de auto ingeladen was, keerden we naar Remetschwil terug. Omdat er een groot aantal passen "gesperrt" is, namen we de autotrein in Realp-Oberwald. Toen we de tunnel uitkwamen in Andermatt, lag er een mooi wit tapijt! (boven op de Furka ligt momenteel 30 cm sneeuw). 's Middags aten we een hamburger en frietjes bij Burger King in Altdorf. Zeker niet ons favoriete menu maar af en toe mogen de kids ook eens kiezen wat de pot schaft. Rond 14u waren we weer thuis. Als alles uitgeladen was, konden ze nog spelen. Albert maakte zijn boekbespreking helemaal af zodat hij nog ruim de tijd heeft om zijn presentatie voor te bereiden.
Spijtig genoeg is de vakantie voorbij... op naar de volgende!
Tot hiertoe hebben we altijd al chance gehad met het weer. Slechts één keertje hebben we eens pech gehad maar toen maakten we een uitstapje naar Brig. Ook vandaag was de zon van de partij en konden we in de tuin wat werk verzetten. We moeten ervn profiteren om zoveel mogelijk klaar te hebben voordat Mijnheer de Winter op bezoek komt. Hier kan het allemaal snel gaan... Het hout is bijna allemaal gekliefd en netjes gestapeld. Zondag werd het gras nog afgereden, de rotte appelen werden opgeraapt, kortom de tuin mocht gezien geworden.
Zondag na het avondeten bleven Erik, Albert en Sophie in Ernen terwijl Astrid en ik naar Remetschwil terugkeerden. We waren pas laat op onze bestemming. Astrid is bij thuiskomst vrijwel onmiddellijk in bed gekropen. Ik heb de auto nog leeggeladen en ben ook maar onder de wol gekropen.
Vandaag wordt er alleen thuis gewerkt. De kinderen moesten hun kamer zelf "aan kant zetten", stof afdoen en de bedcarpetjes buiten op het balkon hangen. Als iedereen een handje toesteekt is het in een mum van tijd klaar! Als Erik rond 17u thuis was, aten we nog snel een boke zodat we om 18u "ins Wallis" konden rijden.
Ook vandaag mocht Sophieke nog eens bij Fernanda gaan spelen. Deze keer liet ze Choucou en Lilou thuis maar gingen de strijkpareltjes mee. Toen ik ze 's middags om 12u weer ging oppikken, waren ze "Billie Biber" aan het spelen. Sophie had zich reuze geamuseerd en ook Fernanda vond het fijn om niet alleen te zijn! Astrid bracht in tussentijd een bezoekje bij de kinesiste en Albert ging bij Andrin spelen. 's Namiddags kwam Andrin nog bij ons spelen. Albert heeft een grote opligger, camion en tractor van Bruder (groot model) en daarmee hebben ze in de wei hiernaast een echte "Baustelle" gemaakt met zand en steentjes. Schoon om te zien! Astrid en Sophie sprongen de longen uit hun lijf op de trampoline bij Ramona. En zo is donderdag ook weer voorbij...
Vanmorgen was het stilletjes in huis. Onze meisjes konden zich nog eens lekker omdraaien toen wij de deur uitgingen. Albert was bij Christian blijven slapen. Sophie is in de loop van de voormiddag eveneens bij Christian gaan spelen en Astrid had met Ramona afgesproken. 's Middags aten we snel een boke en vertrokken we, inclusief Christian, naar het zwembad in Wettingen, Tägi. Wij kwamen met de auto, Rosario, Paco en Fernanda kwamen met de bus. De kids hebben zich reuze geamuseerd. Wat wil je, een groot zwembad met een soort "springkasteel" op het water, een 3-meter plank, een lange glijbaan... Rosario en ik hebben tijd terwijl gebabbeld en natuurlijk ook gezwommen. Om 17u was de pret uit en keerden we terug naar Remetschwil. In een mum van tijd stonden de soep en de patatjes op tafel en konden ze na het avondeten nog effe buiten spelen. Tijdens de vakantie mogen ze een beetje later dan anders in bed...
Blijkbaar hebben ze zich na het kokerellen nog reuze geamuseerd buiten. De zon was wel niet van de partij maar "an die frische Luft gehen" doet altijd deugd. Albert was op het lumineuze idee gekomen om een "slakkenrace" te houden. Een grote plastieken bak werd bovengehaald en er werden 2 slakken in gezet. De slakken moesten om ter eerst uit de bak kruipen. Volgens Astrid was het echt wel plezant om te zien hoe Albert en Sophie voor de slakskes gesupporterd hebben. De buurvrouw zal gedacht hebben....
's Avonds na de voetbaltraining belde Albert van bij Christian "mama mag ik hier blijven slapen, brengt gij mijne pyjama?". Zo gezegd zo gedaan. Iedereen ging mee behalve Sophie want Isabel stond erop dat we nog effe langs kwamen. Zij had chocolade fondue voorzien! Geweldig lekker, maar doodzonde. Om 21u zijn we naar huis gegaan. Astrid lag al half te slapen in de zetel.
Astrid en Albert mochten vanmorgen nog efkes blijven liggen terwijl Sophie eruit moest. Voorzien van haar 2 lievelingspoppen "Chou-Chou" en "Lilou", met bijpassend Baby Born fiest en brommertje, bracht Erik ze tegen 8u naar Fernanda, het dochtertje van mijn collega Francisco. Om 12u pikte ik Sophieke weer op met haar 'rommel' en bracht ze naar huis. Enkel Sophie mocht in de keuken, ik niet want ze maakten een verrassing voor Erik en mij. Uiteindelijk lieten ze mij dan toch binnen maar dat was dik tegen hun goesting. Nu was het geen verrassing meer natuurlijk. Ze waren naar de supperette Volg geweest en hadden fruit en chocolade gekocht (alsof er niet voldoende fruit was). Het fruit hadden ze netjes in stukjes gesneden en werd daarna zorgvuldig ondergedompeld in de chocolade die ze in de microgolf gesmolten hadden met een beetje melk (zo maken we chocoladesaus voor op de crème glace; ze hadden dus goed opgelet!!). Als dat klaar was, werd alles op een schotel geschikt en in de ijskast gezet om terug op te stijven. Helaas moest ik terug naar kantoor terwijl de chef-koks thuis mochten blijven. Uiteraard kregen ze eerst nog "de les opgespeld"!
Om 16u45 was ik weer terug thuis. Wat hebben we toch voorbeeldige kinderen. Ze hadden alles netjes opgeruimd en de keuken hadden ze met nat opgenomen!!! Albert stond klaar om naar de voetbaltraining te vertrekken.
Omdat Erik en ik deze week nog moeten werken, is het een beetje puzzelen geblazen om de juiste opvang voor de kinderen te vinden. Rond een uur of 9 mocht Sophieke bij Ramona gaan spelen; Astrid en Albert mochten, indien ze zin hadden, ook meekomen. Zo gezegd, zo gedaan. Toen ik 's middags om 11u45 weer thuis was, was er geen kat te bespeuren. Of toch... Caramel en Praline waren alleen thuis en lagen vredig onder de salontafel te slapen. Astrid profiteert ervan om de poezen binnen te laten! Om 12u30 was iedereen thuis en konden we patatjes eten.
Het was prachtig weer, nog een keertje zomer met temperaturen tot 24°C. Ideaal om de wasbak leeg te maken. De kinderen hebben de ganse namiddag buiten gespeeld met de kinderen uit de buurt. Verstoppertje spelen, op de trampoline, in het kamp. Er was genoeg te doen. Tijdens de vakantie is er ook geen turnles. Dat vinden onze meisjes ook wel eens plezant alhoewel ze constant op hun handen staan! Albert daarentegen heeft wel voetbaltraining op dinsdag en donderdag.
Albert en Sophie waren samen met ons wakker rond 8 uur. Albert en Erik zijn opgestaan, Sophieke is bij mij nog in bed komen "soezen zoals de poezen". Het zijn kostbare momenten want dat doen ze alleen als ze kleintjes zijn! In de voormiddag hebben we niet veel uitgespookt, alhoewel Erik toch wel een aantal boomstammen heeft gekliefd. We hebben allemaal een beetje geholpen zodat op een uurtje tijd een hele rij stammekes weg waren. Netjes gestapeld en afgedekt met een grote plastiek.
Na het middageten zijn we nog naar Mühlebach geweest, het dorpje vlak naast Ernen. Chalet Bügeli, onze chalet dus, is de laatste voor de grens met Mühlebach. Langs de wei een flink stuk geklommen tot aan het riviertje. Daar wilden Albert en Sophie hun papieren bootjes laten varen. Helaas, zoals voorspeld hebben de bootjes het niet lang uitgehouden. Het was toch het proberen waard. Via het kerkje van Mühlebach ging het weer richting chalet. Albert en Sophie zijn nog op het voetbalveld sprinkhanen en spinnen gaan vangen. Een vieze dikke spin brachten ze mee. Ze kreeg de naam "paddestoelenspin" omdat ze eruit zag als een rode paddestoel gevuld met witte stippen. Bwah... Ik krijg er nog kriebels van.
Als alles weer netjes was, zijn we naar Remetschwil teruggekeerd, waar Astrid ons opwachtte. Ook deze keer hebben we kostbare tijd verloren in de file. Langs Luzern rijden was geen optie, nog meer file. Je ziet, de Zwitsers trekken bij mooi weer massaal de bergen in! Voor 20 uur waren we thuis en konden de kids nog efkes samen tv kijken. Morgen kunnen ze uitslapen, behalve wij!
Gisteren is Astrid haar vriendinnetje Jill (weer) blijven slapen. Nu ze niet meer samen op school zitten, kunnen ze enkel maar na de schooluren afspreken. Albert moest vandaag om 11u30 verzamelen bij FC Fislisbach. Van daaruit reden de sjotterkes samen naar Koblenz. De eerste helft (2x 30 minuten en 15 minuten pauze) heeft Albert er niet veel van gebakken maar na de rust ging het stukken beter. Hij heeft 2 goals aangegeven. Stand op het einde van de match Koblenz - Fislisbach: 6 - 2. Voorlopig hebben ze nog geen enkele match verloren.
Na de match werden Sophie en ik thuis opgepikt en reden we naar Ernen. Omdat we morgen alweer naar huis komen, mocht Astrid naar Jill en daar blijven slapen. Deze keer kon ze ervan tussenuit muizen, maar volgende keer gaat ze mee. Vorige week waren er een aantal passen afgesloten, dit weekend was alles weer terug open. Boven op de Furkapass kon je goed zien dat het al flink gesneeuwd had. Als alles uitgepakt was - deze keer belachelijk weinig natuurlijk - aten we soep met een boke. Daarna was er nog tijd om te niksen.
Vandaag begint voor onze kinderen de herfstvakantie. Normaal gezien pas op maandag maar omdat de meeste scholen in kanton Aargau zijn leerkrachten op "Weiterbildung" stuurt, hebben ze een dagje langer vakantie. Gelukkig ben ik op vrijdag thuis zodat ik geen opvang moet voorzien. Want geen school, geen opvang.
De volgende kalendermaand staat weeral voor de deur. Nog efkes en het jaar is ten einde! Wat vliegt de tijd toch veel te snel.
Na schooltijd is Albert bij Andrin gaan spelen. Deze keer trokken ze naar het veld vlak over Andrin. De boer was daar de maïs aan het afrijden. Zo mochten ze met de pikdorser en de Gölle meerijden. De boer hebben ze helemaal "leeggevraagd" over de technische mogelijkheden van de machines zoals de maximum snelheid, PK, etc. Op-en-top mannenpraat! Ze hebben toch weeral chance gehad want ze mochten met de "gewone" tractor over 't veld rijden. Vanaf nu wil hij alleen nog boer worden!!
Vandaag werden de voetballerkes op FC Fislisbach in hun complete uitrusting op het veld verwacht. De sponsor was aanwezig en er werden foto's getrokken voor de kalender. Elk lid "moet" 5 kalenders verkopen; de opbrengst gaat integraal naar de club voor nieuw materiaal. Na de fotoshoot was er nog een kleine match "untereinander".
Omdat Astrid veel huiswerk/lessen had tegen dinsdag, is ze niet gaan turnen. Sophie was in de namiddag bij Aline gaan spelen en ze vond het erg dat ze niet langer kon blijven. Zij moest wééral gaan turnen... Ze gaat wel graag, maar zou liever terug naar het "KiTu" (Kinder Turnen) gaan want daar mag je wel nog spelen. Het laatste half uurtje van de les is er dan nog de conditietraining. Op en af de trappen op één been, "kruiwagen" van de ene kant van de zaal naar de andere kant, gehurkt tegen de muur blijven zitten, buikspieroefeningen, waagstand (concentratie) etc. Dat vindt ze allemaal maar niks want daar word je zo moe van. Astrid daarentegen heb ik nog nooit horen klagen! Vanaf januari mag Sophie ook meedoen aan de wedstrijden. We zien nog wel want ik heb zo een flauw vermoeden dat Miss Decibel daar niet klaar voor is. Volgens juf Lea is Sophie goed aan de ringen...
Toen we vanmorgen aan de ontbijttafel zaten, was er een flauw zonnetje te zien. Eerst werd er tijd gemaakt voor het huiswerk en de lessen, daarna kon er gespeeld worden. Er was tijd genoeg voor een aantal karweitjes. Zo hebben we in de tuin al wat gesnoeid (lavendel) en nog onkruid gewied. De wasbak leeggemaakt want gisteren hing er een verfgeur in de kelder. De gang tussen het huis en de straat uitgekeerd terwijl de buurvrouw haar deel deed. Zo blijft het proper want de wind blaas alles in een hoekje bij haar. De auto's een flinke beurt gegeven... enfin, het kan er allemaal weer (efkes) tegen. Albert en Erik hebben in de wei met de vliegers gespeeld want wind was er genoeg. Astrid heeft haar "Einrad" nog eens boven gehaald en ja... ze kan het nog! Astrid en Sophie hebben ook uit de afgevallen bloemen van de "Nachtkerze" bloemzaadjes verzameld en overal in de tuin tussen de planten gezet. Ik ben eens benieuwd of dat iets doet...
En zo was de zondag ook weer goed gevuld. Morgen is het weer maandag... I don't like Mondays!!!
Druilerig weer, alleen maar regen, wind en heel veel mist. Dikwijls blijft de mist tot na de middag hangen. Gelukkig zitten wij over 't algemeen boven de mist. Soms is het echt wel mooi want dan hangt de mist beneden in het dal. De bewonders van Busslingen (gehuchtje van Remetschwil) en het Reusstal (Reuss = rivier) hebben dan minder geluk... Ach, de zon schijnt immers altijd achter de wolken!!
De voetbalmatch Fislisbach - Klingnau werd afgelast. Als we dit op voorhand hadden geweten, waren we zeker naar Ernen gereden. Daarom profiteerden we ervan om al wat hout te schilderen in de kelder, hout dat gebruikt wordt om het gekliefde hout in Ernen op te leggen zodat het niet in het nat ligt. De meisjes bakten samen een taart met creme-au-beurre en een "Apfel-Streuselkuchen" terwijl de jongens boven op zolder nog ping pong speelden. Ze noemen het boek-pong. Ze maken met wol een veld op de grond, op de scheidingslijn worden allemaal kleine boeken gezet. Met echte pingpong palletjes wordt er dan gespeeld, zittend op de knieën. Zo te horen, héél plezant.
Na het avondeten kregen we bezoek van Francisco, Rosario, Fernanda en Paco. Francisco is mijn (Mexicaanse) collega. Zijn vrouw had ik een tijdje geleden al eens ontmoet. Omdat het toen zo goed was meegevallen, spraken we vandaag nog eens af bij ons thuis. De kinderen hebben zich goed geamuseerd, enkel voor de taart hebben ze beneden gezien, voor de rest enkel gehoord! Het was gezellig en er werd veel gebabbeld. En dan vliegt de tijd natuurlijk. Erik heeft ze daarna naar huis gebracht. Zij wonen in Dättwil, hier vlakbij. We spreken zeker nog eens af!
Eindelijk is het zover, hier heeft Sophieke zo naar uitgekeken... Ramona's verjaardagsfeestje. Meestal is het Astrid die op (bijna alle) feestjes van haar klasgenootjes wordt uitgenodigd, Albert ook geregeld. Nu was Sophie aan de beurt. Voorzien van een cadeautje en een mooie verjaardagskaart, ging ze tegen 14 uur naar Ramona. Zij zat in haar klasje bij Frau Weiss in de Kindergarten maar omdat zij een jaartje ouder is, zit ze nu al in het 2e leerjaar. Omdat het 1e en het 2e leerjaar één klasje is, zit ze weer bij haar vriendinnetje in het klasje van Frau Pfiffner. De kindjes hebben veel buiten gespeeld want geregeld zagen we iemand voorbij lopen in onze tuin. Blijkbaar hebben ze "Verstecken" gespeeld en zoektocht. In het kamp in de wei hiernaast, heb ik ook veel kabaal gehoord. Aan haar outfit te zien was het plezant geweest!!
Terwijl Sophieke zich te pletter amuseerde, was het voor Astrid wat minder plezant. Zij ging vandaag voor de eerste keer naar de kine voor een "leerblokkade". Overal hoor ik positieve commentaar, ook in de school in België hadden ze ons dit ook al aangeraden. We zullen zien wat het brengt, maar wonderen verwachten we niet. Dan hebben we het tenminste geprobeerd. Na de eerste sessie voelde ze zich heel erg op haar gemak en wil ze een 2e keer terugkomen. Spijtig genoeg heeft Astrid vandaag niet echt kunnen spelen. Eerst kine en dan werken voor 't school want morgen heeft ze toets van geschiedenis "das alte Ägypten"...
Na het ontbijt maakten Astrid en Albert hun huiswerk. Als dat klaar was, was er nog tijd zat om te spelen. Erik trok de tuin in om hout te klieven. Omdat niemand zin had om mee naar de bakker te wandelen, ging ik alleen en kocht een vers gebakken "Ernerli"-brood. Albert hielp Erik met hout stapelen en de meisjes hielpen binnen met stofzuigen. Zo was het werk in een mum van tijd gedaan en konden we na het middageten nog van het warme herfstzonnetje genieten. Om de files te vermijden zijn we deze keer vroeg naar Remetschwil vertrokken. Dat was een goed idee alhoewel we in het vervolg toch wat langer willen blijven. Op de Furka-pas was er veel gerij. Wat wil je met zo'n prachtig weer! In Remetschwil konden we de Rösti-patatjes en koude schotel in de tuin opeten. We moeten ervan profiteren want het zal niet lang meer duren...
