Gisteren hadden Erik en ik toch wel spijt dat we niet geskied hadden. Daarom beslisten we om met de speciale abo-kaarten die we nog hadden, een dagje te gaan skiën in Saas Fee. De kids konden mee maar bleven liever in Ernen. Ingrid en Tom zagen het wel zitten om op de bende op te passen. Een uurtje rijden van Ernen naar Saas Fee. Da's een pak hoger gelegen en heeft dus nog voldoende sneeuw. We konden skiën tot op 3500 m (2 kabelbanen en de "metro"). Daarboven was het echt schitterend. 's Middag aten we in het draairestaurant "Metro-Alpin". Dit restaurant bij het bergstation Mittelallalin is recordhouder: het is het hoogste draairestaurant ter wereld en überhaupt het hoogste restaurant van Zwitserland. De belevenis Mittelallalin biedt een perfecte combinatie van piek- en smaakvreugde: middenin een glanzend witte sneeuw- en gletsjerwereld staat het restaurant op 3.500 m. hoogte boven Saas-Fee. Aan de grote panoramaschijf trekken tijdens de draaiing langzaam de Saas-Feer 3000- en 4000-plussers voorbij: Lenzspitze, Dom, Täschhorn, Allalinhorn, Alphubel, Rimpfischorn, Strahlhorn. Achter de etalage naar de geweldige alpenwereld, wordt in een aangename sfeer het beste van de inheemse keuken geserveerd. Het toppunt van genot op het dak van de Alpen! Lekker gegeten, nieuwe energie. Tijd om nog van de laatste afdalingen te genieten want dit was de laatste keer van het seizoen.
Tegen het avondeten waren we weer terug in Ernen. De kids hadden zich geamuseerd, Ingrid en Tom hebben genoten van de rust maar vooral van de zon!
In het dorp hadden we al eens geinformeerd of er in Kühboden (Aletscharena) nog geskied kan worden. Er ligt zeker nog genoeg sneeuw maar omdat overdag de zon hevig schijnt en het 's nachts nog goed vriest, liggen de pistes er gevaarlijk bij. Geen reden om nog persé te gaan skiën. Bovendien hebben we voldoende skiplezier gehad. Enkel in de hoger gelegen gebieden is het nog goed doenbaar. Een daguitstap naar Kühboden stond vandaag op het programma. Alle sleeën gingen met ons mee. We zijn eerst helemaal met de kabelbaan tot op de Eggishorn (2926 m) gegaan. Daar boven heb je een grandioos 360°-zicht op de Aletschgletsjer. In het kabelbaanstation konden we picknicken. Er staan tafels ter beschikking om vrij te gebruiken. Zo zaten we goed beschut tegen de koude wind en konden we van het panorama genieten.
Na de picknick zijn we weer afgezakt naar Kühboden (2220 m). De kids konden met de slee spelen terwijl wij ons neerploften in het salon van Hotel Eggishorn. De zon brandde op je gezicht. Erik heeft het niet lang uitgehouden en is vroeger teruggekeerd naar de chalet om nog met zijn fiets te rijden. Wij bleven nog wat zitten, lekker nixen! De meisjes zijn met tante Ingrid en nonkel Tom met de auto meegereden, de jongens zouden met mij de bus nemen. Die hadden we blijkbaar toch gemist en Erik is ons dan maar komen halen. 's Avonds werd er Boggle gespeeld.
Terug wat beter weer. Enkel dinsdag was het wat minder warm (17°C) en heeft de zon zich pas laat in de namiddag laten zien. Koud is het wel niet! Omdat de paashaas niet overal gelijktijdig kan zijn, komt hij in Zwitserland al wat vroeger om van hieruit via Frankrijk in België te belanden! De jongens waren Sophieke te snel af. Zij mochten alles terug netjes verstoppen todat ze eindelijk haar schoenen aan had! Dan ging het rapen nog sneller natuurlijk...
Erik is na de middag met zijn koersfiets naar Naters gereden waar we hem op een parking opwachtten. Naters ligt vlakbij Brig en is van Ernen gezien altijd bergafwaarts. Hij had dan ook een gemiddelde van 35Km/u op zijn tellerke staan. Hup, de fiets effe in de koffer en te voet verder naar Brig. Daar was het markt : een gezellige drukte in de Briger binnenstad. De kids hadden een "Zuckerwatte" (suikerspin) afgeluisd van tante Ingrid. Omdat de boys nog steeds geen deftige bal hadden om te sjotten, gingen we ook op zoek naar een sportwinkel waar wél ballen verkocht worden. En ja, wie zoekt, die vindt! 3 héél tevreden gezichtjes. Erik is met zijn fiets teruggereden. Ondertussen hadden de boys het voetbalveld al opgezocht. Alle 3 hetzelfde tenueke. Van de Lierse, hoe kan het anders!!!
Er is er één jarig hoera, hoera... en dat is Astrid! Ze mag vandaag 12 kaarsjes uitblazen! Omdat we gisteren al een fikse wandeltocht maakten, was het vandaag rustdag. 't Is te zeggen... we wandelden wel te voet naar Fiesch en terug! Van een inspanning kan je niet echt spreken. Deze keer heeft er niemand geklaagd of gezaagd. Een echte verjaardagstaart hebben we niet gevonden, wel allemaal aparte "pateekes" en die zagen er goed uit! In Restaurant/Café/Hotel Schmitta konden we even verpozen. Ingrid en Tom trakteerden. Tom en ik bestelden een goeie straffe Kaffee Luz (Zwitserse specialiteit) die we al van ver konden ruiken. Sophieke haar Cola was snel om(gegooid) maar de kelner, een eche Hollander, bracht terstond een nieuwe.
's Namiddags speelden de kids in het Zauberwald en daarna konden we ons aan de pateekes tegoed doen. Een echte verjaardsagstaart komt dan nog, eentje met kaarsjes én vuurwerk. Helaas... weeral een dag van de vakantie voorbij.
's Morgens zagen de velden mooi wit maar tegen een uur of 10 was de sneeuw weer weg.
Omdat Albert enkele een platte bal had, konden de jongens moeilijk of niet voetballen. Wel erg als je weet dat er vlak tegenover de chalet het voetbalveld van FC Ernen ligt. Bijgevolgd moesten we op zoek naar een nieuwe, lederen bal. In de sportwinkels in Fiesch worden geen ballen verkocht (?). Wat een tegenvaller... Ingrid deed zich wel een nieuwe jas cadeau. Nog langs de supermarkt en de bakker en weer naar huis. Na het middageten trokken we te voet naar Chäserstatt dat vlak boven Mühlebach ligt op een hoogte van 1777 m. Er moest dus ongeveer 577 meter geklommen worden. Aan de "Waldkapelle Maria Hilf" konden degene die moe waren al effe op adem komen! Een mooie kapel die in gebouwd werd van 1690 - 1709. De kapel behoort tot één van de belangrijkse erfgoed kapellen in de Goms (streek).
Nadat ieder kind zijn kaarsje brandde, zetten we onze weg verder. Puffen, zagen en vragen "is 't nog ver", hebben we dikwijls gehoord! Het leek wel een echt hindernissenparcours. Hier en daar lag er nog sneeuw wat de wandeling tot een echt avontuur maakte. Goed opletten was de boodschap. Onderweg bij de waterkrachtcentrale aten we nog een boke, maar lang konden we niet blijven zitten want het was niet bepaald warm... Milan is daarna in tranen uitgebarsten, zijn handen waren stijf gebrozen van de sneeuw. Kort daarna, bij het bergop wandelen, kreeg iedereen het weer warm en verdwenen ook de krokodillentranen en de snottebellen! Wat een pech want het bergrestaurant Chäserstatt was nog gesloten tot 1 juli. Altijd zijn we op alles voorzien, er was eten en drinken voor iedereen. Via Mühlebach zijn we weer naar de chalet gewandeld. Alhoewel iedereen het terug al lang aangenaam warm had, hebben Ingrid en Tom zich eerst in de sauna gewaagd. Erik, Sophie, Astrid en ik daarna. De jongens hadden geen zin. Met blozende wangen zat iedereen aan tafel (raclette). Beneden was het relatief snel stil!
Blauwe hemel, geen wolkje aan de lucht. Morgen zou het minder zijn dus moesten we er vandaag dubbel van profiteren! Erik vertrok al met zijn koersfiets en wij zouden hem ergens onderweg oppikken, op weg naar Leukerbad. Blijkbaar een foutje in de communicatie want we kwamen hem niet tegen! Terwijl iedereen in Leukerbad effe moest wachten, ging ik Erik in Albinen oppikken, hij was er dus bijna. Eerst nog gepicknickt en daarna het zwembad, het Burgerbad, in. Er was redelijk wat volk, maar plaats genoeg voor ons! De kids hebben we bijna niet gezien. Zij gleden onafgebroken van de "Rutschbahnen", met of zonder band. Af en toe kwamen ze ons buiten opzoeken. Ja, buiten, want de meeste baden zijn niet overdekt. Het was echt zaaaaaaaalig, lekker lui in het warme water hangen, de zon in het gezicht. Ideaal om te verbranden dus opletten was de boodschap! Er was voldoende afwisseling. Zo konden we bubbellen in het Plauschbad, in het heet stoombad met warm bronwater, het stroomversnellingsbad (binnen), glijbanen, watermassage, het Fussbad, etc. In de grote vakantie komen we zeker nog eens terug, alhoewel me een bezoekje aan het Brigerbad ook wel tof lijkt. Voor de nieuwsgierigen onder jullie: neem eens een kijkje op : www.burgerbad.ch
Als iedereen goed doorweekt was, dus enkele uren later, vertrokken we terug richting Ernen met tussenstop in Fiesch. In Restaurant Schmitta koos iedereen iets lekkers uit en aten we ons buikje rond. Vrij laat zijn we naar Chalet Bügeli teruggekeerd. Moe maar voldaan. Het was vandaag "just a perfect day"...
Toen we 's avonds door het raam naar buiten keken, was het 'volle bak' aan het sneeuwen. Uiteraard is er niks blijven liggen.
