Vanmorgen is het hevig beginnen sneeuwen. Het is ook gevoelig kouder geworden met vriestemperaturen overdag. In een mum van tijd was alles bedolven onder de sneeuw. Bij ons in Remetschwil viel er zo'n 10 à 15 cm maar in Basel, Bern en Zürich is het er met bakken uitgevallen. Daar ligt nu tussen de 20 tot 35 cm sneeuw. En ik die dacht dat de lente in 't land was. In één ruk is dit gevoel weggeveegd...
De oude, versleten stoelen van Erik's bomma staan nog steeds bij ons rond de keukentafel. Tijd voor vernieuwing want vandaag of morgen hebben we brokken of zakt er iemand door een stoel. Ze hebben in ieder geval hun dienst bewezen! Op het internet zochten we een meubelwinkel uit waar ze eveneens keukenstoelen in het gamma hebben. Sophie en Astrid maakten zelf müesli bij Michèlle terwijl Albert met ons meeging. Eerlijk gezegd, ze hadden daar toffe meubelen maar helaas een heel beperkt aanbod stoelen. Niks naar ons goesting gevonden dus zal het voor een andere keer zijn.
Na schooltijd om 18u30 was het verzamelen op de speelplaats voor zowel de kleuters als de kinderen van de lagere school. Wat een bende! Ieder kind had een stickertje opgekleefd gekregen, zodat het wist in welk groepje het hoorde. Als de indelingen gemaakt waren, konden ze naar hun lokaal gaan. De mama's en de papa's waren niet welkom. De leerkrachten, maar ook de kinderen zelf, lazen verhalen voor. Het was muisstil in de klas (volgens de kids) dus succes gegarandeerd. Volgens Astrid en Albert was het vorig jaar veel beter want het thema van nu "Märchen" (sprookjes) is niet zo spannend als dat van vorig jaar "Krimi".
Terwijl de kids in school waren, gingen wij bij Markus en Isabel "buurten". Bedoeling is om samen een weekendje erop uit te trekken. De beslissing is gevallen, het wordt een weekendje Center Parcs in "Domaine des Trois Forêts" te Frankrijk (Mosselle - Moezel). Het was gezellig, goed gebabbeld, goed gelachen. Helaas was het dan om 21u30 weer tijd om Sophie af te halen. Astrid en Albert hadden pas om 22u15 gedaan. Thuis pyjama's aan, tanden poetsen en hup... naar dromenland!
Zie ze hier eens allebei liggen; één en al flodderpoes. Caramel is wel de grootste! Praline is Astrid haar beste vriendin. De reden daarvoor is dat Astrid "poezentaal" spreekt, dat zegt ze zelfs althans! Met Caramelleke is het niet zo goed gesteld. Vanmorgen is ze beginnen manken (rechter achterpootje) en blijft stilletjes op haar matje liggen. Daarjuist zijn Sophieke en ik met Caramel naar de dierenarts geweest. Ze heeft verrokken gewrichtsbanden in haar knie. Volgens de dokter doet het pijn, maar je ziet het aan haar. Ze had ook wat koorts. Sophie vond het helemaal niet leuk dat de poes een spuitje voor de pijn kreeg, want ze heeft toch al pijn genoeg! De pijnstiller (druppeltjes) die ik meekreeg, zijn net zoals Junifen, maar dan voor poezen. Sophie had het meteen begrepen. Een weekje huisarrest en vooral héél veel rusten zal haar goed doen.
Was ik blij dat ik vanmorgen bij onze wandeling (Isabel, Fifi en ik) handschoenen en "mijn pots" bijhad. Mijn oren zouden er anders ofwel afgewaaid of afgevrozen zijn. 't Was echt wel de moeite maar toch deed het deugd om een frisse neus te halen. Na de inspanning hebben we nog tijd gemaakt om bij Isabel een koffietje te drinken. Deze keer bewust zonder koekjes want... elk pondje gaat door 't mondje. Ik weet het, ik heb nog wat ruimte, maar toch is het zo dat het begint!
Kort na de middag ging ik Sonia's spulletjes ophalen. Astrid en Sophie konden samen met Sonia en haar 2 boys de bus naar Oberrohrdorf nemen. Ik keerde weer naar de Pilatusweg, duwde mijn autootje bomvol met speelgoed. Ja, alles ging er in één keer in en het was veel, héél veel. 't Is niet voor niks dat ze zeggen "Ford feel the difference"... Al gauw stroomde het volk binnen en in een mum van tijd was er veel weg! Vooral de grote stukken zag ik graag gaan. Sophie kon met de jongens eveneens buiten in de speeltuin spelen terwijl de mama's voor marktkramers speelden. Het was een goeie verkoop. Met één grote verhuisdoos minder zijn we naar huis gekomen. Goed hé!
Sinds vrijdag heb ik last van gesprongen lippen. Op zich is dat allemaal niet erg, alhoewel mijn lip in de vouw een beetje gescheurd was, was er niks aan de hand. Gisteren (zaterdag) is het dan beginnen opzwellen. Ik zie er niet uit. Dikke lippen, een dikke kaak en pijn tot in mijn keel. Ons Els, mijn lieve zus, zegt zelfs dat mijn gezicht er min of meer "misvormd" uitziet. Ik kan niet ontkennen ze ze gelijk heeft, zo erg is het. Op zondagavond kijken we met veel goesting naar "Goesting" op BVN (Beste van Vlaanderen en Nederland) en kruipen daarna in bed. Ik kon de slaap niet vatten en had zelfs koorts. Een serieuze infectie blijkt. Vanmorgen dan maar eerste werk naar de dokter geweest. Hij schreef me penicilline voor en hopelijk heeft het resultaat, zoniet moet ik vrijdag onder locale narcose een "vidange" ondergaan... Ik bijt al op mijn tanden en hoop dat het zover niet moet komen...
