Astrid was de enige die er vanmorgen aan dacht... onze poesjes zijn vandaag jarig. Een verjaardagstaart hebben we natuurlijk niet voorzien, wel kregen ze ieder een lekkere worst om op te smullen!
Sinds augustus 2008, bijna 2 jaar dus, doet Albert karate. Om 10 uur streden de "karate kids" voor hun volgende gordel nl wit-oranje. Je ziet wie potentieel heeft en wie (helaas) niet. Het kleinste meisje van de ploeg, daarom niet het jongste natuurlijk, steelde de show. Albert deed het ook schitterend; kreeg positieve commentaar van de sensei en mocht een bepaalde "kata" aan het publiek tonen. Volgens de sensei heeft hij "viel Kraft und Selbstkontrolle". Ik denk wel dat hij fier is op zichzelf. Als afsluiter werden alle kinderen één voor één naar voor geroepen met de melding "bestanden" (geslaagd), "gut bestanden" of "sehr gut bestanden". De nieuwe gordels overhandigd. Albert viel onder de categorie "sehr gut bestanden" en verdiende een daverend applaus! Hopelijk ziet hij in dat hij tot de betere van zijn categorie behoort en heeft hij zin om verder te doen. Hij was degene die de oren van onze kop gezaagd heeft om naar de karate te gaan. Nu zou hij liever stoppen... Misschien is er nu een klein lichtpuntje om door te zetten.
Na de middag zijn we gewoonweg thuis gebleven. Rotweer was spelbreker. De ganse week heeft het slecht geweest. Op woensdag en donderdag zijn de kleutertjes van Frau Weiss haar klasje voor de laatste keer het bos in getrokken. Toen is het droog gebleven. Donderdagavond en -nacht heeft het non-stop geregend. Ook 's morgens viel het er in bakken uit. De juf besliste dan ook om niet naar het bos te gaan zoals gepland. Het principe "weer-of-geen-weer; ze gaan" werd voor de allereerste keer opzij geschoven. Volgende week belooft het beter te worden.
Na het avondeten zijn Erik en ik tussen de regenbuiten door nog een toerke gaan maken hier boven in het bos. Albert heeft ons een tijd lang begeleid met de fiets maar is daarna naar huis gekeerd. Het was nat en vooral heel sompig. Toch blij dat we nog effe buiten konden zijn.
Sophie gaat wekelijks op donderdag van 17u30 tot 19u30 "ins Kinderturnen" (enkel voor kleuters en kindjes van het eerste leerjaar) in Oberrohrdorf. Net zoals vorig jaar, mochten de kindjes deelnemen aan de interclub. Vorig jaar bracht Sophieke er niet veel van terecht, en eindigde, samen met 4 andere kindjes op de 7e plaats. Om de kinderen niet te ontmoedigen, roepen ze de "laatsten" allemaal tegelijk af en krijgen ze dezelfde rang. Dit jaar was het anders. Je ziet duidelijk dat ze een jaartje ouder geworden is! Van de 7e (en meteen ook dus de laatste plaats) naar... de 2e plaats. Zo fier als iets mocht ze op het "schavotje" staan. Voor elke deelnemer/-ster was er een eetbare medaille. Deze keer zullen we ze bewaren alhoewel ze heel veel goesting heeft om erin te bijten. Een aandenken voor later... Het turnen zit duidelijk in het bloed!
Omdat België bij de preselecties voor het WK voetbal niet verder is geraakt, mogen we wel supporteren voor Zwitserland. Vandaag om 16 uur ging de eerste match voor ons dan van start: Zwitserland-Spanje. Vele collega's stuurden in de namiddag dan ook hun kat! Vlak voor de rust scoorde "rood-wit" tegen Spanje; wat een ontlading... Gelukkig bleef de stand in de 2e helft ongewijzigd. De scheidsrechter was duidelijk geen fan van Zwitserland. Ze kregen 5 minuten bij in de toegevoegde tijd én 10 seconden voor het afblazen van de wedstrijd nog een hoekschop. Toen ik Astrid wegbracht naar de turnkring, kwamen we een aantal "zotgedraaide" jongeren tegen, helemaal in rood-wit gekleed, met toeters en bellen. Zelf hadden we zo'n pakketje gekocht met vlaggetje, sjaal én pet. Best wel grappig, we doen gewoon mee met de hoop!
Na schooltijd moest Sophie op controle bij de tandarts. Het moet niet altijd Albert zijn!! Alles zag er piekfijn uit, geen reden tot paniek alhoewel Sophie ook wel een beugel zal nodig hebben want zij heeft hetzelfde probleem als Albert (kruisbeet).
Erik bracht later op de dag ook een bezoekje bij de dokter, nl de dermatoloog. Vorige week bij de huidcontrole heeft een bruine vlek in de knieholte zich laten opmerken. Beter voorkomen dan genezen dus moest die vlek vandaag verwijderd werden. Het was een kleine ingreep onder plaatselijke narcose. Eerst met de tondeuze erover en dan... de verdoving. Volgens Erik een venijnige prik, gevolgd door knippen en plakken (lees naaien). De pleister moet er 2 weken op blijven. Binnen 2 weken mag hij terug op controle.
Terwijl de Belgen massaal gaan stemmen, kijken wij toe vanop een afstand. Een 3-tal weken geleden hadden we bericht gekregen van de Belgische Ambassade in Bern over hoe we onze stem (verplicht) konden uitbrengen. De dag erna werd alles netjes per aangetekende brief teruggestuurd. Sindsdien hebben we niks meer vernomen en dus ook niet gestemd. Eerlijk gezegd... het zal ons worst wezen!!
Het weer was de spelbreker... veel hebben we niet gedaan. Een rustige zondag is ook niet slecht. De kinderen konden spelen met Michelle. De ene keer bij ons, de andere keer bij Michelle. Zo konden ze toch nog tussen de regenbuien buiten spelen met de "sjotterkes". De laatste tijd spelen ze dikwijls verstoppertje. Astrid blijft maar oefenen op haar "Einrad" (fiets met één wiel). Aline en Vivien waagden zich in de vijver; op zich geen slecht idee want het verschil in temperatuur is nu minder groot en op een snikhete dag. Op de radio infoberichten over de watertemperaturen werd gezegd dat het water van de Hallwilersee (het meer dat 3 valleien verderop ligt) nu 21°C warm is. Het is nochtans een groot meer dus het verwondert me dat het water al flink opgewarmd is.
Net zoals in België worden we in Remetschwil geconfronteerd met wegwerkzaamheden. Niets in vergelijking met wat er allemaal gebeurt in en om Hove. De Dorfstrasse wordt volledig nieuw aangelegd. Momenteel is het niet zo'n veilige straat want een voetpad ontbreekt. Daar komt dus binnenkort verandering in. Hinder ondervinden we er helemaal niet van...
