Albert had vanmorgen geen wekker nodig. Hij is ons komen wakker maken om 6u30 want om 8 uur vertrekt hij samen met zijn zus en 30 andere kinderen van het 4e en het 5e leerjaar op skivakantie. Net zoals vorig schooljaar gaan ze skiën in Braunwald, kanton Glarus. Albert heeft - volgens hem - geen oog dichtgedaan, kan zijn enthousiasme niet onder stoelen of banken steken . Kortom hij is helemaal opgedraaid; loopt de ganse tijd te fluiten en te zingen. Astrid daarentegen pakt alles rustig aan, de kalmte zelve. Zij is zeker ook zo opgewonden als Albert alhoewel je dat aan haar niet ziet. Sophie had gisteren ook haar valieske klaargezet. In de kelder had ze een valies gaan halen en met kleren en haar knuffel gevuld. Wat zou ze zo graag meegaan! Om 8 uur was het verzamelen voor het gemeentehuis; de bus stond al klaar. Astrid had al gauw haar vriendinnekes gevonden en Albert's beste vriend Christian was ook van de partij, samen met zijn broer Stefan. Om stipt 8u20mochten ze plaatsnemen en vertrok de bus. Sophie vond het niet leuk want nu moet ze een ganse week alleen spelen. Ze heeft nog heel vlug haar broer en zus een dikke knuffel gegeven en toen begonnen de traantjes te vloeien.... Wat zal het stilletjes zijn ten huize Mast, alhoewel... de grootste lawaaimaker - Miss Decibel - blijft immers thuis. Tijd voor extra aandacht. Wat wordt dat gemakkelijk met maar één kindje in huis.
Spannend moment... rapportentijd. Vandaag zijn Astrid en Albert thuisgekomen met hun eerste rapport van dit schooljaar. Er is geen reden tot klagen! Wij en zij mogen fier zijn op hun prestaties. Wie had kunnen denken dat ze het hier zo goed zouden doen...? Zo kunnen ze zich maar liefst 2 weekjes ontspannen tijdens de welverdiende "Sportferien" (krokusvakantie).
Jaarlijks worden in het begin van het nieuwe jaar de alarmsirenes over gans het land getest. Vandaag was Kanton Aargau aan de beurt waar maar liefst 600 sirenes gelijktijdig afgingen. In geval van kernrampen, algemeen alarm (oorlog) of wateralarm loeien deze sirenes om de bevolking (en militaire diensten) te informeren. Da's anders wel de moeite want het geluid is akelig en dreigend, om kippenvel van te krijgen...
Gisteren lag er nog een dik tapijt sneeuw, vandaag is dat al een pak minder. De "Föhn" of zuidenwind is de schuldige. De temperaturen klimmen stilletjes aan omhoog en komen enkel 's nachts nog onder het vriespunt. Nog effe en de lente is in 't land!
Erik had aan Markus beloofd om mee te gaan naar de voetbaltraining van FC Fislisbach. Het is dan eindelijk gelukt! Met veel goesting én een grote sportzak met verschillende sport- en voetbalschoenen (binnen, buiten, mét en zonder "toppekes") vertrok hij. Het was uiteraard buiten te doen (in de sneeuw), veel lopen en balwerk. Pas na de training bij het invullen van de papieren, blijkt dat Erik te jong is voor deze ploeg, mannen vanaf 40. Hij kan te allen tijde komen trainen maar binnenkort traint hij mee met de "jonge mannen" en hopelijk is er dan nog plaats genoeg om eveneens mee matchen te spelen. Enfin, hij heeft zich blijkbaar reuze geamuseerd! Eens iets anders dan werken, werken en nog eens werken...
Erik was vandaag vroeg thuis. Hij had vanmorgen zijn auto effe ingeruild voor een vervangwagen zodat de zijne een flinke onderhoudsbeurt kreeg. Hij kreeg een Volvo Cabrio toegewezen, een lachtertje als je weet wat voor weer het is!
Om 17u30 gingen we met z'n allen naar Albert's klasje. Tijdens de lessen WO werken ze rond het thema "Tiere im Winter" en vandaag werden alle werkjes tentoongesteld. In plaats van telkens de werkjes mee naar huis te brengen, blijven ze tot na de tentoonstelling in de klas. Op die manier kom je nog eens in contact met andere ouders en kan je zien wat andere kinderen ervan "gebakken" hebben. Iedereen kreeg ook een drankje en een hapje aangeboden. We profiteerden van de gelegenheid om een babbeltje te slaap met Albert's juf. Ze wist te vertellen dat ze heel tevreden is van hem en dat het steeds beter met hem gaat (taal).
Van de ene klas naar de andere. Ook bij Astrid was er vanalles te doen. Zij werken rond het thema "Elektrizität" en hadden verschillende experimenten gedaan in de klas. Zo hadden ze met batterijen een windmolen gemaakt, een spelletje waarbij het lampje brandt als het juist antwoord wordt gegeven. Astrid maakte een "behendigheidstest", een draad die je moet volgen zonder te raken. Komen beide draden in aanraking met elkaar, hoor je "tuut". Ook de kunstwerkjes werden tentoongesteld en kaartjes werden te koop aangeboden. Hier werden we eveneens verwend met een drankje en een knabbel. Altijd leuk om met andere ouders een babbeltje te slaan.
Vanmorgen om 8u15 stond Isabel voor de deur, deze keer zonder haar hondje Fifi. Het zou ook niet plezant geweest zijn want in 30 cm sneeuw (in Sennhof hierboven nog meer) met korte pootjes, brrrrr! Ondertussen had ik al gegratineerd witloof en aardappelpuree klaargemaakt voor straks, mmmmm...
Via de Rigiweg hier vlak voor de woning, ging het omhoog tot in Sennhof. Van daaruit ging het richting Egelsee. Het was prachtig daarboven maar berekoud. De weg van het Sennhof tot in het bos was een ramp. We zakten in de sneeuw tot aan onze kniën. Wat een plezier dat we haddne! Onderweg kwamen we iemand tegen met van die sneeuwschoenen (rakcets). De ideaal uitrusting. De foto's die ik getrokken heb, hebben jullie nog tegoed.
Na deze inspanning - ja het was een inspanning zeker als je weet dat we pas om 11u30 terug waren - hebben we bij ons thuis nog "met de rapte" een taske koffie gedronken, uiteraard mét een koekske!
In de loop van de voormiddag, rond een uur of 10 is het beginnen sneeuwen. Op korte tijd is er zo'n 10 cm (misschien zelfs meer) sneeuw gevallen. Je kan het zien aan de sneeuwbar die ze gemaakt hebben. De houten plank (met plastiek overtrokken) had vannacht binnen gestaan en lag direct onder. Het vriest ook nog overdag (-4°C). We besloten om vandaag niet weg te rijden; thuis is het even goed. De kids konden naar hartelust in de sneeuw spelen terwijl Erik en ik een fikse wandeling maakten. Onderweg kwamen we Markus, Isabel, Stefan en Christian nog tegen. Zij waren eveneens met de slee aan het spelen. Christian is nog bij ons komen spelen daarna (buiten). De straten liggen er nu echt gevaarlijk bij. Voor Erik's auto is dat geen probleem want hij heeft 4x4 aandrijving, mijn Fordje daarentegen "zwalpt" naar boven. Thuisblijven en te voet gaan is dus de boodschap. De superette "Volg" beneden in het dorp heeft alles wat je nodig hebt, dus moet ik morgen geen risico's nemen. We zien wel!
Remetschwil ligt onder de sneeuw en dat is maar goed ook! Daarom bleven we ook thuis ipv kilometers ver te rijden om de sneeuw op te zoeken. In de namiddag hebben Sophie en Albert hiernaast op de wei geskied, samen met Filip en Manuel (snowboard). Er was net sneeuw genoeg! Omdat er hier geen skiliften zijn, moesten ze telkens weer naar boven lopen. Dat weerhield hen niet om op te geven. Zo bleven ze het warm hebben... Sophie en Albert maakten een schans, terwijl Astrid met de slee gleed. Astrid heeft in de tuin een sneeuwbar gebouwd. De zon heeft zich vandaag niet laten zien.
