Astrid is op vrijdag toch nog naar school kunnen gaan; gelukkig maar. Wat ze tijdens de les gemist heeft, moet ze toch inhalen dus thuisblijven voor niks is geen optie.
Zaterdag, toen Erik en Albert net naar de voetbal vertrokken waren, kwamen onze vrienden uit Brasschaat aan. Omdat de match in Obersiggenthal nog moest beginnen, reed Erwin met Ruben en Arne naar daar om in de eerste plaats Albert te verrassen. Dat vond hij wel geweldig, supporters uit België! Erik heeft niet veel van de match gezien, hij heeft de hele tijd met Erwin gebabbeld. Ze verloren hun eerste match van het seizoen...
Ondertussen konden Ellen en ik bij een tasje koffie en een koekske een babbeltje slaan. We hadden mekaar véél te vertellen. Astrid en Sophie speelden ondertussen met Senne. Wij aten ook al een boterhammetje tegen dat de rest thuiskwam. Deze keer was het eten "in shiften". Een tijd lang hebben we buiten gezeten op het terras met onze neus in de zon en een wandelingske door 't dorp stond ook op het programma. 's Avonds hebben de kinderen kunnen spelen terwijl wij konden bijpraten. Vanavond mochten ze wat langer opblijven.
Astrid is vandaag niet naar school geweest. Een kop vol snot, 's nachts uit bed met koorts, een zere keel... kortom een dikke verkoudheid. Op zich niet zo erg, maar daar kan je wel van "onder de voet" zijn. Ons bibieke mocht vandaag dus thuisblijven. 's Middags ben ik wel over huis gekomen om een boke te eten (normaal blijf ik op dinsdag in "den ineet").
Eén maal per jaar helpen de kinderen van het 5e leerjaar bij de papierinzameling. Albert werd om 13u30 op de afgesproken plaats verwacht nl. de Panoramaweg. De straat heeft haar naam niet gestolen. Het papier dat per straat op een centrale plaats wordt gebracht (net zoals de vuilzakken en niet zoals in België voor ieders deur) werd door de kinderen achter de tractor in een grote aanhangwagen gegooid om later in de papiercontainer over te laden. Alles wat je buiten op de straten ziet staan is mooi verpakt in A4-formaat. Zo gaat het snel vooruit en bovendien moet de "ophaler" niet elke 5 meter stoppen. Gelukkig was het schitterend weer, de zon scheen maar het was verdomd koud (6°C).
De vis, die Caramelleke als trofee mee naar huis bracht, lag levensloos te dobberen in de vijver. Hij heeft de aanval dus niet overleefd...
Om de 3 maanden worden er papiercontainers geplaatst vlakbij de school. Omdat straatwerkers bezig zijn met de heraanleg van de Dorfsstrasse, werden de containers aan het gemeentehuis geparkeerd. Ofwel breng je zelf je oud papier, ofwel bind je alles zorgvuldig samen en zet je het buiten op de "ophaalplaats". De kartonnen dozen van onze verhuis komen telkens goed van pas. Omdat ik de moeite niet wil nemen om alles netjes samen te binden, rijden we telkens (1 keertje) naar de container om te dumpen. Zo'n container kan langs één kant open zodat je erin kan lopen. Pas als alles dreigt "over te lopen" wordt de deur gesloten. Toen ik een papiermandje leegmaakte, verloor ik zowel mijn trouwring als de ring die ervoor zit. Grote paniek... waar zijn die ringen. Tot mijn grote opluchting vonden we mijn trouwring direct. Albert heeft alles mee verlegd maar je kan je al voorstellen dat het eigenlijk onbegonnen werk was. Na een kwartier zoeken vonden we ook mijn andere ring terug! Ik vrees een bezoekje bij de juwelier nog niet zo'n slecht idee is...
Deze kon Sophieke moeilijk uit haar bed. Pas om 21u was ze wakker... We hebben dus laat ontbeten en zo ging de voormiddag aan ons voorbij. Allemaal verloren tijd!
Astrid en Albert hadden nog huiswerk, Sophie was vrijgesteld. Toen ik de bladeren aan de voordeur wou bijeen keren, ontdekte ik onze stoute poes Caramelleke. Ze had een goudvis in 'onze' vijver gevangen (van zo'n 15 à 20 cm) en bracht de buit mee om te pronken. Dat doen ze ook met veldmuisjes. Pralinneke had er ook plezier in. Telkens ze met hun pootjes de vis aanraakte, ging zijn mond open. Het arme beest hebben we in een emmer met water gezet. Hij bleef bovendrijven op zijn kant en we vreesden het ergste. Na een tijdje lag hij rustig te dobberen en als hij goed en wel bekomen was van de aanval, konden we hem terug 'naar huis' brengen. Hij is direct weggezwommen. Hopelijk halen de poezen zo geen fratsen meer uit! Albert vroeg of we die niet in de pan konden bakken...
In de late namiddag gingen Erik en ik nog effe "an die frische Luft".
Omdat het nieuwe skiseizoen weer voor de deur staat, is het tijd om de nodige voorbereidingen te treffen. Net zoals vorig jaar, reden we naar een gespecialiseerde sportwinkel in Muri. De kids moesten hun skibotten passen en de lengte van de latten werd gecontroleerd. Zo kregen ze nieuwe of tweedehands ski's en/of botten. De helmen passen uiteraard nog. Voor mezelf kozen we een niet te opvallende helm. Trouwens, de meeste blessures bij het skiën zijn knie- en hoofdblessures. Het geeft je ook een veel veiliger gevoel en bovendien blijven de oortjes lekker warm!
Albert moest om 14u sjotten tegen FC Turgi. Een flauw waterzonnetje was ook van de partij. Het ging allemaal snel vooruit en in een mum van tijd stond het 11 - 1. Deze keer heeft Albert niet gescoord of aangegeven. De plaats die hem toegewezen werd (verdediging) vindt hij niet zo plezant. Hij is liever aanvaller. Tevreden keerden we naar huis.
Toen we thuiskwamen hadden Astrid en Sophie weer wat uitgespookt. Letterlijk dan. Een gezichtsmasker van noten en advocado-olie plakte op hun gezichtjes. Daarna zijn ze nog met z'n tweetjes uitgebreid in bad geweest. Aan het gegiechel te horen, was het plezant in de badkamer. Albert vindt het allemaal maar niks dat "chique" gedoe. De gezichtsmaskers had ik eens gekocht omdat moeke en oma kwamen. Misschien moet ik mezelf ook maar eens zo'n pleziertje gunnen en vragen of onze meisjes me eens onder handen willen nemen. Nog niet zo'n slecht idee, toch?
's Avonds mochten ze langer opblijven om naar "Supertalent" te kijken. Chips en cola mochten niet ontbreken...
Net zoals bij Umicore, mijn vorige werkgever, worden er hier in Zwitseland ook (gratis) griepvaccinaties gegeven. Op vrijdag moet ik weliswaar niet werken, maar dat belette me niet om toch naar Dättwil te rijden. Alice, die in de bibliotheek bij ABB werkt, pikte ik in Widen aan het rond punt op. Zij komt steeds met de bus werken, maar voor mij is het maar een kleine moeite om een omweg te maken. De prik was snel geklaard en 10 minuten later, reden we terug naar huis. Alice stelde voor om samen nog een tas koffie bij haar te drinken, maar dat zal voor een andere keer zijn. In Remetschwil werd ik verwacht... om te poetsen! Want vrijdag = poetsdag.
Omdat Astrid 2 weekjes niet mag sporten en ook niet met de fiets mag rijden, wordt ze naar school gebracht en afgehaald. 's Morgens gaan Albert en Sophie om 7u de deur uit, net zoals Astrid en ik. Astrid haar les begint al om 7u30 en tegen dan "moet" ik op mijn werk zijn. 's Middags stop ik om 11u30 zodat ik Astrid kan oppikken aan de schoolpoort. We zien wel hoe de planning volgende week eruit ziet.
Albert en Sophie hadden chance vandaag. Zij mochten gaan feesten. Albert mocht naar het verjaardagsfeestje van Andrin, Sophieke mocht naar Rinesa. Andrin koos voor een feestje bij Mc Donald's in Baden, wat bij Albert niet meteen met "wauw, cool of tof" werd onthaald. Niettegenstaande is hij toch geweest en heeft zich alsnog geamuseerd. Hij zei nog "amai mama, zondag naar Burger Kind, vandaag naar Mc Donald's; da's ni goe hé". Nee niet echt maar Albert is dan ook vel over been en een hamburgerke of frieteke meer kan zeker geen kwaad! Sophieke is ook tevreden thuisgekomen. De kindjes hadden bij Rinese de ganse namiddag buiten gespeeld, ook de Zvieri (zum Vieren, 4-uurtje) hebben ze buiten gegeten. En Astrid bleef thuis en speelde met Ramona.
Toen we vanmorgen de gordijntjes openden, lag er sneeuw. Niet in onze tuin maar een 100 à 200 meter hoger. De sneeuw is in het land! Volgende woensdag en donderdag wordt er zelfs sneeuw in Remetschwil verwacht... Op de achterbank werden al plannen gemaakt om in de weide een schans te bouwen. Daarvoor zullen ze toch nog efkes geduld moeten hebben. Na het ontbijt, als alles netjes "aan kant" stond en de auto ingeladen was, keerden we naar Remetschwil terug. Omdat er een groot aantal passen "gesperrt" is, namen we de autotrein in Realp-Oberwald. Toen we de tunnel uitkwamen in Andermatt, lag er een mooi wit tapijt! (boven op de Furka ligt momenteel 30 cm sneeuw). 's Middags aten we een hamburger en frietjes bij Burger King in Altdorf. Zeker niet ons favoriete menu maar af en toe mogen de kids ook eens kiezen wat de pot schaft. Rond 14u waren we weer thuis. Als alles uitgeladen was, konden ze nog spelen. Albert maakte zijn boekbespreking helemaal af zodat hij nog ruim de tijd heeft om zijn presentatie voor te bereiden.
Spijtig genoeg is de vakantie voorbij... op naar de volgende!
Toen we vanmorgen aan het ontbijt zaten, belde Hanspeter met de vraag of ze een half uurtje eerder konden komen. Dat was voor ons geen probleem. Oma en opa gingen alleen op stap, naar Fiesch. Het weer was helemaal omgeslagen. De zon werd geruild voor de koude, bitterende "Biese" (wind) en de temperaturen bleven bij 4°C hangen. Morgen zou het zelfs sneeuwen onder 1000 meter. Omstreeks half 10 arriveerden de vorige eigenaars. We dronken eerst samen een taske koffie of thee. Hanspeter toonde ons hoe hij jaar na jaar de chalet klaarmaakte voor de komende winter. De sprinklers in de tuin die de gazon besproeien werden afgekoppeld, de douchekraan van het zwembad werd met de compresseur watervrij geblazen, de sproeiers van de bloembakken werden geledigd, het fontijntje in de vijver... kortom we zijn ze dankbaar. Zo weten we waaraan en waaraf en kunnen we volgende winter alles zelf doen. 's Middags, toen Doris en Hanspeter op het punt stonden om te vertrekken, kwamen oma en opa (stijfbevrozen) terug. Na het middageten zijn ze naar Remetschwil vertrokken zodat morgen de terugreis niet zo lang is. Wij hebben de sneeuwfrees die eruitziet als een grasmaaier tegen het huis gezet. Zo moeten we binnenkort niet eerst door de sneeuw ploeteren om het pad vrij te maken. Het was een rustige avond en het pompoengezichtje was er ook weer!
Omdat morgen Doris en Hanspeter langskomen en we zondag niet met de opkuis willen zitten, werd er vandaag al gepoetst. Oma en opa vertrokken met Astrid en Albert naar Brig, het eerstvolgende stadje. Sophieke had geen zin en bleef liever thuis. Geen tijd om te treuzelen, doorwerken zodat we op de middag klaar waren. Erik heeft overal gestofzuigd en uitgekeerd, terwijl ik alles afwaste of afstofte en met de dweil rond ging. Een samenwerkende vennootschap zou ik het durven noemen.
Na het middageten, een simpel boke, zijn we naar Binn gereden. Het is een gezellig dorpje dat helemaal ingesloten ligt, vlak achter Ernen. Je kan er op zoek gaan naar bergkristal en andere mineralen. Dat staat in het voorjaar of volgende zomer zeker op het programma. Enkel oma ging mee op stap, de rest bleef thuis om te "vliegeren". De auto lieten we in Binn staan en we keerden te voet terug. Achteraf zijn Erik en opa de auto gaan halen.
Omdat morgen na het ontbijt oma en opa via Remetschwil weer naar Hove rijden, aten we nog raclette als afsluiter van de 'vakantie'.
Astrid stelt het goed, geen last van de draadjes. Enkel als ze zich té snel neerzet, komt er een "auw". Voor de rest kan ze dansen en vooral onnozel doen. Gelukkig maar! Na het ontbijt moest Albert nog lezen. Hij heeft binnenkort een boekbespreking mét voordracht. Als hij nu de tijd vrijmaakt, heeft hij daarna nog tijd om alles rustig voor te bereiden. Vandaag was het weer prachtig weer en konden we volop de tuin "winterklaar" maken. Het gras hadden we zondag al kort gezet, de bosmaaier hadden we dinsdag meegebracht. Veel fruitbomen in de tuin dus dat betekent automatisch veel afgevallen bladeren. Het hout werd in de zon gestapeld en de houten kader die Erik klaargemaakt had, werd naast de chalet gezet zodat het hout droog ligt. Ook als er binnenkort sneeuw ligt, moeten we niet door de tuin om de voorraad hout aan te vullen. De open haard wordt voorlopig 's morgens of zelfs niet aangestoken omdat het nog warm genoeg is. De kinderen waren mee naar de winkel geweest en hadden een pompoen "afgeluist"! Binnenkort is het immers Halloween. Het pompoentje werd leeggehaald om in vorm gesneden zodat er een kaarsje in paste. Oma had de gordijntjes op gelijke lengte gestikt met haar naaimachine. Blijkbaar waren die eens gewassen geweest en hier en daar gekrompen. Nu is alles weer even lang. In de late namiddag heeft Erik de pizza-oven buiten warm gestookt zodat we voor de laatste keer dit jaar de oven konden gebruiken. De pizzadeeg werd gekneed en de groentjes versneden. Zo te zien vonden oma en opa het ook lekker! Wij ook trouwens.
Toen iedereen uit de veren was rond 8u, werd er eerst tijd gemaakt om lekker te ontbijten. Als dat klaar was, reden Erik en ik naar Fiesch om boodschappen te doen. Als we weer terug waren, was het tijd om onze rugzak te vullen. Erik en ik trokken er alleen op uit terwijl oma en opa met de kids in Ernen bleven. Niemand had zin om 500m te stijgen... Rond 11u vertrokken we dan naar Chäserstatt. Op de alp, op een hoogte van 1800 m, boven Mühlebach (het buurdorpje van Ernen) staat het berghotel met een groot zonneterras en een adembenemend zicht op de Berner Alpen. Wauw, heel knap want hierboven kun je de bergen achter de bergen zien. Zeker bij prachtig weer als vandaag. We genoten van de huisgemaakte soep met brood. Ook de Café Luz ging zoetjes binnen. Omdat we wisten dat thuis niemand op ons wachtte, konden we de tijd nemen en van het zonnetje genieten. Ook het feit dat we een keertje "alleen" waren, was voor ons als luxe. Rond 16u waren we weer in de chalet maar voor de rest viel er niemand te bespeuren. Ze waren naar het "Zöüberwaud" (Zauberwald, toverbos) waar we met moeke en voke ook al eens geweest waren. Als iedereen er was, was het tijd voor het avondeten. Ik had in Remetschwil nog een biscuit gebakken en ik had al alles klaarstaan om de taart mee te nemen en om in Ernen te versieren. Oma had hetzelfde idee... Er is dus één biscuit in de diepvries in Remetschwil beland. Als afslusiter was er dus een lekker stukje taart. Dat gaat er altijd in!
Opa had violetjes bij om te planten in onze tuin. Als dat klaar was en de auto's staken vol, vertrokken we naar Ernen waar Erik, Albert en Sophie ons verwachtten. Overal vlot verkeer gehad. In Andermatt zijn we effe gestopt om de beentjes te strekken en om te "piselen". Op de Furkapass was niet al te veel verkeer. De grote sloef neemt immers de Grimselpass. Opa volgde ons op de voet terwijl oma van het indrukwekkende uitzicht kon genieten. Rond 14u waren we op onze bestemming. Erik had samen met de kids nog wat hout gestapeld en al de rest nog gekliefd. Dan was alles klaar. Vandaag heeft de pot dus niks geschaft. Een boke met "koude pla" heeft ons allen gesmaakt. Na het avondeten hebben we niet veel meer uitgespookt. Omdat het vakantie is, mogen de kids een beetje langer opblijven.
Astrid voelt zich stilletjes aan wat beter en krijgt ook terug wat kleur. Vandaag mocht ze het menu kiezen. Dat was eenvoudige kost nl "krollekes" (pasta) met tomatensaus. Koken kan je dat niet noemen en voedzaam evenmin maar belofte maakt schuld. Ze heeft gegeten alsof ze 2 dagen niks gekregen had. Omdat ze wist dat oma en opa onderweg waren, geraakte ze maar niet in bed. Om 21u waren ze er dan. Langer dan normaal onderweg want ze hadden een uur in de file gestaan in Thionville, daarna nog eens in Straatsburg. Astrid heeft het niet lang meer getrokken en is wijselijk in bed gekropen. Omdat Erik er niet was mocht ze bij mij slapen.
Vanmorgen kon Astrid niet zo goed uit haar bed. Een té korte nachtrust zat er zeker voor iets tussen. Astrid werd om 7u30 in het "Kantonsspital" van Baden verwacht voor een kleine ingreep maar wel onder volledige narcose. Eerst nog een bezoekje bij de "Allgemeinartzt" en dan naar de kamer die voor haar gereserveerd was. De verpleegster bracht een echt operatiekleed en nadat Astrid het kalmeringssiroopje had genomen, gingen de "bedsponnekes" omhoog. Het middeltje deed wel degelijk zijn werk. Op een gegeven moment zei ze al lachend en met dubbel tong "mama, gij hebt ineens 4 ogen en 2 neuzen". Na een uurtje plezier kwamen ze Astrid halen voor het "knip-en-plak-werk". Ik mocht haar bed mee rijden tot aan het operatiekwartier waar we afscheid namen. Terwijl Astrid onder handen werd genomen, wachtte ik vol ongeduld in de cafetaria met een tasje koffie en mijn leesboek. Na een uurtje ging de gsm "Frau Mast, Ihre Tochter können Sie abholen im Aufwachraum". Zo gezegd, zo gedaan. Van lachen was er geen sprake meer. In tegendeel. Tranen en nog eens tranen. Wat wil je... barstende hoofdpijn en misselijk van de narcose, een snijwonde en draadjes, andere kinderen die ontwaken en net zoals Astrid wenen... Als ze goed en wel wakker was, werd ze naar de kamer gereden. Daar kreeg ze nog een middeltje in de baxter tegen de misselijkheid en ging het al een beetje beter. Een tijd lang heeft ze geslapen terwijl ik las. Om 14u30 kreeg ze eindelijk wat te eten nl 2 pistoleetjes met confituur. Die zijn er goed in gegaan! Omdat alles er goed is in gebleven en ze uit haar bed kon om te plassen, mocht ze om 15u30 naar huis.
Toen we vanmorgen de gordijntjes openden, lag er sneeuw. Niet in onze tuin maar een 100 à 200 meter hoger. De sneeuw is in het land! Volgende woensdag en donderdag wordt er zelfs sneeuw in Remetschwil verwacht... Op de achterbank werden al plannen gemaakt om in de weide een schans te bouwen. Daarvoor zullen ze toch nog efkes geduld moeten hebben. Na het ontbijt, als alles netjes "aan kant" stond en de auto ingeladen was, keerden we naar Remetschwil terug. Omdat er een groot aantal passen "gesperrt" is, namen we de autotrein in Realp-Oberwald. Toen we de tunnel uitkwamen in Andermatt, lag er een mooi wit tapijt! (boven op de Furka ligt momenteel 30 cm sneeuw). 's Middags aten we een hamburger en frietjes bij Burger King in Altdorf. Zeker niet ons favoriete menu maar af en toe mogen de kids ook eens kiezen wat de pot schaft. Rond 14u waren we weer thuis. Als alles uitgeladen was, konden ze nog spelen. Albert maakte zijn boekbespreking helemaal af zodat hij nog ruim de tijd heeft om zijn presentatie voor te bereiden.
Spijtig genoeg is de vakantie voorbij... op naar de volgende!
Tot hiertoe hebben we altijd al chance gehad met het weer. Slechts één keertje hebben we eens pech gehad maar toen maakten we een uitstapje naar Brig. Ook vandaag was de zon van de partij en konden we in de tuin wat werk verzetten. We moeten ervn profiteren om zoveel mogelijk klaar te hebben voordat Mijnheer de Winter op bezoek komt. Hier kan het allemaal snel gaan... Het hout is bijna allemaal gekliefd en netjes gestapeld. Zondag werd het gras nog afgereden, de rotte appelen werden opgeraapt, kortom de tuin mocht gezien geworden.
Zondag na het avondeten bleven Erik, Albert en Sophie in Ernen terwijl Astrid en ik naar Remetschwil terugkeerden. We waren pas laat op onze bestemming. Astrid is bij thuiskomst vrijwel onmiddellijk in bed gekropen. Ik heb de auto nog leeggeladen en ben ook maar onder de wol gekropen.
Vandaag wordt er alleen thuis gewerkt. De kinderen moesten hun kamer zelf "aan kant zetten", stof afdoen en de bedcarpetjes buiten op het balkon hangen. Als iedereen een handje toesteekt is het in een mum van tijd klaar! Als Erik rond 17u thuis was, aten we nog snel een boke zodat we om 18u "ins Wallis" konden rijden.
Ook vandaag mocht Sophieke nog eens bij Fernanda gaan spelen. Deze keer liet ze Choucou en Lilou thuis maar gingen de strijkpareltjes mee. Toen ik ze 's middags om 12u weer ging oppikken, waren ze "Billie Biber" aan het spelen. Sophie had zich reuze geamuseerd en ook Fernanda vond het fijn om niet alleen te zijn! Astrid bracht in tussentijd een bezoekje bij de kinesiste en Albert ging bij Andrin spelen. 's Namiddags kwam Andrin nog bij ons spelen. Albert heeft een grote opligger, camion en tractor van Bruder (groot model) en daarmee hebben ze in de wei hiernaast een echte "Baustelle" gemaakt met zand en steentjes. Schoon om te zien! Astrid en Sophie sprongen de longen uit hun lijf op de trampoline bij Ramona. En zo is donderdag ook weer voorbij...
Vanmorgen was het stilletjes in huis. Onze meisjes konden zich nog eens lekker omdraaien toen wij de deur uitgingen. Albert was bij Christian blijven slapen. Sophie is in de loop van de voormiddag eveneens bij Christian gaan spelen en Astrid had met Ramona afgesproken. 's Middags aten we snel een boke en vertrokken we, inclusief Christian, naar het zwembad in Wettingen, Tägi. Wij kwamen met de auto, Rosario, Paco en Fernanda kwamen met de bus. De kids hebben zich reuze geamuseerd. Wat wil je, een groot zwembad met een soort "springkasteel" op het water, een 3-meter plank, een lange glijbaan... Rosario en ik hebben tijd terwijl gebabbeld en natuurlijk ook gezwommen. Om 17u was de pret uit en keerden we terug naar Remetschwil. In een mum van tijd stonden de soep en de patatjes op tafel en konden ze na het avondeten nog effe buiten spelen. Tijdens de vakantie mogen ze een beetje later dan anders in bed...
