Terwijl Erik, Albert en Sophie in Ernen van het zonnetje konden genoten, scheen ook in Remetschwil de zon weer volle bak! Snikheet was het (31°C), eigenlijk te warm in vergelijking met de afgelopen dagen. Astrid, Jill en ik zaten om 9u aan de ontbijttafel. Daarna konden ze naar hartelust spelen. Ik profiteerde van de rust om na het winkelen in mijn boek te lezen. Astrid mocht 's namiddags met Jill mee gaan schnupperen (proberen) bij de Pfadi (scouts). Blijkbaar vond ze het niet zo leuk. Bruut gedoe, schreeuwen en brullen. Volgens Astrid eerder iets voor stoere jongens. Nochtans hebben ze met water gespeeld; ideaal bij zulke temperaturen.
's Avonds aten de Mädels nog chips en keken tv. Omdat Jill gisteren ook al was blijven slapen, moesten ze vandaag vroeger in bed. Anders zitten ze maandag in de klas constant te geeuwen!!
"Hurra, die Schule brennt" In juni hadden de kids een uitnodiging gekregen om deel te nemen aan een evacuatie-oefening in de school. Op voorhand inschrijven was de boodschap. De brandweermannen van Remetschwil - ja, je leest het goed, zelfs ons klein dorpje heeft een eigen brandweerkazerne - hadden vrijdag een levensechte oefening nl. de kinderen en leerkrachten in de school evacueren. Om 18u30 werd iedereen op de speelplaats verwacht. Sommige kinderen werden zo geschminkt alsof ze echte brandwonden hadden, fameuze snijwonden waar het "glas" nog in stak... Héél knap gedaan. Iedereen was onder de indruk van dit soort kunst. Als de rookmachine het gebouw helemaal vol rook geblazen had, mochten de kinderen binnen en moesten ze zich in verschillende klaslokalen, de toiletten etc begeven. Daarna kon het redden van start gaan. Astrid mocht, samen met een paar andere kinderen, via een speciale brandweerladder, van het tweede verdiep naar beneden komen. Nu mocht ze letterlijk de aap uithangen. Een toffe oefening voor klein én groot. Zo weten ook de brandweermannen hoelang het duurt om de schoolkinderen én leraars te evacueren. Na de oefening werd iedereen met een stukje cake en een glaasje fruitsap verwend.
Erik, Albert en Sophie waren er helaas niet bij. Zij waren onderweg naar onze chalet in Ernen. Astrid heeft zondag haar eerste turnwedstrijd. Aangezien dit een verplichte wedstrijd is, konden wij niet mee naar Ernen. Afmelden kan enkel en alleen met een doktersbriefje...
Sophie zit eindelijk in het eerste leerjaar, in het klasje van juf Nathalie Pfiffner en dat vindt ze echt reuze. Alhoewel ze heel gemotiveerd is en atlijd op tijd in bed ligt, heeft ze 's morgens veel moeite om op te staan. Blijven liggen is natuurlijk geen optie! Ze heeft elke dag les van 8u tot 11u50. Enkel op dinsdag en donderdagnamiddag heeft ze dan nog school. 's Middags maakt ze plichtsbewust haar huiswerk. Wat zou ze zo graag boeken lezen...
Albert zit nu in het 5e en laatste leerjaar en heeft, net zoals vorig schooljaar dezelfde juffen nl Frau Gsell en Frau Heimgartner, de 2 Carolientjes. Stilletjes aan wordt hij klaargestoomd voor het 1e middelbaar. Zo heeft hij geen agenda meer maar een "Wochenplan" en moet hij zijn tijd zelf indelen. Dat vinden we heel goed. Maandag krijgen ze de planning en vrijdag moet alles afgegeven worden. Dat loopt (voorlopig) allemaal op wieltjes want tegen woensdag heeft hij alles klaar.
Astrid rijdt elke dag met de fiets naar Oberrohrdorf, naar de "Sekundarschule" (TSO) en is de laatste tijd héél positief ingesteld. Voor bijna elk vak heeft ze een andere leraar of lerares, een ander klaslokaal. Zij heeft nochtans een zwaar programma: - maandag:7u30 tot 16u20 - dinsdag: 7u30 tot 15u15 - woensdag: 7u30 tot 13u15 - donderdag: 9u00 tot 17u15 - vrijdag: 7u30 tot 15u15 Zo volgt ze extra lessen "Textiles Werken" en "Tastaturschreiben" (dactylo). Thuis wordt er vlijtig geoefend! Astrid heeft vanaf nu ook 5 uurtjes Frans per week. We hopen dat alles naar plan mag verlopen en dat Astrid snel haar draai kan vinden.
Alle nieuwkomers bij ABB (Asea Brown Boveri) worden verplicht om het "kennismakingsprogramma Join ABB" bij te wonen. Vandaag was het, samen met 37 andere starters, mijn beurt. Omstreeks 7u43 vertrok ik met de bus in Remetschwil naar Baden stad, naar het opleidingscentrum van ABB. In het begin was het maar stilletjes in de zaal, maar na de eerste ronde, begon er al wat "Schwung" in te komen. Niet alleen luisteren en ja-knikken, maar actief deelnemen stond op het programma. Er werd in groepjes gewerkt rond bepaalde thema's en tussendoor was er een korte koffiepauze met "Gipfeli" (croissants). 's Middags kregen we een volledige menu aangeboden in de Power Tower. Dat was best gezellig, ook al waren het allemaal onbekenden... Tijdens het 2e deel hadden velen het moeilijk tijdens de presentatie. Buikje vol, stilzitten... Gemakkelijk voor te stellen, toch? Een studente van de ABB University was eveneens aanwezig en zocht 3 nieuwkomers voor een kort interview. Niemand meldde zich spontaan. Helaas, alhoewel, moest er ook een vrouw haar zegje doen en ik was haar blijkbaar meteen opgevallen. Begin oktober valt bij alle ABB-medewerkers het magazine "Akzent" in de bus. Ik ben eens benieuwd hoe ze alles verwoord heeft én of ik deftig op de foto sta... Een boekje om bij te houden. In tussntijd werden de kinderen door Isabel opgevangen. Gelukkig maar!
De kids hebben lang geslapen. Albert héél lang en dat is niet van zijn gewoonte. Om 9u30 is hij met een dikke slaapkop een boke komen eten terwijl zijn zussen allang een kamp hadden gebouwd. Tussen de buien door zijn Erik en ik naar Mühlebach gewandeld. De grond was "sompig". Aan de overkant van de vallei kon je de eerste sneeuw al zien. Sneeuwgrens ligt op 2500m. Dat is goed voor de gletsjer, maar we zouden het toch liever anders zien, midden augustus. Ach, de zomer is nog niet voorbij want voor volgend weekend voorspellen ze stralend zomerweer. Toen we weer in de chalet waren, speelden de kinderen toneel. Ze leefden zogezegd op straat, waren sukkels en bedelden voor geld. Met het gekregen geld kochten ze bij de kiosk een krasbiljet en waren op slag multi-millionair. Rara... dat was Albert's idee! Met niks kunnen ze zich toch nog bezighouden. Zelfs Astrid speelt mee... 's Middags aten we nog patatjes in de chalet en dan was het tijd om in te pakken. Als alles weer netjes was, konden we de deur achter ons dichttrekken. Deze keer was de Grimselpas open, maar kozen we de Furkapas. Zo konden we timen en de reistijd vergelijken. Het komt overeen uit. Een boke eten, boekentassen klaarzetten... het weekend is - zelfs bij regenweer - voorbij gevlogen! Iedereen op tijd in bed.
