Een droom gaat vandaag in vervulling! Reeds geruime tijd zochten we een vakantiewoning en na lang zoeken hebben we onze goesting gevonden in Ernen (kanton Wallis). De koop is rond en vandaag krijgen we de sleutel van "Chalet Bügeli" in handen. Om 6u liep de wekker helaas al af. Sophie was snel uit de veren, Astrid en Albert deden er wat langer over! Vlak voor 7 vertrokken we dan via de Grimselpas naar Ernen. Onderweg nog ergens een ontbijtje meegepakt en de beentjes gestrekt. De vorige eigenaars - klinkt wel raar - stonden ons al op te wachten. Onze komst was dan ook piekfijn voorbereid. Terwijl de mannen zich om de technische dingen bekommerden, deden de vrouwen een toer door het huis. Uiteindelijk zal alles zichzelf wel uitwijzen... 's Middags bakten we nog pizza in de pizza-oven in de tuin. Mmmm, dat smaakte! Daana konden de kids afkoelen in het zwembad. Rond 15u zijn ze dan, voor de laatste keer na 20 jaar,vertrokken. Een klein wandelingske tot aan de galg en weer terug deed ons deugd. Na het avondeten zijn we nog met z'n allen in het zwembad geweest. We hebben niemand horen klagen. Morgen meer van dat....
Eindelijk is het zover, de laatste schooldag! Astrid mocht gisteren na "5 vor 5" eveneens in de klas blijven slapen. Net zoals Albert had ieder kind iets meegebracht. Ook Astrid nam een pot Speculaaspasta mee. Om 11u was het dan afgelopen voor haar. Gedaan met de lagere school, weer een hoofdstuk afgesloten. Op naar het volgende. Voor velen een emotioneel moment, dat weet ik van Katja, de mama van Jill... Ook Astrid moest een traantje wegpinken.
Na de middag zijn we (Katja, Nicole en ik) met de kids in Villmergen in openlucht gaan zwemmen. Ideaal weer, eigenlijk veel te warm maar onder de bomen op de grasweide was het zaaaaaaaaaaaaaaalig! Terwijl de kids konden plonsen, hadden wij ruimschoots de tijd om de "quatschen". Dat was echt heel plezant. Tegen het avondeten weer terug naar Remetschwil en daarna nog op bezoek bij de Suters. Isabel had typisch Mexicaanse hapjes bereid. Allemaal veel te lekker. Ik kan dan ook moeilijk nee zeggen! Omdat we morgen vroeg uit bed moesten, zijn we niet blijven plakken. Trouwens de hitte en slecht slapen... het begint allemaal wat door te wegen. Rond 23u namen we afscheid van onze vrienden want zij vertrekken morgen voor 5 weken naar Mexico.
De toetsen zijn achter de rug, tijd voor plezier. Albert mocht vandaag in de klas overnachten, net zoals Sophie vorige week. Om 19u moest hij met zijn spullen in 't school zijn. Voor het ontbijt van morgen, bracht iedereen iets mee. Albert bracht "etwas Belgisches, wie Schoggie" mee nl een pot Speculaaspasta, geïmporteerd uit België want dat is niet te vinden bij ons. Gewone speculaaskoekjes van Lotus wel.
Dinsdag 29 juni 2010
Albert had om 11u al uit vandaag maar is nog tot 's middags in 't school blijven hangen. Zo plezant moet het geweest zijn!
In de namiddag was het Sophie's verjaardagsfeestje in de klas. Omdat het subtropische temperaturen waren van meer dan 30°C was de keuze snel gemaakt. Een ijsje voor iedereen. Deze keer dan maar met de auto tot aan de kindergarten gereden om problemen te vermijden. Zeker bij dit weer! Vandaag stond Sophie in het middelpunt van de belangstelling. Zo mocht ze welgeteld 7 kaarsjes uitblazen en 7 druppeltjes geurolie in het potje doen. Verder verlopen de verjaardagsfeestjes volgens ritueel. Je ziet goed dat de kinderen weten wat er komt. Ze vinden het dan ook reuze, ook al is het geen verrassing meer! Alvorens we weer naar huis reden, kreeg ieder kind nog een zakje gevuld met een "Biberli" (Lebkuchen, zoals peperkoek), een drankje en nog wat snoepjes. Dat viel in goede smaak natuurlijk.
Donderdag 1 juli 2010
Om 16u55, um 5 vor 5, moesten we allemaal in de sporthal van 't school zijn. Dan begon de 'Tagesschow' (nieuws). Bij ons op tv noemt het laatavondjournaal "10 vor 10". Vandaar de naam "5 vor 5". Jill (Astrid haar beste vriendin) en Nicola presenteerden het nieuws. Elke klas bracht een nummertje. Heel plezant. Op het laatste kregen alle kinderen van het 5e leerjaar, als afsluiter van de lagere school, een aandenken dat overhandigd werd door de kleinsten, nl de kindjes van het 1e leerjaar. Handen schudden is hier een doodnormale zaak. Zo wordt in elke klas, ook in de Kindergarten, de turnkring, de voetbal en de karate, telkens een hand gegeven aan de leraar/trainer bij aanvang van de les. Daarna wordt er weer deftig (mét oogcontact) afscheid genomen. Zelfs als de kids in de namiddag terug naar school gaan wordt het ritueel herhaald. Niet slecht eigenlijk. Op die manier leren ze respect voor mekaar hebben. Beleefdheid moet er zijn...
Na het spetterend optreden - iedereen had zijn beste beentje voorgezet - werd iedereen buiten op de speelplaats uitgenodigd voor de apéro. Een gezellige babbel met leerkrachten en natuurlijk ook andere ouders deden de tijd veel te snel voorbij vliegen. Morgen alweer de laatste schooldag!
