Sinds vorig jaar april ben ik op zoek naar een job. Eerlijk gezegd, had ik wat meer moeite gedaan en niet zo kieskeurig geweest, was ik waarschijnlijk al langer aan de slag. Méér dan 50% wil ik voorlopig niet werken, dan nog liefst enkel in de voormiddag, in een groot bedrijf, dichtbij. Simpel is anders. Op vele plaatsen moet je Italiaans kunnen en daar ken ik niks van. Met 3 kinderen op je CV is het ook allemaal niet evident als je weet dat de meeste mama's hier thuisblijven tot de kids groter zijn. Het feit dat ik als interim bij Kühne+Nagel heb gewerkt, was goed maar slechts een tussenstap.
Eind januari had ik gesolliciteerd als 'Abteilungsassistentin' bij ABB en weet sinds 2 weken dat ik de job heb! Gisterenvoormiddag ben ik van 8u30 tot 12u op kantoor geweest en heb ondertussen kennisgemaakt met de mensen waarmee ik nauw zal samenwerken. Internationaler kan bijna niet; de afdeling bestaat uit zo'n 66 mensen met verschillende nationaliteiten. Een 'rasechte' Zwitser is eerder een rariteit. Op de afdeling zijn er 2 Nederlanders en binnenkort zijn ze ook één Belgische "rijker". Ik ben echt blij dat ik weer de handen uit de mouw kan steken en mij nuttig kan maken. Huisvrouwenpraat over de kinderen en het weer is tof; receptjes uitwisselen ook maar er is meer dan dat. Op 19 april, na onze geplande week skiverlof mag ik beginnen. Ik ben eens benieuwd, héél benieuwd!
Dit is géén grap! Toen we vanmorgen opstonden lag er op mijn autootje wel 5 cm sneeuw. De buurvrouw zegt al een paar weken "Achtung, der Winter ist noch nicht vorbei". We moeten het geloven. Dinsdag was ik nog samen met Isabel en haar 'Schwiegermutter' (schoonmoeder) - Isabel zegt altijd "schwierige Mutter" - naar het plantencentrum in Niederwil geweest. Omdat onze bloembakken nog in Hove staan, heb ik geen plantjes gekocht. Ze zouden waarschijnlijk nu allemaal kapot gevroren zijn. Alhoewel het vriest 's nachts niet meer. 't Is kantje-boordje. Sophie wou vanmorgen nog met de slee naar school maar heb haar kunnen ompraten. De paasbloemen die in de tuin staan, zijn 'bedolven' onder de sneeuw. Slechts één bloem staat nog mooi overeind en die heb ik getrokken! Maandag had Sophie in 't school 'einen Schoggi-Osterhase' gemaakt (chocolade paashaas) en die heeft ze vanmiddag meegebracht. Heel mooi, net alsof de paasklokken het gemaakt hebben.
Om de nieuwkomertjes in de turnkring van TSV Rohrdorf een idee te geven wat ze van een turnwedstrijd mogen verwachten, was er vandaag "interner Wettkampf" voor zowel de nieuwe kindjes (K1= kategorie 1) als de turnsters van K2. Het zijn opgelegde oefeningen die van het verbond uit vastgelegd worden. Astrid schitterde zoals we dat van haar gewend zijn. De bar is duidelijk haar beste toestel! Na de wedstrijd werden de supporters waaronder voornamelijk ouders, broertjes en zusjes uitgenodigd voor een hapje en een drankje. Een aantal mama's hadden taart, cake, Butterzopf, croissants... gebakken en werd dat allemaal 'umsonst' aangeboden. Volgende keer stel ik me ook kandidaat! Ondertussen hadden de jurileden de tijd om de punten te tellen. Resultaat: Astrid 1e plaats in categorie K2 gevolgd door haar 'rivale' Gioia. Alle kindjes kregen een mooie peluche paashaas samen met een zakje snoep. Voor één keer hebben niet alleen de beste 3 kindjes een medaille of aandenken gekregen maar iedereen. Allemaal gelukkige gezichtjes!
Sinds vorige zomer staat Albert op de wachtlijst bij F.C. Fislisbach; voorlopig is er nog geen plaats vrijgekomen. Vorige week wist Lucca, een vriendje en klasgenootje van Albert, te vertellen dat Fabian niet meer komt voetballen en er dus een plaatsje vrij is. Lucca speelt bij F.C. Niederwil op enkele minuutjes van bij ons thuis. Na een kort telefoontje met de trainer, mocht Albert diezelfde dinsdag nog mee komen om eens een balleke te stampen. Zo enthousiast heb ik hem zelden gezien. Nog snel naar de sportwinkel voor voetbalschoenen, scheenleren én een nieuwe lederen bal (voor thuis). Erik was op tijd thuis om Albert af te halen van de training. Wat hij daar gezien heeft, zag er goed uit. De trainer heeft hem 'voor goed' bevonden en hij mag blijven! Gelukkig vallen de trainingen niet samen met de karate! Toen we 's avonds thuiskwamen, was er een mailtje binnen van de trainer van F.C. Fislisbach of Albert nog interesse heeft... Ongelooflijk, telepathie noemt dat zeker. Tja, hij is en blijft nu bij F.C. Niederwil samen met 3 andere klasgenootjes nl Leandro, Lucca en Kai.
Om 15 uur was het zover, na meer dan een jaar mocht de beugel in Albert zijn mond er eindelijk uit. Toen de tandarts de "metalen constructie" had verwijderd en hij zijn mond mocht spoelen zei hij "amai mama, da's nogal een gat in mijne mond". Tja, nu heeft hij ineens veel meer ruimte! Hij kan ook weer fatsoenlijk zijn tanden poetsen en wat wat nog beter is, hij kan terug deftig eten zonder al die rare geluiden omdat er ergens iets tussen zit. Zijn beugel mocht hij als aandenken mee naar huis nemen!
Rond 10u30 was Astrid terug van het verjaardagsfeestje van Lea. Veel te laat in bed (24u), het uur verzet dus nog eens een uur minder slapen én om 8u30 omgestaan. Met kleine oogskes is ze thuisgekomen. 't Was wel mega-cool geweest... Kort na de middag, het was droog weer maar niet al te best, trokken we allemaal onze bottinnen aan en maakten een fikse wandeling hierboven op de kam. Een uurtje heen en een uurtje weer maar niet langs dezelfde weg natuurlijk. Deze keer hebben we maar liefst 4 hertjes (in groep) gezien. Toch schoon hé. Op de terugweg is het zachtjes beginnen regenen. Omdat we stevig doorstapten, heeft niemand koud gehad. Tegen 16u30 waren we weer thuis en konden de kids lekker relaxen in het bad. Vooral Sophie en Albert hebben zich geamuseerd met de duikbril in bad! Nog effe en ze willen mekaar niet meer tegenkomen in de badkamer!
Dat Astrid aan elk verjaardagsfeestje mag deelnemen, weten jullie al. Vandaag was het weer zover. Feesten bij Lea. Omdat wij op voorhand gepland hadden om een uitstap naar kanton Wallis te maken, mocht Astrid om 9u al bij Jill gaan spelen. Met haar valieske én een cadeautje hebben we haar daar gedropt. Tegen 17u werden de 2 vriendinngen naar Lea gebracht. Daar mochten ze eveneens de nacht doorbrengen.
Sophie en Albert hadden plezier in de auto. Op mekaars rug tekeningen maken, de andere moet raden wat het was. Een gebibber van jewelste. Een leeg Ricola-doosje verstoppen. Op de middag waren we op onze bestemming. De zon scheen maar er waren toch wel wat wolken. Warm genoeg om in de buitenlucht te picknicken en vooral van het uitzicht te genieten. Veel hebben we niet uitgespookt, gewoon effe weg... 's Avonds zijn we in Baden in ons favoriet Italiaans restaurant gaan eten. Gelukkig was er nog plaats want we hadden niet gereserveerd. Mmm, dat was weeral lekker!
Met rugzakske voorzien van een brooddoos, twee stukjes fruit en voldoende drinken,vertrok Sophieke vandaag met de klas naar het kunsthuis in Aarau. Dat ze een brooddoos met bokes mocht meenemen, was voor haar wel eens plezant. Ze komen immers 's middags altijd thuis (warm) eten. Ze had liever eens een koekje of een snoepje meegenomen, maar dat mag nu eenmaal niet. Geen snoep, alleen maar gezonde kost. Daar zijn ze hier wel streng op. In hun vorige school (Hove) moesten ze alleen op woensdag fruit meebrengen, hier is dat dagelijks. Eerst met de bus tot in Baden, van daaruit met de trein verder. Pas later op de namiddag waren ze terug. Sophie wist te vertellen dat het echt wel mooi was, allemaal schilderijen en heel veel beeldjes. Kunst wordt hier "met de pap ingelepeld".
Niks stond op de planning behalve een wandeling in de buurt. Om 14u plots telefoon "wo bleibt Astrid?"... Een dikke vergissing van mijnentwege want Astrid moest vandaag deelnemen aan de wedstrijd minitrampoline. Eerlijk gezegd is het een andere discipline, vandaar dat ik dacht dat het niet voor haar was. Gelukkig waren we nog ruimschoots op tijd in Neuenhof, dat bij wijze van spreken "achter den hoek" ligt. Dat trampolinespringen haar ding niet was, wisten we al langer. Ze eindigde op de 50e plaats (64 deelneemsters). Zelf was ze tevreden. Astrid content, wij ook!
Beloofd is beloofd dus vandaag gingen we in Baden zwemmen. Christian en Stefan mochten ook mee maar daarvoor moest Isabel zelf ook tot daar rijden, wegens plaatsgebrek in mijn klein Fiësta-ke. Vandaag mochten ze - voor de allereerste keer - alleen in het water terwijl ik toekeek vanuit de cafeteria. Astrid als zijnde "grote zus" had de opdracht gekregen om Sophie wat te helpen. In een mum van tijd zaten ze in het water. Isabel en ik hadden tijd zat voor een "Klatsch und Tratsch" (een babbel) met een taske koffie. Isabel is daarna nog gaan winkelen, terwijl ik in een roman lees die ik van haar had geleend. Om 17u deed ik teken naar de kids. Tijd om te douchen en om te kleden. Raar maar waar, Sophie was als eerste klaar. Ze kregen allemaal een Twix en als Isabel terug was, keerden we huiswaarts. Albert "zijn kaars" was gauw uit want gisteren is hij bij Christian blijven slapen. Volgens Isabel was het pas om middernacht stil in de kamer en om 8u waren ze weer springelevend. Om 19u30 zijn Albert en Sophie in bed gekropen. Astrid mocht nog wat opblijven maar om 20u30 was het ook tijd voor haar.
Vandaag zou Sophie haar vriendinnetje Aline komen spelen. Spijtig genoeg is het niet kunnen doorgaan want Aline is in het weekend gevallen en heeft haar neusje gebroken. Sophie wist te vertellen dat Aline er helemaal niet goed uitziet; een dikke neus, haar gezicht blauw en rood. "Haar ogen staan ook raar", had ze gezegd. Marion heeft beloofd dat als ze wat beter is, ze zeker komt spelen. Sophie was ontgoocheld maar begreep maar al te goed dat het nu niet het juiste moment was...
Dinsdag 16 maart 2010
Albert moest om 10u30 bij de "Kieferorthopäd" in Baden zijn. Om 10u, als de speeltijd begon, ging ik hem afhalen. Content dat hij was, want vandaag zou de beugel aan de binnenkant (boven) van zijn gehemelte er misschien uit mogen. De beugel aan de buitenkant van zijn bovenste tanden heeft ze vervangen door een nieuwe (terug aangespannen) maar de andere... moest nog 2 weken blijven zitten. Dan, eindelijk na meer dan één jaar, mag het vervelende ding eruit en kan hij weer fatsoenlijk eten!
Vrijdag 19 maart 2010
Schitterend weer vandaag, zo goed dat Sonia en ik in de namiddag buiten op het balkon een koffietje konden drinken. Het doet deugd om de zonnestralen op je gezicht te voelen. Het geeft energie en maakt een mens goed gezind. Boven in Sennhof ligt er hier en daar nog sneeuw; nu is het 18°C. Van het ene uiterste in het andere. In de late namiddag kreeg ik nog een telefoontje van ABB. Op naar de volgende ronde; op één april mag ik een halve dag meedraaien op de afdeling waar ik zou terechtkomen. En het is geen grap! Joepie!
Terwijl Erik en Sam vanalles te bespreken hadden, gingen de meisjes inkopen. Op zondag kan je gelukkig altijd terecht bij de Spar. De supermarkt bij het benzinestation die op zondag (deels) open is. Je vind er alles wat je nodig hebt en het brood is ovenvers! Op het menu stond raclette. Matizzke kreeg verse patatjes en daarna konden wij aan tafel terwijl de kleinste naar dromenland reisde. Helaas was het weeral veel te vlug tijd om afscheid te nemen. Pas om 19u zijn ze huiswaarts gekeerd. Zo kan Matizz slapen in de auto en moeten ze minder stoppen onderweg. Onze kids zijn ook vroeg gaan slapen. Astrid had het nodig! Na het programma "Goesting" zijn wij ook onder de wol gekropen. Klaar om de nieuwe week te starten.
Astrid is vannacht bij Céline gaan slapen. Sophie en Albert gingen met ons mee op stoelen-jacht. Uiteindelijk hebben we nieuwe keukenstoelen gevonden naar onze zin. Nog 2 weekjes geduld en we zijn van de oude stoelen verlost. Kort voor de middag was Astrid weer thuis. Het was eraan te zien dat ze geen oog heeft dichtgedaan. Des te meer plezier hebben de meisjes gehad want Jill was blijkbaar ook van de partij.
Om 12 uur moest ze dan weer bij Anic zijn voor een verjaardagsparty. Ze trokken de stad in en gingen naar de film "Alice in Wonderland" kijken. Terwijl Astrid weg was, zijn tante Els, Sam en de kleine Matizz aangekomen. Gezellig thuisblijven en bijbabbelen, meer zat er niet in. 's Avonds had ik gereserveerd in het Grieks restaurant "Schöneck" bij Kostas en Cornelia. Voorzien van papier en potloodjes wandelden we naar "de Griek" om een hapje te eten. Matizz was heel flink en de Mastjes uiteraard ook maar zij zijn al "groot" in vergelijking met Matizz. We hebben het niet te laat gemaakt zodat de kids op een deftig uur in bed konden (en wij ook). Het spreekwoord zegt immers "early to bed and early to rise, makes a man healthy, wealthy and wise".
Woensdag 10 maart 2010 Donderdag 11 maart 2010 Vrijdag 12 maart 2010
Deze week ging Sophie met de Kindergarten op ontdekking in het bos. Omdat er nog sneeuw ligt in Remetschwil en omdat het ijskoud was door de schrale wind, moesten de kindjes warm aangekleed zijn. Zoals een Michelin-manneke is ze naar school vertrokken. Koud heeft ze niet gehad. Ze sprokkelen hout en leren over de dieren. Kortom, gewoon buiten zijn! De juf maakte telkens een vuurtje in het bos. Op woensdag maakten ze thee en degenen die iets bij hadden om te brätle (braden), mochten dat doen. Sophie neemt telkens een kippenbraadworst mee. Vrijdagmiddag hebben ze spaghetti gekookt in het bos en aan Sophie's mondje te zien, heeft het gesmaakt. In de namiddag is Ladina bij ons komen spelen en konden ze voor de allerlaatste keer met de slee spelen. Astrid mocht na schooltijd bij Heidi gaan spelen.
Onze poes Caramel had een ganse week huisarrest; dit is nu weer voorbij. Dikwijls stond ze bij de deur te miauwen en te smeken of ze buiten mocht. Af en toe lieten we ze wel effe buiten om een frisse neus te halen. Vanaf vandaag mag ze weer onbeperkt buiten spelen met haar zusje en de katten uit de buurt. Volgens de kids is ze weer helemaal "de oude" want vanmorgen nog voor ze naar school vertrokken, kwam Caramel aandraven met een veldmuisje in haar mond. Ocharme die muis, ze heeft ze letterlijk 'doodgetreiterd'. Deze muis zal niet meer moeten dansen...
Vannacht heb ik slecht geslapen; het bleef maar door mijn kop spoken. Om 10 uur moest ik bij ABB (Asea Brown Boveri) zijn voor een interview. Moeilijk was het niet te vinden want we waren er al verschillende keren voorbij gereden. Op slechts 10 minuutjes rijden ben ik ter plaats. Stipt op tijd stond ik daar, kriebels in mijn buik, klamme handen... Het ijs was al snel gebroken. Met z'n vieren zaten we rond de tafel. Om de beurt vuurden ze hun vragen af. Het was een aangenaam en interessant gesprek, alhoewel er toch wel ambetante vragen bij zaten. Ik had me natuurlijk goed voorbereid. Om 11u40 zat het erop. Met een goed gevoel ben ik naar huis gereden. Nu maar afwachten want vrijdag zouden ze iets laten weten... Ich drücke mich die Daumen!!!
Het was het zonnetje dat ons overhaalde om de bergen in te trekken om te gaan skiën. De wind namen we er graag bij. Gepakt en gezakt reden we naar Reuti (Hasliberg). Op de parking in het dal was het nog -6°C, daarboven waarschijnlijk nog kouder. We namen de grote kabelbaan en boven kon de pret van start gaan. Omdat je de hele tijd in beweging bent, heb je absoluut geen last van de koude, misschien alleen in je gezicht. Sophie kon heel goed mee zodat niemand moest wachten en we goed konden doorskiën. Nog effe en ze kunnen op mij wachten!!! Erik en Albert zijn hogere oorden gaan opzoeken, terwijl Astrid, Sophie en ik de lager gelegen pistes afschuimden. Het was echt reuze!
Tijdens de pauze hebben Astrid en Sophie een ritje gemaakt aan een speciale kabel die gespannen werd over een afstand van 100 à 150m. Vastgemaakt met een gordel, gleden ze naar beneden. Alleen Albert had daar niet zoveel zin in. Dat ging voor hem niet snel genoeg. Sophie en Astrid daarentegen genoten van deze "kick". Net zoals vorige week zorgde een plaatselijke drumband voor ambiance naast de piste. Wat een gezellige drukte... Rond 16 uur zijn we helemaal tot in het dal geskied. Inpakken en wegwezen. Weeral een geslaagde dag achter de rug.
Vanmorgen is het hevig beginnen sneeuwen. Het is ook gevoelig kouder geworden met vriestemperaturen overdag. In een mum van tijd was alles bedolven onder de sneeuw. Bij ons in Remetschwil viel er zo'n 10 à 15 cm maar in Basel, Bern en Zürich is het er met bakken uitgevallen. Daar ligt nu tussen de 20 tot 35 cm sneeuw. En ik die dacht dat de lente in 't land was. In één ruk is dit gevoel weggeveegd...
De oude, versleten stoelen van Erik's bomma staan nog steeds bij ons rond de keukentafel. Tijd voor vernieuwing want vandaag of morgen hebben we brokken of zakt er iemand door een stoel. Ze hebben in ieder geval hun dienst bewezen! Op het internet zochten we een meubelwinkel uit waar ze eveneens keukenstoelen in het gamma hebben. Sophie en Astrid maakten zelf müesli bij Michèlle terwijl Albert met ons meeging. Eerlijk gezegd, ze hadden daar toffe meubelen maar helaas een heel beperkt aanbod stoelen. Niks naar ons goesting gevonden dus zal het voor een andere keer zijn.
Na schooltijd om 18u30 was het verzamelen op de speelplaats voor zowel de kleuters als de kinderen van de lagere school. Wat een bende! Ieder kind had een stickertje opgekleefd gekregen, zodat het wist in welk groepje het hoorde. Als de indelingen gemaakt waren, konden ze naar hun lokaal gaan. De mama's en de papa's waren niet welkom. De leerkrachten, maar ook de kinderen zelf, lazen verhalen voor. Het was muisstil in de klas (volgens de kids) dus succes gegarandeerd. Volgens Astrid en Albert was het vorig jaar veel beter want het thema van nu "Märchen" (sprookjes) is niet zo spannend als dat van vorig jaar "Krimi".
Terwijl de kids in school waren, gingen wij bij Markus en Isabel "buurten". Bedoeling is om samen een weekendje erop uit te trekken. De beslissing is gevallen, het wordt een weekendje Center Parcs in "Domaine des Trois Forêts" te Frankrijk (Mosselle - Moezel). Het was gezellig, goed gebabbeld, goed gelachen. Helaas was het dan om 21u30 weer tijd om Sophie af te halen. Astrid en Albert hadden pas om 22u15 gedaan. Thuis pyjama's aan, tanden poetsen en hup... naar dromenland!
Zie ze hier eens allebei liggen; één en al flodderpoes. Caramel is wel de grootste! Praline is Astrid haar beste vriendin. De reden daarvoor is dat Astrid "poezentaal" spreekt, dat zegt ze zelfs althans! Met Caramelleke is het niet zo goed gesteld. Vanmorgen is ze beginnen manken (rechter achterpootje) en blijft stilletjes op haar matje liggen. Daarjuist zijn Sophieke en ik met Caramel naar de dierenarts geweest. Ze heeft verrokken gewrichtsbanden in haar knie. Volgens de dokter doet het pijn, maar je ziet het aan haar. Ze had ook wat koorts. Sophie vond het helemaal niet leuk dat de poes een spuitje voor de pijn kreeg, want ze heeft toch al pijn genoeg! De pijnstiller (druppeltjes) die ik meekreeg, zijn net zoals Junifen, maar dan voor poezen. Sophie had het meteen begrepen. Een weekje huisarrest en vooral héél veel rusten zal haar goed doen.
