Onze poes Caramel had een ganse week huisarrest; dit is nu weer voorbij. Dikwijls stond ze bij de deur te miauwen en te smeken of ze buiten mocht. Af en toe lieten we ze wel effe buiten om een frisse neus te halen. Vanaf vandaag mag ze weer onbeperkt buiten spelen met haar zusje en de katten uit de buurt. Volgens de kids is ze weer helemaal "de oude" want vanmorgen nog voor ze naar school vertrokken, kwam Caramel aandraven met een veldmuisje in haar mond. Ocharme die muis, ze heeft ze letterlijk 'doodgetreiterd'. Deze muis zal niet meer moeten dansen...
Vannacht heb ik slecht geslapen; het bleef maar door mijn kop spoken. Om 10 uur moest ik bij ABB (Asea Brown Boveri) zijn voor een interview. Moeilijk was het niet te vinden want we waren er al verschillende keren voorbij gereden. Op slechts 10 minuutjes rijden ben ik ter plaats. Stipt op tijd stond ik daar, kriebels in mijn buik, klamme handen... Het ijs was al snel gebroken. Met z'n vieren zaten we rond de tafel. Om de beurt vuurden ze hun vragen af. Het was een aangenaam en interessant gesprek, alhoewel er toch wel ambetante vragen bij zaten. Ik had me natuurlijk goed voorbereid. Om 11u40 zat het erop. Met een goed gevoel ben ik naar huis gereden. Nu maar afwachten want vrijdag zouden ze iets laten weten... Ich drücke mich die Daumen!!!
Het was het zonnetje dat ons overhaalde om de bergen in te trekken om te gaan skiën. De wind namen we er graag bij. Gepakt en gezakt reden we naar Reuti (Hasliberg). Op de parking in het dal was het nog -6°C, daarboven waarschijnlijk nog kouder. We namen de grote kabelbaan en boven kon de pret van start gaan. Omdat je de hele tijd in beweging bent, heb je absoluut geen last van de koude, misschien alleen in je gezicht. Sophie kon heel goed mee zodat niemand moest wachten en we goed konden doorskiën. Nog effe en ze kunnen op mij wachten!!! Erik en Albert zijn hogere oorden gaan opzoeken, terwijl Astrid, Sophie en ik de lager gelegen pistes afschuimden. Het was echt reuze!
Tijdens de pauze hebben Astrid en Sophie een ritje gemaakt aan een speciale kabel die gespannen werd over een afstand van 100 à 150m. Vastgemaakt met een gordel, gleden ze naar beneden. Alleen Albert had daar niet zoveel zin in. Dat ging voor hem niet snel genoeg. Sophie en Astrid daarentegen genoten van deze "kick". Net zoals vorige week zorgde een plaatselijke drumband voor ambiance naast de piste. Wat een gezellige drukte... Rond 16 uur zijn we helemaal tot in het dal geskied. Inpakken en wegwezen. Weeral een geslaagde dag achter de rug.
Vanmorgen is het hevig beginnen sneeuwen. Het is ook gevoelig kouder geworden met vriestemperaturen overdag. In een mum van tijd was alles bedolven onder de sneeuw. Bij ons in Remetschwil viel er zo'n 10 à 15 cm maar in Basel, Bern en Zürich is het er met bakken uitgevallen. Daar ligt nu tussen de 20 tot 35 cm sneeuw. En ik die dacht dat de lente in 't land was. In één ruk is dit gevoel weggeveegd...
De oude, versleten stoelen van Erik's bomma staan nog steeds bij ons rond de keukentafel. Tijd voor vernieuwing want vandaag of morgen hebben we brokken of zakt er iemand door een stoel. Ze hebben in ieder geval hun dienst bewezen! Op het internet zochten we een meubelwinkel uit waar ze eveneens keukenstoelen in het gamma hebben. Sophie en Astrid maakten zelf müesli bij Michèlle terwijl Albert met ons meeging. Eerlijk gezegd, ze hadden daar toffe meubelen maar helaas een heel beperkt aanbod stoelen. Niks naar ons goesting gevonden dus zal het voor een andere keer zijn.
Na schooltijd om 18u30 was het verzamelen op de speelplaats voor zowel de kleuters als de kinderen van de lagere school. Wat een bende! Ieder kind had een stickertje opgekleefd gekregen, zodat het wist in welk groepje het hoorde. Als de indelingen gemaakt waren, konden ze naar hun lokaal gaan. De mama's en de papa's waren niet welkom. De leerkrachten, maar ook de kinderen zelf, lazen verhalen voor. Het was muisstil in de klas (volgens de kids) dus succes gegarandeerd. Volgens Astrid en Albert was het vorig jaar veel beter want het thema van nu "Märchen" (sprookjes) is niet zo spannend als dat van vorig jaar "Krimi".
Terwijl de kids in school waren, gingen wij bij Markus en Isabel "buurten". Bedoeling is om samen een weekendje erop uit te trekken. De beslissing is gevallen, het wordt een weekendje Center Parcs in "Domaine des Trois Forêts" te Frankrijk (Mosselle - Moezel). Het was gezellig, goed gebabbeld, goed gelachen. Helaas was het dan om 21u30 weer tijd om Sophie af te halen. Astrid en Albert hadden pas om 22u15 gedaan. Thuis pyjama's aan, tanden poetsen en hup... naar dromenland!
Zie ze hier eens allebei liggen; één en al flodderpoes. Caramel is wel de grootste! Praline is Astrid haar beste vriendin. De reden daarvoor is dat Astrid "poezentaal" spreekt, dat zegt ze zelfs althans! Met Caramelleke is het niet zo goed gesteld. Vanmorgen is ze beginnen manken (rechter achterpootje) en blijft stilletjes op haar matje liggen. Daarjuist zijn Sophieke en ik met Caramel naar de dierenarts geweest. Ze heeft verrokken gewrichtsbanden in haar knie. Volgens de dokter doet het pijn, maar je ziet het aan haar. Ze had ook wat koorts. Sophie vond het helemaal niet leuk dat de poes een spuitje voor de pijn kreeg, want ze heeft toch al pijn genoeg! De pijnstiller (druppeltjes) die ik meekreeg, zijn net zoals Junifen, maar dan voor poezen. Sophie had het meteen begrepen. Een weekje huisarrest en vooral héél veel rusten zal haar goed doen.
Was ik blij dat ik vanmorgen bij onze wandeling (Isabel, Fifi en ik) handschoenen en "mijn pots" bijhad. Mijn oren zouden er anders ofwel afgewaaid of afgevrozen zijn. 't Was echt wel de moeite maar toch deed het deugd om een frisse neus te halen. Na de inspanning hebben we nog tijd gemaakt om bij Isabel een koffietje te drinken. Deze keer bewust zonder koekjes want... elk pondje gaat door 't mondje. Ik weet het, ik heb nog wat ruimte, maar toch is het zo dat het begint!
Kort na de middag ging ik Sonia's spulletjes ophalen. Astrid en Sophie konden samen met Sonia en haar 2 boys de bus naar Oberrohrdorf nemen. Ik keerde weer naar de Pilatusweg, duwde mijn autootje bomvol met speelgoed. Ja, alles ging er in één keer in en het was veel, héél veel. 't Is niet voor niks dat ze zeggen "Ford feel the difference"... Al gauw stroomde het volk binnen en in een mum van tijd was er veel weg! Vooral de grote stukken zag ik graag gaan. Sophie kon met de jongens eveneens buiten in de speeltuin spelen terwijl de mama's voor marktkramers speelden. Het was een goeie verkoop. Met één grote verhuisdoos minder zijn we naar huis gekomen. Goed hé!
Sinds vrijdag heb ik last van gesprongen lippen. Op zich is dat allemaal niet erg, alhoewel mijn lip in de vouw een beetje gescheurd was, was er niks aan de hand. Gisteren (zaterdag) is het dan beginnen opzwellen. Ik zie er niet uit. Dikke lippen, een dikke kaak en pijn tot in mijn keel. Ons Els, mijn lieve zus, zegt zelfs dat mijn gezicht er min of meer "misvormd" uitziet. Ik kan niet ontkennen ze ze gelijk heeft, zo erg is het. Op zondagavond kijken we met veel goesting naar "Goesting" op BVN (Beste van Vlaanderen en Nederland) en kruipen daarna in bed. Ik kon de slaap niet vatten en had zelfs koorts. Een serieuze infectie blijkt. Vanmorgen dan maar eerste werk naar de dokter geweest. Hij schreef me penicilline voor en hopelijk heeft het resultaat, zoniet moet ik vrijdag onder locale narcose een "vidange" ondergaan... Ik bijt al op mijn tanden en hoop dat het zover niet moet komen...
Gisterenavond is Jill, een vriendinnetje van Astrid, nog bij ons komen slapen. Dat hadden we zo beloofd, dus belofte maakt schuld. Om 9u30 moest Astrid in Oberrohrdorf zijn om vandaaruit door te rijden naar de (verplichte) training in Niederlenz (eveneens kanton Aargau). Binnenkort doet Astrid mee aan de kwalificatiewedstrijd voor de "Schweizer Meisterschaften". Knap hé. Er wordt zelfs gezegd dat ze een kategorie mag overslaan. We zien wel wat komt. Zolang ze er zelf maar plezier aan beleeft! Om 13u30 was ze weer terug. Albert en Erik zijn een toerke gaan doen. Albert met zijn fiets, Erik te voet. Aan de overkant van het dorp, de weg op "de kam" is Albert van zijn fiets gevlogen. Het was blijkbaar de moeite want op verschillende plaatsen binnen Europa stormt het fameus. Ik ben met de meisjes thuis gebleven en profiteerde ervan om de strijk al te doen. Een rustige zondag mag ook al eens.
Eindelijk is het nog eens zover. Prachtig weer dus tijd om een dagje te gaan skiën. Met heel veel goesting trokken we deze keer naar Handgruobi, in de "Mythen-region" in kanton Schwyz. Het was echter veel te warm dus skiën in een fleece of dikke trui was voldoende. Astrid en Albert hebben veel bijgeleerd tijdens de skiklassen in Braunwald. Je ziet dat ze erop vooruitgaan. Zelfs Sophie is moeiteloos naar beneden gekomen. Alle 3 zijn ze op de hobbelpiste geweest. Best leuk om te zien. Ja, zien zeg ik, want met langere latten is dat niet eenvoudig! Iedereen beleefde enorm veel plezier. Het weer zat er natuurlijk ook voor iets tussen. Zaaaaalig, de zon op je gezicht en een aangenaam briesje. Daarboven was er een wedstrijd schansspringen aan de gang. Veel muziek, nog meer volk, en adembenemende sprongen met ski's én snowboards. Zoiets hadden we alleen nog maar op tv gezien. Dat hebben we dan ook weer gehad en meer dan content zijn we naar huis gereden. Helaas deze keer geen foto's...
Maandag 22 februari tot donderdag 26 februari 2010
Deze week zijn de kids terug naar school gegaan. Eerlijk gezegd, zelfs met heel veel goesting. Het werd tijd dat de krokusvakantie voorbij was. De kerstvakantie was eigenlijk ook nog maar net achter de rug. Nog effe en de paasvakantie kondigt zich al aan. Ondertussen is er bijna geen sneeuw meer te vinden in Remetschwil. Ja, hier en daar wat "ophoopsel" langs de kant van de weg of op velden waar de zon min of meer wegblijft. Buiten beginnen de vogeltjes meer en meer te fluiten, steken de kopjes van de sneeuwklojes uit de grond; dat maakt een mens goed gezind. 's Morgens is het al licht als de kids naar school gaan. Ook op dinsdag en donderdag als Astrid om 7u30 in school moet zijn.
Er is wel één nadeel nu de sneeuw weg is. Boer Wettstein ziet zijn kans schoon om met zijn "beerkar" de lucht te verpesten. Volgens mij mag hij niet zomaar onbeperkt "lozen"... Tja, 't is in ieder geval beter dan de stank van auto's en bussen. We wonen dan ook in een 'boerendorp'.
Albert heeft zijn fiets weer "van stal" gehaald. Content dat hij is want fietsen staat op zijn lijstje als favoriete bezigheid. Sophie fietst ook heel graag, Astrid daarentegen kijkt er liever naar, zij is soms liever lui dan moe!!
De tweede dag op rij dat er geen mist of nevel is. Chantal heeft pech gehad want zij heeft de bergen van hieruit niet kunnen zien. Jammer! Vanmorgen deden we alles rustig aan. Nu dat de straten sneeuwvrij zijn en het volop aan het dooien is, kunnen ze eens wat anders doen dan met de slee spelen. Albert en Arthur hebben in de tuin gevoetbald, de meisjes speelden met de krijtjes op straat. Ondertussen hebben Annick en Philippe alles al ingepakt, klaar om weer te vertrekken. Omdat het er gisteren niet meer van gekomen is, hebben we vandaag wafels gegeten. Brusselse wafels in Zwitserland. Wafels met slagroom én/of bloemsuiker. Zelfs Louisje genoot van een wafel puur natuur. Na het middageten kon Erik het niet laten om toch nog een uurtje te gaan fietsen (25 km). Rond 16 uur zijn onze vrienden dan weer huiswaarts gekeerd. Vandaag is iedereen vroeg gaan slapen want het "schoon leven" is uit. Morgen werken én school. Voor mezelf staat er een gevecht met stofvod en dweil op het programma!
Het beloofde mooi weer te worden in de bergen dus trokken we erop uit. Onderweg kwamen we veel mensen tegen die van de wintersportvakantie terug naar huis reden. In Engelberg namen we de grote kabelbaan tot Ristis. Daar heeft Louise eerst haar patatjes gegeten en zijn we vertrokken. De zon deed deugd alhoewel het zeker geen truitjesweer was. De kids konden met de slee, zelfs Louise vond het reuze! Onderweg aan een hutje gestopt voor picknick. Lore en Arthur hebben flink gewandeld, zeker als je weet dat we misschien wel een 10-tal kilometers afgelegd hebben. We hadden 3 slees dus moesten we wel wat schipperen... Alhoewel we een flinke afstand gewandeld (deels met de slee dus) hebben, heeft niemand een uiltje geknapt.
Bij aankomst stond de familie Van Houtte - Binck ons al op te wachten. Zij waren met de mobilehome op skivakantie geweest naar Grindelwald. Hun jongste dochter Caroline heeft bij Astrid in de klas gezeten. Best wel plezant als er "onverwachts" iemand op bezoek komt. Het was echt volle bak ten huize Mast maar dat zijn we stilletjes aan gewend! Terwijl zij een hapje aten in de mobilhome, konden wij nog snel een boke tussen de tanden steken. Astrid mocht mee in hun rijdend hotel. Wel tof eigenlijk, zelfs groot genoeg voor een gezin met 3 grote kinderen. Helaas, aan alle mooie liedjes komt een eind. Caroline en haar familie reden weer naar huis, naar Edegem. Hopelijk komen ze, net als vorig jaar en vandaag, volgende keer nog eens langs!
Wijzelf hebben het niet lang meer getrokken. Rond 22u is iedereen onder de wol gekropen (de kids veel vroeger).
Louisje had niet zo goed geslapen; Annick en Philippe dus ook niet. Wij hebben er althans niks van gemerkt... In de voormiddag zijn we een toerke gaan maken in Remetschwil zelf. Aan de bosrand lag toch nog zo'n 20 cm sneeuw maar het vriest niet meer dus lang zal het niet meer duren vooraleer alles weer weg is. De kids hebben allemaal flink gestapt, zelfs Arthur met zijn korte beentjes. 's Middags aten we een boke en in de namiddag trokken we met z'n allen naar Baden. Het regende op dat moment wel, maar binnen blijven was ook geen optie. Aan de nieuwe brug bij de fontein namen we de lift naar beneden om van daaruit ons wandelingetje te starten. Via de oude brug kwamen we in de "Altstadt". Het bleef maar regenen en de kids hadden zin in een warme choco dus zijn we de Irish pub in gedoken. 's Avonds was er een ovenschotel met gehakt, aardappelstoemp, broccolli overgoten met bechamelsaus en effe onder de grill zodat de kaas kon smelten. Mmm, iedereen heeft zijn/haar buikje rond gegeten. Voor de kids was er nog een ijsje. Vandaag gingen de kinderen vroeger naar bed.
De maaltijd van gisterenavond (schnitzel met gekookte patatjes en prei met bechamelsaus) is me helemaal niet bekomen. 's Nachts dan ook 5x uit mijn bed geweest om te k...... Plezant is anders. 's Morgens was ik een vod, helemaal leeg, lijkbleek en toch hongerig. Er is niks in gebleven. Onze vrienden die vandaag zouden toekomen, hebben we opgebeld om te melden dat we met een zieke zitten. Zij vonden het niet al te erg en zijn alsnog gekomen. Gelukkig maar want tegen de avond heeft een toast me erboven op geholpen. Erik en Albert zijn vanmorgen naar Hasliberg Reuti gereden om te gaan skiën. Daar scheen de zon en was het warm (7°C). Albert heeft er enorm van genoten om met zijn papa alléén op stap te gaan. Ze stuurden een smsje met actiefoto van Albert. Mooi!
Rond 20u waren ze daar dan. Annick (Erik's ex-collega) en haar man Philippe met hun kindjes Lore (5) Arthur (4) en Louise (14 maanden). Onze kids mochten opblijven tot ze er waren maar daarna was het feest uit! Philippe is vroeg onder de wol gekropen, wij daarentegen zijn nog tot middernacht blijven zitten om bij te babbelen.
Telkens onze buren afwezig zijn, zorgen wij voor hun "zoo" nl 2 katers Mauritz en Babar en het dwergkonijn Chnabberli. Omdat ik me zo ellendig voelde en liever binnen bleef, stuurde ik Astrid naar de buren. Zij gaat immers dikwijls mee en weet wat de beestjes nodig hebben. Ze was nog maar net de deur uit en kwam met veel lawaai weer binnen "mama, mama, dat konijn ligt dood in zijn kot". Dat wil toch wel lukken hé. Omdat het nog koud genoeg was, hebben we het zo laten liggen. Hendrik, André, Aline en Vivien zullen hun lieveling graag zelf een rustplaats geven. Volgens Sophieke gaat dat konijntje rechtstreeks naar de dierenhemel en krijgt het een heel klein wolkje want het is toch maar een dwergkonijn! Vaarwel Chnabberli...
In de voormiddag trokken de 4 mama's nl Chantal, Sonia, Isabel en ik met welgeteld 8 kinderen naar trampolino. Om 10u30 gingen de deuren open en kon de pret beginnen. Veel volk was er niet want de kinderen die in kanton Zürich naar school gaan, hebben pas volgende week vakantie. Isabel en ik konden eveneens, net zoals de "kleine" kindjes op de grote trampolines springen. Chantal en Sonia hielden onze tafel bezet. De kinderen konden het goed met elkaar vinden. Rond het middaguur werd de picknick bovengehaald; daarna konden ze weer naar hartelust ravotten. Om 17u zijn we terug naar huis gereden; iedereen erg tevreden maar vooral moe. Thuis iedereen in bad gezet want van al dat spelen en zweten... Het was een plezante, maar vooral internationale dag (België - Lybie/Italie - Mexico/Zwitserland) waar communicatie geen enkel probleem was, ook niet onder de kinderen!
In de voormiddag maakten Chantal en ik een toerke in 't dorp zodat ze weet hoe ons dorp eruitziet. De kids konden naar hartelust in de sneeuw spelen want er was zeker nog genoeg. Na de middag hebben we nog een frisse neus gehaald. Buiten werd er met de slee gespeeld. Ze moeten ervan profiteren want volgende week zou het gedaan zijn...
Vandaag kwamen Chantal, een nichtje van mij, met haar zoontje Kyano op bezoek. Zij waren pas laat in de namiddag hier dus veel tijd om een uitstapje te doen was er helaas niet. Na het avondmaal nog wat bijgepraat en op tijd gaan slapen.
Sophie heeft de ganse week liggen mopperen, zagen ... omdat ze alleen thuis was zonder broer of zus. Vanmiddag om 14u15 waren ze dan terug uit Braunwald. Sophie moest ze bij aankomst eerst een hele dikke knuffel geven. Alhoewel ze bijna de ganse week slecht (sneeuw) weer hadden gehad met temperaturen tot nét geen -10°C overdag, hebben ze allebei een mooie kleur. Hun gezichtjes verraden dat ze moe zijn en telkens veel te laat in bed lagen. 's Morgens moesten ze om 7u30. De potten speculaaspasta die ik had meegegeven, zijn zeer in de smaak gevallen. Om 9u kon het skiën telkens van start gaan tot het middaguur. Elk kind had dagelijks een werkje nl helpen in de keuken, tafel dekken of afruimen, afwassen. Als moeder en vader niet in de buurt zijn gaat dat allemaal zonder morren!! Na het middageten werd er nog geskied van 14u tot 16u. Zo is Albert dagelijks op de zwarte piste geweest. Omdat er slechts 2 beginners waren, hadden ze die bij Astrid in de groep gezet. Dat maakt dat de ganse groep werd opgehouden. Dat vindt ze zelf heel spijtig want haar broer heeft leukere dingen mogen doen... 's Avonds was er telkens animatie voorzien en om 21u30 gingen de lichten uit. Oogjes toe en mondjes dicht.
Zo te zien én te horen hebben ze zich geweldig geamuseerd. Sophie is vooral blij dat ze nu iemand heeft om mee te spelen.
