Met rugzakske voorzien van een brooddoos, twee stukjes fruit en voldoende drinken,vertrok Sophieke vandaag met de klas naar het kunsthuis in Aarau. Dat ze een brooddoos met bokes mocht meenemen, was voor haar wel eens plezant. Ze komen immers 's middags altijd thuis (warm) eten. Ze had liever eens een koekje of een snoepje meegenomen, maar dat mag nu eenmaal niet. Geen snoep, alleen maar gezonde kost. Daar zijn ze hier wel streng op. In hun vorige school (Hove) moesten ze alleen op woensdag fruit meebrengen, hier is dat dagelijks. Eerst met de bus tot in Baden, van daaruit met de trein verder. Pas later op de namiddag waren ze terug. Sophie wist te vertellen dat het echt wel mooi was, allemaal schilderijen en heel veel beeldjes. Kunst wordt hier "met de pap ingelepeld".
Niks stond op de planning behalve een wandeling in de buurt. Om 14u plots telefoon "wo bleibt Astrid?"... Een dikke vergissing van mijnentwege want Astrid moest vandaag deelnemen aan de wedstrijd minitrampoline. Eerlijk gezegd is het een andere discipline, vandaar dat ik dacht dat het niet voor haar was. Gelukkig waren we nog ruimschoots op tijd in Neuenhof, dat bij wijze van spreken "achter den hoek" ligt. Dat trampolinespringen haar ding niet was, wisten we al langer. Ze eindigde op de 50e plaats (64 deelneemsters). Zelf was ze tevreden. Astrid content, wij ook!
Beloofd is beloofd dus vandaag gingen we in Baden zwemmen. Christian en Stefan mochten ook mee maar daarvoor moest Isabel zelf ook tot daar rijden, wegens plaatsgebrek in mijn klein Fiësta-ke. Vandaag mochten ze - voor de allereerste keer - alleen in het water terwijl ik toekeek vanuit de cafeteria. Astrid als zijnde "grote zus" had de opdracht gekregen om Sophie wat te helpen. In een mum van tijd zaten ze in het water. Isabel en ik hadden tijd zat voor een "Klatsch und Tratsch" (een babbel) met een taske koffie. Isabel is daarna nog gaan winkelen, terwijl ik in een roman lees die ik van haar had geleend. Om 17u deed ik teken naar de kids. Tijd om te douchen en om te kleden. Raar maar waar, Sophie was als eerste klaar. Ze kregen allemaal een Twix en als Isabel terug was, keerden we huiswaarts. Albert "zijn kaars" was gauw uit want gisteren is hij bij Christian blijven slapen. Volgens Isabel was het pas om middernacht stil in de kamer en om 8u waren ze weer springelevend. Om 19u30 zijn Albert en Sophie in bed gekropen. Astrid mocht nog wat opblijven maar om 20u30 was het ook tijd voor haar.
Vandaag zou Sophie haar vriendinnetje Aline komen spelen. Spijtig genoeg is het niet kunnen doorgaan want Aline is in het weekend gevallen en heeft haar neusje gebroken. Sophie wist te vertellen dat Aline er helemaal niet goed uitziet; een dikke neus, haar gezicht blauw en rood. "Haar ogen staan ook raar", had ze gezegd. Marion heeft beloofd dat als ze wat beter is, ze zeker komt spelen. Sophie was ontgoocheld maar begreep maar al te goed dat het nu niet het juiste moment was...
Dinsdag 16 maart 2010
Albert moest om 10u30 bij de "Kieferorthopäd" in Baden zijn. Om 10u, als de speeltijd begon, ging ik hem afhalen. Content dat hij was, want vandaag zou de beugel aan de binnenkant (boven) van zijn gehemelte er misschien uit mogen. De beugel aan de buitenkant van zijn bovenste tanden heeft ze vervangen door een nieuwe (terug aangespannen) maar de andere... moest nog 2 weken blijven zitten. Dan, eindelijk na meer dan één jaar, mag het vervelende ding eruit en kan hij weer fatsoenlijk eten!
Vrijdag 19 maart 2010
Schitterend weer vandaag, zo goed dat Sonia en ik in de namiddag buiten op het balkon een koffietje konden drinken. Het doet deugd om de zonnestralen op je gezicht te voelen. Het geeft energie en maakt een mens goed gezind. Boven in Sennhof ligt er hier en daar nog sneeuw; nu is het 18°C. Van het ene uiterste in het andere. In de late namiddag kreeg ik nog een telefoontje van ABB. Op naar de volgende ronde; op één april mag ik een halve dag meedraaien op de afdeling waar ik zou terechtkomen. En het is geen grap! Joepie!
Terwijl Erik en Sam vanalles te bespreken hadden, gingen de meisjes inkopen. Op zondag kan je gelukkig altijd terecht bij de Spar. De supermarkt bij het benzinestation die op zondag (deels) open is. Je vind er alles wat je nodig hebt en het brood is ovenvers! Op het menu stond raclette. Matizzke kreeg verse patatjes en daarna konden wij aan tafel terwijl de kleinste naar dromenland reisde. Helaas was het weeral veel te vlug tijd om afscheid te nemen. Pas om 19u zijn ze huiswaarts gekeerd. Zo kan Matizz slapen in de auto en moeten ze minder stoppen onderweg. Onze kids zijn ook vroeg gaan slapen. Astrid had het nodig! Na het programma "Goesting" zijn wij ook onder de wol gekropen. Klaar om de nieuwe week te starten.
Astrid is vannacht bij Céline gaan slapen. Sophie en Albert gingen met ons mee op stoelen-jacht. Uiteindelijk hebben we nieuwe keukenstoelen gevonden naar onze zin. Nog 2 weekjes geduld en we zijn van de oude stoelen verlost. Kort voor de middag was Astrid weer thuis. Het was eraan te zien dat ze geen oog heeft dichtgedaan. Des te meer plezier hebben de meisjes gehad want Jill was blijkbaar ook van de partij.
Om 12 uur moest ze dan weer bij Anic zijn voor een verjaardagsparty. Ze trokken de stad in en gingen naar de film "Alice in Wonderland" kijken. Terwijl Astrid weg was, zijn tante Els, Sam en de kleine Matizz aangekomen. Gezellig thuisblijven en bijbabbelen, meer zat er niet in. 's Avonds had ik gereserveerd in het Grieks restaurant "Schöneck" bij Kostas en Cornelia. Voorzien van papier en potloodjes wandelden we naar "de Griek" om een hapje te eten. Matizz was heel flink en de Mastjes uiteraard ook maar zij zijn al "groot" in vergelijking met Matizz. We hebben het niet te laat gemaakt zodat de kids op een deftig uur in bed konden (en wij ook). Het spreekwoord zegt immers "early to bed and early to rise, makes a man healthy, wealthy and wise".
Woensdag 10 maart 2010 Donderdag 11 maart 2010 Vrijdag 12 maart 2010
Deze week ging Sophie met de Kindergarten op ontdekking in het bos. Omdat er nog sneeuw ligt in Remetschwil en omdat het ijskoud was door de schrale wind, moesten de kindjes warm aangekleed zijn. Zoals een Michelin-manneke is ze naar school vertrokken. Koud heeft ze niet gehad. Ze sprokkelen hout en leren over de dieren. Kortom, gewoon buiten zijn! De juf maakte telkens een vuurtje in het bos. Op woensdag maakten ze thee en degenen die iets bij hadden om te brätle (braden), mochten dat doen. Sophie neemt telkens een kippenbraadworst mee. Vrijdagmiddag hebben ze spaghetti gekookt in het bos en aan Sophie's mondje te zien, heeft het gesmaakt. In de namiddag is Ladina bij ons komen spelen en konden ze voor de allerlaatste keer met de slee spelen. Astrid mocht na schooltijd bij Heidi gaan spelen.
Onze poes Caramel had een ganse week huisarrest; dit is nu weer voorbij. Dikwijls stond ze bij de deur te miauwen en te smeken of ze buiten mocht. Af en toe lieten we ze wel effe buiten om een frisse neus te halen. Vanaf vandaag mag ze weer onbeperkt buiten spelen met haar zusje en de katten uit de buurt. Volgens de kids is ze weer helemaal "de oude" want vanmorgen nog voor ze naar school vertrokken, kwam Caramel aandraven met een veldmuisje in haar mond. Ocharme die muis, ze heeft ze letterlijk 'doodgetreiterd'. Deze muis zal niet meer moeten dansen...
Vannacht heb ik slecht geslapen; het bleef maar door mijn kop spoken. Om 10 uur moest ik bij ABB (Asea Brown Boveri) zijn voor een interview. Moeilijk was het niet te vinden want we waren er al verschillende keren voorbij gereden. Op slechts 10 minuutjes rijden ben ik ter plaats. Stipt op tijd stond ik daar, kriebels in mijn buik, klamme handen... Het ijs was al snel gebroken. Met z'n vieren zaten we rond de tafel. Om de beurt vuurden ze hun vragen af. Het was een aangenaam en interessant gesprek, alhoewel er toch wel ambetante vragen bij zaten. Ik had me natuurlijk goed voorbereid. Om 11u40 zat het erop. Met een goed gevoel ben ik naar huis gereden. Nu maar afwachten want vrijdag zouden ze iets laten weten... Ich drücke mich die Daumen!!!
Het was het zonnetje dat ons overhaalde om de bergen in te trekken om te gaan skiën. De wind namen we er graag bij. Gepakt en gezakt reden we naar Reuti (Hasliberg). Op de parking in het dal was het nog -6°C, daarboven waarschijnlijk nog kouder. We namen de grote kabelbaan en boven kon de pret van start gaan. Omdat je de hele tijd in beweging bent, heb je absoluut geen last van de koude, misschien alleen in je gezicht. Sophie kon heel goed mee zodat niemand moest wachten en we goed konden doorskiën. Nog effe en ze kunnen op mij wachten!!! Erik en Albert zijn hogere oorden gaan opzoeken, terwijl Astrid, Sophie en ik de lager gelegen pistes afschuimden. Het was echt reuze!
Tijdens de pauze hebben Astrid en Sophie een ritje gemaakt aan een speciale kabel die gespannen werd over een afstand van 100 à 150m. Vastgemaakt met een gordel, gleden ze naar beneden. Alleen Albert had daar niet zoveel zin in. Dat ging voor hem niet snel genoeg. Sophie en Astrid daarentegen genoten van deze "kick". Net zoals vorige week zorgde een plaatselijke drumband voor ambiance naast de piste. Wat een gezellige drukte... Rond 16 uur zijn we helemaal tot in het dal geskied. Inpakken en wegwezen. Weeral een geslaagde dag achter de rug.
Vanmorgen is het hevig beginnen sneeuwen. Het is ook gevoelig kouder geworden met vriestemperaturen overdag. In een mum van tijd was alles bedolven onder de sneeuw. Bij ons in Remetschwil viel er zo'n 10 à 15 cm maar in Basel, Bern en Zürich is het er met bakken uitgevallen. Daar ligt nu tussen de 20 tot 35 cm sneeuw. En ik die dacht dat de lente in 't land was. In één ruk is dit gevoel weggeveegd...
De oude, versleten stoelen van Erik's bomma staan nog steeds bij ons rond de keukentafel. Tijd voor vernieuwing want vandaag of morgen hebben we brokken of zakt er iemand door een stoel. Ze hebben in ieder geval hun dienst bewezen! Op het internet zochten we een meubelwinkel uit waar ze eveneens keukenstoelen in het gamma hebben. Sophie en Astrid maakten zelf müesli bij Michèlle terwijl Albert met ons meeging. Eerlijk gezegd, ze hadden daar toffe meubelen maar helaas een heel beperkt aanbod stoelen. Niks naar ons goesting gevonden dus zal het voor een andere keer zijn.
Na schooltijd om 18u30 was het verzamelen op de speelplaats voor zowel de kleuters als de kinderen van de lagere school. Wat een bende! Ieder kind had een stickertje opgekleefd gekregen, zodat het wist in welk groepje het hoorde. Als de indelingen gemaakt waren, konden ze naar hun lokaal gaan. De mama's en de papa's waren niet welkom. De leerkrachten, maar ook de kinderen zelf, lazen verhalen voor. Het was muisstil in de klas (volgens de kids) dus succes gegarandeerd. Volgens Astrid en Albert was het vorig jaar veel beter want het thema van nu "Märchen" (sprookjes) is niet zo spannend als dat van vorig jaar "Krimi".
Terwijl de kids in school waren, gingen wij bij Markus en Isabel "buurten". Bedoeling is om samen een weekendje erop uit te trekken. De beslissing is gevallen, het wordt een weekendje Center Parcs in "Domaine des Trois Forêts" te Frankrijk (Mosselle - Moezel). Het was gezellig, goed gebabbeld, goed gelachen. Helaas was het dan om 21u30 weer tijd om Sophie af te halen. Astrid en Albert hadden pas om 22u15 gedaan. Thuis pyjama's aan, tanden poetsen en hup... naar dromenland!
Zie ze hier eens allebei liggen; één en al flodderpoes. Caramel is wel de grootste! Praline is Astrid haar beste vriendin. De reden daarvoor is dat Astrid "poezentaal" spreekt, dat zegt ze zelfs althans! Met Caramelleke is het niet zo goed gesteld. Vanmorgen is ze beginnen manken (rechter achterpootje) en blijft stilletjes op haar matje liggen. Daarjuist zijn Sophieke en ik met Caramel naar de dierenarts geweest. Ze heeft verrokken gewrichtsbanden in haar knie. Volgens de dokter doet het pijn, maar je ziet het aan haar. Ze had ook wat koorts. Sophie vond het helemaal niet leuk dat de poes een spuitje voor de pijn kreeg, want ze heeft toch al pijn genoeg! De pijnstiller (druppeltjes) die ik meekreeg, zijn net zoals Junifen, maar dan voor poezen. Sophie had het meteen begrepen. Een weekje huisarrest en vooral héél veel rusten zal haar goed doen.
Was ik blij dat ik vanmorgen bij onze wandeling (Isabel, Fifi en ik) handschoenen en "mijn pots" bijhad. Mijn oren zouden er anders ofwel afgewaaid of afgevrozen zijn. 't Was echt wel de moeite maar toch deed het deugd om een frisse neus te halen. Na de inspanning hebben we nog tijd gemaakt om bij Isabel een koffietje te drinken. Deze keer bewust zonder koekjes want... elk pondje gaat door 't mondje. Ik weet het, ik heb nog wat ruimte, maar toch is het zo dat het begint!
Kort na de middag ging ik Sonia's spulletjes ophalen. Astrid en Sophie konden samen met Sonia en haar 2 boys de bus naar Oberrohrdorf nemen. Ik keerde weer naar de Pilatusweg, duwde mijn autootje bomvol met speelgoed. Ja, alles ging er in één keer in en het was veel, héél veel. 't Is niet voor niks dat ze zeggen "Ford feel the difference"... Al gauw stroomde het volk binnen en in een mum van tijd was er veel weg! Vooral de grote stukken zag ik graag gaan. Sophie kon met de jongens eveneens buiten in de speeltuin spelen terwijl de mama's voor marktkramers speelden. Het was een goeie verkoop. Met één grote verhuisdoos minder zijn we naar huis gekomen. Goed hé!
Sinds vrijdag heb ik last van gesprongen lippen. Op zich is dat allemaal niet erg, alhoewel mijn lip in de vouw een beetje gescheurd was, was er niks aan de hand. Gisteren (zaterdag) is het dan beginnen opzwellen. Ik zie er niet uit. Dikke lippen, een dikke kaak en pijn tot in mijn keel. Ons Els, mijn lieve zus, zegt zelfs dat mijn gezicht er min of meer "misvormd" uitziet. Ik kan niet ontkennen ze ze gelijk heeft, zo erg is het. Op zondagavond kijken we met veel goesting naar "Goesting" op BVN (Beste van Vlaanderen en Nederland) en kruipen daarna in bed. Ik kon de slaap niet vatten en had zelfs koorts. Een serieuze infectie blijkt. Vanmorgen dan maar eerste werk naar de dokter geweest. Hij schreef me penicilline voor en hopelijk heeft het resultaat, zoniet moet ik vrijdag onder locale narcose een "vidange" ondergaan... Ik bijt al op mijn tanden en hoop dat het zover niet moet komen...
Gisterenavond is Jill, een vriendinnetje van Astrid, nog bij ons komen slapen. Dat hadden we zo beloofd, dus belofte maakt schuld. Om 9u30 moest Astrid in Oberrohrdorf zijn om vandaaruit door te rijden naar de (verplichte) training in Niederlenz (eveneens kanton Aargau). Binnenkort doet Astrid mee aan de kwalificatiewedstrijd voor de "Schweizer Meisterschaften". Knap hé. Er wordt zelfs gezegd dat ze een kategorie mag overslaan. We zien wel wat komt. Zolang ze er zelf maar plezier aan beleeft! Om 13u30 was ze weer terug. Albert en Erik zijn een toerke gaan doen. Albert met zijn fiets, Erik te voet. Aan de overkant van het dorp, de weg op "de kam" is Albert van zijn fiets gevlogen. Het was blijkbaar de moeite want op verschillende plaatsen binnen Europa stormt het fameus. Ik ben met de meisjes thuis gebleven en profiteerde ervan om de strijk al te doen. Een rustige zondag mag ook al eens.
Eindelijk is het nog eens zover. Prachtig weer dus tijd om een dagje te gaan skiën. Met heel veel goesting trokken we deze keer naar Handgruobi, in de "Mythen-region" in kanton Schwyz. Het was echter veel te warm dus skiën in een fleece of dikke trui was voldoende. Astrid en Albert hebben veel bijgeleerd tijdens de skiklassen in Braunwald. Je ziet dat ze erop vooruitgaan. Zelfs Sophie is moeiteloos naar beneden gekomen. Alle 3 zijn ze op de hobbelpiste geweest. Best leuk om te zien. Ja, zien zeg ik, want met langere latten is dat niet eenvoudig! Iedereen beleefde enorm veel plezier. Het weer zat er natuurlijk ook voor iets tussen. Zaaaaalig, de zon op je gezicht en een aangenaam briesje. Daarboven was er een wedstrijd schansspringen aan de gang. Veel muziek, nog meer volk, en adembenemende sprongen met ski's én snowboards. Zoiets hadden we alleen nog maar op tv gezien. Dat hebben we dan ook weer gehad en meer dan content zijn we naar huis gereden. Helaas deze keer geen foto's...
Maandag 22 februari tot donderdag 26 februari 2010
Deze week zijn de kids terug naar school gegaan. Eerlijk gezegd, zelfs met heel veel goesting. Het werd tijd dat de krokusvakantie voorbij was. De kerstvakantie was eigenlijk ook nog maar net achter de rug. Nog effe en de paasvakantie kondigt zich al aan. Ondertussen is er bijna geen sneeuw meer te vinden in Remetschwil. Ja, hier en daar wat "ophoopsel" langs de kant van de weg of op velden waar de zon min of meer wegblijft. Buiten beginnen de vogeltjes meer en meer te fluiten, steken de kopjes van de sneeuwklojes uit de grond; dat maakt een mens goed gezind. 's Morgens is het al licht als de kids naar school gaan. Ook op dinsdag en donderdag als Astrid om 7u30 in school moet zijn.
Er is wel één nadeel nu de sneeuw weg is. Boer Wettstein ziet zijn kans schoon om met zijn "beerkar" de lucht te verpesten. Volgens mij mag hij niet zomaar onbeperkt "lozen"... Tja, 't is in ieder geval beter dan de stank van auto's en bussen. We wonen dan ook in een 'boerendorp'.
Albert heeft zijn fiets weer "van stal" gehaald. Content dat hij is want fietsen staat op zijn lijstje als favoriete bezigheid. Sophie fietst ook heel graag, Astrid daarentegen kijkt er liever naar, zij is soms liever lui dan moe!!
De tweede dag op rij dat er geen mist of nevel is. Chantal heeft pech gehad want zij heeft de bergen van hieruit niet kunnen zien. Jammer! Vanmorgen deden we alles rustig aan. Nu dat de straten sneeuwvrij zijn en het volop aan het dooien is, kunnen ze eens wat anders doen dan met de slee spelen. Albert en Arthur hebben in de tuin gevoetbald, de meisjes speelden met de krijtjes op straat. Ondertussen hebben Annick en Philippe alles al ingepakt, klaar om weer te vertrekken. Omdat het er gisteren niet meer van gekomen is, hebben we vandaag wafels gegeten. Brusselse wafels in Zwitserland. Wafels met slagroom én/of bloemsuiker. Zelfs Louisje genoot van een wafel puur natuur. Na het middageten kon Erik het niet laten om toch nog een uurtje te gaan fietsen (25 km). Rond 16 uur zijn onze vrienden dan weer huiswaarts gekeerd. Vandaag is iedereen vroeg gaan slapen want het "schoon leven" is uit. Morgen werken én school. Voor mezelf staat er een gevecht met stofvod en dweil op het programma!
Het beloofde mooi weer te worden in de bergen dus trokken we erop uit. Onderweg kwamen we veel mensen tegen die van de wintersportvakantie terug naar huis reden. In Engelberg namen we de grote kabelbaan tot Ristis. Daar heeft Louise eerst haar patatjes gegeten en zijn we vertrokken. De zon deed deugd alhoewel het zeker geen truitjesweer was. De kids konden met de slee, zelfs Louise vond het reuze! Onderweg aan een hutje gestopt voor picknick. Lore en Arthur hebben flink gewandeld, zeker als je weet dat we misschien wel een 10-tal kilometers afgelegd hebben. We hadden 3 slees dus moesten we wel wat schipperen... Alhoewel we een flinke afstand gewandeld (deels met de slee dus) hebben, heeft niemand een uiltje geknapt.
Bij aankomst stond de familie Van Houtte - Binck ons al op te wachten. Zij waren met de mobilehome op skivakantie geweest naar Grindelwald. Hun jongste dochter Caroline heeft bij Astrid in de klas gezeten. Best wel plezant als er "onverwachts" iemand op bezoek komt. Het was echt volle bak ten huize Mast maar dat zijn we stilletjes aan gewend! Terwijl zij een hapje aten in de mobilhome, konden wij nog snel een boke tussen de tanden steken. Astrid mocht mee in hun rijdend hotel. Wel tof eigenlijk, zelfs groot genoeg voor een gezin met 3 grote kinderen. Helaas, aan alle mooie liedjes komt een eind. Caroline en haar familie reden weer naar huis, naar Edegem. Hopelijk komen ze, net als vorig jaar en vandaag, volgende keer nog eens langs!
Wijzelf hebben het niet lang meer getrokken. Rond 22u is iedereen onder de wol gekropen (de kids veel vroeger).
