Gisterenavond is Jill, een vriendinnetje van Astrid, nog bij ons komen slapen. Dat hadden we zo beloofd, dus belofte maakt schuld. Om 9u30 moest Astrid in Oberrohrdorf zijn om vandaaruit door te rijden naar de (verplichte) training in Niederlenz (eveneens kanton Aargau). Binnenkort doet Astrid mee aan de kwalificatiewedstrijd voor de "Schweizer Meisterschaften". Knap hé. Er wordt zelfs gezegd dat ze een kategorie mag overslaan. We zien wel wat komt. Zolang ze er zelf maar plezier aan beleeft! Om 13u30 was ze weer terug. Albert en Erik zijn een toerke gaan doen. Albert met zijn fiets, Erik te voet. Aan de overkant van het dorp, de weg op "de kam" is Albert van zijn fiets gevlogen. Het was blijkbaar de moeite want op verschillende plaatsen binnen Europa stormt het fameus. Ik ben met de meisjes thuis gebleven en profiteerde ervan om de strijk al te doen. Een rustige zondag mag ook al eens.
Eindelijk is het nog eens zover. Prachtig weer dus tijd om een dagje te gaan skiën. Met heel veel goesting trokken we deze keer naar Handgruobi, in de "Mythen-region" in kanton Schwyz. Het was echter veel te warm dus skiën in een fleece of dikke trui was voldoende. Astrid en Albert hebben veel bijgeleerd tijdens de skiklassen in Braunwald. Je ziet dat ze erop vooruitgaan. Zelfs Sophie is moeiteloos naar beneden gekomen. Alle 3 zijn ze op de hobbelpiste geweest. Best leuk om te zien. Ja, zien zeg ik, want met langere latten is dat niet eenvoudig! Iedereen beleefde enorm veel plezier. Het weer zat er natuurlijk ook voor iets tussen. Zaaaaalig, de zon op je gezicht en een aangenaam briesje. Daarboven was er een wedstrijd schansspringen aan de gang. Veel muziek, nog meer volk, en adembenemende sprongen met ski's én snowboards. Zoiets hadden we alleen nog maar op tv gezien. Dat hebben we dan ook weer gehad en meer dan content zijn we naar huis gereden. Helaas deze keer geen foto's...
Maandag 22 februari tot donderdag 26 februari 2010
Deze week zijn de kids terug naar school gegaan. Eerlijk gezegd, zelfs met heel veel goesting. Het werd tijd dat de krokusvakantie voorbij was. De kerstvakantie was eigenlijk ook nog maar net achter de rug. Nog effe en de paasvakantie kondigt zich al aan. Ondertussen is er bijna geen sneeuw meer te vinden in Remetschwil. Ja, hier en daar wat "ophoopsel" langs de kant van de weg of op velden waar de zon min of meer wegblijft. Buiten beginnen de vogeltjes meer en meer te fluiten, steken de kopjes van de sneeuwklojes uit de grond; dat maakt een mens goed gezind. 's Morgens is het al licht als de kids naar school gaan. Ook op dinsdag en donderdag als Astrid om 7u30 in school moet zijn.
Er is wel één nadeel nu de sneeuw weg is. Boer Wettstein ziet zijn kans schoon om met zijn "beerkar" de lucht te verpesten. Volgens mij mag hij niet zomaar onbeperkt "lozen"... Tja, 't is in ieder geval beter dan de stank van auto's en bussen. We wonen dan ook in een 'boerendorp'.
Albert heeft zijn fiets weer "van stal" gehaald. Content dat hij is want fietsen staat op zijn lijstje als favoriete bezigheid. Sophie fietst ook heel graag, Astrid daarentegen kijkt er liever naar, zij is soms liever lui dan moe!!
De tweede dag op rij dat er geen mist of nevel is. Chantal heeft pech gehad want zij heeft de bergen van hieruit niet kunnen zien. Jammer! Vanmorgen deden we alles rustig aan. Nu dat de straten sneeuwvrij zijn en het volop aan het dooien is, kunnen ze eens wat anders doen dan met de slee spelen. Albert en Arthur hebben in de tuin gevoetbald, de meisjes speelden met de krijtjes op straat. Ondertussen hebben Annick en Philippe alles al ingepakt, klaar om weer te vertrekken. Omdat het er gisteren niet meer van gekomen is, hebben we vandaag wafels gegeten. Brusselse wafels in Zwitserland. Wafels met slagroom én/of bloemsuiker. Zelfs Louisje genoot van een wafel puur natuur. Na het middageten kon Erik het niet laten om toch nog een uurtje te gaan fietsen (25 km). Rond 16 uur zijn onze vrienden dan weer huiswaarts gekeerd. Vandaag is iedereen vroeg gaan slapen want het "schoon leven" is uit. Morgen werken én school. Voor mezelf staat er een gevecht met stofvod en dweil op het programma!
Het beloofde mooi weer te worden in de bergen dus trokken we erop uit. Onderweg kwamen we veel mensen tegen die van de wintersportvakantie terug naar huis reden. In Engelberg namen we de grote kabelbaan tot Ristis. Daar heeft Louise eerst haar patatjes gegeten en zijn we vertrokken. De zon deed deugd alhoewel het zeker geen truitjesweer was. De kids konden met de slee, zelfs Louise vond het reuze! Onderweg aan een hutje gestopt voor picknick. Lore en Arthur hebben flink gewandeld, zeker als je weet dat we misschien wel een 10-tal kilometers afgelegd hebben. We hadden 3 slees dus moesten we wel wat schipperen... Alhoewel we een flinke afstand gewandeld (deels met de slee dus) hebben, heeft niemand een uiltje geknapt.
Bij aankomst stond de familie Van Houtte - Binck ons al op te wachten. Zij waren met de mobilehome op skivakantie geweest naar Grindelwald. Hun jongste dochter Caroline heeft bij Astrid in de klas gezeten. Best wel plezant als er "onverwachts" iemand op bezoek komt. Het was echt volle bak ten huize Mast maar dat zijn we stilletjes aan gewend! Terwijl zij een hapje aten in de mobilhome, konden wij nog snel een boke tussen de tanden steken. Astrid mocht mee in hun rijdend hotel. Wel tof eigenlijk, zelfs groot genoeg voor een gezin met 3 grote kinderen. Helaas, aan alle mooie liedjes komt een eind. Caroline en haar familie reden weer naar huis, naar Edegem. Hopelijk komen ze, net als vorig jaar en vandaag, volgende keer nog eens langs!
Wijzelf hebben het niet lang meer getrokken. Rond 22u is iedereen onder de wol gekropen (de kids veel vroeger).
Louisje had niet zo goed geslapen; Annick en Philippe dus ook niet. Wij hebben er althans niks van gemerkt... In de voormiddag zijn we een toerke gaan maken in Remetschwil zelf. Aan de bosrand lag toch nog zo'n 20 cm sneeuw maar het vriest niet meer dus lang zal het niet meer duren vooraleer alles weer weg is. De kids hebben allemaal flink gestapt, zelfs Arthur met zijn korte beentjes. 's Middags aten we een boke en in de namiddag trokken we met z'n allen naar Baden. Het regende op dat moment wel, maar binnen blijven was ook geen optie. Aan de nieuwe brug bij de fontein namen we de lift naar beneden om van daaruit ons wandelingetje te starten. Via de oude brug kwamen we in de "Altstadt". Het bleef maar regenen en de kids hadden zin in een warme choco dus zijn we de Irish pub in gedoken. 's Avonds was er een ovenschotel met gehakt, aardappelstoemp, broccolli overgoten met bechamelsaus en effe onder de grill zodat de kaas kon smelten. Mmm, iedereen heeft zijn/haar buikje rond gegeten. Voor de kids was er nog een ijsje. Vandaag gingen de kinderen vroeger naar bed.
De maaltijd van gisterenavond (schnitzel met gekookte patatjes en prei met bechamelsaus) is me helemaal niet bekomen. 's Nachts dan ook 5x uit mijn bed geweest om te k...... Plezant is anders. 's Morgens was ik een vod, helemaal leeg, lijkbleek en toch hongerig. Er is niks in gebleven. Onze vrienden die vandaag zouden toekomen, hebben we opgebeld om te melden dat we met een zieke zitten. Zij vonden het niet al te erg en zijn alsnog gekomen. Gelukkig maar want tegen de avond heeft een toast me erboven op geholpen. Erik en Albert zijn vanmorgen naar Hasliberg Reuti gereden om te gaan skiën. Daar scheen de zon en was het warm (7°C). Albert heeft er enorm van genoten om met zijn papa alléén op stap te gaan. Ze stuurden een smsje met actiefoto van Albert. Mooi!
Rond 20u waren ze daar dan. Annick (Erik's ex-collega) en haar man Philippe met hun kindjes Lore (5) Arthur (4) en Louise (14 maanden). Onze kids mochten opblijven tot ze er waren maar daarna was het feest uit! Philippe is vroeg onder de wol gekropen, wij daarentegen zijn nog tot middernacht blijven zitten om bij te babbelen.
Telkens onze buren afwezig zijn, zorgen wij voor hun "zoo" nl 2 katers Mauritz en Babar en het dwergkonijn Chnabberli. Omdat ik me zo ellendig voelde en liever binnen bleef, stuurde ik Astrid naar de buren. Zij gaat immers dikwijls mee en weet wat de beestjes nodig hebben. Ze was nog maar net de deur uit en kwam met veel lawaai weer binnen "mama, mama, dat konijn ligt dood in zijn kot". Dat wil toch wel lukken hé. Omdat het nog koud genoeg was, hebben we het zo laten liggen. Hendrik, André, Aline en Vivien zullen hun lieveling graag zelf een rustplaats geven. Volgens Sophieke gaat dat konijntje rechtstreeks naar de dierenhemel en krijgt het een heel klein wolkje want het is toch maar een dwergkonijn! Vaarwel Chnabberli...
In de voormiddag trokken de 4 mama's nl Chantal, Sonia, Isabel en ik met welgeteld 8 kinderen naar trampolino. Om 10u30 gingen de deuren open en kon de pret beginnen. Veel volk was er niet want de kinderen die in kanton Zürich naar school gaan, hebben pas volgende week vakantie. Isabel en ik konden eveneens, net zoals de "kleine" kindjes op de grote trampolines springen. Chantal en Sonia hielden onze tafel bezet. De kinderen konden het goed met elkaar vinden. Rond het middaguur werd de picknick bovengehaald; daarna konden ze weer naar hartelust ravotten. Om 17u zijn we terug naar huis gereden; iedereen erg tevreden maar vooral moe. Thuis iedereen in bad gezet want van al dat spelen en zweten... Het was een plezante, maar vooral internationale dag (België - Lybie/Italie - Mexico/Zwitserland) waar communicatie geen enkel probleem was, ook niet onder de kinderen!
In de voormiddag maakten Chantal en ik een toerke in 't dorp zodat ze weet hoe ons dorp eruitziet. De kids konden naar hartelust in de sneeuw spelen want er was zeker nog genoeg. Na de middag hebben we nog een frisse neus gehaald. Buiten werd er met de slee gespeeld. Ze moeten ervan profiteren want volgende week zou het gedaan zijn...
Vandaag kwamen Chantal, een nichtje van mij, met haar zoontje Kyano op bezoek. Zij waren pas laat in de namiddag hier dus veel tijd om een uitstapje te doen was er helaas niet. Na het avondmaal nog wat bijgepraat en op tijd gaan slapen.
Sophie heeft de ganse week liggen mopperen, zagen ... omdat ze alleen thuis was zonder broer of zus. Vanmiddag om 14u15 waren ze dan terug uit Braunwald. Sophie moest ze bij aankomst eerst een hele dikke knuffel geven. Alhoewel ze bijna de ganse week slecht (sneeuw) weer hadden gehad met temperaturen tot nét geen -10°C overdag, hebben ze allebei een mooie kleur. Hun gezichtjes verraden dat ze moe zijn en telkens veel te laat in bed lagen. 's Morgens moesten ze om 7u30. De potten speculaaspasta die ik had meegegeven, zijn zeer in de smaak gevallen. Om 9u kon het skiën telkens van start gaan tot het middaguur. Elk kind had dagelijks een werkje nl helpen in de keuken, tafel dekken of afruimen, afwassen. Als moeder en vader niet in de buurt zijn gaat dat allemaal zonder morren!! Na het middageten werd er nog geskied van 14u tot 16u. Zo is Albert dagelijks op de zwarte piste geweest. Omdat er slechts 2 beginners waren, hadden ze die bij Astrid in de groep gezet. Dat maakt dat de ganse groep werd opgehouden. Dat vindt ze zelf heel spijtig want haar broer heeft leukere dingen mogen doen... 's Avonds was er telkens animatie voorzien en om 21u30 gingen de lichten uit. Oogjes toe en mondjes dicht.
Zo te zien én te horen hebben ze zich geweldig geamuseerd. Sophie is vooral blij dat ze nu iemand heeft om mee te spelen.
Omdat Sophie deze week "alleen" thuis is, had ik beloofd om een keertje te gaan zwemmen. Alessio en Aramis mochten ook mee. Gisteren om 9u30 vertrokken we richting zwembad. Er was weinig volk, ook in het kleine badje. Sophie, Alessio en Aramis hebben zich goed geamuseerd. Alle 3 kunnen ze nu een tuimel voorwaarts én achterwaarts in het water. Fier dat ze zijn! Om 12u waren we uit het water en kregen ze allemaal een drankje en een "carré-confituurke". 3 tevreden kindjes. Op de middag bij Sonia blijven plakken zodat we om 14u weer thuis waren.
Wat ik al een hele tijd wilde laten weten... Vorige week lag er op een gegeven moment tussen 25 à 30 cm sneeuw in Remetschwil. Ondertussen is er een deel van weggesmolten maar de velden zijn nog allemaal mooi wit. Gisteren avond is het opnieuw beginnen sneeuwen (ongeveer 5 cm). Toen ik vanmorgen rond 10u tevoet naar de Volg (superette) ging, waren de bouwvakkers bij -5°C in de sneeuw aan het werken. Dat heb ik de afgelopen weken meerdere keren gezien. Ongelooflijk toch, hier alles gaat voort. Een winterstop kennen ze blijkbaar niet.
Astrid en Albert vertrokken vanmorgen met de bus naar Braunwald. Na het middageten vertrokken wij naar Bisisthal (kanton Schwyz) om te wandelen en te sleeën. Het weer was alles behalve goed; veel mist en nevel. Van thuisblijven was geen sprake. De laatste weken was het vaak slecht weer. We hebben het één keer geprobeerd maar skiën in de mist doen we nooit meer. Levensgevaarlijk. In Bisisthal maakten we een mooie wandeling. Twee sleeën namen we mee. Zo konden we de weg die we tevoet naar boven gingen, met de slee naar beneden glijden. Onderweg nog een sneeuwballengevecht gedaan en Sophieke in de sneeuw gesmeten. Plezier dat ze had, een echte sneeuwpop(pemieke). Sophie genoot de volle aandacht!
Albert had vanmorgen geen wekker nodig. Hij is ons komen wakker maken om 6u30 want om 8 uur vertrekt hij samen met zijn zus en 30 andere kinderen van het 4e en het 5e leerjaar op skivakantie. Net zoals vorig schooljaar gaan ze skiën in Braunwald, kanton Glarus. Albert heeft - volgens hem - geen oog dichtgedaan, kan zijn enthousiasme niet onder stoelen of banken steken . Kortom hij is helemaal opgedraaid; loopt de ganse tijd te fluiten en te zingen. Astrid daarentegen pakt alles rustig aan, de kalmte zelve. Zij is zeker ook zo opgewonden als Albert alhoewel je dat aan haar niet ziet. Sophie had gisteren ook haar valieske klaargezet. In de kelder had ze een valies gaan halen en met kleren en haar knuffel gevuld. Wat zou ze zo graag meegaan! Om 8 uur was het verzamelen voor het gemeentehuis; de bus stond al klaar. Astrid had al gauw haar vriendinnekes gevonden en Albert's beste vriend Christian was ook van de partij, samen met zijn broer Stefan. Om stipt 8u20mochten ze plaatsnemen en vertrok de bus. Sophie vond het niet leuk want nu moet ze een ganse week alleen spelen. Ze heeft nog heel vlug haar broer en zus een dikke knuffel gegeven en toen begonnen de traantjes te vloeien.... Wat zal het stilletjes zijn ten huize Mast, alhoewel... de grootste lawaaimaker - Miss Decibel - blijft immers thuis. Tijd voor extra aandacht. Wat wordt dat gemakkelijk met maar één kindje in huis.
Spannend moment... rapportentijd. Vandaag zijn Astrid en Albert thuisgekomen met hun eerste rapport van dit schooljaar. Er is geen reden tot klagen! Wij en zij mogen fier zijn op hun prestaties. Wie had kunnen denken dat ze het hier zo goed zouden doen...? Zo kunnen ze zich maar liefst 2 weekjes ontspannen tijdens de welverdiende "Sportferien" (krokusvakantie).
Jaarlijks worden in het begin van het nieuwe jaar de alarmsirenes over gans het land getest. Vandaag was Kanton Aargau aan de beurt waar maar liefst 600 sirenes gelijktijdig afgingen. In geval van kernrampen, algemeen alarm (oorlog) of wateralarm loeien deze sirenes om de bevolking (en militaire diensten) te informeren. Da's anders wel de moeite want het geluid is akelig en dreigend, om kippenvel van te krijgen...
Gisteren lag er nog een dik tapijt sneeuw, vandaag is dat al een pak minder. De "Föhn" of zuidenwind is de schuldige. De temperaturen klimmen stilletjes aan omhoog en komen enkel 's nachts nog onder het vriespunt. Nog effe en de lente is in 't land!
Erik had aan Markus beloofd om mee te gaan naar de voetbaltraining van FC Fislisbach. Het is dan eindelijk gelukt! Met veel goesting én een grote sportzak met verschillende sport- en voetbalschoenen (binnen, buiten, mét en zonder "toppekes") vertrok hij. Het was uiteraard buiten te doen (in de sneeuw), veel lopen en balwerk. Pas na de training bij het invullen van de papieren, blijkt dat Erik te jong is voor deze ploeg, mannen vanaf 40. Hij kan te allen tijde komen trainen maar binnenkort traint hij mee met de "jonge mannen" en hopelijk is er dan nog plaats genoeg om eveneens mee matchen te spelen. Enfin, hij heeft zich blijkbaar reuze geamuseerd! Eens iets anders dan werken, werken en nog eens werken...
Erik was vandaag vroeg thuis. Hij had vanmorgen zijn auto effe ingeruild voor een vervangwagen zodat de zijne een flinke onderhoudsbeurt kreeg. Hij kreeg een Volvo Cabrio toegewezen, een lachtertje als je weet wat voor weer het is!
Om 17u30 gingen we met z'n allen naar Albert's klasje. Tijdens de lessen WO werken ze rond het thema "Tiere im Winter" en vandaag werden alle werkjes tentoongesteld. In plaats van telkens de werkjes mee naar huis te brengen, blijven ze tot na de tentoonstelling in de klas. Op die manier kom je nog eens in contact met andere ouders en kan je zien wat andere kinderen ervan "gebakken" hebben. Iedereen kreeg ook een drankje en een hapje aangeboden. We profiteerden van de gelegenheid om een babbeltje te slaap met Albert's juf. Ze wist te vertellen dat ze heel tevreden is van hem en dat het steeds beter met hem gaat (taal).
Van de ene klas naar de andere. Ook bij Astrid was er vanalles te doen. Zij werken rond het thema "Elektrizität" en hadden verschillende experimenten gedaan in de klas. Zo hadden ze met batterijen een windmolen gemaakt, een spelletje waarbij het lampje brandt als het juist antwoord wordt gegeven. Astrid maakte een "behendigheidstest", een draad die je moet volgen zonder te raken. Komen beide draden in aanraking met elkaar, hoor je "tuut". Ook de kunstwerkjes werden tentoongesteld en kaartjes werden te koop aangeboden. Hier werden we eveneens verwend met een drankje en een knabbel. Altijd leuk om met andere ouders een babbeltje te slaan.
Vanmorgen om 8u15 stond Isabel voor de deur, deze keer zonder haar hondje Fifi. Het zou ook niet plezant geweest zijn want in 30 cm sneeuw (in Sennhof hierboven nog meer) met korte pootjes, brrrrr! Ondertussen had ik al gegratineerd witloof en aardappelpuree klaargemaakt voor straks, mmmmm...
Via de Rigiweg hier vlak voor de woning, ging het omhoog tot in Sennhof. Van daaruit ging het richting Egelsee. Het was prachtig daarboven maar berekoud. De weg van het Sennhof tot in het bos was een ramp. We zakten in de sneeuw tot aan onze kniën. Wat een plezier dat we haddne! Onderweg kwamen we iemand tegen met van die sneeuwschoenen (rakcets). De ideaal uitrusting. De foto's die ik getrokken heb, hebben jullie nog tegoed.
Na deze inspanning - ja het was een inspanning zeker als je weet dat we pas om 11u30 terug waren - hebben we bij ons thuis nog "met de rapte" een taske koffie gedronken, uiteraard mét een koekske!
