Albert was vanmorgen vroeg wakker, net zoals zijn zussen. Eigenlijk hebben wij geen wekker nodig, zeker in het weekend niet! Vandaag was het Albert's verjaardagsfeestje. Hij mocht kiezen wat we op zijn feestje zouden doen. Met 15 kinderen (inclusief de onze) trokken we om 9u naar het zwembad van Baden. Een aantal klasgenootjes werden rechtstreeks gebracht. Hij had ook enkele meisjes gevraagd, die hadden Astrid en Sophie al direct "opgeeist". Zo te zien heeft iedereen zich goed geamuseerd, Erik en ik ook. Het feit dat de kids zich amuseren, maakt een mens content. Dat Albert daarenboven nog cadeautjes kreeg, was natuurlijk super. Zo kreeg hij een grote doos van Lego (Indiana Jones), een zaklamp die aan/uit gaat als je in de handen klapt, een experimenten-box waarvoor je citroenen nodig hebt, snoepjes en cadeaubons. Ik vrees dat we deze week naar 't stad moeten... Na de middag zijn we thuis gebleven; het was miezerig weer. Tijd om gezelschapspelletjes te spelen. Zo brengt Sophie elke vrijdag een spelletje mee van school. Maandag moet het weer teruggebracht worden.
Erik was gisteren laat thuis van de Nieuwjaarsreceptie op werk. De bus vertrok in Schaffhausen (een uurjte van bij ons thuis) pas om 1u30. Vandaag kon hij uitslapen maar was om 9u al paraat. Tja, blijven liggen is géén optie, achteraf heb je toch alleen maar hoofdpijn en is het weekend voorbij voordat je het weet.
In de namiddag trokken we naar Amden in kanton Sankt-Gallen. Een wandeling en vooral sleeën stonden op het programma. Onderweg kwamen we een aantal nonnekes tegen. De kids vonden dit best grappig. Albert had een opmerking "amai mama, die zouden toch ook beter een 'pots' opzetten in plaats van zo'n 'kappeke'". Ik moest hem gelijk geven!
Ook al schijnt de zon niet, ze doet moeite en dat is al veel. Alles is ondertussen fameus ondergesneeuwd en dat is goed. Zo kunnen de kids volop buiten spelen met de slee en hebben ze iets "om handen". Ze zitten al genoeg binnen! Vanmorgen om 8u stonden Isabel en Fifi, haar 2-jaar oude hondje (Schnauzer), voor de deur. Zoals afgesproken, maken we wekelijks een serieuze toer in en rond Remetschwil. Vandaag ging het tot Oberrohrdorf. Ocharme Fifi met haar korte pootjes. Je zou denken dat zo'n beestje koud heeft maar ze doet niks liever dan in de sneeuw springen. We waren nog maar net vertrokken en er dwarrelden alweer sneeuwvlokjes uit de lucht. Na 2 uur wandelen hebben we bij Isabel thuis nog een taske koffie gedronken. Maar... eerst Fifi onder de douche gezet. Haar pootjes en buikje hingen vol ijsklonters. Daarna is ze in haar mandje in slaap gevallen. De stevige wandeling in de koude heeft ons allen deugd gedaan!
In de namiddag zijn Astrid, Albert en Sophie de ganse tijd buiten gaan sleeën, hiernaast op de wei. Zij waagden zich deze keer niet op de latten, sommige anderen dan weer wel. Ik heb ze de hele namiddag niet gezien!
Na schooltijd moest Albert nogmaals op controle bij de tandarts (Kieferorthopäd). Hij had toch zo gehoopt dat de beugel die aan de binnenkant (boven) zit, eruit mocht. Niks was minder waar maar de tandarts heeft beloofd dat die nog maximum een half jaartje moet blijven zitten. Verder was eigenlijk alles in orde. De beugel aan de buitenkant, eveneens bovenaan, werd vervangen door een enkele draad ipv een dubbele draad. Het ziet er al veel fijner uit zo. Sophie mocht ook nog eens op de stoel gaan liggen. Volgens de tandarts is er daar ook werk aan de winkel, maar later dan!
Noem het stom of onnozel maar regelmatig schrijf ik nog 2009 ipv 2010. Het moet nog effe wennen, zeker nu ik niet ga werken!
Dit weekend was niks bijzonders eigenlijk, sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw dus helaas geen uitstapje naar de bergen. Daarentegen konden de kids naar hartelust in Remetschwil "schlitteln" (sleeën). Sophie en Albert hadden samen met de kids van de buurt een heuse 'ramp' gebouwd. Zoef erover met de slee. Je kunt je al voorstellen wat een gelach en gegibber dat geweest was! Op die manier was Albert effe vergeten dat zijn nieuwe fiets op hem wacht. Eerst moet de sneeuw weg, dan pas kan hij met zijn fiets rondcrossen. Ondertussen heeft hij wel al 14 km op de teller staan!
Zondag maakten Erik en ik een wandeling door het bos van Remetschwil terwijl de kids zich in de sneeuw amuseerden. Onderweg zagen we nog twee hertjes én een vos. Wat kan het hier toch mooi zijn, zelfs in de winter!
Onze poesjes Caramel en Praline zijn ondertussen een half jaartje oud. Om te voorkomen dat we binnenkort niet 2 maar meerdere poesjes hebben, gingen ze vandaag onder het mes. Het begon al 's morgens vroeg. Caramelleke had geen zin om in de "transportbak" gezet te worden. Ze lokken met eten was het enige middel dat hielp, én snel zijn natuurlijk. Geen sinecure! Pralinneke bekeek het allemaal vanop afstand en liet zich niet beet nemen. Er was slechts één oplossing nl Caramel eerst wegbrengen en daarna Praline gaan halen. Uiteindelijk is het dan toch gelukt! Ocharme, ze gingen nogal tekeer in de auto. Volgens mij voelen ze perfect aan dat er iets gaat gebeuren. In de late namiddag mochten we ze weer afhalen. Alles was goed verlopen. Nu mogen ze een tijdje niet buiten zodat de wonde mooi geneest. Voordeel is wel dat zo'n beestje zich schoon likt zodat de kans op complicaties (ontstekingen) klein is. Alleen zou Caramelleke beter niet op de draadjes bijten... Ze zullen zich nog een tijdje thuis moeten vervelen, daarna kunnen ze weer naar hartelust verstoppertje spelen in de tuin!
... viel Glück! De Duitse versie van "Happy Birthday to you". Albert is vandaag jarig. Hij mocht al 9 kaarsjes uitblazen. In feite waren het er veel meer want het waren fopkaarsjes die telkens terug aan gingen. Hij had er wel plezier in en zijn zussen ook. Sophie heeft hem maar geholpen! Albert mocht ook meehelpen om de crème-au-beurre te maken. Het echte versierwerk nam ik voor mijn rekening. Net zoals in België wordt er in de klas getrakteerd.
Omdat het weer niet al te best was, zijn we niet gaan skiën. Spijtig want iedereen had er zin in! Zondagnamiddag zijn we gaan zwemmen. Deze keer niet in het Hallenbad van Baden maar van Bremgarten. Daar is ook een groot openluchtzwembad dat we zeker zullen bezoeken in de zomer. Het Hallenbad was kleiner dan dat van Baden; er was ook heel veel volk. Volgende keer wordt het terug Baden, zeker weten. Ach, zolang de kids zich maar amuseren!
Al het Kerstgerief is ondertussen ook terug in de kelder verdwenen. Het is me ieder jaar toch zo'n gedoe. Het wordt zelfs erger want meer en meer mensen hangen overal lichtjes in de tuin. Sommigen gaan daar echt heel ver in, op het "kitscherige" af. Daar bedanken we voor... Eenvoud en soberheid siert.
Zo, weeral een jaartje voorbij. Wat gaat de tijd snel (ook als je huismoeder bent, hahaha...). Wij wensen iedereen die we kennen, zo kunnen we niemand vergeten, een gelukkig en gezond 2010!! Anders dan in België worden hier dus geen nieuwjaarsbrieven voorgelezen. Langs de ene kant wel spijtig, langs de andere kant geen gemis. Zeker de kinderen zien dit niet als een gemis, integendeel! Toen vorige week de familie Onsia hier was, werden er al nieuwjaarsbrieven voorgelezen.
Vandaag is eigenlijk een verloren dag. Laat (later dan anders) opstaan, winkels gesloten, ijskoud, té weinig sneeuw... Toch zijn we effe buiten geweest om een frisse neus te halen. Letterlijk dan! Het vriest dat het kraakt, niet alleen 's nachts, ook overdag.
Erik is de kelder in gedoken om op de rollen te fietsen. Hij heeft de afgelopen maanden niet veel uitgespookt. Een goed voornemen voor 't nief jaar! Ondertussen houdt Albert hem gezelschap.
De laatste dag van het jaar. Het oude jaar kreunt, het nieuwe fluistert al zachtjes. Tegen 18 uur zijn Isabel, Markus, Stefan en Christian gekomen. Na een aperitiefje en een hapje konden we aan tafel. Het nieuwe fondue-stel dat ik van ons moeke en voke, mijn zus en broer met Kerstmis had gekregen, werd vandaag getest. Omdat in Zwitserland de "Fondue chinoise" (bouillon) erg populair is en niet de "Fondue bourguignon" (olie), werd het dus het eerste. Voorzien van een heleboel slaatjes, stokbrood, sausjes en uiteraard ook vlees, kon het feest beginnen. Er werd veel gegeten, maar in tegenstelling tot vorige week, schoot er nog een heleboel over. Zodoende kreeg Isabel een grote schotel groenten mee naar huis. Als dessert was er vanille- en passievruchtenijs met verse ananas, kiwi en mango. Om middernacht werd de "Party Bombe" op tafel aangestoken. Het is een kartonnen koker (40 cm hoog, 10 cm diameter), gevuld met kleine verrassingen zoals een jojo, een puzzel, ballonnen, een hoedje... Je steekt de lont aan en 3 seconden later "ontploft" het ding. Kompleet onschuldig. Kort na middernacht zijn we buiten geweest om van het vuurwerk te genieten en werd er geklonken - en gebibberd - op het nieuwe jaar. Pas om 3u30 zijn de Suter's weer naar huis gegaan. Sophie en Astrid waren al lang in dromenland. Albert daarentegen wou niet naar bed zolang Stefan en Christian hier waren. Hij heeft heel wat in te halen! We hebben ons goed geamuseerd en onze vrienden ook!
Jill, Astrid haar beste vriendin, is vandaag mee naar Trampolino geweest. Toen we rond 10u45 daar arriveerden, dus vlak na openingstijd, was het al volle bak. Zoveel volk heb ik daar nog niet geweten. De kids konden naar hartelust springen en klimmen, schommelen... Het was ook veel te warm, zelfs al bleef je stilletjes op je stoel zitten. Maar... stilzitten is niks voor mij. Samen met Sophie en Albert ging ik mee op de trampoline (net zoals andere mama's en papa's). Pas laat, om 17u30 zijn we naar huis gereden. Jill mocht blijven slapen van haar mama. Om 21u was het dan ook (al) muisstil!
Tante Els, Sam, Milleke en Matizzke zijn gisterenavond laat nog naar huis vertrokken. Zo konden de kinderen in de auto slapen. In de voormiddag is ook nonkel Chris met zijn gezinnetje weer naar Hulshout gereden. Moeke, voke en Ward zijn pas op de middag vertrokken. Langs de ene kant ben ik blij dat de rust ten Huize Mast is teruggekeerd, langs de andere kant is het spijtig dat we iedereen weer moeten missen. Gelukkig hebben we de webcam nog! Ik weet in ieder geval dat de stof- en opneemvod vandaag heel veel werk hebben! Pffff...
Als iedereen klaar was, gepakt en gezakt, zijn we met z'n allen naar Reuti (Hasliberg) gereden. Daar namen we de kabelbaan tot in Mägisalp. Boven stond de Rega-helikopter klaar om iemand naar het ziekenhuis te brengen. Die had minder geluk... Er waren 3 sleeën en we hebben er nog 2 bij gehuurd. Van Mägisalp ging het met de slee (of te voet) naar beneden tot het tussenstation Bidmi. Milleke had de blauwe slee met stuur de dieperik in gejaagd. Gelukkig is hijzelf niet mee naar beneden"gestort" want dat had pas erg geweest. Nonkel Chris heeft onze slee gered!! Omdat niet iedereen op een slee kon en niet iedereen even avontuurlijk is (Sophie had met momenten echt bang), zijn we nog een tweede keer met de kabelbaan naar boven gegaan. Moeke, Gunhilde, Marie, Sophie en Matizz bleven in Bidmi. Ze verschoten dat we zo snel terug waren. Ja, het gaat razendsnel. Het was echt geweldig. We hadden zeker nog een keer naar boven kunnen gaan, maar het was ook stilletjes aan tijd om huiswaarts te keren. In de auto was het opvallend stil! 's Avonds schafte de pot "spinaziestoemp met worst" en was er nog taart en ijs als dessert.
Al een geluk dat Astrid eraan gedacht had om "kinneke Jezus" in de kribbe te leggen. Niemand anders had eraan gedacht... Dit jaar, net zoals vorig jaar, hebben we geen kerstboom gezet. Enkel hier en daar het huis wat versierd! Onze kerstboom is veel te groot (3 m) om hier te zetten. Zonde! In de voormiddag zijn we thuis gebleven. De kinderen lazen hun nieuwjaarsbrief al voor. Beter een weekje te vroeg dan maanden te laat! Bij ons in de school worden geen nieuwjaarsbrieven geschreven. Na het middageten, een boke, zijn we met de auto tot Heitersberg gereden en van daaruit maakten we een flinke wandeling tot aan de Egelsee en terug. Nonkel Chris had zijn "geocach" meegebracht zodat we 2 "schatten" gevonden hebben. Daar in het bos was een mini-Indianendorp gebouwd met een prachtige tipitent. Laat in de namiddag waren we pas terug. Iedereen maakte zich paraat om naar de Röschti-Farm in Schinznach-Dorf te rijden. Een restaurant waar de typische Zwitserse Röschti-schotels geserveerd worden (geraspte aardappelen gebakken in de pan met verschillende groenten en vlees naar keuze). Iedereen had zijn buikje rond gegeten, ook de kleine Matizz had er deugd van! De kinderen zijn vandaag vroeg gaan slapen zodat de groten ne keer rustig konden babbelen.
In de loop van de voormiddag maakten we een kort wandelingeske door Remetschwil. Zo heeft de Ward ook een idee waar zijn tante Ann en nonkel Erik wonen! Boenk op de middag waren ons Els, Sam, Mill en Matizz er ook. Zo konden we met z'n allen al een boke eten. De taart die ik gisteren al gebakken had, heb ik nog versierd, alsook de hapjes klaargemaakt. Enige tijd later waren onze Chris, Gunhilde, Rik en Marie er ook. Zo waren we helemaal compleet! 16 stuks... Als iedereen zijn bed had klaargemaakt, was het tijd voor een aperitiefje met hapjes. Daarna konden de kids al aan tafel. We zijn met te veel personen om allen samen aan tafel te kunnen. Dus hebben we maar "in shiften" gegeten. De kinderen aten eerst, daarna wij. Ik weet het, het is niet meer origineel, maar de raclette heeft ons toch gesmaakt! Het dessert was niet wat ik ervan verwacht had. Ik wou warme Apfelstrudel met ijskreem serveren, maar dat was allemaal uitverkocht. Dus werd het een "Schwarzwald"-ijskreemtaart en/of de crème-au-beurre taart die ikzelf gebakken had. Pas na middernacht is iedereen onder de wol gekropen.
Vanmorgen zijn we vroeg vertrokken naar Lax, een klein dorpje in kanton Wallis. Ondertussen waren ons moeke, voke en Ward onderweg naar ons. Op de terugweg hebben we de auto op de trein gezet om van Kandersteg naar Goppenstein door de Lötschbergtunnel te rijden, zodat we heel wat tijd én kilometers wonnen. Alhoewel Astrid en Albert dit al 2x meemaakten toen ze nog kleintjes waren, vonden ze dit een heus avontuur. Sophie had liever licht in de tunnel gehad! Toen we thuis kwamen waren onze eerste bezoekers er al. Gisteren had ik aardappelpuree klaargemaakt; moeke bracht een schotel "gegratineerd witloof" mee. Zo hadden we snel en vooral héél lekker gegeten!!
De ganse week stond in het teken van de "Wichtel". De Wichtel is een persoon die voor een andere persoon, na het trekken van namen, allemaal kleine verrassingen voorziet. Ten strengste verboden om te verklappen welke naam je getrokken hebt! Zo kreeg Astrid op maandag met de post een zelfgemaakte kaart, op dinsdag een zelfgemaakt puzzeltje met het machien geplastificieerd. Op woensdag kwam ze thuis met een gedichtje, op donderdag een zakje met koekjes met een briefje erin. Stilletjes aan had Astrid het vermoeden dat het haar juf, Frau Roth was. Vandaag, vrijdag 18 december, maakt de Wichtel zich bekend. En ja, ze had gelijk, het was de juf. Astrid had Sami getrokken en heeft hem de ganse week met vanalles en nog wat verrast. Een mooi initiatief! Zo mochten ze slechts één cadeautje kopen van maximum 5 CHF (ongeveer 3). Zo kochten we voor Sami op de kerstmarkt in Bremgarten een grote, beukenhouten dobbelsteen.
Vandaag begint, net zoals in België, de kerstvakantie en dat zien ze wel zitten natuurlijk! De komende dagen wordt er nog sneeuw verwacht. Het zou goed uitkomen, zeker nu het overdag blijft vriezen en de sneeuw zal blijven liggen. Nu hebben ze tenminste tijd zat om met de slee te spelen.
Vanaf vandaag komen de temperaturen niet meer boven het vriespunt uit. De vogeltjes hebben alvast een vetbolleke gekregen want regelmatig komen roodborstjes in onze tuin verstoppertje spelen. In de voormiddag bleven we thuis, tijd om te niksen. Na het middageten, trokken we naar het zwembad van Baden. Daar waren Melik en Elia met hun papa eveneens aan 't plonsen. Sophie wil tegenwoordig geen "Schwimmflügli" (zwembandjes) meer aandoen. Ze vindt het helemaal niet nodig want ze zwemt toch liever onder water. Zij is een echte waterrat. Eerder een krokodil.....een taterwater!! Op die manier is de zondag weer voorbij gevlogen. Het was een sportief weekend! Op naar het volgende!
Om 6u30 was iedereen uit de veren. Een grapje vanmorgen aan tafel "er is teveel mist en het sneeuwt dus gaan we niet skiën" vonden ze alles behalve grappig. Fopje flauw mopje dus... De ski's en toebehoren (ski's, botten, helmen, stokken, skibrillen, mutsen en handschoenen etc) hadden we de avond ervoor al in of op de auto gedaan. Om 7u30 was iedereen paraat en konden we vertrekken. We reden naar Engelberg, maar deze keer gingen we aan de overkant van de vallei skiën, nl de Titlis. Beneden namen we de kabelbaan tot (net niet helemaal) boven. Daar ligt momenteel zo'n 157cm sneeuw. In had dal "amper" 40 cm. Nergens waren er ankerliften, zetelliften des te meer. De weerman, gooit er, net zoals in België, regelmatig "zijn klak" naar. In de Alpen zou de zon schijnen en hier en daar "Hochnebel". Wel, het was zo erg dat we mekaar op de piste zouden kunnen verliezen. Stond je helemaal links, kon je de persoon aan de overkant niet meer zien. Het was dan ook nog eens volle bak aan 't sneeuwen. De sneeuwcat bleef aan de kant, wat maakt dat het een zwaar, hobbelig parcours (rode piste) was dat anders gemakkelijk te doen was. Sophie panikeerde en vond het niet leuk meer. 's Middags aten we in de "Bergstube" en konden effe op adem komen. Erik, Albert en Astrid zijn daarna nog naar boven geweest. Sophie heeft ondertussen nog een gemakkelijk parcours met mij gedaan. Dat vond ze wel plezant! Erik en Albert hebben zich toch nog op de zwarte piste gewaagd. In de late namiddag was het goed geweest. Mit roten Backen (rode wangen), moe en tevreden zijn we naar huis gereden.
Zondag, toen we aan de rand van het bos, een worstje aan het braden waren, hebben we nog 3 hertjes gezien. Prachtig is dat!
Vanmorgen ben ik nog gaan wandelen (nordic walking) met Isabel en Fifi, haar hondje. We waren nog maar net weg of het begon al te regenen. Maar ja, vrouwen zijn geen doetjes, dus gingen we verder! Deze keer waren we op tijd vertrokken (8 uur) en was er dus nog tijd om na de "zware" inspanning, een taske koffie te drinken. What a life! Volgende week weer van dat.
