De ganse week stond in het teken van de "Wichtel". De Wichtel is een persoon die voor een andere persoon, na het trekken van namen, allemaal kleine verrassingen voorziet. Ten strengste verboden om te verklappen welke naam je getrokken hebt! Zo kreeg Astrid op maandag met de post een zelfgemaakte kaart, op dinsdag een zelfgemaakt puzzeltje met het machien geplastificieerd. Op woensdag kwam ze thuis met een gedichtje, op donderdag een zakje met koekjes met een briefje erin. Stilletjes aan had Astrid het vermoeden dat het haar juf, Frau Roth was. Vandaag, vrijdag 18 december, maakt de Wichtel zich bekend. En ja, ze had gelijk, het was de juf. Astrid had Sami getrokken en heeft hem de ganse week met vanalles en nog wat verrast. Een mooi initiatief! Zo mochten ze slechts één cadeautje kopen van maximum 5 CHF (ongeveer 3). Zo kochten we voor Sami op de kerstmarkt in Bremgarten een grote, beukenhouten dobbelsteen.
Vandaag begint, net zoals in België, de kerstvakantie en dat zien ze wel zitten natuurlijk! De komende dagen wordt er nog sneeuw verwacht. Het zou goed uitkomen, zeker nu het overdag blijft vriezen en de sneeuw zal blijven liggen. Nu hebben ze tenminste tijd zat om met de slee te spelen.
Vanaf vandaag komen de temperaturen niet meer boven het vriespunt uit. De vogeltjes hebben alvast een vetbolleke gekregen want regelmatig komen roodborstjes in onze tuin verstoppertje spelen. In de voormiddag bleven we thuis, tijd om te niksen. Na het middageten, trokken we naar het zwembad van Baden. Daar waren Melik en Elia met hun papa eveneens aan 't plonsen. Sophie wil tegenwoordig geen "Schwimmflügli" (zwembandjes) meer aandoen. Ze vindt het helemaal niet nodig want ze zwemt toch liever onder water. Zij is een echte waterrat. Eerder een krokodil.....een taterwater!! Op die manier is de zondag weer voorbij gevlogen. Het was een sportief weekend! Op naar het volgende!
Om 6u30 was iedereen uit de veren. Een grapje vanmorgen aan tafel "er is teveel mist en het sneeuwt dus gaan we niet skiën" vonden ze alles behalve grappig. Fopje flauw mopje dus... De ski's en toebehoren (ski's, botten, helmen, stokken, skibrillen, mutsen en handschoenen etc) hadden we de avond ervoor al in of op de auto gedaan. Om 7u30 was iedereen paraat en konden we vertrekken. We reden naar Engelberg, maar deze keer gingen we aan de overkant van de vallei skiën, nl de Titlis. Beneden namen we de kabelbaan tot (net niet helemaal) boven. Daar ligt momenteel zo'n 157cm sneeuw. In had dal "amper" 40 cm. Nergens waren er ankerliften, zetelliften des te meer. De weerman, gooit er, net zoals in België, regelmatig "zijn klak" naar. In de Alpen zou de zon schijnen en hier en daar "Hochnebel". Wel, het was zo erg dat we mekaar op de piste zouden kunnen verliezen. Stond je helemaal links, kon je de persoon aan de overkant niet meer zien. Het was dan ook nog eens volle bak aan 't sneeuwen. De sneeuwcat bleef aan de kant, wat maakt dat het een zwaar, hobbelig parcours (rode piste) was dat anders gemakkelijk te doen was. Sophie panikeerde en vond het niet leuk meer. 's Middags aten we in de "Bergstube" en konden effe op adem komen. Erik, Albert en Astrid zijn daarna nog naar boven geweest. Sophie heeft ondertussen nog een gemakkelijk parcours met mij gedaan. Dat vond ze wel plezant! Erik en Albert hebben zich toch nog op de zwarte piste gewaagd. In de late namiddag was het goed geweest. Mit roten Backen (rode wangen), moe en tevreden zijn we naar huis gereden.
Zondag, toen we aan de rand van het bos, een worstje aan het braden waren, hebben we nog 3 hertjes gezien. Prachtig is dat!
Vanmorgen ben ik nog gaan wandelen (nordic walking) met Isabel en Fifi, haar hondje. We waren nog maar net weg of het begon al te regenen. Maar ja, vrouwen zijn geen doetjes, dus gingen we verder! Deze keer waren we op tijd vertrokken (8 uur) en was er dus nog tijd om na de "zware" inspanning, een taske koffie te drinken. What a life! Volgende week weer van dat.
en nog eens tanden. Tegenwoordig volgt het ene bezoek aan de tandarts, het andere al snel op. Albert heeft ondertussen al een jaar een vaste beugel in zijn mond (gehemelte) en die moet nog zeker tot en met februari blijven zitten. Ondertussen heeft hij ook 2 extra blokjes op zijn voorste, bovenste tanden. Vorige week zijn we nog in aller spoed naar de "Kieferorthopäd" geweest want de "ijzerdraad" tussen de blokjes was ergens gelost. Pijnlijk blijkbaar...
Erik is ook al 2 keer kort na mekaar naar de tandarts geweest wegens losgekomen vulling. Volgens de tandarts is zijn gebid aan restauratie toe.
Sophie is maandag namiddag ook naar de tandarts geweest. Ze heeft achteraan in haar mond, zowel boven als onder, kiezen met grote groeven. Die zijn nu allemaal nog tip-top in orde maar de tandarts heeft deze "verzegeld", voorzien van een laagje lak ter bescherming. Deze tanden zijn blijvend en lopen daarom groot risico op cariës. Wat ze tegenwoordig allemaal al niet kunnen. Volgende week is Astrid dan aan de beurt.
Morgen, vrijdag, kan ik nog eens gaan. Een afgebroken tand wordt dan weer netjes terug opgebouwd.
Enfin, om het dan toch kort te houden. We zouden beter een familie-abonnement nemen bij de tandarts!!
"Hoor wie klopt daar kind'ren"... ja ja, de Sint is ook over de bergen tot bij ons geraakt en heeft ons ook dit jaar gevonden! Vanmorgen was het langer stil dan anders. Sophie was eerst wakker en was dus als eerste beneden. Je kan het al raden, binnen de minuut wist Albert het ook. Alleen Astrid was wat later. Maar ja, die is dan ook wal wat groter hé... Deze keer bracht de Sint geen speelgoed, geen knutselgerief maar wel een Wii (spelconsole) en snoepgoed. Hun bokes waren dan ook sneller op, want na het ontbijt mocht de Wii geïnstalleerd worden. Sophie bokst graag, Astrid en Albert spelen liever tennis.
Vandaag is het maar kwakkelweer maar dat belet ons niet om effe een frisse neus te halen. In tegendeel. Gepakt en gezakt trokken we naar het Remetschwiler bos. Erik maakte een vuurtje zodat we een worst konden braden. In de meeste bossen vind je plaatsen waar je vuur mag maken; dikwijls hangt er zelfs een rooster om je vlees op te leggen. Man, man, wat die buitenlucht allemaal doet! Alles doorspoelen met een warm kopje thee. Nog wat van het "kampvuur" genoten en alles netjes achtergelaten. Het weekend was snel voorbij!
Astrid en Albert zijn weer aan de beterhand; Sophie is ook terug springlevend. Alleen nog hoesten en flink wat snot. Daarom zijn we ook niet gaan skiën vandaag. Nochtans hadden ze dat veel liever gedaan! Hopelijk volgende week! In de late namiddag trokken we naar de "Christchindli-Märt" (kerstmarkt) in de Reusstad Bremgarten. Zoals vorig jaar was er haast nergens geen parkeerplaats te vinden. Na lang zoeken is het ons dan toch gelukt. Er waren wel meer dan 270 marktkramers, maar deze hebben we natuurlijk niet geteld, en nog véél meer volk want je kon er over de koppen lopen. Er waren kraampjes met kaarsen, prachtig houtsnijwerk (beelden, kerststallen, houten sterren, engelen, etc.), helder glaswerk dat ter plekke gemaakt werd, juwelen. Ook smul- en drankkraampjes waren er, zodat we daar een lekker hapje gegeten hebben. Via de houten brug over de rivier 'Reuss', die in 1547 gebouwd werd en voorzien is van een tolhuisje, kwam je tot bij de kermis. Een groot reuzenrad dat verlicht was, kon je van ver zien. Een zicht over de stad en enkel wat lichtjes van de omliggende dorpen. Meer kan je daarboven helaas niet zien. Veel volk en koude voeten. Een mens zou voor minder naar huis gaan.
Sinds vanmorgen is Sophie weer naar school. Zij was er het snelst terug bovenop. Ze is toch wel héél content dat ze vandaag weer naar school MAG want weet je waarom....? De lieve Sint komt in de Kindergarten en dat mag ze niet missen natuurlijk! In de klas hadden alle kindjes een mooie zak in mekaar geknutseld (jut), voorzien van hun naam, een sint en piet in vilt. Er hingen ook overal watten propjes op, omdat het al gesneeuwd had in Remetschwil. Wel een mooi idee. Toen ze vanmiddag terug thuis kwam, zat er vanalles in de zak om op te smullen. Astrid en Albert kunnen pas maandag weer naar school. Albert voelt zich al stukken beter en Astrid ook, alhoewel haar stem nog niet ver rijkt! De dokter had gezegd, dat ze pas weer naar school mogen, wanneer ze een volledige dag koortsvrij (uiteraard zonder medicatie) zijn geweest. Niet eerder. Dat was dus zeker niet vandaag. Gisteren zijn Astrid's vriendinnetjes nog komen bellen (tot aan de deur en niet verder!) om te vragen hoe het met haar gaat. Lief hé!
Dit is nog het liedje dat Sophie de ganse tijd loopt te zingen:
Samichlaus, säg, isch das wahr? Dass du elei wohnsch s ganze Jahr? Ich find, eso en alte Maa Müesst Fründe um sich ume ha Chumm doch un wohn i öisem Huus Das miech de andere gar nüüt us.
Mir würdet für dich choche, bette Putze, wösche, suuge, glette Würdet hälfe Guetzli bache Schoggi schmelze, Seckli mache
Au din Esel dörf da si Im Gartehuus, mir richtet's ii Drum la der's dur de Chopf la gaa Und lüt mer nach der Wiehnacht aa!
De weergoden hebben het geweten. Meteorologisch gezien begint vandaag de winter. Als we naar buiten kijken is dat echt wel zo. Er ligt momenteel wel 12 cm sneeuw. Gisterenavond laat - ik denk dat het toch al 22 uur was - heeft de sneeuwruimer voor de eerste keer dit seizoen de straten van Remetschwil sneeuwvrij gemaakt. 's Nachts vriest het wel, maar overdag komen de temperaturen tot boven het vriespunt. Niet genoeg om de sneeuw te laten liggen. Het zal toch wel enkele dagen duren alvorens alles weg is.
Ziek zijn en niet naar school kunnen, dat vinden ze niet erg. Wat véél erger is, is dat het momenteel fameus aan het sneeuwen is en ze niet naar buiten mogen. Sinds vanmorgen is het non-stop aan het sneeuwen. Het is ondertussen bijna 15 uur en het ziet er niet naar uit, dat het direct zal ophouden. De winterpret zal helaas van korte duur zijn want het vriest nét niet. Met de slee buiten spelen, zal dus voor een andere keer zijn. Toen we vorig jaar met Kerstmis op familiebezoek waren in België, lag er sneeuw in Remetschwil. Hopelijk nu ook! I'm dreaming of a white Christmas!!
Astrid was vannacht ook uit haar bed geweest. Vanmorgen had ze koorts en deed haar oor pijn. Albert zag er echt belabberd uit. Rode ogen, bleek, een rommelhoest en koortsig. Besluit: niet naar school. Om 8 uur hing ik al aan de bel bij de dokter zodat we om 11u30 met hen kon langskomen. Voor Albert was het minder goed; hij heeft de "Schweinegrippe" of de Mexicaanse griep. Astrid heeft hetzelfde, alleen is het nog niet zo uitgesproken. Dat komt nog! Ze kregen geen medicatie want griep is steeds viraal en niet bacteriëel. Enfin, nu maar hopen dat Sophie gespaard blijft. Ze mogen terug naar school van de moment dat ze een volledige dag koortsvrij zijn. Waarschijnlijk zal dat woensdag of donderdag zijn.
Nu Erik zich stukken beter voelt, is Albert aan de beurt. Toch zijn we deze namiddag eventjes weg geweest. Waar Margrith - onze toffe buurvrouw - werkt, was het open-deur-dag. Zij werkt als opvoedster/verpleegkundige in "Haus Morgenstern" in Hasenberg, een instelling voor mentaal gehandicapten. Zij hebben een grote groentetuin waar de bewoners groenten kweken; alsook een boerderij met kleine dieren. In de weverij maakten de bewoners prachtige tafelkleedjes, onderleggers, servietten, handdoekjes. In het atelier verkochten ze eveneens zelfgemaakte kaarsen. Brood en gebak kon je in de "Backstube" kopen, alsook "Biberli" (Lebkuchen, net zoals peperkoek en speculaas). Astrid en Sophie bakten hun eigen Butterzopfli, geen gevlochten broodje deze keer, maar een manneke versierd met gekleurde suikerbolletjes. Albert ging liever mee een kijkje nemen bij de houtbewerking. Prachtige kandelaars, verlichting, stoelen... Verder was er ook nog een "papeterie" waar mooie verjaardagskaarten (zeefdruk) gemaakt werden, een pottenbakkerij... Als afsluiter genoten we van een huisgemaakte patéke met een drankje. Het was echt de moeite om eens een kijkje te gaan nemen.
Omdat er nog steeds geen sneeuw ligt in de bergen, moesten we ons programma aanpassen. Skiën zal (hopelijk) voor volgend weekend zijn. In de voormiddag werd er gewinkeld, in de namiddag trokken we naar Kanton Obwalden, naar de Lungernsee (meer). Bedoeling was om daar een fikse wandeling te maken langs de oevers van het meer. Op een gegeven moment zagen we een pijltje "Sakramentskapelle -- 1u 10 min wandelen. Het was een mooie wandeling dwars door het bos. Onderweg kwamen we ook 15 houten kruisbeelden tegen. De kapel ligt midden in het bos en werd in 1522 gebouwd. In 1871 werd de kapel verder uitgebouwd en kwam er een biechtkamer bij. Er kunnen zowat 25 personen in dit kapelletje. Het ziet er echt prachtig uit, helemaal in hout afgewerkt, proper onderhouden. In 1985 kreeg de kapel een grondige opknapbeurt.
De Sakramentskapelle : In 1492 stalen 3 mannen een kelk met hosties uit het tabernakel van de kerk nabij de het meer van Lungern. Bij de vluchtpoging hadden ze de hosties uit de kelk gegooid. Eén van de mannen kon gevat worden, de andere 2 niet. Toen ze nadien op zoek gingen naar de hosties, vonden ze tot hun grote verbazing een kristalheldere bron, op de plaats waar de hosties op de grond gegooid werden. Vandaar dat ze beslisten om op die plek in het bos een kapel te bouwen...
Erik is sinds gisteren niet in zijn gewone doen. Daarom is hij dan ook vroeger naar huis gekomen van zijn werk. Hij heeft koorts, keelpijn en hoofdpijn. Met hoofdpijn loopt hij al enkele dagen rond. Normaal gezien moest hij vandaag en morgen op zakenreis naar Hamburg. Dit komt natuurlijk wel heel slecht uit, nooit ziek zijn, nooit voor de kleinste klacht thuis blijven. Altijd trouw op post en nu dit... Tja, wie ziek is, is ziek. Het kan alleen maar beter worden. Hij ligt er zeker niet wakker van, er zijn er andere... Vrijdag had hij geen koorts en keelpijn meer. Enkel de hoofdpijn is gebleven. Hij vond zichzelf niet ziek genoeg om thuis te blijven en is alsnog gaan werken. "Zo slap en bleek als een platte keezeke"...
In de kelder van de school, werd er vanaf 14 uur katoenen draad (lont) uitgedeeld om kaarsen te maken. Je had keuze tussen 3 verschillende draaddiktes. Les 3 Suisses kozen voor de dunste draad. Sophieke heeft per ongeluk haar draad in het vat kaarsvet laten vallen. Zo moest ze weer helemaal van voor af aan beginnen. Het duurt sowieso al lang alvorens je kaars helemaal klaar is. Als het niet voldoende afgekoeld is, smelt het gewoon weer weg als je "sopt". Na 1,5 uur "soppen" is het dan uiteindelijk toch gelukt. 's Avonds heeft Albert zijn kaars al gebrand. Gezellig!
Eigenlijk stond de wandeling al sinds maandag op het programma. Helaas besliste de hevige wind (lees: storm) er anders over. De regen had ons niet tegengehouden, wel de wind. Met stormweer wandelen in het bos, da's om problemen vragen. Rond 8 uur zijn Isabel en ik gaan wandelen mét de nodige nordic walking stokken. Fifi, het hondje van de familie Suter, mocht ook mee! Zo gingen we tot voorbij de Egelsee, richting Ruine. Daar hebben we ons 10 minuutjes op een bank in de zon gezet. Zalig, de zon op je gezicht en in de verte de bergen! Een prachtig uitzicht! Daarna zijn we voor een stuk langs dezelfde bosweg teruggewandeld. In Sennhof namen we een andere weg retour. Rond 11 uur waren we weer thuis. Het heeft deugd gedaan die fikse wandeling. Ik had eigenlijk wel medelijden met Fifi, zo'n korte pootjes... Ik denk dat ze deze namiddag een flink "poozeke" zal pakken. Volgende week wordt er weer gewandeld.
Sophie had vorige maand op medisch onderzoek geweest met de school. Alles was tip-top in orde, enkel haar linker oogje had wat meer moeite om ver te zien. Vandaar dat de dokter ons had aangeraden om eens een oogarts op te zoeken. Zo gezegd, zo gedaan. Bij de eerste testjes, de motorische bewegingen, bleek al dat ze inderdaad een inspanning moet leveren om ver te zien. Blijkt dat het zo beter is dan omgekeerd, omdat omgekeerd blijvend is en dit niet. De andere testen waren allemaal goed. Binnen een jaartje moeten we weer op controle. Voorlopig moet er met haar oogjes niks gebeuren. Haar vriendje Aramis heeft minder geluk, hij moet voortaan een bril dragen...
Vanmorgen om 8u15 verzamelden alle turnsters aan de school in Oberrohrdorf. Van daaruit vertrokken we naar Rothrist, eveneens in kanton Aargau, op zo'n 40 km van Remetschwil. Eerst konden ze in de andere sporthal inturnen, dan ging om 10 uur de wedstrijd van start. Al gauw werd duidelijk dat "onze" turnkring TSV Rohrdorf, weer schitterend presteerde. In het totaal klassement (kategorie 1, K1) behaalde Astrid de 2e plaats. Deze keer had Gioia haar voorbij gestoken! Het was een teamwedstrijd dus werden ze in kleine groepjes verdeeld en zo streden ze om de titel. Zo hadden ze kategorie1 en 2 samen gezet. Dat maakt dat Astrid, Gioia en Valerie op de 1e plaats eindigden. Susan, Tanja, Lea en Yvonne (K2) eindigden op de 2e plaats. In kategorie 3 en 4, stond het "schavotje" helemààl vol met TSV Rordorf-turnsters. Schitterend toch!!! Met een klik op de knop kan je naar de website surfen om foto's én resultaten te bekijken: www.tsvrohrdorf.ch - klikken op "Bilder und Rangliste"
Dit was de laatste turnwedstrijd van het seizoen; volgende keer zit Astrid één kategorie hoger nl in K2. Zo fier als een gieter - allebei wel te verstaan - zijn we naar huis gereden. De wisselbeker mag Astrid 4 maanden thuis houden, dan gaat hij naar Gioia, Valerie om vervolgens in de trofeeënkast van de turnkring te blijven wonen.
Kort na het middageten vertrokken we naar de Rigi, een berg in centraal Zwitserland, gelegen op de grens met kanton Schwyz en kanton Luzern. In Vitznau namen we de tandradbahn helemaal tot boven (1797 m) en stegen daarbij zo'n 1400 m. De Vitznau-Rigi-Bahn was de eerste Europese bergspoorbaan die al in 1871 in gebruik werd genomen. Onderweg kwamen we dan ook het oude stoomtreintje tegen dat nog steeds in gebruik is. Daar boven heb je een prachtig uitzicht over de stad Schwyz en het Vierwoudstedenmeer. Alhoewel het schitterend weer was, waren er toch wat sluierwolken die het zicht op de bergen wat beperkten. We waren van plan om helemaal te voet naar beneden te gaan, doch bij gebrek aan tijd namen we halverwege de tandradbaan terug naar beneden. Dat hebben we maar weer mooi gehad!!
Astrid was na schooltijd uitgenodigd op Michelle's verjaardagsfeestje. Vorige week hadden we afgesproken om met Isabel en Markus naar de film in Baden te gaan. Zo gezegd, zo gedaan; alleen had Erik een andere film in gedachten dus bleef hij liever thuis en ben ik alleen meegegaan. We keken naar "die Päpstin", de vrouwelijke Paus. Het was goed alleen het einde was niet wat ik ervan verwacht had. Volgende keer zal het een film zijn met meer actie... Daarna zijn we in "café Mast" nog een glaasje wijn gaan drinken. Om 1 uur zijn ze weer naar huis gereden.
