Zo, weeral een jaartje voorbij. Wat gaat de tijd snel (ook als je huismoeder bent, hahaha...). Wij wensen iedereen die we kennen, zo kunnen we niemand vergeten, een gelukkig en gezond 2010!! Anders dan in België worden hier dus geen nieuwjaarsbrieven voorgelezen. Langs de ene kant wel spijtig, langs de andere kant geen gemis. Zeker de kinderen zien dit niet als een gemis, integendeel! Toen vorige week de familie Onsia hier was, werden er al nieuwjaarsbrieven voorgelezen.
Vandaag is eigenlijk een verloren dag. Laat (later dan anders) opstaan, winkels gesloten, ijskoud, té weinig sneeuw... Toch zijn we effe buiten geweest om een frisse neus te halen. Letterlijk dan! Het vriest dat het kraakt, niet alleen 's nachts, ook overdag.
Erik is de kelder in gedoken om op de rollen te fietsen. Hij heeft de afgelopen maanden niet veel uitgespookt. Een goed voornemen voor 't nief jaar! Ondertussen houdt Albert hem gezelschap.
De laatste dag van het jaar. Het oude jaar kreunt, het nieuwe fluistert al zachtjes. Tegen 18 uur zijn Isabel, Markus, Stefan en Christian gekomen. Na een aperitiefje en een hapje konden we aan tafel. Het nieuwe fondue-stel dat ik van ons moeke en voke, mijn zus en broer met Kerstmis had gekregen, werd vandaag getest. Omdat in Zwitserland de "Fondue chinoise" (bouillon) erg populair is en niet de "Fondue bourguignon" (olie), werd het dus het eerste. Voorzien van een heleboel slaatjes, stokbrood, sausjes en uiteraard ook vlees, kon het feest beginnen. Er werd veel gegeten, maar in tegenstelling tot vorige week, schoot er nog een heleboel over. Zodoende kreeg Isabel een grote schotel groenten mee naar huis. Als dessert was er vanille- en passievruchtenijs met verse ananas, kiwi en mango. Om middernacht werd de "Party Bombe" op tafel aangestoken. Het is een kartonnen koker (40 cm hoog, 10 cm diameter), gevuld met kleine verrassingen zoals een jojo, een puzzel, ballonnen, een hoedje... Je steekt de lont aan en 3 seconden later "ontploft" het ding. Kompleet onschuldig. Kort na middernacht zijn we buiten geweest om van het vuurwerk te genieten en werd er geklonken - en gebibberd - op het nieuwe jaar. Pas om 3u30 zijn de Suter's weer naar huis gegaan. Sophie en Astrid waren al lang in dromenland. Albert daarentegen wou niet naar bed zolang Stefan en Christian hier waren. Hij heeft heel wat in te halen! We hebben ons goed geamuseerd en onze vrienden ook!
Jill, Astrid haar beste vriendin, is vandaag mee naar Trampolino geweest. Toen we rond 10u45 daar arriveerden, dus vlak na openingstijd, was het al volle bak. Zoveel volk heb ik daar nog niet geweten. De kids konden naar hartelust springen en klimmen, schommelen... Het was ook veel te warm, zelfs al bleef je stilletjes op je stoel zitten. Maar... stilzitten is niks voor mij. Samen met Sophie en Albert ging ik mee op de trampoline (net zoals andere mama's en papa's). Pas laat, om 17u30 zijn we naar huis gereden. Jill mocht blijven slapen van haar mama. Om 21u was het dan ook (al) muisstil!
Tante Els, Sam, Milleke en Matizzke zijn gisterenavond laat nog naar huis vertrokken. Zo konden de kinderen in de auto slapen. In de voormiddag is ook nonkel Chris met zijn gezinnetje weer naar Hulshout gereden. Moeke, voke en Ward zijn pas op de middag vertrokken. Langs de ene kant ben ik blij dat de rust ten Huize Mast is teruggekeerd, langs de andere kant is het spijtig dat we iedereen weer moeten missen. Gelukkig hebben we de webcam nog! Ik weet in ieder geval dat de stof- en opneemvod vandaag heel veel werk hebben! Pffff...
Als iedereen klaar was, gepakt en gezakt, zijn we met z'n allen naar Reuti (Hasliberg) gereden. Daar namen we de kabelbaan tot in Mägisalp. Boven stond de Rega-helikopter klaar om iemand naar het ziekenhuis te brengen. Die had minder geluk... Er waren 3 sleeën en we hebben er nog 2 bij gehuurd. Van Mägisalp ging het met de slee (of te voet) naar beneden tot het tussenstation Bidmi. Milleke had de blauwe slee met stuur de dieperik in gejaagd. Gelukkig is hijzelf niet mee naar beneden"gestort" want dat had pas erg geweest. Nonkel Chris heeft onze slee gered!! Omdat niet iedereen op een slee kon en niet iedereen even avontuurlijk is (Sophie had met momenten echt bang), zijn we nog een tweede keer met de kabelbaan naar boven gegaan. Moeke, Gunhilde, Marie, Sophie en Matizz bleven in Bidmi. Ze verschoten dat we zo snel terug waren. Ja, het gaat razendsnel. Het was echt geweldig. We hadden zeker nog een keer naar boven kunnen gaan, maar het was ook stilletjes aan tijd om huiswaarts te keren. In de auto was het opvallend stil! 's Avonds schafte de pot "spinaziestoemp met worst" en was er nog taart en ijs als dessert.
Al een geluk dat Astrid eraan gedacht had om "kinneke Jezus" in de kribbe te leggen. Niemand anders had eraan gedacht... Dit jaar, net zoals vorig jaar, hebben we geen kerstboom gezet. Enkel hier en daar het huis wat versierd! Onze kerstboom is veel te groot (3 m) om hier te zetten. Zonde! In de voormiddag zijn we thuis gebleven. De kinderen lazen hun nieuwjaarsbrief al voor. Beter een weekje te vroeg dan maanden te laat! Bij ons in de school worden geen nieuwjaarsbrieven geschreven. Na het middageten, een boke, zijn we met de auto tot Heitersberg gereden en van daaruit maakten we een flinke wandeling tot aan de Egelsee en terug. Nonkel Chris had zijn "geocach" meegebracht zodat we 2 "schatten" gevonden hebben. Daar in het bos was een mini-Indianendorp gebouwd met een prachtige tipitent. Laat in de namiddag waren we pas terug. Iedereen maakte zich paraat om naar de Röschti-Farm in Schinznach-Dorf te rijden. Een restaurant waar de typische Zwitserse Röschti-schotels geserveerd worden (geraspte aardappelen gebakken in de pan met verschillende groenten en vlees naar keuze). Iedereen had zijn buikje rond gegeten, ook de kleine Matizz had er deugd van! De kinderen zijn vandaag vroeg gaan slapen zodat de groten ne keer rustig konden babbelen.
In de loop van de voormiddag maakten we een kort wandelingeske door Remetschwil. Zo heeft de Ward ook een idee waar zijn tante Ann en nonkel Erik wonen! Boenk op de middag waren ons Els, Sam, Mill en Matizz er ook. Zo konden we met z'n allen al een boke eten. De taart die ik gisteren al gebakken had, heb ik nog versierd, alsook de hapjes klaargemaakt. Enige tijd later waren onze Chris, Gunhilde, Rik en Marie er ook. Zo waren we helemaal compleet! 16 stuks... Als iedereen zijn bed had klaargemaakt, was het tijd voor een aperitiefje met hapjes. Daarna konden de kids al aan tafel. We zijn met te veel personen om allen samen aan tafel te kunnen. Dus hebben we maar "in shiften" gegeten. De kinderen aten eerst, daarna wij. Ik weet het, het is niet meer origineel, maar de raclette heeft ons toch gesmaakt! Het dessert was niet wat ik ervan verwacht had. Ik wou warme Apfelstrudel met ijskreem serveren, maar dat was allemaal uitverkocht. Dus werd het een "Schwarzwald"-ijskreemtaart en/of de crème-au-beurre taart die ikzelf gebakken had. Pas na middernacht is iedereen onder de wol gekropen.
Vanmorgen zijn we vroeg vertrokken naar Lax, een klein dorpje in kanton Wallis. Ondertussen waren ons moeke, voke en Ward onderweg naar ons. Op de terugweg hebben we de auto op de trein gezet om van Kandersteg naar Goppenstein door de Lötschbergtunnel te rijden, zodat we heel wat tijd én kilometers wonnen. Alhoewel Astrid en Albert dit al 2x meemaakten toen ze nog kleintjes waren, vonden ze dit een heus avontuur. Sophie had liever licht in de tunnel gehad! Toen we thuis kwamen waren onze eerste bezoekers er al. Gisteren had ik aardappelpuree klaargemaakt; moeke bracht een schotel "gegratineerd witloof" mee. Zo hadden we snel en vooral héél lekker gegeten!!
De ganse week stond in het teken van de "Wichtel". De Wichtel is een persoon die voor een andere persoon, na het trekken van namen, allemaal kleine verrassingen voorziet. Ten strengste verboden om te verklappen welke naam je getrokken hebt! Zo kreeg Astrid op maandag met de post een zelfgemaakte kaart, op dinsdag een zelfgemaakt puzzeltje met het machien geplastificieerd. Op woensdag kwam ze thuis met een gedichtje, op donderdag een zakje met koekjes met een briefje erin. Stilletjes aan had Astrid het vermoeden dat het haar juf, Frau Roth was. Vandaag, vrijdag 18 december, maakt de Wichtel zich bekend. En ja, ze had gelijk, het was de juf. Astrid had Sami getrokken en heeft hem de ganse week met vanalles en nog wat verrast. Een mooi initiatief! Zo mochten ze slechts één cadeautje kopen van maximum 5 CHF (ongeveer 3). Zo kochten we voor Sami op de kerstmarkt in Bremgarten een grote, beukenhouten dobbelsteen.
Vandaag begint, net zoals in België, de kerstvakantie en dat zien ze wel zitten natuurlijk! De komende dagen wordt er nog sneeuw verwacht. Het zou goed uitkomen, zeker nu het overdag blijft vriezen en de sneeuw zal blijven liggen. Nu hebben ze tenminste tijd zat om met de slee te spelen.
Vanaf vandaag komen de temperaturen niet meer boven het vriespunt uit. De vogeltjes hebben alvast een vetbolleke gekregen want regelmatig komen roodborstjes in onze tuin verstoppertje spelen. In de voormiddag bleven we thuis, tijd om te niksen. Na het middageten, trokken we naar het zwembad van Baden. Daar waren Melik en Elia met hun papa eveneens aan 't plonsen. Sophie wil tegenwoordig geen "Schwimmflügli" (zwembandjes) meer aandoen. Ze vindt het helemaal niet nodig want ze zwemt toch liever onder water. Zij is een echte waterrat. Eerder een krokodil.....een taterwater!! Op die manier is de zondag weer voorbij gevlogen. Het was een sportief weekend! Op naar het volgende!
Om 6u30 was iedereen uit de veren. Een grapje vanmorgen aan tafel "er is teveel mist en het sneeuwt dus gaan we niet skiën" vonden ze alles behalve grappig. Fopje flauw mopje dus... De ski's en toebehoren (ski's, botten, helmen, stokken, skibrillen, mutsen en handschoenen etc) hadden we de avond ervoor al in of op de auto gedaan. Om 7u30 was iedereen paraat en konden we vertrekken. We reden naar Engelberg, maar deze keer gingen we aan de overkant van de vallei skiën, nl de Titlis. Beneden namen we de kabelbaan tot (net niet helemaal) boven. Daar ligt momenteel zo'n 157cm sneeuw. In had dal "amper" 40 cm. Nergens waren er ankerliften, zetelliften des te meer. De weerman, gooit er, net zoals in België, regelmatig "zijn klak" naar. In de Alpen zou de zon schijnen en hier en daar "Hochnebel". Wel, het was zo erg dat we mekaar op de piste zouden kunnen verliezen. Stond je helemaal links, kon je de persoon aan de overkant niet meer zien. Het was dan ook nog eens volle bak aan 't sneeuwen. De sneeuwcat bleef aan de kant, wat maakt dat het een zwaar, hobbelig parcours (rode piste) was dat anders gemakkelijk te doen was. Sophie panikeerde en vond het niet leuk meer. 's Middags aten we in de "Bergstube" en konden effe op adem komen. Erik, Albert en Astrid zijn daarna nog naar boven geweest. Sophie heeft ondertussen nog een gemakkelijk parcours met mij gedaan. Dat vond ze wel plezant! Erik en Albert hebben zich toch nog op de zwarte piste gewaagd. In de late namiddag was het goed geweest. Mit roten Backen (rode wangen), moe en tevreden zijn we naar huis gereden.
Zondag, toen we aan de rand van het bos, een worstje aan het braden waren, hebben we nog 3 hertjes gezien. Prachtig is dat!
Vanmorgen ben ik nog gaan wandelen (nordic walking) met Isabel en Fifi, haar hondje. We waren nog maar net weg of het begon al te regenen. Maar ja, vrouwen zijn geen doetjes, dus gingen we verder! Deze keer waren we op tijd vertrokken (8 uur) en was er dus nog tijd om na de "zware" inspanning, een taske koffie te drinken. What a life! Volgende week weer van dat.
en nog eens tanden. Tegenwoordig volgt het ene bezoek aan de tandarts, het andere al snel op. Albert heeft ondertussen al een jaar een vaste beugel in zijn mond (gehemelte) en die moet nog zeker tot en met februari blijven zitten. Ondertussen heeft hij ook 2 extra blokjes op zijn voorste, bovenste tanden. Vorige week zijn we nog in aller spoed naar de "Kieferorthopäd" geweest want de "ijzerdraad" tussen de blokjes was ergens gelost. Pijnlijk blijkbaar...
Erik is ook al 2 keer kort na mekaar naar de tandarts geweest wegens losgekomen vulling. Volgens de tandarts is zijn gebid aan restauratie toe.
Sophie is maandag namiddag ook naar de tandarts geweest. Ze heeft achteraan in haar mond, zowel boven als onder, kiezen met grote groeven. Die zijn nu allemaal nog tip-top in orde maar de tandarts heeft deze "verzegeld", voorzien van een laagje lak ter bescherming. Deze tanden zijn blijvend en lopen daarom groot risico op cariës. Wat ze tegenwoordig allemaal al niet kunnen. Volgende week is Astrid dan aan de beurt.
Morgen, vrijdag, kan ik nog eens gaan. Een afgebroken tand wordt dan weer netjes terug opgebouwd.
Enfin, om het dan toch kort te houden. We zouden beter een familie-abonnement nemen bij de tandarts!!
"Hoor wie klopt daar kind'ren"... ja ja, de Sint is ook over de bergen tot bij ons geraakt en heeft ons ook dit jaar gevonden! Vanmorgen was het langer stil dan anders. Sophie was eerst wakker en was dus als eerste beneden. Je kan het al raden, binnen de minuut wist Albert het ook. Alleen Astrid was wat later. Maar ja, die is dan ook wal wat groter hé... Deze keer bracht de Sint geen speelgoed, geen knutselgerief maar wel een Wii (spelconsole) en snoepgoed. Hun bokes waren dan ook sneller op, want na het ontbijt mocht de Wii geïnstalleerd worden. Sophie bokst graag, Astrid en Albert spelen liever tennis.
Vandaag is het maar kwakkelweer maar dat belet ons niet om effe een frisse neus te halen. In tegendeel. Gepakt en gezakt trokken we naar het Remetschwiler bos. Erik maakte een vuurtje zodat we een worst konden braden. In de meeste bossen vind je plaatsen waar je vuur mag maken; dikwijls hangt er zelfs een rooster om je vlees op te leggen. Man, man, wat die buitenlucht allemaal doet! Alles doorspoelen met een warm kopje thee. Nog wat van het "kampvuur" genoten en alles netjes achtergelaten. Het weekend was snel voorbij!
Astrid en Albert zijn weer aan de beterhand; Sophie is ook terug springlevend. Alleen nog hoesten en flink wat snot. Daarom zijn we ook niet gaan skiën vandaag. Nochtans hadden ze dat veel liever gedaan! Hopelijk volgende week! In de late namiddag trokken we naar de "Christchindli-Märt" (kerstmarkt) in de Reusstad Bremgarten. Zoals vorig jaar was er haast nergens geen parkeerplaats te vinden. Na lang zoeken is het ons dan toch gelukt. Er waren wel meer dan 270 marktkramers, maar deze hebben we natuurlijk niet geteld, en nog véél meer volk want je kon er over de koppen lopen. Er waren kraampjes met kaarsen, prachtig houtsnijwerk (beelden, kerststallen, houten sterren, engelen, etc.), helder glaswerk dat ter plekke gemaakt werd, juwelen. Ook smul- en drankkraampjes waren er, zodat we daar een lekker hapje gegeten hebben. Via de houten brug over de rivier 'Reuss', die in 1547 gebouwd werd en voorzien is van een tolhuisje, kwam je tot bij de kermis. Een groot reuzenrad dat verlicht was, kon je van ver zien. Een zicht over de stad en enkel wat lichtjes van de omliggende dorpen. Meer kan je daarboven helaas niet zien. Veel volk en koude voeten. Een mens zou voor minder naar huis gaan.
Sinds vanmorgen is Sophie weer naar school. Zij was er het snelst terug bovenop. Ze is toch wel héél content dat ze vandaag weer naar school MAG want weet je waarom....? De lieve Sint komt in de Kindergarten en dat mag ze niet missen natuurlijk! In de klas hadden alle kindjes een mooie zak in mekaar geknutseld (jut), voorzien van hun naam, een sint en piet in vilt. Er hingen ook overal watten propjes op, omdat het al gesneeuwd had in Remetschwil. Wel een mooi idee. Toen ze vanmiddag terug thuis kwam, zat er vanalles in de zak om op te smullen. Astrid en Albert kunnen pas maandag weer naar school. Albert voelt zich al stukken beter en Astrid ook, alhoewel haar stem nog niet ver rijkt! De dokter had gezegd, dat ze pas weer naar school mogen, wanneer ze een volledige dag koortsvrij (uiteraard zonder medicatie) zijn geweest. Niet eerder. Dat was dus zeker niet vandaag. Gisteren zijn Astrid's vriendinnetjes nog komen bellen (tot aan de deur en niet verder!) om te vragen hoe het met haar gaat. Lief hé!
Dit is nog het liedje dat Sophie de ganse tijd loopt te zingen:
Samichlaus, säg, isch das wahr? Dass du elei wohnsch s ganze Jahr? Ich find, eso en alte Maa Müesst Fründe um sich ume ha Chumm doch un wohn i öisem Huus Das miech de andere gar nüüt us.
Mir würdet für dich choche, bette Putze, wösche, suuge, glette Würdet hälfe Guetzli bache Schoggi schmelze, Seckli mache
Au din Esel dörf da si Im Gartehuus, mir richtet's ii Drum la der's dur de Chopf la gaa Und lüt mer nach der Wiehnacht aa!
De weergoden hebben het geweten. Meteorologisch gezien begint vandaag de winter. Als we naar buiten kijken is dat echt wel zo. Er ligt momenteel wel 12 cm sneeuw. Gisterenavond laat - ik denk dat het toch al 22 uur was - heeft de sneeuwruimer voor de eerste keer dit seizoen de straten van Remetschwil sneeuwvrij gemaakt. 's Nachts vriest het wel, maar overdag komen de temperaturen tot boven het vriespunt. Niet genoeg om de sneeuw te laten liggen. Het zal toch wel enkele dagen duren alvorens alles weg is.
Ziek zijn en niet naar school kunnen, dat vinden ze niet erg. Wat véél erger is, is dat het momenteel fameus aan het sneeuwen is en ze niet naar buiten mogen. Sinds vanmorgen is het non-stop aan het sneeuwen. Het is ondertussen bijna 15 uur en het ziet er niet naar uit, dat het direct zal ophouden. De winterpret zal helaas van korte duur zijn want het vriest nét niet. Met de slee buiten spelen, zal dus voor een andere keer zijn. Toen we vorig jaar met Kerstmis op familiebezoek waren in België, lag er sneeuw in Remetschwil. Hopelijk nu ook! I'm dreaming of a white Christmas!!
Astrid was vannacht ook uit haar bed geweest. Vanmorgen had ze koorts en deed haar oor pijn. Albert zag er echt belabberd uit. Rode ogen, bleek, een rommelhoest en koortsig. Besluit: niet naar school. Om 8 uur hing ik al aan de bel bij de dokter zodat we om 11u30 met hen kon langskomen. Voor Albert was het minder goed; hij heeft de "Schweinegrippe" of de Mexicaanse griep. Astrid heeft hetzelfde, alleen is het nog niet zo uitgesproken. Dat komt nog! Ze kregen geen medicatie want griep is steeds viraal en niet bacteriëel. Enfin, nu maar hopen dat Sophie gespaard blijft. Ze mogen terug naar school van de moment dat ze een volledige dag koortsvrij zijn. Waarschijnlijk zal dat woensdag of donderdag zijn.
Nu Erik zich stukken beter voelt, is Albert aan de beurt. Toch zijn we deze namiddag eventjes weg geweest. Waar Margrith - onze toffe buurvrouw - werkt, was het open-deur-dag. Zij werkt als opvoedster/verpleegkundige in "Haus Morgenstern" in Hasenberg, een instelling voor mentaal gehandicapten. Zij hebben een grote groentetuin waar de bewoners groenten kweken; alsook een boerderij met kleine dieren. In de weverij maakten de bewoners prachtige tafelkleedjes, onderleggers, servietten, handdoekjes. In het atelier verkochten ze eveneens zelfgemaakte kaarsen. Brood en gebak kon je in de "Backstube" kopen, alsook "Biberli" (Lebkuchen, net zoals peperkoek en speculaas). Astrid en Sophie bakten hun eigen Butterzopfli, geen gevlochten broodje deze keer, maar een manneke versierd met gekleurde suikerbolletjes. Albert ging liever mee een kijkje nemen bij de houtbewerking. Prachtige kandelaars, verlichting, stoelen... Verder was er ook nog een "papeterie" waar mooie verjaardagskaarten (zeefdruk) gemaakt werden, een pottenbakkerij... Als afsluiter genoten we van een huisgemaakte patéke met een drankje. Het was echt de moeite om eens een kijkje te gaan nemen.
