Astrid was na schooltijd uitgenodigd op Michelle's verjaardagsfeestje. Vorige week hadden we afgesproken om met Isabel en Markus naar de film in Baden te gaan. Zo gezegd, zo gedaan; alleen had Erik een andere film in gedachten dus bleef hij liever thuis en ben ik alleen meegegaan. We keken naar "die Päpstin", de vrouwelijke Paus. Het was goed alleen het einde was niet wat ik ervan verwacht had. Volgende keer zal het een film zijn met meer actie... Daarna zijn we in "café Mast" nog een glaasje wijn gaan drinken. Om 1 uur zijn ze weer naar huis gereden.
Mist, mist en nog eens mist. Daar achter zal wel ergens de zon schijnen. Koud is het niet, in tegendeel. Je zou denken dat de lente is ingetreden! Dinsdag hebben we zelfs temperaturen tot 18°C gehad, op andere plaatsen zelfs meer dan 20°C. Opwarming van de aarde noemt dat zeker...? In ieder geval hebben ze vorige week in het dorp de "sneeuwpaaltjes" klaargezet. Vorig jaar lag er de 1e week van november wel 30 cm sneeuw. Een groot verschil. Hopelijk komt de sneeuw gauw. In de bergen had het nochtans goed gesneeuwd de afgelopen weken maar de voorbije week is er weer veel gesmolten. Dat is pech want we hadden gepland om het komende weekend te gaan skiën. Dit weekend gaan ook overal de skiliften open. Het zal voor het weekend daarna zijn... Jullie vinden nog 2 mooie foto's getrokken vanop zolder. Zo ziet het er dus nu uit tenminste als de mist opgetrokken is. Schoon hé!
Gelukkig hadden Astrid, Albert en Sophieke hun lantaarn klaar voor we naar België zijn vertrokken. Blijkbaar hadden ze vrijdagnamiddag de laatste hand gelegd aan het kunstwerk. Om 17u30 ging de stoet van start. Het was al pikdonker zodat al die zelfgemaakte lantaarns hun werk konden doen. Het was een prachtig zicht! Ze maakten een serieuze wandeling door de straten van Remetschwil, gevolgd door ouders. Kortom ik denk dat bijna heel Remetschwil in beweging was. Bij aankomst op de speelkoer stonden alle kinderen, ook die van de kleuterschool, in een grote cirkel en werd er uit volle borst gezongen. Ja, ja, de Mastjes "keelden" goed mee! Het was prachtig en er werden veel foto's getrokken. Helaas zijn de onze eerder mislukt dan gelukt. Daarna konden IEDEREEN genieten van een heus "Umzugsbuffet". Heel wat mama's hadden cake, taart, koekjes, Bretzels, Butterzopf met spek (gevlochten sandwichbrood) gebakken. Ik heb beloofd om volgend jaar ook een cake te bakken. Er was eigenlijk veel te veel, en dat allemaal gratis en voor niks. Je kon alles doorspoelen met een koud of warm drankje. Om 19u30 waren we allen weer thuis.
Om 8u waren de Mastjes weer springlevend. Na het ontbijt hebben we alles in de auto geladen en zijn we naar ons huis in de Mortselsteenweg gereden. Daar wachtten de huurders ons al op. We kregen een rondleiding in ons eigen huis. Alles was pico bello zoals we het verwacht hadden! Voordat we weer huiswaarts keerden, zijn we bij moeke en voke gaan eten. Moeke had lekker gekookt voor ons, nl kervelsoep met ballekes, handgemaakte frietjes, stoofvlees met veldsla en witloof. Mmm, om je vingers af te lekken. Tante Els is ook nog langs geweest met haar 2 jongste zonen. Helaas was het weer veel te snel tijd om naar Remetschwil te rijden. De kids hun "rolluikskes" vielen in Kontich op de autostrade al snel dicht. Een uurtje was het stil op de achterbank. Om de kids wat af te leiden speelden we allerlei spelletjes nl liedjes zingen, "een groente met een F...", een leeg Ricola-doosje verstoppen... Gelukkig heeft het niet geregend en hebben we nergens file gehad. Home sweet home omstreeks 19u30. 't Is toch vermoeiend om op zo'n korte tijd zoveel afstand af te leggen, zeker als je niet op tijd in je bed kruipt...
Erik en Albert zijn in de voormiddag naar de voetbalmatch van Milan gaan kijken. Ondertussen was ik met de meisjes naar moeke en voke geweest. Moeke was wat later, ze was nog naar de markt in Kontich geweest. Om 12u waren we dan bij tante Els. Zij hadden, op vraag van ons, Chinees uitgehaald! Het heeft geweldig goed gesmaakt. Na de middag hadden Erik en Sam vanalles te bespreken, terwijl ik met tante Els kon bijbabbelen, women talk!! Om 18 uur moesten we dan in Lier zijn voor het Van Hoofkes familiefeest. Er was veel volk, het eten was lekker, maar de van ambiance op de dansvloer was weinig te merken. Spijtig want ik had nochtans graag eens de beentjes goed losgegooid. Om 24u zijn we dan in de Lambrechtslei gaan slapen.
Vandaag namen de kinderen een halve dag "verlof", Karfreitag. Zo kunnen ze 3 halve dagen per schooljaar aangekondigd afwezig zijn. Om 13 uur vertrokken we naar België. Onderweg heeft er niemand geslapen, zelfs Sophie niet. Om 19u30 waren we in Boechout maar moeke en voke waren helaas niet thuis. Dan maar naar naar het volgende station, nl oma en opa. Onze meisjes zijn daar gebleven terwijl Erik, Albert en ik zijn nog een half uurtje naar tante Ingrid zijn geweest. We hebben het uiterst kort gehouden want het belooft een zwaar weekend te worden. Om 21u15 lagen ze dan uiteindelijk in bed.
Het gaat stilletjes aan bergaf met het Nederlands van onze kinderen. Dat gebeurt compleet onbewust maar is soms wel grappig. Sommige woorden die ze in het Nederlands nog niet kennen, "verduitsen" ze zodat het een bizarre combinatie wordt! Hier al enkele voorbeeldjes van taalfoutjes die ze frequent maken:
- We zijn met de auto naar Engelberg gevaren(fahren = rijden) - In Engelberg zijn we al dikwijls gewesen (sein = zijn) - Caremelleke, onze poes, vervolgtmij (verfolgen = (achter)volgen)) - De helikopter op afstandsbediening van Matthias is afgestort(abgestürzt = neergestort) - Ik probeer zoveel mogelijk in de klas op te strekken (aufstrecken = vinger opsteken) - In ons dorp heeft het geen kerk, maar het heeft wel een gemeentehuis (hat es kein = is er geen) - Meisjes én jongens hebben borstwratten (Brustwarzen = tepels)
... maar in Remetschwil komt hij zeker niet met de stoomboot! Eerder per slee en paard. Alhoewel, er is nog geen vlokje sneeuw te bespeuren. Nochtans werd er voor vandaag sneeuw vanaf 700m beloofd. Tja, het zal voor de volgende keer zijn.
Sophie stelt zich veel vragen tegenwoordig. "Hoe weet de Sint dat we nu in Zwitserland wonen?" of "Hier hebben wij toch geen kachel"... Enfin, de standaardvragen waar Astrid en Albert nu alleen maar om lachen! Ze zijn stilletjes aan bezig met de voorbereidingen zoals "wat zal ik in mijn brief zetten", en nog meer met "wat mag hij helemaal niet brengen"...? Astrid en Albert weten wat ze willen, vooral géén gezelschapspelletjes want de kasten zitten vol. Ook niks om te knutselen want dat is saai. Albert wil een helikopter op afstandsbediening of een step met kleine wieltjes, Astrid een spelletje voor de Nintendo. Sophie heeft een langer lijstje zoals veel spelletjes voor de Nintendo, een eigen Nintento. De vraag of ze iets wil van K3, Plop of het Huis Anubis. Da's allemaal stommer dan stom! Trouwens, K3 is niet meer wat het is en ze luisteren liever naar de liedjes van W3 met Lina, Linda, Vera, de Duitse tegenhanger van K3. Het Huis Anubis spelen ze sinds kort ook op een Duitse zender met uiteraard andere acteurs en actrices. Misschien moet ik dit jaar maar eens zelf een briefje naar de Sint schrijven want ik ben ook héél braaf geweest!
Het thema waarrond Albert in de klas bij Realien (W.O. Wereldoriëntatie) werkt, is "Mensch & Technik". Vandaag gingen ze op uitstap naar "das Verkehrshaus" in Luzern. Om 7u50 namen ze de bus in Remetschwil om daarna in Baden de trein naar Luzern te nemen. Bij thuiskomst rond 17u had ons ventje veel te vertellen. Zo heeft hij met een straaljager gevlogen (similatie), een autocrash meegemaakt, met bootjes gevaren en zelfs in het planetarium gezeten. Dat vond hij "schitterend" met al die sterren en heeft er duidelijk van genoten. Misschien hebben we dan toch een romantische ziel in huis!
Astrid is inderdaad gisteren weer naar school gegaan; Sophie haar juf was gisteren nog ziek maar ze is met alle plezier naar het klasje van Frau Müller gegaan! Vandaag was Frau Weiss terug in de klas. Deze namiddag is Michèlle bij ons gekomen omdat Susanne met Simone naar de spoed moest. Zij had volgens de dokter een scheur in de buikwand (niet de navel en niet de lies). We zijn met z'n allen naar Huwiler Sport in Muri gereden om de ski's van de kids te checken. Zo kreeg Sophie nieuwe latten en geen nieuwe skischoenen omdat die nog groot genoeg zijn; Astrid en Albert behielden hun latten maar kregen nieuwe skischoenen. Ondertussen zijn Astrid en Albert voldoende gevorderd om met skistokken te skiën dus dat hebben we ook nog aangeschaft. Iedereen moest nog op de weegschaal zodat de bindingen correct kunnen afgesteld worden. Volgende maandag mag ik alles gaan afhalen. Content dat ze zijn, vooral Sophie want ze kreeg nieuwe "flashy blauwe" latten. Met een smsje en later een telefoontje liet Susanne weten dat Simone onmiddellijk onder het mes moet. Hopelijk komt het allemaal goed!
Astrid is vandaag thuis gebleven van school. Gisterenavond is ze nog uit haar bed geweest met koorts; vanmorgen had ze lichte koorts. Haar kop zit vol snot om het zo te zeggen. Sophieke haar juf was ook ziek ; gisteren was er nog de "Kettentelefon" nl de juf belt de eerste op van de klassenlijst, die op zijn/haar beurt de volgende belt. De laatste belt de juf terug zodat ze weet dat iedereen geinformeerd werd. Enfin, Sophie kon naar school in het klasje van Frau Müller, maar wou liever thuis blijven. Ach, op zo'n momenten is het goed dat ik niet ga werken! Na de middag was Astrid veel beter en heeft ze aan haar spreekbeurt gewerkt en haar boek uitgelezen. Waarschijnlijk kan ze morgen weer naar school!
Nadat alle snoepjes en koekjes eerlijk verdeeld werden, vertrokken Jill en Heidi rond 9u30 weer naar huis. Erik en ik hebben in de tuin de struiken gesnoeid en de bladeren van de bomen weggedaan. Na de middag was de mist opgetrokken en scheen de zon. We profiteerden van de gelegenheid om nog een wandeling te maken langs de rivier "Reuss" nabij Rottenschwil, op 20 minuutjes rijden van Remetschwil. Astrid heeft sinds gisterenavond een dikke "snotvalling" en voelde zich helemaal niet goed. Het is dus maar een korte wandeling geworden. Om 19u zijn de kids allen gaan slapen. Astrid was om 22u nog wakker geweest en had toen koorts. Dat wordt dus morgen geen school voor haar.
Kort nadat we thuis kwamen van de Mc Donald's, zijn Astrid's vriendinnetjes toegekomen. Er was veel werk aan de winkel want iedereen moest verkleed én - het belangrijkste van al - geschminkt worden. Albert was verkleed in "Gespenst" (spook) en is dan naar Stefan en Cristian gegaan. Als de meisjes eindelijk klaar waren, konden ze vertrekken. Zo gingen ze overal aanbellen en zeggen ze "Süsses oder Saures" (zoet of zuur) en kregen ze wat lekkers. Terwijl iedereen op stap was (behalve Sophie want die mag volgend jaar pas mee), zijn de Bontempi's langs geweest. Het was de zoete inval! Zij kwamen plakkaten afgeven om in te kleuren. Als de Sint dan binnenkort bij Pfister Möbel komt, kunnen ze ze afgeven in ruil voor een klein geschenkje. We weten nog niet of we gaan... De Bontempi's zijn vertrokken als de kids weer thuis waren om 20u30. Jill en Heidi mochten blijven slapen. Ieder om beurt dus volgende keer is het de beurt aan Albert's vriendjes. Om 21u30 waren de Mädels in dromenland!
Spijtig dat we zo ver wonen, anders hadden we vandaag met de familie Claes mee op familiewandeling geweest in Limburg. Omdat het mooi weer was, trokken we op uitstap. Voorzien van bottinnen, de zonnebril en wat lekkers, reden we naar Lenzerheide in Kanton Graubünden omdat we daar nog nooit geweest waren. Vroeger was er daar een hotel van de CM, nu niet meer. Het was ideaal wandelweer, niet te warm, niet te koud, de bomen helemaal "in de herfst verkleed". Schitterend, alleen liet de zon het na een tijdje afweten. Gelukkig is het wel droog gebleven! Je kon aan het gras zien dat er daar al sneeuw gelegen had (1400m). De kids vonden het spijtig dat alles al weer weggesmolten was. We zijn rond de "Heidsee" gewandeld en daar waren we niet alleen! Er waren veel wandelaars en veel eekhoorntjes. Ze kwamen nét niet uit je hand eten. Zo schattig. Albert had er graag eentje mee naar huis genomen! 's Avonds zijn we - op dringend verzoek van de kinderen - in de Mc Donald's gaan eten. Zij vonden het waarschijnlijk beter dan wij.
Toen Albert gisterenavond in bed zijn been toonde aan Erik, was er nog niks aan de hand. "Och, da's gewoon een "boebeltje", had hij gezegd. Maar dat boebeltje werd een boebel en vanmiddag deed het wel pijn. De buurvrouw zou, net zoals ik, voor de zekerheid maar effe langs de dokter gaan. Ik maakte een afspraak bij onze huisdokter en om 15u45 konden we nog op visite komen. In de auto kreeg hij al tranen in zijn ogen, met de gedachte dat de dokter hem pijn zou doen. Mijn vermoeden was juist, er zat een teek in zijn onderbeen. De dokter was eerst niet zeker, heeft het wat ontsmet en dan... begon hij te wenen. Omdat het allemaal ontstoken is, kon de dokter het niet verdoven en wees nu eerlijk, verdoven om effe met de pincet een teek te verwijderen... Je ziet, mannen zijn watjes, ook de onze dus!! Om hem wat moed te geven, kreeg hij een steen in de hand waarop hij stevig kon knijpen. In een seconde was het geflikt. Hij was opgelucht! Nog een zalfke voorschrijven en het is allemaal voorbij. Nu nog in 't oog houden of er tot maximum 8 weken na vandaag geen "kring" verschijnt want dan moeten we terugkomen omdat hij dan waarschijnlijk een serieuze besmetting heeft opgelopen. We zien wel! De dokter vroeg welke taal we spreken. In de praktijk is er nog een andere dokter uit België! Ze was helaas niet aanwezig maar ze heeft me haar kaartje meegegeven en verzekerde me, dat ze blij zou zijn met een telefoontje van iemand uit het vaderland. Misschien bel ik ze volgende week wel eens...
Astrid neemt zowat deel aan al de verjaardagsfeestjes van de klas. Ook deze keer mocht ze mee. Vlak na schooltijd mocht ze met een bende meisjes, geen jongens toegelaten, mee naar de Bowling in Dättwil. Het was wel tof geweest maar bowlen is niet zo haar ding. Ik had haar gevraagd of ze dat ook zou willen doen voor haar verjaardag, maar ze verkiest een "pyjamafuif". Enfin, zolang ze zich maar amuseren hé. Albert was ook al niet thuis. Hij was bij Justine en Matthias gaan spelen. En Sophie, die had ook geluk. Zij kon samen met Ramona buiten op de trampoline gaan springen. Sophie is al elke dag van de week ergens geweest; maandag bij Aurel en dinsdag bij Romea. Het was een rustige namiddag!
Stefan Suter, de oudste zoon van het Zwitsers-Mexicaans koppel, die tevens bij Astrid in de klas zit, had een uitnodiging meegegeven voor het "Kicker-Turnier" (kicker "sjotterkes" tornooi). Dat kwam allemaal mooi uit want het weer was niet te best. In de voormiddag zijn Erik en Albert nog naar Kloten (luchthaven van Zürich) gereden om de grote vliegtuigen te spotten. In de namiddag mochten ze gaan kickeren ten huize Suter. Ook onze meisjes Astrid en Sophie mochten mee. Erik en ik profiteerden ervan om in de kelder en op zolder eens goed te rommelen. Ne mens houdt wat bij hé! Enthousiast vertrokken ze dan met z'n drietjes tegen 14 uur. Rond 18 uur was het afgelopen en ben ik ze - te voet - gaan afhalen omdat het al redelijk donker was nu het uur veranderd is. Ze hadden zich goed geamuseerd. Albert was wel teleurgesteld want hij had enkel een reep chocolade gewonnen en niet de eerste prijs, een doos Lego Star Wars. Astrid en Sophie kregen een zak snoep mee naar huis.
Om 17 uur werden we verwacht bij Isabel, Markus, Cristian en Stefan. Zij hadden ons uitgenodigd "zum Nachtessen". Voorzien van een doos pralines en een pot witte chocolade, wandelden we tot bij hen. Witte choco omdat ze er gisteren echt zot van waren. Speculaaspasta vonden ze maar niks! Eerst werden we getrakteerd op een lekker aperitiefje, voorzien van de nodige hapjes; daarna konden we aan tafel. We kregen raclette voorgeschoteld maar dat vinden we nu net keilekker! Het was gezellig en er is heel veel gebabbeld. Het was al gauw tijd om naar huis te keren. Een zeer geslaagde avond, zeker voor herhaling vatbaar!
D-day today. Terwijl de meisjes inkopen deden, hadden de jongens vrij spel om rustig de dominostenen boven te halen en op te stellen. Na een uur bouwen, kon het aftellen beginnen. In een tiental sekonden lag alles weer plat - mission accomplished.
Meestal zijn het de vriendinnetjes van Astrid die komen slapen; deze keer was Albert aan de beurt. Vorige week mocht hij blijven slapen bij Cristian en Stefan, de 2 zonen van het Zwitsers-Mexicaans koppel waarmee we bevriend zijn. Vandaag mochten zij bij ons blijven slapen. Om 19 uur waren ze gearriveerd en kon de pret niet op. Chips en frisdrank mogen dan ook niet ontbreken op een avond zoals deze! Uiteindelijk is het helemaal niet laat geworden want morgenvroeg om 7u15 moet Stefan klaar staan om te gaan zwemmen in Bremgarten.
