Tegen 15u mocht Sophie bij Florian gaan spelen. Blijkbaar hebben ze heel veel plezier gemaakt en zijn het twee handen op één buik! Zeker voor herhaling vatbaar volgens Carla, de mama van Florian. Volgende keer mag Florian bij ons komen spelen. Carla bracht Sophie en Florian naar de turnkring, ik ging ze dan weer afhalen.
In de voormiddag werd er gekuisd, in de namiddag ging ik een tasje koffie drinken bij Sonia. Sophieke speelde ondertussen met Aramis. 's Avonds ging Albert mee Astrid ophalen in de turnkring. Wel grappig in de auto want Olivia en Dana rijden dan ook mee. Hij wou niet in het midden zitten! Nog snel langs de boer voor verse melk en kersen. Jill, een meisje van Astrid's klas, was er ook. Haar oudere broer helpt mee in de stallen en af en toe mag ook Jill meehelpen met melken. Dat zouden Astrid en Albert ook wel eens graag doen!
Vandaag mochten we op gesprek komen bij de juf van Albert. Albert ging eveneens mee, zoals de meeste kinderen hier doen. Onze meisjes mochten effe alleen thuis blijven tv kijken. De juf was over de ganse lijn tevreden over Albert, hij is (letterlijk en figuurlijk) de kleinste van de klas en dus mascotte van de klas. Hij werkt actief mee, steekt de laatste tijd ook dikwijls zijn vinger op, is beleefd en behulpzaam. Spijtig genoeg is hij wel snel afgeleid. Als het 11u45 is, zit hij de ganse tijd naar de klok te kijken ipv nog effe op te letten. Hij stoort daar niemand bij maar is zoooooover weg dat hij al eens vergeet wat hij mee naar huis moet nemen om zijn huiswerk te kunnen maken. Hij mag naar het 4e leerjaar, maar dat wisten we al. Nu nog het rapport afwachten, dat krijgen we de laatste schooldag mee naar huis. We gingen dan ook opgelucht naar huis...
Albert en Erik hebben in de wei hier vlak voor de vlieger opgelaten. Daarna is Erik een toerke van ongeveer 70 km gaan fietsen. Ik profiteerde van de gelegenheid om al de strijk te doen terwijl de kinderen in de buurt buiten speelden. Belofte maakt schuld, dus gingen we deze namiddag zwemmen (30°C) in openlucht in het Terrassenbad in Baden. Michèlle, ons buurmeisje, mocht mee. Er zijn verschillende baden nl een golfslagbad, een bad met grote waterglijbaan, een plonsbadje voor de allerkleinsten, een olympisch bad met duiktorens (2m - 5m - 10m). Verder is er nog een speeltuin, een grasweide om te voetballen, een beach-volleybalveld, maar vooral héél veel plaats om lekker lui in het gras van het zonnetje te genieten. De kids hebben zich reuze geamuseerd. Vooral de waterglijbaan was een groot succes. In de late namiddag zijn er ook donderwolken aangevlogen en was het tijd om ons boeltje in te pakken zodat we om 17 uur weer thuis waren. We aten een boke, bad in en iedereen op tijd in bed.
Hier boven op de kam, vlakbij het kleine gehuchtje Sennhof, wil men een windmolen neerzetten. Ondertussen worden daarboven al gedurende 1,5 jaar de windsnelheden gemeten. Deze namiddag was het dan ook "Windfest" op Heitersberg. Alhoewel het snikheet was, zo'n 30°C, zijn we er met de fiets naartoe gereden (ganse tijd bergop). Er was wel redelijk wat volk, maar we hadden het ons anders voorgesteld. We liepen er wat rond, maar zijn daarna weer naar huis gereden. Ter afkoeling konden de kids nog lekker in de vijver plonsen. Na 't avondeten waren we uitgenodigd bij de familie Naef, onze achterburen. Eindelijk hebben de mannen mekaar ook leren kennen want Susanne en ik hebben al dikwijls staan babbelen. Het klikte en dus is het zeker voor herhaling vatbaar. Volgende keer komen zij naar ons.
Erik heeft vandaag een dagje verlof, maar ik moest gaan werken. In verschillende kantons viert men vandaag "Fronleichnam" of anders gezegd "Sacramentsdag". Dit wordt telkens gevierd de 2e donderdag na Pinksteren. Dat is niet in elk kanton het geval. In Kanton Aargau, waar wij wonen, was het maar stilletjes. Geen school, gesloten winkels, banken dicht... In de namiddag trokken we naar de luchthaven van Zürich, nl in Kloten. Deze keer hadden we wel geluk en konden we tot vlak bij de landingsbaan komen. Goh, zoveel volk dat daar komt zien. Veel mensen met een fototoestel. Het is ook echt wel de moeite. Ze vliegen vlak boven je hoofd en je kan ze - bij wijze van spreken - met je vingertopjes nog net raken. We waren allen onder de indruk. We konden zelfs de piloot zien zitten, zo dicht stonden we. Op een drukke weekdag loont het zich om eens een kijkje te gaan nemen.
Sophieke's vriendinnetje Annika, samen met haar broertje Patriz, kwamen deze namiddag bij ons spelen. Het was zalig buiten, lekker veel zon en redelijk veel wind zodat het helemaal niet te warm was. De mama's dronken een kopje thee, terwijl de kindjes lekker veel kabaal maakten in de tuin of met de fiets rond reden. Astrid, Albert en Michèlle vingen voor de verandering nog wat Molche in de vijver. Ik vrees dat de arme beestjes al die aandcht niet meer zo plezant vinden. Zij kunnen er alvast niet genoeg van krijgen. Omdat het morgen geen school is, mocht Astrid - per uitzondering - een keertje bij Michèlle gaan slapen. Ik vrees dat ze morgen niet zal uitgeslapen zijn...
Albert vertrok vanmorgen te voet met de klas naar Künten, het dorpje helemaal beneden in het dal. Daar hebben ze een amfibieënexpert ontmoet die een woordje uitleg gaf over kikkers en padden. Hij was onder de indruk van de vele soorten. Het weer was 's morgens niet al te schittend, gelukkig is het nog voor de middag gestopt met regenen. 's Middags maakten ze in het bos een vuurtje zodat iedereen een braadworst kon bakken. Na 't school is Leandro nog komen spelen bij ons. Wat hebben ze gedaan...? Molche gevangen in de vijver...
Kijk eens hoe schattig ze daar op Astrid's bed liggen. Astrid en Mimosa zijn echt dikke vrienden. Zij mag met de poes aanvangen wat ze wil, Mimosa laat alles doen. Sophie en Albert daarentegen...
Vandaag eens een rustige, misschien ook wat luie dag. Het weer is niet al te best dus kan het eens geen kwaad om thuis te blijven. Albert en Erik reden naar de Jumbo om een nieuw "kilometriqueske" en een helm voor Albert te kopen. Albert is helemaal in de wolken en wil alleen nog maar gaan fietsen. Hij heeft zelfs al 34,5 km/u gereden met zijn (klein) fietske!! We zijn ook naar de Papeterie in Fislisbach gereden want Astrid had nog 2 cadeaubons van haar verjaardagsfeestje. Daarmee kocht ze nieuwe Stabilo-viltstiften. 's Avonds bekeken we de video die we gemaakt hadden van onze meisjes hun allereerste turnwedstrijd en ons verblijf in Grindelwald.
Astrid en Michelle, ons buurmeisje, hadden in de buurt affiches opgehangen en flyers uitgedeeld om zo de mensen uit te nodigen om naar hun "Michael Jackson Tanz" te komen kijken. Deze namiddag om 15 uur ging het dan van start. Thuis hadden ze drinken en bekers, alsook wat chips komen halen. De kinderen van de buurt (12) waren komen kijken, alsook Frau Huser, de lerares Duits voor anderstaligen. Verder geen andere toeschouwers... Het was wel goed ingestudeerd en de kinderen die kwamen kijken, vonden het blijkbaar ook goed. Helaas hebben we hiervan geen foto's genomen.
Albert moest nogmaals op controle komen bij de tandarts. Alles was goed. Alhoewel... de cement die de tandarts enkele weken geleden op zijn onderste kiezen gesmeerd had, was al helemaal afgesleten. Cement omdat hij dan zo niet helemaal kan toe bijten zodat de bovenste (voorste) tanden over de onderste komen (kruisbeet). Nu heeft ze nieuwe cement gesmeerd en een pak meer. Laat ons hopen dat het deze keer wel effect heeft. In Baden werden overal hartjes neergezet, gemaakt in opdracht van de stad om Baden helemaal op te fleuren. Het heeft zijn effect niet gemist! Aan het project werkten heel wat kindjes mee. Een heel mooi initiatief!
Een tijdje geleden had Astrid haar allereerste interclub wedstrijd (turnen), vandaag was het de beurt aan Sophie. Om 17u30 moesten alle turners en turnsters ter plaatse zijn om in te turnen. Vanaf 18uur mocht het publiek binnen zodat de wedstrijd om 18u15 van start kon gaan. Sophie kwam als eerste - en dus als kleinste - van een lange rij de turnzaal binnen. De rest is zo goed als een kop groter! Haar maillot die ze moest aandoen, "flodderde aan haar gat". Ons kleine meisje kreeg dan ook veel applaus... Eerst werkte ze aan de ringen, daarna aan de bar, vervolgens aan de lange mat maar daar ging het mis. Ze wist de volgorde van de oefeningetjes niet meer... Gelukkig kwam de juf ter hulp en is het toch nog gelukt. Bij de sprong heeft ze heel goed gewerkt. Alle kindjes kregen een echte medaille, echt in die zin dat één van de mama's deze gebakken had, voorzien van een mooi blauw lint. Sophieke eindigde op de 7e plaats (van 10). Zo weet zij nu ook hoe het er op een turnwedstrijd min of meer aan toegaat.
Dit wordt een korte werk- en schoolweek. Zeker voor de kids want zij hebben deze week "Projektwoche". Een hele week werken ze rond een thema dat ze vooraf mochten kiezen. Ze konden 3 keuzemogelijkheden opgeven, één daarvan is het dan geworden. Astrid koos voor "Kochen & Backen", Albert koos voor "Spiele machen und spielen", Sophieke koos voor "Tanz". Iedereen ging goedgemutst naar school. Wat wil je... een week eens niet aan de schoolbank moeten zitten! Astrid had dinsdag spaghetti gemaakt, helemaal van A tot Z, dus ook zelf de pasta. De saus die mama maakt is wel véél lekkerder. Oef! Albert maakte dinsdag een "sjotterkast". Heel knap wat hij daar mee naar huis bracht. In de houtbewerkingsklas kregen ze allen een dikke plank die ze op maat moesten zagen en glad moesten schuren. Daarop kwam een soort groen doek waarop ze de spelers moesten nagelen. Rond het veld was een elastiek gebonden zodat het ijzeren balletje niet kon ontsnappen. Met de helft van een houten wasknijper, wordt er voetbal gespeeld. Sophieke was ook enthousiast. Toen ze thuis kwam, moesten we al direct de "macarena" meedansen. Ze had er duidelijk plezier in!
Vanmorgen na het ontbijt hebben we het hotelletje verlaten en zijn we nog eerst naar de Gletscherschlucht gereden. Helaas was de weg hier ook "gesperrt". Dan zijn we verder gereden naar Lauterbrunnen om de Trümmelbach-watervallen te bekijken. Hier was het echt een invasie uit India, wij waren als enige West-Europeanen als toerist daar! Veel hebben we er ons niet van aangetrokken, we hebben gezien waarvoor we gekomen waren en het was zeker de moeite waard. Ongelooflijk, er stroomt 20000 liter per seconde naar beneden. Allemaal smeltwater van de Eiger, de Mönch en de Jungfrau. Om nooit meer te vergeten!
Gisteren werd er op het nieuws gezegd, dat voortaan maximum 5000 bezoekers per dag op de Jungfraujoch worden toegelaten. Daarom zijn we vroeg met het bergtreintje vertrokken vanuit Grindelwald naar de Kleine Scheidegg. Daar moesten we overstappen op de Jungfraubahn, die ons helemaal tot boven bracht. Boven aangekomen op 3454 m hoogte, waanden we ons het ene moment in India, het andere in Japan, maar aan het landschap te zien, wisten we zeker dat we nog in Zwitserland waren! Blijkbaar is dit een geliefkoosde bestemming voor Indiers en Japanners. Het was bitter koud, veel wind maar met onze winterjas, handschoenen en mutsen, waren we tegen de koude gewapend. Sommige Indiërs daarentegen stonden boven in t-shirt en droegen slechts slippers... wel met kousen!!!! Het ijspaleis brachten we een bezoekje en we gingen een kijkje nemen bij de huskies die de slee voorttrokken. Op 5 minuten tijd verdween de mooie blauwe hemel in een dikke mist, vaarwel mooi zicht. We aten ons lunchpakketje op en zijn daarna terug met het treintje afgedaald. Sophieke zat, jawel, naast een Indisch madammeke in de trein en kreeg van haar een echt stikkertje met steentje op haar voorhoofd gekleefd. Wat een belevenis! Astrid stikjaloers...
Een weg die afgesloten wordt, kan je beter maar niet betreden. Tijdens onze wandeling waren we getuige van een spectaculaire sneeuwlawine. Het was weliswaar vanop afstand - gelukkig maar - maar het gaf ons toch een akelig gevoel. Het geluid dat gepaard gaat met zo'n lawine is onbeschrijflijk. We konden het schouwspel vanop een afstand van 4 à 500 meter bekijken. 's Nachts werden we gewekt door hetzelfde angstaanjagende lawaai... en ook 's morgens was het weer van dat.
Vanmorgen na een stevig ontbijt zijn we met de kabelbaan naar First geweest. Het was mooi open weer, alhoewel er een poos later toch wat dreigwolken tegen de Eiger kwamen plakken, die langzaam onze richting uit kwamen. Langs de andere kant, was en bleef het schitterend weer. Boven gekomen, was de kleine wandelweg (smal bergpadje) naar de Grosse Scheidegg "gesperrt". Later die dag zouden we begrijpen waarom. Zie volgend bericht. Op onze bestemming aangekomen, hadden we een prachtig zicht op het "Hasliberger-dal". Talrijke fietsers en mountainbikers beklommen via het Rosenlaui-dal de Grosse Scheidegg, om van daaruit af te dalen naar Grindelwald. Op de kam was het enorm koud en kwamen onze lange broek en windjas van pas. De vele fietsers bibberden uit hun vel! 's Middags aten we ons lunchpakket ergens uit de wind aan een hutje. Op weg naar beneden kwamen we nog een gepensioneerd Nederlands koppel uit Friesland tegen die in hun t-shirtje op zoek waren naar een café of restaurant. Wij hopen van harte dat ze het gevonden hebben!!
Vanmorgen is iedereen nog naar school geweest of gaan werken. Bij thuiskomst werd alles wat we nodig hadden ingepakt en zijn we op verlengd weekend naar Grindelwald vertrokken. Bij aankomst in Hotel Alpenblick, een budget- en kindvriendelijk hotelletje, hebben we nog een drankje genuttigd in de bar en daarna zijn we allen vroeg onder de wol gekropen.
Om 19 uur werden alle ouders in de turnzaal van de school verwacht. Nu al is de klassenindeling, de lessenrooster... bekend. Onze kinderen mogen alle 3 naar het volgende leerjaar gaan. Dat is toch ongelooflijk! Sophieke mag nog een jaartje in de Kindergarten blijven en komt zo "in den grossen Kindergarten" bij de "grosse Kindski". Iedereen content, wij ook. Zo gaat dat. Na de "uitreiking" volgde er een aperitief en was er tijd voldoende om een babbeltje te maken met de leerkrachten of andere ouders. Zo is Frau Huser, de lerares Duits voor anderstaligen, héél erg tevreden over Astrid en Albert. Zij maken blijkbaar veel vooruitgang en zijn nog steeds even enthousiast zoals bij de eerste schooldag. Frau Heimgartner, Albert's juf, zei ook dat Albert nu veel zijn vinger opsteekt in de klas, iets wat een tijdje geleden nog helemaal niet gebeurde. Zo zie je maar dat het inderdaad goed gaat met hen! Ondertussen kwam de buurvrouw bij ons thuis babysitten zodat we allebei konden gaan.
